clefiam fuiffe forores, ideoque nunc hujus, nunc | Imperator Juftinianu: multis annis apud Conftan iftius Epifcopum fuiffe digniorem, juxta majo-tinopolim detinuit in exilio, proximus Succeffor rem ætatem acceptæ Epifcopalis confecrationis. Vitalis. Secundò, quòd Vitalem Pelagius in

Quartus error eft, quòd iftius Primatus caufa Mediolanenfis Epifcopus deberet confecrari ab Aquilejenfi. Eft turbidus error Secundi Tigifitani Epifcopi ac per Numidiam tunc Primatis, qui Cæcilianum Carthaginenfem Epifcopum à fe, utpotè primo ipfius fubdito Primate, prætendit confecrandum. Et quid illi Sanctus Auguftinus repofuerit, eft fuprà oftenfum. NulJus unquam Patriarcha, Exarchus, aut Primas à fubdito Metropolita fuit confecratus, nifi ab Heracleenfi Conftantinopolitanus, & Hierofolymitanus à Cæfarienfi. Et nota eft fingularis ratio. Et uti Aquilejenfis Mediolanenfem, ita hic illum debuit confecraturus accedere. Hoc autem à Primatu eft alieniffimum. Eft lucidus character fraternitatis. Quòd hic mos in Laurentii, qui memoratum Conftantium immediatè præceffit, Metropolita Mediolanenfis confecratione mutatus fuerit, jam oftendi ex Magno Gregorio. Id omninò factum fuit propter fchifma trium Capitulorum. Aquilejenfis in fchifmate perftitit duriffima, Mediolanenfis autem Ecclefia rediit ad Romanæ Matris obedientiam: Hinc ifta confecrationis germanitas omninò debuit intercidi. Exindè Mediolanenfis Metropolita cœpit confecrari à fuis Suffraganeis: Exindè Romanus Pontifex cœpit Mediolanum legare Subdiaconum, qui Electi perfonam & facta Electionis formam difcuteret, difcuffam infirmaret aut confirmaret nomine Pontificis, & Suffraganeis faceret facultatem confecrandi. An præviæ confirmationis neceffitas etiam primùm tunc cœperit, eft longa quæftio, nec fpectat ad præfentem lo

cum.

Quintus error eft, quòd Magnus Gregorius diftinguat inter Canonicum Comprovincialium Epifcoporum jus, ac inter fimplicem confuetu dinem Romanæ Ecclefiæ. Etenim de Canonico Epifcoporum jure nec verbum habet aut apicem. Permiffam illis confecrationem fimpliciter affirmat effe morem, qui primùm coepit in confecratione nuper defuncti Laurentii. Sextus error eft, quòd Sanctus Ambrofius fuerit electus & confecratus à plena totius Italiæ Synodo. Etenim hujus rei nullum eft antiquum teftimonium. Paulinus Presbyter infinuat folum Clerum & populum Electioni adfuiffe. Et ficut pluribus Provinciis unum Metropolitanum, ita & unam Synodum interdicunt Nicæni Canones. Proinde horrendum errorem continet Domini Archiepifcopi conclufio: Nihil juris per illas tempefta tes Romano Pontifici competiit in ordinatione Metropolitani Mediolanenfis. Etenim illi competiit & confecrationis & præviæ confirmationis dande jus, quod omni Patriarchæ confirmat ex Apoftolico Canone fextus Canon Nica

nus.

Jofephus Ripamontius in Mediolanenfis Ecclefiæ hiftoria fcribit varia fpectantia ad noftrum propofitum. Primò, quòd à Pelagio Papa notatus Mediolanenfis Epifcopus fuerit Datiis,quem ob pertinacem trium Capitulorum defenfionem

Datit locum fuffecerit. An à Pelagio electum ac nominatum, an verò dumtaxat confecratum intelligat, ignoro. Ut tantam Ecclefiam à Datianæ pertinaciæ ac adversùs quintum Concilium & Romanam Ecclefiam perduellionis periculo liberaret, potuit Pontifex Mediolanenfis Eccle fiæ Electionem fibi refervaffe, vel etiam Electum vocaffe Romam, compuliffe ad variam profeffionem, & profeffum confecraffe. Neutrum eft alienum à difciplina iftius temporis. Ripamontius afferit tertiò, quòd in Macedonici Aquilejenfis Epifcopi defuncti locum fuerit electus Paulinus, vir nobilis & doctus, atque adjungit: Cùm dies inftaret, quo Paulinum à Pontifice maximo, vel ab eo quem ille nominaffet, oporteret ritè confecrari. Videtur afferere quòd Pelagius etiam Paulinum non nifi ad fuam juffionem voluerit confecrari. Utique eadem de caufa. Quartò dicit, Paulinum noluiffe facrari nifi à Vitali, & ab ipfo contra Papale Edictum fuiffe facra, tum, & adjungit caufam: Vetus erat Inftitutum jam inde à Barnaba & Marco, ut Mediolanenfis Archiepifcopus Aquilejenfem Patriarcham, atque bunc ille viciffim initiare poffet. Sanctus Barnabas Mediolanenfium, Sanctus Marcus paffim puta. tur fuiffe primus Antiftes Aquilejenfium. Verùm hic ibi non fuit Patriarcha. Ripamontius quintò dicit commune Vitalis & Paulini Attentatum fuiffe originem Papalis iracundiæ. Quæ omnia an subsistant, graviter ambigo. Etenim Ripamontius fine authenticis teftimoniis loquitur. Certè hic non fufficit: Ipfe dixit. Poffit tamen, quia fuit Doctor Ambrofiani Collegii, loqui ex Archivis iftius Ecclefiæ. Quidquid fit, certum eft, quòd Paulini ordinationem Pelagius fufpenderit, & ad novam formam voluerit cogere. Item certum eft Vitalem fuiffe Paulino feniorem Epifcopum. Et tamen illum Papa in fuis litteris poftponit Paulino. Hinc tertio certum eft, quòd Mediolanenfi Epifcopo in Aquilejenfem tunc nullus fuerit Primatus.

Romano Epifcopo per fextum Canonem Nicænum competens jus exponit in memorato loco Dominus Archiepifcopus, atque profequitur: Poffet tentari ex iis quæ dicta funt, ordinationem omnium Metropolitanorum Occidentis pertinere ad Romanum Pontificem, cùm præfertim Episcoporum Alexandriæ & Antiocbie auctoritatem Nicæna Synodus conftituat ad exemplum Epifccpi urbis Roma. Equidem id neceffariò confequitur ex iis quæ dicta funt, fed ita tamen ut auctoritas illa ordinandorum Metropolitarum coerceatur intra limites Synodi Patriarchalis ordinarie Epifcopi Romani, id eft, de Metropolitanis tantùm accipiatur, qui Diœcefeos Urbicaria finibus continentur. Quapropter Juftinia nus formam præfcribens Synodorum, quæ à Patriarchis convocari debent, ait difertis verbis ad illas convenire debere Epifcopos, qui pertinent ad corum ordinationem. Undè fequitur idem prorsùs fignificari, fi quis dicatur ad Synodum Patriarche cujufpiam aut ad ejus ordinationem pertinere. In quibufdam verò ceteri Patriarchę cum Ro

mano

mano componi poffint, in quibufdam difcrepant. Alexandrinus enim & Antiochenus unicam tantùm Die. cefim Ecclefiafticam obtinebant, ex decem Metropolitanis conflatam, quamquam pofteà Conftantinopolitano tribute fint tres Diœcefes, in quibus viginti odo Metropolitani numerabantur. At Epifcopi Romani cura præter Patriarchatum ordinarium, qui faltem ex Dioecefi Urbicaria decemque Metropolitanis conftabat, porrigebatur in reliquas omnes Occidentis Metropoles, quæ fexagenarium numerum egrediebantur. Majoris itaque Italiæ partis Metropolitani à fummo Pontifice ordinabantur in ipfa urbe, aut poftquam Epifcoporum Conprovincialium confenfus electionem firmaverat, ii permissu cjus ordinationem Metropolitani celebrabant. Sed in Diœcefi Urbicaria receptum erat, ut Epifcopi aliis Metropolitanis fubjecti ab eo confecrarentur. In quo fimilis erat Epifcopo Alexandrie, juxta Concilium Nicænum. Cæ terum id à nemine ante me obfervatum.

omninò firma regula. Et tam Hincmari quàm
Domini Archiepifcopi cogitationes potentiffimè
deftruit.

Secundus igitur Domini Archiepifcopi error
eft in his verbis: De Metropolitanis tantùm acci-
piatur, qui Dioecefios Urbicarie finibus continentur.
Et in his Qui faltem ex Dioecefi Urbicaria & de-
cem Metropolitanis conftabat. Eft duplex in ipfis
error. Primus eft, quòd fingulæ in Italia poli-
tica Provinciæ fuerint etiam Provinciæ Ecclefia-
fticæ, habuerintque fuum Epifcopum Metro-
politam. Etenim Italica Dioecefis olim non ha
buit nifi quatuor Metropolitas: Romanum,
Mediolanenfem, Aquilejenfem, & Calarita-
num. Quidquid Italiæ aut adjacentium Infula-
rum non spectabat ad unum è tribus pofteriori--
bus, proximè fpectabat ad curam Metropoliticam
Romani Epifcopi. Flaminia, Emilia, Pice-
num, Thufcia, Umbria, Campania, Valeria,
Sicilia, Calabria, Apulia, Lucania, Brutii, Sa-

Utinam à remine hucufque fic fuiffet erratum. Et hic denuò eft primus Domini Archiepi-mnites. Et ita fuit ufque ad Valentiniani tertii fcopi error. Hos enim plerofque errores jain dudum antea docuit, & propter ipfos ab octava Synodo notari meruit Hincmarus Metropolita Remenfis. Exftat Imperatoris Caroli Calvi ad Joannem octavum Pontificem famofa Epiftola, quæ Epifcoporum, ac præfertim Clericorum TranfAlpinorum appellationes dogmatizat non poffe deduci Romam, iftos omnes fuorum Metropolitarum, aur certe electorum judicum fertentia oportere effe cortentos, & adjungit. Ep. 47 Poteft fieri, ut illi qui in vicinis Parochiis funt bujus cap. 1. fande Romanæ Ecclefiæ, quique juxta facras regu

Imperium, ob cujus preces Sanctus Leo Pontifex
Ravennam erexit in Ecclefiafticam Metropolim,
& ipfum cum aliquot fuffragancis Sedibus à fua
Metropolitica poteftate emancipavit. Reliqua
Provinciæ non habuere Metropolitam Epifco-
pum ufque ad rapinas Imperatoris Leonis Ifauri.
Res certa eft, & alibi abundè demonftrata. Se-
cundus error eft, quòd iftæ folæ fine Ecclefiafticis
Metropolitis civiles Provinciæ fuerint proprius
& totius Romanæ Ecclefiæ Patriarchatus. O mi-
ferandum & nominalem fine Metropolitis Pa-
triarcham! Omnia quæ Hincmarus adversùm
Anfegifi Senonenfis Epifcopi Apoftolicas in Gal-
lia vices, & adversùm Romanas inferioris præ-
fertim Cleri appellationes pro Metropolitarum
jure fcripfit, eò tendunt ut quifque Gallicanus
Metropolita fit Autocephalus fuæ Provinciæ Pri-
mas, nulli fubjectus Patriarchæ aut Exarcho.
Eft Ravennatum Metropolitarum antiqua fuper-
bia, damnatiffima apud omnes Ecclefias. Nec
eni
enim illi fuerunt Schifmatici. Non à Papali,
fed à folo Patriarchico Romanæ Ecclefiæ jugo
ambierunt effe exempti. Ambierunt iftud ipfum,
quod ad Imperatoris Juftiniani preces Papa Vigi-
lius dedit Ecclefiæ Acridenfi. Hoc ipfum cun-

adfcribere tentat Dominus Archiepifcopus, atque
ita Romanum Patriarchatum penitus deplumare.
Facere rem folius tituli.

las ad manus impofitionem, & ad Synodos buc convenire folent, ipfi pro reclamatione contra Presbyterorum fuorum examinationem conveniant, ficut facri Canones ac leges præcipiunt, ut ad Primatem uniufcujufque Provinciæ, qui negotia videntur ha bere concurrant, vel ad Synodum, qui fe læfos exiftimant, quo non fit difficile teftes producere, invitentur. Trans-Alpinis autem, & aliis qui fimiliter in longinquis regionibus commorantur, Apofto lica Sedes, & Sacrorum Canonum promulgatores, loquente in eis Spiritu Sando, quæ funt unicuique Provincie poffibilia, & authoritati convenientia, atque paci Ecclefie congruentia, tenenda & exfequenda difertiffimè præfixerunt. Palàm dogmati-atis extra Romanam Provinciam Metropolitis zat folos almæ Urbi vicinos Epifcopos fpectare ad Pontificis Synodum & manus impofitionem, ideoque folas horum Ecclefias effe ejus ordinarium Patriarchatum reliquas tranfmarinas, aut tranfmontanas in Occidente Ecclefias fpectare quidem ad ejus curam, non tamen ad Patriarchatum, nec ad Synodum, nec ad manus impofitionem. Et omninò Hincmari epiftola. Verfatilis ingenii homo, quæ proprio nomine non præfumpfit effundere, eructavit fub nomine I. 123. obnoxii fibi Imperatoris. Et hæc fœda principia reforbet Dominus Archiepifcopus Petrus de Marca, & gloriatur effe fua inventa. Porrò Imperatoris Juftiniani novellas leges, quæ fpectare ad alicujus Patriarchæ Synodum & fpectare ad alicujus Patriarchæ ordinationem affirmant effe eadem aut indivulsè connexa, etiam laudat ac in ipfis fe fundat ifta epiftola. Eft

137.

At longè aliud altiffima voce clamat omnis Ecclefiaftica antiquitas. Audiamus Arelatenfis, quam Sanctus Auguftinus non fine caufa appellat magnam, Synodi vocem ac relationem ad Sanctum Sylveftrum Pontificem: Majores Diœcefes tenes. Utique Patriarchales. Nempè Italicam, Illyricianam, Africanam, Hifpanicam, Gallicam, Anglicanam. Has omnes intelligit in litteris ad San&um Gregorium Nazianzenum etiam Magnus Bafilius: Quale nobis auxilium ab Ep. 10. Occidentalium fafu aderit? Volebam ad eorum Antefignanum fcribere. Palàm profitetur Romanum Epifcopum effe Antefignanum totius Occidentis. Non utique per Papalem dignitatem: Sic enim eft Antefignanus etiam Orienta lium.

lium. Sed per jus Patriarchicum. Et quid per Occidentales intelligat Bafilius, edicunt hæc edicunt hæc ibidem verba: Illa nunc faciunt, quæ priùs in Marcello patrarunt. Notat Sardicen fem Synodum, quæ Marcellum Ancyra Metropolitam purgavit ac reparavit. Eam non pro generali, fed dumtaxat pro Occidentis Patriarchali habet: Et quis nefciat illi adfuiffe Epifcopos Italos, Hifpanos, Afros, Gallos, Illyricianos? Et dogmatica ac ab omnibus Ecclefiis probata, qua fextam Synodum inftruxit Sanctus Agathon Pontifex, epiftola habet hunc titulum Agathon Epifcopus, Servus fervorum Dei, cum univerfis Synodis fubjacentibus Concilio Apoftolicæ Sedis Et inter rationes, quæ poftulatos ab Imperatore Conftantino quarto Legatos fuerant moratæ, adducit & has: Primùm quidem, quòd numerofa noftrorum Epifcoporum multitudo ufque ad Oceani Regiones extenditur, cujus itineris longinquitas in multi temporis curfum protelatur. Sperabamus deinde de Britannia Theodorum Confamulum atque Coepifcopum noftrum, magnæ Infulæ Britanniæ Archiepifcopum & Philofophum, cum aliis qui ibidem demorantur, exindè ad noftram Humilitatem con jungere, atque diverfos bujus Concilii Epifcopos in diverfis Regionibus conftitutos, ut à generalitate totius Concilii noftra fervilis fuggeftio fieret, ne fi tantùm pars quod agebatur recognofceret, partem lateret. Et maximè quia in medio gentium, tam Longobardorum, quàm Sclavorum, nec non Francorum, Gallorum, atque Britannorum, plurimi Confamulorum noftrorum effe nofcuntur. Difertè profitetur Gallos, Germanos, Francos, Hifpanos, Britannos, Illyricianos pertinere ad Patriarchale Concilium Romanæ Ecclefiæ. Et quid opus multis? In primo fui operis libro Dominus Archiepifcopus habet hanc conclufionem: Cordatus Lector, fi curiofiùs rimetur, flatim inveCap. 5. niet quod esdem modo, quo quinque Orientis Diœce

من

tur tantùm in reverentia quadam & obfequio erga Sedem Apoftolicam, fed in eo precipuè, quòd illæ tenerentur referre ad Pontifices Romanos de queftionibus difficilioribus & ambiguis, quæ incidebant. In quo Romanus Pontifex utebatur jure quodam Imperiali, quod probat supremam ejus auctoritatem. Fruftra enim funt qui ea querunt in Appellationibus Epifcoporum, quæ in veteri Ecclefia non recipiebantur. Quid per duas Italicas Diœcefes intelligat Dominus Archiepifcopus, edicit in alio Lib. 1. ejufdem operis libro: Italia in duas Diœcefes erat cap. 6. divifa, Italicam nempè & Suburbicariam. Porrò Italica feu Tranfpadana comprehendebat Aquilejam & Mediolanum. Et quòd utriufque civitatis Metropolita femper fpectauerit ad Patriarchalem Romani Epifcopi Synodum, Dominus | Archiepifcopus nervosè ac eruditè ibidem demonftrat. Proindè fabula fibi ipfi non cohæret : Nunc omnem Occidentem nunc utramque dumtaxat Italicam Dioecefim, nunc folam Italiam Urbicariam affirmat fpectare ad iftam Synodum. Tendunt hæc omnia, ut in Ravennatibus Epifcopis frequenter damnata, & tandem potenter evulfa Autocephalia refurgat in Metropolitas Galliæ. Nam & hic fuit fcopus Hincmari Remenfis. Certè Dominus Archiepifcopus palàm prædicat Sedi Apoftolicæ nihil ab iftis Metropolitis deberi, nifi folam difficilium & ambiguarum caufarum relationem. Et quis nefciat hunc effe propriiffimum Autocephalia characterem? Porrò fabula, quæ Epifcoporum appella tiones affirmat fuiffe ignotas antiquæ Ecclefiæ, eft abundè retufa in fuperioribus.

Omnium Occidentalium Dioecefium Epifco-
pi non tantummodò fpectarunt femper ad Pa-
triarchalem Romani Epifcopi Synodum, fed &
ipsam constanter frequentarunt. Etenim Pa-
triarchali, quam formando fuo ad fextam Sy-
nodum fuffragio adhibuit Sanctus Agathon, Sy-
fes ita fuis Primatibus erant commiffe, ut Ægypto nodo adfuerunt non foli cum Suffraganeis Man-
præeffet Alexandrinus Patriarcha, Orienti Antio- fuetus Mediolanenfis, ac Agathon Aquilejen
chenus, Afiane Diœcefi Ephefinus Exarchus, Pon- fis Metropolita, fed etiam Adeodatus Epifcopus
ticę verò Cæfareæ in Cappadocia Epifcopus fandle Ecclefie Leucorum, Legatus venerabilis S-
Thracice Conftantinopolitanus, ita Diœcefes Occi-nodi per Galliarum Provincias conftituta. Felix
dentis ea ratione Metropolitis fuis concreditæ fue-
rint, ut Romano Epifcopo, tanquam totius Occiden
tis Patriarcha, fubeffent. Et eruditè probat.
Etiam ex laudato jam Magni Bafilii teftimonio.
Quod nominatim Mediolanenfis atque Aqui-
lejenfis Metropolitæ Patriarchico Romanæ Ec-
clefiæ jugo olim fubfuerint, Dominus Archie-
pifcopus etiam in alio fui operis libro profitetur :
Attamen tffirmare licet duas Diœcefes Italicas Sedis
Lib. 7 Apoftolicæ Conftitutis omninò paruiffe per illas tem-
cap. 12. peftates, quòd Synodum ejus Patriarchalem confti-

Epifcopus Arelatenfis Ecclefiæ, Legatus venera-
bilis Synodi per Galliarum Provincias conftitutæ.
Taurinus Diaconus venerabilis Synodi per Gallia-
rum Provincias conftitutę. Etiam adfuit Wilfri
dus Epifcopus fandę Ecclefie Eboracenę, Legatus
venerabilis Synodi per Britanniam conftitutę. Et
quis nefciat primam Arelatenfem, cui adfue-
runt omnium Occidentalium Diœcefium Epifco-
pi, fuiffe dumtaxat Patriarchalem? Plurima
funt ejufmodi exempla. Et inter multa, quæ
Romani Imperii per Barbaros laceratio intulit
tuerent, ut alibi oftendi. At cæteræ Occidentis Pro- Ecclefiæ, incommoda Sanctus Avitus Viennen-
vincię tenebantur ad eam mittere relationes tam fis Metropolita in litteris ad Fauftum & Symma-
quam ad Sedem, in qua refidebat Principatus Se- chum Romanorum Senatores ponit & hoc: Pri.
dis Apoftolicæ, undè fides manaverat in Provincias mùm fuerat talis rerum ftatus defiderandus, ut ipfi
Roma ergò erat velut matrix fidei, Ecclefie verò per nos urbem orbi venerabilem pro dependendis
ceterarum Occidentis Provinciarum erant velut colo- Divinis humanifque expeteremus officiis. Sed quia
nie quedam ab ea urbe pendentes. In quo fimiles iftud jam dudum per rationem temporum fieri posse
ceffavit, vellemus vel eo fecuritatis accedere ut
erant Ecclefiis Italicis. Et infrà Subjectio illa
Provinciarum Occidentis, quæ ad Synodum Patriar quæ in caufa communi fupplicari oportet, Amplitu-
chalem Romanam non pertinebant, non verfabado veftra congregatorum Gallig Sacerdotum relatio

Ep. 52

A. 508

ne cognofceret. Palàm agit de Patriarchalibus Ro-
manæ Ecclefiæ Synodis. Affirmat ipfas olim
frequentatas à Gallicanis Epifcopis, hos ad ipfas
obligari, fed jam per Barbaros impediri. Et
hæc eft caufa, ob quam etiam Sanctus Leo Ma-
gnus, fuas ad Chalcedonenfem Synodum dogma-
ticas litteras formaturus, Gallicanos Epifcopos
non evocarit ad fuam Synodum, fed fuerit con-
tentus Synodali ipforum fuffragio. Quam veri
tatem altiffimè prædicant etiam Apoftolici per
Illyricum, Galliam, ac alias Diœcefes Vicarii.
Erant Vicarii Patriarchalis poteftatis, & Vica-
rias faciebant Synodos, ut ad remotæ urbis accef-
fum Epifcopi quotannis non cogerentur. Quòd
Theffalonicenfis Epifcopus fuerit Romani Pon-
tificis dumtaxat Patriarchalis Vicarius, Græci
omnes, etiam hodierni Schifmatici, conftan-
ter profitentur. Hinc enim fcribit Martyr Theo-
phanes: Theodorus Hiftoricus Theffalonice Epifco
pum appellat Patriarcham, fed nulla prorsùs ra
tione, nec cur ifta fcripferit, ipfe fatis novit.
Theodorus favit Dorotheo Theffalonicenfi Epi-
fcopo, qui Acaciano fchifmate fretus Apoftoli-
cas vices tentavit vertere in Autocephaliam or-
dinarii Primatus. Theophanes afferit fuiffe dum-
taxat Vicarium. Perdo verba & tempus in res
claras.

Verùm quæ eft prima hujus erroris origo? Refpondeo effe Hincmarum Remenfem Archiepifcopum. Photiano Conftantinopolitana Ecclefiæ fchifmate vexatus Sanctus Papa Nicolaus primus fcripfit ad dictum Metropolitam, & ad Ep. 70. reliquos Gallicanos Epifcopos: Pro bis & fimi libus caufis canonicè difcutiendis, & ritè definien dis, tam veftram quàm aliorum fratrum & Coepifcoporum noftrorum reverendam ad nos convocare vellemus prefentiam, nifi nos diverfæ mundi calamitates & preffure id gerere vetuiffent. Et infrà : Alioquin veftram ad nos Fraternitatem convocandi,

pariter de hujufmodi queftionibus tractandi nobis erit omninò neceffitas, ut videlicet juxta priflinam confuetudinem nobifcum in id ipfum apud Sandum Petrum convenientes, communes Ecclefie contumelias reparemus. Conftanter afferit Gallicanos Epifcopos fpectare ad fuam Patriarchalem Synodum, & ipforum in ea præfentiam effe antiquam confuetudinem. Et hinc tandem Carolum Regem rogavit, ut ex quavis Provincia unus ad minimum Legatus Epifcopus adveni. ret. At Metropolitæ refponderunt: Epifcopos Romam ad Synodum mittendi neceffitas non poftulat . Dominus Archiepifcopus exponit. Superiùs adducta Caroli Regis, feu potiùs Hincmari ad Joannem octavum Pontificem verba laudat, atque Lib. 6 profequitur: Exceptio illa, nimirum Ecclefiam Gallicanam non pertinere ad fpecialem Diœcefim Romanam, id eft, neque ad confecrationem Romani Epifcopi, neque ad ejus Synodum, tametfi Sedem Apoftolicam coleret velut particulare Caput Occidentis,

cap. 14.

etiam tanquam Caput Ecclefię univerfæ; exce. ptio, inquam, illa prorfus legitima erat. Prudenter igitur Nicolaus primus efficere conatus eft, ut Epifcopi Gallicani ad Concilium Romanum convenirent, ut ea ratione in Gallia & in univerfo Occidente Patriarchalis jurisdictionis amplitudinem conftitue

ret, quam Patriarchę Orientis poffidebant in fua
quifque Dioecefi. Hi autem Metropolitanos omnes evo-
cabant ad Synodum Patriarchalem. Ad hanc exce
ptionem ftabiliendam multa confarcinat. Dam-
natam Ravennatis Ecclefiæ Autocephaliam luci-
dè conatur traducere in Gallias. Etenim Roma-
num Epifcopum, uti totius Occidentis fingulare
Caput, & uti Caput Ecclefiæ univerfæ, venera-
ta femper fuit etiam Ravennatum Ecclefia. Eo-
dem modo illum venerata fuit etiam poft datum
à Vigilio Pontifice Primatum Ecclefia primæ Ju-
ftinianæ. Et Antiochenum Epifcopum, ut to
tius Orientis fingulare Caput, venerata femper
fuit Cypriorum Ecclefia, & tamen duæ pofterio-
res fuerunt, prior prætendit effe Autocephala.
Nempe Autocephalia non eft aliud quam exem-
ptio à jugo Patriarchalis confecrationis & Syno-
di. Et Dominus Archiepifcopus, ut fuas cogi-
tationes firmet, afferit Magnum Papam Nico-
laum prudenter conatum efficere, id eft, aftutè
conatum circumfcribere.

Audiamus quid in Hincmarum ftatuerit octava
Synodus. Innovat fextum Nicænum Canonem
& pergit: Sed quoniam funt quidam Metropolita-
norum, qui ne fecundùm vocationem Apoftolici Pra-
fulis occurrant, à mundi Principibus fe detineri fine
ratione caufantur, placuit talem excufationem om•
nimodis esse invalidam. Cùm enim Princeps pro fuis
caufis conventus frequenter agat, impium eft ut
fummos Præfules ad Synodos pro Ecclefiafticis ne-
gotiis celebrandum impediat, vel quofdam à Con-
ciliis corum probibeat, licet tale impedimentum &
flam prohibitionem Metropolitanorum fuggeftione di-
verfis modis fieri didicerimus. Confueverunt autem
Metropolitani bis in anno Synodos facere, ideoque
ficut dicunt, ad Patriarchale penitus non poffe
concurrere Caput. Sed fandla hæc & univerfalis
Synodus nec Concilia, quæ à Metropolitanis fiunt,
interdicens, multò magis illa novit rationabiliora
effe ac utiliora Metropolitanorum Conciliis, que à
Patriarchali Sede congregantur, & idcirco hæc fiert
exigit. A Metropolita quippe unius quidem Provin-
cie difpofitio efficitur, à Patriarcha verò fæpe to-
tius caufa Diœcefeos difpenfatur. Ac per boc com-
munis utilitas providetur. Propter quod & speciale
lucrum propter generale bonum poftpont convenit,
cum à majoribus fuper hæc facta fuerit advocatió.
Quamvis apud quofdam Metropolitanorum antiqua
confuetudo, & Canonica traditio per contemptum
ipforum poftpofita videantur,

non currentibus eis

ad communem profectum. Quos leges Ecclefiæ fæve-
rè condemnantes, omni excufatione remota, fubjace-
re vocationibus proprii Patriarchæ, five cum com-
muniter, five cum fingulatim factæ fuerint, exigunt.
Quifquis ergò Metropolitanorum proprium Patriar-
cham contempferit, & vocationem ejus, que five ad
unum folum, five ad plures, five ad omnes fit, abf-
que validiffima ægrotatione, vel Paganorum incurfu
non obedierit, & per totos duos menfes poft notitiam
vocationis ad proprium venire Patriarcham minimè
feflinaverit, vel fi quocumque modo latitare
non cognofcere nuntium ab illo miffum tentaverit,
gregetur; fi verò intra unum annum eandem contu-
maciam & inobedientiam demonßravit, deponatur
omnibus modis, & ab omni Sacerdotali operatio

ne

fe

Can. 17.

|indultum ob regionum diftantiam, audivimus
fupra à primo Papa Innocentio. Nefcio quis
Antiochenus Patriarcha in Cypri Ecclefiam fuit
liberalior. Imitatus eft Romanam liberalitatem,
non tantùm Provinciales à Metropolitis, fed
etiam hos permifit confecrari à Provincialibus.
Quòd effet Ecclefia tranfmarina. Verùm indul.

ne decidat, atque à dignitate & honore, qui Metro-|
politanis convenit, propellatur. Is autem, qui huic
definitioni non obedierit etiam, & anathema fit.
Hæc omnia pro Patriarchalibus Romani Epifco-
pi Synodis innovari & fanciri adversùs Domini
Archiepifcopi dilectum Magiftrum Hincmarum,
eft fuo loco demonftratum. Proindè certum eft
omnes etiam Gallicanos Epifcopos fpectare adgentia nocuit. Ipfam Cyprii Metropolita tan-
Synodum & confecrationem Romani Patriar-
che. Eorum igitur confecrationem ad fe re-
trahere omnino potuiffet Magnus Leo: Sed
avitam confuetudinem noluit circumducere. Eft
confuetudo precaria: Gratiosè indulta ob di-
ftantiam ab alma Urbe.

CAPUT VI.

Romanus Epifcopus oftenditur eandem
poteftatem habere in aliis fuis
Diœcefibus.

dem verterunt in jus: Tandem obtinuerunt ple-
nam Autocephaliam. Hoc ipfum ex eodem prin-
cipio obtinere Galliæ ac Germania Metropolitis
tentavit olim Hincmarus, & hodie tentat Domi-
nus Archiepifcopus.

Infignes Pelagii Pontificis ad Walbertum
Aquileje Patriarcham de hac re litteras in fuo
Decreto cuftodivit nobis Sanctus Ivo Carnuten-
fis Epifcopus: Miramur Prudentiam tuam Cumen- Epift. s.
fi Ecclefia denegare confecrare Paftorem, cum jam cap. 13.
te ad hoc provocatum noveris Apoftolica exhorta-
tione. Si enim in ejus electione quid tibi difplicuit
facris Canonibus interdicium, Apologeticis litteris
ratò fcribimus, nolentes alicujus Ecclefiæ Privile-
tuis refpondere nobis debueras. Nunc verò tibi ire-

gium infringere, licèt Apoftolica Prærogativa poff-
mus de qualibet Ecclefia Clericum ordinare. De-
fine jam cujufpiam zelo electum à Clero & expetitum
à populo Lintvvardum Cumenfi Ecclefie Antiftitem

Hrs Honorii primi Pontificis ad Honorium

Orum omnium veritas lucet etiam ex litte-protelare. Quia fi protelaveris, & eum confecrare

Cantuarienfem, & Paulinum Epifcopum Eboracenfem. Londinenfem, cujus Cathedra ex caufis eft per Sanctum Auguftinum fixa Cantuariæ, & Eboracenfem Ecclefias Magnus Gregorius, ad inftar Mediolanenfis ac Aquilejenfis, voluit effe forores, ac earum Epifcopos à fefe mutuò confecrari. Hoc Privilegium pofteà innovavit & firmavit laudatus Pontifex Honorius, & addidit caufam: Quia ut hæc vobis concederemus, longa terrarum marifque intervalla, que inter nos & vos obfiftunt, ad hæc nos condescendere coegerunt, ut nulla poffit Ecclefiarum veftrarum jacura per cujuslibet occafionis obtentum quoquo modo provenire, fed potiùs commiffi vobis populi devotionem poffitis pleniùs propagare. Has litteras fuæ Anglorum Hiftoriæ inferuit venerabilis Beda, & commentatur: Ne fit neceffe ad Romanam ufque civitatem per tam prolixa terrarum & maris spatia pro ordinando Lib. 2. femper Archiepifcopo fatigari. Palam profitetur cap. 10. utramque fedem fpectare ad ordinationem Roma

Ep. 52.

ni Pontificis, & ipfarum Electos debere Romam
accedere. Honorius edicit fe privilegium conce-
dere ad preces utriufque Archiepifcopi, & Re-
gum. Exftant plura iftiufmodi testimonia.

Omitti nequit lucidum Sancti Cypriani teftimonium, qui adversùs Antipapam Novatianum, novos ubique fub cœlo aut certè in Romano Patriarchatu Epifcopos facrare meditantem, fcribit Antoniano Epifcopo: Quafi poffit totum Orbem novi conatus obftinatione peragrare. Palam afferit omnes ubique Epifcopos ob loci diftantiam nec poffe apud Romam, nec in fuis Sedibus à Romano Epifcopo confecrari. Romani Pontifices fuis paffim Metropolitis & horum Provincialibus Epifcopis indulferunt, quod ab Antiochenis Patriarchis fuiffe folis Metropolitis

toties monitus non maturaveris, cum ad nos vene-
rit, procul dubio confecratus abibit. Quia licèt id
Apoftolica authoritate facere valeamus, tuo tamen
incitamur exemplo, qut tranfgreffis terminis tibi
commiffis, in Ecclefia Salonenfi Epifcopum ordinare
ad indecentiam Apoftolice Sedis præfumpfifli. Quod
quante prævaricationis fit, ipfe perpende. Est
error in nomine ac titulo Aquilejenfis Epifco.
pi. Ifto enim tempore Aquilejenfis Ecclefia nul-
lum habuit Epifcopum nomine Walbertum. Et
Aquilejenfes Epifcopi tunc nondum fibi arroga-
verant titulum Patriarchæ. Exiftimant aliqui
Epiftolam fcriptam ad Paulinum Epifcopum.
Hic enim potenter ftuduit dilatare novum tunc
fchifma trium capitulorum, atque ita etiam Sa-
lonitani Metropolitæ confecrationem invadere.
Alii cenfent non effe credibile, ut Pelagius Or
thodoxum Epifcopum bis remiferit ad Schifma-
ticum Metropolitam, & per ipfum jufferit con-
fecrari. Hinc credunt Epiftolam non effe primi
aut fecundi Pelagii, fed alicujus Pontificis, qui
poft exftinctum fchifma federit. Et certè Wal-
bertus & Lintvvardus non funt Latina nomina,
fed Longobardica. Quidquid fit, Epiftola nos
docet plura. Primò, quòd Romanus Pontifex
in quavis ac ex quavis Ecclefia poffit non tantùm
Epifcopos, fed etiam Clericos confecrare. Se-
cundò, quòd Occidentalium Metropolitarum in
confecrandis Epifcopis poteftas fit privilegium
Apoftolicum atque Indultum. Tertiò, quòd
Pontifex fine rationibus non confueverit illi dero
gare. Et fane ita convenit. Et Romani olim
Pontifices conftanter obfervarunt. Nam & hic
vides Lintvvardum electum à Pontifice ad fuum
Metropolitam fuiffe bis remiffum. Quomodo
etiam cum Theutboldo Lingonenfium Electo
proceflit Stephanus fextus. Videtur tunc Papa