refim nominavit. Et ille quidem fpecialiter dicuntur effe hærefes, quæ in Conciliis judicate & damnata funt. Quidam inveftituras adfirmabant non spectare ad dogma, fed ad difciplinam, effe rem adiaphoram, ideoque fine perjurio non poffe à Pafchali fuum factum recantari. Pafchalis enim Imperatori Henrico non tantùm reddiderat inveftituras, fed infuper jurarat ipfas non auferre deinceps, aut damnare. Iftam fententiam Bru. no damnat de impudentia: Adfirmat inveftituras non folùm ab ipfo Pafchali frequenter, fed infuper à generalibus Conciliis fuiffe damnatas. Et omne à generali Concilio damnatum cenfuit effe hærefim. Hinc addidit: Undè & Guibertus non immeritò Hærefiarcha dictus eft, fimulque cum fuis fequacibus damnatus & excommunicatus. AntiPapam Guibertum, quòd à Synodis damnatus effet, vult fuiffe veraciter hæreticum. Hafce Epiftolas è Caffinenfis Monafterii Bibliotheca vul. A1111. gavit D. Cardinalis Baronius. Ejufdem fententiæ fuit Guido Viennenfis Metropolita, Pafchalis fecundi in Gallia Legatus, ac poftmodò Papa Calixtus fecundus. Etenim in fua Viennenfi, cui Sanctus Hugo ex Carthufienfi Monacho Gratianopolitanus Epifcopus adfedit, Synodo hæc ftatuit: Inveftituram Epifco patuum & Abbatiarum, & omnium Ecclefiafticarum rerum de manu laica, Sandæ Romanæ Ecclefiæ authoritatem fequentes, bærefim effe judicamus. Scriptum illud, feu privilegium, quod à Domino Pafebali Papa violenter Henricus Rex de inveftituris non fpontè extorfit, in virtute Sandi Spiritus damnamus, atque irritum effe judicamus. Notanda funt verba: Sande Romanæ Ecclefie auctoritatem Jequentes. Edicunt quòd Guido hæc decreverit ex mandato ipfius Pafchalis. Hinc enim habet Synodalis ad Pafchalem relatio: Sande Paternitatis veftræ mandata fequentes, apud Viennam convenimus. Et infrà: Igitur dictante Spiritu Sanlo, inveftituram omnem rei Ecclefiaftice de manu laica effe bærefim judicamus. Scriptum illud, quod Rex à veftra Simplicitate extorfit, damnamus. Inveftituram judicarunt hærefim, & tamen ejus indultorem Pafchalem non judicarunt hæreticum: Quòd nempè non fciens, ac pertinax, fed per fimplicitatem circumfcriptus deliquiffet. Hinc pergit Synodalis Epiftola: Illud etiam cum debita reverentia veftra fuggerimus Pietati, quod fi nobifcum in his feteritis, fi hoc, ficut rogamus, confirmavevitis, fi deinceps ab ipfius crudeliffimi tyranni, & Nuntiorum ejus litteris, locutione, muneribus abfti. mueritis, unanimiter nos, ficut decet, babebitis filios ac fideles. Si verò, quod minimè credimus, aliam viam adgredi cœperitis, & noftræ Paternitatis adfertiones prædictas roborare nolueritis, propitius fit nobis Deus, quia nos à veftra subjectione & obedientia repelletis. Adfirmat Pafchalem deinceps non ex fimplicitate, fed ex plena fcientia & contumacia peccaturum, ideoque tractandum uti hereticum, à cunctis deferendum fine communione atque obedientia, & tandem degradandum ac ejiciendum. Per omnia fentit & loquitur cum Brunone Signienfi Epifcopo. Ejufdem fententiæ fuiffe etiam Joannem Lugdunenfem Archiepifcopum, & alios plures Antiftites ac Doctores, eft alibi oftenfum. Refpondeo tamen inveftituram non effe hærefim. Et ita conftanter tenuit, etiam poft relatam Viennenfem Synodum, Pafchalis fecundus. Apud Caftellanam civitatem captivus duo dederat Imperatori Henrico, & facramento firmarat: Ipfum ob hanc captivitatem numquam excommunicare, & ob inveftituras numquam inquietare. Et in fecunda fua Romana Synodo fuum factum circumduxerat ac damnarat, fed adjunxit: Ego tamen Henricum numquam anathematizabo, numquam de inveftituris inquietabo. Adfidentes Epifcopi, licèt conftantiffimè adfeverarent iftud juramentum fuiffe & extortum & Herodianum, aliud non potuerunt extorquere. Certè Pafchalis, fi inveftituram credidiffet hærefim, debuerat Henricum ob ipfam inquietare, & de. clarare excommunicatum. Eadem repetivit in tertia Romana Synodo: Feci ut homo, quia pulvis fum & cinis. Fateor me malè egiffe. Sed rogo vos omnes, Orate pro me ad Deum, ut indulgeat mihi. Illud autem malum Scriptum, quod in tentoriis factum eft, quod pro pravitate fua Pravilegium dicitur condemno fub perpetuo anathemate. Et Bruno Signinus Epifcopus repofuit: Gratias agamus Omnipotenti Deo, qui Dominum Papam Pafchalem, qui præfenti Concilio præfidet, andimus proprio ore damnantem illud privilegium, quod pravitatem & hærefim continebat. Si privilegium illud hærefin continebat, qui illud fecit, bæreticus fuit. Bruno perftitit in priori fua fententia. Verùm Joannes Cajetanus Epifcopus fuit ab ifto fuffragio motus ad iram, ac repofuit: Tunè bìc, & in Concilio, nobis audientibus, Romanum Pontificem appellas hæreticum? Scriptum, quod fecit Dominas Papa, malum quidem fuit, fed hærefis non fuit. Aculeata Brunonis verba excitarunt & ipfum Pafchalem, ideoque pergunt Acta Synodalia: At patientia Domini Papæ, horrendo hærefis nomine pulfata, expergefacta eft, & manu filentium indicens, diffidentium clamores & murmura tali oratione compofuit. Fratres & Domini mei audite. Ecclefia ifta numquam babuit hærefin; immò bic omnes hærefes funt conquaffatæ. Hic Ariana bærefis, quæ per trecentos ferè annos viguit, annullata eft. Ab hac fede bærefis Eutychiana & Sabelliana contrita: Photinus, cæterique hæretici deftructi funt. Pro bac Ecclefia Filius Dei in fua Paffione oravit: Ego pro te rogavi, Petre, ut non deficiat fides tua. Brunoni adftipulabantur plures Epifcopi : Et ipfos ex feptimi Gregorii pro Romanæ Ecclefiæ circa fidem infallibilitate Dictatu compefcuit Pafchalis, atque ita Dictatum innovavit ac ftabilivit. Et certè fanctiffimi etiam Epifcopi atque Abbates per plura fæcula permiferunt fe inveftiri à fuis Regibus: Nec ullus fuit illis fcrupu lus de hærefi. Et apud Henrici Canifii antiquas lectiones exftat Epiftola, qua proximus feptimi Gregorii Anteceffor Alexander fecundus permittit, ut Geberardus Salisburgenfis Archiepifcopus novum in fua Dioecefi Epifcopatum erigat, fupponitque novum iftic Epifcopum per invefixuram, ut dici adfolet, promovendum. Etenim primus, qui Laicam inveftituram fubire noluit, fuit Sanctus Anfelmus, proximus laudati Alexandri Succeffor in Lucenfem Ecclefiam. Et Et tamen ipfam poftmodò fufcepit. Et quidem,tropolita tegit. Corpus tertiò omnibus inclinat. De- L.9.c.9. indè ad Imperatorem accedit, & confueta adoratione Prætereà, laudati Gregorii & Succefforum Hanc inveftituram laudat etiam Nicephorus Gregoras, adfirmans Georgium Cyprium, quem in degradati Joannis Vecci trhonum intrufit Imperator Andronicus primus Paleologus, per pedum fuiffe ab eodem inveftitum. Ritum inLib. 3. figniter exponit Georgius Phranzes: Erat mu C. 19. Eundem morem fibi ufurpavit etiam Conftan in quibus rebus voles, babens omnia jura ac privile nus & confuetudo Chriftianorum Imperatorum, ut manno. Et de Dionyfii fucceffore Josepho: Jo- Fol. 168. Lib. 2. cap. 18. Cap.. 9. 70 violentia. Semel enim inveftitum Patriarcham nullus in Imperio Chriftianus Succeffor legitur poftulaffe ad novam investituram. Ex quibus omnibus lucet Laicam Antiftitum inveftituram nec à Latinis nec à Græcis fuiffe judicatam hærefim. Et ipfam à feptimo Gregorio pro folis Latinis fuiffe damnatam. Ipfam omnino damnavit feptima Synodus: Verùm non de hærefi. Et damnavit pro folis Græcis. Iftius Synodi Canones Romana Ecclefia numquam confirmavit. Quin & ejus de fide Decretum, tamquam erraticum, Gallicana dudum damnavit Ecclefia, atque ita Francorum præfertim Reges non defierunt fuos Antiftites inveftire. Uti igitur ifta Synodus in folis Græcis, ita feptimus Gregorius inveftituram damnavit in folis Latinis. Et hinc Leo nonus, Alexander tertius, Gregorius decimus, Eugenius quartus, & horum Lugdunenfis ac Florentina Synodi, dum à Græcis poftularunt varios unionis articulos, & quofdam in ipfis damnarunt abufus, numquam meminerunt inveftituræ. Nihilominùs Brunoni Signino Epifcopo, & Vindocinenfium Abbati Goffredo, adfirmantibus ipfam & à feptimo Gregorio & à fecundo Pafchali fuiffe damnatam hærefios, omninò credo. Nempè de inveftitura juris, feu inveftiendi jure funt locuti: Et perperperam intellecta ipforum verba, uterque Scri. ptor ad manualem inveftituram malè detorfit. Quo vitio laboraffe videtur etiam Synodus Gui donis Archiepifcopi Viennenfis. Quidquid fit, etiam manualem inveftituram meliores Græci, licèt non damnarint, tamen omninò improbarunt. Inter ipforum graviffimos Scriptores omninò eft Simeon Archiepifcopus Theffalonicenfis. Ipfum vixiffe poft Barlaamum Gyracenfem Epifccpum, Gregorium Palamam item Archiepifcopum Theffalonicenfem, ac Dofitheum Patriarcham Conftantinopolitanum, retè adfirmat in libris de Occidentalis ac Orientalis Ecclefiæ concordia Leo Allatius. Ejus enim tempore exftincta erat Regia Conftantinopolitani Patriarchæ nominatio, plenaque libertate fruebatur Canonica trium electio: Lex Imperatoris Juftiniani. Hanc autem fuiffe à fe reductam, honorem & feveritatem, atque ut demonftret fe Pa ram inthronizaretur olim, nullo oftendi poteft teftimonio. Hic eft unus è fructibus Turcica cicam inveftituram capitaliter adverfari Chriftianis legibus, & tamen à fe non poffe excuti : Hinc ejus folam fpeciem duxerunt Sultano exhibendam, illi præmiferunt avitam Heracleenfis Antiftitis inveftituram, atque dixerunt iftam effe antiquam legem & confuetudinem. Quòd nempè iftud ipfum orthodoxi olim Epifcopi, dicti Conftantini violentiam non valentes excutere, actitaffent. Et hi & ifti viderunt in Laica inveftitura latere aliquid indigna fervitu tis. & ex ifto fuo beneficio primum Canonicè Ele-cipe inveftiretur, & quòd ante hanc inveftitu- Præfentem Gregorii Canonem omninò respicit in litteris ad Anglicanam Ecclefiam Alexander tertius Pontifex: Ad audientiam noftram perquòd poft turbationem, quæ inter cariffi illu mum in Chrifto filium noftrum Henricum, frem venit Ep. 60. 71 firem Anglorum Regem, & Thomam Cantuarienfem ||factas omninò cassamus, & irritas effe decernimus. Archiepifcopum emerfit, quædam prava confuetudo Exftat Epiftola ad D. Cardinalem Cæfarem Ba- A 1189. S' CANON IV. quis Præbendas, Archidiaconatus, Præpofituras, vel aliqua officia Ecclefiaftica vendiderit, vel aliter quàm Statuta fanctorum Patrum præcipiunt ordinaverit ab officio fufpendatur. Dignum eft ut ficut gratis Epifcopatum accepit ita membra ejufdem Epifcopatus gratis diftribuat. enim, SCHOLI O N. Crisis Cafugene Dienfem Epifcopum, Anonis caufam habes in Gregorii noftri lit- les Ecclefiæ, feu cuncta ipfarum temporales pof- Apoftolicum in Gallia Legatum, de caufa GeLib. 4. rardi Electi Cameracenfis: Illud commune malum Ep. 22. penè totius terre, videlicet quod Altaria venduntur, etiam ifte in fui Archidiaconatus officio fe feciffe non denegat. Quid fint Altaria, exponit in Nemau-fæpiùs damnatum, Ecclefia dudum non potuit fenfi Synodo Urbanus fecundus Ecclefiæ vel Decimæ vulgari vocabulo in Galliarum partibus Alta ria vocantur. Altaria, inquam, erant Parochia Can. I. eradicare. Pofterior Canonis pars oftendit hanc O CANON V. Rdinationes, quæ interveniente pretio, vel precibus, vel obfequio alicujus perfonæ ea intentione impenfo, vel quæ non communi confenfu Cleri & populi fecundùm Canonicas fanctiones fiunt, & ab his, ad quos confecratio pertinet, non comprobantur, infirmas & irritas effe dijudicamus. Quoniam qui taliter ordinantur, non per oftium, id eft , per Chriftum intrant fed ut ipfa veritas teftatur, fures funt, & latrones. , firmat his tantùm illius fuccefforibus, qui nullo Lib.6. Ep. 44. per se, neque per submissam perfonam preces effun-Clericus nullius paffim poteftatis eft, ita & ejus aut preces nullum pondus aut munus continent, De munere ab obfequio ad Joannem Pictavien- Oftendit porrò Canon non folummodò per munus à manu, fed etiam per munus à lingua vel ab obfequio committi atque compleri Simoniam. Munus à lingua rectè affirmat effe preces. Affirmat enim in litteris ad Nectarium etiam Sanctus Bafilius: De electione eorum, qui funt præficiendi contubernio, fi quid vel in gratiam 323. hominum, vel precibus inflexus, vel metu fractus, aliquando determinarem, dispensator non fuerim, fed caupo potiùs, fi Dei donum ad bumanam quorumcumque amicitiam permutarem. Etiam confuetas precibus mifceri adulationes aut laudes effe munus à lingua, ideoque illum, qui ex ipforum appetitu aut oppofiti vituperii metu judicat, effe fui judicii cauponem fcribit in fecunda vigefimi quinti Pfalmi expofitione Sanctus Auguftinus. Et ad Arnulphum Lexovienfem Epifcopum, Senii caufa volentem Epifcopatui!jectione fcripfifti. Poftulafti tamen illius honorari cedere, fcribit Petrus Blefenfis: Dicitur, quòd ab adolefcentia cœpiftis Ecclefiafticos honores olfacere, & ad bunc bonorem, qui nunc onerofus eft vobis, obfequiis atque interceffionibus, & aliis ambitionis humanæ fuffragiis adfpirare. Currite ergò ad confcientiæ veftræ teftimonium, & fi inveneritis vos minùs Canonicum habuisse ingreffum, fitis foliciti de egreffu. Adeptum per interceffiones Epifcopatum afferit illegitimum, utique ab Simoniam, ideoque & deponendum. Et Robertus Cardinalis Pullus: Quicumque ordinatur Par. 6. c. beneficium accipit in Ecclefia, vel præficitur in ea, eaveat ne fibi ipfe, aut per fe, aut per alium machinatione quadam hoc adipifcatur. Quod fi prece acceffit, munus eft à lingua. Et infrà: Quod fi cujufquam meritis admonitus, aut ab ipfius amicis perfuafus Antifies illum in Clero promovet, utique non peccat, tantùm ineptum ne promoveat. Item itemque diligenti indagatione veftigans, utrùm perfona fit provehi digna, quam cùm probaverit idoneam, tamen fi illa de caufa libentiùs admovet bonori, quoniam aut pro ea eft rogatus, aut illi ex rationabili caufa eft adftrictus, non puto id malè fieri. Virum bonum, quoniam illi obligatus es, aut quoniam de co tibi fuafum eft, ab honore fibi compe. tente repelles? Hinc nimiùm te exhibebis durum indè beneficit ingratum. Robertus Pullus, quem multis encomiis atque eruditis commentariis illuftravit Hugo Mathoud, fuit vir infigniter probus & doctus, nec non & Cardinalis Romanæ Ecclefiæ, ideoque hanc ejus doctrinam poffimus omninò amplecti. Preces ergò, quæ Simoniam inducant, debent ab ipfo promovendo effe vel fatæ vel procuratæ: Licet cætera fit aptus, tunc omninò incurrit hanc lepram. Quod ipfum in laudatis ad Gebuinum Primatem litteris lucidè tradit nofter feptimus Gregorius. Nec folas quo. vis peccatoris oleo conditas, fed & fimplices damnat preces. Et fanè etiam per hafce quivis fe ipfum obligat, adeoque omninò offert munus. Rectè tamen addit Doctor Angelicus: Licitè poteft aliquis, fi eft indigens, pro fe beneficium Ecclefiafticum petere fine cura animarum. Uti pauper , Tom. I. Refcripto, & munus legationis habitæ confirmari . Vifum eft Simoniacum, favorem tuum redimere Legationis officio: Et cum ipfe Innocentius partes illas vifitare fub eodem tempore decreviffet, nullus locus fub ipfius præfentia poterat reftare Legato. Innocentii fecundi electio fuit difcors: Quorumdam enim Cardinalium factio elegit Petrum Leonis, appellavitque Anacletum fecundum. Porrò Gerardus Engolifmenfis Epifcopus fuerat Calixti fecundi ac fecundi Honorii per Aquitaniam Legatus, ideoque Innocentii caufam promifit defendere, dummodò ifta fibi legatio confirmaretur. Aft hocce etiam ex naturali ac Divino jure debitum officium effe Simoniacum ab obfequio munus judicavit Romana Ecclefia, negavitque poftulatam confirmationem. Et hæc eft prima radix tot fcandalorum & motuum, quæ in Gallia ifte Gerardus concitavit. Et de Sancto Ottone Bambergenfi Epifcopo fcribit Andreas ibidem Abbas: Otto Pafchalis fecundi Papæ genibus advolutus, curam Paftoralem humiliter et refignavit, fe indignum & nullatenus tanto oneri aptum effe lacrymofis fingultibus vociferans. Verebatur enim aliquantulæ Simoniæ hærefeos umbra se resperfum quia tanto tempore in Curte Regia fideli minifierio defudaverat, ne fortè Imperator pro mercede ejufdem fervitii Pontificatus cum infula fublimaffet, ideoque non fine anime periculo hujus Sacerdotit dignitate fungeretur. Undè maluit temporalis bonoris fubire dispendium, quàm fuperni arbitri oculos offendere, animæque fuæ pati detrimentum. Et refignationem Pontifex omninò admifit, ac non nifi poft aliquot dies reddidit Epifcopatum. Ifto illius temporis more ipfum abfolvit ad cautelam. Et hinc Epiftola illa, qua fuam in Senonenfis Archiepifcopi familiam ac Minifterium fub certa tempeftivi beneficii fpe adfcriptionem videtur uti innoxiam laudare Petrus Blefenfis, non eft probanda. Et hocce ad munus nofter Gregorius ac ejus Succeffores paffim addiderunt : Ea intentione impenfum. Etenim Pontifici, Regi, Epifcopo, aut cuivis Poteftati fervire, & ad res præfertim publicas obfequi, nullo modo eft Ep. 72. |