ILLUSTRISSIMO, NOBILISSIMO, AC AMPLISSIMO DOMINO, D. PETRO RO O SE, Equiti, Regi in Hifpaniis ac Belgicis Provinciis à Confiliis Status, Sanctiorisque in LLUSTRISSIME DOMINE, Gregorium feptimum Pontificem, verum fui fæculi Athanafium, aut Joánném Chryfoftomum, in facris Sanctorum tabulis Romana Ecclefia meritò titulat Acerrimum Ecclefiafticæ Libertatis Propugnatorem ac Defenforem. Miferan dam, quam in fui Apoftolatus exordio invenit, Catholica Matris fervitutem defcribit ipfe Pontifex in litteris ad Sichardum Aquileja Pátriarcham: (lib. 1. ep. 42.) Non ignorare credimus Prudentiam tuam, quantis perturbationum Auctibus Ecclefia fit ufquequaque concuffa, & penè defolationis fuæ calamitatibus naufraga & fubmerfa. Rectores enim & Principes hujus mundi, finguli quærentes quæ fua funt, non quæ JESU-CHRISTI, omni reverentia conculcata, quafi vilem Ancillam opprimunt, eamque con fundere, dum cupiditates fuas explere valeant, nullatenus pertimefcunt. Sacerdotes autem, & qui Regimen Ecclefiæ accepiffe videntur, legem Dei ferè penitùs poftponentes; & officii fui Debitum Deo & commiffis fibi ovibus fubtrahentes, per Ecclefiafticas dignitates ad mundanam gloriam nituntur, & quæ fpeciali difpenfatione multorum utilitatibus & faluti proficere debuiffent, ea aut negligunt, aut infeliciter in pompa fuperbiæ & fuperfluis fumptibus confumunt. Detefanda quorumdam Principum avaritia & facrilega in facras Electiones violentia atque Simonia investiebat, ac intrudebat Antiftites, de quibus ad Siagrium Auguftodunenfem Epifcopum fcripfit Magnus Gregorius: Benedictio illi in malediétionem convertitur, qui ad hoc, ut fiat hæreticus, promovetur. Facinoris enormitatem infigniter depinxit in litteris ad Raynaldum Andegavenfem Epifcopum Goffredus Abbas Vindocinenfis, atque adjunxit: Hac non tam humana, quam diabolica malignitate Ecclefia Catholicam fidem, libertatem, & caftitatem amittit, fine quibus nulla ratione fubfiftit. Hæs enim tria semper Ecclefia habere debet: Quorum fi vel unum defuerit, velut paralytica jacėt. Etiam in corporis caftitate tantas tunc plagas sufferebat, ac deflebat Latina Ecclefia, ut non tantùm Diaconi aut Presbyteri, fed & ipfi Epifcopi nxores palàm ducerent, & cum ipfis volutarentur. Adversùm has peftes pro Catholica fide Athanafium, pro Ecclefiaftica disciplina Joannem Chryfoftomum egit feptimus Gregorius. Et quòd ipfas ex Latino orb: ad Infernum profcripferit, ac in bujus abyffo fepeliverit, atque ita mundum fecerit quafi novum, demonftrant hæc ejus Concilia. Nec folos hinc indè Duces aut Comites, fed etiam Philippum Galliarum Regem, Henricum quartum Germaniæ Cæfarem, ac Nice. phorum Botoniatem Imperatorem Conftantinopolitanum compulit fuis Sanctionibus obedire. Et pro his gloriofis actibus eamdem cum magno Athanafio & Sancto Joanne Chryfoftomo mercedem eft à Domino confecutus: Centies tantùm cum perfecutionibus. Etenim ab Ultrajectenfi, Wormatienfi, Mogantino, ac Brixinenfi malignantium Epifcoporum ac Principum Latrociniis fuit lapidatus de bono opere, damnatus contumeliofiffimè, ac degradatus. Hinc Hugo Flaviniacenfis Abbas ipfum in Virdunenfis Ecclefia Chronico rectè affirmat effe Martyrem. Etenim in libro de vera Religione fcribit Sanctus Auguftinus = (cap. 6.) Sæpè finit Divina Providentia per nonnullas nimiùm turbulentas hominum carnalium feditiones expelli de congregatione Chriftiana etiam bonos viros. Quam contumeliam vel injuriam fuam cùm patientiffimè pro Ecclefiæ pace tulerint, neque ullas novitates vel fchifmatis vel hærefis moliti fuerint, docebunt homines, quam vero affectu, vel quanta finceritate charitatis fit Deo ferviendum: Ejufmodi Heroum virtutem deprædicat, concludit: Hos coronat in occulto Pater, in occulto videns. Eofdem laudat in quinto libro de Dei Civitate: (cap. 18.) Si Furius Camillus etiam ingratam Patriain, a cujus cervicibus acerrimorum hoftium Vejentium jugum depulerat, damnatufque ab Amulis fuerat, à Gallis iterùm liberavit, quia non habebat potiorem, ubi poffet vivere gloriofiùs; cur extollatur velut grande aliquid fecerit, qui fortè in Ecclefia ab inimicis carnalibus graviflimam exhonorationis paflus injuriam, non fe ad ejus hoftes hæreticos tranftulit, aut aliquam contra illam ipfe hærefim condidit, fed eam potiùs, quantùm valuit ab hæreticorum pernitiofiffima pravitate defendit, cùm alia non fit, non ubi vivatur in hominum gloria, fed ubi vita acquiratur æterna? Eft incruentum Martyrium, cruento longè acerbiùs. Justè enim ad Imperatorem Conftantium exclamavit, iftud Martyrium patiens Sanitus Hilarius Epifcopus Pictavienfis: Utinam Omnipotens Deus illud potiùs ætati meæ & tempori præftitiffet, ut hoc Confeffionis meæ in te minifterium Neronianis, Decianifvè temporibus expleffem. Eft & longè gloriofius Martyrium. Etenim fratri fuo Gregorio Nyfa Epifcopo, ob iftud fuum Martyrium lamentanti repofuit San&ta Macrina: Non defines Divinorum beneficiorum immemor effe? Ingrati animi vi tium non cohibebis? Non comparabis Parentum rationibus tuas? Atqui fi quantum pertinet ad hanc vitam, ea re gloriamur, quod claro genere nati, & honeftis orti Parentibus fumus, Pater quidem illis temporibus & juvenis eatenus floruit, ut inter Cives & in Judiciis ejus gloria confifte ret. Poft autem ejus Eruditio quidem fe longiùs extulit, fama tamen Pontum non eft egreifa : Satis enim illi fuit in Patria clarum effe. Tu autem civitatibus, populis, nationibus celebris es: Te ad ferendum auxilium, te ad res conftituendas Ecclefiæ vocant & mittunt. Et Dei munus non " adfpicis? Nec talium bonorum caufam agnofcis? Utique iniquas ab Arianis perfecutiones ac damnationes. Plurimorum grandium virorum virtutes fola perfecutio toti orbi notificavit. Iftius gloriofiffimi Papæ & Martyris Gregorii, licet Dei Spiritu patenter condita & totius mundi Reverentia jam pridem confecrata, Synodalia Alta etiamnum hodie duriffimos fuftinent Adverfarios: Hinc te, Vir Illuftriffime, expoftulant Defenforcm. Nec fine fundamento. Ea quippe dignitate fulges, cui non folius Reipublice, fed etiam Ecclefia libertatem & caftitatem tuendam imponunt leges & Canones. Quem nos fupremi Concilii Præfidem veneramur, Romana Refpublica titulavit Prætorio Præfectum. Et ipfum Ammianus Marcellinus omnium honorum apicem, Evagrius Epiphanienfis fummum Magiftratum, Trebellius Pollio eminentiffimum Præfectum, Aurelius Caffiodorus Imperii Patrem, Magnus Pontifex Leo fublimiffimam Poteftatem, Eunapius appellat Imperium cui purpura deeft. Hifce PrafeEtis, ex quo ipfos non amplius bellicis, fed folis civilibus rebus præfulgere voluit, Magnus Conftantinus omninò detulit etiam Ecclefiaftica libertatis & caftitatis cuftodiam atque tutelam. Tantam in Belgica Septemdecim Provinciarum Diœcefi Præfecturam immaculatis adeò manibus geffifti, ut de te, Vir Illuftriffime, fidenter dicam, quod de Parente fuo fcriptum reliquit Sanctus Gregorius Nazianzenus ( Orat. 19.) Juftitiæ quod majus & Illuftrius exemplum adferri poteft, quam quod in magnis Reipubli cæ muneribus verfatus, ne teruncio quidem fuas facultates auxerit, idque cùm alios cerneret publicis bonis Briarei manus injicientes, & malis lucris turgentes? Tu Briarei manus etiam compefcuifti, caftigafti, abfcidifti. Germanè Chriftianum, quod Sancto Ambrofio, Ligurie ac Æmiliæ tunc Rectori, dedit Probus Italiæ Prætorio Præfectus, Mandatum tibi ipfi fixifti atque explefti: Age, non ut Judex, fed ut Epifcopus. Undè & ad Epifcopales Infulas, immò & ad Eminentiffimam Romane Ecclefia Purpuram vota publica Te cum eodem Ambrofio non femel poftularunt. Laudatas Ecclefiæ ac Reipublicæ dotes tanta animi conftantia tutatus es, ut te quam ipfas lædi malueris, & aliquid fuftinere corum, que ab Imperatore Adriano Præfectum Tatianum fuiffe passum refert Ælius Spartianus. Imitatus es Sanctum Ambrofium, de quo Paulinus Presbyter: Ambrofius ingemifcebat vehementer, cùm videret radicem omnium malorum avaritiam, quæ neque copia, neque inopia minui poteft, ina. gis magifque crefcere in hominibus, & maximè in iis, qui in poteftatibus erant conftituti, qui omnia pretio diftrahebant. Quæ res primò omne malum invexit Italiæ, & exindè omnia vergunt in peius. Noveras Magni Gregorii verè Papales contra Sacerdotiorum nundinationem litteras ad Brunichildim Francorum Reginam: Quia tantum facinus non folùm illis, utique per munera promotis An. tiftitibus, periculum, verùm etiam veftro Regno fatis eft noxium, Paterno affectu petimus, ut de hujus pravitatis emendatione Deum vobis placabilem faciatis. Armafti Belgium fan&tiffima atque invicta optimi Imperatoris Martiani lege, de qua Michael Glycas: Legem Martianus tulit, qua edixit, ne quis Magiftratum per largitionem confequi conaretur. Et Imperatoris Juftiniani, quem de ejufdem à fe late legis clandeftina pravaricatione ridet in Arcana hiftoria Procopius Cafarienfis, deteftande arti te fuiffe hoftem infenfiffimum, plures fuo malo funt experti. Venerabilem Cordubenfium Antifti tem Hofium, quòd in producto ultra catalogum, & plurimis pro Ecclefia & Republica laboribus fracto corpore plena vigeret anima, Abrahamicum Senem rectè appellavit & veneratus eft Sanctus Athanafius. Eft rarum Dei donum. Iftud ipfum tibi gratulantur hæc qualiacumque Scholia, & per ipfum à Dipina Mifericordia diuturnum fibi deprecantur Patrocinium, Dabam Lovanii, in Conventu Sancti Joannis Baptifte, die 24. Octob. Anno Domini 1672. ILLUSTRISSIME AC AMPLISSIME minimus famulus, Fr. CHRISTIANUS LUPUS ORDO SYNODORUM, Quarum Canones ac Capitula hoc fexto tomo elucidantur. SYNODORUM GENERALIUM AC PROVINCIALIUM DECRETA ET CANONES, SCHOLIIS, ET NOTIS ILLUSTRATI. СТІ SCH GREGORII VIL PRIMUM ROMANUM CONCILIUM. menfe Februario, indictione duodecima, qui palàm fuit annus feptuagefimus quartus. Indicta fuit in primam proximæ Quadragefimæ Dominicam. Et tunc fuiffe celebratam affirmant etiam Lambertus Schafnaburgenfis, Marianus Scotus, ac Sigebertus Gemblacenfis. Non folius, quod laudatus Lambertus videtur innuere, fuit Italiæ, fed totius Romani Patriarchatus. Hinc laudatæ ad Mediolanenfis Provincia Epifcopos litteræ appellant generalem. Eodem modo titulat in Pifcarienfis Monafterii Chronico Joannes Berardi. Adfuiffe quinquaginta Epifcopos, & Abbatum atque Clericorum multitudinem fcribit in Virdunenfi Chronico Hugo Abbas Flaviniacenfis. REGORIUM feptimum,quibus Sichardum Aquileja Patriarcham, & licet Bennonis & Hugonis cunctos Mediolanenfis Provinciæ Epifcopos ad Blanci Romanorum Cardi-ipfam invitavit laudatus Pontifex, datæ funt nalium, & plurium aliorum calumniis denigratum, fuiffe virum longè fanctiffimum adfirmant, & magnis encocomiis ornant Bertholdus Conftantienfis Presbyter, Lambertus Monachus Schafoaburgenfis, Guilielmus Monachus Malmesberienfis, Otho Frifingenfis Epifcopus, & alii plures graviffimi Scriptores. Hinc meritò fuis Sanctorum tabulis inferuit Romana Ecclefia: Maji 25. Salerni depofitio Beati Gregorii Papæ feptimi, Ecclefiaftica libertatis propugnatoris ac defenforis acerri mi. Pro acerrima iftius libertatis ac omnis Ec clefiafticæ difciplinæ reparatione eft paffus duriffima, ac in exilio defunctus. De ejus creatione fcribit in Pifcarienfis Coenobii Chronico Joannes Berardi Alexandro Papa defuncto, Hildebrandus Archidiaconus in Papam Gregorium eft ordinatus, Menfe Apr li, anno Dominica Incarnationis millefimo feptuagefimo fecundo. Hinc & præfentem Synodum vult celebratam anno ejufdem fæculi feptuagefimo tertio. At verò electionis Decretum difertè afferit iftam factam decimo Kalendas Maji, indictione & Luna undecima, anno milJefimo feptuagefimo tertio, adeoque hanc Synodum anno feptuagefimo quarto. Et litteræ, DECRETUM PRIMUM. A Cra Synodalia perierunt aut latent, ideo que ex variis hinc inde antiquis monumen s funt exquirenda. Primum itaque Decretum Epifcopum Conftantienfem : Lib.1.Ep 42.43. A. 1074. L Cap. 5. &oritatem fan&orum Patrum in Synodo dediffe fen- Clerum ac populum Lucenfem Alexander fecun- Porrò per Sacros Ordines nequaquam foli Ma- & 425. cedonenfis, lucidè fanciens non folum Eccle- vos fimiliter faciatis. Graffabatur tunc Regia Antiftitum nominatio: Omni circa ipfam Simonia valedicit optimus Princes, eidemque circa facras Ordinationes longè potiori jure valedici vult ab Epifcopis. Utique ab Oftiariatu, ipfaque Clericali tonfura ufque ad Pontificatum. Omnis ordo hóminem Deo ac Divino Minifterio confecrat, ideoque eft omninò facer. Hoc fanctiffimum Principis Edictum Canonibus & poris pofteà confirmarunt Leo nonus, Victor fecundus, Stephanus decimus, fecundus Nicolaus & Alexander: Et hic omninò etiam confirmat nofter Gregorius. novata. Etiam Gregorius nofter hocce fuo Decreto peffimum errorem non plenè exftinxit. Eundem enim per litteras ad Lucium Sancti Juventii Ticinenfis Præpofitum damnavit, atque eradicare conatus eft etiam Urbanus fecundus, ufus item auctoritate Canonis Chalcedonenfis. Quod ipfum in Remenfi Synodo feciffe Calixtum fecundum affirmat, ac ejus Canonem adducit Cla- A. 1119. rius Senonenfis Monachus in Chronico fui Conobii ad Sanctum Petrum vivum. Quin & dudum pofteà errorem aperta fronte adhuc defenderunt nefcio qui Scholaftici Doctores, quorum apud Hugonem Victorinum in Theologica de Sacramentis eruditione reftat hocce argumentum: Ego in Ecclefia victum & veftitum emi, Ecclefiam non emi. Stipem emi, Præbendam emi, Corporalia tantum emi, Spiritualia non emi, nec emere volui. Idem argumentum exftat apud Cardinalem Robertum Pullum: Dignitatem, quæ munere Sancti Par.6.c. Spiritus provenit, non quæro; tantùm possessionem 13. Ecclefiafticam adipifci laboro. At refpondet laudatus Cardinalis: Juxta antiquam traditionem quifquis eorum, que feparatim habere non eft, alterum emit, neutrum inemptum derelinquit. Et ipfe & laudatus Hugo Ecclefiaftica beneficia, licet temporalia, demonftrant effe fpiritualibus infeparabiliter annexa, ideoque nec emi poffe nec vendi citra Simoniam. Eft omninò antiqua Ecclefiæ traditio: A Sancto Petro Damiani infigniter oftenfa in litteris ad dictos Ducis Godefridi Capellanos. Per Ecclefias, quas vendi vetat aut emi, & Cathedrales, & Collegiatas, & Parochiales, & Capellas aut Oratoria intelligit: Nec folas ipfarum Præfecturas, fed & omnes in illis beneficium aut minifterium. Statuit in graffantem tunc, qui Ecclefiafticum beneficium a facro difcernebat officio, & hocce folum effe facrum, ac vendi non poffe blaterabat, errorem. Hunc enim à Godefridi Lotharingiæ Ducis Capellanis acriter defenfum damnarat in variis Epiftolis etiam Sanctus Petrus Damiani, in litteris ad Quod hifce in rebus nec ad communes Reipublicæ neceffitates, nec ad pias Ecclefiæ caufas poffit aliquid exigi, ideoque nullus omninò fit hujus exactionis purgandæ titulus aut modus, fuprà oftendi ex Magno Bafilio & Magno Gregorio. Addere quid velim ex Ifidoro Pelufiota, ad Eufebium Pelufii Metropolitam, ab Electis & Confecratis exigentem ædificandæ Ecclefiæ adjutoria, hæc fcribente: Condis Ecclefiam in Lib. 1.Ep. Pelufio, machinis quidem ac molitionibus luculentam, fed improbis ftudiis, & facrarum Electionum pretis, atque injuriis & contumeliis, & tenuium oppreffionibus, & pauperum fumptibus. Quod nihil eft aliud quam ædificare Sion in fanguinibus, & Hierufalem in injuftits. Ejufmodi Bafilicam af feverat pro vindicta perpetuò clamaturam in Cœlum. 37. |