Otho habuerit Collegam Udalricum Albanenfem Epifcopum. Etenim Petrus Igneus erat tune Albanenfis Epifcopus. Quòd ad iftius fæculi an num octogefimum octavum vixerit, difertè fcribit Conrardus Abbas Ufpergenfis. Et quòd hoc tempore non in Germania, fed in Gallia egerit Gregorii Legatum, fuprà nobis dixit Bertholdus Conftantienfis. Et quòd folus Otho præfederit huic Synodo, habent Acta Synodalia . Audiamus quid hac de re fcribat in libro de unitate Ecclefiæ Venericus Vercellenfis Epifcopus. Hildebrandum Papam accufat de multis Apoftolicæ poteftatis exceffibus addit ipfum Fol. 73. exinde Papatu exutum, & profequitur: Ecce Hildebrandus Colonienfem Ecclefiam fuis privilegiis Spoliavit, qui Hartuico Magdeburgenfis Ecclefiæ Epi fcopo hoc conceffit, & hoc juffit, ut terminos Patrum tranfgrediendo invaderet Parochiam alterius Metropolitani Epifcopi, & ordinaret Episcopum quendam Reginhardum in Mindenfi Ecclefia ad contemptum & injuriam Seguini Colonienfis Archiepifcopi. Hoc etiam exemplo Otha Epifcopus Oftiæ Moguntinam Ecclefiam fuis privilegiis fpoliavit, atque ipfe tranfgrediendo fimul terminos Patrum, Parochiam Metropolitani Epifcopi invafit, & ad con temptum atque injuriam VVizelini Moguntini Archiepifcopi Geberardum quendam in Conftantienfi Ecclefia Epifcopum ordinavit, cum adhuc etiam vixiffet Otbo Epifcopus ipfius Conftantienfis Ecclefe. Sed jam pridem ab ea expulfus eft, quia noluit in parte Hildebrandi effe, & effe communionis externa. Sic verò fanctorum Canonum regulæ cuftodiuntur, & obfervari mandantur, vel ab Hildebrando, vel ab Othone. Utique Oftienfi Epifcopo. Quòd nullus Metropolita aut Primas alienæ Provinciæ Epifcopales confecrationes poffit invadere oftendit etiam infrà ex Sancti Papæ Calixti Ifidorianis Decretis, affirmat ut excefaffirmat ut excef fum damnari ab omni Ecclefia, atque profequitur: Fol. 77. Quod & factum eft de Hartuico Magdeburgenfi Epi fcopo. Quia Seguinus Colonienfis Epifcopus damnavit eum, confentiente in idipfum Comprovincialium Epifcoporum judicio, poftquam nullo modo potuit adduci ut fatisfacere vellet Ecclefiæ pro injufta ordinatione cujufdam Reginardi in Epifcopatu Min. denfi. Prætendebat autem ille Hartuicus poteftatem fui Gregorii Papæ, quæ talem fibi poffet concedere ordinationem juxta authoritatem Sedis Apoflolite, ideoque fibi cure non effe fuper aliquorum vel vocatio ne vel damnatione. Ecce apponit peccatum fuper peccatum, & juftæ damnationi addit pariter Ecclefiaftica vocationis & regularis difciplina contemptum. Igitur præter illam damnationem damnatus eft cum cæteris Gregoril communionem retinentibus Epifcopis in Moguntiacenfi Synodo, jubente id fieri Apoftolica Sede, cùm nollet reverti ad pacem & concordiam Catholicæ Ecclefiæ. Per Apoftolicam Sedem intelligit Guibertum. Et ex iftis verbis item difcimus aliquid fpectans ad Moguntinum latrocinium. Cardinalis Otho pofteà evectus fuit in Urbanum fecundum, fub ejus Papatu virulentum hunc librum fcripfit Venericus, blateravit illum effe facrilegum, & edixit caufam : Furatus eft Ecclefiarum privilegia, ordinationes faciens in alienis Parochiis contra fandorum Cano num Decreta, ut ejufmodi facrilegii exemplo aditus januaque pandatur omnibus hæreticis, fi talis fuerit non Paftor, fed invafor Sedis Apoftolicæ, qualis certè fur fuit & Hildebrandus, qui & præcipiens aut confentiens illicitas atque furtivas ordinationes fieri in Metropolitanorum Epifcoporum Parochiis, fpoliavit Ecclefias fuis privilegiis. Hinc denuò affirmat Gregorium fuiffe Papatu juftè ejectum. Affirmat varia. Primò, quòd Romanus Pontifex, ad morem cujufque alterius Metropolitæ, alienæ Provinciæ Epifcopales confecrationes non poffit invadere, peragere, aut delegare. Secundò, quòd eas nec fuis Legatis delegare poffit. Tertiò, quòd tales confecrationes fint illegitima atque furtiva, quoniam hoc ipfum fenferunt & Guibertus Anti-Papa & ejus Moguntinum latrocinium. Hoc enim ex illius Præcepto ob fimilem exceffum damnavit Hartuicum Archiepifcopum Magdeburgenfem Damnatum anteà à Synodo Seguini Archiepifcopi Colonienfis. Et certè Anti-Papæ , ut fuis factiofis placeant, & ipfos in fua factione firment, confueverunt Apoftolica Sedis non tantùm Decreta, fed & privilegia prævaricari. Quartò, Venericus Othonem Legatum damnat ob eundem exceffum. Quintò, addit & alium ejus exceffum. Quòd nempè vivo, & ob juftam caufam exuli Othoni Conftantienfi Epifcopo fuperordinaffet. Et hæc omnia, quòd aliqui etiam Catholici de ipfis cefpitarent, difcuffit præfens Synodus ac tandem cuncta Cardinalis Othonis apud Conftantienfem Ecclefiam Gefta probavit, rata habuit, confirmavit. Etiam caffationem electionis facta de Ruperto ac Bertholdo. Etiam publicata Gregorii adversùm Simoniacos & conjugatos Clericos Decreta Quin Cardinalis Otho eadem publicarit ac in executionem miferit non eft dubitandum. Porrò Reginardus vel Raymundus, quem ex Gregorii juffu confecravit Hartuicus Magdeburgenfis, fuit decimus octavus Mindenfis Epifcopus, ac de ipfo fcribit Mindenfis Ecclefiæ Chronicon: Sub ifte Epifcopo fucceffor Folmarus Sedem Epifcopalem frivolè invafit. Nempè intrufus per Seguini Colonienfis Archiepifcopi Pfeudo-Synodum, ausam degradare Hartuicum Magdeburgenfem. Interim dicto Reginardo ad iftius fæculi annum octogefimum octavum fucceffit Folmarus, & Chronicon pergit: Ifte Epifcopus propter frivolam invafionem Epifcopa lis Sedis, ut afferitur, à Sancto Gorgoniò Martyre & Patrono bujus Ecclefiæ eft occifus circa annum millefimum nonagefimum quartum. Et ideò memoria illius fieri non confuevit. Accidit enim, ut eadem node, qua Folmarus occifus eft, beatus Gorgonius cuftodibus majoris Ecclefie appareret, imperans ut fignum pro mortuo Epifcopo facerent. Illis autem credere nolentibus, oftendit eis pro infigni pallam altaris cruentatam fanguinolentam, in qua gladium occifionis abfterferat. Quæ multis annis pofteà pro miraculo fervabatur. Qui fiatim furgentes omnia eis imperata fideliter & cum timore perfecerunt. Ita Divina Majeftas noftrii Gregorii Acta confir mavit etiam miraculis. Et ejus rebelles horrendè caftigavit. DISSERTATIO An Romanus Pontifex poffit omnibus fub cœlo Ecclefiis confecrare, aut confecrandos jubere Epifcopos? Exponitur ftatus quæftionis. Uòd Romanus Epifcopus ex fuit Patriarcha Alexandrinus, qui Epifcopos fecit. mos eft, Presbyter Ruffinus affirmat intelligen- Epifcopis. Et quidem quòd audacia,qua alii Me- teftatem Alexandrino Epifcopo deberi per an- Ita fenfiffe videtur Sanctus Hilarius Arelaten- advenit, nec moræ fuæ caufam innotuit, nec Pape remandare providit. Quocirca iteratò Clerus & populus cum Decreto omnium manu roborato præfatum Electum Romam remiserunt, obnixè rogantes fibimet illum confecrari, fed nec tunc id agere acquievit, volens Lugdunenfi Ecclefiæ collatum privilegium confi fere immutilatum, ideoque Aureliano iteratò refcribens mandavit, ut quia concordi voto Clerus & po gia veftra caffandi. Noftræ enim gratulationi hoc xit executorem. Quem deludens Aurelianus ad Lin- من confecraret, aut quid in eo reprehenfibile judicaret refcribere maturaret. Sed is priori inobedientiæ contumaciam adjiciens, non folùm oblatum confecrare, vel quid in eo reprehenfibile judicaret refcribere contempfit, verùm etiam contra Interdicta, & facrorum Canonum Inftituta quemdam extraneum eidem Ecclefiæ ignotum, in angulo ordinatum, illis ingerere niti præfumpfit. At hi potiùs laborem fubire, quàm fubjici ignoto eligentes, ad illum redierunt, implorantes ne pateretur Ecclefiaftica jura violari. Quare Stephanus tandem confecravit Theutboldum, & ejus inthronizationem Sancto Fulconi Rhemenfium Metropolita delegavit per hafce litteras: Nos qui omnium Ecclefiarum in Beato Petro Apoftolorum Principe curam fufceptmus, fcientes inter Epifcopos non haberi eum, qui nequè à Clero electus, neque à populo eft expetitus, dictum Theutboldum, venerabilem Diaconum, ipforum lamentabilibus precibus inclinati, Lingonenfi Ecclefiæ Epifcopum confecravimus, condigna fententia prævaricatoribus illata, licet & aliis prævaricationibus fuerint impediti. Quapropter tue injungimus Sanctimonia, ut his noftris Apoftolicis litteris fufceptis, pofipofita dilatione, ad Lingonen Duriorem litem habemus in Regesto Joannis octavi Pontificis. Ottramus Viennenfium Me-fem accedas Ecclefiam, & eundem Theutboldum, tropolita fequebatur partes Bofonis Regis Burgundiæ, ideoque Genevenfis Ecclefia Electum Optandum confecrari per ipfum noluit Imperator Carolus Craffus, mifit Romam ad Joannem Pontificem, illum hic confecravit, remifit Genevam, juffit inthronizari, & fuis litteris adjunxit: Salvo deinceps privilegio antiquo propriæ Metropolis. Verùm his non contentus Ottramus Ep. 231. ejecit Optandum, & Genevenfi Ecclefiæ confe 2926 à nobis folemniter confecratum Epifcopum, exindè reveftias, omnibufque Archiepifcopis & Epifcopis innotefcas, pro tante contumacie ultione nos ejuf dem Ecclefiæ fpecialem follicitudinem fufcepiffe, pro tanti laboris maceratione, & illatæ oppreffionis relevatione. Quidquid autem Venerabilis Epifcopus Theutholdus vobis ex noftra parte retulerit, credi te & effectui mancipare nullo modo ambigite. Utpotè tuam Reverentiam circa nos devotam confen cravit alium Epifcopum. Circa idem tempus tire credimus. Pergit Flodoardus: Ad hæc PreLugdunenfium Metropolita Aurelianus nefcio ful Fulco refcribens gratias egit pro confolatione litquem Monachum Lingonenfi Ecclefiæ confe- terarum ipfius, afferens fe paratum fuiffe & effe, cravit & intrufit Epifcopum, ejufdem autem quæcumque fibi ab ipfius Pape Celfitudine injuncta civitatis Clerus & populus ipfum abjecit, Ca fuerint adimplere; præfatam verò præceptionem de nonicè elegit Theutboldum Diaconum, & con- Theutboldo Epifcopo explere fine mora voluiffe, fed fecrandum mifit Romam ad Stephanum fextum Odonis Regis fui confultu interim intermissurum, Pontificem. Et de hac lite fcribit in Rhemenfis dum Rex idem fuos Legatos ad eundem Papam Ecclefiæ hiftoria Presbyter Flodoardus: Sed ille, dirigeret, ac per eos juffionem ipfius certiffimè cognoPapa Stephanus, uniuscujufque Ecclefia privilefceret. Super his autem, quæ litteræ ipfius Papa gium inconcuffum fervare volens, id agere, Theut-profecuta, velle fcilicet fe omnibus Ecclefiis fua Inboldum confecrare, diftulit, eumque Aureliano direxit, fcribens ad eum, ut fi Cleri populique vota in eum concordarent, & facri Canones illi non obviarent, manus buic imponere nequaquam differret. Quod fieri fi ratio prohiberet, idipfum fibi refcriberet: Interim tamen alterum inibi ordinare, fe inconfulto, nullo modo præfumeret. Simul & Gi rannum Senogallienfem Epifcopum à fuo latere dire |ftituta & privilegia inconfufo ordine intemerata fervare, valde gavifos univerfos Epifcopos, in quorum præfentia hæc recitari fecerat. Stephanus fextus fuit doctus, fanétus, ac Apoftolicæ authoritatis zelofus Pontifex, & tamen Theutboldum, licèt inftantiffimè rogatus à Lingonenfi Ecclefia, bis remifit ad fuum Metropolitam, & nonnifi in tertia inftantia confecravit. Quod Lib. 1. C. 111. 364 nempè nonnifi in extrema Ecclefiarum neceffitate Pontifex valeat uti fuo Primatu. Similem rei feriem olim vidit Cameracenfis Ecclefia. Arnulphus & Gerbertus dudum litigarunt pro Archiepifcopatu Rhemenfi. Ille à Synodo degradatus, verùm Romæ in appellatorio judicio reftitutus, hic autem ibidem damnatus erat de intrufione, ac interim Regiæ violentiæ auxilio retentabat Ecclefiam. Hinc Cameracenfium Electus Herluinus ab Arnulpho non potuit, à Gerberto confecrari noluit, ideoque acceffit Romam, petens confecrari à Gregorio quinto, Ob diuturnam vacationem laicis rapinis laniabatur Cameracenfis Ecclefia; hinc illum confecravit Pontifex, & ad Sedem remifit cum hifce litteris: Quoniam, ficut omnibus penè notum eft, interveniente bac re, quæ inter Arnulphum Rhemenfis Ecclefie Archipræfulem, & Gerbertum ejus in vaforem excrevit, Herluinus Præful, illorum odiis Rhemis confecrari Canonico more nequivit, ejus confecratio ad Apoftolicam Sedem ufque ad nos haud in juftè pervenit. Profitetur Herluinum nonnifi ob devolutum jus potuiffe à fe confecrari. Habes hæc apud Baldricum Tornacenfem Epifcopum in Chronico Cameracenfis Ecclefiæ. Herluino proximè fucceffit Sanctus Gerardus. Electum Sanctus Imperator Henricus ad fe evocavit Neomagum, & coram fe fecit confecrari in Presbyterum. Inftabat tunc Bambergenfis, per di&tum Principem fundati, Epifcopatus dedica tio, & pergit Baldricus: Poft hæc monult Gerar2. dum Imperator, ut fecum ad novum Epifcopum dedicandum unà proficifceretur, ibique in fua præ fentia à Miffis Apoftolicis, multifque Coepifcopis five Abbatibus, qui illuc ad encenia templi convenire deberent, ordinaretur Epifcopus. Qui etfi bonorabiliùs & difciplinatiùs coram Regia pompa tamen Lotbarienfi folertia fciret fe ordinandum à nullo loci amore, quo nutritus erat, captus, quidem nifi à Metropolitano Rhemenfium Archiepifcopo fe ordinatum iri velle refpondit, Quippè fa tis providè & providenter caufam confiderans, ne fortè videlicet eo etiam ipfe confuetudini Sedis Metropolitane contraire videretur, quod Dominus HerJuinus Epifcopus ob fupra dictam contentionem Romæ ordinationem fufceperat. Quo audito Imperator, altioris confilii illum advertens, libenter acquievit. Sanctus Gerardus cenfuit fe nonnifi ob extremam neceffitatem poffe à Romano Pontifice, confecrari. Lib. cap. 2. Etiam poft feptimi Gregorii tempora habemus plurima fimilia exempla. Gaufredum Carnutenfem Epifcopum degradavit ille Gregorius, mandavit à Richerio Senonenfium Metropolita permitti novam electionem, Electum confecrari, & minitatus eft ipfum alioquin à fe confecrandum. Verùm nulla fuit facta executio. Hinc Gregorii mandata firmavit ac innovavit Urbanus fecundus: Et tunc electus fuit Sanctus Ivo. Verùm Gaufredo favere perrexit Richerius, ideoque cum fuæ electionis Decreto Romam lvo adiit, & confecratus eft à dicto Urbano. Et ecce hinc majores motus. Reducem Ivonem Richerius noluit agnofcere Epifcopum, ipfum dixit difmembratorem Metropolitane Sedis, & da tam à Papa confecrationem non fimpliciter benedi Ep. 12. 8. Ep, 190 , quam ante habuerat in Parifienfi Ecclefia, illum juffit fpoliari, Hinc miferandum exulem Sanctus Ivo aluit, juxta Canones Sardicenfes. Et edicit hujus perfecutionis caufam: Filius vefter, creatio veftra, Etiam in alia Epiftola fcribit ad eundem Pontificem: Hubertus Syl Ep. 2440 vanecienfis Epifcopus, creatio veftra. Affirmat hujus perfecutionis caufam fuiffe Romanam con- Ep. 103, fecrationem. Ex iifdem verbis lucet labi in novis ad Sancti Ivonis Epiftolas Notis Joannem Baptiftam Souchetum, qui cenfet iftum Sylvanectenfem Epifcopum fuiffe Hugonem aut Letholdum. Non hos, fed Hubertum fuiffe Pafchali coævum, oftendunt in Gallia Chriftiana fratres Sammarthani, Qua de caufa Hubertus fuerit Romæ confecratus, difcere poffis ex alia Sancti Ivonis ad eundem Pontificem Epiftola : Ego & Dominus Theobaldus, Beati Martini Monaferii Parifienfis Prior audientes miferabilem & mirabilem Remenfis Ecclefiæ defolationem, aufu familiaritatis Regem Francorum opportunè & importune interpellavimus, quatenus prædicte Ecclefie expulfo invafore Gervafio pacem reftitueret, & Dominum Radulphum, in gratiam fuam receptum, eidem Ecclefiæ præeffe concederet. Profanum Gervafium in Trecenfi Synodo ad duodecimi fæculi annum octavum damnaverat & ejiciendum mandaverat Pafchalis fecundus, & confecraverat Radulphum. Factum id fuit fine Regio affenfu. Hinc Ludovicus Rex Radulphum eft durè perfecutus. Et durante hac lite, Sylvanectenfium Electus Hubertus, quòd Remis confecrari non poffet, confecrandus ivit Romam, ibidem confecratus eft, & redux cecidit in easdem pera cap. 8. perfecutiones. Etiam in perfecutionem Radul-| phi. Et ad undecimi fæculi octogefimum fecundum annum fcribit in Sancti Petri vivi Chronico Clarius Monachus: Kalendis Novembris obiit Waltherus Meldenfis Epifcopus. Et in fequenti feptimana Hugo Dienfis Epifcopus, Romana Ecclefiæ Legatus, congregavit Concilium in eadem urbe, & ordinavit Epifcopum Robertum Abbatem Ecclefie Resbacenfis. Quod quia fine præfentia & affenfu Richerii Archiepifcopi Senonenfis & Coepifcoporum ejus factum eft, excommunicaverunt eum. Ecclefiæ Atrebatenfi, quoniam Cameracenfis Henrico quarto Ex Regi pertinaciter adhærebat, Urbanus fecundus dedit, aut potiùs reddidit proprium Epifcopum, illaque fibi in primum Epifcopum elegit Lambertum, Abbatem Aquifcinctini Monafterii. Et ipfum, quòd Remenfium Metropolita Rainaldus recufaret Romæ confecravit idem Pontifex. At ob læfum jus Metropoliticum tanti hinc funt nati motus, ut etiam per Claromontanam, in cujus itinere Lambertus fuit ferè trucidatus, Synodum vix potuerint componi. Varia variorum de hac re litteras habes apud Ferreolum Locrium, & apud Lucam Dacherium. Avitum Gallicanæ Ecclefiæ fenfum edicit Glaber Rudolphus. Andegavenfium Comes Fulco, è terra fanéta reverfus, apud Turones prope Caftrum Lucaffenfe exftruxit novum Monafterium, & Turonenfium Archiepifcopus Hugo dedicationem rogatus denegavit. Quædam à Fulcone invafa Ecclefiæ fuæ prædia voluit antea reftitui. Ex quo vides, quòd fuas res ante facrum minifterium repetere non fit Simonia. Interim Fulco ad Joannem decimum octavum mifit Legatos & munera, Pontifex cum iftis remifit Petrum Cardinalem Epifcopum, & hic Apoftolica authoritate Monafterium dedicavit. Scribit verò Lib. 4. dictus Glaber: Quod audientes Gallicani quique Præfules, præfumptionem facrilegam cognoverunt ex cæca cupiditate proceffiffe, dum videlicet unus ra piens, alter captum fufcipiens, recens in Romana Ecclefia fchifma creavissent. Univerfi etiam pariter deteftantes, quoniam nimirùm indecens videbatur ut is qui Apoftolicam regebat Sedem, Apoftolicum primitus & Canonicum tranfgrederetur tenorem. Cùm infuper multiplici fit antiquitus authoritate roboratum, ut non quifquam Epifcoporum in alterius Dioceft iftud præfumat exercere, nifi Præfule, cujus fuerit, compellente feu permittente. Et iterùm: Licet Pontifex Romanæ Ecclefiæ ob dignitatem Apoftolice Sedis cæteris in orbe conflitutis reverentior habeatur, non tamen ei licet tranfgredi in ali quo Canonici moderaminis tenorem. Sicut enim unuf quifque Orthodoxæ Ecclefiæ Pontifex, ac fponfus propria Sedis uniformiter fpeciem gerit Salvatoris, ita generaliter nulli convenit quidpiam in alterius procaciter patrare Dioecefi. Ad hunc locum fcribit in Lib. 4. opere de Sacerdotii ac Imperii concordia Domicap. 8. nus Petrus de Marca: Laudatur fæpè locus Rudol phi Glabri, Monachi Cluniacenfis, qui anno millefimo quinquagefimo fcribebat, ut doceatur ea tempeftate perfuafum Gallis Epifcopis fuiffe, nihil à Romano Pontifice in Galliis contra Canones tentari dehere. Ex eodem principio de Innocentio fecundo |Pontifice, Sancti Medardi apud Sueffione s Ecclefiam dedicantes, fcribit in Sancti Petri vivi Chronico Clarius Monachus: Papa ante dedicationem Ecclefie Odonem Abbatem nolente, fed con- A. 113r. tradicente Epifcopo Sueffionenfi Aurelianis benedixit. Sueffionenfis ille Epifcopus fuit Joslenus, celeberrimus antea apud Parifienfes Magifter: Cenfuit Pontificem in alienis Parochiis & in alienos fubditos non poffe miniftrare. Et inter varias querelas, quas adversùs Bonifacium octavum & Romanam tunc Ecclefiam adduxit Francorum Rex Philippus Pulcher, fuit & hic articulus: Confecrationes Archiepifcoporum & Epifcoporum adempte funt Epifcopis Comprovincialibus. Idem olim cenfuit Germanica, Anglicana, ac etiam Italica Ecclefia. Poffit exemplis demonftrari. Confonat & Orientalis Ecclefia. Etenim in libris de Primatu Pape Nilus Cabafilas Archiepifcopus Theffalonicenfis affirmat Papam non effe Apoftolum, fed Romanæ civitatis dumtaxat Epifcopum, & fubjungit: Et Petrus quidem alium in Antiochia, alium in Alexandria ordinat Epifcopum, & alium alibi. Romæ autem Epifcopo bæc non permittuntur. Et in libro de Principatu Papæ Barlaamus Monachus ex vigefimo octavo Chalcedonenfi Canone & Imperatoris Juftiniani legibus profitetur Romanum Papam effe primum, Conftantinopolitanum Patriarcham effe dumtaxat fecundum Catholica Ecclefiæ Epifcopum, & adjungit: Canon & lex hunc decreverunt effe ordine fecundum, neque tamen ita fecundum ut ab illo crearetur. Quandoquidem cap. 6 nec bic nec alius quifquam Patriarcharum à Papa ordinabatur. Etenim leges fanxerunt, ut ordina tionis Epifcoporum fumma plenaque authoritas penes fingulos Metropolitas effet, fi autem à Patriar chis conftituerentur, Patriarchas verò à Papa ordi nari nulla lex juffit. Affirmat Patriarcharum confecrationem à nullo Canone permitti Papæ, ac pergit: Quòd fi ullum ufpiam Canonem repereris, qui Patriarcharum ordinandorum fummam authoritatem Papæ tribuat, indica modò nobis illum, & illicò viceris. Sin bæc nunquam reperire poteris, qua tandem neceffitate cogimur, ut ea, que tu è proprio fenfu depromis, admittamus? Prætereà, Hierofolymitani Epifcopi qua ratione debent à Papa ore dinari? Neque enim aut Dei frater Jacobus à Petro ordinatus eft; aut bujus fuccefforem par fuit nem!nem fuiffe, nifi Papa illum creaffet. Multis hæc demonftrare ftudet, ac tandem concludit: Nulla lege præcipitur, aut confuetudine obtinet, ur Patriarche à Papa conflituerentur. Neque verò ita fuit facitatum aliquando. Ab alieno Metropolita patratas Epifcoporum confecrationes hodierni Græci adeò averfantur, ut cenfeant irritas & nullas. Etiam factas à Papa. Quam fententiam apud ipfos non effe novam, eft fuo loco demonftratum. Et hæ quidem funt præcipuæ rationes, ex quibus Papa quibufdam videtur alienarum Provinciarum Epifcopos non poffe confecrare. |