doctrina & zelo catholicæ veritatis infignis, qui cùm adversùm Monothelitas ftrenuè decertaret, à Conftante Imperatore hæretico, præcifis manibus & lingua Cherfonefum relegatus reddidit Spiritum. Erat Maximus è viro nobiliffimo monachus doctiffimus jus hærefeos flagellum, ideòque dudùm profugus apud Ecclefiam Occidentalem. Legenda eft ejus vita integra, nec non & Acta Sancti Martini Pontificis, atque ex illis cognofces hæreticam barbariem Conftantis Augufti. cùm adhuc electus effet Dominus Severinus. Omnem Ecclefiæ thefaurum ab Honorio Pontifice congeftum diripuit, Heraclio Augufto Conftantinopolim mifit, refiftentes dominos Cardinales urbe ejecit, pergitque Anaftafius: Poftmodùm ordinatus eft Sanctiffimus Severinus, & reverfus eft Ifaa-& Abbas Conftantinopolitanus, duriffimum hucius Ravennam. Electus Pontifex fine Principis auctoritate & confirmatione confecrari eo tempore non poterat, & hinc dicit Cyrus de Severino electo: Qui ordinatur in Roma. Hoc eft, cujus electio difcutitur à Principe, hæretque fufpenfa. Nempe Ecthefin fuam ad Ifaacium Exarchum miferat Heraclius, recipiendam & confirmandam ab Electo Pontifice, quæfitum ex electione jus alioquin amiffuro. At thefaurum ille, quam fidem maluit amittere, tandemque ordinatus eft. Verùm fractus calamitatibus fedit menfes folummodò duos, dies quatuor. Quomodò tractarit Ecthefin, refert in fua Synodo Sanctus PonSecret. 3. tifex Martinus. Ceciderunt à fua fpe, mentiti contra caput fuum. Nec enim fufcepta eft aut omninò admiffa fecundùm vanam fpem eorum, magis autem condemnata eft & anathematizata ab Apoftolica audoritate buc transmissa pessima & præfumptæ novitatis Edbefis. Revocaffe Severinus creditur Honorii decretum, licet fenfu fanum & integrum: Vi-regionis, quam vehementer Pyrrhus perturbaverat debat ab ipfo per dolum extorto præberi jam dicta errandi fomenta. Die 13, Aug. Sergio itaque in Epifcopatum ac impietatem fucceffit Pyrrhus, qui fecundo promotionis anno ob jam dicti facinoris fufpicionem fugit in Africam, fub Gregorio Patricio, Rectore nutantem ac declinantem pedetentim ab imperio. Repetit iftic Epifcopos uti à Theophane audivimus, infigniter Catholicos, nec non Sanctum Maximum, de quo ejufdem Acta. Pyrrhus ubi in Africam pervenit, captiofos cœpit fuæ hærefeos laqueos tendere, quibus univerfam illam Ecclefiam captivam duceret. Quod & feciffet, nifi in omnibus fibi adverfantem Maximum habuiffet. Unde exigentibus Epifcopis Africanis, atque ipfo, qui Provincia præerat, Gregorio Patricio, publica paci ejus , confulente, factum eft, ut de publicis controverfiis publica fieret difputatio. Integra exftat disputatio Eadem fuit conftantia proximi fuccefforis doctiffima, habita apud Carthaginem menfe JuJoannis quarti, de quo Theophanes. Joanneslio, indictione tertia, anno Domini fexcentefiRomanus Præful, collecto Epifcoporum Concilio, mo quadragefimo quinto, Theodori Pontificis, Monothelitarum bærefin, utique Ecthefin Hera-qui Joanni quarto proximè fucceffit, quarto, clianam, anathematizavit: Similiter & in Africa penes Byzacium, Numidiam, & Mauritaniam diverfi Epifcopi convenientes Monothelitas anathemate perculerunt. Nec fine fructu. Heraclius enim, inquit in Actis fuis Sanctus Maximus, cùm fenfiffet à nonnullis in Occidente probrum fibi adfpergi, Edido fe liberavit omni Ecclefiaftica reprehenfione, hæcque fcripfit. Edbefis mea non eft, nec ego dictavi, aut fieri juffi. Verùm cùm Sergius Patriarcha quinque antè annis condidiffet, quam ab Oriente redirem, oravit me, poftquam ad hanc felicem urbem adveni, ut nomine meo promulgaretur cum fubfcriptione. Ejus hortatu id feci. Nunc verò cùm cognoverim eam à nonnullis impugnari, declaro ad omnes non effe meam. Hoc juffum fecit ad Beatum Joannem Papam, qui damnarat Edthefin. Ejus caufam videtur refumpfiffe, & ad Honorii Pontificis decretum provocaffe Heraclii filius & fucceffor Conftantinus. Tunc enim Joannes Pontifex, uti in difputatione cum Pyrrho refert Sanctus Maximus, Honorii decretum expofuit, oftendens folis vocibus, nequaquam fenfu cum Ecthefi convenire. Et docilis Princeps omninò recepit inftructionem. Hinc enim illum, inita confpiratione cum Martina Augufta, Hæretica noverca, Pyrrhus, Sergii in Epifcopatu Conftantinopolitano fucceffor, creditur veneno exftinxiffe, ac throno Augufto intrufiffe ejus fratrem Heracleonem. At paucos poft menfes illum nafo mutilatum Senatus ejecit, impofuitque Conftantini filium Conftantem, pertinaciffimè Monothelitam, de quo Romanum MartyroloRomanum Martyrologium. Conftantinopoli, Sandi Maximi Monachi, quarto item Conftantis Augufti, ejufque fucceffum edicit Theophanes. Pyrrhus, cùm pervenifset in Africam, mutuis cum Sanctissimo Maximo videtur adfpectibus, nec non & Divinarum illic exifilentium Pontificum præfentatur obtutibus: Qui bunc redargutum & perfuafum Romam ad Papam Theodorum duxerunt. Qui orthodoxo libello tradito Papa, ab eo receptus eft. Et Anaftafius Bibliothecarius ad San&tum Marcellum Presbyter Cardinalis in laudati Theodori Pontificis vita. Ipfis temporibus Theodori Pontificis venit Pyrrhus ex Africa, qui fuerat Patriarcha Conftantinopolitanus, in urbem Romam ad limina Apoftolorum: Qui ingreffus libellum obtulit cum fua fubfcriptione Apoftolica no||fra Sedi in præfentia cuncti Cleri & populi, condemnans in eodem libello omnia, quæ à fe vel à decefforibus fuis fcripta vel acta funt adversùs immąculatam fidem noftram. His itaque ab eo peractis, fecit eum Pontifex munera erogare in populo, & cathe dram ei poni juxta altare, honorans eum ut Sacerdotem Regia civitatis. Haud dubiè se purgarit etiam de fufpicione pravi poculi: Nam ex Apoftolico Canone oportet Epifcopum effe Non percufforem. Eum Africani Epifcopi non præsumpferunt reconciliare, quod hærefis à primis Ecclefiæ exordiis femper fuerit cafus Sedi Apoftolicæ refervatus. Et convictus Pyrrhus atque compunctus dixit in difputatione ad Sanctum Maximum. Si non eft alius modus præter bunc, pluris faciens falutem meam, quam cætera omnia, præfid fum ad faciendum hoc cum omni fatisfactione: Hoc folum rogo, ut dignus habear in primis templorum Apoftolorum, ac potiùs ipforum Principum Apoftolo vum adoratione, deindè ut videam faciem Sančtissimi||rho, ità nuper de trucidato Malcho Dalmatia Papæ, eique tradam libellum eorum, que abfurdè Epifcopo San&tum Gregorium Magnum menda. L.6. Ep. 1. facta funt. Utique libellum pœnitentiæ, erroris ciffimè infamarunt, ejuratorium. Et refponderunt Sanctus Maximus, & Gregorius Patricius; Quandoquidem tua propofitio bona eft, & Ecclefiæ utilis, fic fiat. Pergit fubnotatio difputationis: In hac ergò celeberrima urbe Roma; cùm adesset nobifcum, promissum præAitit, damnavitque dogmata impia Expofitionis, feu Heraclianæ Ecthefeos, feque per rectam professionem cum sancta Catholica & Apoftolica Ecclefia conjunxit. Ex quo colligitur ab ipfo Sancto Maximo fuiffe Romam deductus. Addunt Sancti Martini Pontificis Acta fideliffima, à quodam ejus in exilium comite fcripta è Regia civitate ad Christianos totius Occidentis. Dicit ad captivum Pontificem Demofthenes Conftantis Augufti Refcriptor: Dic nobis ea, quæ de Pyrrho bic & Romæ fubfequenter gefta funt. Pro qua caufa abjit Romam, jufsus, an proprio propofito? Refpondens Sanctus Papa dixit: Proprio propofito. Ait Demofthenes: Libellum illum quomodò fecit compellente aliquo? Refpondit Sanctus vir: Nemine, sed propria propofitione. Demofthenes inquit: Veniente Pyrrbo Romam, quomodò eum fufcepit Sandur vir Theodorus Prædecefsor tuus Papa, uti Epifcopum? Refpondit æquanimis Papa: Uti Epi fcopum. Et quomodò, nifi quia priufquam veniret Pyrrhus Romam, manifeftè fcripfit Beatus Theodo rus ad Paulum, Pyrrho ad Afros profugo fuperintrufum à Conftante Augufto fuccefforem, utpotè ad eum, qui fupplantationem fecit, & alterius thronum invafit? Deindè eodem Pyrrho veniente Romam fpontè fua ad veftigia Beati Petri, quomodò non haberet eum fufcipere & honorare ut Epifcopum ? Refpondit Demofthenes : Verè veritas fic fe habet. Undè autem fumebat ea, quæ ad ufum fui corporis erant neceffaria? Dicit Beatus manifeftè De Patriarchio Romano. Ait concertator: Qualis panis dabatur ei? Refpondit honorabilis vir: Vos Domini mei nefcitis Ecclefiam Romanam. Dico enim vobis, quia quifquis venit illuc miferabilis homo hofpitari, omnia ad ufum præbentur ei, & nullum immunem fuis donis Sanctus Petrus repellit venientium illuc, fed panis mundiffimus & vina diverfa dantur, & non folùm ei, fed & hominibus ei pertinentibus . Si ergò in miferabilibus hominibus hæc funt, qui venit honorabilis ficut Epifcopus, quales fumptus habet fufcipere? Dicit ad eum Demofthenes: Nos didicimus, quia Pyrrbus fecit vi libellum Roma, & quia vincula lignea fuftinuit, & multa dolenda pafsus eft. Refpondit illi Beatus & dixit: Nibil tale fa dum eft. Nam nifi quia formidine aliqui tenentur, non pofsunt fortè loqui veritatem. Hic funt Conftantinopoli plurimi, qui tunc erant Romæ, & fciunt quæ ibi gefta funt, ex quibus interim fupereft Plato Patricius, qui tunc Exarchus erat, quique direxit bomines fuos tunc ad Pyrrhum Romam. Percundamini eum de bis, fimentior. Ex quibus verbis cognofce antiquam, ab Apoftolis plantatam, etiamnum hodie vigentem, alibi prædicandam, Romanæ Ecclefiæ in quofvis advenas pietatem. Cognofce & avitas Græcorum in Romanum Pontificem criminationes: Nam quomodò nunc Theodorum Pontificem de afflicto violenter Pyr Ea igitur Pyrrhi pœnitentia ac fpontanea converfio peffimè torfit Monothelitas, fecitque tunc Conftans Auguftus, quod ad Paulum Patriarcham iftius intrufum fuccefforem fcribunt Epifcopi Africani Provinciæ Proconfularis. Quia comperimus, quod quædam contraria in Conftantinopoli. tana funt civitate contra inftituta fidelium, & antiquissimorum Patrum, & univerfalium Conciliorum propofita per chartulæ cujufdam venenofæ dičta, miramur, immò dolemus, cur à vobis hæc fint perma nere permissa, aut non ftatim confcifsa, & recto Sacerdotali propofito radicitùs amputata. Et Victor Archi-Epifcopus Carthaginenfis in litteris ad Theodorum Pontificem. Inquiunt vice epigram matum quædam cartharum volumina in facris ædibus apud Regiam civitatem nuper efse fufpenfa, Religioni catbolicæ, & ipfi veræ fidei, ac Patrum traditionibus omninò contraria: Utpotè affirmantia & ab omnibus affirmari jubentia unam in Domino operationem ac voluntatem. Numidiæ, Byzacii, ac Mauritaniæ Epifcopi in litteris ad eumdem Papam ajunt chartam illam fufpenfam fuisse præ foribus Ecclefiæ ad fcandalum populorum . Nempe Conftans Auguftus metuens, ne omnis Regia civitatis populus abiret poft Pyrrhum pœnitentem, in Ecclefia Patriarchali fixit publicum Edi&tum, confirmatorium hærefeos fub gravibus poenis. Ejufdem ipfe meminit in fuo fcelerato Typo: Ad perfectam unitatem Sanctarum Dei Ecclefiarum, & communem concordiam, chartas, quæ pofitæ fuerunt in Nartheca Sanctissima magnæ Ecclefiæ, quæ continent prædictas quæftiones, jussmus levari. De hifce ergò chartis Africani Epifcopi, quorum opera Pyrrhus ad mentem redierat, monuere Paulum fuccefforem. At ecce interim Gregorius Patricius invafit tyrannidem, interciditur Africæ cum Regia civitate commercium, atque ità laudati Epifcopi litteras fuas coacti funt Romam mittere ad Theodorum Pontificem, ab ipfo Conftantinopolim deftinandas. Acta hæc funt anno Domini fexcentefimo quadragefimo fexto: Tunc enim exiftimatur Gregorius Patricius tyrannidem fuam aperuisse. Tunc item factum eft, quod Numidiæ, Byzacii, ac Mauritaniæ Epifcopi fcribunt ad Theodorum Pontificem: In quorundam fufpicionem nofra Africana à malignis bominibus apud Regiam civitatem recitata eft Provincia. A Monothelitis accufata eft Gregorio favere, atque ità apud Principem Monothelitam eft penitùs exauctorata. Etiam Sancto Maximo impegerunt, quod Angelorum legionem Gregorio accinentem aut vidiffet, aut vidiffe fe finxiffet. Hinc intellige ea, quæ de Fortunio feu Fortunato Carthaginenfi Archi-Epifcopo in præfentis Synodi quarta decima Actione legit Conftantinus Ecclefiæ Conftantinopolitanæ Presbyter ac Grammaticus Latinus. Scio, Domine, temporibus Pauli quondam Patriarchæ venisse Fortunium, qui fuit Epifcopus Carthaginenfis, & cùm Missas acturus effet in fanita magna Dei Ecclefia, quæfitum eft, quomodò federe debuisset, utrumnè ante Metropolitanos, qui hic me• rantur, rantur, an poft eos. Et requirente eodem Paulo Pa- Hoc item tempore Sanctus Maximus etiam ab ipfis Catholicis paffus eft calumniam de adfertis non duabus folummodò, fed tribus in Domino voluntatibus ac operationibus: Humana, Divina, ac Dei-virili, quæ neutrius naturæ effet, fed hypoftatica feu perfonalis. Prodiit & fub ejus nomine ficta ad Marinum Cypri Presbyterum ac Monachum Epiftola, erroris iftius assertrix; coactus eft vir fanctiffimus ad litteras apologeticas, fcriptas Sicilia Monachis, fuis commonitoribus, dicitque inter cætera. Ad Marinum quidem Presbyterum varia & de diverfis capitibus Scripturæ fcripfimus, non tamen ullo modo de contrariis dogmatibus dictum eft, de una, inquam, & duabus, id eft, quas ipfi fingunt in eodem & uno Chrifto tres operationes vel voluntates. Memoratam ad Marinum Epiftolam proteftatur effe fi&tam, ut alienam abjicit & damnat, rogatque à cunctis abjici ac damnari. Quin exstat ejus ad eundem Marinum tomus dogmaticus, oftendens duas folummodò in Domino voluntates ac operationes, ac Dei-virilem à Dionyfio adductam neque dicendam tertiam, neque unam, fed duas interpretandam. Certè perfonalem Domini voluntatem in difputatione cum Pyrrho graviffimè impugnat. Laudata ejus fcripta exftant græcè in Bibliotheca Vaticana, ideòque hæc mutuati fumus ex fragmentis ab Eminentiffimo D. CardiA. 645. nali Baronio adductis. In Actis Sancti Martini Pontificis notanda funt hæc verba: Plato Patricius, qui tunc Exarchus erat, &c. Oftendunt, quod Pyrrhum Romæ converfum Plato Exarchus, conatus fit Ravennam feducere, atque ità reducere ad impietatem. At non perfecit. Perfecit ejus fucceffor Olympius, homo pertinax, & aftutus, de quo Theophanes. Pyrrhus cum Roma difceffiffet & Ravennam pervenisset, ut canis ad vomitum fuum reverfus eft. Quo Papa Theodorus comperto, plenitudine convocata Ecclefiæ, ad fepulchrum verticis Apoftolorum acceffit, & Divino Calice expoftulato, ex vivifico fanguine in atramentum fiillavit,& ità propria manu defpofitionem Pyrrho excommunicato fecit. Ejufdem rei meminerunt Sanctus Maximus in laudatis litteris ad Siciliæ monachos, Sanctus Martinus Pontifex in primo Secretario fuæ Synodi, ac in vita Theodori Pontificis Anaftafius Bibliothecarius, ejus in Pyrrhum fententiam voChrift. Lupi Oper. Tom. III cans damnationem fub vinculo anathematis juxtà Addit laudatus Anaftafius Cardinalis: Qui qui- De damnationis fubfcriptione facta per Sacrofanctum Chrifti Domini Sanguinem nihil habet Anaftafius Bibliothecarius. Attamen Theopha ni eft omninò credendum. Nam & Nicetas Paphlago in vita Sancti Ignatii Patriarchæ Conftantinopolitani fcribit de damnatione Photii in eandem Ecclefiam intrufi. Subfcripfere Epifcopi cala- F.3324 mis, non nudo atramento, fed in quo penitùs contremifcas, ut eos, qui rem norant, adfeverantes audivi, ipfo Salvatoris Sanguine intinelis. Ità, inquam, Photium exauthorarunt, damnarunt, unà que omnes ab illo facris initiatos. Et fæderis feu concordati, à Conftantino Magao Augufto & S. Sylveftro Papa cum Tiridate Armeniorum Rege & S. Gregorio eorumdem Patriarcha initi, inftrumentum fic habet: In fidem fœderis noftri firmi atque indelebilis, banc utriufque Occidentalis o Orientalis nationis fraternitatem tremendo ac pretiofiffimo Jefu Chrifti Sanguine confcripfimus. Sufpectum, immò fictum eft iftud foedus, ejus tamen inftrumentum eft omninò antiquum, adeòque oftendit tremendæ fubfcriptionis ritum effe veterem, Græcum potiùs, quàm Latinum. Nam & Theodorus Pontifex erat homo Græcus. Et hìnc Stephanus tertius Carolum Magnum & Carolomannum Francorum Reges adjurans, ne fororem fuam Gifilam filio Defiderii Longobardo- Epift. 3. rum Regis darent in conjugium, adjurationis chartam facrato fanguine nequaquam fubfcripfit, fed Beati Apoftoli Petri dumtaxat confeffioni impofuit, facrificium fuper eam obtulit, & ità cum lachrymis ad illos direxit. Facta eft Pyrrhi damnatio anno Domini fexcentefimo quadragefimo octavo, feptimo Theodori Pontificis & Constantis Augufti. Paulum Pyrrhi fuccefforem Nicephorus Patriarcha Conftantinopolitanus annis dumtaxat duo. D duobus, at meliùs Onufrius Panuinus & Cardinalis Baronius fediffe ajunt annis decem. Ex Ecclefiæ Conftantinopolitana Presbytero ac Economo fuit Pyrrho exuli in fedem Patriarchalem fuperordinatus, pertinax Monothelita. Eum & fuis propriis & Afrorum Epifcoporum fanctiffimis litteris urfit Theodorus Pontifex ad refipifcentiam, at nihil retulit, nifi multum, apud Græcos abundare confuetum, peccatoris oleum, pro unica Domini voluntate & operatione provocationem ad Sanctos Patres & quinque generales Synodos, & hanc conclufionem: Quibus concordes & confonantes facti funt pie memorie Sergius Honorius, unus novæ, alter antiquæ Roma Summi Sacerdotii fedem decorantes. Nequiffima hæc factio non defiit Honorii decretum, tamquam erroris fui firmiffimum fundamentum, impudenter ebuccinare. Et hinc Paulus Patriarcha jam dictas Conftantis Augufti chartas, unicam in Domino voluntatem garrientes, auferri juffit de Ecclefiæ valvis, rediri ad filentii pacta ab Honorio probata, edique à Principe eodem Edictum confirmatorium, cui nomen, Typus Conftantis Augufti. Sancti Maximi Acta prodiiffe dicunt indictione fexta, id eft, anno Domini fexcentefimo quadragefimo octavo. aut ri Poft expofitas de una ac gemina Domini voluntate contentiones, natafque exindè Ecclefiarum calamitates ità loquitur typus. Sancimus nobis fubjectos non habere licentiam invicem à præfenti de una voluntate, aut una operatione, aut duarum voluntatum, aut duarum operationum qualemcumque proferre altercationem, aut contentionem, xam. Hec autem fancimus nibil aliud intercipientes de piiffimis dogmatibus, quæ à Sanctis probabilibus Patribus de difpenfatione incarnati Dei Verbi dogmatizata funt, fed ulteriùs contentionem, quæ gratia propofitæ quæftionis orta eft, cefsare præcipientes, &tantummmodò de eis fequi & fufficientes habere Divinas Scripturas, & traditiones fandorum quinque univerfalium Conciliorum, & fimplicibus fine queftione fanctorum probabilium Patrum uti vocibus, quorum dogmata regula & lege fanctæ Dei Catholica Apoftolicæ Ecclefiæ confiftunt, nihil eis addentes proprium, neque minuentes, aut per fuam intentionem eas interpretantes, fed priorem habitum ubique cuftodiri, ficuti antequam procederet contentio prædictarum quæftionum quafi nulla de eis efset orta contentio. Nulli de omnibus, qui usque ad præfens unam voluntatem & operationem, aut duas voluntates & duas operationes dogmatizaverit, fub qualemcumque querelam bujus gratia, aut accusationem facito, nifi tantummodò qui ex fanctis quinque univerfalibus Conciliis & cæteris orthodoxis probabilibus Patribus ejecti funt hæretici cum impiis dogmatibus atque fcriptis, & quod fancta Catholica Apoftolica Ecclefia non accepit, fed abjecit. quatenùs proprium emendaret commentum, atque ad orthodoxam fidem Catholicę Ecclefiæ remearet: Et neque rogantes, neque increpantes potuerunt eum à fuo conamine quoquo modo revocare. Propter quod ab Apoftolica Sede ipfe depofitionis ultione percuffus eft. Iftorum Apocrifariorum unus fuit Theodori fucceffor Sanctus Martinus, ac in ejus vita laudatus Anaftafius edicit legationis fucceffum & fructum. Paulus pravitatem fuam defendens, quod nunquam nec à prioribus hæreticis præfumptum eft, ipfe illicitè præfumere ftuduit in tantum, ut altare noftræ Sande Sedis, quod erat in domo Placidia facratum in venerabili oraculo, fubvertens diriperet, probibens ne adorandam & immaculatam hoftiam Apocri farii noftri ibidem Deo offerre valeant, nec commu nionis Sacramenta percipiant. Defumpfit hæc Ana- Secret. 1. ftafius ex Martino primo adloquente Romanam fuam Synodum, ejufdemque infolentiæ meminit Sanctus Pontifex Leo nonus in litteris ad Michae lem Conftantinopolitanum & Leonem Epifco Acridenfem: Paulus altare Latinorum & Le Cap. 10. pum gatorum Romanæ Ecclefiæ fubvertit. Galla Placidia Theodofii fenioris Augufti filia, duas Conftantinopoli domos habuit, aliam in prima, aliam in regione decima, earumque altera erat confuetum hofpitium Romanorum Legatorum, habens capellam & altare, in quo illi ritu Latino Divina peragerent: Unde & regnante Juftiniano Vigilius Pontifex in eadem domo fuit hofpitatus. Pergit ad Synodum fuam Martinus Pontifex de infolentia Pauli Patriarchæ. Apocrifarios, qui ex præceptione Apoftolicæ auctoritatis commonuerunt eum, ut de tali hæretico intentu recederet, nec non conteftari vifi funt, perfecutionibus diverfis cum aliis orthodoxis viris, & venerabilibus Sacerdotibus infe cutus eft: Quofdam eorum cuftodiæ retrudens, alios in exilio deportans, alios verberibus fubmittens . Ob hæc igitur attentata Theodorus Pontifex, qui priùs folum Principis Typum damnarat, fy nodaliter damnavit etiam Pauli Perfonam, unà◄ que Pyrrhum jam relapfum. Anaftafius Bibliothecarius hæc omnia in Martini Pontificis annum primum videtur tranfcribere, at certum eft contigiffe anno feptimo & ultimo Theodori. Anno itaque Domini fexcentefimo quadragefimo nono in Papalem thronum elevatus eft San&tus Martinus, unus è laudatis Apocrifariis, de quo Theophanes. Cùm Maximus Abbas Romam perveniffet, Papamque Martinum ad emulationem accendiffet, Synodo centum decem Epifcoporum colle&a, Sergium, Cyrum, Pyrrhum, & Paulum anathematizarunt. Et Acta Sancti Maximi, Poft quam evenit, ut Theodorus Præful Romæ è vita migraret vir multis laboribus exercitus & pietate clarus, Martinus religiofiffimus in ejus throne inftituitur. Cujus virtutem Divinus Maximus admiratus eum plurimùm frequentabat, atque ubi opus erat, de multis cum eo loquebatur. Itaque cum eo confilium capit omnes, qui ubique effent, Epifcopos congregare, magnamque Synodum celebrare, ut fub tot Dei Hunc fceleratum Typum etiam Romam iftic recipiendum & profitendum mifit Conftans Auguftus per Olympium Exarchum, factumque tunc eft quod fcribit Anaftafiuş Bibliothecarius. Sanctiffimus Theodorus Papa fcripfit Paulo Patriar-feris viris fana fides firmiorem haberet ac certiorem che Regiæ civitatis, tam rogans, quàm regulariter confeffionem, perverfitas verò adversariorum apertam & infigniorem repudiationem atque expulfionem. Hi increpans, nec non per Apocrifarios pro hoc maximè deftinatos præfentialiter ammonens conteftans ad centum & quinque convenerunt. Fuiffe toti dem fus manet inter orthodoxos Ecclefiæ Patres. In dem teftatur & Anaftafius Bibliothecarius, ne- من ab omni Ecclefia fuere damnati. Et in Sancto Et ob hæc omnia in rabiem actus Conftans Omnia Sergii, Cyri, Pyrrhi, Pauli, Heraclii, & Conftantis Acta difcuffit Synodus, damnavitque fingula, impiam præfertim Ecthefin ac Typum impiiffimum, dictorum Epifcoporum perfonas, ac in capite Theodorum Epifcopum Pharanitanum. Ecthefin & Typum damnavit ob tres potiffimùm rationes, expreffas à Pontifice in litteris fynodalibus ad univerfam Ecclefiam. Prima eft, quod Typus & unam & geminam in Domino operationem ac voluntatem dici vetet, adeòque cum fcelerofis hæreticorum vocibus etiam probatas Sanctorum Patrum voces, ac pium cum impio profcribat. Quidquid enim garriant Ecthesis & Typus, geminæ voluntatis ac operationis vox eft omninò ufitata ac prædicata à Sanctis Ecclefiæ Patribus, unica autem operatio à folis Arianis, Eunomianis, Apollinariftis, Eutychianis, cæterifque Erronibus Dei Hominis Myfterium mutilantibus aut confundentibus. Altera ratio eft, quod Ty.cularium & Exarchum ad regendam omnem Italiam pus & unicæ & geminæ operationis prædicatoribus tribuat parem impunitatis libertatem: Quod eft Ecclefiam in Academiam vertere, & reducere gentilem licentiam quodlibet nugandi. Tertia ratio eft, quod Typus Ecthefin, & Ecthefis deftruat Typum. Ecthefis enim unicam, Typus nec unicam nec geminam vult in Domino operationem, ut non humana tantummodò, fed & Divina natura fit expers voluntatis ac operationis. Monothelita enim, inquit Synodus, Secret. 4. Nefciunt quid credant aut confiteantur per inceffabilem creberrimam fuorum dogmatum immutationem, pariterque peremptionem. Addidit Synodus viginti dogmatica Capitula, quorum quintum decimum, cunctorum principale, fuprà eft addu L.10. 11. præcipiens & dicens: Oportet Gloriam tuam, ficut nobis fuggeffit Paulus Patriarcha, peragere. Dolis & armis juffit omnem Italiam ad Typum recipiendum feduci, & Pontificem tranfmitti Conftantinopolim. At verò Divina potentia miraculis protexit Martinum, Olympium verò cum omni exercitu Saraceni in Sicilia trucidarunt. Etenim adversùs Deum pugnante Romano Principe, Saraceni Ægyptum, Orientem, Africam, Cyprum, Siciliam, ac omne fermè imperium invaferunt. Porrò Pontifex non intermifit officium: Ad Principem fcripfit piiffimas littèras, Africanos Epifcopos in fide confirmavit, Antiocheno & Hierofolymitano Patriarchatibus per Saracenos devastatis dedit Apoftolicum Vicarium Joannem Epifcopum Philadelphiensem Quæftio eft, Quare Synodus non damnarit Pauli Theffalonicenfis Epifcopi Monothelitæ, etiam Honorii Pontificis decretum, Eathefeos qui Apoftolicas per Illyricum vices verterat in ac Typi fundamentum? Omnia enim tria funt Primatum ordinarium, fregit contumaciam, ejufdem tenoris, & tam Typus quàm Ecthefis tandemque à Theodoro Calliopa Exarcho, decretum iftud dumtaxat confirmarunt. Refpon- Olympii fucceffore, captus eft in Bafilica Latedeo erga tria illa proceffiffe hanc Lateranenfem ranenfi, portatus Constantinopolim, ac à ConSynodum, quomodò erga Sanctum Bafilium ac ftante Augufto relegatus Cherfonefum poft pluprofanum Neftorium procefferunt in fuis duode- rimas calamitates, de quibus Paulus Patriarcha cim Capitulis Sanctus Cyrillus & facrofancta Sy- moribundus, ingemifcens & ad parietem converfus nodus Ephefina. Et Bafilius & Neftorius Chri- dixit Principi: Hei mihi, & hoc ad abundantiam ftum Dominum dixere Hominem Deiferum, & ta-judiciorum meorum a&tum eft. Nunquid nam Domine Epift. 17. men hic inter hæreticos projectus eft, ille glorio- non eft miferabile talia pati Pontificem? Tunc atten Яtum. |