mam quatuor temporibus, atque ita feptimi Gre
gorii fanctionem conatur defendere. Verùm
indè non fequitur quòd Romana Ecclefia ab
avito fuo more non recefferit. Dumtaxat fe-

fuetudinem femper tenuerit cum aliis Franco-
rum Ecclefiis.

gefimæ. Pofteà igitur Romana Ecclefia vide-
tur deferuiffe iftum morem, & admififfe Fran-
corum Canonem, editum à Riculpho Archie-
pifcopo in Synodo Moguntina. Nam & aliis
Francorum moribus fe accommodavit. Par-quitur, quòd defenfam à Sancto Gerardo con
tem tamen negativam fuadent hæc ejufdem
Guidonis verba: Denique jejunium Martii &
ante Statutum noftri Papa Gregorii, cum aliquan-
do ante Quadragefimam juxta Moguntiacenfe Con-
cilium eveniret, propter Quadragefimale tamen of
ficium ufque ad Quadragefimam differebatur.
congruum enim effet, ut ejufdem jejunii lectiones,do, cujus Canonem confirmavit Magnus Caro-
Specialiter Quadragefimam intimantes, & orationes
Super populum, extra Quadragefimam diceren-

tur.

In

Hæc debent elucidari. Per Moguntinum Concilium Guido non intelligit fub Caroli Magni Imperio celebratam à Riculpho Archiepifcopo. Synodum, fed fub Conrardi primi Imperio ceLib. 3. lebratum ab Aribone Archiepifcopo Concilium,

Secunda quæftio eft, Quo tempore & quibus
de caufis Franci induxerint iftam mutationem?
Refpondeo mutationem inductam à Riculpho
Moguntino Archiepifcopo in fua adducta Syno-.

lus, & inferuit fuis Capitularibus. Ego nefcio anterius exordium. Hanc effe primam originem fuadet vox Canonis: Conftituimus. Et certè avitum fuum morem tunc tenebat Romana Ecclefia. Quomodo Apoftolus Bonifacius, Romanos mores in Francia plantare ac firmare folemniffimè profeffus Romæ ad corpus Sancti Petri, præfumpfiffet prævaricari? Porrò Imperatorem

cap. 51. de quo fcribit in Cameracenfis Ecclefiæ Chro-Carolum, Archiepifcopum Riculphum, ac alios
nico Baldricus Epifcopus Tornacenfis Tribu-
via fecus Moguntiam Imperator Conrardus de di
verfis partibus Epifcopos convocavit, ut quæ uti-
litatis&Religionis funt, ad invicem conferrent.
Qui poft aliqua Dicorum fuorum habuerunt hoc Ca-
pitulum, ut fi quando jejunium primi menfis in beb-
domada, qua conftat caput jejunii, ficut folet, eve-
niret, amborum jejuniorum celebritas una officii ex-
pletione compleretur. In hoc moderatiffimus Paftor
Sandlus Gerardus Cameracenfis Epifcopus antiquam
Patrum confuetudinem fervari monebat, & in al-
tera hebdomada officium primi jejunii celebrandum
pro confuetudine antiqua cenfebat, cujus oblata
fententia vifa eft congrua, & ab eis decreta eft
tenenda. Confonat Sigebertus Gemblacenfis :
Hoc tempore juffu Conrardi Imperatoris Regali &
A. 103c. Synodali conventu apud Triburias inter cætera Epi-

Francorum Epifcopos & Proceres moverunt va-
tiæ rationes. Primam edicit in libello de quibuf-
dam ad Miffam fpectantibus Venerabilis Au-
gienfium Abbas Berno: Quæftio tua talis erat,
ut fcire optares, utrumne ftatim in primo Sabbato Cap. 7.
Martii fit jejunandum, etiamfi idem menfis quin-
ta, fexta, aut feptima feria incipiat; an ad aliud
Sabbatum propter quartam feriam fit differendum?
Ad quod tibi ex confuetudine Sanctæ Ecclefiæ, quæ
pro maxima authoritate tenenda eft, refpondeo quòd
abfque ulla refragatione femper ejufdem menfis quar-
ta feria debeat exspectari, quoniam idem jeju-
nium, quod quarta feria incipitur, Sabbato fini-
tur, nequaquam Februario, fed totum Martio de-
putetur, ca videlicet ratione, ut in co menfe pri-
mum noftrum jejunium Domino confecretur, in quo
principium anni, ac ipfa creatio mundi cœpit. Un-

fcopi boc Capitulum decernere voluerunt, ut fidè ifte terminus firmiter eft obfervandus, ut nec
quando jejunium primi menfis eveniret infra beb-
domadam, qua caput jejunii in quarta feria con-
fat amborum jejuniorum celebritas unius officii
expletione compleretur. Sed Gerardus Cameracenfis

ante quartum nonas Martii, nec poft fextum idus
ejufdem menfis aliquis ftatuat jejunandum, fed in
bis feptem diebus ubicumque primùm evenerit, je-
junare licitè valebit. Hoc primum tempus San-
pauci cum eo buic multorum Decreto contradi
&tus Leo, & cum illo omnis Romana Eccle-
centes obtinuerunt, ut jejunium primi menfis in al- fia paffim appellat primi menfis jejunium. Hinc
tera bebdomada, in qua habetur officium, celebre- Franci cenfuerunt non poffe celebrari in Fe-
tur fecundum antiquam confuetudinem. Quod ipfum bruario. Verùm hæc ratio eft frivola. Ipfam
fcribit Magnum Belgii Chronicon. Prima Qua-infigniter refutat Guido Abbas: Nec mireris
dragefimæ hebdomada quandoque incidit in Fe- hoc jejunium potiùs Martio quàm Februario ad-
bruarium. Antiqui Franci tunc noluerunt cele- ||fcribi, quamvis in Februario cùm ipfa Quadra-
brare vernum jejunium, fed diftulerunt in fe- gefima nonnumquam occurrat. Semper enim idem
ptimanam, in qua occurrebat prima quarta fe-
occurrebat prima quarta fe-jejunium aut Kalendaria aliquando, aut lunatio.
ria Martii. At verò hæc feria eft quandoque fe- nem Martii, aut utrumque fimul incurrit; Fe-.
ria quarta
Cinerum. Et tunc antiqui etiam Fran- bruarii Kalendarium aliquando, lunationem verò
ci non egerunt iftud jejunium, fed diftulerunt
nunquam attingit. Ergò multò congruentiùs ad-
in fequentem hebdomadam, primam Quadrage- fcribitur Martio, quem nunquam relinquit, quàm
fimæ. Quia nempè quatuor temporum officium Februario, quem multoties penitus non attingit.
ifti feptimanæ non quadrabat. Mutare hoc vo Obfervatur fanè hoc jejunium cum ipfa Quadra-
luit Triburienfis Synodus, & deinceps fimul gefima fecundùm lunationem, ficut & Pafcha. Un-
cum capite jejunii celebrare quatuor tempora. dè non incongruè ipfum Martio propter lunationem
Verùm Sanctus Gerardus interceffit, provoca adfcribitur, quamvis in Februario occurrat, Si-
vit ad reverentiam antiquæ confuetudinis, & cut & Pafcha Aprili femper adfcribitur, quam-
obtinuit caufam. Hujus authoritate Guido vis in Martio fæpè contingat. Notanda funt
oftendit primam Quadragefima feptimanam ab Bernonis verba: Ex confuetudine Sande Eccle-
antiquis etiam Francis fuiffe judicatam aptiffi-fi, quæ pro maxima authoritate tenenda eft.

Aliarum, quibus Romana adverfatur, Eccle-
fiarum confuetudo eft parvi ponderis. Proindè
Berno Romanam hic omninò comprehendit.
Et afferit Francorum confuetudinem etiam ab
ipfa fuiffe admissam.

357

Lib. 10.

annis inter primum Martii ac fecundum Junii,
item inter fecundum Junii & tertium Septembris
Sabbathum non funt femper quatuordecim fepti- cap. 27.
manæ. Abbas Rupertus rectè afferit effe novam
& parvi ponderis allegoriam.

Pergit Guido, & edicit ac folvit fecundam Quæftio tertia eft, An Romanorum antiquus Francorum rationem: Nec hoc utique probabili & Francorum novus circa hæc jejunia mos diffeexemplo carebit, fi facrorum Ordinum difpenfatio rant quoad folum primum menfem? Refpondeo nonnumquam fiat in Februario, dum hoc exegerit diftuliffe etiam circa menfem Junium. Etenim Quadragefimalis jejunii permutatio. Nam Reve- Romana olim Ecclefia femper in Pentecoftes rendiffimi Patres noftri, fanctitate & Apoftolica au- hebdomada Franci autem quandoque ante, thoritate præciput, videlicet Simplicius, Gelafius, quandoque poft Pentecoften celebrarunt iftud Symmachus, Felix, in Februario ordinationes fe- jejunium. Et in fua novitate non fuere conciffe leguntur. Cùm jam Sancta Romana Ecclefiaftantes. Scribit enim Abbas Berno: Sicut præjejunia quatuor temporum in ordinatione obfervare veniendo iftud, quartum Decembris Sabbathum, decreverit, & boc aliis quoque Ecclefiis ita obfer-anticipamus, ita fecundum fabbathum menfis Ju. Cap. 7. vandum promulgaverit, ergò abfque omni dubio obfervare debemus, undè tam certa Præcepta & exempla Sanctorum Patrum, Apoflolica authoritate preditorum, fufficienter habemus, præfertim cùm & faciliùs obfervetur, quod provida antiquitas & authoritas inftituit, quàm quod' inconfiderata noviras & infirmitas adinvenit. Nulli enim dubium eft, quin faciliùs fit omni anno idem Martii jejunium in eadem hebdomada cum eifdem officiis inconfusè celebrare, quàm de hebdomada in hebdomadam non fine confufione officiorum, ut multi folent, illud annuatim mutare. Et hæc eft una rationum, quæ feptimum Gregorium permoverunt ad inductam à Francis confuetudinem.circumducendam. Et ut facri Ordines non dentur in Februario, nullus antiquus Canon interdixit Latinis Epifcopis.

Tertiam rationem adducit Amalarius Fortunatus, & eandem ftabilire ftudet Abbas Berno. Christi Domini ex Patriarcha Abraham origo apud Sanctum Matthæum conftat tribus claffibus quatuordecim generationum: Et in tertia claffe non exprimuntur nifi generationes tredecim. Eft Sacramentum. Et ipfum in Clericorum confecrationibus Francorum Epifcopi cenfuerunt repræfentandum. Audiamus Amalarium: Per tres Tefferadecades annuales funt hebdomade Lib. 2 quadraginta duæ. Tot generationes fecundùm Matcap. 1. thæum Chrifti funt cum ipfo. Tot etiam hebdomade

nii, cùm Vigilia Pentecoftes fic provenerit, prolongando in proximum differimus, licet noftri Anteceffores, utrumque in ipfa Vigilia fancta fimul celebrarent, ficut à prætitulatione librorum evidens babemus teftimonium. Quid adeò opus eft nunc inquiri, quod tam longo tempore cœpit dedisci? Attamen ne bujufmodi fcientia frauderis, talis infcriptio fuper bac re babetur in libris. Ex antiquis Ritualibus demonftrat Junii jejunium, dum ita anni revolutio juberet, ab antiquis Francis fuiffe fervatum in feptimana ante Pentecoften, atque ita Pentecoftes vigiliam & iftius jejunii Sabbathum concurriffe. Et adjungit: Qui mos usque bodie, ut compertum habemus, in fancta fervatur Romana Ecclefia. Ex quibus verbis lucet, quòd Romana Ecclefia avitum fuum morem deferuerit, & fit amplexa morem Francorum. Nam & in decantando ad Miffarum folemnia Symbolo, & tandem etiam in admittendo ipfius additamento Francicum, cui dudum fortiffimè refti. terat, eft morem amplexa. Ex amore unanimitatis in ritibus Ecclefiafticis.

De decimi menfis jejunio hæc ex Amalario habet Berno: Clericorum confecratio habet finem in Nativitate Chrifti, ficut quorundam Italorum, nefcio an omnium, adhuc mos eft agere, ut ego ipfe ibidem pofitus cognovi. Sed ufus in noftris Ecclefiis excrevit ut in anteriori bebdomada anticipetur. Quia illa duo officia jejunii & Natalis Domini non inveniuntur à primo Sabbatho primi menfis ufque ad conveniunt fimul celebrari. Et infrà : Quòd fi vigilia quartum Sabbathum decimi menfis. Et hæ feptima- Natalis Domini in Sabbatho venerit, in hebdomada næ funt exordium & finis facrarum ordinatio. priori iftud jejunium decet anticipari. Agit de iftis num. A primo Sabbatho Martii ufque ad fecun- annis qui Dominicæ Nativitatis feftum habent dum Junii, & ab hoc ufque ad tertium Septem-in Dominica aut in fecunda feria. Et hinc plubris funt feptimanæ quatuordecim, & à tertio ra addifcimus. Primò, quòd iftius feftivitatis ifto Sabbatho ufque ad quartum Sabbathum De-vigilia olim non fuerit celebrata in die Domicembris funt quandoque quatuordecim hebdomadæ, quandoque dumtaxat tredecim. Hæc Amalarius & Berno applicant Chrifti Domini ex Abraham generationibus repræfentandis. Applicatio nequit exponi uno verbo: Apud ipfos videatur. Et ad ipfam rectè refpondet Guido Ab. bas: In hac caufa Amalarius non adeò notandus eft, qui non tam aliquam confuetudinem inflituere, quàm de inftituta competentem aliquam figuram elicere cenfuerit. Affirmat hanc rationem non fuiffe attentam à Moguntina Riculphi Archiepifcopi Synodo, fed poftea ab Amalario adinventam. Et addit ipfam non effe firmam. Quoniam fingulis

nico. Etiam apud Romanos. Secundò, quòd
iftius tunc menfis jejunium fieret in fecunda heb-
domada menfis. Quoties nempè feftum caderet
in fecundam feriam. Tertiò, quòd Bernonis
etiam tempore fic fieret. Et erat res incongrua.
Quartò difcimus, quòd ad iftud incommodum
evitandum Romana Ecclefia illam vigiliam cœ-
perit celebrare in Dominica. Exiftimo hoc in-
ductum etiam à feptimo Gregorio.

Et hæc ferè omnia Aribo Archiepifcopus Mo-
guntinus & Sanctus Imperator Henricus confir
marunt in Salegunftadienfi Synodo: De incerto
jejunio quatuor temporum hanc certitudinem ftatui-

mus, ut fi Kalendæ Martil in quarta feria five

anteà evenerint, eadem hebdomada jejunium ce lebretur. Si autem Kalende Martii in quintam feriam aut fextam, aut Sabbathum diftenduntur, in fequentem bebdomadam jejunium differatur. Simili quoque modo fi Kalendæ Junii in quartam feriam aut antea evenerint, in fubfequente bebdomada jejunium celebretur. Et fi in quintam aut fextam, aut Sab. bathum contigerit, jejunium in tertiam bebdomadam refervetur. Et hoc fciendum eft, quòd fi quando jejunium menjis Junii in vigilia Pentecofles fecundùm prædiclam regulam evenerit, non ibi celebrandum erit, fed in ipfa hebdomada folemni Pentecofes. Et tunc propter folemnitatem Spiritus Sancti Diacones Dalmaticis induantur, & Alleluia cantetur, & Fledamus genua non dicatur. Eodem modo de Septembris jejunio conftitutum eft, ut fi Kalende Septembris in quarta feria evenerint aut antee, jejunium in tertia bebdomada celebretur. Et fi in quinta aut fexta, aut Sabbatho contigerit, in quar ta hebdomada erit jejunandum. In Decembri illud obfervandum erit, ut proximo Sabbatho ante vigiliam Natalis Domini celebretur jejunium. Quia fi vigi lia in Sabbatho evenerit, fimul vigiliam & jejunium celebrare non convenit. Notanda funt voces: De incerto jejunio. Edicunt multam circa hæc jejunia varietatem, & nata inde incommoda quibufdam tunc Epifcopis difplicuiffe. Ifta interim Synodus cenfuit nihil effe immutandum. Et hine de ipfa fcribit Guido Abbas: Nullum commoveat, quòd tempore fecundi Henrici Imperatoris duodecim Epifcopi Moguntie congregati aliter de boc jejunio ftatuiffe leguntur. Cum enim apud ipfos non cò modica varietas de bujufmodi jejuniis accideret, quòd antiquam Sandorum Patrum traditionem de hac re minùs attenderent, pro bujufmodi confufione corrigenda hanc fibi regulam propofuerunt. Uti Triburia, ita & Salegunftadium funt loca fuburbana Moguntie: Hinc celebratas ibi Synodos Guido appellat Moguntinas. Salegunftadienfis videtur apud multos fuiffe magnæ autho

ritatis.

Decretum innovarunt. Et de Northuenfi, quam
fub Henrici quinti Imperio idem Geberardus
cum Ruthardo Moguntino Archiepifcopo, &
fuo in Pafchalis fecundi legatione Collega ce-
lebravit, Synodo habet Conrardus Abbas UL
pergenfis: Jejunium menfis Martit in hebdomada
Quadragefima, jejunium verò menfis Junii in ipfa
Pentecoftes hebdomada celebrandum more Romano,
Apoftolica authoritate indicitur. Eodem tempore in
Germania vixit & fcripfit Rupertus Abbas: Et
infinuat Gregorii, quod eximiè laudat, Decre-
tum tunc necdum à cunctis fuiffe admiffum. Et
notanda funt hæc ejus verba de Junii intra Pente-
coftes Octavam celebrando jejunio: Nec contri-
fiat aut obfcurat fed magis illuftrat jejuniorum
obfervantia illam de adventu Spiritus Sauci folem-
nitatem. Edicunt quofdam cenfuiffe Pentecofta-
le feftum effe Quinquagefimæ complementum,
ideoque illius etiam Octave adverfari jejunium.
At fine fundamento. Etenim in ipfo Pentecoftes
fefto completur Quinquagefima.. Et hinc apud
Græcos Pentecoftes eft feftum mæroris ac pœni-
tentiæ. Sapientiflimum Gregorii Decretum tan-
dem admifit omnis Ecclefia. Nam circa Ruperti
tempus in Gallia floruit Honorius Auguftodu-
nenfis: Et hic in animæ Gemma lucidè fupponit
ipfum fuo tempore per omnem Galliam viguiffe.
Nempe ipfum in omni Gallia plantarat Synodus
Claromontana.

Quarta quæftio eft, Qua in Synodo Gregorius hoc Decretum emiferit? Refpondeo emififfe in fua fexta Synodo. Etenim ad annum iftius fæculi feptuagefimum nonum, in quo habita fuit ifta Synodus, fcribit Auguftenfis Ecclefiæ Chronicon: De quatuor temporum jejunio schisma novum contra Decreta Pontificum, & contra Ecclefiafticam confuetudinem exoritur, fed à prudentibus refellitur. Voces, Contra Decreta Pontificum, oftendunt Francicum morem etiam à Romana Ecclefia fuiffe admiffum. Porrò prudentes illud adeò non perrexerunt refellere, ut ipfum magna Claromontana Synodus admiferit & firmarit. Nempe Canonem, quem Otho adhuc Cardinalis fecerat in præfenti Synodo, jam in fecundum Urbanum exaltatus in ifta generali Synodo innovavit & ftabilivit. Poft Northufienfem Synodum à nemine, etiam in ipfa Germania, fcio illum fuiffe impugnatum aut refutatum. De fex Le

Ex iftis itaque circa hæc jejunia varietatibus.
nata incommoda confiderans teptimus Gregorius
reduxit avitum Romanæ Ecclefiæ morem, indu-
&tam à Moguntina Riculphi Archiepifcopi Syno-
do novitatem fuppreffit, & fanxit ifta jejunia
juxta antiquum morem ab omni Latina Ecclefia
celebrari. Et Guido addit: Quod Conftitutum fa&tionibus, quæ in quatuor temporum Sabbathis

Cap. 25. pientioribus reverentia Sedis Apoflolice facilè perfua-
fit, fimplicioribus autem nonnulla dubitatio fuper hu-
jus Statuti promulgatione remanfit. Nam non parum
à confuetudine eorum difcrepat, quam à quibufdam
Scriptis non adeo Authenticts mutuaverunt, id eft,
à Moguntiacenfi Concilio, tempore Henrici fecundi
Imperatoris facio. Præcipua igitur oppofitio pro-
venit à Germaniæ Epifcopis & Clericis. Hi Sale-
gunftadienfis Concilii authoritatem noluerunt
circumfcribi aut aboleri. Et hinc in præfenti Sy-
no Otho Hoftienfis Epifcopus, & in fua Syno-
do Geberardus Conftantienfis Antiftes, Apo-
Lolice Sedis per Germaniam Legati, Gregorii

A. 1058

Lib. 3.

cip. 155

leguntur ad Miffam, nolim omittere verba Ber-
nonis Abbatis: Sex lectiones ab antiquis Romanis
Græcè & Latinè legebantur. Qui mos apud Con- Cap. 7.
fiantinopolim hodie quoque fervatur propter duas
caufas. Unam, quia aderant Græci, quibus ignota
erat Latina lingua, aderantque Latini, quibus Græ.
ca erat ignota. Alteram quoque propter unanimita-
tem utriufque populi. Berno floruit ac fcripfit fub
undecimi fæculi exordium, paucis annis ante
Michaelem Cerularium. Et hinc ex iftis ejus
verbis lucet, quod ufque ad iftum Michaelem
plena pax inter Latinam & Græcam Ecclefias vi-
guerit.

CA

359

CANON X.

Tem ne quis caseum & ova comedat in Quadragefima,

ITem

I

SCHOLIO N,

Nter calumnias, quas Romanæ & omni Lati

lem. Quod præfertim de Quadragefimæ cibis &
aliis ejufdem obfervantiis effe verum tam apud
Græcos quàm apud Latinos, infigniter demon-
ftrat in opere adversùm Græcos Ratramnus Mo-
nachus Corbejenfis. Et fanè quòd omnis Latina
Ecclefia per Quadragefimam non abftineat ab
ovis & cafeo, eft manifefta impostura. Latina
Ecclefia habet vaftiffimas ac diverfiffimè tempe-
ratas regiones: Hinc illa etiam habent varios
cibos. Hic interim Canon docet, quòd olim
Germania perQuadragefimam non tantum ab ovis
abftinuerit, fed etiam à cafeo. Quòd tamen
ifte non fit mos antiquiffimus, in opere adver-
sùs Græcorum calumnias docet Eneas Epifco-
pus Parifienfis: Germania etiam à lactis, butyri, F. 85,
cafei, & ovorum efu per totam Quadragefimam ge-
neraliter non abftinet. Germania eft populofiffi-
ma, remota à mari, & ejus flumina fufficientes

næ Ecclefiæ improperavit, & quarum caufa
blateravit effe à nobis amiffam Chriftianitatem
Photius Pfeudo - Patriarcha Conftantinopolita-
nus, fuit & hæc : Reprehendere nos moliuntur
Græci, eò quòd feptem ante Pascha hebdomadibus à
cafei &ovorum efu, more fuo, non ceffemus. Ita
ad Hincmarum Rhemenfem, & alios Gallica-
nos Epifcopos fcripfit Nicolaus primus Pontifex .
Ep. 70. Et refpondit ad calumniam: Aut falfa funt qua
nobis impingere moliuntur, aut certè jam à prifco
tempore fine cujufpiam contradictione in Ecclefia Ro
mana immo in tota Occidentali parte hactenus
cuflodita. Affirmat diverfarum regionum effe
diverfas confuetudines: Et harum unamquam-
que esse rationabilem, ideoque irreprehenfibipifces non poffunt fubminiftrare.

Iberardi Conftantienfis Epifcopi. Immò omnia, quæ præfatus Apo

Tem Synodali judicio confirmata & laudata eft ordinatio Domini Ge

ftolicæ Sedis Legatus, cum effet Conftantiæ, ordina vit.

SCHOLI O N.

Tho Conftantienfis Epifcopus fucceffit Carolo ob Simoniam degradato, & de ipfo fcribit iftius Ecclefiæ Chronicon: Otho è Gozlar civitate Saxoniæ, anno Domini millefimo feptuagefimo primo fit Antiftes. Ad quod Henricus Imperator bujus nominis quartus, dum id perciperet, dixit: Collegium Conftantienfe noluit Præfulem idoneum, fupradictum Carolum denotando, habere, capiat igitur hunc fultum Othonem in Epifcopum. Hic denique Epifcopus contra Summi Pontificis Gregorii feptimi mandatum dici Henrici partes fovit. Quapropter excommunicatus eft in exilium missus, & an no Domini millefimo feptuagefimo quarto propter Henrici excommunicationem bonore Epifcopali deftitutus, & indè poft duos annos in excommunicatione mortuus, & Bafileæ fepultus. Præfedit annis fortè tribus, reliquos in exilio contrivit. Confonat Lambertus Schafnaburgenfis: Epifcopatum Conftantienfem Rex Othoni Canonico Gozlarienfi dedit, recentifque calumniæ exemplo conterritus, confeftim cum confecrari fecit. Ne quis fcilicet adversùs eum Scrupulus denuò per dilationem oriretur. Recens exemplum erat Anteceffor Carolus, quem ab codem Rege nominatum Conftantienfis Clerus

apud Papam Gregorium accufaverat & convicerat
de Simonia, atque ita impetrarat excuti & dam-
nari. Lambertus palàm infinuat etiam Othonem
fuiffe Simoniacè intrufum.

Adductum Chronicon errat ipfum feptuagefi-
mo quarto iftius fæculi anno fuiffe degradatum.
Etenim ifto anno fcripta eft epiftola, qua Grego-
rius Sigefridum Metropolitam Moguntinum,
ejus Suffraganeos, ac nominatim Othonem Con-
ftantienfem invitat ad Romanam Synodum, ce-
lebrandam in prima feptimana proximæ Quadra-
gefimæ. Epistola fcripta eft fecundo nonas De- Lib. 2.
cembris, ideoque ifta Synodus fuit celebrata an- epift. 29.
no feptuagefimo quinto. Ejufdem anni mense
Martio fcripta eft alia epiftola, qua Othonem
Gregorius hortatur, ut fuas cum Augienfi Abba-
te quæftiones pacificè componat, & adjungit;
Quod fi peccatis facientibus id fieri nequeat, commoni Ep. 60.
tos vos effe volumus,ut circa feftivitatem omnium San-
&torum ambo Apoftolorum limina veniatis, quatenus
caufam veftram difcutiamus, & diuturnam difcor-
diam jufto fine decidamus. Quocirca toto illo anno
Otho fuit integer Epifcopus, Anno feptuagefimo
octavo quintam fuam Synodum celebravit Grego-
rius, & omnem illic Epifcopum, qui fui majoris
Cleri facrilega conjugia permitteret aut diffimu
laret, fufpendit ab Epifcopali officio. Et ad iftum

annum

1

Annum fcribit Hugo Abbas Flaviniacenfis dedis Ordinibus, utique facrorum Clericorum, fr

Henricianis in Germania Epifcopis: Præcepta Sedis Apoftolicæ parvi pendere non timuerunt, & fe non Paflores ovium, fed mercenarios evidenti judicio probaverunt. Conftantienfis hic uaus eorum Otho dicebatur Epifcopus, quem de hujufmodi ausu temeTario Romani Pontificis corripuit authoritas, mittens ei & Archiepifcopo Moguntino litteras, quas cùm Otho parvi pendiffet, obftinatam ejus animofitatem Papa corripuit fecundò, miffis litteris in hæc verba. Hæc eft litterarum epigraphe: Gregorius fervus fervorum Dei Othoni Conftantienfi Epifcopo falutem & Apoftolicam benedictionem. Et conclufio habet: Quapropter tibi Apoftolica authoritate præcipimus, ut ad proximam Synodum noftram prima bebdomada Quadragefimæ te præfentem exhibeas, tam de hac inobedientia & Apoftolicæ Sedis contemptu, quàm de omnibus, quæ tibi objiciuntur, Canonicè refponfurus. Proindè ifto tempore Otho necdum erat degradatus. Anno feptuagefimo nono Pontifex Hirgauzienfi Monafterio dedit ampla privilegia, & in datis ad Guilielmum Abbatem litteris adjunxit: Adjicimus ut fi aliquo tempore Conftantienfi Ecclefiæ Præfidens ab Apoflolica Sede difcordarit, atque inobediens fuerit, liceat Abbati, fibi fuifque quocumque Religiofo Antiftite placuerit, Ordinationes expetere atque fufcipere. Hæc claufula omnino notat Othonem, atque ita ille videtur tunc quidem fuiffe contumax in Apoftolicam Sedem, attamen Conftantienfi Ecclefiæ adhuc præfediffe. Degradationis ejus annum & diem ignoro.

cut accepimus, libidinis fræna laxafti, ut qui mulierculis fe junxerant, in flagitio perfifterent, & qui necdum duxerant, tua Interdica non timerent. O impudentiam, o audaciam fingularem! Videlicet Epifcopum Apoftolicae Sedis Decreta convellere, Præcepta fandorum Patrum contemnere, immò verò Præceptis contraria, & fidei Chriftianæ repugnantia de fuperiori loco, & de Cathedra Pontificali fubjectis ingerere. Quæ omnia Gregorius itidem exaggerat in litteris ad Clerum, & populum Conftantienfis Ecclefiæ. Ob hæc igitur crimina Otho fuit tandem degradatus.

Pergit Conftantienfis Ecclefiæ Chronicon : Circa dicti Othonis Epifcopi tempora magnum in Imperio fchifma erat. Henrici demeritis exigentibus, certi Principes Imperii, Gregorii fummi Pontificis confenfu, contra Henricum elegerunt Rudolphum de nobiliffimo Principum Habspurch genere, Ducem Suevia. Erat etiam fchifma in Ecclefia, quia didlus Henricus, contra prefatum Gregorium intrufit alium, videlicet Guibertum, quem Gregorius maledictionis & excommunicationis fententia condemnavit. Mutilus textus fic eft fupplendus. Et pro hujufmodi fententiæ executione duo Legati, videlicet Udalricus Albanenfis Epifcopus, & Otho Oftienfis Epifcopus, qui undique fententiam hanc publicarent, miffi funt. Et circa illa tempora duo etiam Conftantienfes Epifcopi eliguntur. Primus nomine Rupertus, fecundus Bertholdus Boneham: Quorum neuter permanet. Quare vera legitima eledio Geberardum Ducem de Zuringben, Monacbum in Hirzgau, attigit, ut fequitur. Geberardus Dux de Zuringben, Conventualis in Hirzgau, trigefimus fextus anno Domini millefimo odlo

Canonicus in

dictus Otho Oftienfis Epifcopus Conftantiam veniens intelligeret Dicecefim bujufmodi propter Othonis quondam demerita viduatam, & maximo in marore ftatutam effe, ipfe cum nonnullis maturis viris atque Patribus confilio inito, de alio Ecclefiæ fponfo tractare cœpit. Aderat tunc & religiofus Pater Guilielmus Abbas in Hirzgau, vir fiquidem doctrina, moribus, & religione præftans : & cum eo didlus Geberardus, vir multùm devotus. Itaque dum inter eligendum Reverendi Patres, quilibet juxta fuæ confcientiæ exigentiam, de utili Paftore, feu Ecclefiæ fponfo eligendo confulerent, tandem

Hæc poffunt lucem accipere à Lamberto Schafnaburgenfi. Ad annum iftius fæculi feptuagefimum fextum exponit tertiam Gregorii Synodum, oftendit Henricum Regem cum quibufdam Epifcopis ac Proceribus fuiffe iftic excommunica-gefimo quinto Epifcopus creatur. Nam cùm ante tum, atque adjungit: Porrò Othonem Ratisbonenfem Epifcopum, &Othonem Conftantienfem Epifcopum, & Burchardum Lofannenfem Epifcopum quibus Rex potiffimùm Confiliariis utebatur, Pontifex jam pridem excommunicaverat. Exiftimo quòd Conftantienfe Chronicon hanc excommunicationem appellet Othonis deftitutionem ab Epifcopali officio. Quidquid fit, hæc poftmodò fuit ablata. Haud dubiè apud Canufium, ubi & Henricum abfolvit Gregorius. Et non nifi poft annos Otho fuit degradatus. Nec tantummodo ob præftitum impio Regi favorem, fed etiam ob pertinacem adversùs fanétiffima Gre-fancli Spiritus inftindu dictus Geberardus eft unagorii in Simoniacos & conjugatos Clericos Decreta contumaciam fuit ita percuffus. Lucet ex laudatis per Hugonem Flaviniacenfem Papalibus ad ipfum litteris: Tibi, cui eft plurimus Conflantienfis Ecclefiæ Clerus & populus ampliffimè dilatatus, fpeciales litteras credere bulla noftra impreffas collibuit, quali fultus authoritate tutiùs animofiufque Præceptis noftris obtemperares, & de Sanctuario Domini bærefim Simoniacam & fœdam libidinofe contagionis pollutionem expelleres. Hic laudatam epiftolam habes apud Anonymum ac eruditum noftri Gregorii Apologum. Sua Decreta effe ex Apoftolicis ac avitis Canonibus haufta demonftrat Gregorius, ac pergit: Cùm hæc omnia Paforali providentia obfervanda transmitteremus, tu non furfum cor, fed deorfum in terra ponens, prædi

nimi voto electus. Quod cum ei apud altare Beat& Virginis Mariæ oranti infinuaretur, ipfe in tantùm ftupefaclus eft, ut in terram cadens tanquam mortuus amplius penitùs nefciret loqui. Sed Divina affiftente gratia refufcitatus, decima tertia menfis Decembris Sacerdos, & immediatè fubfequenti die Epifcopus ordinatur. Et præfedit annis feptemdecim. Itaque Cardinalis Otho difcordem de Ruperto & Bertholdo electionem caffavit, indixit novam electionem, & electum Geberardum Apoftolica authoritate confecravit. Porrò iftud Chronicon rursùs mifcet vera falfis. Primus error eft, quòd Rudolphus Dux fuerit de Gregorii confilio electus in Regem. Gregorius enim frequenter & fanctè proteftatus eft fe iftius ele ctionis fuiffe penitùs ignarum. Alter error eft quòd Otho