F. 405. aliqua vultus bumani fimilitudo. Velit ipfe, fi qui dem auderet, iftud ipfum in cunctis Francorum Ecclefiis fieri; attamen an Crucis imagines dumtaxat pingi, an etiam adorari permiferit, palàm non effatur. Crediderim ipfum hoc in puncto à Collegis non diffonaffe. Ut ut fit, eos inconfequentiæ meritò arguit Anaftafius Bibliothecarius: Etenim Domini crucifixi, quam Crucis imagines funt magis venerabiles, ac falutari digniores. Harum quæftionum meminit etiam in historia fua Anglicana Rogerus Hovedenfis: Anno feptingentefimo nonagefimo fecundo Carolus Francorum Rex mifit fynodalem librum in Britannia, fibi à Conftantinopoli diredum, in quo libro, heu prob dolor multa inconvenientia, & veræ fidei contraria reperiebantur maximè quod penè omnium Orientalium Doctorum, non minùs quam trecentorum vel eò ampliùs Epifcoporum unanimi affertione confirmatum fuerit, imagines adorari debere, quod omninò Dei Ecclefia execratur. Contra quod fcripfit Albinus Epiftolam ex auctoritate Divinarum Scripturarum mirabiliter adfirmatam, illamque cum eodem libro ex perfona Epifcoporum & Principum noftrorum Regi Francorum attulit. Quod ipfum eifdem verbis & ad eumdem annum fcribit in opere de Anglorum Regibus Symeon monachus Dunelmenfis. Ex quibus liquet etiam Anglicanos Epifcopos cum Francis adversùm facras imagines & Synodum noftram præfentem confpiraffe Amborum error erat ex cauffis utcumque tolerabilis: Dicti fimi Gregorii fequi in hac Epiftola, universalem Catholicam Ecclefiam liberè profitemur. Unicum Francorum Epifcoporum fundamentum fuit San&us Gregorius Magnus, facras imagines uti non frangendas, ità nec adorandas, fed ad folam populi inftructionem & parietum ornatum ponendas in Ecclefiis docere exiftimatus. Ejus ad Secundinum monachum & Serenum Maffilienfem Epifcopum litteras, ut immobilem fidei columnam, profitebatur ac tuebatur Carolus, ideòque imagines deftrui nullatenùs permittens hærebat de ipfarum adoratione. Romana Ecclefia & per ipfam confirmata præfens Synodus affirmabant, plurimi per Franciam ac Longobardiam Epifcopi negabant adorandas , ideòque hujus quæftionis libertatem dedit orthodoxus Princeps, Sedem Apoftolicam confulens ejus judicium omninò fecuturus. CAPUT XV I. Exordium fucceffus bujus. Rogerus & Symeon, quod multis poft exftinctas MA quæftiones fæculis Synodum de hærefi notare Porrò Epiftola illa ab Albino feu Alcuino meracenfis. Inter ipfos ac præfentem, cui Romana favebat Ecclefia, Synodum, quafi inter malleum & incudem hæfit laudatus Rex, ideòque fcripfit ad Pontificem Adrianum. Sciat Domnus Apoftolicus, & Pater nofter, & cun&ta fimul Romanorum Ecclefia, ut fecundùm quod continetur in Epiftola Beatiffimi Gregorii, quam ad Serenum Massilienfem Epifcopum direxit, permittimus imagines San&orum, quicumque eas formare voluerint, tam in Ecclefiam, quàm extra Ecclefiam, propter amorem Dei & Sanctorum ejus. Adorare verò eas nequaquam cogimus, qui noluerint. Frangere vel deftruere eas, etiamfi quis voluerit, non permittimus. Et quia fenfum fanctif Francici erroris . A. 767. Ali exordium edicit Regino Abbas Pru mienfis ad annum Domini feptingentefimum fexagefimum feptimum. Pippinus Rex Sy nodum magnam babuit inter Romanos & Græcos de Sancta Trinitate, & Sandorum imaginibus. Eamdem Synodum laudant Sigebertus Gemblacenfis, Anonymi Francorum Annales apud Francifcum du Chefne, in fuis Annalibus Eginardus, & incognitus Ludovici Pii Augufti Aftronomus. Orta quæftione de fanda Trinitate & Sandorum imaginibus inter Orientalem & Occidentalem Ecclefiam, id eft, Romanos & Græcos, Rex Pippinus, conventu in Gentiliaco villa congregato, Synodum de ipfa quæftione habuit. Græcos Epifcopos adfuiffe teftatur Radulfus de Diceto. De A. 766. Sancta Trinitate quæftionem edicit laudatus Aftronomus in Carolo Magno. Imperator menfe Novembri concilium Aquifgrani babuit de proceffione Spiritus Sancti, quam quæftionem Joannes quidam A.809. monachus Hierofolymis primus concitavit. Quod ipfum in chronico teftatur Ado Archi-Epifcopus Viennenfis. Quo anno ifte folo fcelere notus Joannes cœperit blaterare, ignoro. Eumdem nihilominùs omninò impetit in fynodicis fuis ad tres Patriarchas Orientales litteris Sanctus Tharafius, profitens Spiritum Sanctum ex Patre per Filium procedere. Eft phrafis Græca, etiam à Sancto Joanne Damafceno ac aliis orthodoxis Græcorum Doctoribus paffim ufitata; apud Latinos autem, Spiritum Sanctum ex Patre & Filio procedere profitentes, peregrina, adeòque à Francorum Epifcopis in fuis adversùs præfentem Synodum dubiis reprehenfa. Verùm fine caufa. Utrumque A 809. enim loquendi modum effe ligitimum, ac ejuffervatur, ut perle&a facri Evangelii lectione, ab Adversùs eumdem Joannem monachum noftra Synodus fidei fuæ decreto indidit de Spiritu Santo: Qui ex Patre Filioque procedit. Ità difertè habet & Latinus & Græcus textus Anaftafii Bibliothecarii. Eodem modo habuiffe antiquiffimos Romanæ Ecclefiæ codices teftatus eft in quinta Florentini Concilii feffione Julianus Cardinalis Cæfarinus, & Marcus Ephefiorum Pri mas nihil apponere fcivit, nifi cavillationes. Romani Legati effecere, ut potiùs Ex Patre & Filio, quàm Ex Patre per Filium fcriberetur. Adversùs eamdem hærefim Palatina Caroli Magni Capella, & cuncta pedetentim Francorum Ecclefiæ cœperunt ad Miffarum folennia cantare Symbolum Conftantinopolitanum, & quidem cum additamento per Romanam Ecclefiam tunc improbato Ex Filioque. Attamen primi non addiderunt. Etenim Symbolo à catechumenis exacto aut ad Miffam cantando dudum anteà addiderant Severus Patriarcha Alexandrinus & Ethiopum liturgia. Addidiffe pridem & Hifpaniæ Ecclefias liquet ex Symbolo, cujus recitatione fefe adversùm Elipandi Archi-Epifcopi Toletani calumnias tutantur Etherius Uxamenfis Epifcopus, ac ejus Presbyter Beatus. Gentiliacenfis in Francia Synodi, & harum quæftionum occafionem habemus in fupplemento Cap. 110. Sancti Gregorii Epifcopi Turonenfis. Eo tempote bis à Roma, Sede beati Petri Apoftoli, beatus Papa Gregorius fecundus claves venerandi Sepulabri, cum vinculis fandi Petri & muneribus magnis L. 1. infinitis, legatione, quod anteà nullis auditis vel vifis temporibus fuit, Carolo Martello deftinavit. Eo pacto patrato, ut ad partes Imperatoris recederet, & Romanum Confulatum præfato Princi pi fanciret. Ad frænandas Leonis Ifauri in Romanam Ecclefiam violentias invocavit & Longobardos & Francos Pontifex Gregorius, eofdemque frequentibus legationibus follicitavit Leo Auguftus: Hinc & de Spiritus Sancti proceffione & de San&orum imaginibus lites Francis innotuere, & quofdam feduxerunt in errorem aut hæfitationem, atque ità Pippinus Rex, Caroli Martelli filius, laudatam Synodum celebravit. Epifcopo vel Presbyteris, cæterifque facri Ordinis Præf.1.2. Errori ac notis ex ipfo turbis fomenta ac incre- mnaverunt. Damnat Canon hocce, quod in dubiorum libro ad Adrianum Pontificem miffo Alcuinus Flaccus infauftum, præceps, ac infipiens vocat, fuffragium Conftantini Cypriorum Metropolitæ : Sufcipio & amplector bonorabiliter fanctas ac venerandas imagines, & quæ fecundùm fervitium adorationis , quæ fubftantiali & vivificatrici Trinitati emitto. Et qui fic non fentiunt, neque glorificant, à fancta Catholica & Apoftolica Ecclefia fegrego, & anathemati fubmitto. Francis vifus eft Conftantinus eam ipfam, quæ Divinæ Trinitati debetur, fervitutem feu latricam adorationem facris imaginibus fub anathemate adfcribere. Et hoc adversùs Synodum noftram fuit palmare ipforum argumentum. Etiam culparunt fuffragium Euthymii Sarden- Quidnam ipfa definierit, diftinctè ignora- nem, de remiffione autem peccatorum, carnis latum. Peffimè acceperunt cunctis facras imagines non Cap. 57. Cap. 39: Collat. 6. rum Epifcopis attendendum. Hocce folùm Adria- non adorantibus dictum anathema à præfenti Sy- | | alterius Epifcopi interlocutio, fuerat à Franco- Hinc San&tum Tharafium facris vafis, faluta- Alcuini Flacci librum, feu memoratas ac plures alias adversùs noftram Synodum criminationes Romam mifit Carolus Magnus per Angilbertum Sancti Richarii Abbatem, de quo Adrianus Pontifex. Fidelem familiarem veftrum Engilber tum Abbatem, & Capelle Miniftrum, qui penè ab ipfis infantiæ rudimentis in Palatio veftro enutritus eft, & in omnibus confiliis veftris receptus. Omni ipfum honore excepit Pontifex, & pergit. Per unumquodque Capitulum reddidimus Responsum, non quemlibet, abfit, bominem defendentes, fed Olitanam fandte Catholica & Apoftolicæ Romanæ Ecclefiæ tenentes, prifcam Prædecefforum noftrorum Sanctorum Pontificum fequimur doctrinam, recta fidet traditionem modis omnibus vindicantes, Singulas calumnias infigniter revicit, nihil in libro ifto cenfens tolerabile, nifi Caroli Regis fuprà addutam profeffionem: Hoc facrum venerandum capitulum multùm diftat à totis fupradictis Capitulis, idcircò illud agnovimus veftræ orthodoxa & Re- Harum contentionum radicem aperit in præ- Quid de Francofordienfi Canone laudatus Et demus Conftantinum, aut alium quemvis Epifcopum fuffragio exorbitaffe. Non ideò omnem Synodum aut fynodale de fide Decretum oportuit abjectum. Attêdenda erat veriffima Theodori Cæfareenfis in Cappadocia Archi-Epifcopi ad quintam Synodum dicta Regula: In Conciliis non unius aut fecundi Episcopi interlocutionem attendere oportet, fed hæc quæ communiter ab omnibus vel amplioribus definiuntur. Eamdem etiam à Synodo Chalcedonenfi fuiffe probatam oftendit infrà omnis Synodus: Synodus Chalcedonenfis pro nullo ba Collat. 8. buit ea, quæ ab uno vel duobus dicta funt. Denuò confirmat quinta Synodus in ipfo fidei Decreto, & in Edicto fuo latè Juftinianus Auguftus. At verò à noftra feptima Synodo editum fidei Decretum eft pleniffimè orthodoxum ac Apoftolicum, ideòque ipfum folum, non nefcio quæ unius aut Collat. 6. facere Synodos, quarum unam Stephani quarti Etiam Franci fuis partibus non defuerunt. Et- renfem in Lycia Metropolitam; Fortunatum Venetia Archi-Epifcopum, Theodorum Ecclefiæ Conftantinopolitana Diaconum & Economum, ac Leonem candidatum. Eofdem cum fimilibus litteris & magnis muneribus mifit ad Romanum Pontificem, edicitque caufam. Quidam, prthodoxi facrarum imaginum defenfores, fugerunt bine, & venerunt ad antiquam Romam, injuriam & calumnias Ecclefiæ inferentes, veræ religioni detrahentes. Adversùm illos profitetur fex generalium Synodorum fidem, additque caufam, cur Legatos fuos non recta Romam, fed priùs in Franciam deftinarit. Ordinet veftra DileElio, ut cum omni honore & illafione ad Romanum Pontificem veniant, auxilium eis ferentes in his quæ Deo placeant, & ad honorem ejus pertineant, in fatisfactionem charitatis, quæ inter nos eft, jubentes ei, ut fi amodò manifefti fuerint quidam fedudores, Pfeudo-Chriftiani, Ecclefiæ calumniatores, eos illinc expellere. Etiam Francorum Epifcopos adversùm facras imagines cum Romana Ecclefia fibi offenfiffima certare audierat, Legatofque fuos ut hæreticos à Romano potiùs populo quam Pontifice malè tractandos metuebat, ideò ipfos ab adjunctis Ludovici Legatis Romam deducendos, ac ab injuriis protegendos mifit in Franciam. Et quoniam Occidentali imperio exutus Roma no Pontifici jubere non poterat, juberi rogat per eumdem Ludovicum, quatenùs orthodoxi Conftantinopolitani, qui à Nicephoro & Leone Armenio Auguftis refufcitatam, ac à fefe conti nuatam Iconoclaftiam accufaturi Sedem Apoftolicam accefferant, tamquam feductores, PfeudoChriftiani, Ecclefiæ calumniatores, ac imperii turbatores Roma expellerentur, & Conftantinopolim venirent Legati Apoftolici, Iconoclaftiam adjuturi. Ab hifce Græcorum Legatis in Franciam adductos primùm fuiffe libros Sancto Dionyfio Areopagite paffim adfcriptos, teftatur in litteris ad Ludovicum Auguftum Hilduinus Abbas Sancto-Dionyfianus. Adversùm Britones bellabat tunc Ludovicus, ideòque Legatos Rhos tomagi excepit. providentia feriptis fynodalibus eft confutata. Reverà enim fuere fcripta non ipfius Principis, fed errabundi conventus, de cujus initiis habet ejufdem Principis Aftrologus ad annum Domini octingentefimum vigefimum quartum. Ludovicus Michaelis Balbi Græcorum Imperatoris Legatos Rhotomagum fibi occurrere juffit, qui inter cætera ad legationem fuam pertinentia, quædam de imaginum veneratione protulerunt, propter que fe Romam ire, atque Apoftolica Sedis Præfulem confulere debere diexerunt. Dictus Michael & ipfi conregnans filius Theophilus Iconoclastiam restaurarant Conftantinopoli, fcribuntque ad laudatum Imperatorem Ludovicum. Dilectioni veftre manifeftamus, quia multi de Ecclefiafticis & laicis viris, alieni ab Apoftolicis traditionibus facli, neque paternos terminos cuftodientes, faci funt inventores malarum re rum. Primùm quidem bonorificas ac vivificas Cruces de facris templis expellebant, & ad eadem loca imagines ftatuebant, ponebantque lucernas coram eis, fimul & incenfum adolebant, atque eas in tali bonore habebant, ficut honorificum & vivificum lignum, in quo Chriftus verus Deus nofter crucifigi dignatus eft propter noftram falutem. Pfallebant & adorabant, atque ab eifdem imaginibus auxilium petebant; plerique autem linteaminibus eafdem imagines circumdabant, & filiorum fuorum de baptifmatis fonte fufceptrices faciebant. Alii religiofum habitum fumere volentes, religiofiores perfonas poftponebant, qui priùs comam capitis eorum fufcipere folebant, adhibitis imaginibus quafi in finum earum decidere capillos illorum finebant. Quidam verò Sacerdotum & Clericorum colores de imaginibus radentes, immifcuerunt oblationibus & vino, & ex hac oblatione poft Misarum celebrationem dabant communicare volentibus Alii corpus Domini in manus imaginum ponebant, undè communicare volentes ac cipere fecerunt. Nonnulli, fpreta Ecclefia, in com munibus domibus, tabulis imaginum pro altaribus utebantur, & fuper eas facrum myfterium celebrabant. Et alia multa his fimilia illicita, & noftræ religioni contraria in Ecclefiis fiebant, que à doctioribus & fapientioribus viris fatis indigna esse vide bantur. Pergit de facta Synodo per Leonem Ifau rum. Talia ubique communi confilio fieri probibuerunt, & imagines de humilioribus locis efferri fecerunt, & eas, quæ in fublimioribus locis pofite erant, ut ipfa piclura pro fcriptura baberetur, in Juis locis confiflere permiferunt, ne ab indoctioribus ac infirmioribus adorarentur; neque eis lucernas accenderent, neque incenfum adolerent, prohibuerunt. Quemadmodum & nos nunc fentimus & tenemus, abjicientes de Chrifti Ecclefia eos, qui bujufmodi malignis inventionibus ftudent. Laudat Michael folam Leonis Ifauri Synodum, quod Conftantini Caballini memoria apud ipfos etiam Iconoclaqualem ad vos deberent perferre legationem, fumma ftas peffimè fæteret. Quò fefe ad iftius impietatem quafi piè rediiffe perfuadeat, orthodoxum Regiæ civitatis populum de varia circa facras ima-femus. Et ob hoc à veftra Sanctitate petivimus, ut gines fuperftitione falsò calumniatur. Poffit & legitima pietas quid iftius vitii in infima plebe habuiffe admixtum: At iftud folum, non ipfæ facræ imagines erant eliminandæ. Hac de caufa Michael ad Ludovicum legavit Theodorum Proto-Spatharium, Nicetam My Et omnia cum illis Acta mox Romam retulit. Litteræ latent aut perierunt. Earum compen dium habemus in pofterioribus ejus ad Eugenium fecundum Pontificem litteris, exftantibus apud Cardinalem Baronium ac Jacobum Sirmondum. Quia veraciter nos debitores effe cognovimus, ut his, quibus regimen Ecclefiarum & ovium Dominicarum cura commiffa eft, in omnibus caufis ad Divinum cultum pertinentibus opem atque auxilium, pro qualitate virium noftrarum & intellectus noftri capacitate feramus; idcircò prætermittere nequivimus, quin tunc, quando Legati Græcorum nobis manifeftarunt, cura & folicitudine tractaremus, quale vobis adju torium in hoc negotio cum Dei auxilio exhibere potuif Sacerdotibus noftris liceret de libris fanctorum Patrum fententias quærere atque colligere, quæ ad eamdens rem, pro qua eidem Legati vos confulturi erant, veraciter definiendam convenire potuiffent. Dogma ab Ecumenica, ac per Sedem Apoftolicam confirmata Synodo definitum fine ejufdem Sedis li Epift. 88. C. 3. 41 centia non poffe retractari Ludovicus norat, ideòque licentiam iftam humiliter petiit, & Pafchalis primus Pontifex ex caufis indulfit. Verùm ea lege, qua Synodum Chalcedonenfem retractari permifit, & iftum in finem Legatos ad Leonem Auguftum deftinavit Sanctus Pontifex Leo Magnus. Pranofcat Pietas veftra, venerabilis Impevator, bos, quos fpondeo dirigendos, non ad confligendum cum boftibus fidei, nec ad certandum contra illos à Sede Apoftolica profecturos: Quia de rebus apud Nicæam apud Chalcedonem definitis nullum audemus inire tractatum, tamquam dubia & infirma fint, quæ tanta per Spiritum Sanctum fixit au&oritas. Inftructioni autem parvulorum noftrorum, qui poft lactis alimoniam cibo defiderant folidiori fatlari, minifterii noftri præfidium non negamus: Et ficut fimpliciores non fpernimus, ità à rebellibus haveticis abftinemus . Hac ità temperata licentia fuit ufus Ludovicus Imperator, pergitque in laudatis litteris. Quas Patrum fententias cùm Epifcopi noftri juxtà conceffam à vobis licentiam folerter inquirerent, & Divina opitulante gratia, quidquid invenire tam brevi temporis fpacio potuerunt, collegissent, nobis perlegenda direxerunt. Et in Commonitorio Epifcopis Romam Legatis dato: Venerunt ad præsentiam noftram Halitgarius Cameracenfis, & Amalarius Treverenfis Epifcopi odavo idus Decembres, deferentes collectiones de libris fanctorum Patrum, quas in conventu apud Parifios habito fimul pofiti collegiftis, quas etiam coram nobis perlegi fecimus. Et quia placuerunt, & ad id, ad quod collecæ funt neceffariæ atque utiles à nobis judicantur, fub omni celeritate cenfuimus Romam dirigendas. Quantumcumque optimo Principi placuerit, ineptiffima tamen fuit ifta collectio, Amalario & Halitgario penitùs indigna, damnata per Romanam Ecclefiam, atque ità inter fordidos bibliothecarum pulveres ubique projecta. Ufque ad tempora noftra latuit: Eam nuper nefcio quis Francofordiæ vulgavit typis Lutheranis, & fuis Annalibus Cardinalis Cæfar Baronius inferuit. Optimo jure fuit Romæ damnata: Apoftolicam enim, ex qua facta, licentiam prævaricata eft, & Romanam noftræ Synodi fidem non explanare & firmare adversùm Iconoclaftas conata, fed fubvertere atque annihilare. Porrò Parifienfis illa feu Synodus, feu conventus contigit calendis Novembris, anno Domini octingentefimo, vigefimo quarto, Eugenii fecundi Pontificis primo, undecimo Ludovici Augufti. ¡corum de imaginibus lites integrè tandem componi, ideòque Conftantinopolim mitti Legatos prudentes, moderatos, irreprehenfibiles, quales à Sede Sancti Petri decet proficifci. Quocircà Ludovicus Auguftus & ejus Episcopi non confonabant. Etenim ipfe tamquam fubjectus Canonum executor Romanæ Ecclefiæ fatagebat adfiftere, ifti Romanam de facris imagini-. bus fidem expugnare. Nam & Parifiis factam Paternorum teftimoniorum collectionem viden-. tur voluiffe celare Pontificem, & folis Conftan-tinopoli Græcis communicare. Hinc Hieremix & Jonæ Epifcopis Legatis optimus Princeps dedit. hæc mandata. Quia nos à Pontifice petere voluimus licentiam, quatenùs has collectiones à Sacerdotibus noftris fieri permitteret, ideò non poterit prætermit-. ti, quin oftendatur quod ex ipfius permiffione colledum eft. Illud tamen fummoperè prævidete, ut ea illi de bis oftendatis, quæ rationi de imaginibus ba ̃ benda per omnia conveniant, & quod ipfe vel fut rejicere minimè valeant. Sed & vos ipfi tam patienter ac modeftè cum eo de hac caufa difputationem ha beatis, ut fummoperè caveatis, ne nimis ei refiftendo eum in aliquam irrevocabilem pertinaciam, id eft, imperiti fæculi locutione, conftantiam, incidere compellatis, fed paulatim verbis ejus quafi obfequendo, magis quam apertè refiftendo, ad menfuram, quæ de imaginibus retinenda eft, eum deducere valeatis. Et ideò potiùs efficere contendatis, ut negotium, de quo agitur, ad meliorem, quam ad pejorem ftatum cum Dei adjutorio perducatis. Verùm hæc optima optimi Principis vota non fuc cefferunt. Quid Hieremias & Jonas Epifcopi Romæ cum Eugenio Papa, quid Conftantinopoli cum Michaele Augufto ac ejus Epifcopis agerint, diftinctè non fcimus; eos tamen nec cum his, nec cum illo conveniffe demonftrat eventus: Etenim Michael Balbus ac ejus filius Theophilus, Anteceffores fuos Nicephorum ac Leonem Armenium imitati, manferunt Iconoclaftæ, ac ufque ad Conftantini Caballini facinora profecerunt; Francorum autem Epifcopi etiam non defierunt circa imaginum cultum hallucinari. Adversùm ambos Leo quartus Pontifex Synodum noftram depinxit in Ecclefia Va ticana. Neque vanè Stephanus quartus de Francorum Epifcopis timuit, ne à Sanctorum imaginibus ad Reliquias traducerent errorem. Etenim ex ipfis tandem furrexit Claudius Taurinenfis Epifcopus, Felicis Urgelitani hæretici difcipulus, qui à facris imaginibus etiam ad fanctæ Crucis fignum & laudatas Reliquias proceffit, omnemque illis exhibitum cultum profcripfit ad idololatriam. Etiam facras peregrinationes & Sanctorum invocationem damnavit. Imagines, Cruces, Reli Cum dicta Paternorum teftimoniorum colle&tione & Michaelis Augusti Legatis laudatus Ludovicus Romam mifit Hieremiam Archi-Epifcopum Senonenfem, & Jonam Aurelianenfem Epifcopum, ac ad Eugenium Pontificem fcripfit. Eos non ob hoc ad vefire Almitatis præfentiam mifiquias ubique abjecit, ut novus apud Latinos mus ut aliquo velut magifterii officio fungerentur, aut buc docendi gratia directi putarentur; quia jam commemorati fumus nos debitores exiftere, ut huic facratiffima Sedi in quibufcumque negotiis auxilium ferre debeamus. Ideò & hos Miffos, & quas deferunt litteras, fi quid vobis adjutorii conferre potuifJent, mittere dignum duximus. Eos fupplicat bepignè fufcipi, patienter & plenè audiri, Græ Conftantinus Caballinus. Franciam divifit in tres partes: Iconoclaftas, retentas imagines falutare nolentes, ac orthodoxos. Malum Taurino tranfivit ufque in Belgium: Tunc enim Gandenfes ad Sanctum Petrum monachi fuere pro imaginibus paffi ab Claudianiftis martyria, laudata in Annalibus Jacobi Mejeri. Legendi funt Dungalus ac Jonas Epifcopus Aurelianenfis. |