"

Ep. 113 Coelum. Et in alia Epiftola: Inutilibus faxis} Ecclefiam exfruis, fceleratis nimirum, ne di cam impiis proventibus. Sacerdotii enim pretium accepifti. Sacerdotium vendens, idque Zozmo, inepto ac profano homini, dedifti. Ufque adeò bæc per totam regionem omnium fermone celebrantur, ut ambæ eorum, qui hæc audiunt, aures circumfonent. Quod in iftiufmodi Ordinatos publici fales decantarentur, adeoque omnis populus graviffi mum inde acciperet fcandalum, teftatur in litteEp. 118. ris ad dictum Żozymum ac ejus focium Maronem, Quin & ipsum Ifidorum, multis & acerrimis litteris in Eufebium Epifcopum ac iftos ejus Ordinatos atque Electos invectum, quòd non fatis fuiffet invectus, arguit nefcio quis Epifcopus Hermogenes. Adeò foeda ac manifesta est ifta Simonia.

1

Exponitur prior pars Decreti.

Regoriani Decreti prior pars damnat omnem Simoniam: & quam Epifcopi confecrando aut inftituendo, & quam Reges.nominando aut investiendo, & quam alii minores Domicelli ac patroni committerent præfentando. Graffabatur enim tunc & illa Simonia, adversùs quam in fua apud Mediolanenfem Ecclefiam Legatione ftatuerunt Mainardus Sylva candide Epifcopus, & Joannes Romanæ Ecclefiæ Presbyter, Alexandri fecundi Cardinales Legati: Ut nullus Laicus à cujufvis Ordinis Clerico, in gradu aliquo Ecclefiaftico benedicendo, quidquam muneris exigat vel accipiat, ne cum Simone Mago particeps fiat. Hic Mainardus fuit Cardinalis Humberti in Sylva candidæ Epifcopatum proximus fucceffor, quam ad bina Sancti Petri Damiani legatione reformatam, & bis relapfam Mediolanenfem Ecclefiam iteratò reformandam legavit laudatus Alexander. Et quòd ipfa iterùm relapfa fuerit, demonftrat iterata ad eandem legatio miffa poftmodò per noftrum Gregorium. Et in fimonia, & in facrilegis fuorum Clericorum conjugiis illa fuit adeò contumax, ut Apoftolicæ reformationis obfervatores ac defenfores fuerit horrendè perfecuta. Infigniter hoc docet Martyrium Sancti Herlembaldi Ducis, ejufque germani fratris Arialdi Diaconi, ob iftam pietatem barbaricè trucidatorum.

..Gregorii noftri Decretum elucidat Marianus A. 1074. Scotus: Hildebrandus, qui & Gregorius Papa, decrevit ut fub fententia Sancti Petri cum Simone damnaretur, non folùm emptor, fed & venditor, cujufcumque confecrationis officii Ecclefiaftici, id eft, Epifcopatus, Presbyteratus, Diaconatus, Prepofiture Ecclefiæ, vel Decimationis, fed & focios tranfgreffionis. Dominus enim dixit: Gratis accepiftis, gratis date. Undè & de fua Synodo Legati Papæ ad Henricum Regem, id eft, duo Epifcopi, noluerunt effe in Pafcha cum Rege in civitate Babemberga, nec cibus vel focietatem Hermanni ejus civitatis Epifcopi habere, qui Episcopatum comparavit. Quod ipfum iifdem ferè verbis fcribunt Simeon Dunelmenfis, & Joannes Bromptonus Abbas Jornalenfis. Quòd per Simoniacos Epifcopos aut Clericos celebrata Sacramenta ac quævis Divina officia vetuerit accipi vel audiri Gregotius, addit Sigebertus Gemblacenfis. Quod nefcio an fubfiftat. Hanc enim pœnam conjugatis Clericis non nifi in fequenti anni Synodo inflixit: Et videtur ambobus fimul fuiffe infli&ta. Quidquid fit, an valida effet iftiufmodi confecratio, hic denuò difputatum eft, & non definitum. Citra omnem reparationis fpem dumtaxat degradati funt iftiufmodi confecrati, & tamquam irrita damnata confecratio; verùm an quoad fubftantiam, an quoad folam executio nem, non fuit expreffum. Sanctus Petrus Da miani, licèt edito in hanc materiam infigni libro veritatem cunctis non perfuafiffet, ipfius tamen adverfarios nutare fecit, atque ita omnia deinceps Synodalia Decreta fuerunt concepta in voces ambidextras, quæ unumquemque permit-gia dignitate poterat, pro virili portione obniti. Is terent in fuo fenfu abundare. Quod enim & ipfe Gregorius, & Urbanus fecundus, & alii poft hanc Synodum Pontifices adhuc reordinaverint, eft fuprà oftenfum. Et in fcholis quàm in Synodis major fuit hæc concertatio. Datos à Simonia. cis,& quibufcumque Hæreticis atque Schifmaticis Ordines effe fubftantialiter nullos atque irritos, varii Doctores conftanter defenderunt. Doctor tandem Angelicus veritatem demonftravit, atque eradicavit errorem. Et hoc eft unum ex ejus palmaribus in Ecclefiam beneficiis.

Gregorius profecutus eft veftigia fui Antecef- A. 1073foris Alexandri, de quo Conrardus Abbas Ufpergenfis: Aimo Colonienfis Episcopus, & Hermannus Bambergenfis, Romam miffi funt, pecuniam, quæ Regi debebatur, congregandi gratia, quilega. tione peracta reverfi litteras Alexandri Apoftolici detulerunt, Regem vocantes Romam ad fatisfaciendum pro Simoniaca hærefi, alufque nonnullis emendatione dignis, quæ de ipfo Rome fuerant audita.. Addit Lambertus Schafnaburgenfis: Aimp Colo- A. 1073. nienfis Archiepifcopus, offenfus, his quæ plurima præter æquum & bonum fiebant in Palatio, à Rege petilt vacationem fibi dari deinceps à rerum publicarum adminiftratione, caufatus in fenium jam vergentem ætatem, & laboriofis Regni negotiis minis minufque in dies fufficientem. Quod Rex baud diffi culter annuit: Quia pravis libidinibus futs, & juvenilibus ineptiis jam dudum animadverterat cum graviter offendi, & plerumque, quantùm falva Re

ergo ubi fe in fua recepit, Rex tanquam feveriffimo pædagogo liberatus, ftatim omnia flagitiorum genera, ruptis omnibus modeftia ac temperantiæ frænis, præcipitem fe dedit. Hæc inter crimina non infimum fuit facrilega nundinatio, qua Epifcopatus & Abbatias exacta paffim pecunia dabar Henricus, atque ita omnem Ecclefiafticam libertatem, caftitatem, ac disciplinam fœdabat, & per intrufos indignos Antiftites evertebat. Lambertus rectè adfirmat ipfum in omnia flagitiorum genera fuiffe præcipitem. Quod enim non fola facinora, fed infuper nefanda flagitia fuæ Simo niæ accumularit, in fuperioribus eft abundè monftratum.

Eodem anno ad Rodericum Cabilonenfem E-1 Lib. 1. Ep. pifcopum fcripfit Gregorius feptimus: Inter ca

35.

teros bujus noftri temporis Principes, qui Ecelefiam Dei perniciofa cupiditate venundando diffipave runt, & Matrem fuam, cui ex Dominico Præcepto honorem & reverentiam debuerant, ancillari fubjectione penitùs conculcarunt,Philippum Regem Francorum Gallicanas Ecclefias in tantùm oppressisse, certa relatione didicimus, ut ad fummum hujus tam deteftandi facinoris cumulum pervenisse videatur. Quam rem de Regno illo tantò profectò tulimus moleftiùs, quanto & prudentia reli gione, & viribus nofcitur fuiffe potentiùs, & erga Romanam Ecclefiam multò devotius. De Philippi Patre Henrico, & Helinando Laudunenfi Epifcopo fcribit in libris de fua vita venerabilis GuiL.3. c. 2. bertus, Sanctæ Mariæ apud Novigentum Abbas:

Lib. 1.E

pist 36.

Helinandus cum Henrico, quia multùm erat cu
pidus, & Epifcopatuum venditionibus adfuetus,
largiffimis lenocinationibus & xeniis egit, ut fi
quifpiam Epifcoporum Franciæ decederet, Ponti-
ficalibus infulis ipfe fuccederet. Addit filium &
fuccefforem Philippum fuiffe hominem in Det re-
bus venaliffimum. Nam & ab hoc ifte Helinandus
emit Archiepifcopatum Remenfem.

Paftoris regimine diu defplata, & ad nihilum penè
redacta,
in primis volumus experiri, ut fcilicet
Auguftodunenfem Archidiaconum, unanimi Cleri &
populi, ipfius etiam, ut audimus, Regis adfenfu
eledum, Epifcopatus dono, gratis, ut decet, con-
ceffo, Ecclefiæ præfici patiatur. Quod fi facere no-
luerit, indubitanter noverit nos hanc Ecclefiæ rut-
nam nequaquam diutiùs toleraturos, & ex aucto-
ritate Beatorum Apoftolorum Petri, & Pauli duram
inobedientia contumaciam Canonica auctoritate coer-
cituros. Nam aut Rex ipfe,repudiato turpi Simonia-
cæ hærefis mercimonio, idoneas ad facrum regimen
perfonas promoveri permittet, aut Franci pro certo,
nifi fidem Chriftianam abjicere maluerint, genera‐
lis anathematis mucrone percuffi, illi ulterius ob-
temperare recufabunt. Minatur excommunicare
Regem, & Regnum interdicto fupponere. Re-
gem monuit, & juffit ut Landricum Electum
Regio adfenfu ftatim firmaret, addiditque in
litteris ad Metropolitam Humbertum: Si Rex
in duritia fua permanens, neque necessitati hujus
Ecclefie compati, neque exhortationi noftræ parere
voluerit, præcipimus Apoftolica auctoritate ut
Fraternitas tua neque pro odio, neque pro alicujus
gratia dimittat, quin Eledum Landricum ordina
re ftudeat. Epifcopalium & Abbatialium Ele-
&tionum confirmationem Chriftiani Reges paf-
fim titularunt Epifcopatus aut Abbatiæ donatio-
nem, cenfueruntque pertinere ad fupremam fuæ
coronæ dignitatem: Et iftius contemptores Me-
tropolitas funt frequenter perfecuti uti reos læ
fæ Majeftatis. Hoc jus Gregorius adfirmat non
curandum, dum Rex adfenfum fuum denegat
ob denegationem exacti auri. Et fimili Simo-
nia plures tunc Latini Principes laborabant. Et
quòd Philippus Rex lepram non depofuerit,
lucet ex laudato Guiberto, Hugonis Dienfis

Synodo litteris exftantibus apud Hugonem Fla- ·
viniacenfem, ac variis Epiftolis Sancti Ivonis
Epifcopi Carnutenfis. Suo interim officio fuit
functus Gregorius & omnes has Regias exactio-
nes meritò damnavit de Simonia.

Porrò certa ifta relatio advenerat à Matifco.
nenfi Clero ac populo, cujus Electum Landeri-
cum, Auguftodunenfis Ecclefiæ Archi. Diaco-
num, Philippus Rex nonnifi datis nummis vole-
bat confirmare, atque ita Matifconenfem Eccle-
fiam diuturna viduitate defolabatur, fatigabat,
ac ferè redigebat in nihilum. Palam teftatur
hoc Pontifex in litteris ad Humbertum Lugdu-
nenfem Metropolitam: Clamor Matifconenfium
Clericorum pervenit ad nos, Ecclefiam fuam jam
multo tempore viduatam detrimentum non mo-
dicum fuftinere. Dicunt enim Regem Francorum
electionem fine fuo confenfu factam velle impedi-Epifcopi ad noftrum Gregorium è Pictavienfi
re. Quod nempè nonnifi accepto auro ipfam vel-
let Regio adfenfu firmare. Hanc Regiam Si-
moniam multis elogiis onerat Gregorius. Et-
enim vocat perverfam cupiditatem, Matris Ec-
clefiæ ancillarem fubjectionem, & conculcatio
nem, Ecclefiarum oppreffionem, deteftandum
facinus, Ecclefiarum deftructionem, audaces
Sanctæ religionis exceflus, Ecclefiæ ruinam,
turpe Simoniacæ hærefis mercimonium. Hinc
Regem feriò monet, minatur caftigare feveriùs,
& vindictam non differt, nifi ob avita & fum-
ma Francorum Regum merita in Romanam Ec-
clefiam. Etiam moneri juffit per Rodericum Ca-
bilonenfem Epifcopum, quem vetus iftius Ec-
clefiæ Chronicon appellat Roclenum, affirmat-
que fuiffe litteris apprimè eruditum, & Divino
rum voluminum lectione Audiofiffimum, atque ita
fummæ per omnem Galliam auctoritatis. Et hinc
Rex obedivit. Pergit enim Pontifex: Sed quo-
niam anteaclis diebus Rex per familiarem fuum
Cubicularium Albericum ad noftri cenfuram judicit,

vitam corrigere, & Ecclefias ordinare firmiter nobis refpondit, rigorem Canonicum interim exercere diflulimus. Quod ipfum fcribit in litteris ad Metropolitam Humbertum. At verba fibi dari non patiebatur Gregorius, ideoque adjunxit: Hujus promiffionis fidem in Matifconenfi Ecclefia

Et reverà eft facinus adeò foedum, ut ipfi etiam Turcæ ipfum in nobis rideant, & deteftentur. Etenim de ipforum Imperatore, qui Conftantinopolitanam urbem fubjugavit Mahomete fecundo fcribit Georgius Phranzes: Mabometes dedit litteras Patriarchæ, Gennadio fecundo, cum fubfcriptione auctoritatis Regiæ, quibus illi à vexationibus cavit rebellari vetuit, & quidquam tributi nomine ab eo exigi, vim à quopiam adverfario & inimico adferri interdixit, ac ut vectigalibus & publicis contributionibus ipfe, omnefque fucceffores, & fubjecti Episcopi in perpetuum vacarent, mandavit. Nempè juxta confuetum ab antiquo morem fub Chriftianis Imperatoribus, quos ille ftudebat in omnibus æmulari : Nam Græcorum, licèt Schifmatici, Imperatores nominarunt quidem, atque inveftierunt Patriarchas, Epifcopos Epifcopos, atque Abbates, ip forum tamen vix ullus pofterioribus fæculis legitur iftas dignitates vendidiffe, aut gravaffe exactionibus. Ita fuit à temporibus Conftantini quarti, qui penfionem, in novi Patriarchæ crea

L.3.C. 19.

C. 27.

tione folitam præftari, remifit Romanæ Eccle-
fiæ. Ipfam à Barbaris Herulorum & Gothorum
Regibus invectam Imperator Juftinianus ufque
tunc continuavit. Quin immò videtur hic gravaf
fe folam Romanam Ecclefiam. Etenim de ipfo,
ac Paulo Alexandria Patriarcha, per Pelagium
Romanæ Ecclefie Archidiaconum ac Vigilii
Pontificis Legatum degradato, fcribit in arca.
na hiftoria Procopius Cæfareenfis: Paulus baud
diu fuit cum Byzantium appulit, rogaturus Impe-
ratorem, & pondo fepties cemum auri oblaturus
ut in Sacerdotium reftitueretur, à que se per inju-
riam dejectum contendebat. Pecuniam Juftinianus
accepit. Paulumque comiter & perhonorificè ba-
buit, eumque propediem Alexandrinis licèt al-
teri Sacerdotium id effet, reftituendum adfirmabat,
quafi non à se de viris illius contuber nalibus & auxi-
liariis pecunia & capite acquifitum. Ea verò cum
Cafarem cura, ftudiumque vehementer intentum
baberet, nemini jam dubium erat, quin Sacerdotium
Paulus effet confecuturus. Verùm enim verò Principi
id imperanti haudquaquam Vigilius, qui per id
tempus Byzantii verfabatur, concedendum cenfuit,
neque de fententia, à fe nimirùm per Pelagium la-
ta, decedendum. Sic omnibus in negotiis uni pecu-
nie conradende Juftinianus intentus erat. Quafvis
Juftiniani fordes colligit & fpectatui exponit Pro-
copius, & tamen nullam commemorat commif-
sam, nifi dumtaxat in iftum Paulum. Et quidem
non ad promovendum, fed dumtaxat ad reparan-
dum. Nec per Juftinianum exacta fuit ista pecu-
nia, fed dumtaxat admiffa. Quare à nullo pro-
movendo Epifcopo, fed à folo Romano Pontifi-
ce videtur exegiffe. Et hinc de ejus fucceffore ac
nepote Juftino, quòd Epifcopatus venderet feu
exactionibus foedaret, uti fingularem lepram re-
fert Evagrius Epiphanienfis.

Itaque de Gennadio fecundo, Ifidoro fecundo, Jofepho tertio, & Marco, quatuor pri, quatuor primis poft captam urbem Conftantinopolitanis Patriarchis fcribit apud Emmanuelem Malaxum Patriarchalis hiftoria: Horum quatuor Patriarcharum quifque ita creatus fuit, ut omninò nullum Sultano donum adferret, fed liberè facti funt ficut olim fub Imperatoribus Romanis, quo tempore Imperator munera Patriarchis da bat. Adeò non accipiebat.. Longè minùs exigebat. Verùm Marcus, nefcio ex quibus caufis, incurrit fui Cleri odium hac occafione ufi Trapezuntini funt conati ipfum extrudere, intrudereque fuæ gentis Monachum Simeonem, educatum Conftantinopoli in magna Ecclefia, & quibufdam ornatum virtutibus. Habebant non tantùm amicos, fed etiam confanguineos potentes in aula ac ejus januis, ideoque quafi indè inftructi, mendaciter accufarunt Marcum, Improbi in Ecclefiam gravaminis auctorem & introductorem exftitiffe, de aureis mille, Pefcefit feu Patriarchalis exordit nomine, Sultanico Fifco inferendis. Ideò eum non tantin dignitate fummi honoris exuendum effe, verùm etiam, ficut veteres hæreticos Patriarchas, anathemate feriendum, & exilio mulctandum, eò quòd ad id ufque tempus nemo Patriarcha ullum donum dediffet, aut penfionem aut penfionem En Sultani aulam intuliffet. Adeò tunc apud omnes

Græcos fœtebat commiffa apud Regem Simo nia Marcus erat innocens, & folenniffimo ad facrofancta Evangelia juramento fe expurga vit, pergitque hiftoria: Verùm ejus inimicis calumniatoribus illis, & factioni eorum res non perfuafa, fed ab eo malum initium in Ecclefiam intro ductum, & Pefctfium datum effe pervicèrunt. Idea educamus, inquiunt, eum de Patriarchico folio, quia deturbaty & eliminatu dignus.

Hiftoria profequitur: Ita convenerunt Trape zuntii Proceres, & nonnulli alii ampli civitatis bomines. Et aureos mille corrigatos Sultano miferunt cum his verbis: Quia Patriarcha Majeftati tuæ unum Ducatorum mille promifit, ecce damus id&nos, ut Patriarcham faciamus noftrum Mo❤ nachum, quia cunctus populus, & unà Clericorum chorus non ferunt Patriarcham Marcum. Rex, ut cam orationem audivit, rifit equidem, & diu befit cogitabundus, reputans cum animo fuo, quanta vis effet invidie , quanta fultitia Romanorum, &quàm parum in via Dei ambularent. Tunc refpondens dixit: Ita certè eft, pol licitus fuit bos mille Ducatos Patriarcha. Hoc Sultanus eo confilio refpondit, ut legem novam fanciens, initium induceret : Quicumque fieret Patriarcha, principium feliciùs à munere Majeftati ipfius dando duceret. At miferandus Patriarcha Marcus tale nibil dixerat, nec promiferat. Sola, pia fcilicet, calumnia hoc, educendi ipfius è folio caufa, commenta fuerat. Chriftianos Canones à Gennadio Patriarcha edoctus fuerat Mahometes, noratque Marcum effe innoxium: Hinc Cleri & invidiam & Simoniam deteftatus eft, admiratufque ipfum in via Dei adeò parum ambulare. Adjungit hiftoria de infcio iftius calumniæ populo: De plebe multi Marcum jam degradatum lapidibus incefferunt, tum in viis, tum in quovis fora, cumulifque faxorum in titulum congeftis anathemate deteftabilem fecerunt, tamquam pessimi in Ecclefiam introduci moris auctorem, cùm tamen totius iftius rei effet ignarus. Quæ omnia compendio refert & confirmat etiam Politica Turco-Græciæ hiftoria. Et hæc quidem eft prima Pefcefii, feu Regiæ pro Patriarchali confir matione exactionis origo: Inductæ per ambitiofos Clericos ac Monachos, ac per ipfos etiam Turcos derifæ ac damnatæ.

P

Exponitur decurfus Pescefii,
Chararzii.

Efcefium in Turcica lingua eft idem,

quod initium. Eft donum, quod novus Patriarcha Sultano dat pro exordio Patriar chatus. Inductum eft à quinto poft captam urbem Patriarcha Simeone Monacho Trapezuntino; à Turcorum Imperatore Mahomete fecundo derifum ac damnatum in Chriftianis; è barbara avaritia admiffum, & firmatum in perpetnam legem. Grandem Divinæ juftitiæ regulam habemus in Evangelio: Qua menfura menfi fueritis, remetietur vobis. Hinc calumniofus etiam Simeon cecidit in fui

Cleri ac populi odium, atque ejus occafione Regina Maria, Chriftiana, Amuratis fecundi vidua, & fecundi Mahometis noverca, pro Dio. nyfio Philippopolitano Metropolita, fuo Confeffario, fecit quod habent eædem & Politica & Patriarchalis hiftoriæ: Regina Maria, quòd animo conceperat de Dionyfio faciendo, id etiam in opus perduxit. Duo namque Ducatorum millia in argenteam lancem conjecit, cum his ad Sultanum acceffit, ipfum adoravit

aurum manibus portans, Quod ut ille vidit, interrogavit eam; Quid fibi, mea mater, iftud auri cum argentea lance vult? Refpondit bec: Habeo quemdam Monachum, mibi proprium, quem quæfo mibi per Majeftatem veftram liceat facere Patriarcham. Accepit Stultanus aurum, magnas gratias novercæ fuæ egit, quæ tantam ipfi acceffionem fecerat. Tunc ei dicit: Fac mea mater, iftud quod vis. Cumque mandatum Sultanus mififfet, abductus eft è throno Simeon, Patriarchico bonore dignitate fpoliatus. Ita intrufus fuit Dionyfius, & Patriarchale Pefcefium crevit ad duo milla Ducatorum.

Verum etiam Dionyfius Clero ac populo non placuit, calumniis fractus abjecit Patriarchatum, rediit in ipfum Simeon, pergitque Patriarcha lis Hiftoria: Hac Patriarchæ reftitutione facta, abierunt ad Portam feu Palatium Sultani, ut darent mille Ducatos Pefcefit nomine, feu doni, quod ipfius bujus Simeonis culpa fuerat introduclum in Ecclefiam. At illos planè Quæflor accipere noluit fed adferentes faceffere juffit, fe in rationibus Regit Fifci fcriptum reperire duo millia Pefcefium, quæ bujus Anteceffor Dionyfius dederat. Cui cum refiflere non poffent, Patriarcha & Antiftites, & Clerici Jane petitam duorum millium Summam dederunt, &ita Quafiorem placaverunt. Addit Politica Hifcria: Regius Quaeftor uno mille contentus effe noquit, eò quòd in rationibus fuis duo millia inveniret adfcripta Dionyfio. Hec enim Turcis confuetudo eft, ut minus quam fcriptum exflet, non exigant, fed potiùs plus.

militiæ originem exponit idem Laonicus, adfir
mans Turcicam Monarchiam fuiffe inchoatam
à Septemviro Ottomanno, atque adjungens:
Ottomanus, quæ ad Regni falutem attinent, op-
timè difpofuit. Et ut Regnum fibi faceret quàm ma-
Satellites adlegit,
ximè firmum & opportunum,
quos Regis januas five portas appellavit. Quod
nempè Regium latus femper ftiparent, & non
nifi per ipfos poffet accedi ad Regem. Addit &
aliam tituli caufam: Defuncto Amurathe, Regii L. 1.
Satrapæ, qui januis præerant, Bajazetem, Amu.
rathis filium juniorem, in Imperio magno consensu
collocant. Iftius militiæ Præfecti Regem eligunt
atque inthronizant, atque ita ipfi funt janua &
porta, non tantùm ad Regem, fed etiam ad
Regnum. Omnem iftorum militum educatio-
nem, officia, dignitates largè exponit in quin-
to fui operis libro idem Calchocondylas. Et de
Amurathe fecundo fcribit Georgius Phranzes:
Hic primus Janitzeris prærogativas impertilt, & L.1.c.32.
quod ufque bodiè præftant, munus illis impofuit.
Nam ante id tempus ejus Legionis alia confuetudo,
aliud officium, & genus veftis erat. Juffit item uxo-
res non ducere, ne illarum ac liberorum cura diftra-
berentur, fed in militia foluto femper animo verfa-
rentur. Voluitque eofdem filios fuos appellari.

Simeoni Patriarchæ invidit Raphael Hiero-
Monachus, homo in Servia natus, imperitus,
variè vitiofus apud Baffas notus & gratus,
pergitque de illo Patriarchalis hiftoria: Raphael,
cùm apud Baffas liberè agere poffet, adit eos fup-
plex, colloquitur, pacifcitur, pollicetur fe quotannis
illaturum in Erarium Regii Palatii Charatzium,
boc eft Tributum, duo millia Aureorum. De Pefcefto
jam convenerat, quòd daretur, quando novus fieret
Patriarcha. Exponit Politica hiftoria. Exftitit
ea tempeftate Hiero-Monachus quidam, nomine Ra-
bomo infigniter
phael, è Servia genus ducens
ebriofus. Hic cùm quofdam è Proceribus haberet fau-
tores, pollicitus eft fe quotannis perfoluturum Tri-
buti nomine bis mille Aureos, daturum item Pefce-
Notanda funt verba Abierunt ad Portam, fium, boc eft, munus quod à Patriarcha novo crea
Jeu Palatium. Exponit Laonicus Calchocondy- to datur, quingentorum Aureorum. Hac fua mali-
las fcribens Solimannum, Amurathis primi
Amurathis primitia & ambitione ad alterius honorem graffatus, fu
filium, fuiffe à fratre & Sultano Bajazete voca-
tum ad Januas, & adjungens: Sic aulam Turci
vocant. Hinc fcribit etiam de Solimanno Or-ratzii auctor, & immutator Pefcefii. Hoc enim

chanis filio, fratre primi Amurathis: Solimanus
peregrinos, & reliquos januarum milites adfumens
in Europam trajecit. Et de Imperatore Manue-
le Paleologo: Filium fuum in januis Regis, uti-
que primi Amurathis, ftipendia facere juffit Et
de defuncti Amurathis Proceribus: Regii Sa-
trapæ, qui januis præerant. Et iterum de di-
&to Græcorum Imperatore Manuele : His con-
ditionibus Manuel Byzantii Regnum à Bajazete ac·
cepit, videlicet ut in januas profectus Tributum,
quod imperaffet, folveret, militefque femper, quot
juffiffet, vere appetente adduceret. Andronicus, &
filius ejus Joannes, morantes in januis, victum
apud Regem habuere. Hæc phrafis apud Turcica-
rum rerum Scriptores eft frequentiffima. Proindè
janua feu porta eft Sultani Aula feu Comitatus,
& militare in januis, feu effe Janitzerum, eft
effe militem Palatinum feu Prætorianum, cujus

premum Ecclefiæ folium confcendit, Simeone indè
dejedo. Hic ergo Raphael eft primus annui Cha-

à bis mille Aureis contraxit ad quingentos. Et
ita fuit ufque ad Dionyfium fecundum, ex Ni-
comedienfi Metropolita Patriarcham, de quo
Patriarchalis hiftoria Pefcefium initio fuerant
Aurei quingenti, tunc verò ad tria Aureorum millia
perduxerunt. Utique Baffe. Etenim Dionyfii
motio fuit exceptionibus obnoxia, impugnata
ab ipfis Baffis, atque ita ad omnia componenda
Pefcefium fuit auctum ad tria millia Aureo-

rium donorum difributione, tantùm effecit, ut uno mille deferto Pefcefium poft hàc bis mille Aureorum remaneret. His fecum acceptis, ad Concilium perrexit, manumque Sultani ofculatus, Infigne Poteftatis accepit. Utique Patriarchale pedum, à Sultano inveftitus. Hinc & de Hieremia fecundo, qui ex Lariffæ apud Theffalos Metropolita eft evectus in Patriarcham, fcribit eadem hiftoria: Accepit Pefcefium, duo millia aureorum, profeclufque ad Quæftorem, ea in Erarium Regis intulit. Hid Rex fuit Selymus fecundus, ipfique poft paucos annos defuncto fucceffit Amurathes tertius. Hujus inthronizationem, ac ipfi delata à Provinciis ac Proceribus munera exponit idem liber, & adjungit de eodem Patriarcha Hieremia: Patriarcha quoque accipiens ordinarium Pefcefium, fi ve Honorarim, duo millia Aureorum, abiit ad Re gem, ei fe fubjiciens more Patriarchico ma num ejus ofculans. Qui Rex poteftatem Ecclefiafticam, quam Patriarcha à Patre Sultano Selymo acceperat, eidem confirmavit, atque etiam novum diploma dari juffit, ut fecundùm Religionis fuæ præfcriptum, imperium & jurisdictionem haberet in Metropolitas, Archiepifcopos, Sacerdotes, & omnes Græcos homines, Ecclefias, & Monafteria. Eum denuò inveftivit, ac in Patriarchatu confirmavit. Videtur, quòd à novo Sultano debuerit peti ac impetrari nova inveftitura, ideoque & folvi novum Pefcefium.

7

chatum. Duravit hoc ufque ad Hieremiam pri-
mum, è Sophiæ Metropolita Patriarcham, de
cujus in terram fanctam profectione,
ac indè
natis inter Epifcopos & Clericos diffidiis pergit
hiftoria Adversùs Patriarcham confpirarunt E-
pifcoporum & Clericorum aliqui, ejus ejiciendi
cauffa conflarunt Synodum, & accessionem ad Tribu-
tum fecerunt Aureos quingentos, ita ut tota Sum-
ma fieret quatuor millium. Ec hac via intrufus
fuit Joannicius, Metropolita Zozopolitanus.
Redux Hieremias damnavit augmentum, & Pa-
triarchatu exire maluit, quàm in facinus confen-
tire. Attamen pro renitente folvit populus, at-
que ita illum reddidit fuo throno.

Idem Hieremias pofteà litem habuit cum Pro
choro Bulgaria Archiepifcopo de Berrhæenfi ad
Theffalonicenfem Metropolitam fpectante fuf-
fraganea Ecclefia. Uterque fpectare dixit ad
fuam Diœcefim feu Archiepifcopatum. Hiere-
miæ favebat antiqua Ecclefiafticæ Hierarchiæ re-
gula, quæ & Metropolim & omnes fuffraga-
neas Cathedras mandat effe ejufdem Diœcefis.
Prochorum verò juvabant plura aureæ Bullæ Di-
plomata, quibus Chriftiani olim Imperatores Ber-
rhæam, quòd Bulgarorum Regibus victa pare-
ret, tranfcripferant etiam in Ecclefiafticam po-
teftatem Epifcopi Acridenfis. Et hinc pergit Pa-
triarchalis historia: Prochorus, quo caufam ob-
tineret, centum Aureos Tributo adjecit. Quod cùm
videret Patriarcha, in folicitudinem incidit, quid-
nam faceret, ne ille loca illius Epifcopatus ad fe
traberet. Evicit caufam apud Baffas, ea tamen

Prochorus feciffet, acquiefceret. Quod cum retra-
dare non poffet, fecit. Ita repulfus abiit Procho-

rus..

'Porrò Charatzium in fuo duorum millium ftatu permanfit ufque ad Joachimum, ex Drama Mettropolita Patriarcham, à capta urbe quartum decimum, cui invidit nefcio quis improbus Sely-conditione, ut additioni centum Ducatorum, quam briæ Metropolita, fcribitque de ambobus eadem hiftoria Surgens bic Metropolita in Sénatum Sultani acceffit, & annuo Charatzio aliud Ducatorum mille adjecit, ita ut jam fieret trium mil- Omnem pofteà modum exceffit Cyrillus Lulium. Quo Baffæ audito, ipsum mira comitate ex- caris, qui grandes pecunias ad emendum Paceperunt. Tunc Aatim accerfiverunt Patriarcham triarchatum accepit ab Hollandis mercatoribus, Joacbimum, dicentes: Si acquiefcas additioni mille ftipulatus Calvinifmum inducere in Orientalem Aureorum, quam Selybrienfis fecit Patriarchatus conEcclefiam Quod & poftmodò fecit. Verùm fequendi caufa, refideto fanè in throno tuo; fin ab- Calvinianas ac Lutheranas fordes peffimè odenuis, exibis, & illi locum tuum cedes. Quia bec runt etiam fchifmatici Græci, ideoque ad illum ef Sultani fententia & imperium. Noluit acquiefce- extrudendum obtulerunt Principi vicena Aureore Patriarcha aggravatione hac Tributi fed de rum millia. Ita ille in Rhodum relegatus eft, Throno cedendum fibi duxit, præut hujusmodi ve- & Patriarchali throno impofitus Anthymus niret peccatum. At ipfum cedere noluit popu- Adrianopolitanus Epifcopus, Romanus, & Or Jus, & eo invito folvit Charatzii augmentum. thodoxus. Et hic, quod Hollandica pecunia arEt ita iftud manfit. Regnabat tunc Bayazetes matus Cyrillus, refpiraret ad Cathedram, per fecundus. Hic Joachimum, quòd nimis fplen- quadraginta Dalerorum millia conatus eft se didam Bafilicam in quodam pago ædificari per. firmare. At non firmavit. Etenim Cyrillus mififfet, dejecit. Succeffit Pachomius, Zichna- obtulit fexaginta millia, atque ita rediit in Serum Metropolita, pergitque hiftoria: Poftquam dem. Infeliciffimè periit, ftrangulatus à Turbic unum annum fedit, tum quidam Politici, prio- cis, fucceffitque Cyrillus Berrhæenfis Epifcoris Patriarchæ Joachimi amici, inter fe confilium pus, etiam vir Romanus infigniter ac Orthodoincunt, fe tamquam de fuo daturos Sultano quin- xus. Etenim a Lucari intrufum Calvinifmum gentos Aureos, ut ipfis in Patriarchatum reftituat damnavit fynodaliter, & Turcicas exactiones plu Joachimum. Tributum antea erat trium millium rimùm accidit. Aft & ipfi à Lucaris difcipulo Ducatorum. Hoc ipfi quingentis Ducatis auxerunt, Parthenio oblatifque per hunc nummis fuit ut fumma fieret ter mille & quingentorum. Et hoc extrufus, deportatus Tunetum, & ibidem barcorum præpofterum erga Joachimum ftudium, quo barè ftrangulatus. Et quoniam ftrangulari, quam banc acceffionem Sultano polliciti funt, fufceptum Romanam fidem & communionem excutere maeft ipfo Joachimo fciente & volente. Quippè da luit, ipfum facris fanctorum Martyrum tabulis bat ipfe id auri clanculum, fed nihil fe fcire præ- infcribere jampridem deliberat Romana Eccleferebat. Ita ejecto Pachomio recepit Patriar-fia. Huic Parthenio fucceffit alter Parthenius,

1