C. 4. homo in perfidiam lapfus eft denuò quafi gentilis, eft omninò rursùs confecrandum. Caufam fcri• eft, quam quidam fratres vobis objiciunt, quod octavo die laventur, & à lavacro linteo accindi chrifmate inungantur, ut folent inungi qui baptizantur, & ferant veftes novas fecundùm ordinem eorum, qui illuminantur. Lavatio ifta non fuit Rebaptifmus Abfit. Fuit quædam Baptifmiquorumdam objectionem: Nec fatis fimilis ratio quafi per apoftafiam deleti ritus pœnitentialis ac refufcitativus, qualem etiam hodie apud Abyffinos Ethiopes in Epiphaniæ fefto vigere quidam ajunt, & Hipponenfi fuo populo fuiffe in fefto Sancti Joannis Baptiftæ refert ac damnat in ferSerm. 59. mone de diverfis Sanctus Auguftinus. Et hinc item vides chrifmationem, quam quibufdam ab hærefi ad matrem Catholicam accedentibus impenderunt olim Græca, Gallicana, ac Hifpaniarum Ecclefie, fuiffe meram cæremoniam, non Confirmationis Sacramentum. Pergit San&us Ivo. Reliqua verò ædificatio, fi aliqua vetuftate atteritur, aliqua læfione minuitur, Sacramenta fidei nequaquam iterantur, fed tantùm quod maculatum eft afperitate pænitentiæ & compundionis lacrymis emundatur. Secundùm ergò hanc fimilitudinem moto altari, quod figuram gerit fidei, tota Ecclefia confecranda eft, que corrupta fide tota deftruHa eft. Motis verò parietibus, fola aqua & falibus, tamquam pœnitentiæ Sacramentis reformanda eft. Novit enim Prudentia veftra, quia fic orat Ecclefia, ut quod in templis manufactis agitur, hoc in nobis fpiritualiter impleatur, quatenùs per cultum vifibilium Sacramentorum provocemur ad agnitionem amorem invifibilium ædificiorum. Hæc de folo principali Bafilicæ altari effe intelligenda rectè in adductis litteris expreffit Innocentius tertius. Attamen ob folius tabulæ motionem aut notabilem fracturam quodvis altare! Epift. 72. Novemb A Burchardo Wormatienfi Epifcopo addu&tum Canonem quidam Sancto Hygino, quidam Julio primo Pontifici adfcribunt. Ego malim 18. effe à Sancto Sylveftro, de quo Romanum Bre viarium Sancivit, ne deinceps altaria, nifi ex lapide fierent. Cujufcumque fit, eft antiquus, eumque refpiciunt verba præfentis Canonis: Ecclefias dedicaverunt, vel commotas menfas fabiliverunt. Quod nempe principalis menfæ motæ ftabilitio fieri nequeat fine nova confecratione. Quæ tamen de portatilibus altaribus Sanctus Ivo fcribit, apud Græcos non habent locum, eorum vice habentes Antimenfia, fuo loco exponenda. Et in novis ad Sancti Ivonis Epiftolas annotationibus fcribit Joannes Baptifta Souchetus, Canonicus Ecclefiæ Carnutenfis: Que de Alta- Epist. 72. rium reconsecratione hic scribit Ivo, jam exoluerunt, neque ampliùs servantur, five ex confuetudine, five ex ignorantia. Ο Mnem Canonicam ftabilitatem in Ecclefiis femper manere in Christo providere cupientes renovamus & confirmamus terminos & vacationes quæ olim à Sanctis Apoftolis & beatis Patribus noftris editæ legem in Ecclefia pofuerunt, non oportere Antiftitem promovere quemquam, qui eft vel fecundùm fidem vel fecundùm facerdotalem fortem Neophytus, Ne inflatus in judicium incidat, laqueum Diaboli, ficut dicit Apoftolus. Prioribus ergò Canonibus concordantes, definimus neminem de fenatoria dignitate, vel mundana conversatione nuper tonfum fuper intentione vel expectationé Pontificatus vel Patriarchatus honoris Clericum aut monachum factum ad hu nem ad hujufmodi fcandere gradum, licet fingulos ordines Divini Sacerdotii plurimum temporis feciffe probetur: Neque enim propter religiovel amorem Dei, aut propter expectationem tranfeundi viam virtutum, fed ob amorem gloriæ ac principatus tonfus hujufmodi reperitur. Magis autem coercemus hujufmodi, fi ab Imperatoria dignitate ad hoc compellatur. Si verò qui per nullam fufpicionem prædiЯæ concupifcentiæ expectationis fed propter ipfum bonum humilitatis, quæ eft circa Chriftum Jefum, abrenuntians mundo fiat Clericus aut monachus > & omnem gradum Ecclefiafticum tranfigens per definita nunc tempora irreprehenfibilis inventus extiterit & probatus, ità ut in gradu Lectoris annum compleat, in Subdiaconi verò duos, fitque Diaconus tribus & Presbyter quatuor annis benè placuit. huic fanctæ & univerfali Synodo eligi hunc & admitti. Circa hos autem qui religiosè morati in ordine Clericorum & monachorum, digni judicati funt Pontificatus dignitate pariter & honore, prædi&um tempus abbreviamus, nimirùm fecundùm quod Epifcoporum Prælati probaverint qui per tempora fuerint. Si Si verò præter hanc definitionem noftram quifquam ad jam fatum fupremum honorem provectus extiterit, reprobetur reprobetur, et ab omni facerdotali operatione prorsùs abjiciatur, utpotè qui extra facros Canones fit promotus. nam, , , SCHOLIO N. Ecundum Nicænum de quoad fidem Christiaac decimum Sardicenfem de quoad clericalem fortem neophytis Canonem innovat noftra Synodus, idque adversùs Photium, fubitò factum ex laico Epifcopum, garrientemque Sardicenfes Canones nunquam obtinuiffe in Ecclefia Conftantinopolitana. Sardicenfis inquam, Canon innovatur adversùs peffimam Græcorum confuetudinem, de qua in præfentis Sy nodi præfatione Anaftafius Bibliothecarius. Tanrùm hujus ambitionis pullulavit longè latèque temeritas, ut mox Hierofolymis quidam laicus nomine Salomon, extemplò Clericus factus, fit ordinatus Antiftes, quod numquam factum eft etiam ab ipfo Jacobo, qui primus illic Epifcopus exftitit, nifi poftquam Photius novitèr in clero plantatus, & confeftim Praful factus auditus eft. Apud Conftantinopolim autem nonnulli ex tunc laici etiam virtutibus operam dabant, tantùm ut ad hanc facram poffent pertingere dignitatem: At ubi pertingere nequiverunt, mox continentiæ frænis laxatis, in fuis voluptatibus ire cœperunt, & quod non fancitatis, fed avaritia cultores exftiterint, protinùs oftenderunt, adeò ut diverfis modis à Romanis Miffis borum quidam obtinere tentaverint, ne Regula promul garetur, quæ tunc de non repentè fæcularibus in Sacerdotium provehendis in hac Synodo promulgata eft. Prætereà penes Alexandriam & Antiochiam in tantùm radix bujus peftis excrevit, ut à tempore promotionis dicti Photii hactenus expelli non poffit. Quin immò Zacharias Chalcedonenfium Metropolita Photianus ad Bafilium Auguftum & , omnem præfentem Synodum non erubuit adver- Malum in Ecclefia Conftantinopolitana à Ne dum Præfulem contra Neophytos idem Pontifex fan- Porrò Canon nofter, licèt folas Epifcopales è boc eft, nuper quofdam contra ftatuta Patrum prifcorum & Synodi Oecumenica proximè celebratæ ex laicis repentè Diaconos creatos, cùm fciatis Photii caufam indè originem traxiffe. Patriarcha Ignatius erat vir fanctiffimus, attamen homo Græcus, de quibus ad Bafilium Auguftum, ejufque filios Conftantinum ac Leonem fcribit idem Adrianus: Nobis moris non eft, ut pro libitu proprio Paternis Landtionibus abutamur, quemadmodùm quibufdam, qui apud vos fumma rerum Ecclefiafticarum guberna cula moderantes, tunc Synodorum ftatuta, vel etiam Apoftolice Sedis decreta proferunt, cùm vel alios lædere vel juvare cupiunt; & hæc tunc fub filentio tegunt, quando fortafsè contra fe vel pro aliis proponerentur. Octavam Synodum difficultatibus pleniffimam & immenfos ante ipfam labores pro folo ferè Sancto Ignatio fecerat ac fubierat Romana Ecclefia: Et ecce immemor ille feu ingratus fpernebat hunc capitalem Canonem, fimilis quibufdam hodie orthodoxis Germanis, pro quibus facrofanctam Tridentinam Synodum ineffabilibus labore ac impenfis coegit ac perfecit eadem Romana Ecclefia, doletque ejus fantiffimos ac penitùs neceffarios morum Canones ab illis minimè fervari. Eadem Neophytorum, Palatinorum præfertim, promotio graflabatur in Francia. Etenim pro Berno, Caroli Calvi Regis confanguineo, ad Auguftodunenfis Ecclefiæ Epifcopatum nominato, apud Sanctum Lupum Ferrarienfis monafterii Abbatem fcribit ad Lugdunenfem ArchiEpifcopum, qui illum confecrare recufabat, Epift.81. Sanctum Amulum Wenilo Archi-Epifcopus Senonenfis. Veftræ Prudentiæ dominus Rex nofter nobis juffit fuggerere, non effe novitium aut temerarium, quod ex palatio bonorabilioribus maximè Ecclefiis procurat Antiftites. Nam Pippinus, à quo per maximum Carolum & religiofiffimum Ludovicum Imperatores Rex nofter ducit originem, expofita neceffitate bujus regni Zachariæ Romano Papæ in Synodo, cui Martyr Bonifacius interfuit, ejus accepit confenfum, ut acerbitati temporis induftria fibi probatiffimorum ejus confiliariorum decedentibus Epifcopis mederetur. Rogat Wenilo, ut hocce Apoftolicum privilegium & Regiam dignitatem, cui poribus in milites, fcortatores, ac omnigenam facinorum & flagitiorum voraginem ad ufque amiffam Chriftianitatem demutatus erat omnis Franciæ Clerus: Hinc iftiufmodi indultum poffit Zacharias Pontifex ufque ad meliora tempora feciffe. Attamen non tam Palatinos nobiles. quàm fifcales fervos tunc paffim fuiffe Epifcopati bus impofitos audivimus fuprà à chronico Thegani. Ceffabat jam ifta miferia, ideòque Amulus meritò cenfuit non effe deinceps indulto locum: Præfertim quod Carolus Calvus imperitos ac variè indignos Neophytos non rarò nominaret. Verùm Caroli, quam Amuli erat major potentia. Et hinc hujus fucceffor Sanctus Remigius, & cum ipfo omnis tertia Valentina Synodus eidem Regi fupplicavit, quatenùs liberam Epifcoporum electionem Clero ac populo femper permitteret, Cap. 7. & addidit, Si à fervitio pii Principis aliquis Clericorum venerit, ut alicui civitati præponatur Epifco pus, folicitè per Metropolitam & Comprovinciales collegas de fcientia & moribus examinetur, nec nifi plenè capax ac dignus admittatur de quo Metropolita teneatur etiam Principi refiftere in faciem, & Deo ac hominibus reddere rationes. Non laicum, fed folum Palatinum Clericum, utique Presbyterum aut Diaconum, permittit à Rege ad Epifcopatum adfumi: Et hocce ftatutum præfens Canon confirmat. Confidenter hoc in puncto jubebat Romana Ecclefia. Caufam dat incogniti Auctoris de Photii PfeudoSynodo admonitio: Quod in Romana Ecclefia lai cus aliquando fit Pontifex electus, falfum omninò eft. Lucet ex Stephani quinti & Romani populi adversùs Conftantinum è laico intrufum in Sedem Apoftolicam Actis, videndis in libro Pontificali apud Anaftafium Bibliothecarium,& apud Auxilium Presbyterum in Apologia pro Ordinationibus Pontificis Fermofi. L.2. C. Addit Canon nullum Palatinum, cui obtinen- ab omnibus huc ufque Metropolitis fuerat dela-lingua eft favor adulationis. Munus ab obfequio dari ait præfertim ab illis, qui nancifcendæ di- Qua 17. tate ac nequam opere plenum interiorem bominem babens, qui propter ambitum & amorem gloriæ, & ut vocaretur Rabbi, bonum se esse fingebat, & ha• bitum & formam pietatis habere fimulabat. In qui bus tunc imperantes traduxit, per bumanam machinationem & Regiam poteftatem atque potentiam, Ecclefiam Conftantinopolitanam obtinuit, legiti mo Paftore illius fanctiffimo Patriarcha Ignatio iniquè dejecto. Imitatus fuerat Photius Arianos in Synodo Mediolanenfi Epifcopos, de quibus fcribit in Ecclefiaftica Hiftoria Sanctus Sulpitius Severus Archi-Epifcopus Bituricenfis: Epiftolam fub Gonftantit Imperatoris nomine emittunt omni pravitate refertam, co nimirùm confilio, ut fi ea æquis auribus populus recepiffet, publica authoritate cupita proferrent; fin aliter fuisset excepta, invidia effet in Re Quæ omnia repetit in litteris ad Bonifacium CarEpift.3. dinalem Epifcopum Albanenfem, & in litteris L.6.Epift. ad Aripandum monachum, conftanter adfeve rans à munerum iftorum quovis committi plenam fimoniam. Præfertim per munus ab obfequio Nam qui Principi five in palatio, five in aliis negotiis fervit, non poffit non & adulationibus vacare, & magnas in ejus gratiam impenfas fubire, atque ità hæc ex Ecclefiafticæ dignitatis defiderio agens, non unicam, fed triplicem incure rit fimoniam. Et qui nummos aut lenocinantem linguam donat, donat quid extraneum; at qui obfequium impendit, donat Principi femetipfum. Et in his non requiri explicitum, fed omninò L2Epift. fufficere pactum implicitum, laudatus Petrus folidè oftendit. Ab hac igitur quantò dolofiori, tantò pejori fimonia expurgans Ecclefiam nofterge, & ipfa venialis. Omnem Regum in res EcCanon, quemvis Regia Epifcopatus promiffione donatum Palatinum facit dignitatis iftius, etiam per legitima tempora ac interftitia accipienda, omnimodis incapacem. Ejufmodi namque promiffio, licèt & fimonia & ambitus poffit effe expers, utriufque tamen vitii laborat fufpicione, quam Canon effe facit præfumptionem juris ac de jure. Ex ipfo defumpfit Refcriptum fuum Innocentius tertius, quo apud Gregorium nonum caffavit Abbatialem Electionem nefcio L.. tit.6. cujus, qui fpem vel promissionem habens, ut Abbas fiat, fuerat monachatus. Qui pro Abbatia adipifcenda femetipfum monafterio dederat, manifefta fimonia laborabat. 1. C. 37• Pergit Canon: Magis coercemus hujufmodi, f ab Imperatoria dignitate ad hoc compellatur. Caufam dat prima Actio fynodalis. Photius maligni clefiafticas violentiam fuiffe paffim inftigantium Epifcoporum dolofas machinas poffit exemplis plurimis oftendi. Et facras Principum juffiones jam pridem in Leone Ifauro excufferat Romana Ecclefia: Hanc libertatem Canon firmat. Statuit infuper nova fingulorum Ecclefiafticorum Ordinum interftitia, præfertim pro Palatinis recta via citra Epifcopatus promiffionem aut fpem in Clerum aut monafticam fanctitatem adfcendentibus, ob nullam in ipfis caufam difpenfanda. In Subdiaconatu maneri mandat per biennium. Ex quo patet morem, à Symeone Theffalonicenfi Archi-Epifcopo in opere de facris Ordinationibus memoratum, quo Græci Lectori in Diaconum electo dant fimul Subdiaconatum ac Diaconatum, effe novum ac noftra Synodo pofteriore. Ο CANON VI Uoniam quidem apparuit Photius poft prolatam contra fe juftiffimam fententiam et damnationem à fanctiffimo Papa Nicolao propter nequiffimam invafionem Conftantinopolitanorum Ecclefiæ cum aliis malis operibus fuis, etiam quofdam nequam et adulatores de plateis et vicis inveniffe et Vicarios hos fanctiffimarum trium Patriarchalium fedium Orientis nominaffe ac propofuiffe, atque cum his Ecclefiam malignantium et Concilium vanitatis colligens, depofitarias accufationes et crimina contra beatiffimum Papam Nicolaum commoviffe, et anathema procaciter et audacter contra eum, et cunctos communicantes ei fæpè promulgaffe, quorum quafi monumentorum libros nos quoque vidimus ab ipfo maligno opere ac fallaci dictatione confutos, qui etiam fynodicè ab igne confumpti funt: Hujus rei gratia pro cautela Ecclefiaftici ordinis anathematizamus quidam primitùs prædictum Photium etiam propter huju fcemodi caufam; deinde verò et omnem, qui à modo in calliditate fraudulenter egerit, et verbum veritatis adulteraverit et falfos Vicarios fimulaverit, vel libros dictatus mendacis finxerit, et ad propriorum favorem votorum commentatus fuerit quemadmodùm et fortiffimus pietatis athleta Martinus, fanctiffimus Papa Romanus, tales fynodicè pepulit, SCHOLI ON, cem codicem compilat, mille circiter Antiftitum fub.. fquallorem quemdam declinant, alterum Diofcorum Imperatorum, & Magnatum, & Metropolitanorum, quafi infufpect as fingens & fimulans & huju◄ Seemodi, ut putabat, depofuit inverecundè, & ànas themati fubmifit_beatiffimum Papam Nicolaum, & omnes illi communicantes, neque fummitati ejus, neque Ecclefiæ parcens, quæ illi magno Pontifici communicabat. Realis Synodus Romani Pontifi cis damnationem ut Eufebianæ factionis ac Diofcori facinus à Sardicenfi & Chalcedonenfi Synodo damnatum, fuerat deteftata; hìnë nit in Sancti Patriarchæ Ignatii vita Nice-profufiùs fancti babitus viri eum fugiunt, & quafi tas Paphlago, agens de duabus iftius fictis ac imaginariis Synodis, altera in laudatum Igna tium, altera in Sanctum Pontificem Nicolaum.) Alter fynodicus liber in Nicolaum Pontificem Roma num tela torquebat, omnifque generis calumnias & atrocia maledica in illius Sancti exaudorationem & damnationem comple&ebatur, miro & tragico propè modo concinnatus. Sanè dicantis Stygil Doctoris magifterio Photii minifterio dignus. Et in litteris ad Manuelem Patricium Dromi Logotheta, exftantibus poft præfentem Synodum Metro-perfonas accufantium, & accufatorum, & teftium phanes orthodoxus Metropolita Smyrnenfis. Photius cùm intellexiffet Legatos Pontificis Romani in Bulgariam missos Confirmationem ejus reprobasse, omnefque Bulgariæ Principes & subjectos Chrifmate Iterum inunxiffe, velut aftro percitus Ecumenicam Synodum confinxit, cui, qui tunc imperabant, Michaelem Bafilium noftrum Præfides induxit: Orientis etiam trium Patriarcharum Vicarios, actotam Senatum Palatinum Conftantinopolitana fedis Epifcopos. Nec non accufatores inftituit, qui Nicolai Papa fcelera exponerent, & declararent, judiciumque Synodi publicum implorarent, teftefque adhibuit, qui accufantium calumnias confirmarent Atque ipfe quidem fida erga Papam pietate refpondebat non effe abfentem judicandum, interimque orationes contra Papam adfidentium fibi Antiftitum, quaft repugnantium fibi` inferebat, quibus fcilicet victus accufationes admiferit, caufamque cognofcere cœperit. Itaque tandem fexcentis obrutum falfis Triminibus Nicolaum damnat, atque anathema in illum ac cum illo communicantes conjicit, conficis omnium, qui per ejus fomnia erant in conciliabulo, Tubfcriptionibus, nempe duorum Imperatorum, & arium Vicariorum Orientis, totius Senatus, & Hegumenorum & Clericorum. Et in præfentis Synodi præfatione Anaftafius Bibliothecarius. Photius Conciliabulum Præfidente Michaele Augufto colligit, falfos bomines quafi Vicarios Orientalium fedium format, accufatores muneribus armat, & mendaciis confruit, teftes eos adfcifcit quos & accufatores opponit. Judices nonnumquam & in accufati perfonam admittit, exceffus quofvis quafi præfati fummi Pontificis fingit, impingit, & ficut putabat, damnasione fimul & anathemate punit: Cundis, qui aderant, exceptis perpaucis, & his fautoribus impietatis, clamantibus non effe juftum in fummum & primum Pontificem, & præfertim ab inferiori quomo-Synodo Romam ad Clerum & populum, nec dolibet, fententiam proferendi, cùm id nec Canon quifquam admittat, nec aliqua Ecclefie confuetudo fieri doceat. Verùm ifte falfàrius falforum exceffuum adversùs infontem abfentem & invidum, menda 2 Michaelis Patriarchæ Alexandrini fictus Vica< non erat in eo. Eofdem ftercorales Vicarios cum imaginaria non ad Ludovicum fecundum Imperatorem, Lu cunctorum 1 |