Cap. 3. Cap. 3 Patrum traditiones & definitionem Divinam Chalce-ab initio creator condidit, & quæ reparanda fufce. pit. Tenet fine defectu proprietatem fuam utraque Rectè addit Conftantinus Auguftus: Quæ fe- Eadem Chalcedonenfis Synodus aliud non definivit, nifi dogmaticam Sancti Leonis Epiftolam, dicens totius orthodoxiæ columnam & firmamentum. Ea verò habet hæc verba. Agit utraque forma cum alterius communione quod proprium eft, verbo fcilicet operante quod verbi eft, & carne exequente quod carnis eft. Que adeò clara funt, ut etiam Cyrus Alexandrinus Epifcopus per Sergium Conftantinopolitanum ab eorum recto fenfu ægrè potuerit feduci. Addit Epiftola. Salva proprietate utriufque fubftantiæ, fufcepta eft à Majeftate bumilitas. In integra veri hominis perfectaque natura verus natus eft Deus, totus in fuis, totus in noftris. Noftra autem dicimus, quæ in nobis Adam et indidit. Per humanam impeccabilem vo- ་ Ser. 16. c.5 rectione. Infirmitas atque mortalitas , quæ non Ser. 2. c.2. cati. At quæftio eft, Quodnam fit illud contagium, feu communio peccati, à quo mundæ funt noftræ voluntates & cogitationes per Dominum adfumptæ? Refpondet Sanctus Leo in Epiftola ad Julianum Epifcopum Coenfem. Anima Domini nibil Epift. 11. carnis fuæ habebat adverfum, nec difcordia defideriorum gignebat compugnantiám voluntatum . Senfus corporei vigebant fine lege peccati, & veritas affectionum fub moderamine Deitatis & mentis nec tentabatur illecebris, nec cedebat injuriis. Peccati itaque communio eft humanarum in parte inferiori affectionum adversùs dominam mentem rebellio, quà invitam ac repugnantem & tentant illecebris & fubdunt injuriis. Reddidit nobis Deus inobedientiam pro inobedientia, Quid enim juftiùs, quàm ut Deo rebellis humana voluntas patiatur rebellionem fubditarum affe timor eft vis ipfius naturæ ad tuendum fe per &tionum, immò & fui ipfius? Ut in femetipfam non rebelli & neceffario, fed obedienti, per vo- Ser.15.c.z Objici poffunt variæ & Evangeliftarum de Domino, & Domini de femetipfo voces. Cepit te dere, & pavere, & mæftus effe. Factus in Ago-Tranfeat à me calix ifte, verumtamen non ficut nia fudavit fanguinem præ mentis anguftia, eguitque Angelo confortante. Ejus vox eft: Triftis eft anima mea ufque ad mortem. Pater, fi fieri poteft, tranfeat à me calix ifte, verumtamen non ficut ego volo, fed ficut tu. Deus, Deus meus, quare me dereliquifti? Hæc verba oftendunt aliud adfumptum hominem, aliud Deum Patrem, adeòque & Deum Verbum de paffionis calice voluiffe: Dei enim Patris & Dei Verbi eft eadem voluntas, atque ità Chrifti Domini voluntates in invicem omninò pugnarunt. Eaque eft mens variorum Patrum. Etenim, tefte apud Facundum Hermianenfem Epifcopum Theophilo Patriarcha Alexandrino, Sanctus Joannes ChryfoL. E. 6. c.5. ftomus publicè in Ecclefia dixit, Quod Chriftus Calicis tranfitum orans non fuerit exauditus, quia non rectè oravit. Et in quarta oratione contra Arianos fcribit Sanctus Athanafius: Perturbari carnis proprium eft, poteftatem habere ponendi & fumendi, quando vult, animam fuam non eft hoc bominis proprium, fed verbi virtutis. Et Domini Verbum, Tranfeat à me calix ifte, exponit in libro de humana natura à Verbo fufcepta. Duas voluntates bic oftendit: Humanam quidem, que carnis eft, aliam verò, quæ Deitatis. Et bumana quidem propter infirmitatem carnis recufat paffionem, Divinitas ejus prompta eft. Et Sanctus Leo in litteris ad Juvenalem Hierofolymæ Epifcopum affirmat in Domino fuiffe formidinis pavorem. Et Sanctus Ambrofius in commentariis Sancti Luca Evangelifta. Minùs contulerat mihi Dominus, nifi meum fufcepiffet affectum: Sufcepit triftitiam meam, ut mihi fuam lætitiam largiretur. At verò turbari, pavere, non rectè orare, carnis infirmitas, aliaque id genus omninò important neceffarios ac rebelles animi motus: quos Philofophi gentiles rectè dixerunt falum mentis & turbellas cogitationum. Et hinc adversùs Sanctum Maximum difputans Pyrrhus dixit timorem nobis naturaliter feu neceffariò ineffe, fubjacere reprehenfioni & peccato, ideòque in Domino non potuiffe effe. Addit ità omninò dogmatizari à nobis, qui tradimus in Domino voluntates naturales: Voluntas enim naturalis eft omninò idem, quod affectio neceffaria ac rebellis. Vocem, Naturalis voluntas, ait effe fcandalofam ac piarum aurium offensivam. p. 73. 1. 10. Refpondet Sanctus Maximus. Eft timor ex natura, & præter naturam. Ex natura quidem ego volo, fed ficut tu, exponentis. Prima petitio Ser.5.c.z. Cap. 9. L. 6. C. S. Facund. 1.3. c. 3. Dominus affectiones eafdem quoad fubftantiam, | | appetitu inferiori, ac nullatenùs in ipfa Domini non quoad modum. Mentis enim defpoticum in C. 7, mente? Refpondeo fuiffe in fola parte inferiori. TEST, TRANSEAT A ME CALIX ISTE. Nec obfunt rationes adducæ in contrarium. A tanta enim blafphemia innocentiffimus fuit Sanctus Joannes Chryfoftomus; A Theophilo Epifcopo & Ifaacio monacho paffum calumnias in Synodo ad Quercum, teftantur Facundus Hermianenfis & Photius in Bibliotheca. Sancti Athanafii dictum eft æquivocum, à Theodoro Mopfueftienfi pofteà adfumptum in fenfum pravum, ideòque à trium Capitulorum adverfariis,fionis pavore dixiffe, PATER, SI FIERI PO& quinta Synodo juftiffimè damnatum. Eum damnarunt, quod Dominum in paffione dixiffet formidaffe & fuiffe turbatum. Horremus, inquiunt, folam memoriam blasphemiarum ejus, & Deo fupplicamus, ut nobis fit propitius, quod omninò in lingua talia fuftinemus, afferentes trepidarefumpti hominis, verè quidem contriftatus eft, fed in paffione eum poffe, qui fuis famulis, qui pro ejus ne paffio in anima illius dominaretur, per propassionomine Martyrium fufceperunt, talem donavit gra nem cœpit contriftari. At verò propaffiones effe Cap. s. tiam, ut cum gaudio, & promptitudine, & alacri- folius partis inferioris motus docet lucidè in eif Epit. 9, tate passiones adirent. Damnavit quinta Synodus dem commentariis, & in Epiftola ad Salvinam, Coll. 4. & hunc Theodori articulum: Et in magna trepi- Et trium Capitulorum damnatores meritò hordatione per tempus passionis conftitutus Dominus ap ruerunt Theodorum Mopfueftienfem, quod Doparitione Angeli indiget confortantis eum ad patien-mini, fuis martyribus dantis vires cum gaudio tiam & tolerantiam imminentium malorum, Eum-moriendi, non carnem folummodò, fed & L. 3. Dial. dem acerrimè infectatur Leontius monachus By L. 46. mentem diceret in paffione turbatam formi- zantinus. Lapfi hìc etiam funt Armenii, de Hinc oritur alia quæftio, An dicta doloris & timoris immaculate affectiones fuerint in folo Filium Pater dereliquit, cùm adimplevit prædi- orationem, Tranfeat à me calix ifte, non exaudiri, non erui, non defendi, fed fævientium manibus permitti, hoc eft, Salvatorem mundi fieri, & omnium Redemptorem, non per miferiam, fed|| per mifericordiam, non amissione auxilii, fed defi nitione moriendi. Quare non tantummodò Pater Filium, fed & Filius dereliquit femetipfum, trepida difceffione, fed voluntaria ceffione. Ità exponunt Sanctus Leo in fermonibus de Dominica paffione, Leporius in libello emendationis, & Ser. 17. c.2 latiffimè Sanctus Auguftinus in Epiftola ad HoEpift. 122 noratum cathecumenum. Nimiùm defperata est Ad Matth. blafphemia Joannis Calvini, blaterantis Domi Ser. 16.c.7 C. 28. non num in verbis iftis defperaffe. Ne mireris, inquit Sanctus Hieronymus, verborum bumilitatem, querimoniam derelicti, cùm formam fervi fciens fcandalum crucis videas. Sunt verba doloris permiffi in appetitu inferiori. Reftat auctoritas Sancti Dionyfii Areopagite, Chrifto Domino adfcribentis operationem novam, Theandricam, feu Dei - virilem, de qua, uti in Romana fua Synodo teftatur Sanctus Pontifex Martinus primus, primi digladiari cœperunt Themiftius, Dux Agnoetarum, à Themiftio Philofopho, Ariftotelis commentatore & Metaphrafte, qui fub Valentis Imperio floruit, longè diverfus ac ejus adverfarius Collutus, Clericus Ecclefiæ Alexandrinæ. Ambo Eutychiani convenerunt effe unam in Domino & naturam & operationem, eamque Themiftius dici voluit Dei - virilem, Colluthi verò fenfum audiamus à laudato Pontifice Martino. Collutus recufavit afferere DEI-VIRILEM OPERATIONEM, eò quod talts vox duas fignificat operationes, Divinam & humanam, non unam tantummodò fecundùm Themiftit deliramentum. Et ideò Collutus tantùm Deo decibilem, in hoc fibi confentiens, & non DEI-VIRILEM operationem, licèt inconveniens erat veritati, afferebat, utpotè unam, non duas profeffus. Omnis eorum de re convenientium lis erat de voce, Dei- virilis, quam Themiftius, Dionyfio Apoftoli Pauli difcipulo nolens adverfari, dogmati fuo aptam, Collutus ineptam dixit, atque ideò truncare non erubuit Dionyfii textum, cujus hic tenor : Dominus etiam fecundùm Deum non Divina operatus eft, neque humana fecundùm hominem, fed Deo homine fado novam quamdam DEI-VIRILEM operationem nobis oftendit. Vocem, Dei-virilem, Collutus expunxit. Apud Monothelitas prævaluit Themiftii opinio, uti liquet ex huc ufque dictis, ideòque Cyrus Patriarcha Alexandrinus feptimo initæ cum Theodofianis concordia Capitulo vocem inferuit, ufus tamen Colluti & omnium hæreticorum folenni privilegio: Nam Dionyfii textum & ipfe alteravit, pro voce, Novam, fuftituens vocem, unam. Ità adversùs Colluti calumniam duxit præfcribendum. Martinus Pontifex adversùs Sancti Dionyfii auctoritatem uti potuiffet ea præfcriptione, qua ́adversùm Severianos Epifcopos, eandem pro joftendere vera effe, ficut fufpicamini? Si enim ejus erant, non potuiffent latere Beatum Cyrillum. Quid autem de Beato Cyrillo dico? Quando & Beatus Athanafius, fi pro certo scisset ejus fuisse, ante omnia in Nicæno Concilio de confubftantiali Trinitate eadem teftimonia protuliffet adversùs Arii diverfa fubftantiæ blafphemias. Si autem nullus ex antiquis recordatus eft ea, undè nunc poteftis oftendere, quia illius funt, nefcio. Hæc eft omninò prima apud Ecclefias de Dionyfii Areopagitæ fcriptis memoria, è latebris eruta ab Eutychianiftis ad probandam in Domino Jefu Chrifto unicam naturam. Et eorum quædam videntur illis favere. Hinc non folus Hypatius, fed cuncti penitùs or thodoxi opera illa in exordio habuere fufpecta. Legitima fint, an fpuria, longa eft quæftio, nec hujus loci. Eorum materia quarti fæculi exordium, ftylus pompaticus non hominem Atticum, fed Afiaticum manifeftè olet & fapit. Quidquid fit, ea difcutere cœpit mota Severianis clamoribus Ecclefia, reperit doctiffima & nihil ineffe diffonum à recto dogmate, atque ità illis, diffimulata natalium & parentis quæftione, cœpit & ipfa uti, hunc vocans, non Parifienfem Epifcopum, fed Athenienfem, Sergius in Martini primi Romana Synodo Tempfanenfis Epifcopus vocat Opera cujufdam Dionyfii Epifcopi Athenienfis. Aft verò ad Sergium Conftantinopolitanum Epifcopum fcribit Sanctus Sophronius Patriarcha Hierofolymitanus in litteris per præfentem Synodum comprobatis. Omnes Domini voces & operationes credimus. Licèt quædam earum fint Deo decibiles, quædam verò ita rursùs humane, quædam verò medium quemdam ordinem obtinent, tamquam babentes in hoc ipfo quid Deo dignum & humanum. Hujus verò afferimus efSe virtutis etiam illam, quæ dicitur communis & DEI-VIRILIS operatio, non unam exiftentem, fed diverfi generis ac differentem, quam ex Arcopago à Paulo egregio divinitùs captus, Deo vocatus. afferuit Dionyfius, utpotè Deo decibile in hoc ipfo & bumanum habentem, perque alacrem & compofitam dictionem, uniufcujufque fubftantiæ atque naturæ unamquamque perfectè fignificantem operationem. Non itaque quævis Domini operatio eft Dei- virilis, fed illa fola, quæ per utramque idem operantem naturam communiter procedit, ac utrique eft communis, quales fuerunt miraculorum patrationes, in quibus adfumptus homo plantabat ac rigabat extrinfecùs, ejus autem fufceptrix Divinitas dabat intrinfecùs incrementum. Cœli & terræ creatio, item humani alimenti confueta fumptio non fuerunt Dei - viriles. De Dei- virilibus fanctiffimum Canonem edidit Martinus primus. Si quis fecundùm fcelerofos hæreticos DELVIRILEM operationem, quod Græci dicunt THEANDRICAM, unam operationem infipienter fufcipit, non autem duplicem effe confitetur fecundùm fanctos Patres, hoc eft, Divinam & humanam, aut ipfam DEI-VIRILIS, quæ pofita eft, novam vocabuli dictionem unius effe defignativam, monftrativam, condemnatus fit. unica in Domino natura adducentes, in Colla-fed non utriufque mirifice & gloriofæ unitionis de- Hinc à Pyrrho Epifcopo Conftantinopolitano difputante cum Sancto Maximo quæri potuit, An An operatio Del-virilis, licèt reverà duplex, | Iximus, Martini Pontificis Romana, & hæc poffit dici una compofita, quomodò quidam du- noftra Synodus in fidei decreto. Decretum hoc confirmat & Ephefinum Canonem de non alterando Symbolo, denuoque canonizans hanc propofitionem: Unus è Trinitate eft crucifixus. Videatur totus tertius liber Sancti Fulgentii ad Trafimundum Regem, oftendens Dominum gloriæ & auctorem vitæ omninò rectè dici paffum, at per carnem feu in carne, & ità, ut Deus Verbum non fuerit compaffus. Oftendit paffum in carne, non cum carne. Et hinc patet, cur pro Neftorio devius Theodoretus integrum apud Photium in Bibliotheca librum fcripferit adversùm orthodoxos dicentes: Verbum per carnem paffum eft. Exiftimabat ab eis afferi Verbum patienti carni fuiffe compaffum, quomodò folet anima fuo corpori. Ea enim funt deliria blaphema Arianorum ac Apollinariftarum, de qui. bus Cyrillum Theodoretus tunc infamabat. de Pelagianis. In eum ftatum deducere Ecclefia T caufam moliuntur, ut dum noftros affirmant non veraciter pro gratia locutos, inimicos gratiæ perfuadeant injuftè damnatos. Ex falfis aut certè caducis principiis dicunt damnatos Monophyfitas. Addit Facundus ejufmodi Philofophiam penitùs olere Origenem, qui animas noftras dixit priùs fuiffe totales mentes, & à vindice Deo tranfire juffas in animas feu partes. Neque hæc eft quæftio de folo nomine. Et in Ecclefia effe debet non folummodò rectum dogma, fed & verbum fanum atque irreprehenfibile, ne & nos Chriftum Dominum jam in cœlis regnantem, quod in libris ad Regem Trafimundum monet feriò Sanctus Fulgentius, perverfæ locutionis lancea L.3.c. 1. percutiamus. Addit in litteris ad Conftantinum Auguftum Sanctus Agatho Pontifex. Ex diverfis, quos adduxerat, probabilibus Patribus fidei veritas claruit, licèt exiguis teftimoniis: Quia rem apertam, & omnibus claram, Patres laudabiles fuperfluum effe cenfebant differere. Quis enim, licèt tardus fit ad intelligentiam, non videat quod omnibus patet? Quia impoffibile & contra ordinem naturæ eft poffe effe naturam & operationem non habere naturæ. Adversùm Arianos, Apollinariftas, atque Eutychianos oftenderunt Patres effe duas in Chrifto Do. mino naturas plenas atque integras citra omnem confufionem ac mutilationem, fecuri ex duabus naturis fequi & duas operationes, ideòque de operationibus non omninò plenè fuerunt locuti . Crediderunt fieri non poffe, ut quis fapiens duabus integris naturis unicam operationem effet unquam adfcripturus. A Sanctis Athanafio, Gregorio Nazianzeno, Gregorio Nyffeno, aut ullo Doctore orthodoxo abfit ifta infamia. Eorum dicta in speciem dubia exponunt Sanctus Ma Exponitur Monothelitarum "Heodorus Pharanitanus ac Sergius Epifco L. 46, pus Conftantinopolitanus fætores hos movere cœperunt ante annum Domini fexcentefimum decimum fextum. Etenim, quomodò fuprà audivimus à Sancto Maximo, eorum fcripta Sanctus Joannes Eleemofynarius Georgio Arfa eripuit, ab ejus degradatione exequenda impeditus per captam à Perfis civitatem Alexandrinam, quam captam fuiffe anno Domini fexcentefimo decimo fexto, fexto Heraclii Augufti, fcribunt Theophanes, Georgius Cedrenus, & Chronicon Alexandrinum. Attamen non cre- L. 18. ca diderim Sanctum Joannem, quod in notis ad ejus vitam vult Joannes Bollandus, tunc ftatim fugiffe in Cyprum, infulam natalem, eodem anno defunctum ibidem, ideòque Epifcopatui fuiffe admotum anno Domini fexcentefimo fexto, fub Imperio Phocę. Leontius Neapolitanus Epifcopus difertè dicit promotum fub Heraclio. Et capta Alexandria mox in patriam fugere olet hominem mercenarium, nequaquam tantùm Epifcopum. Sub Perfarum barbarica captivitate gementem populum nequaquam dereliquit fua fpontè, fed quadriennio poft crediderim nefcio qua de caufa ab illis profcriptum, Civitatis interim calamitas dormitare coegit Ecclefiafticam difciplinam, atque ità Georgius Arfa evasit i&tum degradationis. Perfæ per omnem Orientem fuere graffati ufque ad obfeffam, quam vifibiliter ap parens Deipara defendit, Conftantinopolim, totoque belli tempore ufque ad Domini annum fexcentefimum vigefimum octavum compressa hæreticorum ora tacuerunt. Silentium, fcribit ad Honorium Pontificem Sergius, ex illo tempora bujufmodi fufcepit Capitulum. Dicto anno ex Edeffena Ofrhoenorum Metropoli ad Sergium Conftantinopolitanum fcripfit Perfarum Victor Au |