Epift. 14. qui per blafphemam Dorothei Marcianopolitani Epifcopi linguam in Ecclefia blaterarat, Si quis Mariam Deiparam dixerit, anathema fit, fcribit in litteris, apud primam Ephefini Concilii partem exftantibus, ad Celeftinum Pontificem SanAus Cyrillus Patriarcha Alexandrinus. Mox ingens univerfi populi clamor & difceffio confecuta eft. Nolebant enim diutiùs cum eo communionem habere, qui tali mente præditus effet. Quin & hoc ipfo quoque tempore plebs Conftantinopolitana à Synaxi abftinet. Abftinent ab eadem omnia pænè monafteria, eorum Archimandrite: Abftinet & major quoque pars Senatus. Quod ipfum fcribit in litteris ad Joannem Patriarcham Antiochenum, & Bafilius Ecclefiæ Conftantinopolitanæ Diaconus & Epift. 30. Archi-Mandrita in precibus exhibitis Theodofio & Valentiniano Auguftis confirmat. Et huc in litteris ad ipfum Neftorium refpicit Celeftinus Epift. 8. Pontifex: Tanto nunc horrore vitaris. Et Edeffe Epift.21. A&t.10, næ Ecclefiæ Clerici in precibus pro Iba fuo Epifcopo, de hac Neftoriana blafphemia, Non invideo Chrifto fado Deo, accufato, exhibitis Synodo Berytenfi, & in Chalcedonenfi lectis, proteftantur. Anathematizamus nofmetipfos, & terribi li gehennæ obnoxios facimus, fi novimus aliquid tale dictum ab eo, aut aliud aliquid contrarium Catholicæ fidei. Si enim aliquo tali dicto acquiefceremus aut communicare ei qui dixit, aut comminiftrare in Sacrificio, ultimo fupplicio fuiffemus obnoxii, tam quam communicantes tali execrationi. Et ex hac Regula fuis in Regia civitate Apocrifariis Diaconis, ne cum Joanne aut Cyriaco, Epifcopis Conftantinopolitanis, profani, univerfalis Patriarcha, vocabuli adfumptoribus, procederent feu in facrificio miniftrarent, Pelagius fecundus & Sanctus Gregorius Magnus, Romani Pontifices, prohibuerunt. Ex eadem item statuit Gregorius feptimus, ne quis fidelis Presbyteri fui, notoriè fimoniaci aut conjugati, audiret Miffam, aut illi in ullo communicaret Sacramento. Et hinc intelliges famofam Arcadii, Honorii, ac Valentiniani tertii Auguftorum, exftantem in Codice Theodofiano, legem ad Euty16.tit.4. chianum Prætorio Præfectum. Rectores Provin C. 6. ciarum moneantur, ut conventus eorum arceantur inliciti, qui orthodoxorum religione suffulti, Spretis facrofandis Ecclefiis, aliò convenire conantur: His, qui ab Arfacit, Theophili, Porphyrit, reverendiffi morum facræ legis Antiftitum, communione diffen tiunt, ab Ecclefia procul repellendis. Theophilo Alexandrino, qui Sanctum Joannem Chryfoftomum in Synodo ad Quercum damnarat, Porphyrio Antiocheno, qui barbariem probabat, & Arfacio Conftantinopolitano Patriarchæ, qui expulfi Joannis fedem intrufus occuparat, communicare nolebat, & duras contentionum turbas agebat fidelis populus, ideòque publica lege, fecundi & quinti Antiocheni Canonis executricompefcendum & reducendum Principes judicarunt. Innumera hujus praxeos exempla poffunt adduci. ce Neque folummodò erga Epifcopos, Metropolitas, Primates, ac Patriarchas, fed & erga ipfum Romanum Pontificem ità olim fuit actum. Etenim apud Sanctum Cyprianum Antonianus, nefcio cujus in Africa civitatis Epifcopus, com municare detrectabat Sancto Cornelio Papæ, qui communicaffe lapfis, & Trophymum Epifcopum lapfum diceretur in Epifcopalem gradum contra Canones reftituiffe. Et de Anaftafio fecundo Pontifice fcribit liber Pontificalis. Multi Clerici Presbytert fe à communione ipfius erexerunt, eò quod communicaffet fine confilio Epifcoporum, vel Presbyterorum, vel Cleri cuncte Ecclefie Catholica, Diacono Theffalonicenfi nomine Photino, qui communis erat Acacio, & quia occultè voluit re vocare Acacium, & non potuit. Quod Acacium Conftantinopolitanum Epifcopum, Sedi Apoftolicæ rebellem, ac Eutychiana communione pollutum, aut ejus nomen recipere pararit, vel ejus fchifma fequentibus communicarit Anafta fius, palàm errat liber Pontificalis; attamen in præfenti puncto oftendit vetuftum Ecclefiæ morem, de quo pergit in vita Pelagii primi. Multitudo Religioforum, Sapientum, & nobilium, subduxerant fe à communione ejus, dicentes, Quia in morte Vigilii Papæ fe immifcuit, ut tantis pænis affligeretur. Et de Joanne fecundo Pontifice, ad Juftiniani Augufti preces probante hanc propofi tionem. Unus è sandla Trinitate eft crucifixus, fcribit in Neftorianæ ac Eutychianæ hærefis Breviario Liberatus Diaconus Ecclefiæ Carthaginenfis.. Cap. zo. Ab ejus communione difcedentes Romæ quidam monachi, Acemetarum legatos fecuti funt, & ufque nunc banc de Chrifto confeffionem non recipiunt. Idem fuiffe factum Symmacho Pontifici ac Adriano fecundo teftantur tertia iftius Romana Synodus, & in hujus vita Guilielmus Bibliothecarius Ecclefiæ Romanæ. Quod etiam Hugo Lugdunenfis Ecclefiæ Primas à Victoris tertii communione fecefferit, habemus in hujus Synodo Beneven tana. Etiam Imperatorum ac Regum, quos ex caufis excommunicationis gladio ferire nolebant, crimina fancti olim Epifcopi ac fideles populi ità vindicarunt aut compefcuerunt. Etenim de Santo Martino Turonenfium Archi-Epifcopo fcribit in ejus vita Sanctus Sulpitius Severus ArchiEpifcopus Bituricenfis. Cùm ad Imperatorem Maximum plures ex diverfis partibus Epifcopi convenif- Cap. 22. fent, fæda circa Principem omnium adulatio notaretur, feque degeneri inconftantia Regiæ clientele Sacerdotalis dignitas fubdidiffet, in folo Martino Apofolica auctoritas permanebat. Nam à convivio Maximi frequenter rogatus abftinuit, dicens fe menfæ ejus participem effe non poffe, qui duos Imperatores, utique Gratianum ac ejus fratrem Valentinianum, unum regno, alterum vita expuliffet. Et Hincmaro Remenfi Archi-Epifcopo, ut Carolum Calvum Francorum Regem à Lotharienfi regno, ad Ludovicum fecundum Imperatorem, Lotharii defuncti Regis germanum fratrem ac hæredem fpectante, invadendo compefceret, aut ab ejus communione fe fepararet mandavit Pontifex Adrianus fecundus. Quod ipfum Hen- Epift.20. rico primo Anglorum Regi, laicas Antiftitum inveftituras dimittere nolenti, fieri à Sancto Anfelmo Cantuarienfi Archi-Epifcopo juffit Pontifex Pafchalis fecundus. Et apud Lambertum monachum Schafnaburgenfem Epifcopi ac Pro ceres A. 1075 L. 1. Epist, 42. Cap, I Cap, 2.5. Cap. 3. ceres Saxonum Henricum quartum Imperatorem rogant, ut vitam fuam ac Rempublicam corrigat: Si ità faceret, se promptissimo animo et, ficut bactenus, fervituros; fin autem, Chriftianos fe effe, nec velle hominis, qui fidem Chriftianam capitalibus flagitiis prodidiffet, communione maculari, Quod ipfum Philippo Francorum Regi fieri ab ejus Epifcopis Gregorius feptimus Pontifex mandavit. Porrò de Photio ad Synodum fuam Romanam, lectam in præfentis feptima Actione, dixit Adrianus fecundus Pontifex, Photius femetiPfum ab Ignatii beatiffimi Præfulis communione fecit extraneum, & per hoc ab univerfali Ecclefia, quæ ipfi beatiffimo Patriarchæ communicabat, se reddidit prorsùs exortem, atque inter fchifmaticos proculdubio conftituit. Factum id fuit in ipfa Sancti Ignatii confecratione, dum Gregorio Syracufano, Petro Sardenfi, ac Eulampio Apameenfi Epifcopis, adversùs laudatam confecrationem proteftantibus, adhæfit. Hæc Adriani Pontificis ver ba, Inter fchifmaticos fe conftituit, exponit in Synodo Beneventana Victor tertius, agens adver sus fimilem temeritatem Hugonis Primatis Lugdunenfis Ecclefiæ communione se sponte privavit. Ejufmodi homines in prima ad Sanctum Amphilochium Metropolitam Iconienfem canonica Epiftola Sanctus Bafilius Magnus vocat Parafynagogas, id eft, congregationes, quæ fiunt ab infolentibus Epifcopis aut Presbyteris. Ut fi quis peccaviffe convictus fit, à facra obeundi minifterio probibitus, & is Canonibus fe non fubmifit, fed fibi Præfulatum & facrum Minifterium attribuit, & quidam unà cum eo recefferint, relicta Ecclefia Catholica, id eft Parafynagoga. Ecclefia, inquit gloriofus Martyr Ignatius, eft populus fub Epifcopo adunatus: Ergò fine legitima caufa divifus ab Epifcopo populus eft Parafynagoga. Eofdem homines vulgaris Apoftolicus Canon vocat Epifcopi fui contemptores, altaris contra altare ereftores, tyrannos, Pontificatus amatores: Clericos fine competenti fundamento id attentantes deponi, laicos mandat ab Ecclefia fegregari. Attamen poft tertiam Epifcopi ad commune altare revocantis obfecrationem. Ab eis confundi Ecclefiæ Regulam affirmant, ideòque ad obfecrantem Epifcopum reverti nolentes Regia poteftate opprimi & cogi mandant Antiochena Synodus, & fecunda Carthaginenfis... Hofce Canones in fcripta ad Eufignium Prætorio Præfectum lege, exftante in codice Theodofiano, confirmant Augufti Valentinianus fecundus, Theodofius primus, & Arcadius. His, L.16.tit.& qui fibi tantummodò exiftimant colligendi copiam con C. I. Cap. 5. tributam, fi turbulentum quidpiam contra noftræ Tranquillitatis præceptum faciendum effe temptaverint, ut feditionis auctores, pacifque turbata, Ecclefiæ, Majeftatis, capite & fanguine fupplicia fint luituri. Et quoniam per fervos præfertim fieri folebant ejufmodi turbulentiæ, addunt in lege ad Anthemium Officiorum Magiftrum Arcadius, Honorius, ac Theodofius fecundus de fervi domino: Sciat fe pro fingulis fervis, qui interesse conventibus interdiciis fuerint comprehensi, trìum librarum auri difpendio feriendum. Lex adversùm | Joannitas, id eft, fidelem Conftantinopolitanum populum, Arfacio Epifcopo in Sancti Joannis Chryfoftomi iniquiffimè ejecti fedem intrufo communicare nolentem, fuit lata, ideòque parvi eft ponderis; Attamen oftendit prifcam Ecclefiæ ac imperii difciplinam, Ifta communionis difcordia eft primus gradus ad fchifma & hærefim: Nam Novatiani à Sancti Cornelii Pontificis, Donatiftarum à Ceciliani Carthaginenfis Archi-Epifcopi, & Arii prima prævaricatio fuit à Sancti Alexandri Patriarchæ Alexandrini.communione feceffus, atque ità primùm in Parafynagogas, exindè in fchifmata, feparata altaria, novas Bafilicas à Sancto Optato Milevitano Epifcopo graviter reprehenfas, & tandem in hærefes profecerunt. Hinc igitur Canon nofter meritò ftatuit, ut nullus ob quamlibet criminalem caufam, nifi fynodaliter difcuffam ac probatam, femetipfum feparare præfumat à communione fui Epifcopi, Metropolita, Primatis aut Patriarchæ. Eft antiquus Ecclefiæ Canon, de quo in libro Symma. chi Pontificis Apologetico fcribit Sanctus Ennodius, Ecclefiæ Romanæ tunc Diaconus, poftmodùm Epifcopus Ticinenfis : Nonnè directa funt verba Canonum, QUICUMQUE CLERICORUM AB EPISCOPO SUO ANTE SENTENTIÆ TEMPUS PRO DUBIA SUSPI- 8.9.4.C.I. CIONE DISCESSERIT, manifeftam cum manere cenfuram? Auguftinus Caravita in fuis ad Gratiani Decretum fcholiis exiftimat Ennodium refpicere ad octavum Canonem fecundæ Synodi Carthaginenfis. Nec malè. Difertè etenim ille habet. Siquis Presbyter à Præpofito fuo excommunicatus vel correptus fuerit, debet apud vicinos Epifcopos conqueri, ut ab ipfis ejus caufa possit audiri, ac per ipfos fuo Epifcopo reconciliari, Quod nifi fecerit, fed fuperbia inflatus fecernendum se à sui Epifcopi communione duxerit, anathema fit. Et infrà. Si querimoniam juftam adversùs, Epifcopum babuerit, inquirendum erit. Donatiftarum fchifma, à fimili difcordia inchoatum, ad ejufmodi Canonem compulit Ecclefiam Africanam. Et dudùm anteà Florentium Puppianum, qui fe ab ejus communione segregarat, Sanctus Cyprianus arguit, quod fefe Epifcopi Epifcopum & Judicis fui Judicem faceret, adeòque lucidè centet fine fynodico judicio fegregationem à nullo poffe attentari. Eumdem morem apud Græcos olim viguiffe oftendit Canon fextus Conftantinopolitanus, ab Epifcopi & Clerici accufatione repellens non folummodo hæreticos aut fchifmaticos, fed & eos, qui fe fanam quidem fidem profiteri præfefe runt, avulfi autem funt & abfciffi, & adversùm noftros, canonicos Epifcopos congregationem faciunt. Ab ejufmodi fegregatis factam accufationem reddit irritam, ideòque Epifcopum, fi fortè deliquerit, non nifi ante fegregationem permittit ab illis accufari apud ejus Synodum, & non nifi à fynodaliter judicato quempiam fegregari. Quod ipfum palàm innuunt adducti Canones Antiocheni & Apoftolicus vulgaris Excipe cafum, in quo Epifcopi crimen fuerit notoria hærefis, aut publicum Ecclefiæ fcandalum. Etenim plebibus, ne Epifcopis palàm in Ve bis, qui opus Dei faciunt fraudulenter `ac defi- Cap.7. malitia fraternorum jurgioram pupugerit, insana perfecutione lapfis ullatenùs communicarent, fuprà audivimus rigidè vetantem Sanctum Cy. prianum. Et populum Conftantinopolitanum, fefe à Neftorii Epifcopi fui hæretica publicè blaterantis communione feparantem, laudarunt & Sanctus Cyrillus & Sanctus Pontifex Celeftinus.obftinata mentis dolofitate confufi, cùm aliqua cos Et Clerici Edefleni apud Berytenfem Synodum fuere profeffi, fi quidem Iba Epifcopo fuo Neftoriana prædicanti communicaffent, fefe futuros fuiffe obnoxios gehennæ. Et decretum fuum, qua vetuit fimoniaco aut conjugato palàm Presbytero communicari in Divinis, effe ex antiquis Canonibus hauftum Gregorius feptimus Pontifex eft teftatus. Et Conftantienfis Ecclefiæ Clerum, à Caroli Epifcopi fui fimoniacè ingreffi & Ecclefiafticam fubftantiam diffipantis communione recedentem, fuiffe ab eodem Pontifice laudatum A. 1069 fcribit Lambertus Schafnaburgenfis. Attamen & hic difcretionis fpiritus eft opus: Ne vitandæ maculofa communionis prætextu feriamus Ecclefiam, & pacifici Domini agrum fchifmaticis contentionum zizaniis vitiemus. Nam & à Ne ftorii, hæretica prædicantis, communione non nifi poft Apoftolicæ Sedis fententiam retrocedere woluit, qui populi Conftantinopolitani receffum laudabat, Sanctus Cyrillus Alexandrinus, Ex hifce Cananibus fuum in Synodo Lugdunenfi decretum, exftans apud fextum librum ..tit.16 Bonifacii octavi, fundavit Gregorius decimus. Si Canonici à Divinis ceffare voluerint, prout in Ecclefits aliquibus fibi ex confuetudine, feu conceffione vel privilegio Papa, vel alias vindicant, antequam ad ceffationem hujufmodi quoquo modo procedant, inftrumento publico cessationis ipfius causam exprimant, & illud ei, contra quem ceffare intendunt, affignent. Aliter ceffantes graviter punit. Addit Bonifacius octavus ceffationem hanc non poffe indici, nifi vocatis omnibus vocalibus Rectè ait Gregorius ab ipfis Canonicis indici ex confuetudine aut Apoftolico privilegio: Ceffatio enim eft quædam Epifcopo aut alteri potenti perfonæ fubtracta communio, ideòque juxta noftrum præfentem Canonem indici non poffit nifi per aut poft fententiam fynodalem. Et hinc quidam poft dicti Bonifacii tempora Epifcopi videntur ad eumdem noftrum Canonem provocaffe; verùm in Viennenfi Synodo refpondit Clemens ..cit, quintus : Sæcularium aut Regularium Ecclefiarum Cap. Si conventus boc unico lumine ad repellendas injurias Aft dices hæc vetuftis ac probatis Ecclefiæ mo ribus repugnare. Etenim de Radulfo Ciceftrenfi Epifcopo, Ecclefiafticam libertatem & caftitatem adversùs Guilielmum Rufum ac Henricum primum, Anglorum Reges, defendente, encomiafticè fcribit Guilielmus monachus Malmesberienfis: Per totam Dioecefim Divina vacare officia, F. 257. ← Ecclefiarum januas spinis obftrui præcepit. Et trucidato Sancto Thoma Archi-Epifcopo, Ecclefiæ Cantuarienfis fuiffe nadata altaria & cruces tectas, quomodò in Parafceve folet, ejufdem Ecclefiæ monachus Gervafius teftatur. Quod Joannes octavus Pontifex, à Comitibus Lamberto & Adelberto captus, & ad Carolomanno tamquam Imperatori profitendum compulfus, Ecclefiam Vaticanam clauferit, & Sancti Petri Altare cilicio texerit, leges apud Annales Francorum Fuldenfes. Et apud Rogerum Hovedenfem. Joannes Dublinienfis Archi-Epifcopus, à Joanne Moretonii Comite, poftmodùm Anglorum Rege, dura paffus & ejectus, interdi&i fen tentiam dedit in Archi-Episcopatum fuum, & abiit. Præcepit Cruces & imagines Cathedralis Ecclefie in terram deponi, & spinis circumdari, ut fic malefactores terrerentur, & à voluntate fæviendi in Ecclefia bona revocarentur. Et Deus miraculo con. firmavit. Erat fiquidem in Cathedral Ecclefia quadam Crux, in qua imago Crucifixi expressiùs erat incifa, quam omnes in maxima veneratione babebant. Cùm autem hæc effet bumi proftrata, ✪ spi• nis cireumsepta, feria sexta facta eft in agone, & apparuit facies ejus fuffufa rubore vehementi, veluti effet in camino ardenti, & fudor magnus exivit à facie ejus, & ab oculis ejus cadebant guttulæ, ac fi fleret. Hara autem dici illius fexta à dextro ipfius latere & à dextra illius mamilla exivit fanguis & aqua. Et apud Theodori Lectoris Collectanea Acacius Conftantinopolitanus Epifcopus, Ba filifci Imperatoris in Synodum Chalcedonenfem violentias frænaturus, feipfum, fedem Epifcopa etiam apud Græcos obtinuiffe. Pergit laudatus Gregorius decimus. Detefta-lem, ac Altare nigris amicit. Ex quo patet ritum bilem abufum borrendæ indevotionis illorum, qui Crucis, beata Virginis Mariæ, aliorumque San&orum imagines irreverenti aufu tradantes, eas in aggravationem ceffationis profternunt in terram, & urticis spinisque supponunt, penitùs reprobantes, aliquid tale feri de cætero diftrictiùs probibemus: Statuentes ut in cos, qui contrà fecerint, ultrix procedat dura Sententia, que delinquentes fic puniat graviter, quod alios à fimilium præfumptione compefcat. Loqui videtur ex decima tertia Synodo Toletana. Refpondeo tamen hæc, licèt adverfa, in fe fe mutuò non pugnare. Urtica iftæ & fpine funt ritus indifferens, qui diverfis temporibus ac ex diverfis caufis poffit effe utilis, inutilis, scandalofus, ædificativus, ideòque & hodie probari ab Ecclefia, & poftmodùm improbari. Eum fine legitima caufa factum videtur dumtaxàt im probare tertia decima Synodus Toletana, CA. F. 773. VE Eteri & novo teftamento unam animam rationabilem & intelle&ualem habere hominem docente, & omnibus Deiloquis Patribus & magiftris Ecclefiæ eamdem opinionem affeverantibus, in tantum impietatis, quidam malorum inventionibus dantes operam, devenerunt, ut duas eum habere animas impudenter dogmatizare, & quibufdam irrationabilibus conatibus per fapientiam, quæ ftulta facta eft, propriam hærefim confirmare pertentent. Itàque fancta hæc & univerfalis Synodus, veluti quoddam peffimum zizanium, nunc germinantem nequam opinionem evellere feftinans, immò verò ventilabrum in manu veritatis portans & igni inextinguibili transmittere omnem paleam, & aream Chrifti mundam exhibere volens, talis impietatis inventores & patratores, & his fimilia fentientes , magna voce anathematizat, et definit, atque promulgat, neminem prorsùs, habere, vel fervare quoquo modo ftatuta hujus impietatis auctorum. Si autem quis contraria gerere præfumpferit huic fanctæ et magnæ Synodo, anathema fit, et à fide atque cultura Chriftianorum alienus. SCHOLIO N. Apollinarius animæ mentisqué diftinctionem ab exter- Epist.145. Tiam hic Canon agit in Photium, de que fecundo adversùm Eutychianiftas Dialogo. Apollinarius ex tribus dicit compofitum effe bominem: Quem errorem etiam in tractatibus fuprà San- Bibliothecarius. Photius duarum unumquemque Et hic de duabus animabus error meritò hærefeos damnatur. Eft Apollinarii Laodicenfis Epifcopi jam pridem anathemate profcriptum dogma, de quo in litteris ad Conftantinopolitanos monachos fcribit Theodoretus Epifcopus Cyrenfis: Tract. 23. Excepta quippè rationali mente, vita belluina eft. 1 animæ realis diftinctio: Hinc iftam dumtaxat, non hanc ajebat Apollinarius à Domino adfum ptam. Et ex laudatis Auguftini teftimoniis lucet omnem irrationalem animam effe brutalem, adeòque humanum embryonem, fi quando folam fenfitivam, licèt folummodò vialem, habeat, effe omninò beftiam ac brutum. Recte Theodoretus Apollinarii errorem adfir mat haustum à gentilibus Philofophis: Hæreticorum enim Patriarchæ femper Philofophi. Quomodò eorum quidam animam & fpiritum, quidam animam & animum feu mentem realiter diftinxerint, refert, variè rèfutat, ac indè Gno- C.10.11. fticos ac Valentinianos pullulaffe afferit in libro 12. 13. de anima Tertullianus. Spiritus & carnis pugnam exiftimabant ab eodem principio non poffe provenire. Hinc & Manichæi aliam bonam, aliam natura pravam in eodem homine animam delirarunt, refutati à Sancto Auguftino in libro de duabus animabus, doctiffimo ac omninò legendo. Legendi funt & libri, quartus præfertim, adversùs Vincentium Victorem animam & fpiritum realiter diftinguente etiam maculofum. errore A CANON XII Poftolicis et Synodicis Canonibus promotiones et confecrationes Epifcoporum et potentia et præceptione Principum factas penitùs interdicentibus concordantes, definimus et fententiam nos quoque proferimus, ut fi quis Epifcopus per verfutiam vel tyrannidem Principum hujufmodi dignitatis confecrationem fufceperit deponatur omnimodis, utpotè qui non ex voluntate Dei, & ritu ac decreto Ecclefiaftico, fed ex voluntate carnalis fenfus ex hominibus & per homines Dei donum poffidere voluit, vel confenfit. SCHOLI O N. vidimus, & ad Manaffen Remenfium Metropo Epift.102. litam fcribit laudatus Ivo. Francorum Reges Carolus & Ludovicus Epifcoporum elediones Ecclefiis Unc Canonem refpicit in litteris ad Hugo- concefferunt, quod & in fuis Capitularibus fcriptum nem Lugdunenfis Ecclefiæ Primatem San- reliquerunt, & in conciliis Epifcoporum Provinciaaus Ivo Epifcopus Carnutenfis. Quid fuper Epi-libus fanciri permiferunt. Quocircà aut nullum Epift.6o. fcoporum electione à Principibus facta dicat octava a. 3. Hem Lugdunenfis Ecclefiæ Primatem San Synodus, non eft meum veftram docere Prudentiam. Damnat, inquam, Canon Regias Epifcoporum nominationes, nuper à Leone Ifauro attentatas, damnatas à feptima Synodo, à Græcorum Auguftis frequenter resumptas, ac noviffimè à Michaele intrudente Photium in Thronum Conftantinopolitanum. Addit Petrus à Marca ArL.2. c.17. chi-Epifcopus Parifinus. Octava Synodus mores in Gallia receptos & jura Regia videtur variis Canonibus petiviffe. Etenim Principum fuffragia ab eleionibus Epifcoporum arcet Canone duodecimo. Errat in numero. Etenim Principum fuffragia vigefimus fecundus, duodecimus Canon profcribit Regias Epifcoporum nominationes graffantes etiam in Gallia.Etenim fupra Wenilonem Senonenfem audivimus fcribentem ad Amulum Archi-EpifcoApud S. pum Lugdunenfem. Pippinus, à quo per maximum Eup.Epift. Carolum & religiosissimum Ludovicum Imperatores Rex nofter Carolus Calvus ducit originem, expofita neceffitate bujus regni Zachariæ Romano Papæ in Synodo, cui Martyr Bonifacius interfuit, ejus acce pit confenfum, ut acerbitati temporis induftria fibi probatiffimorum Palatinorum decedentibus Epifcopis mederetur. Conceffionis tabulas huc ufque, non 81. tale indultum Pippinus à Zacharia habuit, aut illi mox Carolus Magnus & Ludovicus Pius, uti & aliis facris juffionibus, renunciarunt. Et hinc adversùm auditas jam à Wenilone, ac à parentum ejus pietate devias Caroli Calvi præfumptiones ftatuit in tertia Valentina Synodo Sanctus Remigius Archi-Epifcopus Lugdunenfis. Quia indiscussi & inexaminati, scientiæ. que litterarum pænè ignari, minufque præceptioni Apoftolice appropinquantes, peccatis noftris agentibus, per civitates Epifcopi ordinantur, qua occa• fione maximè vigor Ecclefiafticus deperit, ut fi quan do alicujus civitatis Episcopus vocatione Domini decesserit, à gloriosissimo Principe fupplicando postuletur, ut canonicam electionem Clero & populo ipfius civitatis permittere dignetur. Hasce preces in rigivolens dum mandatum vertit nofter Canon Græcorum Auguftos & Francorum Reges ad id deinceps obligari. Ità enim jubet non folummodò inter vulgares trigefimus primus à noftro lau datus, fed & verus Apoftolicus Canon, perpetua Ecclefiarum omnium confuetudo, & quartus Canon Nicænus. Verùm neque apud Græcos neque apud Latinos obeditum plenè fuit à Regibus, quoufque inchoatam à Gregorio feptimo Pon |