Quæftio eft, Qua fronte hi Epifcopi præfum pferint Synodum à Sede Apoftolica confirmatam damnare? Refpondet in Sacerdotii ac Imperii L.2.c.17. concordia Petrus à Marca Archi-Epifcopus Pari11. 2. fienfis. Difcuffa occafione, que Gallicanos Epifcopos&Carolum Magnum Regem ad repudiandam Synodum Nicænam per errorem facti movit, id tantùm ex eo colligi velim, Reges Francorum cum Gallicana Ecclefia cam facultatem fibi arrogaffe, ut de Synodis recipiendis vel rejiciendis difceptatio fibi libera effet, præfertim fi per Legatos fuos rebus gerendis non interfuiffent. Qua ratione ufus eft Anaftafius Bibliothe carius cum de Synodi Trullanæ Canonibus loquitur, quos à cæteris Patriarchalibus fedibus repudiatos fuiffe docet: Nimirùm quia nulla earum, cùm ederentur, aut promulgans, aut confentiens, aut faltem præfens inventa eft. .I. c.8. Doctiffimus Epifcopus miferandè titubat & cadit. Primò etenim falfum eft Francorum Epifcopos ex folo facti errore in noftram Synodum infurrexiffe. Errarunt in facto circa Conftantini Cypriorum Metropolita fuffragium; at ipfam fidei definitionem, facras imagines non latricè aut dulicè adorari, fed falutatoriè dumtaxat honorari mandantem, intellexerunt quam optimè, & pertinaciffimè refutarunt tamquam Sancto Gregorio Magno adverfam & Patrum fuorum Synodo Gentiliacenfi. Sacras imagines nec Prototyporum caufa voluerunt falutari. Et hinc Jonas Aurelianenfis ac Walafridus Strabo dixere nos non effe idololatras, fed folummodò fuperftitiofos. Secundò falfum eft, quod Francorum Reges cum Gallicana Ecclefia fibi olim facultatem arrogarint liberæ difceptationis de generalibus Synodis, quibus præfertim per Legatos non ad fuerant, recipiendis aut rejiciendis. Etenim fe nihil ejufmodi poffe fine fpeciali Sedis Apoftolicæ licentia, fibi folùm Augufti brachij fubje &um auxilium competere, & à fuis Epifcopis Romanam Ecclefiam doceri non poffe, in fupernis adducta ad Eugenium fecundum Pontificem Epiftola Ludovicus Pius palàm profeffus fuit ac proteftatus. Norat piiffimum Marciani Augusti pro Synodo Chalcedonenfi Edictum: Verè impius & facrilegus eft, qui poft tot Sacerdotum fententiam opinioni fuæ aliquid tra&andum reliquit. A Facundo Hermianenfi Epifcopo didicerat condemnationem æternæ mortis effugere fe non poffe, fi L.12.c.3. de Chriftiana fide vel nova decerneret, veljam decreta difcuteret. Et hæc eft vera libertas non Gallicanæ tantummodò, fed totius fub cœlo Ecclefiæ Chriftianæ. Anaftafii Bibliothecarii adducta auctoritas Pa rifini Archi-Epifcopi cogitationes penitùs evertit. Quinque Patriarcharum legationem aut præ fentiam vult ad plenariam totius Ecclefiæ Synodum & requiri, & fufficere pro omni ipforum diœcefi: At verò Francorum Patriarcha fuit femper Romanus Epifcopus, adeòque & ejus Legatio femper fuit Legatio etiam Ecclefiæ Gallicanæ, Specialem Ecclefiæ Gallicane Legatum nulla umquam vidit Synodus generalis. Ad propofitam igitur quæftionem refpondet Cap. 44, Thegani chronicon, dicens iftorum temporum Epifcopos Francos fuiffe paffim imperitos, rufticos, inquietos, fervili genere natos, fuperbif fimos, intolerabiles. Ex hifce virtutibus didicerunt rebellare in feptimam Synodum ac Sedem Apoftolicam, & poftmodùm in Regem atque Imperatorem fuum Ludovicum Pium, nec non & Pontificem Gregorium quartum attentare pejora. Frivolum ac mendacio plenum rebellionis pallium adducit in Epiftola adversùs Nepotem Cap. 20, Laudunenfem Hincmarus Metropolita Remen. fis, garriens Synodum noftram fine Sedis Apo ftolice auctoritate convenisse CA Er æquam & regiam Divine Juftitiæ viam inoffensè incedere volentes veluti quafdam lampades femper lucentes, & illuminantes greffus noftros, qui fecundùm Deum funt, fanctorum Patrum definitiones & fenfus retinere debemus. Quapropter & has, ut fecunda eloquia fecundùm magnum & fapientiffimum Dionyfium arbitrantes & exiftimantes, etiam de eis cum divino David promptiffimè canimus: Mandatum Domini lucidum illuminans oculos, &, Lucerna pedibus meis lex tua, lumen femitis meis. Et cum Proverbiatore dicimus: Mandatum tuum lucidum, & lex tua lux. Et cum magna voce cum Ifaia clamans ad Dominum Deum, Quia lux præcepta tua funt fuper terram. Luci enim veraciter affimilatæ funt divinorum Canonum hortationes & dehortationes, fecundùm quod difcernitur meliùs à pejori, & expediens atque proficuum ab eo, quod non expedire, fed obeffe dignofcitur. Igitur regulas, quæ fanctæ Catholicæ ac Apoftolicæ Ecclefiæ tam à fanctis famofiffimis Apoftolis, quàm ab orthodo xorum univerfalibus nec non & localibus Conciliis, vel etiam à quolibet Deiloquo Patre, ac magiftro Ecclefiæ traditæ funt, fervare ac cuftodire profitemur; his & propriam vitam & mores regentes, & omnem Sacerdotii catalogum, fed & omnes , qui Chriftiano cenfentur vocabulo, pœnis & damnationibus, & è diverfo receptionibus ac juftificationibus , quæ per illas prolatæ funt & definitæ`, subjici canonicè decernentes ; tenere quippè traditiones, quas accepimus, five per fermonem, five per Epiftolam San&torum, qui anteà fulferunt, Paulus admonet aperte magnus Apoftolus. , Cap. I SCHOLION, M Agnis encomiis facros Ecclefiæ Canones Canon exornat, ex Sancto Dionyfio Areopagita vocans fecunda Dei eloquia. Anaftafii Bibliothecarii fcholion marginale dat caufam: Secunda eloquia Patrum dicit, quia Divina prima funt. Fundat fe Canon in laudato Dionyfio, quod ei adfcripti libri per Michaelis Augufti Legatos nuper in Franciam delati effent per omnem etiam Latinam Ecclefiam jam famofiffimi. Eofdem nuper Joannes Erigena, Caroli Calvi Francorum Re: gis Theologafter infelix. in Latinum verfos adfperferat varia fcabie, acriter exindè redargutus à Sancto Pontifice Nicolao primo. Et in bibliothecæ fuæ capite habet Photius: Lectus eft Theodori Presbyteri liber, quo docet germanum effe Sandli Dionyfii opus. Dolendum eft Theodori li brum periiffe. Ab illo enim illuftrati libros, quot hodie paffim fuppofititios opinamur, forsàn ut legitimos Dionyfii fœtus amplecteremur. Cujufcumque fint, funt eruditiffimi, & apud Synodum præfentem fuerunt fummæ auctoritatis. Præfens, inquam, Canon, Trullane ac feptima Synodi primum imitatus, confirmat omnes vulgares Apoftolorum, generalium ac probatarum provincialium Synodorum, & omnium fanctorum Patrum Canones, atque ità in Stephani quarti Pontificis, folos quinquaginra priores Apoftolorum Canones probantis, nuperum Decretum omninò impegit: Item in alios Pontifices, à quibus Conftantinopolitanos, Chalcedonenfes, Ephefinos, ac præfertim Trullanos Canones fuiffe rejectos, eft fuo loco oftenfum. Hinc fomentum acceperunt ille de Cano num auctoritate quæftiones, quas in Trecenfi Synodo decidit Pontifex Joannes octavus. Addit Canon non fcriptas Ecclefiæ traditiones etiam ab Apoftolo commendari, ideòque omnino fervandas. Addit adversùm refufcitatos in Græcia ac denuò acriter graffantes Iconoclaftas, de quibus in duodecim pro facris imaginibus ar gumentorum libello Sanctus Nicephorus Patriarcha Conftantinopolitanus: Traditionem, quam à principio fanda Dei Ecclefia Catholica & omnes Chriftiani fervaverunt, hi improbaverunt, & rejecerunt. Sacras namque imagines nulla novi teftamenti canonica fcriptura, fed fola Apoftolica ac omnium Patrum traditio firmat. Hinc adversùm eofdem Iconoclaftas in prima feptima Synodi Actione dixit Bafilius Ancyræ Epifcopus, primæ Galatia Metropolita: His, qui fpernunt magifteria fanctorum Patrum & traditionem Catholicæ Ecclefia, perhibentes quod nifi de veteri ac novo teftamento evidenten fuerimus edocti, non fequemur dodrinas Patrum, neque fanctarum Synodorum, neque traditionem Catbolice Ecclefiæ, Anathema, Et ipfa feptima Synodus in factis poft editum fi- Act. 7. dei Decretum acclamationibus: Si quis omnem traditionem Ecclefiafticam traditionem Ecclefiafticam, five fcriptam five non fcriptam, irritam facit, Anathema fit. Anathematis caufam dat in laudato libello idem Sanctus Nicephorus: Omnibus liquet, quod vetufta prifca Ecclefie traditio fit valentiffima, &omni demonftratione evidentior ac firmior, ut fandi Patres noftri docent, Apoftolica oracula fecuți Magnus enim Apoftolus traditiones tenere jubet, QUAS ACCEPISTIS, inquit, SCRIPTO ET SINE SCRIPTO. Apoftolos enim partim folo verbo, partim fcripto docuiffe, & utramque doctrinam effe paris per omnia auctoritatis ac germanè Apoftolicam, fcribit in præfcriptionum libro Tertullianus. Varios Chriftianæ vitæ ritus laudat in libro de corona militis, & addit. Harum & aliarum bujufmodi difciplinarum fi legem Cap.3.4. expoftules Scripturarum, nullam invenies: Traditio tibi prætenditur audirix, confuetudo confirmatrix, &fides obfervatrix. Eis omninò ineffe dicit Apofoli au&oritatem. Quod ipfum in libris adversùm hærefes Sanctus Irenæus, in libro de Spiritu San &to Sanctus Bafilius Magnus, in libro adversùm Luciferianos Sanctus Hieronymus, in Pfalmo- Cap. 25+ rum prologo Sanctus Hilarius Pictavienfis adfir-Cap. 4ac frequentiffimè Sanctus Auguftinus, ex cujus unius teftimoniis exurgere poffit grande volumen. Ejus famofiffimum dictum eft: Ego Evangelio non crederem, nifi me Ecclefia moveret auctoritas, utique fine fcripto tradentis ipfum effe Sancti Matthæi aut Sancti Joannis opus, ideòque purum Dei Verbum. Et Sanctum Cyprianum, de hæreticorum baptifmo errantem, San&tus Stephanus Papa compefcuit hoc unico verbo: Traditio, utique non fcripta, fervetur Sine traditionibus nec unius oppidi aut pagi poffit ftare Refpublica: Quantò minùs toto orbe dif fufa Ecclefia Chriftiana? Pulchrè enim ait lau datus Sanctus Irenæus: Si Apoftoli Scripturas non L.3. C.4 reliquiffent nobis, nonnè oportebat ordinem fequi tra ditionis, quam tradiderunt iis, quibus tradebant Ecclefias? Fuit id omninò poffibile. Etenim & à Domino nihil fuiffe fcriptum & Apoftolos ab ipfo non juffos fcribere, & folùm quædam my fteriorum ac dogmatum pauca ab ipfis per occas fiones fcripta teftatur in libris de Evangeliftarum confenfu Sanctus Auguftinus. mant Porrò feptima Synodus Ecclefiafticis traditio nibus rectè adjungit Ecclefiæ Patres: Quod fint teftes & quafi Scriniarii, quibus in Sancto Timotheo fcripfit Apoftolus, Depofitum cuftodi, utique Evangelicas, Apoftolicas, ac Paternas traditiones. Iftud namque depofitum habet var rios loculos: Traditiones difparis & variæ aus &toritatis. CA O CANON I L Bedite Præpofitis veftris fubjacete illis, ipfi enim pervigilant pro animabus veftris, tamquam rationem reddituri, Paulus magnus præcipit. Itaque beatiffimum Papam Nicolaum tamquam organum Sancti Spiritus habentes necnon & fan&tiffimum Adrianum Papam fuccefforem ejus, definimus atque fancimus etiam omnia, quæ ab eis fynodicè per diverfa tempora expofita funt & promulgata, tam pro defenfione & ftatu Conftantinopolitanorum Ecclefiæ, & fummi Sacerdotis ejus, Ignatii videlicet fanctiffimi Patriarchæ, quam etiam pro Photii Neophyti & invaforis expulfione ac condemnatione, fervari femper & cuftodiri cum expofitis capitulis immutilata pariter & illafa, & nullum Epifcoporum, aut Presbyterorum, vel Diaconorum, aut quempiam de Catalogo Clericorum evertere vel reprobare aliquid horum audere. Quifquis autem poft hanc definitionem noftram comprehenfus fuerit fpernens quidquam capitulorum & decretorum, quæ ab illis expofita funt, fi quidem Sacerdos fuerit aut Clericus, à proprio decidat honore fimul & ordine; monachus autem vel laicus cujufcumque fit dignitatis, fegregetur, donec poenitens profiteatur fe confervaturum prædi&orum editionem, SCHOLION. Anonis caufam edicit in vita Adriani fecun CA verfali Papæ vita. Etiam defuncto Sancto Nico gratia. Adclamata hæc funt à Græcorum Epi- reverfis. Et ad Gallicanos Epifcopos, Trecis fynodaliter congregatos, fcribit idem Adrianus. Apoftolice recordationis. Papam Nicolaum in codicibus vel dyptichis Ecclefiarum veftrarum fcribi, & nomen ejus inter facra Miffarum folennia inprætermifsè reci. tari faciatis. Nihilominùs tradere Dilectioni veftræ curamus & admonemus, ut tam Græcis Principibus , quam omnibus omninò clericalt fungentibus Ordine, contra perfonam vel Acta, feu decreth ipfius agere vel decernere quidquam tentantibus, tam di Pontificis Guilielmus fanctæ Romanæ Ecclefia Bibliothecarius. Adrianus Nicolai, proximi fui Prædecefforis, exempla fic folertiffimè fequebatur, ut ab illius hoftibus, qui ejus Ada infringere penitùs nitebantur, NICOLAITANUS &fcriberetur, & publicè diceretur. Quorum boftium quia nonnullos parturientes injuftitiam, conceptum dolorem effufuros effe cognofcens, penès fe veluti zizania inter frumenta, ufque ad maturitatis tempus difpenfatoriè retinebat, rumore fallaciter exurgente creditum eft, quod omnia. Prædecefforis fui Ada, que ille zelo Divino fanxerat, hoftes verò ad proprios libitus infamabant, voluiffet infringere . Hac de caufa Occidentales honorandam Sancti Nicolai memoriam expoftularunt per litteras,fcripto vel verbo viriliter obvietis, ac validissimè reOrientales verò Romæ tunc morantes Epifcopi & monachi orthodoxi fefe ab Adriani, ut Apoftatici, & non Apoftolici Epifcopi, communiope retraxerunt. Ex quo ille perplexus omnes Nicolai hoftes familia fua ejecit, illi tamquam novo Ecclefiæ Jofue publicè acclamavit, atque ità meruit & ipfe has acclamationes - Deo gratias, Deo gratias, qui in Sede fui Apoftoli non pofuit Apofaticum Papam, qui te fuccedere fecit fanctiffimo Pape Nicolao, nec ab ejus Decretis abfcedere: Eja ceffet invidia, mendax fama recedat, Domino nofro Adriano, à Deo decreto fummo Pontifici, & uni fiftatis. Scientes prætereà, quia quæcumque bic ad- Epist, 9 Sanctus itaque Pontifex Nicolaus primus, ac prædeftinationem Carifiaca Hincmari Capitula ejus fanctiffima Decreta habuere duos præfertim damnarat, & Sancti Remigii Lugdunenfis Ar Epift.6. hoftes. Primus fuit Photius, Ecclefiæ Conftan-chi-Epifcopi Valentinam Synodum confirmarat Act. 6. A&t. 7. tinopolitanæ invafor, ad quem fcribit ipfe lau- idem Pontifex, & ullum deinceps Provincialem . ac virtute in ipfis contenta. Et in Epiftola ad Epift. 14. cludit nulla cujufvis Pontificis alia recipienda: Germaniam Apoftolicas vices revereri noluit, Photium omnefque ejus complices damnarat, runt: Et Hincmaro varia favebant. Etenim Arela- Pontificis fanctiffimi alter hoftis fuit Hincma- nè fufficientibus, Apoftolorum aut generalium Et hinc adversùs Gregorium quartum Pontifi cem, |