Pagina-afbeeldingen
PDF
ePub

legentes; Præcipimus amodò id minimè fieri. Idipfum quoque con-
fervandum eft etiam inter monachos. Lectoris autem manus impofi-
tionem licentia eft unicuique Abbati in proprio monafterio folummo-
dò faciendi, fi dumtaxat Abbati manus impofitio facta nofcatur ab
Epifcopo fecundùm morem præficiendorum Abbatum, dum conftet il-
lum effe Presbyterum. Simili modo fecundùm antiquam confuetudinem
Chorepifcopos præceptione Epifcopi oportet promovere Lectores.

[ocr errors]

SCHOLION,

non tantum monachi, fed &

Clerici tonfura & corona funt omninò antiquiffimæ. A legis Mofaica Nafaræis mutuò acceptas, ac per Apoftolos unà cum aliis quibufdam ritibus in Ecclefiam introductas volunt SanL. 2. e. 4. &us Ifidorus Hifpalenfis Epifcopus in opere de LI. c.3. officiis Ecclefiafticis, Rabanus Maurus EpifcoCap. 193. pus Moguntinus, Alcuinus Flaccus, Gemma

[ocr errors]

animæ, Hugo de fan&to Victore in opere de Sa-
cramentis, eorumque fequaces multi. Etiam
Sanctum Petrum Apoftolum fuiffe attonfum &
tonfura coronatum teftatur antiquus Ordo Roma-
Aus, orans fuper tonfurando Clerico: Oremus
Dominum noftrum Jefum Chriftum pro boc famulo
fuo, qui ad deponendam comam capitis fui pro ejus
amore & exemplo beati Petri Apoftoli feftinat.

[ocr errors]

Apoftolicæ coronæ rationem adfignat apud Anglicanam venerabilis Bedæ Hiftoriam Ceolfridus Abbas in litteris ad Naitanum Regem PictoL.§. 6.32. rum. Non ob id in coronam attondemur, quia Petrus ità attonfus eft, fed quia in memoriam Dominicæ paffionis ttà attonfus. Idcircò ∞ nos, qui per eamdem passionem fàlvari defideramus, ipfius paffionis fignum cum illo in vertice, fumma corporis par te, geftamus. Noftra eft fpineæ coronæ memoEpift.. rativa figura. Eamdem rationem probant Raba

L.4.C.39.

Cap. 8

nus Maurus, Amalarius Fortunatus Treveren-
Gs, ac Stephanus Epifcopus Tornacenfis.

Svetonius: Pulchros & comatos, quoties fibi occup-
rerent, occipitio rafo deturpabat. Eadem de caufa Cap. 35.
& Apollonium Tyanæum, & San&tum Joannem
Apoftolum fuiffe à Domitiano Augufto rafos re
ferunt Philoftratus, & liber Prochoro Diacono
adfcriptus. Et apud Aristophanem eft vulgaris
paræmia: Servus cùm fis, comam geris. Et Jovem
in Misantropho ridet Lucianus: Egregius gigan
tum exterminator fedebas, cùm tibi cafaries ab illis
circumtonderetur. Quempiam enim circumtonde-
re erat risui dare atque ludibrio. Quocirca uti
Dominica crux, ità & Sancti Petri Apoftoli
tonfura gentilem ignominiam mutavit in glo-
riam Chriftianam. Apud Laurentium Surium
Sancti Gangerici Cameracenfis Epifcopi vita co- Aug. 11.
ronam noftram vocat Regiam ac Sacerdotalem .
Nefcio quis antiquus fcriptor à Gratiano addu- 12.9.1.
&us eam geftari ait ex inftitutione Romanæ Ecclefiæ
in fignum regni, quod exfpectatur. Et hinc ad
Proculianum Donatiftarum Hippone Epifcopum
fcribit Sanctus Auguftinus. Honorant nos veftrò, Epist.47.
bonorant vos noftri: Per coronam noftram adjurant
nos veftri, per coronam veftram adjurant vos noftri.
Et fynodalibus ad Sanctum Leonem Papam litte-
ris plures Epifcopi fefe fubfcribunt: Ego coronam..
veftram venerans faluto.

Neque verò folam coronam feu caput femiton
fum, fed & circumtonfam cæfariem, adeòque
duplicem apud gentiles ignominiam, continet
noftra tonfura. Etenim de Aniceto Pontifice
habet liber Pontificalis: Conflituit, ut Clericus
comam yon nutriat, fecundùm præceptum Apoftoli
cum. Et quarta Synodus Carthaginenfis: Clerk
cus comam non nutriat, nec barbam radat. Ejuf-Cap. 44
modi Canones habemus multos. Caufam datin
Sancti Ezechielis Prophetæ commentariis, hæc
de Sacerdotibus Mofaicis verba, Caput fuum non
radent, neque comam nutrient, fed attondebunt ca- Cap. 44.

Eodem tendit ratio in libro de gloria Marty
rum adducta à Sancto Gregorio Epifcopo Tyro-
nenfi. Petrus Apoftolus ad bumilitatem docendam
caput defuper tonderi inftituit. Lucidiùs exponit
Gemma animæ. Petrus Apoftolus, à gentibus ca-
ptus, & ad ludibria Chriftianorum traditus, barba
Tafus fuit & capite decalvatus. Quod ipfe deinceps
in memoriam fieri juffit, quod incredulos, quamvispita fua, exponens Sanctus Hieronymus. Per-
infcios, tamen Deo permittente, in figuram opera-
tos intellexit. In figuram Dominicæ fpineæ coro-
næ. Eamdem hiftoriam laudant jam dictus Ra-
banus, & in rerum Ecclefiafticarum contempla-
tione Sanctus Germanus Patriarcha Conftantino-
politanus.

Spicuè demonftratur, nec rafis capitibus, ficut Sa-
cerdotes cultorefque Ifidis atque, Serapis, nos effe de-
bere, nec rursùs comana demittere, quod propriè lu
xurioforum eft, barbarorumque, & militantium
fed ut honeftus babitus Sacerdotum facie demonftre-
tur. Difcimus nec calvitium novacula esse facien-

Iftius Apoftolicæ injuriæ radicem edicit San-dum, nec ità ad pressum tondendum caput, ut rafor Aus Cyprianus, Nemefianum aliofque in metallis Martyres confolans de calamitate varia, quaEpift. 77. tum una erat caput femitonfum, deteftabilis & tetra deformitas apud gentiles. Erat enim & apud Græcos & apud Latinos nota & character fervitutis. Hinc de Cajo Caligula Augufto fcribit

rum fimiles esse videamur, fed in tantum capillos de-
mittendos, ut opertum fit caput. Ecclefia ergò ità
imitari voluit Sanctum Petrum, ut tamen à Gen-
tilium Sacerdotibus effemus difcreti, habentes-
non rafam, fed tonfam. Et hinc
Donatiftis, Epifcopos, Presbyteros, ac Dia-

coronam

conos

L. I.

A. 1046.

sonos noftros publica contra Apoftolicum pœnitentiæ, adeòque & rafo capiti fubdentibus, frequenter improperat Sanctus Optatus Epifcopus Milevitanus: Ubi didiciftis radere capita Sacerdotum? Scandalofa, de gentilifmo fufpecta, piorum oculorum offenfiva erat rafura: Ideòque illam poftmodum, Gentilifmo exftinéto, Ecclefia recepit.

Demiffam viri comam rectè dicit Sanctus Hieronymus effe propriam barbaris, militibus, luxuriofis. Etenim in libro de velandis virginibus Cap. 10. Tertullianus inter varia barbarorum infignia adducit Cirros Germanorum. Eos Francorum, utpotè Germanorum, Regibus nunquam potuiffe detonderi Agathias in operis fui exordio teftatur. Eorum item militibus non poterant: Hinc enim de Godefrido, Lotharingiæ Duce, qui Henrico tertio Augufto perduellis civitatem ac Ecclefiam Virdunenfem exufferat, fcribit Lambertus Schafnaburgenfis: Fact: eum in tantùm pœnituit, ut publicè fe verberari faceret, & capillos fuos, ne tonderentur, magna pecunia redimeret, fumptus adreædificandam Ecclefiam daret, & in opere camentario per feipfum plerumque, vilis mancipii minifterio functus, deferviret. Nempè tonfura reddebat Regni, Ducatus, militiæ irreparabiliter incapacem. Ità & Regem fuum Hildericum eidem Franci, volentes regno detrufum, tradidere Epifcopis tondendum, & Pippinum intruferunt. Eadem forma viguit, fuitque frequentiffima apud pofteriores Græcorum Auguftos. Etiam apud antiquos Romanos: Nam Julianum cognatum non alio fine Conftantius Imperator in Ecclefiæ Nicomedienfis Lectorem tonderi juffit, quam ut imperandi fpe faceret perpetuò extorrem. Longa eft hæc tonfuræ materia: Lucidè demonftrat Reges fideles femper potuiffe deponi per Ecclefiam, & conftitui regno incapaces.

L.4. f.123.

Permiffam comam etiam de luxuria notant Patres & antiqui & juniores. Adduco unum Guilielmum Malmesberienfem, in Regum Anglorum annalibus agentem de Guilielmo fecundo, qui omnem Cleri & populi disciplinam in regno fuo impiiffimè peffumdedit. Tunc fluxus crinium, tunc luxus veftium, tunc ufus calceorum cum arcuatis aculeis inventus. Mollitie corporis certare cum fœminis, greffum frangere, geftu foluto & latere nudo incedere adolefcentium fpecimen erat. Enerves, emolliti, quod nati fuerant, inviti manebant: Expugnatores alienæ pudicitiæ, prodigi. fue. Et in hiftoria novella agens de Henrico primo Rege impii iftius fratre & fucceffore. Quoddam accidit in Anglia, quod mirum videatur crinitis noftris, qui obliti quid nati funt, in muliebris fexus habitum capillorum longitudine feipfos L.1.f.176. transformant. Quidam provincialium militum, magno crinium luxu fuperbiens, confcientiaque ftimulante perterritus, vifus eft fibi videre in fomnis quafi aliquis eum capillorum fuorum criniculis fuffocaret. Quare fomno excuffus, quidquid superfluebat comarum, citò abfcidit. Cucurrit exemplum per Angliam, & (ficut recens pœna mentem movere folet) omnes penè milites ad juftum modum crines fuos refcindi æquanimiter tulerunt. Sed non diu ftetit bec fanctitas. Vix enim anno elapfo, cuncti, qui fibi

[ocr errors]

curiales esse videbantur, in prius vitium reciderunt : Longitudine capillorum cum fæminis certabant, & ubicrines deficiunt, involucra quædam innodabant, obliti vel potiùs ignari fententiæ Apoftolica; VIR SI COMAM NUTRIERIT, IGNOMINIA EST ILLI. A fæculo, Dei amulo, inventum effe morem iftum fcribit in adducto libro Tertul- Cap. 7. lianus. Adversùs illum ftatuit in Synodo fua Londinenfi Sanctus Anfelmus Archi-Epifcopus Cantuarienfis: Ut criniti fic tondeantur,ut pars aurium appareat, oculi non tegantur. Utinam & noftrorum temporum, eifdem fæditatibus laborantium, Epifcopis Divina miferatio infundat Spiritum Sancti Anfelmi.

Suos itaque Clericos barbaris, militibus, luxuriofis in coma adfimilari Ecclefia nolens, juffic effe attonfos. Comæ affectatores meritò non Clericos, fed fponfos Sanctus Hieronymus appellat. Et hinc ad titulum de Ordinatione lectoris habet Euchologion Græcorum. Caput à Pon- Epist. 22. tifice ter fignatur, & tondetur in formam crucis ab c.13. codem: Deindè ab aliquo juxta figuram Clericorum perfectè tondetur. Pontifice adftante & vidente. Etiam apud Latinos fic olim factum: Et perfecta tonfura ftatim ab Epifcopo per folennes orationes benedicta. Eodem adftante & folenniter benedicente factam fuiffe primam Clerici barbam oftendunt antiqui libri Epifcoporum rituales, ac hodiernum Pontificale. Adftans Epifcopus primam comæ & barbæ tonfuram fieri curabat expertem omnis vanitatis.

Et quidem nos Latini Clericalem tonfuram hodie ab omni Ordine minori diftinguimus, ejufque folius impartitione Clero adgregamus, facimufque Clericum gaudentem privilegio Canonis & fori. Græci eam à lectoratu, quem for lum habent minorem Ordinem, non feparant, uno rituum contextu utrumque fimul conferunt; Tonfura eft illis pars Lectoratus. Deindè Latini, uti ex quarta patet Synodo Carthaginenfi, facri femper codicis traditione, Græci femper fola manuum impofitione dederunt Lectoratum, uti docent præfens Canon & libri eorum Rituales, antiqui & novi.

Et hinc oritur quæftio, An Clerici tonfura apud nos Latinos femper fuerit confecratio ritu & effectu ab omni minori Ordine diftincta? Quidam negant. Etenim de Cajo Pontifice habet liber Pontificalis. Conftituit, ut omnes Ordines fic in Ecclefia adfcenderent: Si quis Epifcopus fiert mereretur, ut esset Oftiarius, Lector, Exorcifta, Acolythus, fequens Subdiaconus, Diaconus, Presby ter, exindè Epifcopus ordinaretur. Non tonfuram, fed Oftiariatum dicit effe primam initiationem. Et hinc in litteris ad Himerium Tarraco- Epift. 1. nenfium Metropolitam Siricius Pontifex promovendum Epifcopum ait ab infantia ante puberta tis annos debere effe baptizatum, & Lectorum minifterio fociatum. Quod ipfum Zozymus Pontifex fcribit ad Hefychium Salonæ Epifcopum, Dalmatia Metropolitam. Etiam Synodus Epift. 1. Bracarenfis mandat, ut ex laico nemo fiat Epi. fcopus, fed primùm Lector, totumque annum in ifto minifterio probetur. Et fecunda Toletana Synodus, agens de infantibus Deo & Eccles

C. 9.

Cap. I.

L. 123. C. 33.

fiæ per parentes ad Clericatum, oblatis: Statui Canon reformat; monachos tamen à fuis Abba mus obfervandum, ut mox cùm detonfi, vel minifte-tibus, dummodò Presbyteris & Abbatiali benerio Lectorum contraditi fuerint, in domo Ecclefiæ debeant erudiri. Tonfuram & Lectoratum confundit.

Refpondeo tamen morem noftrum effe longè antiquiffimum. Tonfuram enim ab omni minori Ordine palàm diftinguit antiquus Ordo Roma. nus, Sancti Gregorii, immò Sancti Gelafii Pontificis opus, à Gregorio dumtaxat auctum & politum. Concordant antiquiffima Latinarum Ecclefiarum Ritualia. Et nullus oppofitorum nobis Canonum dicere queat Lectoratum fuiffe primum Ordinem: Etenim & laudatum Sancti Caii Papæ decretum, & quarta Synodus Carthagi nenfis, conftanterque antiqui Canones Oftiariatui dant primum locum. Ifti igitur Canones promovendum Epifcopum volunt fpecialiter fuiffe Lectorem per tempus aliquod, quod iftic incipiat docendi officium, proprium Epifcoporum. Notanda funt verba Zozymi Pontificis: Si ab in fantia Ecclefiafticis minifteriis nomen dederit, inter lectores ufque ad vigefimum ætatis annum continuata obfervatione perduret, fi major jam & grandævus acceperit, ità ut poft Baptifmum ftatim fe Divine militiæ defideret mancipari, five inter Lectores, five inter Exorciftas quinquennio teneatur. Lucidà diftinguunt inter Lectorem feu Exorciftam fieri, & Ecclefiafticis minifteriis feu Divine militiæ mancipari Et hocce pofterius innuunt esse tempore prius, utpotè fieri confuetum per folam fine omni Ordine tonfuram..

Quod item Græci tonfuram olim à Lectoratu diftinxerint, teftatur apertiffimè præfens Canon. Etiam Juftiniani Augufti lex novella mandans neminem ordinari Lectorem, nifi qui decem & octo annos habuerit: Nequaquam vetat pueros, quod femper fecere Græci, in Clericos tonderi. Confirmat antiquum Græcorum Rituale, exftans Romæ apud Clericos Theatinos Sancti Andreæ Vallenfis, habens hunc titulum cum fuis orationibus: Ordo & officium ad tondendam comam. Et in præfentis Canonis commentario Theodorus Balfamon, dicens pueros olim confuetos nigris veftibus indui, tonfuram accipere, & fine manus impofitione Deo confecrari. Et Ammianus Marcellinus, homo gentilis, Juliano Apoftatæ corvus, rerum noftrarum non ignarus, refert Alexandria Presbyterum Chriftianum, nomine Theodorum, morte affectum à Paganis, quod 1.226.18. Cirros puerorum licentiùs detonderet. Græcorum enim Presbyteri primam tonfuram paffim contulerunt. Idem tradit trigefimus tertius Canon Trullanus, Armeniis mandans neminem populo è fuggeftu Divinas Scripturas recitare, nifi qui Sacerdotali tonfura ufus fuerit, & benectionem à fuo Pa Hore canonicè fufceperit. Non Xerpoτoria, feu impofitionem manuum, fed oxy, id eft, fimplicem benedictionem. Et ex iftius Canonis auAtoritate cœperunt fimplices Clerici, non accepto Lectoratus Ordine, folenniter in Ecclefiis legere, atque Hierarchia noftra avita lædi & turbari. Nec tantùm Clerici ex Clericalis, fed & ex monachalis tonfuræ vigore monachi legebant ex ambone. Et omnem hunc abufum præfens

nedictione infignitis, accipere manus impofitionem, & ordinari Lectores permittit. Non tantùm in fuburbiis, fed & intra civitates Græcorum femper fuere monafteria; plura tamen erant in remotis agris & nemoribus: Hinc ad evitandos monachorum excurfus exiftimat Theodorus Balfamon poteftatem istam Abbatibus indultam. Quidquid fit, eam recepit & confirmavit, at poftmodùm, etiam Latina Ecclefia, monachos à fuis Abbatibus permittens omnibus minoribus Ordinibus infigniri: Nempe dum illis dedit Pontificalia ornamenta. A quibufdam permifit conferri & Subdiaconatum.

Addit Canon de Abbate : Dum conftet effe Presbyterum. Abbates enim & apud Græcos & apud nos Latinos poterant olim effe laici. Eugenius fecundus & Leo quartus Pontifices primùm in Romanis fuis Synodis, per D. Lucam Holftenium publicatis, ediderunt hunc Canonem: Abbates Sacerdotalem honorem fint adepti, ut peccantium fibi fubjectorum reatum valeant omnimodis refrænare, & amputare commissa. Attamen Canon ubique non fuit ftatim ufu receptus. Oftendi poffit multis exemplis & teftimoniis. Nam & Goffredus Vindocinenfis, Urbano fecundo Pontifici coævus & amicus, frequenter teftatur fe Diaconum à Sancto Ivone Carnot enfi Epifcopo fuiffe benedictum in Abbatem, Prefbyterum autem confecratum Romæ dudum pòft à laudato Urbano fecundo, dum factus fuit Cardinalis in titulo Presbyterali Sanctæ Prifcæ. Eodem porrò tempore Canon invaluit. Etenim Joannes & Benedictus Cardinales, Legati Pafchalis fecundi, ftatuerunt in Synodo Pictavienfi: Ut Abbates, qui Presbyteri non funt, Presbyteri fiant, aut Prælationem amittant. Quod ipfum etiam de Priore ftatuit Synodus Londinenfis, habita fub Pontificatu Honorii fecundi. Et hinc Sugerium Diaconum, Monafterii Sancto - Dionyfiani electum, Calixtus fecundus primùm in Presbyterum, deindè in Abbatem benedixit. Diaconus enim, quomodò in Epifcopum, ita eligi poteft in Abbatem.

Lectoris ordinandi poteftatem Canon impartit etiam Chorepifcopis, idque fecundùm antiquam confuetudinem, de qua Synodus Antiochena: Chorepifcopi ordinent etiam Lectores, & Subdiaco- Cap. 10. nos, & Exorciftas, quibus promotiones ifte fufficiant; nec Presbyterum verò, nec Diaconum audeant ordinare præter civitatis Epifcopum, cui ipfi cum possessione subjecti funt. Lectores igitur, Subdiaconos, Exorciftas fuo olim arbitrio, Diaconos & Presbyteros non nifi de licentia ordinare poterant: At verò præfens Canon nullam ipfis fine licentia ordinationem permittit, adeòque limitat Antiochenum. Plures tamen etiam olim Epifcopi neceffariam voluere fuam licentiam: Eamque esse vetuftam Ecclefiarum confuetudi. nem teftatur in Epiftola ad Chorepifcopos San &us Bafilius. Longa eft & varia de Chorepifcopis quæftio, fuo loco elucidanda Abbates præfens Canon ad Epifcopi licentiam non reftringit.

[ocr errors]

Sufceptori tradit, Imagini Crucifixi adpenden-
dos. Ità ille fufceptum à fe puellum Chrifto Do-
mino offerebat, commendabat, confecrabat.

[ocr errors]

Romants Miffis tradiderit, dicens: Omnes Primates
& cun&i populi Bulgarorum terræ cognofcant ab ho-
dierna die me fervum fore poft Deum Beati Petri &
ejus Vicarii, Pontificis Romani. Etiam liber
Pontificalis dicit de Benedicto fecundo Pontifice.
Hic fufcepit mallones capillorum Domini Juftiniani
fecundi, & Heraclii, filiorum Clementiffimi Prin-

Quæftio eft, An monachalis & Clericalis tonfura apud Græcos, uti funt apud Latinos, fuerint femper diverfæ? Refpondeo fuiffe. Ecclefiaftica Hierarchia, Sancto Dionyfio Areo- Et hinc intelliges Anaftafium Bibliothecapagitæ paffim adfcripta, eas palàm diftinguit. rium, in octave Synodi præfatione dicentem de Habet enim hunc titulum: Myfterium monafticæ Rege Bulgarorum. In tantùm pietas crevit Princonfecrationis. Et infrà ftatuit. Sacerdos figno cipis, abundabat circa Beatum Petrum veneracrucis monachum confignatum tondet, omnique veftetianis affectu, ut quadam die propria manu capillos detracta, eum alia induit. Apud Græcos fuit tri-fuos apprehenderit &contemplantibus cunctis, plex facræ tonfuræ genus, Clericalis, Monachalis, & Baptifmalis, ftatim poft Baptifma fieri confuetæ, cujus ritum, ex antiquis Ritua libus libris defumptum, Euchologio fuo inferuit Jacobus Goartius, magnum lumen Ordinis Prædicatorum. Ejus titulus eft: Oratio ad tondendum puellum. Oratio habet: Benedic hunc præfentem puellum. Et iterùm; Benedic buic prefenti famu-cipis Conftantini Pogonati, fimul & jussionem, lo tuo unà cum Sufceptore ejus. Porrò Symeon Ar- per quam fignificat eofdem capillos direxiffe. Et chi-Epifcopus Theffalonicenfis quærit, Propter Regino Abbas Prumienfis. Carolus Magnus Pipquid tonfura fiat in baptizatis? Et refpondet: pinum filium suum ad Luitprandum LongobardoPoft chrifmationem tondet Sacerdos in crucis figuram rum Regem direxit, ut ejus juxta morem capillum capillos capitis ejus. Producit rationes, & addit.incideret, qui ejus cæfariem incidens ei pater effeInfuper capilli Chrifto offeruntur velut primitiæ, & facrificium bumant corporis in baptizato. Sunt enim velut totius corporis exhalatio. Ideò Pontifex cos acceptos, non ut fors tulit, negligenter projicit, fed in loco facro reponit. Quibufdam in locis eos

dus eft, multifque eum ditavit regiis muneribus, &
genitori remifit. Ea igitur detonfio aut donatio
capillorum erat ritus feipfum devovendi ac do-
nandi in obfequium, profitendæque fervitutis.

A. 755.

[ocr errors]

CANON

[ocr errors]

,

[ocr errors]

X V.

Lericus ab inftanti tempore non connumeretur in duabus Ecclefiis. Negotiationis enim eft hoc & turpis commodi proprium, ab Ecclefiaftica confuetudine penitùs alienum. Audivimus enim ex ipfa Dominica voce: Quia nemo poteft duobus Dominis fervire, aut enim unum odio habebit, alterum diliget & aut unum fuftinebit, & alterum contemnet Uuufquifque ergò fecundùm Apoftolicam vocem in quo vocatus eft, in hoc debet manere & in una locari Ecclefia. Quæ enim per turpe lucrum in Ecclefiafticis rebus efficiuntur, aliena confiftunt à Deo. Ad vitæ verò hujus neceffitatem ftudia sunt diverfa Ex his verò qui voluerit, acquirat corporis opportuna. Ait enim Apoftolus: Ad ea que mibi opus erant & his qui mecum funt miniftraverunt manus ifte. Et hæc quidem in hac à Deo confervanda urbe; cæterum in villis, quæ foris funt , propter inopiam hominum indulgeatur.

:

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors][ocr errors]

SCHOLI O N.

Eneficiorum pluralitas, à decimo etiam Chalcedonenfi Canone damnata, eft omninò avaritia, facrilega negotiatio, turpe lucrum clericali fanctitati penitùs adverfum.

Eam in regia civitate nec ob unius beneficii in-
fufficientiam permittit Canon, hanc fuppleri
mandans ex præfcripto Canonis Africani: Clert Can. 4.
cus victum & veftimentum fibi artificiolo vel agris c.53.
cultura, abfque officii fui detrimento, quærat. Ità
enim & Apoftolus vixit. Sola Clericorum ino-
pia excufat iftam pluralitatem.

OM

ne.

,

CANON

,

X V L

2

Mnis jactantia & ornatura corporalis aliena eft à facrato Ordi Eos ergò Epifcopos vel Clericos, qui fe fulgidis & claris veftibus ornant emendari oportet, quod fi in hoc permanferint epitimio tradantur. Similiter eos, qui unguentis inunguntur Quoniam verò radice amaritudinis exorta contaminatio fata eft in Catholica Ecclefia Chriftianos calumniantium hærefis, etiam hi, qui hanc receperunt, non folùm imaginarias picturas abominati funt fed & omnem reverentiam repulerunt, eos qui religiosè ac piè vivunt offendentes, ac per hoc completur in eis quod fcriptum eft Abominatio est peccatori Dei cultus. Igitur fi inventi fuerint deridentes eos qui vilibus & religiofis veftibus amici funt, per epitimium corrigantur. Prifcis enim temporibus omnis facratus vir cum mediocri ac vili vefte converfabatur. Omne quippè quod non propter neceffitatem fuam, fed propter venuftatem accipitur, elationis habet calumniam, quemadmodùm magnus ait Bafilius Sed neque ex fericis texturis veftem quis variatam induebat , neque apponebat variorum colorum ornamenta in fummitatibus veftimentorum. Audierant enim ex deifona lingua: Quia qui mollibus veftiuntur in domibus Regum funt.

[ocr errors]
[ocr errors]

2

[ocr errors]

SCHOLION.

tantibus quidquam bumanitatis viciffim exbibituros Verùm fi quifquam eorum Monachum aliquem ufpiam obviam habuiffet, tenebricofum eum, immemoran

Anonis caufam adducit Sancti Stephanidum, & idolorum cultorem appellaturos, ac demùm)

Canonis caufavita, dicens de Conftantino lapidibus ipfum appetituros. Apoftatarum mona

[ocr errors]

Copronymo, qui vestem monafticam, utpote pauperem & humilem, vocari jufferat vestem tenebrarum, & ipfos monachos, tenebricofos, idololatras, immemorandos. Stolidam multitudinem in concionem advocat, ac veneranda crucis ligna unà cum Dominici corporis & fanguinis myfteriis, atque omni labe puris Evangeliis palàm proponit, atque ità per ea universos jurejurando adftringit nunquam fe Divinas imagines adoraturos, nec communionem à Monacho accepturos, nec falu

chorum veftes publico, uti hodie & Calvinista faciunt, populi ludibrio expofuit. Adversùm has impias ac immemorandas leges ftatuit Ca non Monachos, utpotè homines religiofos ac fanctos, deinceps à nemine offendi, eorumque facrum habitum non derideri. Et jure merito. Eam namque veftem Angelicam, quod nempe vita Angelicæ homines contegat, vocant apud Joannem Bolandum vita Sancti Gregorii Acritenfis, & in prato fpirituali Sanctus Sophronius

Pa

« VorigeDoorgaan »