quam præcipitanter adfcenderit, & à quibus execra-¡ Audiamus Geberardi litteras ad Herimannum non Auguftinus de Donatiftis: Hoc autem dicentes de Lib. 3. c. 21. Lib. 6. Eam vocat Romanorum Navale. Rationem dat in Chronico Cæfarienfis Eufebius: Portum Hoftie Claudius exftruxit, dextra levaque duobus quafi brachiis objectis. Fuiffe ampliffimam civitatem docent in Theodofiano Codice lex quarta tituli de frumentario Romanæ urbis Canone, & lex unica tituli de pane Hoftienfi. Hifce de caufis Sanctus Petrus Apoftolus fuos in fupremo Romanorum Epifcopatu Succeffores voluit per iftius Epifcopos confecrari. Et hinc inter alia Nova. tiani, primi Anti-Papæ, crimina ponitur, quod fe per tres agreftes, ab urbe remotos, vi & dolo ac ebrietate circumfcriptos & compulfos Epifcopos fecerit confecrari. Ita apud Ecclefiafticam memorati Eufebii hiftoriam habes in litteris Sancti Cornelii Pontificis ad Fabium Patriarcham Antiochenum. Nempè ifta confecratio tunc adeò fpectabat ad Hoftienfem Epifcopum, ut ifti etiam fimplices Epifcopi alia via non potuerint feduci ad alienum jus invaden, dum. Et de Urficino, Sancti Damafi AntiPapa fcribit Socrates: Perfuafit quibufdam obfcuris abjectis Epifcopis, ut in occulto ipfum crearent Lib. 4. Epifcopum. Ipforum unum edicunt in precibus cap. 24. Theodofio Imperatori porrectis Romani Presbyteri Fauftinus ac Marcellinus : Urficinum Paulus Tiburtinus Epifcopus benedicit. Et Sancti Bonifacii primi Anti-Papam Eulalium fuiffe à violen ter attracto Hoftienfi Epifcopo confecratum, ideoque Bonifacium debuiffe confecrari ab alio habes in Auctuario Symmachi, Urbani tunc Pr Præfecti. Et de Liberii Anti-Papa Felice fecun- Ep. 22. do habet per Conftantinum Cajetanum defcripta ex Sancti Petri Archivo, & per Martium Mile Quòd Romani Pontificis confecratio non per quofvis, fed per folos Hoftienfem, Portuenfem, & Albanenfem Epifcopos poffit fieri, eft antiquiffimus Romanæ Ecclefiæ mos, & haud dubiè Apoftolicum Inftitutum. Ipfum laudat in Carthaginenfis Collationis Breviculo Sanctus Auguftinus. Donatiftis, qui Cecilianum Carthaginenfem Primatem non à Felice Aptungenfi Epifcopo Provinciali, fed à Numidia Primate, uti Principem à Principe, debuiffe ordinari, ideoque perperàm fuiffe ordinatum contendebant, refpondet: Aliud babet Ecclefiæ confuetudo,fium publicata Sancti Damafi vita: In Liberit cap. 16. ut non Numide, fed propinquiores Epifcopi Epifco Lib. 3. pum Ecclefiæ Carthaginis ordinent, ficut nec Roma- locum Felix Diaconus fubrogatur, quem Acacius cap. 35. fcopus Imperatori Conftantio nolebat in hanc pravitatem cooperari. Et de Pelagio primo ha bet liber Pontificalis: Dum non effent Epifcopi, qui eum ordinarent, inventi funt duo Epifcopi, Joannes de Perufia, & Bonus de Ferentino, & Andreas Presbyter de Hofia, & ordinaverunt eum Pontificem. Tunc enim non erant in Clero, qui eum poffent promovere. Et multitudo Religioforum, Sa. pientum, & Nobilium fubtraxerant fe à communione ejus, quia in morte Vigilii Papæ se miscuisset, ut tantis pœnis affligeretur. Nempè Pelagius, Vigilii adhuc Diaconus & apud Juftinianum Imperatorem Apocrifarius, cum Theodoro Cæfa rienfi apud Cappadoces Archiepifcopo confpiraverat adversùm tria Chalcedonenfis Concilii Capitula, & quinto, ob cujus denegatam confirmationem Vigilius fuit à Principe relegatus & tractatus crudeliffimè, Concilio faverat, ideoque de ipfo fcribit in Neftorianæ ac Eutychianæ hærefis Breviario Liberatus Carthaginenfis Ecclefiæ Archidiaconus: Illud liquere omnibus credo, Cap. 24. per Pelagium Diaconum & Theodorum Cæfareæ Cap. padocia Epifcopum hoc fcandalum fuiffe in Ecclefiam ingreffum. Quod etiam publicè ipfe Theodorus clamitavit, fe & Pelagium vivos incendendos, per quos boc fcandalum introivit in mundum. Ita clamavit in lecto mortis. Ifta igitur de caufa omnis. Romanus Clerus & populus Pelagii electi com munionem & confecrationem eft averfatus, atque ita ille debuit confecrari per alienos Epifcopos. Et quidem per folos duos: Contra Canones. Cur hi Hoftienfis Ecclefiæ Presbyterum fibi adjunxerint, edicit Cencius Camerarius in opufculo de ritu Papalis confecrationis: Eledus ab Epifcopo Hoftienfi fpecialiter, & aliis Epifcopis de Curia confecratur. Hoc addito, quòd fi fortè Hofienfis Epifcopus præfens non fuerit, Archipresby ter intereffe debet confecrationi. Exftat opufculum apud Dominum Cæfarem Cardinalem Baronium. Et ad vocem, Archipresbyter, additur: Portuenfis feu Velitrenfis. Hæc verba omninò redundant. Quid enim privilegii poffit Portuensi aut Velitrenfi Archipresbytero competere ex abfentia Hoftienfis Epifcopi? Iftud eft omninò privilegium Archipresbyteri Hoftienfis. Et ità difertè affirmat Hermannus Contractus. Errat tamen ipfum tunc effe tertium confecrantem. Ex eodem privilegio proceffit quod ad Henricum. Ravenna Archiepifcopum fcribit de Parmenfis Epifcopi Cadaloi in Apoftolicam Sedem intrufione Sanctus Petrus Damiani Hoftienfis Epifcopus. Ex hac confuetudine exindè Hoftienfis Epifcopus: Nobis Epifcopis, per diverfa latibula fuEpilt. 4. gientibus, Presbyter Hoftienfis Ecclefie, ut Cadaloum ad Apoflolatus culmen proveheret, raptus eft à fatellitibus Satana, violenter attractus. Adjungit Presbyterum procul dubio deponendum: Quia fui fibimet privilegium Pontificis ufurpavit. Videtur afferere à Presbytero illo tale quid etiam ob Epifcopi abfentiam non potuiffe attentari: Quòd nempè iftud ejus privilegium tune abiiffet in defuetudinem. Quidquid tunc fuerit, jam pridem abolitus eft ifte mos: Ifte Archipresbyter eft à tanto honore jam pridem remotiffimus. Pergit liber Pontificalis de Sanao Leone fecundo: Sanctiffimus vir ordinatus eft à tribus Epifcopis, Andrea Hoftienfi, Joanne Portuenfi, & Placentino Velitrenfi, eò quòd Albanenfis Ecclefia Epifcopum minimè habebat. Et de Joanne quinto: Hic confecratus eft à tribus Epifcopis, Hoftienfi, Portuenfi, Velitrenfi, ficut Prædeceffor ejus Leo Papa. Et de laico in Papatum intrufo Conftantino: 4 Georgio Epifcopo Præneftino, & aliis duobus, Euftratio Albanenfi, Citonato Portuenfi confecratus eft. Quòd nem. pè Hoftienfis Epifcopus tantæ iniquitati nollet cooperari. Habes hæc in vita Stephani quarti. Etiam Benedictum tertium fuiffe ab Hoftienfi & Albanenfi Epifcopis confecratum fcribit Anaftafius Bibliothecarius, & adjungit: Ut mos eft, antiqua traditio dictat, confecratus eft Pontifex. Portuenfis verò Epifcopus prohibitus ab Ecclefia ordinationem, quam debuerat, super eum nullatenus fecit, quod anathemati sese junxerat, ac in perjurii voraginem ceciderat, atque manebat. Et de Adriano fecundo fcribit Guilielmus Romanæ Ecclefiæ Bibliothecarius: Per Epifcopos Reverendiffimos, fcilicet Petrum Cavenfem, Leonem Sylvæ candida, denique tertio loco Donatum Hoftienfem, quia Epifcopus Albanenfis obierat, Formofus verò Portuenfis Epifcopus ad prædicationem Bulgarorum deftinatus exftiterat, benedictionem Summi Pontificatus fufcepit. Etiam Leonem octavum fuiffe à Sicone Hoftienfi, Benedicto Portuenfi ac Gregorio Albanenfi Epifcopo ordinatum, teftatur Romana Synodus Joannis duodecimi. Et de Gregorio feptimo fcribit in Virdunenfis Ecclefiæ Chronico Hugo Abbas Flaviniacenfis: Licet Papalis ordinationis & confecrationis privilegium folis Cardinalibus Epifcopis, Albanenfi, Hoftienfi, & Portuenfi, fit commissum, Giraldus Hoftienfis, quia aberat, exfpectatus non eft, fed qui ejus vices exfequeretur, fubrogatus eft. Quòd nempè Gregorii confecratio ex caufis non pateretur moras. Quod horum trium Epifcoporum privilegium laudant etiam in litteris ad Alexandrum fecundum Pontificem Sanctus Petrus Damiani, Bertoldus Presbyter Conftantienfis, Lib. & in Sigeberti Gemblacenfis appendice Rober- Ep. 10. i A. 1091. A. 554 Lib. 3. tus Abbas Montenfis. Et adjungit: Hoftienfis fcopus ordinat & facrat Romanum Pontificem, & babet Pallium folummodò ad ea, quæ pertinent in ordinatione & confecratione Romani Pontificis. Hæc ex quo fonte Robertus habeat, ignoro. Fuit & facræ & prophanæ Antiquitatis peritiffimus, & dives multis eruditis codicibus: Ex horum aliquo forfitan hauferit. Ego malim iftud fundari in Apoftolico Canone, qui quemvis Patriarcham ac Autocephalum Primatem jullit ab aliquo fuo Comprovinciali Epifcopo confecra ri. Quis Pontifex Hoftienfi Epifcopo Pallium dederit, etiam ignoro. Vaticanus & autenti cus de Alexandri tertii Actis Codex laudat hunc Pontificem fuiffe confecratum ab Hoftienfi Epifccpo, & adjungit : Ad hunc folum Romani Pontificis confecratio pertinet. Et ejus Anti-Papam Octavianum, feu Pfeudo - Victorem quartum affirmat fuiffe confecratum ab Epifcopo Malphitano, Ferentinenfi,& Tusculano, additque fuiffe aufum temerarium. Etiam Octaviani fuccefA. 1164. forem Pfeudo-Pafchalem tertium, quòd à Leo Lib. 1. | Hugo nomine, candidus facie, nigerrimus mente . Cardinalis olim, fed dudum pro fuis fceleribus juftè excommunicatus & abjedus. Hic damnatus dammnatum, perjurus perjurum, parricida laudat parricidam. In loco fi quidem horrido & afperrimo, in mediis nivalibus Alpibus, ubi fames affidua, frigus penè fempiternum, locus ifte vicus eft pro Civitate, dienfi Epifcopo Henrico confecratus fuerit,qui Brixinorum vocatur, altissimis circumdatus fcoculpant Albericus, & Godefridus Colonia Mo-pulis, ubi etiam vix nomen obtinetur Chriftianitanachus ad Sanctum Pantaleonem. Eodem igiturtis, promovetur. Hic principalis Ecclefiæ privilemeritiffimo jure Geberardus Salisburgenfis Epi-|│gia, bìc fummi Sacerdotis jura, bic Sandorum Pafcopus damnavit ordinationem Guiberti. Guibertus erat tunc pridem confecratus Epifcopus, ideoque per ordinationem intelligi debet Papalis coronatio feu inthronizatio. Nam & hæc fpectat ad Hoftienfem Epifcopum. Guidielmus Romanæ Ecclefiæ Bibliothecarius exponit hujus conventiculi Acta, ac præfertim Guiberti inthronizationem: Hunc talem, utique Guibertum, Henricus Rex adoravit pronus in terTam, cui etiam, fuadente Dionyfto Placentino Epifcopo, jurasse asseritur, ut ab eo Imperii coronam acciperet. Quid plura ? Ita peccatis exigentibus, omnes qui aderant præfentes, mente excæcati funt, ut non refpicerent cœlum, fed ad ejus veftigia ofculanda, prob dolor, fefe pariter ter incurvarent. His ita trum inftituta, bìc omnia evacuantur Canonica De- Quæftiones varia circà Brixinenfe peractis, Rex in apertam bærefim lapfus, ad propria Rima quæftio eft, An Guibertus ab hoc in Octavis Apoftolorum regressus eft; Guibertus vesò bærefiarcha, infignitus Papalibus infignibus, cum complicibus fuis pomposè intravit Italiam. Etjam in avitum Papalis confecrationis locum hic Conventus impegit. Papa enim, nifi graviffima neceffitas impediat, confecrari debet Romæ in Vaticana Bafilica, ad corpus Sancti Petri. Victorem tertium, Guiberto Romanam Urbem Occupante, fuiffe electum fcribit Magnum Belgii Chronicon, atque adjungit. Victorem invitum pauci de Romanis ad culmen fummi Sacerdotii trabunt, corruptifque pecunia Leonianę Urbis cuftodibus, ob metum Schifmatis, nocte confecrandum in Ecclefia beati Petri inducunt. Tanta eft neceffitas, ut confecratio accipiatur in ifta Ecclefia. Et non de nocte accipi debet, fed hora diei tertia. Victor maluit horam, quàm locum difpenfatoriè præteriri. conventiculo fuerit reverà electus? Refpon- Succefforibus illius, qui ab Apoftolica Sede perfo Papam, ac intrudi Cadaloum Parmenfem Epifcopum in vacantem Cathedram defuncti Nicolai. Nam & Guibertus erat homo Parmenfis. Meliora per Sanctum Annonem Colonienfem Archiepifcopum edoctus Henricus hæc Attentata correxerat, nihilominùs ob inflictam fibi à Gregorio feptimo degradationem actus in rabiem rediit ad eundem rabidum fenfum, atque iftum eundem jam Ravennæ Archiepifcopum Guibertum in hoc Brixinenfi Conventiculo nominavit atque violenter in Papatum intrufit. Quod ipfum in Caffinenfis Monafterii Chronico teftatur Leo Hoftienfis Epifcopus Germanorum ac Longobardorum, qui Henricum in fchifmatica adversùs feptimum Gregorium expeditione fequeDd 2 ban 1 316 bantur, Epifcoporum cum Defiderio Caffinenfi Abbate & Romanæ Ecclefiæ Cardinale de Guiberti intrufione difputationem refert, atque inter Lib. 3. alia fcribit: Epifcopi illi privilegium Nicolai Pa• cap. 50. pæ, quod cum Hildebrando Archidiacono & cen tum vigintiquinque Epifcopis fecerat, proferebant , quo ftatutum fuerat, ut nunquam in Romana Ecclefia fine Imperatoris nutu Pontifex fieret, quod fi contingeret fieri, fciret se hujufmodi non pro Papa babendum, fed anathematizandum. An integrum & fanum, an verò corruptum à Guiberto Decretum allegaverint, infrà difcutiam. Quidquid fit, afferuerunt Pontificis nominandi Indu'tum Henrico fuiffe à Nicolao datum, atque ejus vigore Guibertum effe promotum. Addiderunt plures Pontifices fuiffe ita promotos, exemplis demonftrare conati funt, atque ita tam hujus promotionis, quàm ipfius etiam Decreti juftitiam evincere. Ejufdem Defiderii aliam cum ipfo Anti-Papa Guiberto de eadem re difputationem exponit idem Leo. Et de Apoftolicæ Sedis invafione redargutus Hærefiarcha, fe invitum id feciffe refpondit. Nam fi facere id renuiffet, jus fuum profectò ab Imperatore adimendum afferebat. Utique jus nominandi Pontificis. Et hoc tanto zeli impetu defenderunt ifti Epifcopi, ut ad Papalis electionis ex Apoftolico Canone libertatem provocanti, & Germanorum Imperatoribus nequidem Regium confenfum deinceps permittendum afferenti Defiderio Aftenfis Epifcopus indi gnationem Regis & omnium ultra montes habitantium fuerit cum ftomacho minatus. Et tamen hic, licet Hentico adhæreret, non erat alienus à feptimo Gregorio. cato Sanctus Petrus Damiani: Ecce compellis me Sanctus Anfelmus adducit & fecundam refpon- nec Secunda quæftio eft, An Guibertina & Henriciana factio fuerit circa hoc punctum fundata? Refpondeo nec ullum fundamenti fucum illi adfuiffe. Lucet ex Sancti Anfelmi Lucenfis Epifcopi variis ad ejus nugas refponfionibus. Hæc eft prima: Quòd fi admittendum eft, ut ratione fadum dicatur, objicimus ad hoc confutandum, præfatum Regem & ejus Optimates, fe ea conftitutione indignos feciffe. Primùm, quia pofteà præfatum Nicolaum, Colonienfem Archiepifcopum pro fuis exceffibus corripuisse, graviter tulerunt, eumque bujus gratia, quantùm in fe erat, à Papatu depofuerunt, & nomen ejufdem in Canone confecrationis nominari vetuerunt, ideoque Decretum ejus de juretificatus, confentiente pariter & agente Rege Henirritum effe debebit. Quia cùm à toto orbe Papa baberetur, juxta corundem fententiam eifdem Papa non fuit. Quafi non ex Dei, fed ex eorum tantùm penderet voluntate, quempiam quidlibet effe vel non effe. Romanus enim Pontifex, ut fapientes norunt, non modò deponi, fed etiam nullo Cbriftiano jure poteft à quolibet judicari. Colonienfis ille Archiepifcopus fuit fanctus Anno. Ejus à Nicolao Pontifice caftigatum delictum ufque huc ignoro. Forfan fuerint ejus lites cum populo Colonienfi. Porrò Nicolai Decretum erat precaria & ad nutum revocabilis in Henricum Regem gratia. Lucet ex adductis ejus verbis. Et ifta in Nicolaum audacia erat atrociffima injuria atque ingratitudo. Hinc Anfelmus rectè fcribit precariam gratiam ab ipfa fuiffe exfufflatam. Infigniter hæc illuftrat in difputatione cum Regio Advo rico, pariterque Patricio Romane Ecclefię. Necef- ad 1 fuccedere, ficut in Regia dignitate. Preterea impu ad folam Phrygiam, aut etiam ad folam Ma- | fertim graffantes, Epifcopos & Clericos Nico tem conjunxerunt caudas, & conjurarunt dein. Sanctus Anfelmus addit tertiam refponfionem: Hunc in finem puero Regi Henrico miferunt fectatores facere non tantùm Cadaloitas, fed colai Pontificis. Guibertus tunc erat Regis Henrici Cancellarius. Et hac de re fcribit HermanA. 1061. nus Contractus: Rome Nicolao Papa defuncto, Romani coronam & alia munera Henrico Regi tranfmiferunt, cumque pro cligendo fummo Pontifice interpellaverunt. Qui ad fe convocatis omnibus Italie Epifcopis, generalique Conventu Bafileæ habito, eadem impofita corona Patricius Romanus appellatus eft. Deindè cum communi omnium confilio Parmenfem Epifcopum in fummum Romanæ Ecclefię elegit Pontificem. Regia authoritate nominavit. Quod ipfum lucidè affirmat Lambertus SchafnaA. 1063 burgenfis: Gerardus Papa, qui & Nicolaus, obiit. In cujus locum per electionem Regis & quo. rundam Principum Parmenfis Epifcopus eft fubftitutus. Utique Cadalous. Per Italiæ Epifcopos Hermannus intelligit folos Epifcopos Longobar-genfis verba: Caufabantur Romani Principes, quòd A. 1064, diæ. Hi enim foli fpectabant ad Germanicum Imperium. Eadem de re scribit in Collectaneis de antiquis Pontificum Geftis Nicolaus Aragonenfis: Cùm in urbe Romana hęc, jam nobis di-epifcopum Romam mitti. Qui veniens eò, cùm &ta per Hermannum Contractum, agerentur, Longobardorum Epifcopi, tam Simoniaci & incontinentes, quàm alii facinorofi, authore Guiberto Parmenfi, convenerunt in unum &confimiliumfi Epifcopo, per electionem eorum Anfelmum LucenClericorum multitudine congregata, communiter fta-fem Epifcopum pro co ordinari conftituit. Ita Antuerunt, ut aliundè non deberent Papam accipere, quàm de paradifo Italie, & talem perfonam, que eorum infirmitatibus compateretur condefcenderet. Quo facto aliquos ex ipfis ad Imperatricem ultra montes miferunt, qui ejus animum quibusdam verofimilibus figmentis allicerent, fibi propitiam facerent. Venientes autem ad eam, fuggefferunt quòd filius ejus ita in honorem Patriciatus deberet Rex eis inconfultis Romanę Ecclefię Pontificem con- aliud turbatis rebus invenire non poffet remedium, felmus Lucenfis Epifcopus factus eft Alexander Proindè Guibertus Cancellarius tunc corrupit |