Philofophus ad regem quendam, qui eum ignotum & infontem inter reos forte captum infcius damnaverat, τὴν ἐπὶ θανάτῳ πορευόμενα hæc fubito mifit.
Ω ἄνα εἰ ὀλέσης με τὴν ἔπομον, εδέ τιν ἀνδρῶν Δεινὸν ὅλως δράσαντα, σοφώτατον ἴσθι κάρηνον Ρηϊδίως αφέλοιο, τὸ δ ̓ ἕτερον αὖθι νοήσεις, Μαψιδίως δ' ἀρ ἔπειτα τεὸν πρὸς θυμόν ὀδυρή, Τοιὸν δ ̓ ἐκ πόλιΘ περιώνυμον ἄλκας ὀλέσσας. In effigiei ejus Sculptorem.
̓Αμαθεῖ γεγράφθαι χειρὶ τήνδε μὲν εἰκόνα Φαίης τάχ' ἄν, πρὸς εἶδω· αὐτοφυὶς βλέπων. Τὸν δ ̓ ἐκλυπωτὸν ἐκ ἐπιγνότες φίλοι
Τελᾶτε φαύλε δυσμίμημα ζωγράφει.
Ad Salfillum Poetam Romanum ægrotantem.
Mufa greffum quæ volens trahis claudum, Vulcanioque tarda gaudes inceffu,
Nec fentis illud in loco minus gratum, Quàm cùm decentes flava Deiope furas Alternat aureum ante Junonis lectum, Adefdum & hæc s'is verba pauca Salfillo Refer, Camcna noftra cui tantum eit cordi, Quamque ille magnis prætulit immeritò divis. Hæc ergo alumnus ille Londini Milto, Diebus hifce qui fuum linquens nidum Polique tractum, (peffimus ubi ventorum, Infanientis impotenfque pulmonis Fernix anhela fub Jove exercet flabra)
Venit feraces Itali foli ad glebas, Vifum fuperbâ cognitas urbes famâ Virofque doctæque indolem juventutis, Tibi optat idem hic faufta multa Salfille, Habitumque feffo corpori penitùs fanum; Cui nunc profunda bilis infeftat renes, Præcordiifque fixa damnofum fpirat. Nec id pepercit impia quòd tu Romano Tam cultus ore Lefbium condis melos. O dulce divûm munus, O falus Hebes Germana! Tuque Phoebe morborum terror Pythone cæfo, five tu magis Pæan Libenter audis, hic tuus facerdos eft. Querceta Fauni, vofque rore vinofo Colles benigni, mitis Evandri fedes, Siquid falubre vallibus frondet veftris, Levamen ægro ferte certatim vati. Sic ille charis redditus rursùm Mufis Vicina dulci prata mulcebit cantu. Ipfe inter atros emirabitur lucos
Numa, ubi beatum degit otium æternum, Suam reclivis femper geriam fpectans. Tumidufque & ipfe Tibris hinc delinitus Spei favebit annuæ colonorum : Nec in fepulchris ibit obfeffum reges Nimiùm finiftro laxus irruens loro: Sed fræna melius temperabit undarum, Adufque curvi salsa
Joannes Baptifta Manfus Marchio Villenfis, vir ingenii laude, tum litterarum ftudio, nec non & bellica virtúte apud Italos clarus in primis eft. Ad quem Torquati Taffi dialogus extat de Amicitia fcriptus; erat enim Taffi amiciffimus; ab quo etiam inter Campania principes celebratur, in illo poemate cui titulus Gerufalemme conquistata, lib. 20.
Fra cavalier magnanimi, è cortefr Rifplende il Manfo-----
Is authorem Neapoli commorantem fummâ benevolentiâ profecutus eft, multaque ei detulit humanitatis officia. Ad hunc itaque hofpes ille antequam ab ea urbe difcederet, ut ne ingratum se oftenderet, hoc carmen mifit.
Pierides, tibi Manse choro notiffime Phobi, Quandoquidem ille alium haudæquo est dignatus hoPoft Galli cineres, & Mecænatis Hetrufci. [nore, Tu quoque, fi noftræ tantum valet aura Camœnæ, Victrices hederas inter, laurofque fedebis. Te pridem magno felix concordia Taffo Junxit, & æternis infcripfit nomina chartis. Mox tibi dulciloquum non infcia Musa Marinum Tradidit, ille tuum dici se gaudet alumnum, Dum canit Affyrios divûm prolixus amores; Mollis & Aufonias ftupefecit carmine nymphas. Ille itidem moriens tibi foli debita vates Offa tibi foli, fupremaque vota reliquit. Nec manes pietas tua chara fefellit amici,
Vidimus arridentem operofo ex ære poetam. Nec fatis hoc vifum eft in utrumque,& nec pia ceffant Officia in tumulo, cupis integros rapere Orco, Quà potes, atque avidas Parcarum eludere leges : Amborum genus, & varia fub forte peractam 20 Defcribis vitam, morefque, & dona Minervæ; mulus illius Mycalen qui natus ad altam Rettulit Æolii vitam facundus Homeri. Ergo ego te Cliûs & magni nomine Phœbi, Manfe pater, jubeo longum falvere per ævum 25 Miffus Hyperboreo juvenis peregrinus ab axe. Nec tu longinquam bonus afpernabere Mufam, Quæ nuper gelidâ vix enutrita fub Arcto Imprudens Italas aufa eft volitare per urbes. Nos etiam in noftro modulantes flumine cygnos 30 Credimus obfcuras noctis fenfiffe per umbras, Quà Thamefis late puris argenteus urnis Oceani glaucos perfundit gurgite crines. Quin & in has quondam pervenit Tityrus oras. Sed neque nos genus incultum,nec inutile Phoebo, 35 Quà plaga fepteno mundi fulcata Trione Brumalem patitur longâ fub nocte Boöten. Nos etiam colimus Phoebum, nos munera Phoebo Flaventes fpicas, & lutea mala canistris,
Halantemque crocum (perhibet nifi vana vetustas) Mifimus, & lectas Druidum de gente choreas. 41 (Gens Druides antiqua facris operata deorum Heroum laudes imitandaque gefta canebant) Hinc quoties fefto cingunt altaria cantu Delo in herbosâ Graia de more puellæ Carminibus lætis memorant Corinëida Loxo, Fatidicamque Upin, cum flavicomâ Hecaërge, Nuda Caledonio variatas pectora fuco. Fortunate fenex, ergo quacunque per orbem Torquati decus, & nomen celebrabitur ingens, 50
Claraque perpetui fuccrefcet fama Marini, Tu quoque in ora frequens venies plaufumque viro- Et parili carpes iter immortale volatu. Dicetur tum fponte tuos habitaffe penates Cynthius, & famulas veniffe ad limina Mufas: 55 At non fponte domum tamen idem, & regis adivit Rura Pheretiadæ cœló fugitivus Apollo; Ille licet magnum Alciden fufceperat hofpes; Tantùm ubi clamofos placuit vitare bubulcos, Nóbile manfueti ceffit Chironis in antrum, Irriguos inter faltus frondofaque tecta Peneium prope rivum: ibi fæpe sub ilice nigrâ Ad citharæ ftrepitum blandâ prece victus amici Exilii duros lenibat voce labores.
Tum neque ripa fuo, baráthro nec fixa fub imo 69 Saxa ftetere loco, nutat Trachiniá rupes, Nec fentit folitas, immania pondera, filvas, Emotæque fuis properant de collibus orni, Mulcenturque novo maculofi carmine lynces. Diis dilecte fenex, te Jupiter æquus oportet Nafcentem, & miti luftrarit lumine Phoebus, Atlantifque nepos; neque enim nifi charus ab ortu Diis fuperis poterit magno faviffe poetæ. Hinc longæva tibi lento fub flore fenectus Vernat, & fonios lucratur vivida fufos, Nondum deciduos fervans tibi frontis honores, Ingeniumque vigens, & adultum mentis acumen. O mihi fi mea fors talem concedat amicum Phœbæos decoraffe viros qui tam bene nôrit, Si quando indigenas revocabo in carmina reges, 80 Arturumque etiam fub terris bella moventem; Aut dicam invictæ fociali fœdere menfæ
Magnanimos Heroas, & (O modo fpiritus adfit) Frangam Saxonicas Britonum fub Marte phalanges. Tander ubi non tacitæ permenfus tempora vitæ, 85
« VorigeDoorgaan » |