CAPUT II. in fuam fervitutem. Verùm hæretici, licèt Romanus Pontifex poteft ubique confecrare do femetipfam laceravit in alia frufta, atque ita Refpondeo iftum errorem effe manifeftè Eu febianum atque Schifmaticum. Eft Schif maticis hodiè Græcis palmare fundamentum, ex quo fperant Romanum Primatum evertere, atque ftabilire Eufebianas ineptias Philippo-Politani Conciliabuli. Longè aliud in litteris ad Antonianum Epifcopum profitetur gloriofus Martyr Cyprianus. Schifmaticam Novatiani Anti-Papæ intrufionem nervosè exagitat, atque profequitur: Ep. 52. Cùm fit à Chrifto una Ecclefia per totum mundum in multa membra divifa, item Epifcopatus unus, Epifcoporum multorum concordi numerofitate diffufus, Novatianus poft Dei traditionem, poft connexam & ubique conjunctam Catholicæ Ecclefiæ unitatem, bumanam conetur facere Ecclefiam, & per plurimas civitates novos Apoftolos fuos mittat, ut quædam recentia fue inftitutionis fundamenta conftituat. Cumque jam pridem per omnes Provincias & per urbes fingulas ordinati fint Epifcopi, in ætate antiqui, in fide integri, in pressura probati, in perse. cutione profcripti, ille fuper eos creare alios PfeudoEpifcopos audeat. Quafi poffit aut totum orbem novi conatus obftinatione peragrare, aut Ecclefiaftici corpovis compaginem difcordiæ fuæ feminatione refcindere. Quæ verba altè clamant Romanorum Epifcopo effe plenam poteftatem, qua totum orbem ipfemet peragret, aut quaqua versùm deftinet Legatos, & aut per hos aut per femetipfum confecret ubique Epifcopos. Et ifta poteftate videtur Novatianus ad fuum Schifma firmandum voluiffe uti: Et hanc vanitatem videtur Sanctus Cyprianus in ipfo arguere. Eft enim vanitas Hærefiarchis familiaris. Ita de Hierofolymitanæ Ecclefiæ impio invafore Theodofio, quòd novos Epifcopos facrare tentarit atque cœperit per omnem iftum Patriarchatum, teftatur in fuis, poft Chalcedonenfem Synodum exftantiEp. 8.15. bus, Edictis Imperator Martianus. Et confir mant Epiphanienfis Evagrius, ac Nicephorus Et ifta fua poteftate Romani olim Pontifices. factum eft quod in eodem fupplemento fcribit idem Hieronymus: Meletius, Sebaftia Armenio- A. 36. rum Epifcopus, ab Acacio & Georgio, Arianis Epifcopis, Antiochiam transfertur. Et poft non grande temporis intervallum, cum Presbyteros, qui ab Eudoxio Anteceffore fuo depofiti fuerant, fufcepiffet, exilii juftiffimam caufam fubita fidei demutatione delufit. Acacius Lufcus, Cæfarienfis in Palęstina Epifcopus, erat magnus in Antiocheno Patriarchatu Metropolita, Georgius autem Laodicenfis Epifcopus erat Antiocheni Patriarcha in primæ Syriæ Provincia nobilis Suffraganeus: Et ad ipfos omninò fpectabat Patriarchæ promotiò. Hinc in Eudoxii, cujus omnem factionem damnaverant Seleucie, locum intrufere Mele tium. Acacianæ factionis apud Seleuciam Acta profecutus eft Meletius, atque ita ob dogma degradatos ab Eudoxio Presbyteros reparavit uti gloriofos Confeffores. Eudoxiana factio apud Antiochiam erat potentior. Hinc & ipfa abjecit Meletium, & ipfi fuperordinavit Euzojum. Erat illic & Euftatiana communio: Catholica fub Presbyteris & Clericis fine Epifcopo Chriftianitas, quæ intrufis per Arianos Epifcopis nunquam voluerat communicare. Hanc fibi conciliare ftuduit extrufus Meletius, Catholi cam fidem cœpit profiteri, & conatus eft illi effe Epifcopus. Et plures ipfum funt fecuti. Cum ipfo in fuburbanis camp's, utpote civitate eje&ti, funt compulfi agere Synaxes: Et hinc dicti Campenfes. Verùm quòd Arianus fuiffet, & ab Arianis effet intrufus, multi funt ipfum averfati. Hinc Lucifer Calaritanus Epifcopus illic confecravit Paulinum, virum per omnia integrum, Euftatianæ feu Catholicæ communionis immaculatum fectatorem. Ordinationis, quæ & ipfa multis quæftionibus anfam præbuit, feriem habes apud Socratem, Hermiam Zozome num, Theodoretum, ac alios authenticos Scriptores. Quæftio eft, Qua authoritate Lucifer id attentaverit? Erat latinus Epifcopus, profcriptus & exul, nihil commune habens cum Antiocheno Patriarchatu. Refpondeo illum egiffe ex authoritate Apoftolicæ Legationis. Fateor hanc lucido teftimonio non poffe demonftrari: Atta men firmæ ipfam ftabiliunt conjecturæ. Etenim totius Orientalis, ac præfertim Antiochena Ecclefiæ calamitates exponit in litteris ad Sanctum Athanafium Magnus Bafilius, & profequitur: Viros aliquos Ecclefiæ tuæ, potentes in do&rina fa- Ep. 42. na, ad Occidentales Epifcopos mitte, quibus calamitatibus occupemur & premamur, illis exponant. Inflrue illos forma narrandi, qua utantur. Efto Samuel Ecclefiis. Scio quàm langueant epiflole ad conferendam operam tanto negotio. Hinc vult mitti Legatos ab Athanafio: Quod is Romanæ Ecclefiæ effet notus & gratus. Eafdem calamitates amplè exponit in litteris ad Occidentales Epifcopos, & pro Ep. 71. : Agapeti mortem exhibitus Imperatori Juftiniano libellus, quo omnes Orientales Archi-Mandritæ profitentur hæc effe facta ad fuas preces, magnis præconiis ornant Agapetum, ac de ipfo pergunt: Ife honorabilis vir, fciens per libellos plurimorum noftrorum, ea quæ iniquè contra Ecclefias præfumpta fuerant, neque ad vifum fufcipere voluit Antbimum, furentem adversùs Canones, fed nunc juftè ejecit de Sede civitatis fuæ, & coopitulante & coadunato Catholicæ fidei & Divinis Canonibus veftro Imperio, præfecit ipfi Ecclefiæ fanctiffimum Men nam. Non tantùm Anthimi damnationem, fed & Papalem novi Patriarchæ confecrationem profitentur à fe fuiffe poftulatam, & factam fecundùm Canones. Fuiffe poftulatam etiam ab Imperatore Juftiniano teftatur liber Pontificalis Tunc piiffimus Auguftus Juftinianus rogavit beatiffimum Papam Agapetum, ut in locum Anthimi confecraret Epifcopum Catholicum nomine Mennam. Certè contra Canones tantus Canonum executor non poftulaffet. Et hinc eandem confecrationem laudant in Ecclefiaftica hiftoria Anaftafius Bibliothecarius, ac Martyr Theophanes ambo Græci, ac eximiè eruditi. Proindè Barlaamus Monachus Canonem, qui Patriarcharum confecrationem permittit Romano Pontifici, poffit ab iftis ArchiMandritis, ac ipfo etiam Imperatore Juftiniano petere ac difcere. Eum edicit ipfe Papa Agapetus in exftantibus ibidem litteris ad Petrum Hierofolyma Patriarcham. Mennę perfonam ac electionem facundè laudat, atque adjungit: Et boc ejus dignitati addere credimus, quòd à temporibus Petri Apoftoli nullum alium Orientalis Eccle fia fufcepit Epifcopum manibus noftræ Sedis ordinatum. Et forfitan vel ad demonftrationem laudis profequitur: Cum itaque ad hunc modum fe habeant res noftræ, debebant continuò à Dilectione veftra ex finceris fratribus aliqui mitti, qui nos afflictos & oppreffos inviferent, & multò crebriùs amice ad nos veftræ deftinari litteræ, quibus vel in Propofito confirmaremur, vel fi qua in re offendimus, corrigeremur. Quod ipfum repetit in variis epiftolis. Ep. 229. Una fic habet:. Prorfus nihil intempeftivum cupi mus, fed quod beatis olim viris in more pofitum fuit, & omnium in primis familiare vobis ipfis. Novimus enim partim beneficio memoriæ per fucceffionem rerum à Patribus ad nos deductarum, partim per litteras edoci intelligimus, quæ funt etiamnum apud nos cuflodite, Dionyfium illum beatiffimum Epifcopum, qui olim apud vos celeberrimus erat, tum ob fidem finceram, tum virtutes reliquas egregias, per litteras fuas Ecclefiam noftram Cæfareenfem curaffe, mififfeque buc de fuis, qui fratres li beraret à captivitate. Hæ omnes litteræ fcriptæ funt ad Damafum Pontificem, poft Paulini promotionem, ob natas vel certè auctas ab ipfa turbas. Etenim Paulinus & Damafus funt promoti eodem anno. Et eodem anno Eufebius Vercellenfis Epifcopus ac ejus Collega Lucifer redierunt in Italiam. Ex exilio, & non ex exilio. Etenim ipforum profcriptorConftantius Auguftus obiit iftius fæculi anno fexagefimo primo, & ejus Succeffor Julianus ftatim omnia Epifcopa lium exiliorum Conftantiana Edicta circumduxit. Et anno fexagefimo quarto regnare cœpit Orthodoxus Jovinianus, & ftatim poft hunc Or. thodoxus Valentinianus, atque ita Eufebius & Lucifer anno fexagefimo fexto, quo redierunt in fuas Ecclefias, jam dudum erant liberi ab exilio. Cur igitur tamdiu hæferunt in Oriente, cur fuas oves tam diu deferuerunt? Certè alia non fuit caufa, quàm Apoftolica ipfis per Liberiumipfius, vel ad deftructionem inimicorum inftans res impofita Legatio. Et hinc ftatim poft ipforum reditum & Magnus Bafilius, & Sanctus Athanafius, & alii Orientalium Epifcoporum Primates inftantiffimè cœperunt novos Legatos poftulare Laudatus Bafilius & alii plures per Orientem Magni Epifcopi pertinaciter contra Paulinum faverunt Meletio, & ejus ordinationem impugnaverunt ex omni latere: Et tamen ipforum nullus adduxit Luciferum non fuiffe legitimum Confecratorem. Quia nempè non fua, fed dele gata Liberii poteftate confecraverat. Et Romanas Legationes apud Orientem fuiffe femper fa miliares, jam dixit Sanctus Bafilius. Et nota hæc ejus verba: Si qua in re offendimus, corrigeremur. Edicunt Romanis Legatis tunc fuiffe proprium in Oriente Tribunal. Eadem confecrandi authoritate ufus fuit Agapetus Pontifex. Quomodo Theodatus Gothorum in Italia Arianus Rex ipfum legarit Conftantinopolim, & quomodo ipfe illic Anthimum Trapezuntinum Epifcopum, quem Imperatrix Theodora intruferat in Regiæ civitatis Cathedram, degradaverit atque ejecerit ob Eutychianam hærefim, refert in Breviario Liberatus DiaCap. 21, conus, & adjungit: Tunc Papa Principis favore Mennam pro co ordinavit Antiflitem, confecrans tanta pervenit, ut illis ipfis fimilis effe videatur, quos in his quandoque partibus ipfius Apoftolorum Primi electio ordinavit. Commune itaque gaudium, Fratres, pia exultatione fufcipite, & quantùm vos Apoftolicæ Sedis noftræ judicium comprobatis, confueta refcriptione fignificate. Habentes duplicem exultationis caufam: Et quòd mala fine mora corrt. gantur, & pro his optata fubfecuta fuerint. De cætero præcaventes, ne rursùm Canonicis fanctionibus quid contrarium per vos fiat, veftro accedente confenfu. Notanda eft vox, Fratres. Evincit Epiftolam non ad folum Petrum, fed fcriptam effe ad omnes Orientales Patriarchas atque Epifcopos. Et hinc rectum eft ejus marginale Scholion: Encyclica Epiftola Agapeti Papæ. Et ex ipfa difcimus varia. Primo, quod uti Anthimi translatio fuit adverfa Canonibus, ita Mennæ confecratio eifdem fuerit conformis. Secundò, quòd Papalibus manibus data confecratio fit magna confecrati, etiam Patriarchæ, dignitas. Et hinc inter ampla Magdeburgenfis Ecclefiæ privilegia, quòd ejus Archiepifcopus poffit à folo Romano Pontifice confecrari, numerat Ditmarus Epifcopus Merfeburgenfis. Nam & ex ifta confecratione plures olim Epifcopi prætenderunt effe exem pti ab omni poteftate Metropolitica. Tertiò difcimus, quòd Sanctus Petrus Apoftolus etiam in Orien Lib. I. Curia. Ifto igitur jure ufus fuit Diofcorus. Et ob iftud Attentatum meritò damnatus eft à Chalcedonenfi Concilio. Orientalibus Ecclefiis confecraverit plures Epi-, Ecclefiæ regula de Beneficiatis morientibus in fcopos, ideoque eandem authoritatem effe ejus in Romana Cathedra Succefforibus. Quòd enim Apoftolorum Acta fint nobis & exempla & Canones, docet in libris de cordis compunctione Sanctus Joannes Chryfoftomus. Quartò difcimus, quòd hanc confecrationem omnis Orientalis Ecclefia non tantùm fuo fuffragio, fed etiam communi gaudio comprobaverit. Certè Mennam, uti Canonicum per omnia Patriarcham, etiam quinta generalis Synodus admifit ac honoravit. Ejus confecrationem nullus unquam legitur fuiffe calumniatus. Schifmaticus Ancyre Metropolita Macarius blaterat Romano Epifcopo in Patriarchas nullam efle poteftatem, hanc nullo fulciri Canone, & profequitur: Nam quod fortuitò per Vigilium, fanctiffimum veteris Rome Pontificem, tunc Byfantii commorantem cùm quinta Synodus cogeretur, ordinatus eft Mennas fandiffimus Patriarcha in Regie Civitatis Sedem, non ideò exiftimandum eft quòd vel fub eo effet, vel quòd ita mos obtinebat nempè à veteris Roma Pontifice, vel fuo ipfius confilio, junioris Romæ Præfulem ordinari, ordinationem illam fuiffe faciam. Etenim fi id effet, ut multa filentio involvam, cùm & Theophilus Sanctum Joannem Chryfoftomum, & Diofcorus Divinum Anatolium in Sedem Conftantinopolitana promoverint qui ambo Alexandrini erant Epifcopi, & Diofcoro præterea maxima cum Sando Leone Romano fimultas erat, fequeretur & Alexandrinum fibi fubditum habere Conftantinopolitanum, vel eum in pofterum or. dinare, aut fuo confilio ordinari. Verumtamen boc effe præter rerum ordinem, facrofque Canones, res ipfa clamat. Refpondeo Macarium variè hallucinari. Etenim Mennas non in quinto Concilio, fed diu ante illud, nec à Vigilio confecratus fuit, fed ab Agapeto. Malè item Anatolium titulat Divinum. Longè enim aliud de ipfo cenfuit Magnus Papa Leo. Rectè tamen Macarius afferit Diofcorum ob attentatam Anatolii confecrationem fuiffe ab eodem Leone increpatum. Addo & à Chalcedonenfi Synodo fuiffe damnatum. Attamen non per Alexandrini Patriarchæ authoritatem Diofcorus illud attentavit. Hic eft alius Macarii error. Diofcorus à fecundi Ephefini Concilii Præfidentia exclufit Legatos laudati Pontificis, per Hærefiarchæ Eutychetis appellationem garrivit hunc è Judice demutatum in reum aut accufatorem, & præfidendi jus ad fe, utpotè fecundum Ecclefiæ Epifcopum, effe devolutum. Hujus devolutæ authoritatis fuco celebravit generalem Synodum, omnia hujus privilegia ufurpavit, degradavit Sanctum Flavianum Conftantinopolitanum Epifcopum, atque ita in ejus locum confecravit Anatolium, fuum Archidiaconum, & nuperrimum in Regia civitate Apocrifarium. Etenim cumenica Synodus in degradatorum à fe Epifcoporum Sedes poteft per fuum Præfidem confecrare alios. Immò & in Cathedras apud fe morientium. Nam Nicæna Synodus in Sancti Philogonii Patriarchæ Antiocheni, apud fe defuncti, locum promovit Sanctum Euftatium. Adeò antiquis fundamentis nititur hodierna Romana Cap. 15. San&tum Joannem Chryfoftomum fateor fuiffe facratum à Theophilo, Patriarcha item Alexandrino. Et hac de re fcribit in iftius vita Alexandrinus Patriarcha Georgius: Joannem ordinat invitus Theophilus Alexandriæ Præful. Ti mendi enim et erant accufationum libelli, nifi ordinationi annuiffet. Nempè Joannis promotionem impedire omnibus nervis ftuduit Theophilus, ideoque ejus confecrationem non invafit, fed fuit ad ipfam compulfus. Caufam addifcere poffumus ex Socrate: Quò Joannis ordinatio plus ba- Lib.6. beret authoritatis, aderant de Imperatoris mandato cap. 6. cùm alii complures Epifcopi, tum Theophilus Alexandrinus. Et de Synodo ad Quercum habet idem Scriptor: Theophilus callidè molttus eft, ut de Heraclidis ordinatione primùm quæreretur, quò ansam arriperet ad Joannem denuò abdicandum. Et infrà: Joannes Serapionem, cujus caufa odium in ipfum fuerat ante incenfum, Epifcopum Heracleæ, urbis Tbracice, defignavit. Ifti Synodo præfedit Paulus Heracleæ Epifcopus. Difertè id habes in Synodalibus Actis apud Bibliothecam Photii. Nempè Heraclides, quem ftatim in fui Epifcopatus exordio Joannes confecrarat, fuerat in primo iftius Pfeudo- Synodi judicio degradatus, ac in ejus Sedem intrufus Paulus. Proindè ele&ti Joannis tempore Heracleenfis, per cujus Antiftitem debet Conftantinopolitanus confecrari, Ecclefia vacabat, atque ita Theophilus, utpotè dignior inter præfentes Epifcopos, fuit compulfus ad Joannem confecrandum & honorandum. Quotiefcumque Heracleenfis Metropolita fuit defunctus, abfens, aut impeditus, quivis Epifcopus ex Principis aut Synodi arbitrio fuit affumptus ad iftam confecrationem. Proindè Sanctum Joannem Theophilus ordinavit eo jure, quo Theodoretus Cyrenfis in Eufratesia Provincia Epifcopus fcribit à fe ordinatum Irenæum Tyri Metropolitam: Adductus Phenicia Epifcoporum Decreto, Epifcopum Irenæum ordinavit. Alioquin Theophilus fi invafiffet, omninò fuiffet ab ipfo Joanne, vel ab Innocentio Papa, vel à Palladio Helenopolitano Epifcopo, vel alio fimili Scriptore, tanquam Attentator redargutus. Certè ejus Antecefforem Petrum, quòd ibi- EP. 53. dem ordinaffet Maximum Cynicum, graviffimè arguit Conftantinopolitana Synodus. Et præfatum Anatolium, quòd Maximum Antiochiæ Patriarcham confecrare præfumpfiffet, duriffimè increpavit Sanctus Papa Leo. Etiam iftius Succefforem Acacium, quòd Calendionem Antiochiæ item Patriarcham confecraffet, damnavit Felix tertius. Ita habent antiqua Acta de nomine Acacii. Nempè unum Patriarcham ab alio confecrari vetant Nicæna Synodus & perpetua confuetudo. Repugnat eorum Autocephalia. At verò Mennæ confecrationem non ob Heracleenfis mortem vel abfentiam, fed ex Sancti Petri privilegio fecit Agapetus. Et ipfam comprobavit omnis Oriens. Nam & Rituales ejus libri habent ad vigefimum quintum diem Augufti: Beatus Mex nas Ep. 110. cap.2. Has, ætate Juftiniani Imperatoris, Conftantinopolitana fanctæ Ecclefiæ Presbyter, promotus eft ad Archiepifcopatum ab Agapeto Papa Romano, qui Conftantinopolim advenerat, Hic Anthimum Hereticum Trapezuntinum, in Conftantinopolitanam Sedem ab bæreticis translatum, depofuit, & Beatum Mennam ordinavit, Ordinationem manifeftè laudant & probant. Notanda funt Macarii Ancyrani verba: Vel eum ordinare, vel fuo confilio ordinari, Profitentur quòd ille, qui alicujus ordinationem fuo confilio regere feu confirmare debet, eundem etiam poffit ordinare. At ve rò omnium Patriarcharum confecrationem Papa confirmare debet. Res eft lucida apud peritos Ecclefiafticæ Hierarchiæ & perpetuæ confuetudinis. Ergò poteft & ipfos confecrare. Porrò Barlaamus Monachus, dum Sanctum Jacobum Hierofolymæ Epifcopum negat à Sancto Petro confecratum, audacter loqui tur. Etenim fuiffe confecratum difertè affirmat famofa epiftola Papæ Anacleti. Ejus author loquitur ad fenfum fui temporis, CAPUT III. Eadem Romani Pontificis poteftas de- tini Papa & Martyris. Eodem jure per omnem Orientem ufus eft perii annum legitimo Antiochenfium Patriar chæ, poft Saracenicam captivitatem fuccefferint Macedonius, Jaribus, & Macarius, intrufi per Patriarchas ac Imperatores Conftantinopolitanos. Ita & per Monothelitas hæreticos, & per paganos Saracenos Chriftianitas illic fuit miferrimè lacerata. Interim non ceffavit ambitio. Etenim ad Joannem Philadelphiæ Epifcopum, Arabia Metropolitam, ac fuum iftic Vicarium fcripfit Sanctus Papa ac Martyr Martinus primus; Ejus qui falsò fibi Episcopatùs nomen adfinxit, Ep. s. Macedonii dico, importunas litterarum minas five proteftationem fortiter despuito, ut rabidi & temerarit canis latratum. Hunc enim Epifcopum Catbolica Ecclefia nullo modo novit. Non folùm quòd is præter Canones in externa regione fine confenfu & abfque ullo certo Decreto banc fibi appellationem usurparit, fed & quòd confentiat bæreticis, qui bæ refeos fuæ appendicem, ejus electionem per contemptum tumultuariè fecerunt. Quemadmodum & Petri, qui ab iis nominatus eft & affimilatus Epifcopus Alexandriæ, ut per plures & adfcriptitias personas bærefim fuam munitiorem reddant. De iifdem Macedonio & Petro fcribit idem Pontifex ad omnem Antiochena & Hierofolymitane Diœcefeos Clerum ac populum: Hortamur Dilectionem veftram, Ep. II. ut nobifcum femper credatis & teneatis, devitantes omnem hærefim, infanofque hærefium Authores, una cum vetere & novum, qui temporibus noftris à vera doctrina aberravit, Macedonium hæreticum, quem contra Canones fibi finxerunt falfum Antiochie Epifcopum prædicti hæretici. Quemadmodum Petrum Alexandriæ tumultuariè creaverunt. Hos enim fibi confentientes naci, concurrentesque in propriæ hærefeos exitum, & fimiliter ipfis expofitionem nove doctrine, formulamque fuper inductitiam accipientes mercedem injuftam hujufmodi eorum impie confenfionis vanitatis, fictam Sacerdotii ipfis impofuerunt appellationem, non ab ullo legitimo fed à prava & hæretica excogitatione, ut per plures adfcriptitias perfonas, ut quidem putant, conftituant inconfiftentem fuam & damnatam hærefim, Dei verò Catholicam & Apoftolicam Ecclefiam vaflent. Sanctus Papa & Martyr Martinus. Graf Pyrro confutatis, clariffima trophæa referens, defunctus eft. Eodem anno Homarus Jafdum in Syriam mifit, qui totam illam Provinciam in Saracemorum poteftatem redegit. Et ad ejufdem fæculi annum trigefimum nonum fcribit: Hoc anno Ara bes Antiochiam armis expugnarunt. Sequenti anno invaferunt Mefopotamiam, ac tandem univerfam Syriam. Et ad hæc tempora rectè fcribit in Ecclefiaftico Chronico Onuphrius Panuinus: Hierofolymorum Epifcoporum fucceffio obfcura, Et iam Antiochenorum. Aliud enim non fcimus, nifi quòd Georgio, ad decimum Heracliani Im Destructis aut defolatis per Saracenos, Turcas, aut alios infideles Ecclefiis titulares Epifcopos hodie dant & Conftantinopolitana Ecclefia & Romana. Eft mos antiquus. Ipfum enim laudant ac probant, atque iftiufmodi Epifcopos privilegiis augent Trullani Canones. Quapropter omninò cœpit ad Saracenorum in Ecclefiam primas graffationes. Et forfan hæc Macedonii ac Petri promotio fuit prima iftiufmodi provifio. Quidquid fit, per hæc tempora Antiochena & Alexandrinæ vacantibus Ecclefiis Paulus Patriarcha Conftantinopolitanus aut nominavit aut cum fuo Clero elegit Epifcopos Macedonium ac Petrum, & Conftantinopoli confecravit. Monothelita Monothelitas. Alexandrino Patriarchæ, qui Monotheliticam peftem plantavit apud Ægyptios, Cyro fucceffit Petrus, quem in Ecclefiaftica Hiftoria Anaftafius Bibliothecarius ac Martyr Theophanes, & in fuo Chronico laudat Sanctus Nicephorus Patriarcha Conftantinopolitanus, adferens fediffe decem annis. Et in hujus Petri locum memoratus Paulus intrufit alium Petrum. Nominis uni tas neminem fallat. Et hanc intrufionem Martinus Pontifex meritò damnavit. Primò, quòd effet facta de hæreticis per hæreticos, & in hærefis adjutorium: Ut per plures adfcriptitias perfonas poffent fuis erroribus auctoritatis pondus addere. Secundò, quòd facta effet in externa regione. Quis enim Canon Antiocheni aut Alexandrini Patriarchæ electionem aut confecrationem permittat fieri Conftantinopoli? Tertiò, quòd facta effet fine legitimo electionis Decreto. Iftæ enim adflicte Ecclefiæ, quamdiu fidelem Clerum ac populum habent, fpoliari non poffint jure Electionis. Defuncto Macedonio fucceffit Jaribus, Jaribo Macarius, eadem via intrufi. Eumdem Joannem Philadelphia Epifcopum Sanctus Papa monet, ut cum magna dilectione hortetur eos, qui depofiti funt, converti ad Dominum. Et de ipfis adjungit: Si virtuti gratiæe mentem obfequentem habebunt, confirma unumquemque eorum in proprio gradu, fcriptos libellos ipfis dantibus de orthodoxa fide. Et iterum: Hortamur Canonem obfervari in eis, qui præter mentem & fcientiam feipfos elegerunt, vel delecti funt in Patriarchia beate memorie Sophronii. Qui five ante ipfius Patriarchiam, vel poft deceffum in Domino, à quibufdam non convenienter eledi funt, propter anguftiam temporis, vel quòd ejus copia non adeffet qui judicio adhibito, five juxta Canomes eligere deberet, vel permittere. Tales datis libellis confirmari mandamus, nullatenus inde Camoni præjudicio facto. Novit enim Canon adflictorum temporum perfecutionibus veniam tribuere, in quibus contemptus non præceffit. Eadem de re fcribit ad nefcio quem Pantaleonem: De iis, qui non Canonicè illic electi funt in Patriarchia beatæ memoria Sophronii, cum canonem inviolabiliter decernimus cuftodiri, qui à Sandiis Apoftolis & Patri bus noftris conftitutus eft de iis, qui in alia civitate præter fententiam fcientiamque Pontificis, qui ei xivitati præeft, vel elegerint vel eliguntur, vel confentiunt, vel connivent. Canones enim Ecclefiafticos folvere non poffumus, qui defenfores & cuftodes) Canonum fumus, non tranfgreffores. Tametfi utramque Sedem illi violarint. Hanc quidem Apoftolicam Sedem, quòd creationum Præcepta non dedevit; Sedem verò Sancti Jacobi, quòd Sophronium celare ftuduerint, ut cæteri liberè, ficut ipfi volunt, non ficut fanctus Spiritus jubet, electiones fibi arrogent. Tales proptereà Ecclefiæ Canon caftigat. Non enim confufionis & turbationis Deus eft, fed ordinis & pacis. Qui verò ante ipfius Patriarchiam, aut poft ipfius dormitionem creati funt, de iis fcripfi mus: Propter temporis anguftiam, quæ fic creatis defenfionis locum præbet, eum inde Ecolefiaftico Canoni non præjudicetur, ut cùm libellum fincera pænitentiæ five orthodoxæ fidei dederint, qui nuper ad id iftuc à nobis directus eft, utique Joannes Philadelphia Epifcopus, eos in proprio ordine confirmet, modò hi ex aliis peccatis non prohibeantur confirmari. Agit in duplicis generis Epifcopos: In legitimo, & in illegitimo modo promotos. Et cun-j tos Monothelitas, aut certè de ifta lepra fufpe. ctos. Et inter illegitimè promotos aliquí ante aliqui poft Sophronii Epifcopatum, aliqui poft ejus mortem fuere intrufi. Et ifti omnes intrufi ac intrudentes peccarunt in Apoftolicum à fexto Nicæno innovatum & confirmatum Canonem, qui fine Metropolitani, id eft, Patriar chæ aut Autocephali Exarchi fententia & prævia confirmatione vetat confecrari Epifcopum, & omnem fine ipfa confecratum abjici atque exfufflari. Præterea omnes fub Sophronii Epifcopatu intrudentes ac intrufi deliquerunt non tantummodò in iftum Canonem & Sancti Jacobi Cathedram, fed etiam in Sancti Petri Romanam, quæ talium creationum non dedit Præcepta. cepta. Quæ funt hæc ænigmata? Quis in viventis & videntis Sophronii Patriarchatum fuit aufus fine ejus prævio adfenfu confecrare Epifcopos? Cur & confecrantes & confecratos So. phronius non caftigavit? Refpondeo Saracenos ante Sophronii Epifcopatum fuiffe graffatos in Palæstina, & hujus quafdam civitates fuiffe ab ipfis fubjugatas. Et harum etiam poft Sophronii promotionem Cathedris Paulus Patriarcha Conftantinopolitanus ftatim dedit Epifcopos. Et ita Sanctus Sophronius nec intrudentem nec intrufum potuit caftigare. Et iftos tam intrudentes quàm intrufos Pontifex adferit deliquiffe etiam in Cathedram Sancti Petri: Eò quòd hæc ipfis non dederit creationum Præcepta. Ex quo difcimus duo. Primò, quòd deftructis per Paga nos Ecclefiis nullus providere poffit, nifi proprius Patriarcha, aut Romanus Pontifex. Quoniam in iftas alieni Patriarchatus Ecclefias Conftantinopolitanus Patriarcha nihil habet vel devoluti juris, ideoque nec olim potuit, nec hodie poteft nominare Epifcopos, vel confecrare. Alieno enim territorio nullus fe poteft mifcere. Secundò difcimus, quòd ad talium Ec clefiarum provifionem Romanus Pontifex poffit concurrere cum Patriarcha aut Exarcho, & fit locus præventioni. Præfertim in cafu negligentiæ. Et hinc omnes in Sandi Sophronii Patriarchatu ita intrufos Epifcopos Sanctus Martinus dejecit. Et dejectos difpenfatoriè permifit reparari, dummodò orthodoxæ fidei libellos confcriberent, & ipfos folemniter in Apoftolici Vicarii manibus profiterentur. Poft Sancti Sophronii mortem, & omnem à Saracenis occupatam Syriam Paulus Patriarcha Conftantinopolitanus cœpit in attentandis iftis confecrationibus effe longè audacior. Hinc illi potenter obviavit Sanctus Pontifex, & Apoftolicas per Antiochiæ & Hierofolyma Patriarchatum vices delegavit Stephano, quem fcripta ad Pantaleonem Epiftola appellat Epifcopum Dorylenfem. Eft manifeftum mendum. Etenim Dorylenfis Ecclefia eft in Phrygia falutari, Asiatica Dioecefios Provincia, libera tunc à Sarace nis. Ejus proindè Epifcopus tunc apud Syros non poterat explere vices Apoftolicas. Refpondeo Stephanum fuiffe Dorenfem Epifcopum : Olim San&ti Sophronii Legatum ad Honorium Pontificem. Lucèt ex litteris, quas hic Stephanus per Gregorium Sancti Theodofii Abbatem mifit ad Lateranenfem Sancti Martini Syno dum: |