Pagina-afbeeldingen
PDF
ePub

quam præcipitanter adfcenderit, & à quibus execra-¡
zus fit, quæve corum fuerit vita vel converfatio, &
quid de Ordinato vel Ordinatoribus ejus fentiendum
fit, Geberardus Salzburgenfis Epifcopus, qui cuivis
fpeculum erat bonorum, interrogatus edicat.

[ocr errors]
[ocr errors]

Audiamus Geberardi litteras ad Herimannum
Metenfem Epifcopum, virum fimilis fanctimo-
niæ: Guibertus, quondam Ravennas Archiepifco-
pus, cum obedientiam, quam Apoftolica Sedi jura-
mento promiferat, non attendere, fed contra ipfam
omnimodis fuperbire ftuduisset, in Romana Synodo
inrecuperabiliter depofitus & anathematizatus eft ab
Apoftolica Sede, & ab Epifcopis totius Ecclefiæ.
Nec hoc femel in una Synodo, fed in omnibus Syno-
dis, quotquot jam feptennio Romæ celebrate funt.
Hic igitur ita in perjuriis inveteratus, & pro iifdem
inrecuperabiliter depofitus & anathematizatus, Se-
dem Romani Pontificis, cui obedientiam juravit,
per manus anathematizatorum, utpotè fibi fimilium,
invafit, legitimo Paftore adhuc eidem Sedi præfiden-
te. Ipforum autem excommunicatorum nullus eum
confecrare, vel potiùs execrare præfumpfit
pre-
zer Mutinenfem & Aretinum Ex-Epifcopos, qui
ambo pro fuis criminibus jam annis tribus officio
communione caruerunt. Sed hi, etiamfi officium
é communionem haberent, & Romana Sedes Pa-
flore vacaret nullum tamen eidem Sedi Pontifi
cem ordinare poffent. Hujus enim ordinationis pri-
vilegium folis Cardinalibus Epifcopis, Albanenfi,
Oftienfi, Portuenfi, à Sanclis Patribus eft concef-
fum. Ergò Mutinenfts & Aretinus Episcopi, jux-
ta teftimonium fan&iffimi Pape Innocentii,
benedictionem, fed damnationem, quam habue-
runt, fuo Ravennati imponere potuerunt. Nec il-
Jum in Romanum Patriarcham, fed in perditiffi
mum Hærefiarcham promoverunt. Caveat igitur
omnis Chriftianus caput Anti-Chrifto inclinare, fta
tuam quam Nabuchodonofor erexit adorare, ficque
fe ipfius Hærefiarchæ perniciofissimo anathemati in-
nodare. Nam quicumque illi obedierit, qui dixit,
Ponam fedem meam ad aquilonem, & ero fimilis
Altiffimo, certiffimè in æternam damnationem ibit
cum ipfo. Amen. Laudata Innocentii verba ha- ||
bes in litteris ad Rufum Theffalonicenfem ac
alios Illyrici Epifcopos, quæ adfirmant per hæ-
reticæ manus impofitionem vulnerari nobis ca-
put, & adjungunt : Qui quod non habuit dare
non potuit, damnationem utique, quam habuit,
per pravam manus impofitionem dedit.

non

Auguftinus de Donatiftis: Hoc autem dicentes de
fua confuetudine, quam nefcio quando inflituerunt,
Ecclefia Catholicæ præjudicare conabantur, quæ
confuetudo fi antiqua effet, hoc ipfum objecissent Ca
ciliano, quando eum abfentem damnaverunt. Se-
cundus Tigifitanus Epifcopus, ac tunc Numi-
diæ Primas, quidem Cæciliano fuperordinavit, ac
in Carthaginenfem thronum intrufit Majorinum,
attamen ob folam Provincialium, qui omnes
Cæciliano manebant fideles, Epifcoporum ino-
piam, non ex animo inducendæ iftius novitatis.
Hanc pofteà, ut fuis in Cæcilianum & Catho-
licam Ecclefiam odiis fomenta adderent, Dona-
tiftæ fibi confinxerunt. Ut enim Patriarcha, &
quivis à Patriarchali manu exemptus Primas aut
Metropolita confecretur à propriis Suffraganeis,
mandat antiquiffima, ideoque & Apoftolica
confuetudo. In quibufdam Provinciis fpectavit
ad feniorem, in quibufdam ad dignioris, aut
etiam vicinioris civitatis Suffraganeum. Porrò
de Hoftienfi civitate, Anci Martii Regis ope-
re, quam Almæ Urbis clientem & alumnam ap-
pellat Florus, fcribit in libris de Gothico Im-
peratoris Juftiniani bello Procopius Cæfarienfis :
Hoftia urbs quondam magni nominis, nunc mœnibus Lib. I.
planè nuda. Nempè ipfis fpoliata per Gothos. cap. 26,

Lib. 3. c.

21.

Lib. 6.

Eam vocat Romanorum Navale. Rationem dat in Chronico Cæfarienfis Eufebius: Portum Hoftie Claudius exftruxit, dextra levaque duobus quafi brachiis objectis. Fuiffe ampliffimam civitatem docent in Theodofiano Codice lex quarta tituli de frumentario Romanæ urbis Canone, & lex unica tituli de pane Hoftienfi. Hifce de caufis Sanctus Petrus Apoftolus fuos in fupremo Romanorum Epifcopatu Succeffores voluit per iftius Epifcopos confecrari. Et hinc inter alia Nova. tiani, primi Anti-Papæ, crimina ponitur, quod fe per tres agreftes, ab urbe remotos, vi & dolo ac ebrietate circumfcriptos & compulfos Epifcopos fecerit confecrari. Ita apud Ecclefiafticam memorati Eufebii hiftoriam habes in litteris Sancti Cornelii Pontificis ad Fabium Patriarcham Antiochenum. Nempè ifta confecratio tunc adeò fpectabat ad Hoftienfem Epifcopum, ut ifti etiam fimplices Epifcopi alia via non potuerint feduci ad alienum jus invaden, dum. Et de Urficino, Sancti Damafi AntiPapa fcribit Socrates: Perfuafit quibufdam obfcuris abjectis Epifcopis, ut in occulto ipfum crearent Lib. 4. Epifcopum. Ipforum unum edicunt in precibus cap. 24. Theodofio Imperatori porrectis Romani Presbyteri Fauftinus ac Marcellinus : Urficinum Paulus Tiburtinus Epifcopus benedicit. Et Sancti Bonifacii primi Anti-Papam Eulalium fuiffe à violen ter attracto Hoftienfi Epifcopo confecratum, ideoque Bonifacium debuiffe confecrari ab alio habes in Auctuario Symmachi, Urbani tunc Pr Præfecti. Et de Liberii Anti-Papa Felice fecun- Ep. 22. do habet per Conftantinum Cajetanum defcripta ex Sancti Petri Archivo, & per Martium Mile

Quòd Romani Pontificis confecratio non per quofvis, fed per folos Hoftienfem, Portuenfem, & Albanenfem Epifcopos poffit fieri, eft antiquiffimus Romanæ Ecclefiæ mos, & haud dubiè Apoftolicum Inftitutum. Ipfum laudat in Carthaginenfis Collationis Breviculo Sanctus Auguftinus. Donatiftis, qui Cecilianum Carthaginenfem Primatem non à Felice Aptungenfi Epifcopo Provinciali, fed à Numidia Primate, uti Principem à Principe, debuiffe ordinari, ideoque perperàm fuiffe ordinatum contendebant, refpondet: Aliud babet Ecclefiæ confuetudo,fium publicata Sancti Damafi vita: In Liberit cap. 16. ut non Numide, fed propinquiores Epifcopi Epifco

Lib. 3.

pum Ecclefiæ Carthaginis ordinent, ficut nec Roma-
na Ecclefie ordinat aliquis Epifcopus Metropolita
mus, fed de proximo Hoftienfis Epifcopus. Pergit

locum Felix Diaconus fubrogatur, quem Acacius
Cafaree Paleftine Epifcopus confecravit. Quod
ipfum in Illuftrium virorum catalogo infinuat
Sanctus Hieronymus. Nempè Hoftienfis Epi-

cap. 35.

[ocr errors]

fcopus Imperatori Conftantio nolebat in hanc pravitatem cooperari. Et de Pelagio primo ha bet liber Pontificalis: Dum non effent Epifcopi, qui eum ordinarent, inventi funt duo Epifcopi, Joannes de Perufia, & Bonus de Ferentino, & Andreas Presbyter de Hofia, & ordinaverunt eum Pontificem. Tunc enim non erant in Clero, qui eum poffent promovere. Et multitudo Religioforum, Sa. pientum, & Nobilium fubtraxerant fe à communione ejus, quia in morte Vigilii Papæ se miscuisset, ut tantis pœnis affligeretur. Nempè Pelagius, Vigilii adhuc Diaconus & apud Juftinianum Imperatorem Apocrifarius, cum Theodoro Cæfa rienfi apud Cappadoces Archiepifcopo confpiraverat adversùm tria Chalcedonenfis Concilii Capitula, & quinto, ob cujus denegatam confirmationem Vigilius fuit à Principe relegatus & tractatus crudeliffimè, Concilio faverat, ideoque de ipfo fcribit in Neftorianæ ac Eutychianæ hærefis Breviario Liberatus Carthaginenfis Ecclefiæ Archidiaconus: Illud liquere omnibus credo, Cap. 24. per Pelagium Diaconum & Theodorum Cæfareæ Cap. padocia Epifcopum hoc fcandalum fuiffe in Ecclefiam ingreffum. Quod etiam publicè ipfe Theodorus clamitavit, fe & Pelagium vivos incendendos, per quos boc fcandalum introivit in mundum. Ita clamavit in lecto mortis. Ifta igitur de caufa omnis. Romanus Clerus & populus Pelagii electi com munionem & confecrationem eft averfatus, atque ita ille debuit confecrari per alienos Epifcopos. Et quidem per folos duos: Contra Canones. Cur hi Hoftienfis Ecclefiæ Presbyterum fibi adjunxerint, edicit Cencius Camerarius in opufculo de ritu Papalis confecrationis: Eledus ab Epifcopo Hoftienfi fpecialiter, & aliis Epifcopis de Curia confecratur. Hoc addito, quòd fi fortè Hofienfis Epifcopus præfens non fuerit, Archipresby ter intereffe debet confecrationi. Exftat opufculum apud Dominum Cæfarem Cardinalem Baronium. Et ad vocem, Archipresbyter, additur: Portuenfis feu Velitrenfis. Hæc verba omninò redundant. Quid enim privilegii poffit Portuensi aut Velitrenfi Archipresbytero competere ex abfentia Hoftienfis Epifcopi? Iftud eft omninò privilegium Archipresbyteri Hoftienfis. Et ità difertè affirmat Hermannus Contractus. Errat tamen ipfum tunc effe tertium confecrantem. Ex eodem privilegio proceffit quod ad Henricum. Ravenna Archiepifcopum fcribit de Parmenfis Epifcopi Cadaloi in Apoftolicam Sedem intrufione Sanctus Petrus Damiani Hoftienfis Epifcopus. Ex hac confuetudine exindè Hoftienfis Epifcopus: Nobis Epifcopis, per diverfa latibula fuEpilt. 4. gientibus, Presbyter Hoftienfis Ecclefie, ut Cadaloum ad Apoflolatus culmen proveheret, raptus eft à fatellitibus Satana, violenter attractus. Adjungit Presbyterum procul dubio deponendum: Quia fui fibimet privilegium Pontificis ufurpavit. Videtur afferere à Presbytero illo tale quid etiam ob Epifcopi abfentiam non potuiffe attentari: Quòd nempè iftud ejus privilegium tune abiiffet in defuetudinem. Quidquid tunc fuerit, jam pridem abolitus eft ifte mos: Ifte Archipresbyter eft à tanto honore jam pridem remotiffimus. Pergit liber Pontificalis de Sanao Leone fecundo: Sanctiffimus vir ordinatus eft

à tribus Epifcopis, Andrea Hoftienfi, Joanne Portuenfi, & Placentino Velitrenfi, eò quòd Albanenfis Ecclefia Epifcopum minimè habebat. Et de Joanne quinto: Hic confecratus eft à tribus Epifcopis, Hoftienfi, Portuenfi, Velitrenfi, ficut Prædeceffor ejus Leo Papa. Et de laico in Papatum intrufo Conftantino: 4 Georgio Epifcopo Præneftino, & aliis duobus, Euftratio Albanenfi,

Citonato Portuenfi confecratus eft. Quòd nem. pè Hoftienfis Epifcopus tantæ iniquitati nollet cooperari. Habes hæc in vita Stephani quarti. Etiam Benedictum tertium fuiffe ab Hoftienfi & Albanenfi Epifcopis confecratum fcribit Anaftafius Bibliothecarius, & adjungit: Ut mos eft,

antiqua traditio dictat, confecratus eft Pontifex. Portuenfis verò Epifcopus prohibitus ab Ecclefia ordinationem, quam debuerat, super eum nullatenus fecit, quod anathemati sese junxerat, ac in perjurii voraginem ceciderat, atque manebat. Et de Adriano fecundo fcribit Guilielmus Romanæ Ecclefiæ Bibliothecarius: Per Epifcopos Reverendiffimos, fcilicet Petrum Cavenfem, Leonem Sylvæ candida, denique tertio loco Donatum Hoftienfem, quia Epifcopus Albanenfis obierat, Formofus verò Portuenfis Epifcopus ad prædicationem Bulgarorum deftinatus exftiterat, benedictionem Summi Pontificatus fufcepit. Etiam Leonem octavum fuiffe à Sicone Hoftienfi, Benedicto Portuenfi ac Gregorio Albanenfi Epifcopo ordinatum, teftatur Romana Synodus Joannis duodecimi. Et de Gregorio feptimo fcribit in Virdunenfis Ecclefiæ Chronico Hugo Abbas Flaviniacenfis: Licet Papalis ordinationis & confecrationis privilegium folis Cardinalibus Epifcopis, Albanenfi, Hoftienfi, & Portuenfi, fit commissum, Giraldus Hoftienfis, quia aberat, exfpectatus non eft, fed qui ejus vices exfequeretur, fubrogatus eft. Quòd nempè Gregorii confecratio ex caufis non pateretur moras. Quod horum trium Epifcoporum privilegium laudant etiam in litteris ad Alexandrum fecundum Pontificem Sanctus Petrus Damiani, Bertoldus Presbyter Conftantienfis, Lib. & in Sigeberti Gemblacenfis appendice Rober- Ep. 10. i

A. 1091.

A. 554

Lib. 3.

tus Abbas Montenfis. Et adjungit: Hoftienfis
Epifcopus ex antiqua confuetudine ordinat & fa- A. 1182
crat Romanum Pontificem. Que confuetudo exinde
accidit, quod martyrizato Beato Sixto & Sando
Laurentio ejus Diacono, Beatus Juftinus Presbyter
cum Clero Romano elegit Dionyfium in Pontificem
Romanum, quem facravit Maximus Hoftienfis Epi-

fcopus ordinat & facrat Romanum Pontificem, & babet Pallium folummodò ad ea, quæ pertinent in ordinatione & confecratione Romani Pontificis. Hæc ex quo fonte Robertus habeat, ignoro. Fuit & facræ & prophanæ Antiquitatis peritiffimus, & dives multis eruditis codicibus: Ex horum aliquo forfitan hauferit. Ego malim iftud fundari in Apoftolico Canone, qui quemvis Patriarcham ac Autocephalum Primatem jullit ab aliquo fuo Comprovinciali Epifcopo confecra ri. Quis Pontifex Hoftienfi Epifcopo Pallium dederit, etiam ignoro. Vaticanus & autenti cus de Alexandri tertii Actis Codex laudat hunc Pontificem fuiffe confecratum ab Hoftienfi

Epifccpo, & adjungit : Ad hunc folum Romani Pontificis confecratio pertinet. Et ejus Anti-Papam Octavianum, feu Pfeudo - Victorem quartum affirmat fuiffe confecratum ab Epifcopo Malphitano, Ferentinenfi,& Tusculano, additque fuiffe aufum temerarium. Etiam Octaviani fuccefA. 1164. forem Pfeudo-Pafchalem tertium, quòd à Leo

Lib. 1.
Ep. 20.

| Hugo nomine, candidus facie, nigerrimus mente . Cardinalis olim, fed dudum pro fuis fceleribus juftè excommunicatus & abjedus. Hic damnatus dammnatum, perjurus perjurum, parricida laudat parricidam. In loco fi quidem horrido & afperrimo, in mediis nivalibus Alpibus, ubi fames affidua, frigus penè fempiternum, locus ifte vicus eft pro Civitate, dienfi Epifcopo Henrico confecratus fuerit,qui Brixinorum vocatur, altissimis circumdatus fcoculpant Albericus, & Godefridus Colonia Mo-pulis, ubi etiam vix nomen obtinetur Chriftianitanachus ad Sanctum Pantaleonem. Eodem igiturtis, promovetur. Hic principalis Ecclefiæ privilemeritiffimo jure Geberardus Salisburgenfis Epi-|│gia, bìc fummi Sacerdotis jura, bic Sandorum Pafcopus damnavit ordinationem Guiberti.

Guibertus erat tunc pridem confecratus Epifcopus, ideoque per ordinationem intelligi debet Papalis coronatio feu inthronizatio. Nam & hæc fpectat ad Hoftienfem Epifcopum. Guidielmus Romanæ Ecclefiæ Bibliothecarius exponit hujus conventiculi Acta, ac præfertim Guiberti inthronizationem: Hunc talem, utique Guibertum, Henricus Rex adoravit pronus in terTam, cui etiam, fuadente Dionyfto Placentino Epifcopo, jurasse asseritur, ut ab eo Imperii coronam acciperet. Quid plura ? Ita peccatis exigentibus, omnes qui aderant præfentes, mente excæcati funt, ut non refpicerent cœlum, fed ad ejus veftigia ofculanda, prob dolor, fefe pariter ter incurvarent. His ita

trum inftituta, bìc omnia evacuantur Canonica De-
creta. Nimirum fi qui regassent, ut alium Cælis
exiftimo,
imponeret Deum, quantum in ipfo erat,
faceret & confirmaret. Utique Ex-Cardinalis Hu-
go. Infame adeò spectrum, ne fine Cardinali-
bus viderentur eligere, triginta Episcopi fibi ad-
junxerunt.

Quæftiones varia circà Brixinenfe
Conventiculum,

peractis, Rex in apertam bærefim lapfus, ad propria Rima quæftio eft, An Guibertus ab hoc

in Octavis Apoftolorum regressus eft; Guibertus vesò bærefiarcha, infignitus Papalibus infignibus, cum complicibus fuis pomposè intravit Italiam. Etjam in avitum Papalis confecrationis locum hic Conventus impegit. Papa enim, nifi graviffima neceffitas impediat, confecrari debet Romæ in Vaticana Bafilica, ad corpus Sancti Petri. Victorem tertium, Guiberto Romanam Urbem Occupante, fuiffe electum fcribit Magnum Belgii Chronicon, atque adjungit. Victorem invitum pauci de Romanis ad culmen fummi Sacerdotii trabunt, corruptifque pecunia Leonianę Urbis cuftodibus, ob metum Schifmatis, nocte confecrandum in Ecclefia beati Petri inducunt. Tanta eft neceffitas, ut confecratio accipiatur in ifta Ecclefia. Et non de nocte accipi debet, fed hora diei tertia. Victor maluit horam, quàm locum difpenfatoriè præteriri.

conventiculo fuerit reverà electus? Refpon-
deò non fuiffe. Fuit Regia excommunicati ac
degradati Henrici nominatione intrufus. Difer-
tè hoc fcribit in libris de Guibertino Schifmate Lib. I.
Sanctus Anfelmus Lucenfis Epifcopus: Deindè,
quia cum in eodem Decreto cautum effet, ut Rome
Pontificis electio à Romano Clero & populo ageretur,
&pofteà Regi notificaretur, ipfi præfatum Decretum
violantes, elegerunt, quod eis non licebat, priùs
Cadaloum Parmenfem, pofteà Guibertum Ravenna-
tem, induentes eos Apoftolicis infignibus vocantes
Apoftolicos, Apoftatas Antichrifti prædecessores .
Laudat Synodale Nicolai fecundi de Romani
Pontificis electione Decretum, in quo funt hæc
verba: Eligatur falvo debito honore & reverentia
dile di filii noftri Henrici, ficut jam ei conceffimus,

Succefforibus illius, qui ab Apoftolica Sede perfo
naliter boc jus impetraverint. Henricus Rex Ni-
colai tempore erat adhuc puer, & Guibertus
Duravit hic Conventus à die vigefima quinta Parmenfis Clericus agebat ejus Cancellarium.
Hic Decretum corrupit, & ita transformavit, ut
Junii ufque ad diem fextam Julii. Interfue-
runt triginta Epifcopi. Verùm Romani Pontifi- non folius Regii confenfus, fed plenæ nomina-
cis ad ipfos non fpectabat electio. In opere de tionis jus Henrico adfcriberet, atque hac peffima
Romanæ Ecclefiæ privilegiis Presbyter Cardina-arte effecit in Bafileenfi Conventu nominari in
lis Deus-dedit affirmat Guibertum fuiffe Cadaloi-
cæ intrufionis Ante-fignanum, & de hac ad ip-
fum Cadaloum fcribit Sanctus Petrus Damiani:
Quid tibi de Cardinalibus videtur Epifcopis? Qui
videlicet Romanum Pontificem principaliter eligunt.
Cadaloum notat, quòd non à Romanæ Eccle-
fiæ Clero ac populo, fed electus fuerit à folis
Placentino & Vercellenfi Epifcopis, adeoque
effet manifeftè intrufus. Hoc ipfum in Guiberto
damnat Sancti Anfelmi Lucenfis Epifcopi vita,
fcripta per ejus Presbyterum Poenitentiarium:
In Guiberti promotione Roma non quæritur, nec Ro-
manus Clerus aut Populus. Brixinenfi enim con-
venticulo adfuit unicus Presbyter Cardinalis Hu-
go Blancus, de quo idem fcriptor: Unicus adfuit
Chrift. Lupi Opera T. VI.

Papam, ac intrudi Cadaloum Parmenfem Epifcopum in vacantem Cathedram defuncti Nicolai. Nam & Guibertus erat homo Parmenfis. Meliora per Sanctum Annonem Colonienfem Archiepifcopum edoctus Henricus hæc Attentata correxerat, nihilominùs ob inflictam fibi à Gregorio feptimo degradationem actus in rabiem rediit ad eundem rabidum fenfum, atque iftum eundem jam Ravennæ Archiepifcopum Guibertum in hoc Brixinenfi Conventiculo nominavit atque violenter in Papatum intrufit. Quod ipfum in Caffinenfis Monafterii Chronico teftatur Leo Hoftienfis Epifcopus Germanorum ac Longobardorum, qui Henricum in fchifmatica adversùs feptimum Gregorium expeditione fequeDd 2

ban

1

316

bantur, Epifcoporum cum Defiderio Caffinenfi Abbate & Romanæ Ecclefiæ Cardinale de Guiberti intrufione difputationem refert, atque inter Lib. 3. alia fcribit: Epifcopi illi privilegium Nicolai Pa• cap. 50. pæ, quod cum Hildebrando Archidiacono & cen

tum vigintiquinque Epifcopis fecerat, proferebant , quo ftatutum fuerat, ut nunquam in Romana Ecclefia fine Imperatoris nutu Pontifex fieret, quod fi contingeret fieri, fciret se hujufmodi non pro Papa babendum, fed anathematizandum. An integrum & fanum, an verò corruptum à Guiberto Decretum allegaverint, infrà difcutiam. Quidquid fit, afferuerunt Pontificis nominandi Indu'tum Henrico fuiffe à Nicolao datum, atque ejus vigore Guibertum effe promotum. Addiderunt plures Pontifices fuiffe ita promotos, exemplis demonftrare conati funt, atque ita tam hujus promotionis, quàm ipfius etiam Decreti juftitiam evincere. Ejufdem Defiderii aliam cum ipfo Anti-Papa Guiberto de eadem re difputationem exponit idem Leo. Et de Apoftolicæ Sedis invafione redargutus Hærefiarcha, fe invitum id feciffe refpondit. Nam fi facere id renuiffet, jus fuum profectò ab Imperatore adimendum afferebat. Utique jus nominandi Pontificis. Et hoc tanto zeli impetu defenderunt ifti Epifcopi, ut ad Papalis electionis ex Apoftolico Canone libertatem provocanti, & Germanorum Imperatoribus nequidem Regium confenfum deinceps permittendum afferenti Defiderio Aftenfis Epifcopus indi gnationem Regis & omnium ultra montes habitantium fuerit cum ftomacho minatus. Et tamen hic, licet Hentico adhæreret, non erat alienus à feptimo Gregorio.

cato Sanctus Petrus Damiani: Ecce compellis me
vulgato fermone depromere, quod ob Imperialis Pa
latii reverentiam decreveram filentio præterire, fed
juxta veftræ fcilicet exactionis inftantiam jam in me-
dium proferetur opus egregium vefirum, fæculis
omnibus inauditum. Rectores enim Aula Regia
cum nonnullis Teutonici Regni Sandis, ut ita lo-
quar, Epifcopis confpirantes contra Romanam Ec-
clefiam, Concilium collegiftis, quo Papam per Sy-
nodalem fententiam condemnaftis, & omnia, quæ
ab eo fuerant Ratuta, caffare incredibili prorsùs
audacia præfumpfiftis. In quo nimirùm non dicam
judicio, fed præjudicio id ipfum quoque privile-
gium, quod Regi prædicus Papa contulerat, fi
dicere liceat, vacuaftis. Nam dum quidquid ille
conftituit, veftra fententia decernente deftruitur,
confequenter etiam id, quod ab eo Regi præftitum
fuerat, aboletur. Sceleratum hunc conventum
fuiffe actum Bafileæ, affirmat Hermannus Con-
tractus. Verùm hæc ejus Acta, utpotè puden-
da, præterivit filentio.

Sanctus Anfelmus adducit & fecundam refpon-
fionem: Deindè, quia cum eodem Decreto cautum
effet, ut Rome Pontificis electio à Romano Clero &
populo ageretur, & poftea Regi notificaretur, ipfi
præfatum Decretum violantes, elegerunt, quod eis
non licebat, prius Cadaloum Parmenfem Epifco-
pum, pofteà Guibertum Ravennatem. Affirmat
non nominandi Pontificis facultatem, fed folam
Regii in factam electionem ac Electi perfonam
confenfus gratiam fuiffe indultam à Nicolai De-
creto, ideoque Regem & nuper in Cadaloi, &
tunc in Guiberti intrufione graviter exceffiffe.
Quòd fit & veriffima, & peremptoria refpon-
fio, palàm claret ex ipfo Nicolai Decreto. Et
iftud in libro de unitate Ecclefiæ advertit Vene-
ricus Vercellenfis Epifcopus, ideoque poft mul-
ta in feptimum Gregorium eructata convicia per
git: Atque ideò ipfa, quæ verè erat & eft Romana
Ecclefia, cùm fit Mater omnium Ecclefiarum, quæ
aliquo pravo dogmate nec aliquando fefellit
aliqua bærefi unquam falli potuit. Talis, inquam,
fancta Mater Romana Ecclefia, cùm non poffet non
mifereri filiis vifcerum fuorum, qui per diffenfionem
Regis Henrici & Hildebrandi Papæ trahebantur,
elegit fumma neceffitate Guibertum Ravennatis Ec-
clefie Epifcopum ad Paftoralem curam Romani Pon-

[ocr errors]

nec

Secunda quæftio eft, An Guibertina & Henriciana factio fuerit circa hoc punctum fundata? Refpondeo nec ullum fundamenti fucum illi adfuiffe. Lucet ex Sancti Anfelmi Lucenfis Epifcopi variis ad ejus nugas refponfionibus. Hæc eft prima: Quòd fi admittendum eft, ut ratione fadum dicatur, objicimus ad hoc confutandum, præfatum Regem & ejus Optimates, fe ea conftitutione indignos feciffe. Primùm, quia pofteà præfatum Nicolaum, Colonienfem Archiepifcopum pro fuis exceffibus corripuisse, graviter tulerunt, eumque bujus gratia, quantùm in fe erat, à Papatu depofuerunt, & nomen ejufdem in Canone confecrationis nominari vetuerunt, ideoque Decretum ejus de juretificatus, confentiente pariter & agente Rege Henirritum effe debebit. Quia cùm à toto orbe Papa baberetur, juxta corundem fententiam eifdem Papa non fuit. Quafi non ex Dei, fed ex eorum tantùm penderet voluntate, quempiam quidlibet effe vel non effe. Romanus enim Pontifex, ut fapientes norunt, non modò deponi, fed etiam nullo Cbriftiano jure poteft à quolibet judicari. Colonienfis ille Archiepifcopus fuit fanctus Anno. Ejus à Nicolao Pontifice caftigatum delictum ufque huc ignoro. Forfan fuerint ejus lites cum populo Colonienfi. Porrò Nicolai Decretum erat precaria & ad nutum revocabilis in Henricum Regem gratia. Lucet ex adductis ejus verbis. Et ifta in Nicolaum audacia erat atrociffima injuria atque ingratitudo. Hinc Anfelmus rectè fcribit precariam gratiam ab ipfa fuiffe exfufflatam. Infigniter hæc illuftrat in difputatione cum Regio Advo

rico, pariterque Patricio Romane Ecclefię. Necef-
fitas autem non habet legem. Igitur factum non eft
hereticę pravitatis errore, quòd confenfit Guiber-
tus adbuc Hildebrando viventi fubrogari: Summa
fcilicet neceffitate. Quoniam conftat eum vixiffe ad
interitum Ecclefiæ pariter & Reipublicæ. Blaterat
Hildebrandum fuiffe hæreticam Ecclefiæ ac
Reipublicæ perniciem, ideoque omnem illi
communicantem Clerum & populum excidiffe
à Romana Ecclefia, degeneraffe in propha-
nam Synagogam, & illam migraffe ad folam
Regis Henrici communionem. Quoniam vera
Romana Ecclefia labi non poteft in hærefim,
longè minùs ipfam docere. Cum omnibus
hæreticis garrit veram Chriftianitatem peri-
iffe de toto terrarum orbe, & contractam effe
ad fua Conventicula: Ad folam Africam,

ad

1

[ocr errors]

fuccedere, ficut in Regia dignitate. Preterea impu
denter afferebant, quòd Nicolaus Papa ftatuerat
Decretis fuis, quòd nullus deinceps haberetur Ro-
manus Epifcopus, nifi priùs eligeretur à Cardinali-
bus, cui pofteà accederet confenfus Regis. Con-

ad folam Phrygiam, aut etiam ad folam Ma- |
trucam Sardorum. Garrit cunctos veræ Roma-
næ Ecclefiæ Epifcopos fediffe in Brixinenfi Sy-
nodo, ab his electum Guibertum Henricum
Regem confcripfiffe electioni, atque ita ipfam
factam Canonicè juxta Decretum Nicolai. Schifjugatos & Simoniacos, in Longobardia præ-
matica pertinacia eruditum virum coegit ita de-
lirare. Manifeftum enim eft Brixinenfi conven-
ticulo nullam adfuiffe Romanam Ecclefiam,
ideoque Guibertum Regiæ nominationis violen-
tia fuiffe intrufum.

fertim graffantes, Epifcopos & Clericos Nico
laus Pontifex duriffimis Decretis compefcuerat,
& redegerat ad avitam difciplinam. Etiam Ge-
rardum Galeria Comitem excommunicaverat
ob gravia crimina, & exftinctis facibus tradi-
derat perpetuo anathemati . Ita in præfata difpu-
tatione affirmat Sanctus Petrus Damiani. Et
Longobardorum Epifcopis favebat Guibertus
Cancellarius, Longobardus & ipfe, utpotè

tem conjunxerunt caudas, & conjurarunt dein.
ceps non admittere Papam nifi de paradifo Ita-
lia, id eft, de Longobardia: Et non nifi ta-
lem, qui fuis infirmitatibus miferando conde-
fcenderet, id eft, ipfis permitteret uxores &
Simoniam.

Sanctus Anfelmus addit tertiam refponfionem:
Prætereà præfatus Guibertus, aut fui, ut fuæ par-
ti favorem adfcriberent, in eodem Decreto quædam
addendo, quædam mutando, ita illud reddiderunt
à fe diffidens, ut aut pauca aut nulla exemplaria fibi || Parmenfis. Hæ igitur vulpes poft Nicolai mor
concordantia valeant inveniri. Quale autem Decre-
tum eft, quod à fe ita difcrepare videtur, ut quid
in eo credi potissimum debeat, ignoretur? Cardina-
lis Deus-dedit hæc omnia indidit fuo operi con-
tra Simoniacos & Schifmaticos invafores, atque
adjunxit: Excommunicatio autem, quæ in præfa-
to Decreto terribiliter profertur, à Guiberto aut à
fuis fautoribus indita folummodò creditur, quoniam
in antiquioribus bujus Decreti exemplaribus longè
aliter babetur. Et hæc quidem fuper eos veniet, qui
eam in fui favorem ibidem indidere: Et fuper eos,
qui eam timendam dicere præfumunt. Super illos
quidem, ut incidant in foveam, quam fodere, &
ut apprehendat eos captio, quam occultavere. Ifta
corruptio putatur facta ftatim poft mortem Ni-conjugia inftaurare promifit, atque ita fuos

Hunc in finem puero Regi Henrico miferunt
Regia infignia
Regia infignia, crearunt Romanorum Patri-
cium, ac ejus matri piiffimæ Principi Agneti
perfuaferunt Romano Patricio fuiffe à Nicolao
Papa indultam Romani Pontificis nominatio-
nem. Et hac via Agnes ex fui filii nomine no-
minavit Cadaloum, utique commendatum à
Guiberto. Et ille ftatim facrilega Clericorum

fectatores facere non tantùm Cadaloitas, fed
etiam Nicolaitas. Nicolaus Aragonenfis rectè
dicit à Longobardiæ Epifcopis quofdam fuiffe è
fuo gremio Legatos ad Imperatricem. Quòd
folus cum Vercellenfi Epifcopo Dionyfius Pla-
centinus fuerit Legatus, atque hi foli duo Cada-
loum inthronizarint, difertè in fuis ad hunc lit-
teris teftatur Sanctus Petrus Damiani. Et quòd
hi Auguftæ Agneti fuaferint ad Papæ promotio
nem ex Nicolai Decreto requiri Cardinalium'
fuffragia & Regium confenfum, eft penitus de.
vium à vero. Quomodo enim piiffima Princeps
tunc nominaffet? Proindè certum eft, quòd ifti
turbines fuaferint ac perfuaferint à Nicolai Decre-
to effe Principi indultam Pontificis nominatio-
nem. Altè id clamant hæc Lamberti Schafnabur-

colai Pontificis. Guibertus tunc erat Regis Henrici Cancellarius. Et hac de re fcribit HermanA. 1061. nus Contractus: Rome Nicolao Papa defuncto, Romani coronam & alia munera Henrico Regi tranfmiferunt, cumque pro cligendo fummo Pontifice interpellaverunt. Qui ad fe convocatis omnibus Italie Epifcopis, generalique Conventu Bafileæ habito, eadem impofita corona Patricius Romanus appellatus eft. Deindè cum communi omnium confilio Parmenfem Epifcopum in fummum Romanæ Ecclefię elegit Pontificem. Regia authoritate nominavit. Quod ipfum lucidè affirmat Lambertus SchafnaA. 1063 burgenfis: Gerardus Papa, qui & Nicolaus, obiit. In cujus locum per electionem Regis & quo. rundam Principum Parmenfis Epifcopus eft fubftitutus. Utique Cadalous. Per Italiæ Epifcopos Hermannus intelligit folos Epifcopos Longobar-genfis verba: Caufabantur Romani Principes, quòd A. 1064, diæ. Hi enim foli fpectabant ad Germanicum Imperium. Eadem de re scribit in Collectaneis de antiquis Pontificum Geftis Nicolaus Aragonenfis: Cùm in urbe Romana hęc, jam nobis di-epifcopum Romam mitti. Qui veniens eò, cùm &ta per Hermannum Contractum, agerentur, Longobardorum Epifcopi, tam Simoniaci & incontinentes, quàm alii facinorofi, authore Guiberto Parmenfi, convenerunt in unum &confimiliumfi Epifcopo, per electionem eorum Anfelmum LucenClericorum multitudine congregata, communiter fta-fem Epifcopum pro co ordinari conftituit. Ita Antuerunt, ut aliundè non deberent Papam accipere, quàm de paradifo Italie, & talem perfonam, que eorum infirmitatibus compateretur condefcenderet. Quo facto aliquos ex ipfis ad Imperatricem ultra montes miferunt, qui ejus animum quibusdam verofimilibus figmentis allicerent, fibi propitiam facerent. Venientes autem ad eam, fuggefferunt quòd filius ejus ita in honorem Patriciatus deberet

Rex eis inconfultis Romanę Ecclefię Pontificem con-
ftituiffet. Et ob eam injuriam meditari defectionem
videbantur. Propter quod placuit Colonienfem Archi-

aliud turbatis rebus invenire non poffet remedium,
judicavit ordinationem, quę infcio Senatu Romano
facta fuisset, irritam fore. Et fic amoto Parmen-

felmus Lucenfis Epifcopus factus eft Alexander
fecundus.

Proindè Guibertus Cancellarius tunc corrupit
Nicolai Decretum. Ita ipfum transformavit, ut
Romano Imperatori ac etiam Patricio permit-
teret Romani Pontificis nominationem. Et hinc
meliora edoctus Sanctus Anno, & per ipfum
inftructi Regina mater ac omnes Proceres

« VorigeDoorgaan »