Deum verfatur: Hujus, inquam, venerandum nomen multis modis ab Ecclefia pellere ftuduit; ejus però interceffiones, per quas mundus confiftit, ne nominare quidem voluit, cùm diceret nemini cam opitulari. Conabatur autem, quod dicebat, boc exemplo confirmare. Cùm enim aliquando marfu pium, aureis nummis plenum, in manum fumpfisset, & iis, qui cum ipso versabantur, oftendisset, quærens: Quantinam marsupium hoc valet? Multùm, inquiunt illi. Cùm verò aurum ejeciffet, rursùm quæfivit, Quantinam marsupium esset? Cùm illi refpondiffent nibil valere; ità, inquit mifer ille, & Dei parens Maria, ( neque enim fanctam nominare dignabatur indignis ille) quo tempore Chriftum in fe babebat, valdè honoranda erat, ex quo autem tempore illum peperit, nihil differebat à reliquis . ọ blafphemiam, à fuperbiam, ò immenfam Dei tolerantiam, ò fummam patientiam ! Quomodò ipfius lingua non obmutuit, quæ adversùs Chrifti matrem tam superbè iniquitatem locuta eft? Quidnam à blafphemis Judæis novus hic & Deo invifus Pharifæus differebat! Quod omnem precantem, Dei genitrix adjuva me, decreverit vocari imme morandum, Theophanes teftatur. Eadem fenfiffe de omnibus Sanctis, adfirmat Cedrenus,

un

Quid de monachis, votis monafticis, Sanftorum Bafilicis ac Reliquiis voluerit, docent ejus ferina in iftos barbaries, & in Sanctam Pelagiam ac Sanctam Eufemiam acta, in Canonum fcholiis explanata. Et quidem de Sanctæ Eufemiæ corpore fcribit Theophanes, Venerandas Reliquias Conftantinus cum ligneo loculo depofuit in quadam domo oratoria ex iis, quæ erant in Regia. Quamobrem ejus forores & filice aromatibus guentis, & luminibus eas adorabant clanculùm propter infignem gratiam & miraculorum magnitudiem. Etenim Sanctam Anthufam ejus filiam mirè laudat Menologium Græcorum. Ex pretiofis Sandte Eufemia Reliquiis exibat fanguis plexus bono odore, medela quorumvis ægrorum. Et hinc Conftantinopolitana urbs, immò omnis mundus Chalcedonem confluebat. Quomodò eafdem Reliquias olim fub Heraclii imperio gentiles Perfæ exurere fruftrà tentàrint, refert idem Scriptor, & addit. Eas ignis omninò non tetigit, nifi folùm quod cùm ex arca forma globi refiliiffet, providit ut facilior daretur ingreffus ad Reliquias iis, qui volunt haurire gratiam curationum, nempe per diHum foramen. Sacrarum Reliquiarum arcæ passim habebant olim foramina, quò illis Brandea admovebantur. Et hæc erat fecunda › per Hormidæ Pontificis Legatos laudata cataracta, Porro fecreta illa fororum ac filiarum pietate læfus Conftantinus Sanctam Eufemiam in mare projecit.

Ejus item fororius ac imperii invafor Artabas dus erat orthodoxus, omnefque reftituit facras imagines. Hinc de noftro poft receptum imperium, & adeptas in Oriente ad Eufratem de Saracenis victorias Imperatore Caballino fcribit Georgius Cedrenus. Copronymus, Germaniciæ apud Eufratem pofitus, matris fuæ cognatos fibi adfcifcit, & Byzantium transfert, multofque cum bis Syros, Chriflo unicam affingentes naturam, qui dicuntur Monopbyfitæ. Et infrà. Cognatos fuos

Armenios, & Syros hæreticos ad fe receptos Byzan tii & in Thracia collocavit, qui in bunc ufque diem in bærefi tyranni perfiftunt. Monophyfitas fuiffe facrarum imaginum hoftes fuprà oftendi: Eos Conftantinus in adjutores adfumpfit.

Pergit Cedrenus: Exegit ab omni imperio suo subjectis juramentum, quo confirmarent nulli fe fimulacro fupplicaturos. Quos inter fecit ut Conftantinus falsò Patriarcha dictus suggestum confcenderet, elevatifque venerandis Crucis lignis adoratorem fimulacrorum fe effe jurejurando interpofito diffiteretur Et perfuafit ut pro monacho fieret Stephanita, carne vefceretur, inque Regia menfa tibicines audire fuftineret. Idem populi juramentum refert vita Sancti Stephani monachi Auxentiani. Anaftafii Patriarchæ nuperam apoftafiam, ac reftitutas ab Artabafdo facras imagines Judæus Imperator mente volvebat, ideòque fuas in Deum machinationes ità voluit stabilitas. Porrò Stephanitam fieri eft luxurioforum in morem inter epulas coronari, quod nulli Epifcopo licet, præfertim ex monachis adfumpto. Eifdem non licet vinum cum mufica bibere, neque carnes apud Græcos comedere. Nam & Sanctum Eutychium Patriarcham Conftantinopolitanum dejecit Juftinianus Auguftus, quod ex monacho Epifcopus aviculas, de quibus tamen an monacho liceant difputatur, comediffet. Et in Conftantinopolitano Patrum Prædicatorum tractatu Græci fchifmatici accufant nos Latinos: Si quis monachus in Epifcopum promoveatur, carnes manducat intrepidè. Suum itàque Patriarcham tyrannus voluit in omni entis genere prævaricatorem. Etiam fplendidas ac luxuriofas Epifcoporum & Clericorum veftes ipfe induxit.

Aliam ejus temeritatem, à patre Leone non attentatam, qua in Mylii palatio fex generales Synodos depictas deleri, & infames iftic perfonas & res figurari juffit, refert eadem vita Sancti Stephani Auxentiani. Ejus horrenda facinora, flagitia, pagana animalium facrificia, & arufpicia, inter quæ tamen cœleftis Chriftianorum Propheta videri affectavit, nolim referre. Verùm omninò eft verbum Sigeberti Gemblacenfis: Sub nullius gentilis perfecutione plures, quam fub hoc martyrizati funt. Notandum, quod Conftanti. num Patriarcham ad facrofan&ta Crucis ligna jurare coegerit: Crucis enim venerationem, quod mirum, non fuiffe ab illo exufflatam, fuprà in Canonum fcholiis oftendi. At Crucis fine Cruci fixo: Quod enim facrofanctam Crucifixi Domini effigiem confpui & conculcari jufferit teftatur vi ta laudati Stephani Auxentiani,

CA

A. 7709

CAPUT X.

Exponitur Conftantini Copronymi contra facras imagines Pfeudo-Synodus.

Eoni Ifauro generalem Synodum poftulanti

refpondit Pontifex Gregorius fecundus: Nobis inutilis ea res vifa eft. Quod nempe Chriftianum de facris imaginibus dogma effet lucidum, fynodali motu & difcuffione non habens opus: Et quod hæreticus ac Ecclefiæ hoftis Epifcopali Synodo tamquam Imperator non poffet adeffe. Hinc nofter Copronymus Caballina fua auctoritate coegit Synodum trecentorum triginta octo uti Cedrenus adfirmat, Epifcoporum, cujus præfides fuere Conftantinus Pfeudo-Patriarcha Conftantinopolitanus, Theodofius Ephefio. rum Primas, ac Sifinnius Paftillas Pergenfis Epifcopus, Pamphylia Metropolita. Ejus acta integra exftant in fexta hujus Synodi Actione.

Singulos errores cognofce ex anathematismis per præfentem Synodum oppofitis. Chriftianorum calumniatoribus, id eft, imaginum confractoribus anathema. His, qui affirmant eloquia, quæ à Divina Scriptura adversùm idola proferuntur, in venerabiles iconas, anathema. His, qui non falutant Jandtas & venerabiles imagines, anathema. His, qui facras iconas appellant fimulacra, anathema. His, qui dicunt, quod præter Dominum noftrum alius, utpotè Leo Ifaurus, nos ab idolis liberaverit, anathema. His, qui dicunt, quod ficuti ad Deos, Chriftiani ad imagines accedunt, anathema. His, qui fpernunt magifteria fanctorum Patrum, & traditionem Catholicæ Ecclefiæ, prætendentes & adfumentes voces Arii, Neftorii, Eutychetis, aut Diofcori, atque perhibentes, quod nifi de veteri & novo teftamento evidenter fuerimus edocti, non sequemur doctrinas fanctorum Patrum & traditionem Catholicæ Ecclefiæ, anathema. His, qui dicunt quod diabolice argumentationis inventio fit factura imaginum, & non fanctorum noftrorum Patrum traditio, anathema. His, qui præfumunt dicere catholicam Ecclefiam aliquando idola fufcepisse, anathema. Editi pro fanctorum Patrum doctrina anathematifmi caufam edicit Georgius Cedrenus, Lacbanadraco, Conftantini Caballini minifter, Tibros Patrum, quotquot reperit, cremavit, unaque eos, penes quos invenerat, ut impios. Etiam Leo Ifaurus non folùm duodecim monachos Augufta Bibliothecæ cuftodes, fed & omnes Patrum libros unà exuffit. Noftrorum hodie Lutheranorum & Calviniftarum more, Evangelicas atque Apoftolicas traditiones non fcriptas, earumque teftes generales Synodos & Patres Ecclefiæ fpernebant, vivere & credere volentes ex folo fcripto Dei Verbo,

Alium fædi conventus errorem continent hæc de facrofancto Euchariftiæ Sacramento verba:

Nulla alia fpecies à Deo electa eft fub cœlo, vel forma, ejus incarnationem imaginari valens. Uti in antiquo, ità & in novo testamento volunt nullam fine fpeciali, ac, uti Tertullianus loquitur, extraordinario Dei præcepto poffe fieri imaginem, & unicam nobis Chriftianis permiffam ac præceptam effe facrofan&tam Euchariftiam Verùm refpondet orthodoxa Refutatio. Nullus aliquando Sanctorum Apoftolorum aut illuftrium Patrum noftrorum incruentum facrificium noftrum dixit imagi. nem corporis Chrifti. Multis oftendit panem & vinum ad populi oblationem benedicta effe futuri Dominici corporis & fanguinis figuram & typum; at verò myfticis Domini Verbis confecrata, nullo modo: Effe ipfum ejus fubftantialem fanguinem & corpus. Oppofitum damnat de amentia, mendacio, indifciplinationis impietate. Eos culpat, quod admirandum hoc Sacramentum modò Domini corpus, modo imaginem dicant, atque utroque pede claudicent, nec in vero nec in falfo firmi. Quare de ifthoc Calviniftico errore impiiffimo fuerunt folummodò fufpe ati. Et hinc patet, quod poftmodùm Franci calumniofiffimè dixerint facras imagines corpori & fanguini Dominico per præfentem Synodum æquiparari.

Fædiffimus item error eft in his Conventiculi verbis. Si quis incircumfcriptam Dei Verbi essentiam atque fubfiftentiam, pro eo quod incarnatum fit, ftu duerit per materiales colores in imaginibus bumana forma circumfcribere, & non potiùs Deum prædicat, illud nibilominùs poft incarnationem incircumfcriptum eft, anathema fit. Utramque Domini naturam cum Monophyfitis confundunt & fermentant in unam, atque ità ejus humanitatem delirant in circumfcriptam, ac effe ubique. Quod dogma, ut infaniæ & blafphemiæ plenum, variis Scripturæ locis, quæ utinam Ubiquetaria Lutheraporum hodie factio attendat, revincit,

De duobus tamen Leonis Ifauri & Conftantini Caballini erroribus erubuit iftud Conventiculum. Definimus, inquit, non audere bominem quemlibet, qui Ecclefiæ Dei aut venerabili domui præeft, sub obtentu diminutionis imaginum erroris mittere manus fuas in fancta vafa, quæ funt Deo deputata, caufa transferendi ea in alios ufus, quod fimulacris depicta funt. Sed nec in veftes, aut alia vela, vel aliud quid confecratum in facrum minifterium, ne inutilitas in eo efficiatur. Și verò quis à Deo accepta virtute voluerit transferre eadem vafa vel pallas, non audere eum abfque confilio & notitia fanctissimi univerfalis Patriarchæ, ac præceptione piiffimorum Imperatorum: Ne bac occafione diabolus Ecclefias bumiliet. Sed nec quemquam Principum, vel eorum qui ipfis fubfunt, id eft, laicalis ordinis, hujufmodi occafione immittere manum in Divina templa, & hæc captivare, quemadmodùm à quibufdam, qui inordinate ambulabant, antè jam talia facta funt. In facris vafis ac veftibus facras imagines jam factas manere non mandant, attamen permittunt, eaque vetant aut ab Epifcopis fine Patriarchæ Conftantinopolitani licentia frangi, aut à Principe redigi in fifcum. Hìnç eos Caypha Judæorum Pfeudo-Pontifici, Dominum & mundi falutem confitenti, & fimul occidi fuadenti, meritò

comparat orthodoxa Conventiculi Refutatio. Si namque facræ imagines fint fimulacra aut idola, nec in facris vafis aut veftibus potuere permitti.

Alter Leonis & Conftantini articulus, de quo erubuit hæc Pfeudo-Synodus, fuit invocatio Sanctorum. Si quis, inquit, non confitetur fanHam femper Virginem Mariam, propriè ac verè Dei genitricem, fublimiorem effe omni vifibili & invifibili creatura, cum fyncera fide ipfius non expetit interceffiones, tamquam fiduciam habentis apud Deum noftrum, qui ex illa genitus eft, anathema fit. Et infrà. Si quis non confitetur omnes Sanctos, qui à fæculo ufque nunc funt, quique ante legem, ac in lege, & in gratia Deo placuerunt, bonorabiles coram ipfo effe anima & corpore, vel horum non poftulat orationes, tamquam fiduciam habentium intercedere pro mundo fecundùm Ecclefiafticam traditionem, anathema fit. Et in ipfo exordio dicit fe congregatam in colendo templo fanctæ ac intemerate Dominæ noftræ Virginis Mariæ. Voces, Colendo templo, & voces, Anima & corpore, innuunt eos etiam de Sanctorum Reliquiis fenfiffe recta, at impii Principis metu tacuiffe.

Verùm his opponi poffit auctoritas Sancti Stephani monachi Auxentiani, Bafilio Tricacabo & Conftantino Nacolienfi Epifcopo, PfeudoSynodi Primatibus, dicentis in faciem. An non cùm in Concilio veftro federetis, libellus vobis à piis iris oblatus eft, qui Epifcopum quemdam eo nomine deferret, quod lancem fanctam, in qua Chrifti ac Dei genitricis imagines fculpte erant, contriviffet? Vos autem contritionis illius crimen imaginibus adfcribentes, ipfum quidem omni erimine folviftis, pios autem viros ab Ecclefiæ cœtu profcripfiftis, idolorum vindices eos appellantes. An non facram fupellecti Jem, fanctis imaginibus exornatam, concerpfiftis? An non adjectivum bunc, SANCTUS, ab omnibus juftis, ab omnibus Apoftolis, à Prophetis, à Martyribus, piifque viris abjeciftis? Sancitum enim à vobis eft, ut cùm quifpiam ad horum aliquem abiret, ex eoque quæreretur, Quò iret, refponderet, AD APOSTOLOS, AD QUADRAGINTA MARTYRES; Siundè veniret, itidem refponderet, EX TEMPLO MARTYRIS THEODORI, EX TEMPLO MARTYRIS GEORGII. Confonat incogniti Auctoris, qui nono Chrifti Domini fæculo videtur floruiffe, apud Chriftophorum Juftellum libellus fynodicus. Conftantinus Copronymus, confpiratione inita cum Conftantino Patriarcha & vanissimis Epifcopis, impiam inftituit Synodum, in qua Chrifti & omnium Sanctorum imagines nominavit idola, interceffiones negavit, & Divitùs bonoratas Reliquias igni tradidit.

Sancti Stephani auctoritatem profiteor esse irrefragabilem. Proindè aliud nefcio, quam Conventiculi iftius tempora diftinguere. Et fanè non folos vaniffimos ac Iconoclaftas, fed & quofdam habuit mitiores Epifcopos, opinantes, uti difertè habet orthodoxa Refutatio, facras imagines effe utiles, ac ponendas in Ecclefiis, verùm ad folam imperiti populi commemorationem feu inftructionem, non etiam ad falutationem feu venerationem. Fuere & quidam intra mentem fecretò orthodoxi, qualem fuiffe, qui poft Conftantinum Nicetæ fucceffit, Paulum Patriarcham

infrà oftendemus. Horum ergò gratia memoratos à Sancto Stephano & laudato libello fynodico, quos priùs fanciverat, errores temperavit PfeudoSynodus, & Caypha Judæorum Pfeudo-PontifiIci fefe adfimilavit.

Adductos errores ex fpuriis ac fictis libris, falfatifque & truncatis fanctorum Patrum teftimoniis probavit Conventiculum: Eorum dicta, quibus Arianos factum Dei Verbum & creatam Dei Patris imaginem pro Deo adorantes, infectantur, ad vifibiles Sanctorum imagines detorfit, egitque omnia folennia hæreticorum. Et tamen voluit fe vocari fanctam, magnam, ac œcumenicam feptimam Synodum. At rectè reponit vita Sancti Stephani monachi Auxentiani. Qui cecumenicum iftud Concilium vocari queat, quod nec Romanus Antiftes, citra cujus auctoritatem nullo modo fieri poteft, ut res Ecclefiaftice ad normam dirigantur, gratum habuit nec Alexandrinus comprobavit nec Antiochenus, › nec denique Hierofolymitanus? Quod ipfum dicit Georgius Cedrenus. Cayphaicum Concilium paffim ae meritò vocatur. Factum fuit anno quarto deci mo Constantini Caballini, Stephani tertii Pontificis tertio, Chrifti Domini feptingentefimo quinquagefimo quarto. Etenim factum fuiffe indictione feptima, & à quarto idus Februarias ufque ad tertium idus Augufti duraffe, Theophanes adfeverat, ideòque in celeberrima Bafilica Deiparæ Virginis in Blachernis, facris idcircò imaginibus fpoliata, ornata autem variis avium picturis.

Verùm Divina Juftitia non dormit. Quomodò fœdæ Synodi dux Conftantinus Pfeudo - Pa triarcha vitam finierit, fuprà eft dictum. Ejus vitam incognitus apud Christophorum Justellum in libro fynodico Auctor compendio depingit. Cap. 141. De ejus Anteceffore Anaftafio habet Georgius Cedrenus. Impius ille ac profanus Pontifex Anaftafius, anima cum corpore pereunte, mortuus eft ex miferrimo morba, qui chordapfus dicitur, merdam per os egerens. Dignas dedit pœnas fuarum in Deum, & præceptorem, Sanctum Germanum, injuria. rum Quod namque Sanctum Germanum, ac ejus Archi-Diaconum Anthymum Leo Ifaurus laqueo in Choræ monafterio fuffocarit, laudatus libellus fynodicus adfirmat. Et de Conftantino Caballino fcribit Theophanes. Anno trigefimo quarto Cap, 138. fui imperii, mense Augufto, tertia decima indictione, exivit contra Bulgaros Conftantinus, qui Divinitùs eft in cruribus plaga percussus, quæ græcè anthrax appellatur. Et hinc febre calidiffima detentus Arcadiopolim rediit, à fubjectis bumeris in lecto de latus. Et veniens Selembriam, navem ingreffus eft, cùmque Strongyllum perveniffet caftellum, miferabiliter in Chelandio moritur, clamans & dicens: VIVUS ADHUC IGNI INESTINGUIBILI SUM TRADITUS; fandtamque Virginem Dei genitricem laudari expofcens, cùm fine fædere ejus fuerit inimicus. Ejus teftamentum, quo nobiliores Regiæ urbis Ecclefias, injuriofiùs fædatas, inftaurari juffit, refert Georgius Cedrenus.

More Regio fepultus eft in Bafilica Sanctorum Apoftolorum at poftmodùm per Michaelem Auguftum, Theophili filium, ignominiofiffimè exhumatus,