11. qui & ipfe omnem Lucaris Calvinifmum ftrenuè damnavit. Ejus Synodum, quadragefimo fecun. do currentis fæculi anno celebratam, vulgavit Sebaftianus Cramoify. Anno trigefimo nono factam Cyrilli Berrhæenfis Synodum habes apud Lib. 3. C. Leonem Allatium in opere de concordia Ecclefiæ Orientalis, & Occidentalis. Addit hic quatuor primos à capta urbe Patriarchas fuiffe Canonicè electos, Turcicam nominationem ac Simoniam effe inductam à Simeone Trapezuntino, & profequitur. Turca fuo arbitratu, ampliori pecuniæ Cap. 8. Patriarchatum concedit, adimit, reflituit, neque finis ullus calumniarum, diffidiorum, & contentio num eft, & bac ætate multò plures Patriarchæ, aliàs, inaugurantur, quarum machiquam unquam nas recenfere effet hiftoriam fcribere, Ita Græci & Pefcefium & Charatzium in dies augendo, feipfos præcipitant in majores calamitates. Fol. 260. Lib. 4. Ep. 34. pum non convenit, taxatur à Sultano. Patriar- cogatur etiam ad nos Latinos mittere: Varias, De aucto per Hieremiam primum ad centum Ducatos Charatzio fcribit Patriarchalis Hiftoria: Summa hæc quotannis, die Sandi Georgii, in Imperatoria Porta, feu aula, repræfentari fo-premitur Patriarcha, ut mendicum Exarchum let. Apud Martini Crufii Turco-Græciam exftat Hieremiæ Patriarchæ ad Methymnenfis Ecclefiæ Clerum Epiftola, quæ ejufdem civitatis Fateor has barbaras exactiones jam non poffe Metropolitam ab officio ac beneficio fufpendit, corrigi à miferis Græcorum Epifcopis, ideoque quoufque Patriarchali Procuratori, & Exar& in- & fine crimine pendi. Hic enim locum habet cho Joanni Ralio folvat tria Tributa fuper centum Ducatos, ficuti, & Imperatorium regula, ex qua Sanctus Auguftinus fcripfit de Mandatum de bis difertè loquitur, Tria Tribu violenter oppreffa Lucretia: Duo fuerunt, & unus ta funt tres annue portiones, quas ad Patriar commifit adulterium. Etiam hic è duobus unus dumtaxat committit Simoniam. At iftarum exachale Charatzium ifta Ecclefia debebat conferre. &tionum introductores Patriarchas Simeonem, Exftat ibidem Epiftola, qua ad Theodofium Zygomalam, magnæ Conftantinopolitana Ec& Raphaelem Græci femper averfati funt conclex Proto-Notarium Monembafia Metropolita ftantiffimè, & uti peffimos Simoniacos deteftati. Etiam Marcum, tertium à capta urbe PaJofephus refcribit de nefcio quo Epifcopo Ma- ti. cario, qui Patriarchæ debebat ducentos viginti || triarcham, licèt innoxium, quia fe de objecto Ducatos de fuo Tribute. Et adjungit: Deum te- hoc facinore non potuit purgare ex integro, Synodaliter dejecerunt. Quin & degradatum pofor, quantas expenfas, & onera fuftinuerimus in dies fingulos, præfertim cum deteftabili Sacerdote pulus faxis & ftercoribus impetivit. Eadem de Nicolao, quem buc mififtis, ut eum faceremus ut eum faceremus caufa dejectus fuit Simeon, faciens locum DioEpifcopum civitatis Pili, qui nos jam in expen- nyfio. Raphaelem Heracleenfis Epifcopus confas propè centum Ducatorum adduxit. Ad eum- fecrare noluit, ideoque contra morem & Canodem Theodofium ibidem fcribit Nauplii, & nem fuit confecratus ab Ancyrano. Nam etiam Argorum Metropolita Dionyfius: Accipio de pri- Cæfareenfis ac Ephefinus noluerunt adeffe. Et mo matrimonio duodecim Afpra, de fecundo vigin- de confecrato adjungit Patriarchalis hiftoria: ti quatuor, de tertio fexaginta, quorum dimi- Certi quidam feditionem fecerunt, ne cum ipfo liturdium occultè retinent Parochiales Presbyteri, &gias fecerent, metu tamen perculfi, vel inviti unà multa mendacia prætexunt. Ergo fi omne jus tuum integrum nec diminutum obtinere cupis, te Regium Mandatum, quo nominatim præfcriptum fit tantum de conjugits exigendum effe, quantum Tributi penditur Patriarchæ, per Exarchum exigenti. Afprum eft Turcicæ monetæ genus. Quadraginta Afpra effe unum apud Germanos Talerum teftatur Martinus Crufius. Itaque ad Patriarchalis Pefcefii, & Charatzii perfolutionem concurrere debent omnes fubjecti Epifcopi, Clerici, populi. Hunc in finem Epifcopi, & Clerici in Sacramentorum, præfertim matomotii, adminiftratione exigunt à populis. Et quia fecundas ac tertias nuptias Græca Ecclefia nunquam admifit fine pœnitentia, plus in ipfis exigitur, quam in primis. Et hæc exactio, dum inter Patriarcham & Epifco mit Sacris operati funt. Cum præfenti noftri Grego- tem C. 30 9 in Abbatem Malmesberiæ à Monachis fecundùm teno- Cenfebat non folam Regis violentam exactio- Ejufdem fententiæ fuit Landericus, Augufto- ·tempore poft malus malè, & cum dolore periit, ana-||privilegia & Abbates habere meruerunt. Electus eft An Chriftiano Principi, aliter Antiftitem nempè cenferet fe obedire non poffe citra Simo Lib. 1. que Rex pofceret, quanto cum dolore tribueret, ex Sanctus Anaftafius Antiochenus, & Sanctus lenti, exactum pretium liceat citra Si-pependit Sancti Anfelmi Cantuarienfis Archie- Q Uòd folvi id liceat Turcæ, aut alteri, qui pifcopi violentum exilium, de quo fcribit Radul- 15. tis metu Epifcopatum gratis dederat, in corpore A. 1097. deli Principi hanc folutionem refpondeo non poffcrutari non deftitit. Tandem ad Sanctuarium Dei fe fieri. Etenim in novella hiftoria ad quadragefimum duodecimi fæculi annum fcribit Guilielmus Malmesberienfis Monafterii Bibliothecarius: Monachi Abbatiarum, quas Rogerius Saresberienfis Episcopas contra fas tenuerat, Rege adito antiqua currens, mille libras Argenteorum, fifcalibus com- teris ad Hugonem Lugdunenfis Ecclefiæ Primatem tradit Sanctus Ivo Carnutenfis Epifcopus: Multi Electi, qui gratuitam & Canonicam habent electionem, quia bujufmodi dilationibus vel fatigationibus impediuntur, comparatis fibi pecunia mediatoribus & prolocutoribus, ne turpem patiantur ventiam trabens, an ante promotionem, vel poft, Verùm Magnus Gregorius videtur palàm obftare, qui à Græcis Imperatoribus pro dando in Romani Pontificis electionem confenfu tunc exaЯam pecuniam graviffimè damnavit de Simonia, & tamen eamdem Imperatori Mauritio perfol vit. Quod ipfum ufque ad Leonem fecundum, & tunc ab Imperatore Conftantino quarto factam iftius Simoniacæ fervitutis remiffionem fecerunt alii & doctiffimi & Sanctiffimi Pontifices. Fecerunt citrà Simoniam. Quis enim Magnum Gregorium audeat blaterare Simoniacum? Hac de re non malè fcribit in opere de facris Or dinationibus D. Francifcus Hallier Epifcopus Cavalonenfis: Neque tamen, quia Simoniaci fuerunt, qui illam pecuniam ab electis Pontificibus exigebant, illicò Simoniacus Divus Gregorius judicandus eft, qui ipfam invitissimè perfolvit, tantumque ab ambitione abfuit ut nullum non moveret lapidem, ne Pontifex crearetur. Non reliqui Simoniæ rei Summi Pontifices, qui eandem perfolvere coacti funt. Hi enim injuftam Ecclefiæ vexationem redimebant, non emebant dignitatem. Moras confecrationis, Ecclefiæ nocivas, data pecunia, qua Imperatoriam fibi conciliarent gratiam, repellebant, non pretio Pontificatum mercabantur. Pontifex ac Imperator erant duo in eodem opere, at folùm unus Simoniam committebat. & inveftituras rigidiffimè damnarat atque profcripferat Gregorius feptimus. Quidam Reges cedebant nominationibus, permittebantque Ca nonicas electiones, verùm inveftituras nolebant dimittere, & Electis recufabant fine ipfis impartiri Regium adfenfum. Hinc Electi cefpitabant inter incudem & malleum: Inter contrarias Romani Pontificis & fui Regis voluntates. Quidam Regem emolliebant per pecunias, aut certè per emptos pecunia mediatores. Et cenfebant vexam à fe redimi. Aft ipfos Jvo damnat de Simonia. Et rectè. Quapropter Ele. ai, licèt Regiis exactionibus parere poffint in extrema patientis Ecclefiæ neceffitate, ipfas tamen provocare non poffunt, neque ad accelerandum negotium vel Principi vel Mediatoribus pecunias offerre. Hoc enim eft iniquitatem facere, non pati. Quidam Principes non pro facta aut facienda certæ perfonæ, fed pro facienda generatim nominatione, quidam item non pro confirmando Electo, fed pro concedenda faciendæ electionis licentia exigunt: Non nifi dato aut promiffo præmio volunt nominare, aut iftam concedere facultatem. Quæritur, An vacans Ecclefia etiam his exactionibus poffit citrà Simoniam obedire ? Hane facti fpeciem fuprà nobis retulit Gulielmus Malmesberienfis, agens de Abbatiis, quas Rogerius Saresberienfis Epifcopus fibi commendatas violenter detinuerat, & quibus Anglorum Rex Stephanus jam perpetuò reddebat Canonicam electionem: Et quidem aliquantum nummorum promiffum fuerat caufa libertatis Ecclefiæ, non electionis perfona. Non pro facta aut facienda certæ perfonæ electione, fed pro recuperando Canonicæ electionis jure ac libertate Malmesberienfe Cœnobium dederat : Et hoc in puncto Gulielmus exiftimat à fuis Confratribus non patratam Simoniam. Quod ipfum videtur fenfiffe Legatus Apoftolicus. Etenim à Monachis ele&tum Joannem confirmare noluit, quia nullo modo ejus menti perfuaderi poterat Regem præter pecunie dationem in Eledum confenfiffe. Opinabatur non pro electionis recuperanda libertate, fed pro Regio in Electi perfonam adfenfu fuiffe datum: Priorem dationem videtur non damnaffe. Refpondeo hæc effe vera. At ifta veritas locum non habet, nifi in extrema neceffitate. Vacantium Ecclefiarum Capitula ac ipfarum Electi imitari debent Matifconenfis Ecclefiæ Clerum, ac ejus Electum Landricum , qui iftam Ecclefiam diu defolatam vacare, & ferè ad nihilum redigi maluerunt, quam Simoniacas iniqui Regis exactiones explere. Cenfuerunt Regem priùs accufandum apud Sedem Apoftolicam, & ab ipfa implorandum auxilium. Quod feptimus Gregorius potenti manu omninò dedit. Etenim Philippum Francorum Regem de excommu. nicatione terruit, & Humberto Metropolita injunxit, ut Electum fine Regio confenfu ftatim confecraret. Etiam Sanctus Anfelmus adversùm Regias exactiones abiit Romam. Ita omnes obli-junior Angliæ Rex infirmatus eft, deditque Robergamur totis viribus, & omni cum patientia ad to Cancellario fuo Epifcopatum Lincolnienfem. ProEcclefiæ libertatem conari. Quod fi Apoftolica mifit quoque fe pravas leges emendaturum, & in Sedes fuffragari aut negligat aut non valeat, domo Dei pacem pofiturum. Sed ex quo fanus fuit, poffimus imitari Magnum Gregorium, diutur pænituit eum, & folito pejor effectus eft. Condolens nas Ecclefiarum vacationes, & varias hinc cala- igitur, quod Lincolnia Epifcopatum non vendidemitates redimere, & Principis iniquitatem pa- rat, cum Eboracenfi Archiepifcopo calumniatus eft tienter citrà Simoniam tolerare. Robertum Epifcopum, quod urbs Lincolnia ArcbieNotanda tamen hic eft doctrina, quam in lit-pifcopo eidem fubjacere debuiffet. Nec poterat caus Sa hìc Similem facti fpeciem adducit Henricus Huntindonienfis Ecclefiæ Archidiaconus: Guilielmus Ep. 6o. Lib. 7. fol. 373. - ! P fa terminari, donec Robertus quinquies mille libras pro libertate Ecclefiæ fuæ pepigerit. Quod Regi qui. dem Simonie, Præfuli vérò juftitiæ deputatum eft. Quod nempè Epifcopus non pro fua perfona, aut accepto Epifcopatu, fed pepigiffet pro fuæ Ecclefiæ libertate, atque ita ipfius iniquam vexatio nem redemiffet. cos Urbanus fecundus: Quia in beati Confefforis Martini Ecclefia confuetudo pravitatis inoleverat, ut bonores feu Præbendæ omnes pretio acquirerentur, nos locum illum fanctum ab hac exfecrabili pefte emendare cupientes, &c. Etiam poft toties iterata noftri Gregorii rigidiffima Decreta peftilens mos adhuc vigebat in tam illuftri Galliæ Ecclefia, nec non nifi per præfentem Urbanum potuit eradicari. Exftat Epiftola apud Dominum Cardinalem Baronium. Quam animosè atque infolenter Florentini Monachi egerint adversùs fuum Epifcopum Petrum, eft etiam in fuperioribus oftenfum ex Sancto Petro Da miani, Henricus rectè addit: Quod Regi Simonie deputatum eft. Quod enim Reges, uti pro nominanda aut confirmanda certa perfona, ita etiam pro concedenda eligendi licentia, aut pro facienda generatim nominatione nihil poffint exigere, certum eft atque manifeftum. Etiam hic omnino verum eft: Gratis accepiftis, gratis date. Quæ. ftio eft, An vacans Ecclefia poffit Simoniacam exactionem fine Simonia explere? Refpondeo paffim non poffe. Etenim ubi exactio eft Simoniaca, etiam folutio paffim eft leprofa. Ut pur-chis, nec rebellandum Epifcopis: Eorum crimigetur, adeffe debent omnes circumftantiæ, quas jam requifivi ad purgationem folutionis pro facienda nominatione certæ perfonæ, aut dando in Electum Regio confenfu. Omnia hæc laborant eadem fcabie: Sunt æqualiter foeda ac fcelerata. Altera Decreti pars exponitur. HÆe Decreti pars ortum ducit ex queftione, Ipfos ad modeftiam & debitam Epifcopo reverentiam exhortatus eft hic idem Petrus multis oftendens non ciendas turbas à veris Mona na accufanda ac probanda in Synodali judicio, من Ee Decreti pars ortum ducit ex queftione,cundus, & Petro Damiani obtemperans Joannes quam adversùs Petrum Papienfem, fuum Gualbertus fecit cum fuis Monachis quod addit Epifcopum, habuere Sanctus Joannes Gualber- ejus vita Pofteà Monachi cum amicis fuis Romam tus, omne ejus in Umbrofa Valle Monafte profedi Petrum Florentinum Epifcopum publicè, rium, Theuzo intra Florentinam civitatem in. quidem confianter, bæreticum & Simoniaca labe faclufus Anachoreta, aliique omnes Florentini datum proclamant, & ejus rei confirmandæ caufa Monachi. Audiamus rem ex laudati Joannis offerunt fe paratos ad fubeundos ignes. Verùm Aleauthentica vita: Vir beatus Epifcopum Florenti- xander Pontifex, qui tum in Patriarchio refidebat, rum, Petrum nomine, Patria Ticinenfem, non fo- nec accufatum deponere voluit, nec ut Monachi ignem lim Simonie, fed etiam bærefis propter illud vitium ingrederentur admittere. Maxima enim Epifcopocum fuis fratribus reum adferebat, nee ab illo Sa- rum pars, qui ad Synodum generalem convenerant, cramenta percipienda di&itabat .. Inde verò vebemens Epifcopo favebant, & Monachis adverfabantur. orta eft contentio in Clero & populo Florentino, aliis Sed Hildebrandus Archidiaconus, qui poteftà fuit Epifcopum defendentibus, alits Monachos laudan- Gregorius ejus nominis feptimus Romanus Pontifex, tibus, quod tanta libertate iftud vitium deteftaren-partibus beati Joannis favebat, eafque tuebatur. tur. Cunctæ tragedia auctor atque incentor fuit Porrò Dux quidam Godefridus ufque adeò favebat ETheuzo, de quo eadem vita: Theuzo is fenexpifcopo, ut mortis minas Monachis intentaret. Fuit dicebatur, & apud beatæ Mariæ Ecclefiam Floren- is Godefridus Lotharingiæ Dux, per initum cum tie in quadam cellula fe incluferat, permultique ad Beatrice matrimonium etiam Thufcia Princeps, ne fuiffe etiam infectum, & à cujus Capellanis eum confluebant, falutaria ab illo confilia expeten-quem Epifcopatuum & Abbatiarum nundinatio- A. 1096 Joannes Gualbertus, quòd occulti criminis من H C. 36. 12 , eft cum Domino fandlissimo Papa Alexandro, dicens: cunt, fimpliciter & bona intentione loquuntur. Ad- alter trahebam in ignem. Is autem dicit: Unufquifque, feorfim ingrediatur, debefque primus ingredi, qui juffifit. Cum autem in nomine Chrifti fignatus effem ingreffus, flamma in hanc & illam partem divifa me nulla adfecit moleftia, cum femihoram in ipfa effem moratus. Turbæ autem vifo miraculo exclamarunt, cogebant illum pyram pervadere; is autem nole-repellendi, quia boni homines funt, & ea quæ dibat, timore correptus. Cùm cum autem accepissent populi, in medium pro:ruferunt, & totus flamma ambuftus, dejectus eft è civitate, clamantibus populis; Seductorem viventem exurite. Me autem turbæ accipientes, & laudibus profequentes, deduxerunt in Ecclefiam. Et de Sancto Efremio Patriarcha Antiocheno nefcio quem Severiana lepra infectum Stylitam adhortante ad fidem Chalcedonenfis Synodi, fcribit in fpirituali Prato Sanctus Sophronius Hierofolyma Patriarcha Dicit Stylites, accendamus ignem, Domine Patriarcha, & ingrediamur fimul, & quem flamma non læferit, ille orthodoxus erit. Erat hæretica Divinæ Majeftatis tentatio, ipfam Efremius non probavit, rogavit Stylitem ingredi primum, at ille non præfumpfit. Hinc pergit Sophronius: Tunc exuens fe, qua indutus erat, fola Patriarchi-fanétiffimi Pape Alexandri Apoftolica eft dignitate cum acceffiffet propè ignem, oravit. Et completa præditus. Et quia placuit fibi, ut fieret defenfor oratione, jactavit ftolam fuam in mediis ignibus. caufæ Chrifti, factus eft pofteà Vicarius ejufdem Cum autem ignis quafi per tres horas duraffet, ligna-Chriftt, hoc eft, Papa, & vocatus Gregorius feque jam igne confumpta effent, tulerunt inde ftolam ptimus. Qui dum effet Cardinalis, hanc controver integram, ita ut nulla ignis indicia in ea deprendi fiam prudenter audiens, & auctoritatem Canonum poffent. Et ita Stylites eft veram fidem converfo fapienter perpendens, Monachorum in univerfis Auditoriis defenfor nobiliter exftitit, quos non pedetencorde amplexus. Et ad Anaftafii Imperium fcritim ratiocinando, fed apertè & fortissimè defendit bit Georgius Cedrenus: Duobus Epifcopis de fide contra omnium opinionem. altercantibus, Orthodoxo & Ariano, cùm bic dif ferendi arte polleret, ille pietate & fide fretus banc Ariano conditionem obtulit, ut omissa disputatione in ignem fefe darent, itaque uter ipforum pietate præflaret, notum fieret. Recufante Ariano, ipfe intravit gnem, & ftans in medio ejus verba ad multitudinem fecit, Deo ipfum incolumem confervante. Quod etiam Antiochiæ repertam, de cujus veritate qui dam dubitabant, Dominicam lanceam nefcio qu's Clericus Bartholomeus fuo per ignem tranfitu probarit, teftantur Magnum Belgii Chronicon, Joannes Bromptonus Abbas Jornalenfis, & in facri belli hiftoria Guilielmus Metropolita TyrioL.7.c. 18. rum.Et de Sancti Martyris Arnulfi, Reliquiis fcribit in libris de fua vita Guibertus Novigenti Abbas: Brachium Beati Arnuiphi Martyris, cum Oppidanos reddidiffet ambiguos,ad probationem ignibus eft injectum, fed exindè faltu fubitò eft ereptum. E. 359% Nequaquam unus dumtaxat Monachus, fed omnino plures ad probandam Petri fui Epifcopi Simoniam rogarunt ignem intrare. Idque apud plenam in Lateranenfi Bafilica Synodum. Et pergit Sancti Joannis vita: San&us Alexander Papa fecundus nec accufatum Petrum Epifcopum eo tempore voluit deponere, nec igneam examinationem fu Scipere Licèt Petrum Damiani non plenè audierit › quoniam maxima pars Epifcoporum il-five fuo imperio non obediret, ad Præfidem vin- dus duceretur, fed & traberetur. Si autem quis ftorien |