eft crimen, nec illi obfequiofos fuos adjutores, vetantur exaltare: Ex altare jubentur & per le ges & Canones. Verùm qui fimplici oculo obfequitur, Deo obfequitur, non homini, defertque munus. Et nec implicitum, fine quo nulla Simonia, init pactum .
ginta priores ex Stephani quarti ac Joannis fepti- mi Edicto vult effe authenticos. Item ex fexto Nicæno Canone, qui lucidè fancit fine Metro- politæ judicio nullum poffe effe Epifcopum. Etiam ex variis Sanctorum Patrum teftimoniis, ac ex Diofcori fecundi in Alexandrinum thro- num per Regiam Imperatoris Anaftafii nomina- tionem intrufione, de qua Sanctus Theophanes in Mifcella hiftoria: Cùm Diofcorus manus impofi- tionem accepiffet, recefferunt multitudines Rufticorum dicentes, quia nifi fecundùm quod Sanctorum Apofto-
Inter illos, qui data vel accepta à Simoniacis dempto folo Baptifmo, Sacramenta cenfuerunt effe fubftantialiter irrita ac nulla, fuit etiam in libris adversùs Guibertum Anti-Papam Sanctus Anfelmus Epifcopus Lucenfis. Regiam Antiftitum nominationem acerimè exagitat, & pergit:lorum Canones continent fiat Epifcopus, non reci Quid plura? Si anathematizati & excommunica- pietur. Principes verò inthronizaverunt eum. Dioti, ut & vere hæretici Simoniaci & Neophyti, abfcorus verò venit ad Sandlum Marcum, & venientes Ecclefia funt feparati, quis non videat, quòd bujufmodi Sacerdotum Miffæ & orationes Deum ad ira cundiam fuper populum provocent, quem talibus placari credebamus? Scriptum eft enim Veri Sacrificii locus extra Catholicam Ecclefiam non eft. Et iterùm: HÆRETICUM HOMINEM POST PRIMAM ET SECUNDAM CORREPTIONEM DEVITA. Quando ergò tales Epifcopos, vel Abbates, vel reliquos Clericos non devitamus, fi eorum Miffas audimus, vel cum eis oramus, cum illis excommunicationem fubimus. Quos quidem Sa1. 2. cerdotes effe faltem credere, omninò errare eft, cùm
Clerici induerunt fecundò ; & iterùm confecraverunt. Et ita veniens ad Sandlum Joannem, perfecit Collectam. Regiæ nominationis violentiam affirmat ab Eutychianiftis Imperatoribus Zenonę & Anaftafio fuiffe attentari cœptam, ideoque adversùs Diofcori intrufionem fuiffe tantum ab Egypti Rufticis motum, ut Theodofium Calliope Auguftalis Præfecti, qui Principis juffa executus fuerat, filium trucidarint, multofque ipforum Acacius Magifter Militum. Motus enim eruperat in publicam cædem. Quin immò quòd violentiam nec Zeno nec Anaftafius inchoaverint, fed à Corftantio inchoata dumtaxat refumpferint, eft fuo loco oftenfum. Eam interim tunc adeò averfati funt in Egypto, non folùm Ruftici, fed etiam Patriarchalis Eccle
tuerit in Cathedra fua effe pacificus, nifi Cano- nicè electus ac denuò confecratus. Datam fine electione confecrationem cenfuerunt effe inanem umbram & fucum. Ejufdem fententiæ videtur fuiffe in opufculo de ordinatione Epifcoporum, & Laicorum inveftitura Goffredus Abbas Vin- docinenfis: Firmiter nos credere oportet, & nul-
Petrus Simoni dicat: PECUNIA TUA TE- CUM SIT IN PERDITIONEM, QUIA EXISTIMASTI DONUM DEI PECUNIA POSSIDERI. Ubi enim, EXISTIMASTI dicitur › non pro eo quòd fecerit, fed quia fefiæ Clerus & populus, ut Diofcorus non po- poffe facere credidit, condemnatur, cùm minus fit exiflimare quàm credere. In hoc ergo quod fub- jungitur, NON EST TIBI PARS NEQUE SORS IN SERMONE ISTO, patenter often- ditur, quia nihil facræ ordinationis in hac promo- sione percipitur. Pluribus Sanctorum Patrum te- ftimoniis iftud confirmare nititur, & concludit: Hæc itaque tam patentia, tam manifefta funt,latenus dubitare ut quemadmodum Baptifmus ut dilucidari non egeant. Patentiffimè namque Simo-Chriftianum facit, ita electio & confecratio facit niacorum Sacerdotium & facrificia effe irrita demon- Epifcopum. Et ficut impoffibile eft fine Baptifmate Arant. Quamvis quidam fcripferit, quod ficut in Chriftianum fieri, ita eft impoffibile Epifcopum fine Baptifmate Simoniacorum, ita & in eorumdem fa-electione & confecratione creari. In ordination: E- crificio virtus Spiritus Sancti cooperetur, fcilicet ut non eifdem fit verum & falutare facrificium, fed bis quibus exhibetur. Quod ex præmiffis Patrum fententiis apertiffimè refellitur. Solum à Simonia- cis, vel quibufcumque Hæreticis datum aut ac- ceptum Baptifma vult propter extremam ejus ne- ceffitatem effe validum ac ratum. Probabilem tunc opinionem nec probare Synodaliter, nec damnare voluit nofter Gregorius, iftiufmodi or dinationes ambidextris rursùm verbis definit efse infirmas atque irritas, non exprimens an quoad fubftantiam, an quoad folam executionem.
Nec in folas Simoniacas, fed etiam in illas, quæ fine Canonica Cleri & populi electione, aut fine Metropolitæ aut alterius competentis Prælati confirmatione ad Regiam nominationem fiebant, tam inferioris quàm fuperioris Cleri ordinationes fert eandem fententiam. Hujufmodi enim ordinationes effe etiam fubftantialiter nullas atque irritas conftanter docuit laudatus Anfelmus. Et probavit ex trigefimo primo Apoftolico Canone inter vulgares, quorum quinqua
pifcopi electio & confecratio fic eft utraque necessaria, quod confecratio fine electione, & fine confecratione electio Epifcopum facere fola non fufficit. Nam ficut in Baptifmate aqua & invocatio Spiritus Sandi funt neceffaria, quæ faciant Chriftianum, ita in ordinando Epifcopo electio & confecratio funt neceffitate conjun&ta, quæ creent Epifcopum. Et ficut aqua fola, aut fola invocatione Spiritus Sancti, nec Baptifmus fieri poteft, nec homo effe Chriftianus, ita fola electione aut fola confecratione nemo ordinari vel fieri valet Epifcopus. Nititur hæc pluribus confirmare. Laicam inveftituram credidit effe hærefim, atque ita ipfius odio fuit ad hęc dogmata precipitatus. Iftam interim fententiam uti Synodaliter probare, ita & damnare noluit nofter Gregorius. Hinc nominatorum Epifcoporum aut Clericorum ordinationes ambiguis dumtaxat verbis damnavit. Quòd etiam inferior Clerus, non à folo Epifcopo, fed etiam à Clero & populo debuerit olim eligi, antiquæ difciplinæ peritis eft compertum. Et hanc Canonis partem laudat etiam atque exponit in laudatis ad Gebuinum litteris
nofter Pontifex: His nimirùm banc Primatus di- gnitatem concedendam effe fancimus, qui pura & fincera electione tibi fuccefferint, & ita per oftium intraverint, ficut Fraternitatem tuam cognovimus intraffe. His verò, qui aliter intraverint, videli- cet qui juxta Dominicam fententiam, non per oftium, fed aliundè ut fures & latrones afcende-
rint, non folùm Primatum bujus dignitatis non con- cedimus, verùm etiam omni honore Ecclefiaftici re- giminis indignos & alienos fore adjudicamus. Et quòd Gebuini fucceffores adversùs Laicam inve- ftituram ac Regiam nominationem ftrenuiffimè pugnaverint, lucet ex litteris Sancti Ivonis Car- nutenfis.
Alfas pœnitentias dicimus, quæ non fecundùm auctoritatem fan- &orum Patrum pro qualitate criminum imponuntur. Ideoque quicumque miles, vel negotiator vel alicui officio deditus quòd fine peccato exerceri non poffit, fi culpis gravioribus irretitus ad pœnitentiam venerit, vel qui bona alterius injuftè detinet vel qui odium in corde gerit, recognofcat fe veram pœnitentiam non poffe peragere, per quam ad æternam vitam valeat pervenire, nifi arma deponat ulteriufque non ferat nifi confilio Religioforum Epifcopo- rum pro defendenda justitia vel negotium derelinquat, vel officium deferat, & odium ex corde dimittat, bonaque quæ injuftè abftulit reftituat. Ne tamen desperet, interim quidquid boni facere pote- hortamur ut faciat, ut Omnipotens Deus cor illius illuftret
de eo fentiendo, mandatis ipfius obediré, follicitus fit vigilanter cuftodire. Quicumque ergò taliter pœni- tuerit, quoniam aliter fimulatio dici poteft, non pœ- nitentia, illi peccatorum fuorum remiffionem, Apa-
beatitudinis gaudia promittimus. Data est Episto- la octavo Kalendas Decembris, indictione ter- tia, anno uno poft præfentem Synodum. Præ fentem ergò Canonem Synodaliter publicari juf- fit & recipi in obfervantiam.
Unc Canonem Gregorius nofter laudat, atque exponit in litteris ad minoris Bri-ftolica freti poteftate, largimur ; insuper æternæ tanniæ Clerum & populum, conquerens Sacer- dotum imperitiam atque negligentiam fuiffe du- 1.7. Epif. dum apud ipfos graffatam, & adjungens: Ex quare, quafi ex peftifera radice, innumera mala exorta funt, adeò ut ufque ad hæc noftra tempora, inter cætera que malè pullulant vitia, falfa nihi lominùs pœnitentiæ confuetudo inoleverit. Hinc ad ipfos legavit Amatum Olorenfem Epifcopum, qui Synodaliter ftatueret varia, ac præfertim hunc articulum: Si quis in homicidium, adulte- rium, perjurium, vel hujufmodi aliquid lapfus, in aliquo talium criminum permanferit, aut negotiatio ni, quæ vix agi fine peccato poteft, operam dede- rit, aut arma militaria portaverit, excepto fi pro tuenda juftitia fua, vel Domini, vel amici vel etiam pauperum, necnon pro defendendis Ecclefiis, nec tamen fine Religioforum virorum confilio fumpfe rit, qui æternæ falutis confilium dare fapienter no verint > aut aliena bona injuftè poffederit, aut in odium proximi fui exarferit, veræ pœnitentiæ fru- &um facere nullatenus poteft. Infructuosam enim poenitentiam dicimus, quæ ita accipitur, at in ea- dem culpa, vel fimili, deteriori, vel parùm mi- nori permaneatur. Undè quifquis dignè vult pænite- ve, neceffe eft ut ad fidei recurrat originem, & quod in Baptifmo promifit, Diabolo fcilicet ac ejus pompis yonuntiare in Deum credere, videlicet reda
Canon confirmat hanc vetuftam Regulam: Certam pœnitentiam non facit, nifi odium peccati, Serm. 1. amor Dei. Et hanc Sancti Auguftini: Non di de temp. mittitur peccatum, nifi reftituatur ablatum cum cap. 1. reftitui poteft. Et quòd intra cor retento fratris odio nequeat effe vera pœnitentia aut vera cordis converfio, notiffimum eft omnibus Chriftianis. Adeò tamen tunc obfcuratæ fuerunt fordidorum fidelium mentes, adeoque graffatæ indigne iftæ pœnitentiæ, ut præfentem Canonem in Synodis Placentina, Melphitana, & Claromontana Urbanus fecundus, & in fua Lateranenfi innovare debuerit fecundus Innocentius. Aft dubium movent hæc Sancti Auguftini verba in libris de Baptismo: Non impeditur Baptismi gratia, quo L.1. c. 12. minùs omnia peccata dimittat, etiamfi odium fraternum in ejus, cui dimittuntur, animo perfeveret. Diftinguit duplicem peccatorum remiffionem: Stabilem feu irrevocabilem, ac revocabilem feu momentaneam. Iftam folis fincerè ad Deum converfis, hanc etiam in fraterno odio vel alia peffima voluntate perdurantibus impendi affirmat, & per
& per ipfam non fola præterita, fed iftud etiam præfens dimitti peccatum, verùm pro unico dumtaxat momento, ftatimque tunc omnia cum novo novi facrilegii reatu redire. Et hac diftin&tione folvit & exponit Dominicam parabolam de fervo, qui omnium grandiffimorum debito rum remiffione donatus à fuo Domino, modicum confervo dimittere rogatus noluit, ideoque & Dominus exfufflavit fuam gratiam, cunctaque exftincta debita reduxit. Addit Auguftinus: Et hæc fæpè contingunt in Ecclefia. Et in alio libro: De remiffione peccatorum utrùm per Baptifmum apud hæreticos fiat, quid mihi videretur, in alio jam volumine fcripfi. Sed etiam hic breviter commemoro. Si fit illic remiffio debitorum per Baptifint fanctitatem, rurfus debita redeunt per hærefis & fchifmatis obftinationem, & ideò neceffarium habent hujufmodi homines venire ad Catholicam pacem, ut Hæretici & Schifmatici esse jam definant, & eorum que in illos redierant peccatorum purgationem in unitatis vinculo charitate operante mereantur. Et iterum: Sacramenti integritas ubique cognofcitur, fed ad peccatorum illam irrevocabilem remiffionem extra Ecclefiæ unitatem non valebit. Et in alio rursùs L. 4. C. 12. libro Perfidus & blafphemus, fi in perfidia G blafphemia permanferit Ecclefiam remiffionem accipit peccatorum, aut fi propter vim Sacramenti ad punétum temporis accipit, foris & intùs eadem vis operatur, ficut vis nominis Chrifti expulfionem Dæmoniorum foris etiam operabatur. Et in quinto libro: Remissio irrevocabilium peccatorum non confequitur Baptisma,nifi non folùm legitimum, fed etiam legitimè babeatur. Si legitimè non habeatur, peccata vel non remittuntur, vel remiffa replicabuntur. Addit de permanentibus in fraterno odio homicidis: Sive nulla eis peccata dimiffa funt, fi non in melius mutato corde baptizati funt, five continuò dimiffa redierunt. Et in feptimo libro: Potuerunt accipere Baptismum & remiffionem non accipere peccatorum aut remiffis peccatis continuò rursùs onerari. Quæftio eft, Quæ & qualis fit ifta revocabilis ac momentanea remiffio, quod ejus fundamentum, & an ipfam probaverit Sanctus Auguftinus?
principiis, atque ita nullum effe fundamentum, ex quo ille exfuffletur aut repetatur. Et à fe excogitatum nodum Donatiftæ numquam potuerunt folvere. Ipfum Auguftinus, ifto ad homilegitur, quòd tamen nec probaverit, adducta nem argumento exuere fe nolens impugnaffe non ejus teftimonia clarè demonftrant. Et non de ipfa, fed de fola firma atque irrevocabili remiffione fancivit hic nofter Gregorius: Rectè fanxie ipfam fine vera pœnitentia non poffe obtineri. Ex his interim lucet de Sacramentali operis oper rati virtute nec Catholicos olim dubitaffe, nec Donatiftas. Quin & hos in ipfam fuisse justo liberaliores.
Refpondeo palmare Donatiftarum principium fuiffe, quòd nullum novi Teftamenti Sacramentum poffit effe fimplex feu informe, ideoque omne extra Ecclefiam, quoniam iftic formatum effe non valet, datum vel acceptum fit irritum & nullum. Quæftio præfertim erat de Baptifmo. Hinc eis Auguftinus Baptifma, quod fornicatores, homicidæ, fratrum ofores, atque alii infuis malis voluntatibus pertinaces accipiunt intrá Ecclefiam, oppofuit. Ipfum enim nec exfufflabant, nec repetebant Donatiftæ, ideoque 'validum agnofcebant & ratum. Et formatum afferere non poterant, ideoque cogebantur fimplex fateri. Erat firmum argumentum. Hinc ipfius eludendi caufa finxerunt illam remiffionem momentaneam ac revocabilem, ipfamque iftis fictis dixerunt impendi. Et ita fuum dogma peffimè intricarunt. An enim ejufmodi remiffio fubfifteret, difquirere San&us Auguftinus noluit, permi fit tranfire, etiam dato atque accepto extra Ecclefiam Baptifmo affirmavit adfcribendam ex eifdem
Vox, Pœnitentia, quandoque pro converfi ad Deum cordis contritione accipitur, quandoque pro fatisfactione, quam antiqui Canones & Patres paffim vocant poenitentiæ actionem, nummumque non rafum, non fcalptum, non adulterum, quo nos oporteat à Divina Clementia & Juftitia emere culparum ac reatum abolitionem. Ago hic, uti & præfens Canon, de fola fatisfactione publica. Et quidem levium pro gravibus peccatis fatisfactionum impofitio etiam in antiqua Ecclefia eft graffata. Etenim eodem tempore, quo Romæ Novatianus quofvis in thus aut libellum lapfos ad extremum ufque vi. tæ articulum pœnitere voluit, & ne tunc quidem Ecclefiaftica pace donari, in Africa ortus eft quinque Carthaginenfium Presbyterorum, Sancto fuo Epifcopo Cypriano rebellantium, error quofvis fub nulla aut fub leviffima certè poonitentia admittens lapfos etiam ad pleniffimam cum Oblatione Perfectionem, qua ipfos non purgari, fed decipi, feduci, ac magis maculari gloriofus Martyr in pluribus Epiftolis eft proteftatus. Quin & ipfum de nimio in lapfos rigore accufavit apud Sanctum Papam Cornelium devia eorundem Presbyterorum factio, coegitque ad refcribendam hanc Apologiam: Remitto omnia, multa dissimulo, Audio & voto colligendæ fraternitatis, etiam quæ in Deum commissa funt non pleno judicio religionis examino, deli&is plufquam oportet remittendis penè ipfe delinquo. Quofdam nimia fua facilitate fufceptos queritur fuiffe pejus relapfos, & factos nequiores, ideoque fe, uti ab ifta factione de rigore nimio, ita & à fideli fuo populo accufari de nimia clementia. De eadem clementia in Synodo ad Quercum accufatus fuit Sanctus Joannes Chryfoftomus. Lucaniæ Epifcopos, quòd grandes peccatores non folùm ad pœnitentiam non cogerent, fed etiam exaltarent in Clerum, accufat & Pontifex Gelafius. Eadem de laxitate queruntur tertia Synodus Turonenfis, fecunda Cabilonenfis, fexta Parifien- C. 22. fis, aliæque fub Carolo Magno ac ejus filio C. 34. 35. Ludovico Pio celebrate: Per ipfam queruntur multorum animas decipi & perire, in Presbyterorum manibus graffantes tunc pænitentiales libros mandant comburi, aut faltem Synodaliter corrigi, ac pœnitentiam dari fecundùm facras Scripturas, antiquos Canones, & avitam confuetudinem. Et in libris de Laicali Inftitutione fcribit Jonas eodem tempore Epifcopus Aurelianenfis: Perrari funt hodiè in Ecclefia, qui talem
L1.c.ic. agant pænitentiam, qualem antiquorum Patrum | pænitentium exempla, & au&oritas Canonica fan- cit. Quis namque criminis reus, qui utique pœni- tentia publica debuit mul&ari, cingulum militiæ de- ponit, & à liminibus Ecclefiæ, cætuque fidelium &à Chrifti Corpore separatur? Quis por- arcetur, rò in cinere & cilicio, more pœnitentium antiquo- rum, lamenta pænitudinis fufcipit? Perniciofum hunc & fcandalofum difciplinæ lapfum multis deplorat, atque adjungit: Illud etiam minimè prætereundum eft, quod quidam peccatorum fuorum confcii imperitos animarum fuarum medicos expe- tunt, ut fibi ad votum fuum pœnitentiæ tempora imponant, & peritos idcircò declinant, ne aufteriùs eos pœnitentiæ addicant. Poenitentialium Presby- terorum ignorantiam graviter damnat, ac per- git: Sunt etiam plerique fpiritales Medici, qui me- dendi animarum vulnera habent peritiam, fed aut amoris proprii, aut adulationis caufa, errata co- rum, qui fibi confeffionem fuorum peccatorum fa- ciunt, faluberrime pænitentiæ rigore ferire refu- giunt. Omnem hunc difciplinæ lapfum duriffimè exagitat, fuadetque corrigendum. Quod ipfum eodem tempore fecerunt in fuis Capitularibus Theodulphus Aurelianenfis, Hayto Bafileenfis, Hincmarus Remenfis, Herardus Turonenfis, Ifaac Epifcopus Lingonenfis. Sub Merovingio- rum Regum defidia lapfam difciplinam reftaura-
Ejufdem poft patrata in Formofum Pontifi cem fcandala lapfum defcribit in litteris ad Alexandrum fecundum Pontificem Sanctus Petrus Damiani: Dum afflictio carnis à cunctis pœnitenti1.1. Epift. bus penè respuitur in præfigendis pœnitentiam judicits vigor Canonum penitùs enervatur. Quamobrem aut liber omninò claudendus eft Canonum, aut à delegande pænitentiæ laxatione ceffandum. Quis enim fæcularium ferat, fi vel triduo per hebdomadam jejunare precipias? Modò ftomachi læfionem fimulant, modò fplenis five veficę lamentantur exitium, modò marcidi pulmonis vitio intercludi fibimet anbelitum conqueruntur. Libertinam fui fæculi laxitatem plurimis lamentatur. Et in fermone ad Serm. 70. populum: In pœnitentiæ virtute caligant oculi plu
rimorum, qui vel difcretione privati, vel affenta- tione feducti, aut nefciunt quid injungant, aut fi fciunt, privatam gratiam præferunt veritati. Ma- gnum iftius fæculi lumen fuit Sanctus Odilo Ab. bas Cluniacenfis, & tamen in ejus etiam vita fcribit laudatus Petrus: In promulgandis judi- ciis ac modis pœnitentiæ præfigendis tam pius erat,
tanta merentibus humanitate compatiens, ut nequaquam diftrici Patris Imperium, fed ma- ternum potiùs exhiberet affectum. Unde se repre- bendentibus bujufmodi verbis folebat eleganter il ludere: Etiamfi damnandus, malo tamen de mi- fericordia, quam ex duritia vel crudelitate dam- nari. Pati nolebat appellationem istam de qua idem Petrus in vita Sancti Abbatis Ro- mualdi Ab impofita per laudatum Romual- dum pœnitentia refert Olibanum Comitem ap- pellaffe ad plures Epifcopos & Abbates ac ejus judicium fuiffe nihilominùs ab illis con- firmatum. Graffabatur & alius abufus, in quem rursùs ad nefcio quem Mopachum idem
Petrus: Ne implere valentis pœnitentiam ullatenùs inordinata charitate fufcipias. Quod fi fufceperis, L. 6. Epist. inftantiffima agilitate perfolvas. Magni peccáto- 20. res criminum fuorum pœnitentias expleri cura- bant per Monachos, atque ita in illis fecuri per- manebant. Quare hanc Divini juris disciplinam reparaturus nofter Gregorius, fecundùm Sancto- rum Patrum auctoritatem deinceps imponi atque agi juffit pro criminum qualitate condignas pœ. nitentias. Hoc in folo condignitatis capite de- ficientes, Sanctum Cyprianum imitatus, dixit inutiles & falfas.
Quin quatuor avitas pœnitentium cum omni ipfarum paratura claffes reparare optarit, non eft dubitandum. Verùm iniquiffimi & corruptif- fimi temporis ratio non patiebatur. Hine ex ipfis faltem aliquid voluit revivifcere. Primò vo- luit à pœnitente milite deponi arma, feu militiæ cingulum, nec ipfum nifi ex Epifcopi facultate refumi, & quidem ad folam juftitiam defenden- dam. Loquitur cum Siricio Pontifice, qui in litteris ad Himerium Tarraconenfem Archiepi- fcopum fcribit eos, qui acta pœnitentia militare cingulum denuò appetunt, effe canes & fues ad vomitum & volutabra redeuntes. Et in lit- teris ad Rufticum Narbonenfem Archiepifcopum Sanctus Leo Magnus: Contrarium eft omninò Epift. 1. c. Ecclefiafticis Regulis, poft pœnitentiæ actionem re- 5. dire ad militiam fæcularem, cùm Apoftolus dicat, NEMO MILITANS DEO IMPLICAT SE NEGOTIIS SECULARIBUS. Undè non eft liber à laqueis Diaboli, qui fe militia mundana vo- luerit implicare. Et de illis, qui poft acceptam in extremo vitæ periculo folemnem pœnitentiam convalefcunt, ftatuit duodecima Toletana Sy- nodus: Ne ad Militare cingulum redeant, religa Can z. mus. Et de redacto ad pœnitentiam Epifcopi ho- micida Synodus Theonifvillana: Cingulum mi- litare deponat. Et de illo, qui dimiffa vel inter- Can. 4. fecta uxore aliam duxerit, in fuis Capitularibus Imperator Lodovicus Pius: Armis depofitis, pu- blicam agat pænitentiam. Quod ipfum Decretum fuo Capitulari inferuit Ifaac Epifcopus Lingo- nenfis. Et habitum in Ticinenû Francorum Regia Concilium ftatuit de cunctis publicè pœniten- tibus: Nullo militiæ fecularis Concilio uti poffint. Quam Regulam in ipfo etiam Rege ac Impera- tore obtinuiffe docet laudati Ludovici publica pœnitentia: Ad militiam fæcularem non redeat. Ita fuo Decreto difertè inferuit Compendienfis Synodus. Quòd publica pœnitentia ipfo, quo-. niam fine armis geri non poteft, Regno exuat, docet in chartula, Lotario Cæfari apud eandem Synodum oblata, Agobardus Archiepifcopus Lugdunenfis. Nec aliud cenfuit ipfe Ludovi- cus. Licet enim injuftam atque invalidam acce- piffet pœnitentiam, arma tamen & Imperium re- fumere non præfumpfit, nifi Synodaliter ex- purgatus & abfolutus. Et de Wimaro, ob occi- fos tres filios redacto in publicam pœnitentiam, ad Rivobradum Epifcopum fcripfit Nicolaus pri- Epift. 5. mus: Arma nifi contra Paganos non ferat. Et in litteris ad Rudolphum Archiepifcopum Bituri cenfem: De bis qui pro criminibus pœnitentiam Ep. 39. C. gerunt, & ad cingulum militiæ revertuntur, con- 4. ftat
fat eos contra facras Regulas agere. Verùm quia crimina non æqualia funt, perhibefque alios horum propter nimiam bebetudinem in defperationem abiif- fe, alios ob hoc ad Paganos fugiffe, tibi hoc commit- timus decernendum, nimirùm qui loca & tempus
quàm periculis negotiationis adftringi. Quia difficile eft inter ementis vendentifque commercium non inter- venire peccatum. Eadem de caufa negotiationem Pænitentibus interdicit Synodus Barchinonen- fis. Et Herardi Turonenfis Archiepifcopi Capi-
regionis illius, modumque culpæ, nec non & pœnitulare: Pœnitenti nulla lucra negotiationis exercere tentiam & gemitus bominum ad confeffionem venien- tium, præfens pofitus infpicere vales. Franci fem- per arma plufquam cibum & potum dilexerunt Hinc illos ad ipfa poft peractam pœnitentiam re- dire Nicolaus Pontifex difpenfatoriè indulfit. Eadem de caufa eandem gratiam fecit Wimaro : Verùm contra folos Paganos. Et ipse est omninò primus, qui avitum Canonis, rigorem legitur fic mitigaffe. Quare Remenfis fub Joannis decimi Papatu per Seulphum Archiepifcopum celebrata Synodus, quæ Sueffionenfis inter Robertum & Carolum Reges civilis belli militibus publicam injunxit pœnitentiam, variaque jejunia, cum hac exceptione: Nifi eum militia detentum effe con- tigerit. Hæc, inquam, Synodus nimium recef- fit ab antiqua difciplina, & graffantem fuo tem- pore laxitatem fecuta eft, non aufa reparare. Ipfam ergò adhuc graviùs ubique graffantem re- paravit utcumque, nempè juxta Nicolai primi mitigationem, nofter hic Gregorius. Quid per juftitiæ defenfionem intelligat, fuprà nobis edi- xit in litteris ad minoris Britanniæ Clerum & populum. Addidit & aliam mitigationem: Ut nempè militari cingulo non privet, fed ipfam publica pœnitentia ufque ad fui expletionem fo- lummodò fufpendat
Quòd publicus Poepitens etiam negotiari non poffit, fcribit in laudata ad Rufticum Narbonenfem Archiepifcopum Epiftola Sanctus Leo MaC. Ignus: Qualitas lucri negotiantem aut excufat aut arguit. Quia eft & honeftus quæftus, & turpis. Verumtamen Pœnitenti utilius eft dispendia pati,
convenit. Eadem verba Capitulari fuo inferuit Ifaac Lingonenfis Epifcopus, & addidit pofte- riora verba Sancti Leonis. Hanc igitur avitam difciplinam hic etiam reparat nofter Gregorius. Quin & negotiationi addidit: Officium deferat. Utique illud, de quo in Lateranenfi fuo Cano- ne Innocentius fecundus: Falfa Poenitentia eft, Cap. 225 cum Pœnitens ab officio vel Curiali vel negotiali non recedit, quod fine peccato agi nulla ratione præva- let. Aut certè fine peccati periculo. Ex lapfu enim læfus, quoufque curetur, non folùm fca- brofis, fed nec lubricis viis poffit credi. Et hi Canones lucidè oftendunt degradandi Principis poteftatem effe in Ecclefia antiquiffimam, ac non foli Romano, fed olim cuivis competiiffe Epifcopo. Quivis enim Epifcopus femper po- tuit publicam poenitentiam imponere, atque ita & armis & militari baltheo, & omni Curiali, adeoque & Regio atque Imperiali officio etiam in perpetuum privare. Præfens tamen Canon dumtaxat ad tempus fufpendit. Interim arma refumi non nifi de Epifcoporum confilio permit tit. Quare in publicam pœnitentiam damnatus. Princeps, etiam poft abfolutionem, non nifi eadem via poffit redire in adminiftrationem Re- gni. Et ex hac Regula nofter Gregorius, dum Henricum quartum poft expletam publicam pœ- nitentiam ab excommunicatione & culpis recon- ciliavit, populare fidelitatis Sacramentum non exemit à fufpenfionis vinculo, ideoque nec il- lum repofuit in plenam ac liberam Regni admi- nistrationem,
Ecimas, quas in ufum pietatis conceffas effe Canonica auctoritas demonftrat, à Laicis poffideri Apoftolica auctoritate prohibemus Sive enim ab Epifcopis, vel Regibus, vel quibuslibet perfonis eas acceperint nifi Ecclefiæ reddiderint, fciant fe facrilegii & æternæ damnationis periculum incurrere.
daret Decimas, & adjungente: Quod cupimus à Ep. 86. multis fieri Chriftianis, & vix paucissimos inveni- mus. Eundem ab eodem facto laudat in libro de decem chordis, urget Evangelicam legem, Ni- Cap. 12.
Ecimas effe in Ecclefia antiquiffimas, est fuo loco oftenfum. Lucet etiam ex Ifido-fi abundaverit juftitia veftra plufquam Scribarum &
ri Pelufiotæ litteris ad Herminum Comitem: Lib. 1. Præclarè Dominum ornas, cum nobis fructuum tuo- Ep. 317. rum Primitias tribuis, Decimamque partem ex uber- tate terræ tuæ, à quo eam accepifti, pendis. Et ex Sancti Auguftini ad Cafulanum Presbyterum Epiftola, laudante memoratum à Sancto Luca Pharifæum, quod omnium bonorum fuorum Chrift. Lupi Opera T.VI.
Pharifæorum, non intrabitis in Regnum Cælorum, atque profequitur: Ergo illi dant Decimas, tu fi centefimam dederis, aliquid magnum te feciffe glo- riaris. Et in trigefimo de Domini verbis fermo- ne laudat hanc primam Eleemofynam, Mi- ferere anime tuæ, placens Deo, & pergit: Hanc eleemofynam fi prætermittis G 3
« VorigeDoorgaan » |