Pagina-afbeeldingen
PDF
ePub
[blocks in formation]

Quidquid fit de iftarum litterarum authore, omittere nolim quod de primo Pelagio fcribit ad Conftantium Metropolitam Mediolanenfem Magnus Gregorius. Conftantium Electum priùs de damnandis tribus Capitulis & admittendo quinto Concilio folemnem & fcriptam profeffionem faceret, confirmare noluit Gregorius, & ad queritantem de hac re eumdem jam confeLib. 3. cratum refcripfit: Deceffor Fraternitatis tuæ Law Epift. 2. rentius diftrictiffimam cautionem Sedi Apoftolicæ emi

EP. 55.

fit, in qua viri nobiliffimi in legitimo numero fubfcripferunt. Inter quos ego quoque, tunc Urbanam Præturam gerens, fubfcripfi. Affirmat Laurentium non dumtaxat ad folemniffimam profef onem fuiffe compulfum, fed & evocatum Ro mam, ibi profiteri juffum coram Magiftratu, & à Pelagio Pontifice confecratum. Et hæc omnia Gregorius adeò probavit, ut ex ipfis fuum in Conftantio factum ftabiliverit. Pelagium imitatus eft Joannes octavus. Etenim Afpertum Mediolanenfem Archiepifcopum degradavit, procedi juffit ad novam electionem, Electum vetuit confecrari à Suffraganeis, juffit mitti Romam, & adjunxit: Nos fecundùm morem priftinum, & fecundùm Regiam concefionem volumus Archiepifcopum confecrare. Secundùm morem antiquum, quo Romanus Ponti fex quorumvis in Occidente Epifcoporum confecrationem ex caufis poteft fibi refervare. Recentiora exempla poffint adduci plurima. Et quoties Metropolita adversùm fimiles confecrationes intercefferunt, Sanctus Petrus Apoftolus femper triumphavit. Porrò Glabri Rudolphi in loquendo & fcribendo licentia avitæ ac manifeftæ veritati non poteft præfcribere. Eft impe rita loquacitas. Etenim Metropolitarum ac Provincialium Epifcoporum in danda & accipienda à fefe invicem confecratione morem, quem certum eft effe gratuitum beneficium ac privile gium, cenfet effe Apoftolicum & Canonicum tenorem. Eft ab Hincmaro mutuatus error. Quocirca præfens Canon per omnia rectè definivit.

Quòd Epifcopales etiam per Africanam Dice cefim confecrationes fpectent ad Romanam Ecclefiam, & non nifi ob itineris moleftias fint Carthaginenfi Archiepifcopo ac aliarum Provinciarum Primatibus indultæ abundè lucet ex fuprà laudatis litteris Sancti Cypriani ad Antonianum Epifcopum. Etiam ex litteris ad Santum Papam Cornelium: Quòd tibi de Fortunato ifto Pfeudo Epifcopo, à paucis & inveteratis bereti cis conftituto, non ftatim fcripfi, frater

non ea res erat, que im notitiam fuam deberer per

nos feftinatò perferri. Maximè quando & Fortunati nomen jam fatis noffes, qui eft unus ex quinque Presbyteris, jam pridem de Ecclefia profugis & fen tentia Coepifcoporum noftrorum nuper abfentis. Et

infià: Quando hec oinnia contemnantur à nobis, & miferim tibi proximè nomina Epifcoporum iftic conftitutorum, qui integri & fani in Ecclefia Ca tholica fratribus præfunt. Omnium recenter confecratorum per omnem Africam Epifcoporum nomina & qualitates Romam feftinatò referre adeò debebat Carthaginenfis Archiepifcopus, ut de omiffo hoc etiam circa Anti-Epifcopum Fortunatum, à Feliciffimi Diaconi factione turbulenter intrufum in Carthaginenfem Cathe dram, officio Sanctus Cornelius fuerit conqueftus. Quæ hujus feftinata relationis neceffitas? Ut fingulorum in Africa Epifcoporum qualitates, electionem, & confecrationem difcuteret Pontifex, atque tunc aut infirmaret aut confir maret. Apoftolicus per fextum Nicænum poftea confirmatus Canon ei deferebat prævium confe crationi examen & confirmationem, etiam ipfam confecrationem; verùm tranfmarini itineris difficultas Romanos Pontifices permovit ad iftam indulgentiam. Interim factæ poft confecrationem relationi noluerunt ullo modo renunciare.

Quin & poft Nicænam Synodum voluerunt præviam confirmationem fibi reftitui. Lucet ex Syricii Pontificis Decretali, multam difciplinam reformante, ad omnes Africa Antiftites epiftola, cujus hic eft primus reformans articulus: Nemo extra confcientiam Sedis Apoftolice, hoc eft Primatis audeat ordinare. Integrum enim judicium eft quod plurimorum fententia confequitur, Sextus Nicænus Canon confecrandos Provin ciales Epifcopos mandat confirmari non tantùm à Metropolita, fed etiam à Patriarcha aut Exare cho. Porrò per omnem Africam & Carthagi nenfis Exarchus ordinabat Epifcopos, & quif que etiam Primas in fua Provincia. Confecrandi habebant electionem inter Exarchum & Primates. Dabatur locus præventioni. Interim Primas fine prævia Exarchi confirmatione nequi ba bat confecrare. Et omnes antiqua fua confuetu. dine freti cenfebant præviam Primatis & Exarchi confirmationem fufficere, nec effe opus fimili confirmatione Sedis Apoftolicæ. Hanc tertiam confirmationem cenfebant non folummodò adverfam fuis antiquis moribus, fed & fuperfluam, Nihilominus antiquos mores Syricius voluit cor rigi, regi deinceps juxta fextum Nicænum Canonem, ideoque etiam Apoftolicæ Sedis judicium ante confecrationem exfpectari. Et addidit ipfum nullo pacto effe fuperfluum: Quia integrum judicium eft, quod plurimorum fententia confequi,

[blocks in formation]

Thracica, Afiatica, Pontica, & Africana. Et trium priorum Exarchi erant omninò Autocephali. Hinc ad idem faftigium adspirabat Exarchus Carthaginenfis. Et ex quo tempore San&us Cyprianus, & Sanctus Firmilianus, Cæfarienfis in Cappadocia Epifcopus, Exarchus Pontica Diœcefeos, contra San&um Pontificem Stephanum, & datum aut acceptum in hærefi Baptifmum, conjunxerunt & erexerunt cornua, ambitus infigniter excrevit. Igitur adversùs illum edixit Syricius: Apoftolicæ Sedis, id eft, Primatis. Edixit Africanæ Ecclefiæ nullum effe Exarchum, feu Autocephalum Primatem, nifi folum Epifcopum Romanorum. Proindè Africani Epifcopi omninò fpectant ad ordinationem Romanam, ideoque ipfos Pontifex non tantùm præviè confirmare poteft, fed & confecrare. Interim illi antiquum morem non correxerunt. Perrexerunt citra præviam Romani Pontificis confirmationem confecrare. Lucet ex variis locis Sancti Auguftini, ac Sancti Poffidonii, item ex variis Africanis Synodis. Nempè fuarum confuetudinum Afri erant pertinaciter tenaces, & Syricii Succeffores diffimulare maluerunt, quàm litigare.

Apoftolicæ Sedis jus infigniter profitetur Magnus Afrorum Doctor Sanctus Optatus Mile

Cap. 36.

Africanis partibus fumpfertt Ordinatio Sacerdotalis
exordium, laudabiliter agitis, quòd Sedem Apofio-
licam diligendo, ad officii veftri originem prudenti re-
cordatione recurritis. Quòd Africana Ecclefia ab
ipfis Apoftolis non acceperit Evangelium, fed
feriùs crediderit, aliquoties profitetur Sanctus
Auguftinus. Quòd à Romana Ecclefia accepe-
rit primos Doctores atque Epifcopos, gloriatur
in Præfcriptionum libro Tertullianus: Habes
Romam, unde nobis quoque auctoritas præfto eft.
Per auctoritatem omninò intelligit originem.
Proinde Africana Ecclefia eft Romanæ tradux
& colonia, ac illi fecit nefcio quis antiquus
Pontifex quod Bulgarorum Ecclefiæ fecit Nico-
laus primus: Vos five Patriarcham, five Archie-
Ep. 70.
pifcopum, five Epifcopum vobis ordinari poftuletis, c. 73-
à nemine bunc velle congruentiùs, quàm à Ponti-
fice Sedis Beatt Petri, à quo & Epifcopatus &
Apoflolatus fumpfit initium, ordinari valetis. In
quo hic eft ordo fervandus, ut videlicet à Sedis
Apoftolie Præfule fit nunc vobis Epifcopus confe-
crandus, qui, fi Chrifti Plebs ipfo præftante cre-
fcit, Archiepifcopatus privilegia per nos accipiat,
Gita demum Epifcopos fibi conftituat, qui ei de-
cedenti Succefforem eligant, & propter longitudinem
itineris non jam huc confecrandus, qui electus eft
veniat, fed hunc Epifcopi, qui ab obeunte Archie-

Cunctis, dum admittunt Evangelium, remotis
gentibus primum Epifcopum confecrare confue-
vit Romanus Pontifex, & quivis Patriarcha,
ac Succefforum confecrationem Provincialibus
ob itineris moleftias indulgere. Demonftrari hoc
poteft plurimis exemplis.

vitanus Epifcopus. A Romana Sancti Melchia-pifcopo confecrati funt, fimul congregati conftituant . dis Pontificis Synodo factam Donati in Cafis nigris Epifcopi damnationem exponit, atque Lib. 1. profequitur: Eodem tempore idem Donatur petiit, ut el reverti ad Carthaginem contingeret. Tunc à Filumnio, ejus Suffragatore, Imperatori fuggeftum eft, ut bono pacis Cecilianus Brixiæ retineretur. Et factum eft. Tunc duo Epifcopi ad Africam missi funt, Eunomius & Olimpius, ut remotis duobus unum ordinarent. Venerunt Carthaginem: Fuerunt per quadraginta dies, ut pronuntiarent ubi effet Catholica. Hoc feditiofa pars Donati fieri non eft paffa. Quæ verba rectè commentatur Magnus Gallicanæ Ecclefiæ Doctor Gabriel Albafpinæus Aurelianenfis Epifcopus: Neceffe eft fateri hos : Neceffe eft fatert hos duos Epifcopos, Eunomium ac Olimpium, à summo Pontifice fuiffe missos. Alioquin poteftatem non babuiffent alium in Africa ordinandi. Sed nota, quemadmodum ordinatio in aliis Provinciis & longè diffitis poteft celebrari à fummo Pontifice. Quia nempe ex Apoftolico Canone fpectat ad Pontificem. Hic eam ob itineris moleftias gratiosè indulget Provinciarum Epifcopis, ideoque ex caufis poteft ipfam revocare ad fe, vel aliis delegare. Et quidem Sanctus Optatus loquitur de ipfa Primatiali Carthaginenfi Ecclefia. Etiam nota, quòd laudatæ, quam clarum eft fuiffe Patriarchalem, Melchiadis Synodo adfuerint Merocles Mediolanenfis, Maternus Agrippinenfis, Rheticius Auguftodunenfis, ac Marinus Epifcopus Arelatenfis. Ex quo vides & Italicam, & omnem Gallicanam Dioecefim tunc fpectaffe ad Synodum, ideoque & ad confecrationem Romani Pontificis.

Iftud Romanæ Ecclefiæ jus laudat etiam Magnus Gregorius. Dominicum Carthaginenfem Primatem de factis quibufdam relationibus laudat, atque adjungit: Scientes præterea, unde in

Eandem Romanæ Ecclefiæ poteftatem noftri
feptimi Gregorii tempore infigniter profeffi funt
Cyriacus Carthaginenfium Primas, ac Anzie
Saracenorum Rex in Sitifenfi Mauritania. Adeò
defolata tunc erat Africana Ecclefia, ut non ha-
beret nifi duos Epifcopos: Nempè ipfum Cy-
riacum, & nefcio quem alium confecratum à
Gregorio. Hunc Cyriacus, quia folus confe
crare non poterat, Romam miferat confecran.
dum. Interea Anzir etiam fibi fubditis Chriftia
nis permifit eligi Epifcopum, atque electus fuit
Servandus Presbyter. Et quia etiam duo Epifco-
pi confecrare non poffunt, fimiliter hunc & Cy-
riacus Archiepifcopus & Anzir Rex miferunt
Romam, & poftularunt confecrari à Gregorio .
Sitifenfis Mauritania eft vicina Hifpaniæ, remo-
ta ab Italis: Et ifto adhuc tempore Saraceni do-
minabantur Hifpaniis. Cur ergò Anzir Rex Ser-
vandum non mifit ad Hifpaniarum Epifcopos ?
Quia peritus erat Chriftianorum Canonum, qui
cunctas Afrorum Antiftitum confecrationes de-
ferunt Epifcopo Romanorum. Et hinc de ob Lib. 3.
fervatis his Canonibus gratias illi egit Grego. Ep. 19.

rius.

20. 21.

4

CAPUT VII.

Mediolanenfis Ecclefiæ fupra Aquile-
jenfem Primatus largius
refutatur.

M

Ediolanenfis Cathedræ fupra Aquilejen

ipfam approbandam, quo virum fiftat, ei fpondet Ambrofius. Ipfam fpondet non admittendam fine examine, fed probandam & firmandam. Et haud dubiè fuit ita geftum. Et hinc oritur quæftio, qua authoritate iftam confecrationem San&tum Ambrofius attentaverit. An jura aliena invaferit ac fuerit prævaricatus? Et hoc pofteriùs quibufdam videtur non incredibile. Etenim Netario Conftantinopolitano Epifcopo, ac ejus Succeffori Sancto Joanni Chryfoftomo Ambrofius fuit author, ut in Pontica Diœcefi attentarent non tantùm confecrationes Epifcoporum, fed & degradationes. Suum à fe damnatum atque Apoftatam Diaconum Gerontium, quem Helladius Cæfarienfium Primas confecrarat Nicomedienfem in Bithynia Archiepifcopum, per laudatos Epifcopos rogavit ejici. Et tandem ejecit Sanctus Joannes, ac ejus in locum confecravit Panfophium. Et hic illi in Synodo ad Quercum fuit unus è gravioribus accufationis articulis. Rei feriem habes apud Hermiam Zozomenum. Etiam adducta Ambrofii verba, Meum in te judicium comprobabitur, quibufdam videntur altè clamare, iftam confecrationem fuiffe propriam ufurpationem.

[ocr errors]

fem Metropolim ac alias Venetica Provinciæ Ecclefias Primatum Illuftriffimus Dominus Petrus de Marca firmare poffit ex authentica Epiftola, qua Sanctus Ambrofius Felicem Comenfem in ifta Provincia Epifcopum invitat ad novæ, quam fub Sanctorum Apoftolorum nomine exftruxerat Sanctus Baffianus Laudenfis Epifcopus, Bafilicæ Dedicationem. Affirmat Lib. 8 Felicem effe confecratum fuis manibus, ipfum Ep. 1. ex imperio tractat ut filium, & adeffe non rogat, fed jubet. Quo jure poffit Ambrofius in aliena Provincia confecraffe Epifcopum? Certè non alio quàm Primatus. Nempè id fecerat vacante Metropolitica Aquilejenfis Ecclefiæ CaRefpondeo occultæ rei fundum poffe penetra thedra. Ifto cafu variæ apud Latinos Provinciæ habuerunt varias confuetudines. Quædam om- ri ex confequentibus Sancti Ambrofii verbis: Multa meffis Chrifti, fed pauci operarii. Et difnes confecrationes futuro Metropolite refervaficilè reperiuntur qui adjuvent. Verùm hoc vetus runt, quædam detulerunt Provincia Protothrono, aut feniori, quædam vicinum Metropoli-fed potens eft Dominus, qui mittat operarios in mestam invitarunt. In Aquilejenfem Provinciam Mediolanenfis Epifcopus videtur tunc fuiffe ufus jure fui Primatus. Quòd enim non fororio aut fraterno jure ufus fuerit Magnus Ambrofius, demonftrat epiftola, quam Francorum Legatis, Conftantinopolim proficifcentibus poft quintum Concilium, dedit Clerus Italiæ. Datium Mediolanenfem Archiepifcopum, quòd tria Capitula damnare pertinaciffimè nollet, ad fede. cim ferè annos Imperator Juftinianus exulem Conftantinopoli detinuit, ipfum remitti fupplicat dictus Clerus, & adjungit caufam cùm penè omnes Epifcopi, quos ordinare folet, fi cut benè fcitis, mortui fint, immenfa populi multitudo fine Baptifmo moritur. Quòd nempè in Italia quævis Epifcopalis Parochia olim haberet unicum dumtaxat Baptifterium, & folus Epifcopus omnem populum baptizaret. Aquilejenfis Metropolita nec ob tantam neceffitatem potuit in Mediolanenfi Provincia confecrare novos Epifcopos: Quòd nempè illius Archiepifcopo non effet frater, fed fubditus ac filius.

Quia

Refpondeo hæc omnia non effe fundata. In laudata epiftola id difertè profitetur ipfe Sanctus Ambrofius: Erit mihi fructus dulciffimus, quòd meum in te judicium comprobabitur. Ordinatio non reprehendetur, quam accepifli per impofitionem

manuum mearum ,

benedictionem in nomine Domini JESU. Ad Bafilicarum Dedicationes olim folebant invitari plures Epifcopi, ifta occafione fieri Synodus, & occurrentes quæftiones definiri. Ita tunc factum fuit etiam in Laudenfi civitate. Hinc Felix Epifcopus advenire) timuit: Timuit datam fibi ab alieno Metropo lita confecrationem difcuti atque damnari. Et

quo

fem fuam. Certè in illo ordine Comenfium jam ple
rique cœperunt credere Magifterio tuo, & Doctrina
tua verbum Dei receperunt. Sed qui dedit credentes,
&adjutores dabit. Inter feductos ab Imperatore
Conftantio, & ejufdem Principis feductores Epi-
fcopos fuit Aquilejenfis Metropolita Fortunatia-
nus, de fcribit in virorum Illuftrium cata-
logo Sanctus Hieronymus: Fortunatianus in boc
habetur deteftabilis, quod Liberium Romanæ urbis
Epifcopum, pro fide ad exilium pergentem, primus
follicitavit ac fregit, & ad fubfcriptionem hærefios
compulit. Non fuit Arianus hæreticus, fed Pa-
latinus forex, & omni Palatii vento circumla-
ta arifta, ideoque egit fervilem in Catholica fi
de vertumnum. Et omnes fuæ Provinciæ Ec-
clefias aut hærefi, aut ejus communione fœda-
vit. Nam & Urfatium ac Valentem, fœdiffi-
mos Arianæ fœcis Circumcelliones Epifcopos,
liberè permifit per ipfas graffari. Porrò ad Chri-
fti Domini trecentefimum feptuagefimum fex-
tum, & undecimum Imperatoris Valentiniani
annum fcribit in Chronico laudatus Hierony-
mus: Poft Auxentii feram mortem, Mediolani
Ambrofio Epifcopo conftituto, omnis ad fidem re-
dam Italia convertitur. Aquilejenfes Clerici, qua-
fi Chorus Beatorum babentur. Pofteriora verba
laudant proximum Fortunatiani Succefforem
Sanctum Valerianum, qui factus Epifcopus non
tantùm in dogmate, fed etiam in difciplina
fecit ftatim illic nova omnia atque fanctiflima.
Videtur eodem anno poft Sanctum Ambrofium
factus Epifcopus. Et vacante adhuc ifta Me-
tropoli defun&us eft Comenfis è Fortunatiani
grege Epifcopus, ejus in locum electus Felix,
eò ivit Ambrofius, electionem probavit, & confe

cravit

Canonicam confuetudinem factus eft, alios non

cravit Electum. Eos qui hoc poft Valeriani iterum poftulamus, ut Paulinum Aquilejenfem Pfeumortem contigiffe opinantur, exiftimo non au- do - Epifcopum, & illum Mediolanenfem Epifcodiendos. Nam quomodo tantus Augufta ortho- pum, utique Vitalem, ad clementiffimum Prindoxi Principis authoritate ftipatus Metropolita cipem fub digna cuftodia dirigatis, ut & ifte qui Epifuas civitates non expurgaffet? At manet quæftio,fcopus nullatenus effe poteft, quia contra omnem Qua poteftate Ambrofius ifta patraverit. Ea ipfa, qua Anemium confecravit in Metropoli Syr-perdat, & ille qui contra morem antiquum ordinare mienfium. Apoftolica delegatione Sancti Damafi Pontificis. Ejus verba, Meum in te judicium comprobabitur, nequaquam important Attentatum, fed folam Electi ac electionis confirmationem. Ambrofius fuit rigidiffimus Canonum cuftos, de ulla ipforum prævaricatione numquam vel notatus. Ex his interim lucet quòd Felicem non ex fuæ Sedis jure aut privilegio confecraverit. Si enim Mediolanenfi Cathedræ fuiffet talis confuetudo aut Prærogativa, ifta confecratio non potuerat in quæftionem devocari ad Synodum.

[ocr errors]

eum præfumpfit, debita Canonibus vindictæ fubja ceat. Prior ad Joannem Patricium Epiftola affirmat effe antiquum morem, ut hi Metropolitæ fefe mutuo confecrent: Hæc verò Epiftola à Vitali factam Paulini confecrationem affirmat effe contra Canonicam confuetudinem & antiquum morem. Eam adeò deteftatur, ut affeveret Paulinum effe Pfeudo - Epifcopum, & nullatenùs poffe Epifcopum effe. Quomodo hæc cohærent? Refpondeo cohærere. Verùm res eft altius repetenda. Et notanda funt verba pofterioris Epiftolæ Recolere debet Celfitudo veftra, quid per vos Deus fecerit tempore illo, quo Hiftriam & Venetias Tyranno Totila poffidente, Francis etiam cuncta va

:

pum fieri permiferitis, nifi ad clementiffimum Principem exindè retuliffetis, & quid fieri debuiffet, ejus iterùm Scriptis recognoviffetis, & inter ubique ferventes hoftes Ravennam tamen & is qui'ordinabatur, & is qui ordinaturus erat, providentia Culminis veftri deducti funt. Antiquum morem, qui duos hos Metropolitas ab invicem confecrari

Quòd Mediolanenfi Cathedræ fuper Venetiæ Ecclefias nullus umquam Primatus fuerit, demonftrari poteft etiam ex aliis principiis. In In Aquilejenfi Concilio, unico Domini Archiepiftantibus, non ante tamen Mediolanenfem Episcofcopi fundamento, clarè habemus: Epifcopi qui buic Concilio interfuerunt Valerianus Epifcopus Aquilejenfis, Ambrofius Epifcopus Mediolanenfis. Et infrà Siagrio & Eucherio, viris clariffimis Confulibus, Aquileja in Ecclefia confidentibus cum Epifcopis, Aquilejenfium civitatis Valeriano, Mediolanenfis Ambrofio. Et iterùm, Epifcopi & Presbyteri, qui Concilio fubfcripferunt, Valerianus Epi-jufferat, Pelagius ad difrumpendas ipforum confcopus Aquilejenfis, Ambrofius Epifcopus Mediolanenfis, Eufebius Epifcopus Bononienfis. Valerianus, licet confecratione junior, in omnibus præfertur Ambrofio, quòd nempè Sororum Ecclefiarum effent fratres Epifcopi, & ille effet in propria civitate. Adeò fida funt Domini Archiepifcopi fundamenta. Nec refert quòd Sanctus Ambrofius Aquileja egerit quafi omnia, os & lingua Concilii. Egit enim per Doctrinæ excellentiam, non per Prærogativam Sedis. Et antiqua Romani Imperii notitia inter feptendecim Italiæ Provincias primo Venetias, fecundo Emiliam tertio loco ponit Liguriam, atque ita Apoftolicus Canon non patitur, ut Liguria Archiepifcopus in Venetiarum Cathedras habuerit Primatum. Et quid opus multis? Etiam in laudata, quæ hofce Metropolitas ab invicem ex more confecrari affirmat, ad Joannem Patricium epiftola Pelagius Pontifex difertè addit: Ita tamen ut in ea civitate, in qua erat ordinandus Epifcopus, alterius Civitatis Pontifex occurrere debuiffet, ut & ordinandi clectio à præfenti Ordinatore ex consensu Univerfalis, cui præficiebatur, Ecclefiæ meliùs ac faciliùs potuiffet agnofci, & in fua qui ad Epifcopatum provehendus erat, nec tamen Ordinatori fuo fubdendus fuerat, ordinaretur Ecclefia. Lucida funt verba: Nec tamen Ordinatori fuo fubdendus fuerat. Quod ut palàm profiteretur antiquus mos, juffit non Ordinandum ad Ordinatorem, fed hunc ad iftum accedere. Accedere ad iftius civitatem. Quæ omnia Primatui lucidiffimè adverfantur. Porrò iftius moris originem denuò fateor à me ignorari.

Obftare videtur ejufdem Pelagii ad Valerianum Patricium Epiftola: Iftud eft quod à vobis

tra quintum Concilium conjurationes circumfcripferat atque aboleverat: Utrumque jufferat deinceps à propriis Comprovincialibus confecrari. Verùm Vitalis & Paulinus Papale Decretum fpreverunt, garrientes eoufque non tendi Apoftolicam Poteftatem. Et per ipfos in cefpitationem adducto Patricio Papa refpondit in Sancti Petri arbitrio effe ifta omnia, demonstratque lucido ac nupero exemplo. Etenim antiquus mos non tantùm Metropolitam à Metropolita, fed infuper utrumque jubebat confecrari in propria civitate: Et iftius nuper ad Apoftolicæ Sedis & Imperatoris Juftiniani Decretum factam mutationem ipfe Patricius Valerianus fuerat exfecutus, utrumque Metropolitam cogens Ravennam accedere in alienam Provinciam, ac ibi confecrare & confecrari. Apoftolicam poteftatem etiam fibi adeffe afferuit Pontifex, atque ita morem qui illos ab invicem confecrari voluit, item à fe poffe mutari. Et in litteris ad Joannem Patricium edicit intimam hujus fuæ Poteftatis radicem Videamus utrum vel ipfarum confuetudinem partium in fua Ordinatione confervaverint. Nempè is mos antiquus fuit, ut quia pro longin quitate vel difficultate itineris ab Apoftolico onerofum illis fuerit ordinari, ipfi fe invicem ordinare debuiffent. Affirmat duo. Primò, quòd uterque Metropolita juxta Canones debeat ordinari ab Apoftolico. Deindè, quòd ob itineris moleftias fa&tum illis fit gratiofum mutua confecrationis Indultum. Et hinc infert Paulinum effe confecratum contra omnem Canonicam confuetudinem & antiquum morem, ideoque effe Pfeudo-Epifcopum. Quia nempè poft iftius indulti legiti mam & efficacem revocationem confecratus fuit

[ocr errors]

390

contra Apoftolicum ae fextum Nicænum Canonem: Illud autem generaliter clarum eft, quod fi quis præter fententiam Metropolitæ fuerit factus Epifcopus, bunc magna Synodus definivit Epifcopum esse non oportere. Per Metropolitam intelligit Patriarcham. Et hinc vides iftum morem fuiffe precariam gratiam, & illius primum immutatorem fuiffe primum Pelagium.

Quod ipfum infigniter lucet ex privilegio Ticinenfis Ecclefiæ. Ejus Epifcopum fuiffe à San&to Ambrofio confecratum teftatur in illius vita Paulinus Presbyter, & tamen in Conftantini Pontificis vita fcribit Anaftafius Bibliothecarius : Romam venit & Benedictus Mediolanenfis ArcbiEpifcopus orationis voto, & fuo fe Pontifici præfentare. Altercavit verò & pro Ecclefia Ticinenfi, fed victus eft, eò quòd à prifcis temporibus Sedis Apo folice, ejufdem Ticinenfis Ecclefiæ Antiftes ad confecrandum pertinebat atque pertinuit. Quia nempè quis poft Sancti Ambrofii tempora Pontifex Ticinenfium Epifcopis dederat honorem Pallii, & privilegium plenæ exemptionis. Hinc etiam Lintardum Ticinenfem Epifcopum fuiffe à Nicolao primo confecratum teftatur in hujus vita idem Anaftafius. Et ita fuit ufque ad Alexandrum tertium, qui Papienfes Epifcopos, quod Octaviani fchifma & Imperatoris Frederici violentias fectarentur, honore Pallii & fancto Crucis Vexillo privavit, ac reddidit Metropolitis Mediolanenfibus. Etiam de Joanne quinto Pontifice fcribit liber Pontificalis: Joannes poft multorum annorum curricula propter tranfgreffionem Ordinationis Ecclefiæ Turritanę, quam fine authoritate Pontificis fecerat Citonatus Archiepifcopus Calaritanus, pro eo quod antiquitus Ordinatio fuit Sedis Apoftolicę, & ad tempus conceffa fuerat ipfa Ordinatio eidem Ecclefię. Poftmodùm per Præ protervia faciente Archiepifcoporum, cepta Pontificum ab eadem Ordinatione fufpenfi

funt juxta determinationem fanclę memorię Mar-
tini Papæ. Et fadlo Concilio Sacerdotum, novel-
lum Epifcopum, qui ab eodem Archiepifcopo ordina-
tus fuerat, fub ditione Sedis Apoftolicæ redintegra-
vit atque firmavit, quorum Chirographus Archivo
Ecclefiæ detentus eft. Turritanam Ecclefiam per
ipfum Sanctum Petrum fuiffe à fuo Metropolita
exemptam aliqui affirmant. Ejus fanè exemptio
eft antiquiffima. Illius Epifcopum, quòd Sara-
ceni omnem cum vicinis Infulis infeftarent Ita-
liam, nefcio quis Pontifex indulferat confecra-
ri à Metropolitis Calaritanis. Et ab horum ali-
quo paffus ille eft quod à Vitali Mediolanenfi &
Paulino Aquilejenfi paffus fuerat primus Pela-
gius. Et Joannes quintus fimiliter vicit. Nem-
pè non tantummodò Metropolitarum, fed &
Provincialium Epifcoporum confecrationes &
indulgere poteft ex arbitrio Pontifex, & indul-
tas auferre. Sancti Petri tempore Arelatenfis ci-
vitas non fuit Metropolis: Et tamen quòd ipfi
idem Apoftolus trium Provinciarum Epifcopales
confecrationes dederit, atque ita trium Metro-
politarum privilegium in eam tranftulerit, fuprà
audivimus à Zozymo Pontifice, Sancto Hila-
rio, ejus Anteceffore Patroclo, & multis aliis
Gallicanis Epifcopis. An verum afferuerint,
eft alia quæftio; interim conftanter afferuerunt.
Ex quo vides eos, qui hodie fine fronte & men-
te blaterant fimilia privilegia adverfari Canoni-
bus, ideoque Romanæ Ecclefiæ nullam effe ipfo-
rum impartiendorum poteftatem, garrire ina-
nia, effe indignos Gallicanæ Ecclefiæ abortus,
& latrare contra Lunam. Quædam privilegia pro-
fiteor effe contra Canones: Addo tamen eadem
fecundùm Canones dari. Canones à donante Pon-
tifice lædi fecundùm Canones. Ita fe ab illo lædi
Canones permittunt & gaudent. Ad factiofas
linguas plenè compefcendas exfpecto opportunio-
rem locum.

I'

CANON XII.

Tem ibi mota eft quæftio de confanguinitate Regis & uxoris fuæ. Undè & Rex in media Synodo furrexit, feque de hac re judicium fanctæ Synodi per omnia obfervaturum eft profeffus. Sancta autem Synodus hanc caufam in præfenti Canonicè examinari non poffe judicavit, eò quòd legitimi accufatores non effent.

[merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small][ocr errors][merged small]
« VorigeDoorgaan »