bellicis machinis oppugnare omnibus modis cœpit,
Hoc ubi Roberto Duci, qui ea tempeftate Conflanti-
nopolitanum Imperatorem oppugnabat nuntiatum
ft, Boadmondo filio in ipfa expeditione derelicto,
Italiam ociùs repetit, atque ingenti coaclo exercitu
ad Pontificis liberationem adversùs Imperatorem ire
difponit. Quod poftquam Defiderius, Abbas Caf-
finenfis, comperit, Romam nuntium dirigit, qui

Pape proximam eruptionem, & Imperatori Ducis
nuntiaret adventum. Tunc urbe egreffus Imperator,
quia fine præfidio erat, Caftellanum oppidum fubiit,
Robertus autem Dux cum exercitu Romam nodu
ingreffus, dum ad Ecclefiam fanctorum quatuor Co-
ronatorum adveniffet, ex confilio Cencii Romanorum
Confulis ignem urbi injecit: Romani igitur rei no-
vitate perculfi, dum exftinguendo igni toti incum-
berent, Dux ad arcem Sancti Angeli continuò pro-
perans, atque indè Pontificem abftrahens, Roma
fine mora egreditur, & Gregorium Papam ad no-
ftrum deducit Monafterium. Nec exindè Romam
rediit Gregorius, fed in Salernitana civitate
exul eft defunctus. Dyrrachium tunc cœperat
Robertus, ipfique omnia patebant ad invaden-
dam Conftantinopolim. Solus Apoftolicæ Sedis
amor ipfum à tanta victoria retraxit. Quæ
omnia, licet non fine erroribus, latiùs de-
fcribit in quinto Alexiados libro Anna Co-

mnena.

rius,

Porrò in adductis ejus verbis quintus error eft, quòd Gregorius Robertum evexerit, aut evehere promiferit ex Duce in Regem. Nec Gregonec Robertus quid fimile fomniarunt. Prima hujus Regni exordia exponit Joannes Bromptonus Abbas Jornalenfis, adfirmans defuncto Roberto fucceffiffe filium Rogerium, atque adjungens: Paulò poft contigit, quòd cùm A. 1113. Ludovicus feptimus Rex Francorum, & Alienora

Proindè veram hujus Regiæ dignitatis originem edicit in Pifcarienfis Monafterii Chronico Joannes Berardi : Anno Dominica Incarnationis Lib. 4. millefimo centefimo vigefimo nono, mortuo Papa HoInnocentio ultra montes pergente

norio
&
Anacleto in Apuliam veniente, Dux Rogerius, qui
jam ceperat Trojam & ferè totam Apuliam Rex
eft conftitutus. Qui fequenti anno expugnavit, ¿
cepit Amalphiam. Deindè fequenti anno idem Rex
expugnavit Barim, & Rex Lotharius Italiam in-
greffus eft. Prima, inquam, hujus Majeftatis
exordia pofuit. Petrus Leonis, qui fe titulavit
Anacletum fecundum, adversùs fecundum In-
nocentium. Antipapa Rogerium, quo factioni
fuæ adjungeret, ex Duce creavit Regem. Quod
ipfum in litteris, quas ex Hugonis Burgundiæ
Ducis nomine fcripfit ad profanum fchifmatis
Patronum, pofteà tamen ex admirabili pœni-
tentia Sanctum, Pictavienfem Comitem Guiliel-
mum Sanctus Bernardus. Affirmat omnem Ec-

Ep. 127.

Ep. 130.

clefiam adhærere Innocentio , & adjungit de
Petro Leonis: Habet tamen Ducem Apuliæ, fed
folum ex Principibus, ipfumque ufurpatæ coronæ mer-
cede ridicula comparatum. In Epistola ad Pisanos
Rogerium vocat Siculum Tyrannum. Et in litteris
ad Lotharium Imperatorem: Non eft meum bor.
tari ad pugnam. Eft tamen, fecurus dico, Advo- Ep. 138.
cati Ecclefiæ arcere ab Ecclefiæ infeftatione Schifma-
ticorum rabiem , eft Cæfaris propriam vindicare
coronam ab ufurpatore Siculo. Ut enim conftat Ju-
daicam fobolem Sedem Petri in Chrifti occupaffe in-
juriam fic procul dubio omnis, qui in Sicilia
Regem fe facit, contradicit Cæfari. Petrus enim
Leonis erat natus ex patre Judæo, ideoque non
dumtaxat ad Papatum, fed ad quemvis in Clero
locum irregularis. Et hifce litteris incenfus
Lotharius perrexit in Italiam, & Judaicum An-
tipapam, & iftum ftramineum Regem degrada-
turus. Confonat in libro adversùs Gerardum
Engolifmenfem Epifcopum, duriffimum hujus
fchifmatis promotorem, venerabilis Arnulphus
tunc Sagienfis Archidiaconus, pofteà Epifco-
pus Lexovienfis: Audi cum quibus habites. Infi-
delis univerfitas illa, quam fequeris, familia Petri
Leonis eft nondum fermento Judaicæ corruptionis
penitus expiata. Et Tyrannus ille, quem altrix
Tyrannorum Sicilia fuftinet, Dionyfit fucceffor, aulæ

Regina uxor ejus, tunc caufa peregrinationis versùs
terram fanctam itinerantes Siciliam veniffent, Ro-
gerius Comes Sicilie eos cum debito honore gaudenter
fufcepit. Ad cujus preces ipfe Francorum Rex Lu
dovicus ipfum Rogerium Regem faciens, coronam
capiti ejus impofuit. Et ita ifte Rogerius factus
eft primus Rex Siciliæ coronatus. Verùm undè
Francorum Regi nata fuit poteftas creandi Re-
ges, & erigendi Regna? Alius nemo iftius
erectionis meminit. Et in fuo Chronico fcribit
Romualdus Salerni Archiepifcopus: Rogerius
Sicilia Comes excommunicatur ab Honorio Papa
fecundo, quia non permittebat ut Sicilia Epifcopi
venirent Romam. Nec ad Synodos aut judicia,ipfius bæres &ominis, emptus inani Regis nomi-
nec ad accipiendam confecrationem . Patriar
chica , quæ ufque ad Leonis Ifauri hæreticas
violentias illic ex Apoftolico Canone poffederat
pacificè Romana Sedes, jura Rogerius nolebat
reddere. Pergit Romualdus: Denuò excommuni-
catur Rogerius etiam ab eodem Papa, quòd indebi
tum fibi titulum, nomen Ducis fcilicet, inconfulto
Romano Pontifice arripuiffet. Tunc adeò remotus
adhuc erat à titulo Regio. Nam & Ducis titu-
lum, uti grande beneficium, illi pofteà Hono-
rius donavit. Lucet ex litteris, quibus illi Re-
gis titulum indulfit fucceffor Innocentius fecun-
dus Prædeceffor nofter, religiofus & prudens
Papa Honorius Nobilitatem tuam valde dilexit, &

ne, Dux quidem anteà, nunc verò nec Dux ipfe
nec aliud, quia nomen alienum, quod contra jufti-
tiam Tyrannus ufurpat, in ipfo nullatenùs obtinere,
certo jure firmatur. Et in Caffinenfis Monafterii
Chronico Petrus Diaconus, Romanæ Ecclefiæ

Bibliothecarius: Defuncto Honorio electi funt
Gregorius Diaconus Cardinalis Sancti Angeli in Pa-
pam Innocentium, & Petrus Presbyter Sancti Cali-
xti in Anacletum. Innocentius autem aliquantum
tempus in urbe permanens cum Epifcopis & Cardi-
nalibus
, qui fuæ parti favebant, ad civitatem
Pifanam perrexit, Conrardum Sabinenfem Epifco-
pum Vicarium in urbe relinquens. Petrus autem
Cardinalis Rogerio Duci Apuliæ coronam tribuens,

& per

A. 1130.

Lib. 13.

C. 19.

139

per privilegium Capuanum Principatum, & Du-lus Calvus Ita teftantur Annales Francorum
catum Neapolitanum cum Apulia & Calabria, &
Sicilia illi confirmans, Regemque conftituens, ad
Se attraxit, præcipiens ut Epifcopi & Abbates,
qui in fuæ ditionis folo manebant, ei obtemperarent.
Non utique fimplici, quam Regibus impendi
mandat Apoftolus, obedientia, fed juxta præ-
tenfam Sicilia Monarchiam. Anacleti diploma
exftat apud Cardinalem Baronium. Datum fuit
fæculi duodecimi anno trigefimo, & habet hæc
verba: Autorizamus & concedimus, ut per manus
Archiepifcoporum terræ tuæ, juxta tuam volunta
tem, affiftentibus aliis Epifcopis quos volueris, tu
tui hæredes in Reges inungamini, & in ftatutis ||
temporibus coronemini. Ejus coronationem refert
Chronicon Beneventanum: Eodem anno Ana-
cletus Cardinalem fuum, Comitem nomine ad
Ducem direxit, qui die Nativitatis Domini in civi·
tate Panormitana in Regem coronavit.

Fuldenfes. Uterque Princeps dedit plenum do-
minium: Ab illo enim die, inquit Eutropius Lon-
gobardus, honorificas confuetudines Regiæ dignita-
tis nemo Regum
Quæ omnia Sicula Monarchiæ defenfor Thomas
nemo Imperatorum acquifivit.
Phazelus filentio fupprimit; Et Petri Leonis
fchifma fic confarcit, ut omnia evertat. Quo.
ufque Reyno five Reginaldus, quem antiquus
Scriptor Falco appellat Raynulphum, Dux vi-
xit, quievit Rogerius; ipfo autem ad ejusdem
memorati fæculi trigefimum nonum annum de-
functo, hic armato milite invafit denuò omnia,
ideoque Innocentius Pontifex adversùs ipfum
mifit Romanam militiam, ipfemet comitatus.
Verùm infeliciter. Pontifex enim à Guilielmo
Rogerii filio captus, fuit ductus ad Rogerium,
& multis atque humilibus precibus pacem roga
tus. Rem enarrat laudatus Falco, & concludit:
Rex ipfe, & Dux filius ejus decimo feptimo die

niunt, & ejus pedibus obvoluti mifericordiam pe-
tunt, & ad Pontificis Imperium ufquequaque fle-
duntur. Continuò per Evangelia firmaverunt bea-
to Petro, & Innocentio Papa, ejufque Succefforibus
Canonicè intrantibus fidelitatem deferre, & cætera
quæ confcripta funt. Regi verò Rogerio ftatim Si-
ciliæ Regnum Pontifex per vexillum donavit. Facta
hæc fcribit in fefto Sancti Jacobi Apostoli. Ea-
dem fcribit Otto Frifingenfis Epifcopus: Roge- L7· C. 241
rius Innocentium Papam, in Apuliam cum militia
Romanorum venire volentem, flagitiosè in Chriftum
Domini manum mittens, ex infidiis cepit, & Regii
nominis in Sicilia ab eo auctoritatem, & abfolutio-
nem anathematis extorfit, cum Ducatu Apuliæ,
Calabrie, Capuæ Principatu, Anacleti factum
Innocentius confirmavit.

Exftat diploma, in quo avitam ejus nobilita-
tem,
& multa in Ecclefiam merita, nec non
& datum illi ab Honorio fecundo Ducalem titu
lum laudat Pontifex
aç pergit Nos Honorii
veftigiis inbærentes, & de potentia tua ad decorem
& utilitatem fanda Dei Ecclefiæ fpem & fiduciam
obtinentes, Regnum Siciliæ, quod utique Regnum
fuiffe non dubium eft, tibi ab Anteceffore noftro con-
ceffum, cum integritate bonoris Regii, & dignitate
Regibus pertinente, Excellentie tue concedimus,

Res ità quibufdam videtur cucurriffe ufque ad
ejufdem duodecimi fæculi annum quadragefi-menfis Julii ante ipfius Apoftolici præsentiam ve.
mum primum. Ad ipfum quippè fcribit in Si-
geberti Gemblacenfis fupplemento Robertus Ab
bas Montenfis: Rogerius de Sicilia poft occupatum
Calabria & Apuliæ Principatum Papam Innocen-
tium bello capit, & facta cum eo qualicumque pace,
ut ab eo in Regem coronaretur obtinuit. Sicque pri-
mus de Nortmannorum genere Regis fibi nomen
ufurpavit. Confonat ad eundem annum Nico-
laus Trivettus: Rogerius de Sicilia, filius Roberti
Guifcardi Nortmanni, qui Apuliæ & Calabria
Principatum tenuit, à Papa Innocentio propter in-
veftituras Ecclefiarum, quas fibi ufurpavit, Ana-
thematis fententia innodatur. Qui poft ipfum Pa-
pam in bello cepit, & cum eo facta pace obtinuit
ut in Regem Siciliæ coronaretur. Sicque primus è
genere Nortmannorum nomen Regis ufurpans, po-
fleà penè totam Africam acquifivit. Hanc rem in
facri Belli Hiftoria exponit Guilielmus Tyri Ar-
chiepifcopus: Imperator Lotharius in Apuliam cum
infinito defcendens exercitu, univerfam ufque ad
Pharum Regionem violenter occupavit, Ducem in
Apulia conftituens virum providum & difcretum
Regnonem nomine. Rogerium autem Comitem, qui
terram illam violenter occupaverat, in Siciliam fu-
gere compulit, quam poftmodum difcedente Impera-
tore recuperans pugnavit cum prædicio Regnone,
eoque defundo Ducatum obtinuit. Poftmodum etiam
Siciliæ ac univerfæ Provinciæ Rex effectus eft.
Quod ipfum in vita Ludovici Groffi Francorum
Regis fcribit Sugerius Abbas Sancti Dionyfii.
Reynonem iftum Otto Frifingenfis Epifcopus
in generali Hiftoria vocat Reginaldum, & fcri-
bit: Reinaldo viro forti Ducatus Apuliæ traditur.
Verùm filentio præterire nolumus, quod in dando
Ducatu inter Lotharium Imperatorem & Romanum
Pontificem penè controverfia orta fuit, utroque Duca-
tum Apuliæ fore fui juris affirmante. Quæ lis
confilio tandem hoc modo decifa dicitur, ut in dan-
do Duci vexillo uterque manum adhiberet. At cer-
tum eft Imperatori nullum fuiffe jus. Siciliæ
enim Infulam, ejectis Saracenis & Gręcis, Ro-
manæ Ecclefiæ dedit Imperator Ludovicus Pius,
ab eifdem autem per Ludovicum fecundum
liberatam Calabriam atque Apuliam Caro-

Apoftolica auctoritate firmamus. Ducatum quoque Apuliæ tibi ab eodem collatum, &infuper Principatum Capuanum integrè nihilominus noftri favoris robore communimus atque concedimus. Concedit & ipfi & ejus in perpetuum fuccefforibus, in feudum feu beneficium, fub onere Ligii ad Apoftolicam Sedem Hominii & annuo cenfu fexcentorum Scyphatorum. Datum eft diploma anno duodecimi fæculi trigefimo nono, ideoque Robertus Montenfis ac Nicolaus Trivettus malè hæc Acta differunt in annum quadragefimum primum. Errat item Nicolaus Rogerium hunc fuiffe Roberti Guifcardi filium.Fuiffe ejus ex Rogerio filio nepotem difertè adfirmat laudatum diploma. Hujus Rogerii pater ac Roberti filius Rogerius obiit iftius fæculi anno undecimo. Quod ipfum apud Camillum Peregrinum affirmat breve Chronicon Principum &Ducum Beneventanoru.

L. I. c.28.

Attamen Regnum iftud non fuit pacificum. Etenim a nequiffimo Arnaldo Brixienfi ad Apoftolica Sedis injurias ac rebellionem feductus Romanus Senatus hæc de Eugenio tertio fcripfit ad Lotharii in Imperio fuccefforem Conrardum. Concordiam inter Siculum & Papam bujufmodi effe accepimus. Papa conceffit Siculo virgam

cefferat, Secundò accufatur conceffiffe Dalma
ticam, mitram, & fandalia. Hoc quidam fic
exponit: Eugenius permifit, ut Siculi licet Su-
burbicarii fint, Epifcopi Epifcopalem confecratio-
nem, omniaque iftius dignitatis ornamenta intra
Siciliam accipiant, nec ipforum caufa cogantur Ur-
bem accedere. At certum eft labi. Romanus
enim Senatus accufat Eugenium de donata mitra,
quam Uratislao Bohemiæ Duci fuiffe ab Ale-
xandro fecundo datam laudat nofter feptimus
Gregorius: Anteceffor nofter Alexander Papa peti- L.1. Epift.
tionibus tuis condefcendit, & ad fignum intima di 38.
lectionis, quod Laicæ perfonæ tribui non confuevit,
mitram, quam poftulafti, direxit. Senatus accu
fat donata fandalia, mitram & Dalmaticam
de quibus in proceffu adversùs Petrum tertium
Aragonia Regem fcripfit Martinus quartus: In-
nocentius Papa tertius quondam Petrum Regem Ara-
gonum, dicti Petri Aragonenfis Regis avum, boi
noravit multipliciter, bonorificè ac benignè recepit,

annulum, Dalmaticam & mitram, & fanda-
Jia, & ae ullum in terram suam mittat Legatum,
nifi quem Siculus petlerit. Et Siculus dedit ei
multam pecuniam pro detrimento veftro & Roma-
ni Imperii, quod Dei gratia veftrum exiftit. Ex-
ftat Epiftola apud Ottonem Epifcopum Frifin-
genfem, Natæ inter Eugenium & Siculum quæ-
fionis, necnon & fubfecutæ concordiæ radi-
cem edicit Robertus Montenfis: Guilielmus Rex
Sicilie cum Papa Adriano quarto pacem fecit,
concedendo ei confecrationes Epifcoporum Regni fui
Ducatus, ficut antiquitus eas babuerat Ecclefia
Romana undè difcordia fuerat inter Patrem
fuum Regem Rogerium & Innocentium & Eugenium
Romanos Pontifices. Sicilia & omne Neapolita-
num Regnum nullum olim habuerunt Me
tropolitanum Epifcopum: Jure Metropolitico
fuberant Romano Pontifici, atque ita omnes
iftarum gentium Epifcopi ex Apoftolico & Ni-
cano Carone debebant confecrandi Romam ac-
cedere ad Papales manus. Imperator Leo Ifaurus,
dum illyricum Romano Patriarchatui fubtraxit,
fubtraxit etiam ftas gentes, & apud Siculorum
Syracufas erexit Metropolitanam Sedem, atque
ita iftius Intu æ Epifcopi in eperunt ab illo
confecrari. Et ita fuit uf ue ad Robertum Gui-
fcardum. Hic Sedem illam tranftulit Panor-
mum. Nec fine omni fundamento. Quòd enim
Panormitanus Epiicopus olim habuerit pallii ho-
norem, lucet ex Epiftolis magni Gregorii. Et
hine Antipapa Anacletus fuo ad Rogerium Re-
gem diplomati inferuit & hurc articulum: Con-
cedimus Panormitano Archiepifcopo, ejufque fucceffiæ ferrent cum armis Aragonia, quæ funt crocei &
foribus, Panormitance Ecclefie confecrationes
trium Epifcoporum Siciliæ, videlicet Syracufani,
Agrigentini, Mazonenfis vel Catanenfis. De
reliquis duobus, pleniori nofre confilio refervamus .
Et credidit fe non deviare à Majorum veftigiis.
Nam & Salernitano Archiepifcopo omnium fuo-
rum Comprovincialium confecrationem elapfo
fæculo concefferat Clemens fecundus, & con-
firmaverat Sanctus Leo nonus. Has ergò omnes
confecrationes Romanæ Ecclefiæ reftitui poftu-
lavit poft Innocentium fecundum tertius Euge-
nius: Et neuter impetravit.

Quin & ab Arnaldiftis vexatus & compreffus Eugenius aliqua non facile concedenda Siculo conceffit, atque illis dedit anfam novarum calumniarum. Accufatur conceffiffe virgam & annulum. Hoc eft, Regiam Antifticum investituram. Hanc enim in Califti fecundi manibus ab Imperatore Henrico quinto ejeratam fibi restitui in fubacti & ejecti Petri Leonis mercedem poftulaverat Imperator Lotharius, nec impetrave rat. Hinc ifta calumnia Conrardum ab Eugenio alienare tentavit Arnaldi factio. Erat falfiffima calumnia: Nec enim inveftituram, fed folam nominationem Eugenius difpenfatoriè con

Tom. 6.

in Ecclefia Sandi Pancratii Martyris trans Tybe-
rim, per Petrum Portuenfem Epifcopum faciens in
Regem inungi, deindè propriis manibus coronavit, ac
Regalia infignia universa, mantum videlicet, & co-
lobium, fceptrum, & pomum, coronam & mitram,
que ad opus ipfius non folùm fpeciofa, sed etiam pre-
tiofa parari fecerat, ex more in Regum coronationi-
bus obfervando largitus eft. Exftat diploma apud
Lucam Dacherium. Defumpta funt verba ifta ex Fol. 656.
antiqua Innocentii tertii per Dominicum Franci-
fcum Bofquettum publicata vita, atque ita lucet
ipfam effe authenticam. Tantæ in Petrum fecun-
dum Papalis beneficentiæ radicem exponit in
decimo Hifpaniarum rerum libro Lucius Mari-
næus Rex Romæ renuntiavit jura Patronatus, quæ
Sacerdotia beneficia gentilia Latinè dicuntur,
omnium Ecclefiarum fui Principatus. Cujus rei
caufa fummus Pontifex Innocentius ei conceffit, ut
ipfe & fucceffores ejus in Pontificatu vexillum Eccle

rubri colori. Conceffit etiam ut omnes Bulle, que à
Romana curia mitterentur, effent munitæ cordulis
prædictorum colorum. Verùm enim verò Aragonum,
Barchinoneque Principatus omnes de renunciatione
juris Patronatus, quod eis & omnibus populis Prin- Fol. 843

cipatus nocitura videbatur, une ore reclamabant,
feque voluntati & renuntiationi Regis non affentiri,
publicis inftrumentis teftati funt. Non patronatus
juri, fed Regiæ, quæ electiones fine prævia sua
licentia non permittebat fieri, violentiæ renun-
tiavit Petrus, atque in iftius pietatis mercedem
accepit & varia privilegia, & plena fupremorum
Regum ornamenta. Et quidem inferta in coro-
nam mitra eft proprium ornamentum folius Ro-
mani Imperatoris. Romanus ergò ab Arnaldo.
feductus Senatus accufavit optimum Eugenium,
quòd plena, quæ Innocentius fecundus num-
quam dederat; Regiæ dignitatis ornamenta Si-
culo donaffet fine Romani Imperatoris venia,
atque ita Regnum iftud, quod fine illa venia nec
erigi potuerat, nec valebat fubfiftere, denuo fir-
maffet. Immò quod etiam propria Imperialis Ma-
jeftatis ornamenta donaffet Siculo, atque ita in
laudatam Majeftatem variè deliquiffet. Ita Impe-
ratorem Conrardum ftuduit in illum concitare.

An

A. 1154

An Conrardus iftud Regnum deftruere volue-{ rit, non poffim affirmare. Ejus fanè fucceffor Fredericus primus omninò voluit. Et hinc de Adriano quarto Pontifice fcribit in fuo Chronico Romualdus Archiepifcopus Salernitanus: Adrianus Papa, audito adventu Salernum VVilbelmi Regis Sicilie, Henricum Cardinalem Sandorum Nerei & Achillei ad eum mifit, quem Rex recipere noluit, fed Romam redire præcepit eò quòd in litteris Apoftolicis, quas Regi portabat, Pa. pa eum non Regem, fed VVilhelmum Dominum Si ciliæ nominabat. De quo facto Adrianus Papa & tota Romana Curia commota eft ac turbata. In hujufmodi infcriptionibus infelix fuit ifte Adrianus. De eifdem enim duras quæftiones habuit cum laudato Imperatore Frederico. Ipfas ftudio, formavit in voces ambiguas ambidextras: Nec Guilielmum, nec Fredericum ftuduit offendere, ideoque illum pec Regem appellavit aut Ducem fed Dominum. Aft iftam Papæ cautelam pro atroci injuria accepit Guilielmus, & adeò dura repofuit, ut ipfum Pontifex excom. municaverit, & Imperatorem Conftantinopolitanum Manuelem Comnenum, Guifcardina familiæ hoftem infenfiffimum, evocaverit ad ipfum cum fuis Nortmannis ex Sicilia & Apulia ejiciendum. Et res fuccedebat, nifi Guilielmus fpo-| pondiffet in omnibus parere Romanæ Ecclefiæ. Verùm quòd quidam Cardinales pacem cum Siculo diffuaderent, difcordia erupit in bellum, Beneventum obfedit Guilielmus, captivum illic cepit & detinuit Adrianum, ac coegit ipfum ad fœdiffimos pacis articulos, de quorum uno A. 1157 fcribit Robertus Abbas Montenfis: Apoftolicus Guilielmo conceffit Regnum Siciliæ, & Ducatum Apuliæ, & Principatum Capua. Exponit liber Pontificalis Adriano Imperator Græcorum per Legatos quinquaginta millia librarum auri obtulit, addita promiffione fe Guilielmum ex Italia abacturum fuis fipendiis, intereà fi tres in Apulia urbes maritime dederentur. Eo nuntio Guilielmus percitus cum Pontifice amicitiam componere per fequeftros tentavit, omniaque que occupaverat, immò multò plura fe redditurum promifit, fi titulo Regni utriufque Siciliæ infigniretur. Petitioni Regis initio ftatim Pontifex detuliffet, fi Cardinalium pars maxima non diffuafiffet. Sed cùm Guilielmus valido cum exercitu Apuliam omnem fibi fubjeciffet, renitentibus Cardinalibus Adrianus indignatus, omnia Guiliel mo, ut petierat, indulfit, titulofque prædictos attri buit. Itaque Innocentius fecundus, unicam dumtaxat, Adrianus quartus utramque Siciliam evexit in Regnum. Et Alexander tertius, dum à præfati Imperatoris Frederici fchifmatico gladio illic afylum habuit, omnia confirmavit.

Idem Fredericus, cum ejufdem Guilielmi filio & fucceffore Guilielmo pacem compofuit, ipfumque in fuo diplomate titulavit Dei gratia A. 1177. illuftrem Siciliæ Regem. Exftat diploma apud Romualdum Salerni Archiepifcopum. Verùm pax non fuit perpetua. Quòd enim Fredericus, quoufque ejus filius Henricus fextus duxit Conftantiam Siculam, item fuerit Regno adverfatus, fcribit Otto de Sancto Blafio. Conftantiam fuiffe Guilielmi fecundi amitam, Guilielmi pri

mi fororem, Rogerii fecundi filiam fcribit in .. 3.c. 14.
Sclavorum Chronico Presbyter Hemboldus; at L. 3.c.88.
verò fuiffe Guilielmi fecundi confobrinam vult
Guilielmus Neubrigenfis. Verius eft fuiffe
amitam. Quidquid fit, erat Regni hæres, ideo-
que in filii fui gratiam iftud Regnum Fredericus
ftabiliter confirmavit. Quæ omnia breviter di-
&ta fint, ut clareat quantum deviet Anna Com-
nena, affirmans Robertum Guifcardum fuiffe
à noftro feptimo Gregorio evectum in Regem.
Græci paffim folent circa Latinorum res miferè
hallucinari.

Ex dictis oritur quæftio, An Apoftolica Se-
des habeat poteftatem erigendi nova Regna,
Ducatus, Comitatus, aliafque id genus fæculi
dignitates? Rationem dubitandi facit expofita
Frederici primi adversùs dictum Siciliæ Regnum
longa & dura interceffio, ex qua iftud non nifi
poft illius ratificationem potuit effe firmum.
Et lucida funt Sancti Bernardi ad Lotharium Im-
peratorem verba: Quicumque in Sicilia e Regem
facit, contradicit Cæfari. Et de Bufclavo Scla-
vorum Principe, Regiam dignitatem à Romana
Ecclefia per legatos Monachos poftulante, ac
de Imperatore Henrico Aucupe fcribit in Sancti
Romualdi vita Sanctus Petrus Damiani: Impe Cap. 28.
rator Henricus, Bufclavi confilium non ignorans, 29.
undique vias cuflodiri præcepit, ut fi Bufclavus Ro-
mam nuntios mitteret, in ejus illicò manus deveni
rent Regiam dignitatem non à Pontifice, fed
à fe folo cenfebat poffe donari. Imperator enim
eft mundi Dominus, ac Regum Rex, ideoque
non nifi per ipfum poffit quis in Regem elevari.
Et hinc de Imperatore Juftiniano fcribit in li-
bris de bello Perfico Procopius Cæfareenfis: L. 1.c. 17.
Aretham Cabale filium, Saracenorum Arabum Prin-
cipem, quàm plurimis tribubus Juftinianus præfe-
cit, ac Regia dignitate auxit, novo inter Roma-
nos exemplo. Videtur afferere, quòd nullus ante
Juftinianum Imperator nova inftituerit Regna.
At devium effe hunc fenfum, multis poffit variè
demonftrari. Etenim quod Tzatum Lazorum
Principem & Chriftianum & Regem fecerit
Juftiniani avunculus ac Anteceffor Juftinus pri-
mus, teftantur Anaftafius Bibliothecarius, Mar- Fol. 144.
tyr Theophanes, ac Georgius Cedrenus. Ha-
bemus ejufmodi plura & Paganorum & Chriftia- Fol. 366.
norum Imperatorum exempla. Vult ergo Pro-
copius effe novum, quòd Saraceni fe Romano
Imperio fubjecerint, & ab ipfo acceperint Re-
gem. Eadem potestate ufi funt etiam pofteriores
Græcorum Imperatores. Et de Imperatore Ma-
nuele Comneno fcribit in Sigeberti Gemblacen-
fis fupplemento Robertus Abbas Montenfis: A. 1180.
Manuel Imperator Conftantinopolitanus dedit Ra-
merio filio Guilielmi Principis Montis-Ferrati filiam
fuam natam ex priore uxore fua. Quæ cum diceret
fe numquam alicui nupturam, nifi effet Rex, Im-
perator exhilaratus, fecit coronari filium Marchionis
Montis-Ferrati, cum filia fua quam ei dederat,
dedit ei honorem Theffalonicenfem, qui eft maxima
poteftas Regni fui poft civitatem Conftantinopolita-
Creavit ipfos Reges Theffalonicenfes.
Eadem poteftate ufi femper fuerunt Occiden-
tis Imperatores. Etenim quòd Carolus Ma-

nam.

من

Fol. 506.

An. 781, gnus, licet adhuc Romanorum dumtaxat Patri-||gium ̈nomen in injuriam Regis Conrardi fibi apta

:

tius, & Italiam & Aquitaniam evexerit in Re-
gna, ac ipfa Ludovico & Pippino filiis dederit,
An. 817. teftatur Sigebertus Gemblacenfis. Bavaria Du-
catum in Regnum evexit Ludovicus Pius, de-
ditque filio Ludovico, pofteà Regi totius Ger-
maniæ. Ita fcribit famofus ejus Aftrologus. Et
An. 877. de Carolo Calvo Imperatore habet Regino Ab-
bas Prumienfis: Carolus Bozoni dedit Provinciam,
É corona in vertice capitis impofita eum Regem ap-
pellari juffit, ut more prifcorum Imperatorum Regi-
bus videretur dominari. Et de Imperatore Carolo
Craffo habet antiqua Lantgraviorum Thuringia
Hiftoria Carolus in tantam elatus eft fuperbiam,
quod ut folus Rex ubilibet regnaret, in Allemania
omnes Reges depofuit, & ipfos ac hæredes ipforum
in Duces creavit. Similiter omnia Regna in Allema|ferenda exteris gentibus arma vacare, Regiam
nia deftruxit, & in Ducatus redegit. Hinc Bava-
ria ex Regno iterùm defecit in Ducatum. Plura
funt hujufmodi exempla. Et de Carolo Auda-
ce, Belgii noftri Principe, ac Imperatore Fre-
derico tertio fcribit magnum ejufdem Belgii
Fol. 401. Chronicon: Defiderabat Carolus coronari in Re-
gem, fed Imperator refpondit certum illi deeffe nu-
merum Epifcopatuum, Regiæ Majeftati debitum.
Quæ omnia fuadent harum civilium dignitatum
erectionem privativè fpectare ad Imperatorem,
non ad Romanum Pontificem.

vit, cujus temeritatem cita mors exinanivit. Quod
ipfum in generali Hiftoria latiùs defcribit Otto
Frifingenfis Epifcopus, & duo addit. Primò,
quòd Boleslaus nuper ab Henrico Sancto fuiffet
fubactus & compulfus ad obedientiam. Secun- .
dò, quòd ejus fucceffor & filius Otto depofuerit
factum in Imperii injuriam diadema, & Salico
Conrardo remiferit. Et de eodem Boleslao fcri-
bit Lambertus Schafnaburgenfis Dux Polono-
rum, qui per multos jam annos Regibus Theutonicis
tributarius fuerat, cujufque Regnum jam olim A. 1177.
Theutonicorum virtute fubactum, atque in Provin-
ciam redactum fuerat, repentè in fuperbiam elatus,
proptereà quòd Principes Theutonicos cerneret do-
mefticis feditionibus occupatos, nequaquam ad in-

Cap. 7.

dignitatem, Regiumque nomen fibi ufurpavit. Dia-
den
dema impofuit, atque ipfo die Natalis Domini à
quindecim Epifcopis in Regem eft confecratus. Que
brevt poft comperta Principes Theutonicos, quibus
Reipublicæ dignitas curæ fuit, graviter affecerunt,
fibique invicem fuccenfebant, quod dum inteftinis
in fe atque in fua vifcera odiis fævirent & digladia-
rentur, potentiam & opes Barbarorum in tantùm
aluiffent, ut jam tertiò Dux Bohemicus Regnum
Theutonicum ferro & igne populabundus peragraf
fet, & nunc Polonorum Dux in Theutonici Regni
ignominiam, contra leges & jura Majorum, Re-

Refpondeo Regiæ & cujufvis fimilis dignita-
tis erectionem effe jurifdictionis actum, ideoquegium nomen & diadema impudens ufurpasset. An
non nifi in fubditum poffe exerceri. Lucet ex
orto inter Juftinum Imperatorem & Cabadem
Perfarum Regem duro ac longo ob Tzatum La-
zorum Principem Regia dignitate donatum bel-
lo, de quo Martyr Theophanes: De bis, uti-
Fol. 144. que de evecto in Regem Tzato, Cabades certior
facius, Imperatori Juflino fignificat: Fœdere g
pace inter nos fancitis, quæ decent hoftes admit-
ris, bominefque Perfarum fupra omnem hominum
memoriam dominio fubditos tibi recipis. Imperator
in adversùm fcribit: Nullum Regno tuo fubje&um
nobis vindicavimus, aut ad nos pelleximus. Tza-
tus tantummodò ad Regiam noftram profectus, &
pedibus noftris advolutus, ut ab execranda Genti-
lium fuperftitione, & ab impuris facrificiis, Demo-
numque fallaciis ereptus, ad Deum rerum omnium
conditorem acceffum haberet, fieretque Chriftianus,
rogavit: Illum itaque baptifmo luftratum in propriam
fibi Regionem fubinde remifimus: Cabades clamavit
Tzatum effe ab antiquo fuum fubditum, ideo-
que à Juftino non potuiffe in iftam dignitatem
elevari. Omnes Juftini de Tzati fpontaneo ad
Conftantinopolitanam civitatem acceffu, de
fpontanea fpontaneè poftulata Chriftiana fide,
ac de Chriftiani in æternam vitam regenerantis
Baptifmi æqualibus cum carnali nativitate privi-
legiis interceffiones intelligere Cabades noluit,
atque ideò Theophanes fubjungit: Ab eo temporefti poft millefimum feptuagefimo feptimo Dux Polono-

graves inter Romanos & Perfas fecute funt difcor-
die. Secutum enim eft durum iftud bellum,
quod per Ducem Belifarium geffit Imperator Ju-
ftinianus, & quod defcribit Procopius Cæfareen-
fis. Ex eodem principio feribit in Imperatoris
Conrardi Salici vita Wippo Presbyter: Bolislaus
fecundus Dux Polonorum infignia Regalia & Re-

Polonia Germanico Imperio fubfit, fuit olim
antiqua & interminabilis quæftio: Germani ca-
lidè affirmarunt, Poloni conftantiflimè nega-
runt. Quidquid fuerit, adversùs iftam fubje-
&tionem hi jam dudum præfcripferunt. Et Majo-
rum fuorum traditioni fifus, ac ab invicem fefe
lacerantibus Germanis nihil metuens Boleslaus,
fibi à Conrardo excuffum diadema refumpfit, &
fe fecit coronari. Quam præfumptionem adeò
indignè tulit Henricus quartus Imperator, ut
de ipfo fcribat in Citizenfis Ecclefiæ Chronico
Paulus Langius: Apud Moguntiam in Concilie
Principum Henricus Imperator Uratislaum Bobe. A. 1086.
mie Ducem Regem fecit, Moravorum Regno pri-
dem exflindo in ipfum translato, Poloniam, Sile-
fiam, Luzatiam Bohemorum Imperio adjiciens,
Gilbertum Trevirorum Archiepifcopum, cum eo Pra-
gam mittens, qui coram Provincialibus novum Re-
gem inungeret. Boleslaum, quò vexaret & humi-
liaret, adverfario femper Bohemorum Regi fub.
jecit. Quod ipfum in Bohemorum Chronico la A. 1086.
tiùs fcribit Cofmas Decanus Ecclefiæ Pragenfis.
Et hinc in opere de Polonorum rebus labitur
Martinus Cromerus Warmienfis Epifcopus: Mi-
rari fatis nequeo à Lamberto Schafnaburgenfi, qui Lib. 4.
circa hæc tempora vixit, &res geftas Germanorum
confcripfit, memoria proditum effe, quod anno Chri-

من

rum, qui per multos annos Regibus Theutonicis tri-
butarius fuiffet, cujufque Regnum jam olim Theuto-
num virtute subactum, atque in Provinciam reda-
&tum fuiffet, repentè in superbiam elatus, Regiam
dignitatem, Regiumque nomen fibi ufurpaverit,
diadema impofuerit, atque ipfo die Natalis Do-
mini à quindecim Epifcopis fit in Regem confecratus.
Atqui