Epift.5.

conos

aut quemdam eorum, qui in Clero connumerantur
aut prapofuerit per pecunias Oeconomum vel Defenforem,
five Manfionarium, aut prorfus quemquam, qui fub regula
eft, turpis lucri gratia, qui hoc conatus fuerit agere, fi
convictus fuerit, proprii gradus periculum fubeat
& qui
confecratus eft, nihil proficiat ex confecratione vel promotio-
ne que per negotiationem effecta eft; fed fit alienus à di-
gnitate,&follicitudine
gnitate, follicitudine, quam per pecunias confecutus eft
Si verò quis mediator apparuerit in hujufmodi turpibus &
illicitis datis, fi quidem Clericus fuerit, proprio gradu de
cidat ; fi verò laicus vel monachus, excommunicetur.

CAD

SCHOLI O N.

fcopos vetat Sanctus Papa Gelafius cujuslibet utili Epift.9.
tatis caufa feu Presbyterum feu Diaconum his præfer-
ri, qui ante ipfos fuerint ordinati. Et de Sancto
Gregorio Magno fcribit Joannes Diaconus. An-
tiquiffimum Ecclefiafticæ confuetudinis ordinem, ab
Apoftolis traditum, & ad fua ufque tempora folenni-
ter confecratum, Gregorius adeò fludiofiffimè retine-
bat, ut nullum, quantalibet fanctitate, fapientia,
nobilitateve polleret, anterioribus Clericis in con-
ventu, confessu, ftatione, five subscriptione præpo-
neret. In decreto Gelafiano vox, utilitatis, &
apud Joannem Diaconum vox, Nobilitate, pa-
làm demonftrant ambitum à noftra Synodo dam-
natum iftis quoque temporibus non defuifle.
Vox, Sapientia, oftendit Fratrum in facra Theo
logia Doctorum præcedentiam, in quibufdam
Mendicantium Ordinibus ufitatam, adverfari
antiquæ difciplinæ. Et quidem præfens Canon
vanos iftos Clericos non folùm priori exclufit
fed & detrufit in locum poftremum.

Anon nequaquam de Simoniacis facrorum
Ordinum emptoribus agit, fed de illis,
qui opima fua patrimonia titulari fuæ Ecclefiæ
dabant, eoque fuco pauperibus ob virtutem me-
rita ad eumdem gradum promotis infultabant,bat, ut nullum
ac priorem locum impudenter prætendebant.
Adversùm illos ftatuit Canon iftud ipfum, quod
in Regula fua Sanctus Auguftinus. Qui aliquid
videbantur effe in fæculo, non habeant faftidio
fratres fuos, qui ad illam fanctam focietatem ex
paupertate venerunt. Magis autem ftudeant, non
de parentum divitum dignitate, fed de pauperum
Fratrum focietate gloriari. Nec extollantur, fi com-
muni vitæ aliquid de fuis facultatibus contulerunt,
nec de fuis divitiis magis fuperbiant, quia eas mo
nafterio partiuntur, quam fi eis in fæculo fruerentur.
Alia quippè quæcumque iniquitas in malis operibus
exercetur, ut fiant, fuperbia verò etiam bonis ope-
ribus infidiatur, ut pereant. Et quid prodeft difper-
gendo dare pauperibus, & pauperem fieri, cùm ani-
ma mifera fuperbior efficitur divitias contemnendo
quam fuerat poffidendo?

Porrò Clericis, quomodò & Epifcopis, juxta
Ordinationis fuæ tempus adfignari locum eft mos
perpetuus omnium Ecclefiarum. Hinc fuperbis
illis priorem locum meritò Canon interdicit.
Nam & Sanctus Leo Magnus de Epicarpio no-
vello Presbytero fcribit ad Dorum Epifcopum
Beneventanum. Cognovimus apud te novo ambitu,
fadoque colluvio Presbyterii ordinem fuisse turbatum:
Ità unius, dicti Epicarpii, feftina & immatura
provectio, quædam eorum dejectio facta eft, quos
atas commendabat, & nulla culpa minuebat. Eum
ambitum novitatem, fuperbiam acriter inse-
tatur & punit. Et in litteris ad Lucania Epi-

Infuper vetat deinceps quempiam folo facultatum Ecclefiæ donandarum merito ordinari. Et Ordinatum, & Ordinantem, & mediatores damnat de fimonia. Jure meritò. Etenim omninò laudabilis eft lex Conftantini Magni Augufti, exftans in Codice Theodofiano, mandanfque L. 16. tit. nullum inftructum idoneis facultatibus, atque obeun◄ 2. C. 3. dis publicis muneribus opportunum, ad Clericorum nomen obfequiumque confugere, fed eos de cetero in defunctorum Clericorum loca fubrogari, qui fortuna tenues, neque muneribus civilibus teneantur obftri&i. Dat caufam in alia lege, Opulentos fæcult Cap. 6. fubire neceffitates oportet, pauperes Ecclefiarum divitiis fuftentari. Quocircà qui in dignitatum ac be neficiorum Ecclefiafticorum diftributione exifti mant opulentos inopibus præferendos, deviant toto cœlo. Opulentos tamen præfens Canon non excludit.

Uoniam quidem regula eft, quæ dicit: Bis in anno per fingulas
Provincias oportere fieri per conventum Epifcoporum regulares inquifi-
tiones, Propter fatigationem ut opportune habeantur ad iter agen-
dum, bi qui congregati funt: Definierunt fextæ Synodi fancti Patres
omni excufatione remota modis omnibus femel in anno fieri, & de-
pravata corrigi. Hunc ergò Canonem & nos renovamus. Et fi quif-
quam Princeps inventus fuerit hoc prohibere, communione privetur.
Si quis verò Metropolitanorum hoc neglexerit agere abfque neceffitate,
vel vi, feu aliqua rationabili occafione, canonicis pœnis subjaceat.
Dum autem Synodus agitur fuper Canonicis & Evangelicis negotiis,
oportet congregatos Epifcopos in meditatione & follicitudine fieri cu
ftodiendorum Divinorum & vivificorum Domini mandatorum
in cu
ftodiendis enim illis retributio multa: Quia & lucerna mandatum;
lex autem lux, & via vitæ argutio & difciplina eft ; & mandatum
Domini lucidum illuminans oculos. Porrò non habeat Metropolitanus
licentiam ex his, quæ defert Epifcopus fecum, five jumentum, five
aliam fpeciem expetendi. Quod fi hoc egiffe convictus fuerit folvat
quadruplum.

,

Epift. $4.

C. 2.

PRi

SCHOLION.

thorum, aliorumque Barbarorum jugo captivos,
graffari tunc pridem cœperat idem malum, atque
de illo ad Fauftum & Symmachum, Romanos
Senatores, fcribit Sanctus Avitus Archi-Epifco-
pus Viennenfis. Primùm fuerat talis flatus rerum Epift. 1.

Rimus à noftro citatus eft quintus Nicænus,
alter hunc moderans, ac fextæ Synodo
perperam adfcriptus, eft Canon octavus Trulla-defiderandus, ut ipfi per nos urbem orbi venerabilem
nus, quem à Romana Ecclefia nunquam fuiffe pro dependendis humanis Divinifque expeteremus
admissum testatur in marginali Scholio Anasta- officiis. Sed quia iftud jam dudùm per rationem tem-
fius Bibliothecarius. Romana namque Ecclefia porum fieri posse ceffavit, vellemus, quod fatendum
conftantiffimè femper inhæfit decreto Sancti Leo- eft, vel cò fecuritatis accedere ut que in caufa
nis Magni, de Canonibus Nicænis fcripto ad communi fupplicari oportet, Amplitudo veftra con-
Anatolium Epifcopum Conftantinopolitanum.gregatorum Gallie Sacerdotum relatione cognofceret.
Nulla fibi de multiplicatione congregationis Synodalia
Concilia blandiantur, neque trecentis illis decem at-
que octo Epifcopis quantumlibet copiofior numerus
Sacerdotum vel comparare se audeat vel præferre,||
cum tanto Divinitùs privilegio Nicæna fit Synodus
confecrata, ut five per pauciores, five per plures Ec-
clefiaftica judicia celebrentur, omni penitùs auctorita-
te fit vacuum, quidquid ab illorum fuerit conftitutio-
nediverfum. Proindè & hunc præfentem Cano-
nem femper refutavit Ecclefia Romana.

Hæc verba, Si quifquam Princeps inventus fuerit hoc prohibere, communione privetur, impetunt Leonis Ifauri & Conftantini Copronimi Auguftorum in Ecclefiafticam Abertatem violentias, arrogantium fibi omnia humana & Divina. Etiam apud nos Latinos, Romano imperio exutos, ac fub Francorum, Burgundionum, Go

Sed quoniam bujus quoque nos voti compotes reddit
Provincia præfixis regnorum determinata limitibus,
Supplici prece pofco, ne celeberrimo Ordini veftro
pagina hæc aliquod moveat, quafi ab uno dictata,
faftidium. Agit de caufa Symmachi Romani
Pontificis, ab æmulis accufati de variis, & po-
ftulati ad degradationem, à laudatis Romano-
rum Senatoribus rogatus judicium totius Ecclefiæ
Gallicana.

Refpondet fanctus Epifcopus ab everfo in Gal-
liis Romano Imperio graviffimè læfam effe Eccle-
fiafticam libertatem, adducitque duo vulnera.
Primum effe dicit obicem Romanarum ad judicia
& Synodos evocationum, de quibus ad Ætium,
utriufque in Gallia militiæ Magiftrum, Theo-
dofius fecundus & Valentinianus tertius Impera-
tores, de Sancto Hilario Arelatenfium Archi-

Epift.472

Epifcopo adversùs Sanctum Leonem Pontificem | [de Sacerdotii ac imperii concordia culpat Syno

dum Arvernenfem, aliafque Gallicanas pofte-
riores, paulatim conatas reftituere libertatem
Ecclefiæ, excutereque Regias ufurpationes &
confuetudines, utpotè, quod Regi fuo Henri-
co fecundo conftans in faciem dixit Sanctus Tho-
mas Cantuarienfis Archi-Epifcopus, confuetudi
nes Barbarorum. A Regibus Francorum non
ampliùs barbaris, fed jam Chriftianiffimis, or-

rebelli, & quibufcumque per omnem Occiden-
tem Epifcopis, refcripferunt. Illis omnibus pro
lege fit, quidquid fanxit vel sanxerit Apoftolica Şedis
auctoritas, ità ut quifquis Epifcoporum ad judicium
Romani Antifitis evocatus venire neglexerit, per
Moderatorem ejufdem Provinciæ adeffe cogatur, fer-
vatis per omnia, quæ Divi parentes noftri Romana
Ecclefie detulerunt. Memorati Barbari fubactos
populos, eorumque præfertim Epifcopos & Cle-thodoxis, Romanis, laudatæ Synodi tentarunt
ricos, volentes à Romanæ Reipublicæ Principe
alienatos, etiam à Romani Pontificis acceffu
prohibuerunt, atque ità exindè nullus fine Regia
licentia potuit illius judicium aut Synodum invi-
tatus aut evocatus adire. Imitati funt Regem Hie-
roboam, qui decem Ifraelis tribus à Davidicæ
familiæ Regibus avulfurus circumfcripfit etiam à
Domini Dei Sacris, Pontifice, templo. Ex hoc
fonte nata funt omnia hodierna contra Romanas
evocationes privilegia. Rectè enim Nicolaus
primus Pontifex fcribit ad Hincmarum Archi-
Epifcopum Remenfem. Mala confuetudo, que
non minùs, quam pernicicfa corruptela, vitanda
eft, nifi citiùs radicitùs evellatur, in privilegiorum
jus ab improbis adfumitur, & incipiunt prævarica-jumentum, five aliam fpeciem expetendi, frænant
tiones & variæ præfumptiones celerrimè non com
preffe pro legibus venerari, & privilegiorum more
perpetuò celebrari. Ob ejufmodi Regis fui violen-
tiam à Romana Symmachi Pontificis, Synodo fe
& fuos Collegas Sanctus Avitus excufat.

Alterum Ecclefiafticæ libertatis vulnus effe ditit Provincialium Synodorum obicem, & etiam ad illas requifitam Regiam licentiam. Etenim ejus tempore facta Agathenfis Synodus difertè dicit fe conveniffe ex permiffu Domini fui gloriofiffimi, magnificentiffimi, piiffimique Alarici Regis Gothorum. Iftud ipfum profitentur plures Gallicanæ Synodi, quin & de data licentia, ut grandi in Ecclefiam beneticio, gratias & laudes dicunt Regibus: Barbaros ità emollire conantur. Quin immò fub Ludovico Pio Augufto adunata fexta Parifienfis Synodus graviter de variis Ecclefiafticæ difciplinæ nævis, ex Synodorum defectu natis expoftulat, & addit. Proindè omnibus nobis perneceffarium vifum eft, ut ab imperiali Celfitudine libertas temporis impleretur, utique ad Synodos temporibus per facros Canones præfcriptis faciendas.

Eadem Ecclefiaftica Provincia erat quandoque in diverfos Reges divifa, quorum neuter fuos Epifcopos fine licentia fua permittebat exire fines regni. Nequidem ad comprovinciales Collegas unà cum Metropolita confecrandos. Ex hoc fonte Sanctus Avitus nequiit fuam Synodum adunare, ideòque coactus fuit laudatis Romanorum Senatoribus folus refcribere. Et hinc tertia Aurelianenfis ac aliæ plures Gallicanæ Synodi ftatuunt, ut nullus Epifcopus à Provinciæ fuæ Synodo aut Metropolitani evocatione excufetur ob divifionem fortis, id eft, regni. Præfens Canon Synodis iftis dari mandat avitam, id eft, pleniffimam libertatem. Malè itaque Petrus à Marca, L.6. c.15. Parifienfium nuper Archi-Epifcopus, in opere

molliter Ecclefiæ gloriam efeftucare, & efeftu-
carunt. Fædiffimam iftam, licèt multa & gran-
di eruditione refertam, concordiam, à Romana
Ecclefia damnatam, ab ipfo Petro à Marca ad
Tholofanam Ecclefiam nominato recantatam fo-
lemniffimè, Leonis Ifauri adulatoribus, quam
Regis Chriftianiffimi Epifcopis magis dignam,
fynopfibus fuis fædiorem reddidit Stephanus Ba-
luzius. Prima omnium Synodus Arvernenfis immi-
nuere cœpit Regiam auctoritatem. Apertior fuit au-
dacia fequentium Conciliorum. Et tua,
Baluzi,
omnium apertiffima.

Hæc verba, Non habeat licentiam Metropoli
tanus ex bis, quæ defert Epifcopus fecum, five

L.2. Ep.2.

aceradicare conantur avaritiam quorumdam Me.
tropolitarum,de quibus in litteris ad fanctæ Roma-
næ Ecclefiæ Cardinales Epifcopos Sanctus Petrus
Damiani. Vidi quemdam de fratribus noftris, qui
fic fubfultabat atque glifcebat, dum præfixum fyno
dalis Concilii tempus infifteret, ac fi trituræ feu vin-
demialis proventus articulus immineret. Accingebat Locus
enim fe muneribus colligendis, ad quos utique præ-, mendofus·
cidendos non aciem ferri, fed aciem exacuebat eloquit,
qui etiam hujus fraudis habere dicebatur Pfeudo
Apoftolos, qui nimirùm pecuniam hinc indè corrade-
rent, eafque marsupiis fuis exomentibus infarcirent.
Effe dicit certam ac patentem fimoniam. In
litteris ad Alexandrum fecundum Pontificem lau- L.1. Epift.
dat San&tum Rudolfum Eugubinum Epifcopum, 14.
quod congregans annualiter Synodum, nullum adfuetæ
oblationis vel Xeniorum Canonem à Clericis exigi
permittebat: ABSIT, inquit, UT VENDAM
SYNODUM. Et Hincmarus Metropolita Re-
menfis mandat omnibus fuis Epifcopis: Synodos Epift.46.
Presbyterorum fecundùm facros Canones fine venali-
tate babere. Et in litteris canonicis, Hedenulfo
Laudunenfi Epifcopo in confecratione datis,
Epifcopos, qui Synodos temerè frequentabant, ut
factione miniftrorum fuorum diverfo modo denarios
quafi pro eulogiis acciperent, damnat de fimonia.
Attamen Metropolitæ ab Epifcopis, & Epifco
po à Presbyteris & Clericis debitum femper fuit
aliquod fynodaticum, feu fubfidium ad Synodi
impenfas Hinc enim Landericus Parifienfium
Epifcopus in privilegio, quod Sancti Dionyfii
monafterio dedit, omnes Clericos, fpectantes
ad ejus Altaria feu Ecclefias, eximit, ab omn
debito Synodorum. Et in litteris ad Epifcopum
Lexovienfem fcribit Sanctus Fulbertus Carnoten- Epift.58.
fis Epifcopus Synodum Epifcopo jure ab Ecclefiis
folvendam. Id ipfum ait Synodus Tholofana
habita fub Papatu Victoris fecundi.

CANON

༤ལ

A

It Paulus Divinus Apoftolus: Quorumdam peccata manifefta funt, quorumdam autem & fubfequuntur. Peccatis ergò prævenientibus & alia peccata his accidunt. Impiam itàque Chriftianos accufantium hærefin & aliæ impietates subsecutæ funt. Sicut enim venerabilium imaginum vultum abftulerunt ab Ecclefia, ità & alios quofdam mores deferuerunt, quos & oportet renovari, & fecundùm fcriptam & non fcriptam legislationem “denuò detineri Quotquot ergò venerabilia templa confecrata funt abfque fanctis Reliquiis Martyrum, definimus in eis Reliquiarum unà cum folita oratione fieri pofitionem : Et fi à præfenti tempore inventus fuerit Epifcopus abfque Lipfanis confecrare templum, deponatur, ut ille qui Ecclefiafticas traditiones transgreditur.

SCHOLION.

Conoclaftas fuiffe infuper Vigilantianos hareticos, & facras Sanctorum reliquias ab ipfis fpretas, præfens Canon oftendit. Rectè cofdem vocat fratrum, utique de facrarum imaginum idololatria accufatores. Porrò facris Altaribus reliquias, fanctorum Martyrum præfertim, folenniter imponere, iftamque impofitionem facere ritualem confecrationis partem, eft antiquiffima traditio & pietas Ecclefiarum. Eam in libro contra Vigilantium laudat Sanctus Cap. 3. Hieronymus. Malè ergò Romanus Epifcopus facit, qui fuper mortuorum hominum Petri & Pauli, fecundùm nos offa veneranda, fecundùm te vilem pulvifculum, offert Domino facrificia, & tumulos corum Chrifti arbitratur Altaria? Quare labi videtur liber Pontificalis in vita Sancti Gregorii Magni: Hic præcepit, ut fupra Beati Petri & Pauli corpora Miffa celebraretur. Cur folum Ro. manum Epifcopum laudet Sanctus Hieronymus, fcribit Sanctus Ambrofius ad fororem fuam Marcellinam. Cùm ego Bafilicam dedicare vellem, multi tamquam uno ore interpellare cœperunt, dicentes: SICUT IN ROMANA, SIC BASILICAM DEDICES. Refpondi: FACIAM, SI MARTYRUM RELIQUIAS INVE NIAM. Reperit verò Sanctorum Martyrum Gervafii & Protafii reliquias, atque ità Romano more dedicavit. Non omnes Ecclefiæ habuere olim martyria, ac Martyrum ab illis reliquias : Et ipfas exhumari, tangi, videri, transferri dudum non fuiffe permiffas à Romana & omni Latina Ecclefia, teftatur Sanctus Gregorius Magnus in litteris ad Conftantinam Augustam. Nec novæ, quam ipfa Conftantinopoli exftrue

Epift.54.

L.3.Epift.

30. 56.

bat, Ecclefiæ aufus fuit ullas donare. Regiones,
quibus non fuerant Martyres, facris Brandeis co-
gebantur efle contentæ. Porrò laudatum à Canone
morem induxiffe in Romanam Ecclefiam videtur
Sanctus Martyr, & Pontifex Felix primus, de
quo liber Pontificalis: Hic conftituit fupra fepul
chra aut memorias Martyrum Miffas celebrart. Mar-
tyrum memoria nequaquam, uti quidam putant,
eft eorum, longè antiquior, & ab ipfis introdu-
eta Apoftolis, facta in Miffa invocatio feu com-
memoratio; fed eft ipforum facris reliquiis in-
ftructa Bafilica feu altare.

L.20.C.21.

Romanus mos pedetentim tranfiit ad omnes Ecclefias Latinas. Etenim in libris de civitate Dei Sanctus Auguftinus ait Sacerdotem ad altare L.S. C. 27. fupra fanélum Martyris corpus ftare, atque ità Deo offerre facrificium. Addit iftas SS. Martyrum Cap. 26. memorias falforum Deorum templis ac delubris fucceffiffe. Et in libris adversùs Fauftum Manichæum. Populus Chriftianus memorias Martyrum religiofa folennitate concelebrat, & ad excitandam imitationem, & ut meritis eorum confocietur, atque orationibus adjuvetur; ità tamen ut nulli Martyrum, fed ipfi Deo Martyrum facrificemus, quamvis in memoriis Martyrum conftituamus Altaria. Quis enim Antiftitum in locis fanctorum corporum affifiens altari aliquando dixit: OFFERIMUS TIBI PETRE, AUT PAULE, AUT CYPRIANE ? Sed quod offertur, offertur Deo, qui Martyres coronavit, apud memorias corum quos coronavit, ut ex ipforum locorum admonitione major affectus exurgat ad acuendam charitatem & in illos, quos imitari poffumus, & in illum, quo adjuvante possumus. Aliam pii moris caufam adducit in fermone populari de diverfis, agens de loco, in quo martyrium paffus fuit Sanctus Cyprianus. In codem loco Menfa Deo Ser. 113. exftructa eft, tamen Menfa dicitur Cypriani, non c 2.

quia ibi umquam Cyprianus eft epulatus,fed quia ibi |
eft immolatus, & quia ipfa immolatione fua paravit
banc Menfam, non in qua pafcat, aut pafcatur, fed
in qua facrificium Deo, cui & ipfe oblatus eft, offe-
ratur. Martyrium ett cruentum quoddam facrifi
cium, ideòque in martyriorum locis, aut ad
Martyrum reliquias rectiffime offertur facrificium
incruentum, à quo omne martyrium ducit exor-
dium. Et tantò dulciùs in illo loco propter natalem
Cypriani fanguis bibitur Chrifti, quantò devotiùs
ibi propter nomen Chrifti fanguis fufus eft Cypriani.
Eft quidem Menfa Cypriani, attamen nequa-
quam Cypriano, fed foli Deo erecta: Quia foli
Deo Bafilicas & Altaria, Martyribus folas in
iftis memorias erigimus.

Eamdem pietatem & morem laudat Sanctus Gregorius Magnus, fanctæ Crucis in civitate Ariminenfi Oratorium confecrari permittens à La. Epift. Caftorio Epifcopo, & addens: Sanctuaria fufce pta, ità facræ reliquiæ frequenter vocantur à fan&tis Patribus, cum reverentia collocabis. Quod ipfum de Reatinæ civitatis baptifterio fcribit ad L. 7. in- Chryfantum Epifcopum Spoletanum. Et Condict. 2.

9.

ftantius Mediolanenfis Archi-Epifcopus Sancti

reliquiarum. Et Arianorum in urbe Ecclefiam
reconciliaturus ipfe Sanctus Gregorius San&i Se-
verini reliquias bi tranfmitti juffit ex Campania:
Quod nempè Ariani, uti & poftri Iconoclastæ,
fine reliquiis dedicaffent.

L.8.c.2.

Eadem pietas etiam apud Græcos eft antiquiffima. Etenim de Ecclefia,quam Gallus & Julianus Conftantini Magni nepotes exftruebant, fcribit Hermias Zozomenus: Sepulchrum Mame Martyris ampliffimo templo circumdabant. Et de Sancto Zenone, Gazenfi apud Palæftinos Epifcopo: Ex- Cap. 8. ftruxit Ecclefiam, & altare in ea erexit, Martyrumque reliquias ibi repofuit. Et de Sancto Nilamno- Cap. 19. ne monacho, qui impetrata à Deo morte evafit Epifcopatum Templum fupra illius fepulchrum indigene conftruxerunt. Et ad Romanos milites fcribit Theodoretus. Nos perfæpè fanctorum Apofolorum & Martyrum templa nuncupamus, atque boc Dionyfu fortaffe, illud Juliani vel Cofma dicimus, tametfi non ignoramus exiguas plerumque corporum reliquias in his effe, animas verò Divinioribus in locis requiefcere. Quod ipfum repetit in lit. teris ad Timotheum Epiicopum. Et in hiftoria monaftica ait de Sancto Zebina monacho: Tem- Epift. 130.

Epift.144.

Epift. 12, Pauli Apoftoli, & Sanctorum Martyrum Joan-plum loculo ejus maximum inædificarunt. Et reli- c.24•

Epift.88.

nis & Pancratii reliquias ab eodem Pontifice im petravit, utique ad confecrandum altare. Et Palladius Santonenfis in Gallia Epifcopus, Ecclefiam cum tredecim altaribus ædificans, qua1..Epift. tuor inconfecrata reliquit, quoufque per Brunichildis Francorum Reginæ preces ab eodem Gre gorio reliquias obtineret. Et inter ritus, quos dedicando Sancti Sebaftiani Oratorio adhibuit Fortunatus Tudertinus Epifcopus, fuit illatio

50. SI L. 1. Dizi. C. 10.

quias, quas à Sancto Gregorio Magno postula-
bat, Conftantina Augufta imponere parabat Al-
taribus novæ Bafilicæ Palatine. Poft ejufdem
Pontificis tempora invaluit mos facras reliquias
effodiendi, ac paffim transportandi, atque ità
etiam generalis confuetudo nullius Ecclefiæ fine
illis confecrandi. Videtur effe ritus Apoftoli-
cus. Etenim Sanctorum animas fub altari Dei Cap. 6.
Sanctus Joannes Apoftolus in Apocalypfi vidit.

Q

Uoniam errantes hi , qui ex Hebræorum fuperftitione confi-
ftunt, fubfannare fe Chriftum Deum exiftimant fimulantes
Chriftianizare, ipfum autem negant, clam & latenter fab-
bathizantes, & alia Judæorum more facientes: Definimus hos neque
in communionem, neque in orationem , neque in Ecclefiam suscipi,
fed manifeftè fint fecundùm religionem fuam Hebræi Neque pueros
:
corum baptizari, neque fervum emi vel acquiri. Si verò ex fincero
corde ac fide converterit fe quis eorum, & confeffus fuerit ex toto
corde divulgans mores eorum & res, ut alii etiam arguantur &
corrigantur, hunc fufcipi & baptizari, & pueros ejus, quin & ob-
fervari cos,
ut recedant ab Hebraicis adinventionibus, definimus,
aliàs autem nullatenùs admittendos.

,