Pagina-afbeeldingen
PDF
ePub

guftus Heraclius, inftrui volens de dogmate Menna Patriarchæ in fermone acclamatorio ad Vigilium Papam. Anno fequenti Hierapoli, quæ eft Eufratefiæ Provinciæ Metropolis, egit cum Athanafio Jacobitarum Primate, Actaque fua denuò retulit ad Sergium, & Cyrum Lazorum Metropolitam, atque ità duo peffimi hi angues coeperunt venena conjungere.

Anno Domini fexcentefimo trigefimo moritur Georgius Alexandrinus Epifcopus, Sancti Joannis fucceffor ad decem annos, ac Principis favore & grandi Ecclefiæ malo Cyrus è Phafidis Epifcopo fit Patriarcha, qui mox fecit, quod fcribit ad Sergium Conftantinopolitanum. Notum facio, quod omnes, qui dicuntur dogmatis Theodofianorum, circa hanc Alexandrinam Deo amabilem civitatem clerici, unà cum bis, qui in dignitatibus & militibus clarent, infuper & qui ex plebe funt in millibus conftituti, per tertiam Junii menfis adunati fanctæ noftræ Catholice Dei Ecclefiæ intemerabilia nobifcum Dei myfteria perceperunt. Et Sergius in litteris ad Honorium Papam. Cyrus Sanctiffimus Alexandrine magnæ civitatis Patriarcha amabiliter & modeflè adhortatus eft eos, qui Eu tychetis, Diofcori, Severi, & Juliani hærefi languerent, ad Catholicam Ecclefiam accedere. Et poft multas difputationes & labores hoc, quod feftinabat, per fupernam gratiam ordinavit. Facta funt inter utrafque partes dogmatica Capitula, in quibus omnes memorati hæretici coadunati cum fanctiffima Catholica Ecclefia, & unus grex Chrifti veri Dei noAiri omnis Alexandriæ populus factus eft, & penè univerfa cum eis Ægyptus, & Thebais, & Lybia, & cætera Egyptiace difpofitionis regiones, quas olim confiderare licebat in innumerabilem hærefum multitudinem difciffas nunc beneplacito Dei, & fludio prædicti fanctissimi Alexandrinorum Antiftitis unum labium faci funt omnes, una vox, &in unitate Spiritus reda Ecclefie dogmata confitentur. Hanc unionem pompofiffimè attollit. Cyrns, inquam, noyus Patriarcha totius fuæ Diœcefeos mox adunavit Synodum, magnis laboribus omnes Eutychianiftas, Severianos, Julianiftas, Theodofianos, ac Diofcori partem induxit ad recipiendum Synodum Chalcedonenfem, tomum & nomen Sancti Leonis Papæ Romani, duafque in Chrifto Domino naturas. Compo fuit feptem concordiæ dogmatica Capitula, or thodoxa omnia excepto ultimo, quo unam in Domino afferuit voluntatem ac operationem Dei-virilem. Sacris juffionibus hæc adjuvit Hera. clius Imperator, & Sergius Patriarcha Conftantinopolitanus ut Divinæ gratiæ magnum opus confirmavit.

[ocr errors]

Spectabat verò Alexandriæ præfens Sanctus Sophronius adhuc monachus, ejufmodi non pa ci & communioni, fed fceleratiflima confufioni adverfatus eft, & contradixit ad unius operationis Capitulum, duas omninò operationes Chrifti Dei nofri dignum inquiens cenferi. Cyro autem quorumdam Patrum teftimonia proferente, difperfim in quibufdam fuis opufculis unam operationem afferentium, adhuc quoque & ex abundanti inquiente, quod multoties Sandi Patres, ut lucrarentur plurimarum animarum falutem, dum talia emergerent Capitu

[ocr errors]

la, Deo placitis difpenfationibus ufi fuisse videntur nibil de fubtilitate rectorum dogmatum exagi tantes, & dicente, quod oporteat etiam in præfenti, dum tantorum millium populorum falus præ manibus ponitur, nihil de boc per contentionem operari, idcircò quod etiam à quibufdam Patribus vox bujufmodi di &a eft, nihilque de hoc ledatur recte fidei ratio ymemoratus Sophronius talem difpenfationem nullatenùs accepto tulit. Et jure merito. Ejus enim con- Epift. 3. ftantiam probat, & ejufmodi in dogmatis caufa difpenfationem acerrimè infectatur Sanctus Martinus Pontifex in litteris ad Conftantem Auguftum. Addit Sanctus Maximus in difputatione cum Pyrrho. Poftquam Sergius multis modis morbum fuum in commune propofuit, & maximam par tem Ecclefiæ corrupit ac paftavit, fi Beatus Sophronius admonuit cum bumilitate, quæ ejus habitum de cebat, ad veftigia ejus provolutus, per Domini paffionem obteftans, ne vocem bæreticorum probę olim à Sandis Patribus exftindam renovaret, fuit ne ipfe auctor bujus fcandalt? Non igitur Cyrunt dumtaxat auctorem fceleratæ confufionis & capitulorum, fed & Sergium confirmatorem, falva, quam Patriarchis monachus debebat, reverentia redarguit, ideòque ab illis habitus eft hoftis Ecclefiæ & Ecclefiafticæ pacis.

Eodem anno moritur Modeftus Hierofolymos rum Epifcopus, & à Deo Ecclefiam fuam mife rato promovetur ad Patriarcharum laudatus Sophronius, fit Monothelitarum duriffimum flas gellum, facitque quod Stephanus Dorenfis Epifcopus dixit ad Martini primi Synodum Lateranenfem. Sophronius temeratoribus validiffime contradixit, conteftans eos & admonens, ut à propria hærefi quiefcerent, & ad reclam Patrum fidem remearent, dans in duobus libris fexcenta teftimonia Patrum, ad evictionem impietatis eorum, & veritatis oftenfionem. Compofuit auream illam Epiftolam fynodicam, in undecima præfentis Synodi Actione lectam & probatam, mifit ex more ad omnes Patriarchas, etiam ad Honorium Pontificem per fingulares Legatos cum pleniffimis inftructionibus ac querimoniis: Licet enim Epiftola in præfenti Synodo exftans habeat Epigraphem ad folum Sergium Conftantinopolitanum, exftant tamen & græca ejus exeme plaria laudato Pontifici infcripta. Ità initam à Cyro & Sergio cum Theodofianis communio nem nutare & per omnem Ecclefiam fætere fecit Sophronius, dictam difpenfationem nec au dire fuftinens, nifi unius operationis voce penitùs profcripta,

Territus ad hæc Sergius vertit nonnihil ve la, fecitque quod fcribit ad Pontificem Honorium. Nos confiderantes incipientem ex hoc inter quofdam contentionem exardefcere, &fcientes quod femper ex hujufmodi decertationibus hærefum diffenfiones effectæ funt, neceffarium judicavimus omne ftudium ponere ad fedandum atque amputandum talem fuperfluum verborum confli dum, & ad fanctiffimum Alexandria Patriarcham Cyrum fcripfimus, ut poftquam unitatem cum bis, qui pridem feparabantur, Deo auxiliante compo fuit,& de cætero nullum permitteret unam aut duas operationes proferre in Chrifto Deo noftro,

magis autem, ficut fancta & univerfalia tradiderunt Concilia, unum eumdemque Filium, Dominum noftrum Jefum Chriftum, verum Deum, operatum confiteri tam Divina quam bumana, & omnem Deo decibilem & homini dignam operationem, ex uno eodemque incarnato Deo Verbo indivisè procedere, & ad unum eumdemque dirigi, eò quod unius quidem operationis vox, quamquam à quibufdam Sandlis dicta eft Patribus, tamen peregrina videatur, & perturbare aures quorumdam, fufpicantium ad peremptionem hanc proferri inconfusè atque fecundùm fubfiftentiam unitarum in Chrifto Deo noftro duarum naturarum, quod non eft unquam, nec fiat. Similiter autem

duarum operationum dictio multos fcandalizet, utpotè à nullo Sanctorum probabilium Ecclefiæ inftitutorum edita. Infuper & confequens ei fit prædicare duas voluntates contrarietatem circa invicem habentes, tamquam Deo quidem Verbo falutarem volente adimpleri paffionem, bumanitate verò ejus obfiftente ejus voluntati, & refiftente, & proindè duo contraria volentes introducantur, quod impium eft. Et poft quædam. Hanc igitur contentionem incipientem accendi vi dentes, neceffarium judicavimus attritas potiùs Sanctorum Patrum voces & fynodicè definitas femper fequi, & neque quæ raro à quibufdam Patribus dicta funt, & non circa hæc intentionem habentibus, quafi planam, & inambiguam de eis doctrinam exponerent, ad regulam & legem per omnia dogmaticam reducere, quale eft & quod de una operatione ab eis dictum eft: Neque item quæ nullatenus dicta funt à probabilibus Patribus, nunc verò à quibusdam proferuntur, duas, in. quam, operationes, tamquam dogma Ecclefiafticum proferre. Et ad ultimum ftetit placuit, quatenùs Sophronius venerabilis nullum fermonem de cætero de una five duabus operationibus movere debeat, fed ei fufficiat præfata, cautaque,!

ftrum Jefum Chriftum effe unicam in duabus plenis naturis hypoftafin, qui tamquam unum principium fit humana & Divina fine omni compugnantia operatus. Statutum dolofum, plano tamen fenfu fanum & orthodoxum, atque ideò à Sophronio rectè admiffum.

trita Sandorum Patrum traditio atque doctrina. His itaque contentus nominatus venerabilis vir, bæc cuftodire certificans, petivit nos etiam per Epiftolam de bis ei fcribere refponfum, quatenùs bujufmodi Epiftolam, ut ait, oftendat his, qui forfitan interrogare eum de prædica quæftione voluerint. Quod & alacriter egimus. Et ille quidem in bis hinc enavigavit. A Sophronio territi Sergius & Cyrus omnem hanc caufam ad quæftionem de nomine funt conati traducere. Duarum operationum vocem, utpotè à nullo unquam Sancto Patre prolatam, nullatenùs admittere, neque unius operationis vocem, utpotè à quibufdam Patribus ufitatam definitivè voluerunt damnare. Sua tamen cum Theodofianis concordata confenferunt moderanda, & nova ineunda cum Sophronio. Unius operationis vocem, unicum iftorum concordatorum fundamentum, tamquam peregrinam, piarum aurium perturbativam, de duabus Domini naturis feu everfis feu confufis fufpectam; duarum verò operationum vocem, tamquam fcandalofam, fufpectam de Neftorio, & contrariarum in Domino voluntatum affertivam fufpenderunt & circumfcripferunt ab omni lingua Chriftian, ftatuentes deinceps -fine ulla earum memoria prædicari Dominum no

rum,

At citra Sedis Apoftolicæ auctoritatem vacillant & caduca funt quævis, etiam Patriarchapacta de dogmate. Hinc initam cum Theodofianis concordiam, infinitarum animarum falutem, receptam ab illis cum Synodo Chalcedonenfi, tomoque & Sancti Leonis nomine Sedis Apoftolicæ obedientiam prædicavit cum multo peccatoris oleo Sergius apud Honorium Pontificem, atque poftrema hæc cum Sophronio, quem de vocum novitate traducebat, concordata poftulabat confirmari. Et Honorius circumventus confirmavit in hæc verba. Non oportet ad dogmata Ecclefiaftica retorquere, quæ neque fynodales apices fuper boc examinantes, neque auctoritates canonica vifa funt explanaffe, ut unam vel duas operationes aliquis præfumat Chrifti Domini prædicare, quas neque Evangelicæ atque Apoftolicæ littera, neque fynodalis examinatio fuper bis habita, visa sunt terminasse, nifi fortaffis quidam aliqua balbutiendo docuerunt condefcendentes ad informandas mentes atque intelligentias parvulorum, quæ ad Ecclefiaftica dogmata trabi non debent, quæ unufquifque in fuo fenfu abundans videtur fecundùm propriam fententiam explicare. Nam quia Dominus Jefus Chriftus ipfe fit unus operator Divinitatis atque humanitatis, plenæ funt facræ litteræ luculentiùs denunciantes. Utrùm autem propter opera Divinitatis atque humanitatis una, an geminæ operationes debeant derivatè dici vel intelligi, ad nos ifta pertinere non debent, relinquentes ea Grammaticis, qui folent parvulis exquifita derivando nomina venditare. Nos enim non unam operationem, vel duas Dominum Jefum Chriftum, ejufque Sanctum Spiritum percepimus, fed multiformiter cognovimus operatum. Eum utriufque naturæ communione docet multiformiter operatum, ac pergit. Nos fecundùm fanétiones Divinorum eloquiorum oportet fapere vel fpirare, illa videlicet refutantes, quæ quidem novæ voces nofcuntur fanctis Det Ecclefis fcandala generare, ne parvuli aut duarum operationum vocabulo offenfi fectantes Neftorianos nos vefana fapere arbitrentur, aut certè firursùs unam operationem Domini noftri Jefu Chrifti fatendam effe cenfuerimus, ftultam Eutychianorum attonitis auribus dementiam fateri putetur, præcaventes, ne quorum inania arma combufta funt, corum cineres redivivos ignes flammivomarum denuò renovent quæftionum, fimpliciter atque veraciter confitentes Dominum Jefum Chriflum unum operatorem Divine atque bumanæ naturæ, electiùs arbitrantes, ut vani naturarum ponderatores, otiosè negotiantes, & turgidi adversùs nos infonent vocibus ranarum Philofophi, quam ut fimplices & humiles spiritu populi Chriftiani possint manere jejuni. Eadem repetit in aliis ad Sergium litteris, lectis in præfentis Synodi Actione tertia decima, & addit. Scribentes etiam communibus fratribus Cyro & Sophronio Antiftitibus, ne novæ voci, id eft, unius vel geminæ operationis vocabulo infiftere vel immemorari videan

tur, fed abrafa bujufmodi novæ vocis appellatione unum Chriftum Dominum nobifcum in utrifque natu ris Divina vel bumana prædicent operantem. Quamquam bos, quos ad nos prædictus frater & Co-Epifcopus nofter Sophronius mifit, inftruximus, ne duarum operationum vocabulum deinceps prædicare innitatur, quod inftantiffimè promiserunt prædidum virum effe facturum, fi etiam Cyrus frater é Co-Epifcopus nofter ab unius operationis vocabulo difcefferit. Ad inutilem de nomine quæftionem fpectare has lites credidit circumfcriptus Hono rius, utramque vocem tamquam turbativam, fcandalofam, ac unam quidem de Neftorio, alteram de Eutychete fufpectam profcripfit, ambas contendentes partes ad perpetuum de illis filentium, ac veræ citra illas voces fidei prædica tionem adftrinxit, filentium fore fperans fibulam pacis. Et quidem non folas relationes, fed & legatos ad Pontificem miferat Sophronius, qui ejus nomine filentium ftipulati acceptarunt.

Fuit Honorius à magna illa Theodofianorum unione, & tot millium animarum fperata falute omninò circumfcriptus. Ejus fenfum exponit Sanctus Maximus in difputatione cum Pyrrho. Quis fuerit fide & auctoritate dignus Epiftolæ hujus interpres, qui eam ex perfona Honorii fcripfit, ad buc fuperftes, & qui totum occidentem cum aliis virtutibus, tum dogmatibus fidei Chriftianæ illuftravit. Is igitur ipfe, cùm ad Divum Conftantinum Imperatorem ex perfona rursùs Sandi Joannis Pape de hac Epiflola fcriberet, dixit. Quomodò Sanctus Hieronymus & Sanctus Profper Sanctis Pontificibus Damafo ac Leoni, ità quis vir doctiffimus Honorio, ac deindè Joanni quarto fuit Secretarius, & Apoftolicorum refcriptorum adjutor, atque is fuum & Pontificis fui fenfum exponens fcripfit ex laudati Joannis nomine ad Conftantinum Auguftum, Heraclii filium, ac paucis menfibus fuccefforem. Unam voluntatem diximus in Domino, non Divinitatis ejus & bumanitatis, fed bumanitatis folius. Cùm enim Sergius fcripfiffet, quod quidam duas voluntates in Chriflo contrarias dicerent, diximus Chriftum non duas voluntates contrarias ha buiffe, carnis, inquam, & Spiritus, ficut nos habemus poft peccatum, fed unam tantùm, quæ naturaliter ejus bumanitatem fignabat. Hoc autem ita effe, argumentum evidens eft meminiffe membrorum & carnis, quæ quidem de Divinitate accipi illa non permittunt. Deindè occurrit objectioni per anticipationem. Si quis verò dicat, Quare de humanitate Chrifli agentes de Divinitate ejus non meminifis, refpondemus: Primùm quidem responsum fuiffe ad quæftionem, deindè ut in omnibus, fic etiam bic confuetudinem Scripture nos fecutos fuiffe, quæ aliquando ex Divinitate ejus differit, ut cùm ait Apoftolus, CHRISTI DEI VIRTUS ET SAPIENTIA; aliquando ex humanitate, & foo lum, ut cum ait, QUOD STULTUM EST DEI SAPIENTIUS EST HOMINIBUS, ET QUOD INFIRMUM EST DEI, FORTIUS EST HOMINIBUS. Quem fenfum demonftrant etiam hæc verba Epiftola Papalis. Unicam voluntatem fatemur Domini noftri Jefu Chrifi, quia profectò à Divinitate adfumpta eft noftra natura, non culpa: Illa profecò, quæ ante pecca

[ocr errors]

i

tum creata eft, non quæ poft prævaricationem vitie ta. Et iterùm. Non eft adfumpta à Salvatore vitiata natura, quæ repugnaret legi mentis ejus, fed venit quærere & falvare quod perierat, id eft, vitiatam humani generis naturam. Nam Lex alia in membris, aut voluntas diverfa non fuit vel contraria Salvatori, quia fuper legem natus eft humana condicionis. Exiftimabat Honorius de carnis in fpiritum lucta litigare cum Cyro & Sergio So phronium, & propendere ad afferendos motus dominæ menti adverfos ac rebelles, ideoque non fine impetu eft in illum locutus. Neque mireris Pontificem à Sergio circumfcriptum Etenim fummi ac pleniffimè orthodoxi nominis Patriar cha erat Sergius, & grandium in Ecclefia meritorum. Et Theodofiane multitudinis ad Ecclefiam reditus erat certè dignus omni poffibili difpenfatione. Ex quo vides fædiffimè hallucinari eos, qui exiftimant Honorium fuiffe hæreticum Monothelitam: Icem & illos, qui garriunt Mo nothelitis ipfum collufiffe. Quidquid ftatuit Honorius, adprobavit fide & vita integerrimus So phronius: Probavit indictum filentium, fanctif fimè cuftodire ftipulatus. Quin ipfe cum Cyro & Sergio ipfum pepigit, Honoriufque, licèt non plenè comprehendens, dumtaxat confirmavit, Unius ac gemine operationis vocem, de qua difertis verbis nulla generalis reverà Synodus aliquid definiverat, tractandam judicavit, quomodo vocem, Unus è fandla Trinitate eft crucifixus, eadem de caufa tractandam Diofcorus Romanæ Ecclefiæ Diaconus perfuaferat Pontifici Hormifde. Geminæ operationis vox, licet veriffima, erat omninò tunc fcandalofa, turbativa va, de Neftorio fufpecta: Hinc profcribi aut profcribenda videri potuit, compellique omnis Ecclefia ad loquendi formulam à Cyro & Sergio cum Sophronio ftipulatam. Jonas Abbas iftorum temporum fidelis fcriptor affirmat Honorium fuiffe Præfulem venerandum, animo fagacem, vigentem confilio, doctrina clarum, pollentem dulcedine atque humilitate. De eodem liber Pontificalis gloriosè loquitur.

Attamen non dico nullum ejus in hac caufa fuiffe delictum. Etenim Leo fecundus Pontifex de illo fcribit in litteris præfentis Synodi confirmatoriis. Honorius flammam bæretici dogmatis non, ut decuit Apoftolicam auctoritatem, incipientem exe finxit, fed negligendo confovit. Et in antiqua Romani Pontificis Enthronistica profeffione dicitur Hæreticæ pravitati fomenta præbuisse. Exponit Gennadius Maffilienfis in catalogo virorum illu ftrium, dicens de quadam Julii Romani Pontificis Epiftola. Illo quidem tempore utilis vifa eft adversùm eos, qui ità duas per incarnationem in Chrifto afferebant perfonas, ficut & naturas; nunc autem perniciofa probatur: Fomentum enim eft Eutychiane ac Timotheane impietatis, Eodem mɔdo apud dictum Gennadium Joannes Ecclefiæ Amiochena ex Grammatico Presbyter impugnaffe refertur Sancti Cyrilli adversùs Neftorium capitula, docens incautè prolata, ac nunc effe fomen- Cap, 89, tum robur addere Timotheanis, feu Eutychianiftis. Et Valentinianus tertius ac Marcianus Augufti cunctis civibus Conftantinopolitanis ri

gidif

[blocks in formation]

exordia, fomitemque præberi. Quocircà etiam actio aut vox fanctiffima poffit effe ejufmodi fomentum. Fomentum ab Honorio præftitum fuerunt hæ voces: Unam voluntatem fatemur Domini noftri Jefu Chrifti. Ipfe de concordiæ inter folius adfumptæ humanitatis motus, at verò Sergius & Cyrus intellexerunt de identificationis unitate inter utriufque naturæ affectus, atque ità ftipulata pacis filentia prævaricantes omnem Orientem fua hærefi impleverunt.

[ocr errors]

Rei feriem Romanæ Martini Pontificis Synodo exponit Stephanus Epifcopus Dorenfis. Sopbronius quondam Patriarcha fanctæ civitatis, zelo Dei fiducia repletus, duxit me indignum, & fatuit in fance Calvariæ loco, & ibi alligavit me vinculis indiffolubilibus, dicens: Tu dabis rationem ipfi, qui propter nos in hoc fancto loco fecundùm carnem fpontè crucifixus eft Deus, fi diftuleris, & poftpofueris fidem ejus periclitantem: Licèt ego hoc facere corporaliter, ut nofti, propter emerfam ex noftris peccatis incurfionem Saracenorum impedtor. Quantocyùs ergò de finibus terræ ad terminos ejus deambula, donec ad Apoftolicam Sedem, ubi orthodoxorum dogmatum fundamenta exiftunt, pervenias, non femel, non bis, fed multò fæpiùs aperiens facris viris tbidem confiftentibus omnia fecundùm veritatem, quæ in iftis partibus mota funt, & non quiefcas inftantiùs expetens atque exorans eos donec ex Apoftolica prudentia ad victoriam judicium perducere debeant, & noviter introductorum dogmatum perfectam faciant fecundùm Canones deftructionem, & ne fecundùm quod beatus ait Apoftolus, ficut cancer pafcuam in amplius inveniant, depafcentes fimpliciorum animas. Igitur in his pertimefcens ego atque perterritus propter impofitam mihi terribilem in tremendo ac venerabili loco conjurationem, nec non & creditum mihi ex Dei permiffu Epifcopale Minifterium defiderans fed & fupplicationes omnium penè habitantium Orientalem tractum reverendiffimorum Epifcoporum &Chriftianorum populorum, non dedi fomnum oculis meis & palpebris meis dormitationem, & requiem temporibus meis, quatenùs adimplere debuifjem hujufmodi defiderabilem jussionem, fed abfque ulla mora propter hoc ipfum tantummodò buc properavi. A quo tempore tertiò vifus fum veftris Apoftolicis adeò veftigiis, expetens & deprecatus, ut quod ille & omnes libenter poftulare nofcuntur, hoc eft, fidei Chriftianorum periclitanti manum porrigere, Quod addifcentes contrarii non levibus me implicuerunt afflictionibus, præceptiones propter me per loca & Provincias dirigentes, quatenùs comprehendi, & ferris conftrictus ad illos deberem deftinari, ficut omnes cognofcunt. Sed Dominus auxiliatus eft mihi, &liberavit me ab omnibus persequentibus me, ideòque ad propofitum currentem, & ad bravium properantem veftræ Apoftolicæ Sedis,

Spretis itaque filentii lege & ftipulatu, Sergius & Cyrus ubique ebuccinarunt unam, nullo modo geminam in Domino voluntatem, tamquam ab Honorio Pontifice, apud cujus Apoftolicam Sedem rectorum dogmatum fundamenta funt, definitam. At ecce interim Saraceni, diabolica nuper fecta per Mahometem confpurcati,

omnem Ægyptum ac Orientalem Diœcefin pervadunt, & Cyro præfertim Alexandrino Patriarcha, Heraclii Augufti ad ipfos frequenti Legato, miferandas inflixerunt calamitates. Eum cum Sergio & dicto Augufto fecerunt ex illis, de quibus in libris de civitate Dei Sanctus Auguftinus. Perdidiftis utilitatem calamitatis: Miferrimi facti eftis, & peffimi permanfiftis. Reverà permanferunt peffimi. Liquet ex eorum jam dictis in Stephanum Dorenfem Epifcopum attentatis, nec non machinationibus pro Sergio Joppenfi Epi fcopo, quem errori fuo conjuratum conati funt per ipfos Saracenos intrudere in Sancti Sophronii morte viduatam Sedem Patriarchalem. Tædere cœpit Dominum Deum Ecclefiæ Orientalis, & tot in ipfa hærefeon, fchifmatum, turbarum. Nobis Latinis peccata noftra etiam immiferunt Gothos, Hunnos, Wandalos, Francos, Bur gundos, Svevos, Herulos, Longobardos, Nort mannos, Hungaros, ac ipfos Saracenos. At ubi abundavit delictum, fuperabundavit & gratia: Eos omnes patientia & doctrina ex Gentili bus, Barbaris, Arianis fecimus Chriftianos Catholicos; Græci ab unis Saracenis facti funt Saraceni, aut certè in innumera fchifmatum frufta miferrimè lacerati. His igitur graviffimis malis circumcinctus Sanctus Sophronius, adversùm fædifragos Monothelitas videns non ampliùs tacendam Catholicam veritatem, etiam rupit ftipulata filentia, Stephanum Dorenfem Epifcopum duxit in locum Sancte Calvariæ, adjuravitque Sacramentis jam memoratis, quatenùs tandem à Romana Ecclefia impetraret erroris perfectam fecundùm Canones deftructionem, id eft, non ampliùs difpenfatoria filentia, fed definitivam da

mnationem.

Capta à Saracenis fuit Hierofolyma anno Domini fexcenfimo trigefimo quinto, Honorii Pontificis decimo, & tunc Sanctus Sophronius ad populum dixit infignem illam ac verè Episcopalem de hifce calamitatibus lamentationem, quam babemus in tomo fecundo Bibliotheca Sanctorum Patrum. Eodem tempore exiftimatur Stephanum Dorenfem Epifcopum adjuraffe ad iter Romanum. Et tunc omninò pro prima vice venit ille ad Honorium. Quid hic auxilii dederit aut addixerit, ignoro. A Longobardorum Regibus ac Græcorum Exarchis afflictiffima erat tunc Romana Ecclefia & omnis Italia: Infupe rabilibus iniquitatum aggeribus undequaque circumfeptus Pontifex videtur rebus domesticis affixiffe meliorem vigilantiæ partem, atque ità in Orientali Ecclefia graffantem hærefin pleno, uti oportebat Apoftolicam auctoritatem, mentis impetu non exftinxit, fed negligendo confovit: Ei nequaquam adfenfus aut collufionis, fed mera hu manæ negligentiæ præbuit fomenta.

CAPUT V.

Exponuntur Heraclii & Conftantis
Auguftorum Acta

A

Nno Domini fexcentefimo trigefimo fexto
Saracenorum impugnationem negligens
Heraclius cum Sergio & Cyro cœpit adversùm

feliciter ufurpavit. Eft imperio Sacerdotum fu-
perimponere, quod poft Domini adventum gentiles
tantùm Principes attentarunt. Legendum eft ac
Epifcopis & Doctoribus imitandum, quod ad-
versùs fimilem Chilperici Regis Ecthefin in Gal-
licana Ecclefia olim fecerunt Sanctus Gregorius L.5. c. 45.
Turonenfis ac Sanctus Salvius Epifcopus Albi-
genfis.

Heracliana Ecthefeos hæc fuit fumma. Nullo
modo concedimus alicui unam vel duas dicere opera-
tiones in Divina Domini incarnatione, fed magis,

Deum ac Dominum noftrum Jefum Chriftum,ficut fanctæ & universales tradiderunt Synodi, unum
ejufque Evangelicum dogma belligerare, de quo
Martinus primus Pontifex ad Synodum fuam La-Jefum Chriftum verum Deum confiteri operari Divina

Secret. 1, teranenfem. Sergius pér propriam Epiftolam ad Cy

rum Alexandrinum fcriptam, unam operationem fu
fcipiens, cum eo irrationali præfumptione aufus eft
confirmare. Et non folùm boc, fed etiam poft aliquot
anno's, hoc eft, per nuper duodecimam indictionem
elapfam, bæreticorum & ipfe conscribens Edthefin
fidei fub nomine tunc imperantis Heraclii, unam in
cadem Salvatoris noftri, fecundùm impium Apollina-
rem, voluntatem & operationem inftituit. Et infrà
in tertio Secretario. Age nunc & Sergii novæ Ecthe-
feos audiamus commentum, quam Echefin fuafit in
tempore fuo nomini Heraclium quondam Imperatorem
titulare, errorem interminationi commixtum contra
orthodoxos populos atque dogmata per hunc modum
prætendens.

eumdemque Filium unigenitum Dominum noftrum

bumana, & omnem Deo congruam & homini ope rationem ex uno eodemque incarnato Deo Verbo indivisè & inconfusè procedere, & in unum eundemque fortirt: Eò quod unius quidem operationis vox, licèt ab aliquibus Patribus dicta fit, tamen turbat, extraneat quorumdam aures, arbitrantium in interitum eandem effe prolatam duarum naturarum, que in una fubfiftentia unitæ funt in Chrifto Deo noftro. Similiter autem & duarum operationum vocem multos fcandalizare, utpotè à nemine dictam fanctorum & præcipuorum Patrum, fed & fequi ex eo, ut duas confiteamur voluntates contrariè venientes ad invicem, Deo quidem Verbo volente faluberrimam paffionem explere, incarnationem autem in eo factam obviam euntem ipfius voluntati, & oppugnantem, &exindè duo contraria volentes induci, quod im pium eft & alienum Chriftianici dogmatis. Silentium cum Sancto Sophronio ftipulatum, & ab Honorio Pontifice confirmatum prævaricati Cyrus & Sergius omnem fine ullo profectu Orientem turbis impleverant, & orthodoxa veritas timebatur prævalitura: Hìnc ipfum non amplius, quam defperabant, Romani Pontificis, fed laici Principis auctoritate refumendum judicarunt, fperantes ità tandem cogendam Romanam Ecclefiam ad iteratam ejus comprobationem. Hæ fuerunt Sergii, hominis Jacobitæ, artes, mutuò acceptæ à Theodoro Cæfareenfium in Cappadocia Archi-Epifcopo, homine Acephalo, eundem in modum abufo auctoritate Juftiniani Augufti ad damnanda tria Capitula Synodi Chalcedonenfis.

Ecthefeos hic fuit titulus. Expofitio orthodoxe fidet, facta à magno Principe Heraclio, propter emerfam ab aliquibus altercationem pro requifitione altercationis, in omnibus confonans fanctis & uni-werfalibus quinque Conciliis, quam cum multa fatis-factione & gratia exceperunt Patriarchicis Sedibus Præfules, gratanter ei confenferunt, utpotè pacem fanctis Dei Ecclefiis inferenti. O miferabiles -Patriarchas, quos fidem orthodoxam doceri oportet à laico Principe! Nam & Synodum fecerunt, cui lux & dux fuit. laica Ecthefis, ei adulatione ftulta acclamantes: Hæc Patrum dogmata, bac præfidia Ecclefiæ, fic & nos credimus; hæc & nos confirmamus, his & nos confentimus. Hanc profanam Synodum fuæ Romanæ legi juffit ac damnavit Martinus primus, dixitque de ipfa Sanctus Maximus difputans cum Pyrrho. Subit me admiratio, quomodò Synodum voces, quæ non eft De hac namque Ecthefi fcribit Cyrus Alexanhabita ut leges & Canones fgnodici, & jura Eccle- drinus ad Sergium. Paratis nobis relaxare refponfiaftica jubent. Groffa ejus vitia exponit. Suffi- fa in Regia urbe conjunxit Euftatius gloriofus Magi cit unum, de quo Sanctus Ambrofius in litterisfter militum, & detulit mibi venerandos Apices præEpift. 13, ad Valentinianum Auguftum. Quando audifti, clementissime Imperator, in caufa fidei laicos de Epifcopis judicaffe? Ità ergò quadam adulatione curvamur, ut facerdotalis juris fimus immemores,& quod Deus donavit mihi, hoc ipfe aliis putem effe credendum. Si docendus eft Epifcopus à laico, quid fequetur? Laicus ergò disputet, & Episcopus audiat : Epifcopus difcat à Laico. Aut certè fi vel Scripturarum feriem Divinarum, vel vetera tempora tractemus, quis eft qui abnuat in caufa fidei, in caufa, inquam, fidei, Epifcopos folere de Imperatoribus Chriftianis, non Imperatores de Epifcopis judicare? L. 8.c.7. Et Facundus Hermianenfis Epifcopus: Utinam

fibi fæcularis poteftas nunquam, quod ei creditum
non eft in his negotiis, ufurparet, quæ numquam

cipuè mihi in Domino Deo honorabilis Beatitudinis
veftræ, intùs babentes & exemplar competenter &
confultiffimè, pariterque Deo amabiliter facta Ecthe
feos venerabilis noftræ fidei à piissimo Domino noftro,
magnoque Principe pro pia fide noftra, ad Ifaacium
excellentiffimum Patricium & Exarchum Italiæ defti-
nata, quam debet profiteri communis frater nofter
Severinus, qui ordinatur in Roma. Non ergò ad
folos Patriarchas miffa fuit Ecthefis, fed & ad
Ifaacium Italiæ Exarchum, impofiturum eam
etiam Severino Pontifici, in Honorii defunéti
locum per hofce dies electo. Modum exponit
Anaftafius Bibliothecarius in libro Pontificali.
Devaftatum eft Epifcopium Lateranenfe à Mauritio
Chartulario, & Ifaacio Patricio & Exarcho Italie,
cùm

« VorigeDoorgaan »