Pagina-afbeeldingen
PDF
ePub

Lib. 1. qu. 30.

Ecclefiaftica, quæ perturbatior fortaffe fecifti. Man-
dat injuftum vinculum non fperni, fed cano-
nicè abfolvi. Circa Jonathe, qui contrà Re
gium Patris Saul anathema comederat agrefte
mel, quærit in quæftionibus ad Regum libros
etiam Theodoretus: Si Saul ftultè fubjecit anathe-
mati, cur Deus confirmavit anathematismum? Et
refpondet: Primò quidem eum arguit, quòd pre-
ter rationem effet execratus. Deinde docet, ne ejuf
modi quidem anathemata effe contemnenda. Famo-
fa eft Magni Gregorii in vigefima fexta homi-
lia fuper Sancti Joannis Evangelium fententia:
Sub magno moderamine Paflores Ecclefie vel folvere
Audeant vel ligare. Id autem, qui fub manu Pa-
floris eft, ligari timeat vel juftè vel injuftè. Nec
Paftoris fui judicium temerè reprebendat. Ne etfi
injuflè ligatus eft, ex ipfius tumidæ reprehenfionis
fuperbia culpa, que non erat, fiat. Quam fen-
tentiam laudat in libris de Laica inftitutione fo-
nas Aurelianenfis Epifcopus, queftus excommu-
icationis vinculum fuo etiam tempore fuiffe
contemptum. Et adversùs Gregorium Asbeftam
Syracufe Archiepifcopum, qui à Sancto Igna-
tio Patriarcha Conftantinopolitano inflictam fi-
bi damnationem fpernebat uti injuftam & nul
lam, ad omnes Conftantinopolitani Patriarcha-
tus Epifcopos & Clericos fcripfit Nicolaus pri-
mus: Quod, utique communicare Ecclefiæ, Gre-
gorius agere omninò non debuit, etiamfi nulla Com-
missa exifierent pro quibus damnari potuisset. Quo-
wiam Prælati judicium semper inferioribus formidan-
dum eft, ne fi ei non obedierint, licet ab eo fortaffis
injuftè ligentur, ipfam obligationis fuæ fententiam
ex alia culpa, id eft, ex inobedientia mereantur.
Palam loquitur ex Magno Gregorio. Et iftam
Epiftolam probavit, ac feptimæ fuæ Actioni
inferuit octava Synodus.

Eandem Magni Gregorii fententiam Leodien-
fi Clero, qui Henricum Regem affirmabat ini-
què excommunicatum, & pertinaciter ei dem
communicabat, objecit Pafchalis fecundus Pon-
tifex. Et Clerus repofuit: Dicimus & nos cum
Gregorio, Ligandi & folvendi poteftate fe privat,
qui fubjedos pro fuo velle, & non pro corum me-
rito ligat folvit. Dicitis quoque: Excommuni-
catus, fi morte prævenitur, damnatur. Hic no-
bis fuccurrit Romanæ Ecclefiæ authoritas. Grego-
rius enim verbo & Scripto authorizavit, quod po-
teft Romanus Præful abfolvere excommunicatum in-
juflè ab aliquo . Si hoc poteft Romanus Præful,
quis neget etiam Deum poffe abfolvere, fi quem
Romanus Præful injuflè excommunicaverit? Nemo
enim ledi poteft ab alio, nifi priùs lædatur à feme-
tipfo. Clerus dogmatizat iniquam excommuni-
cationem effe nullam, folvi immediatè à Deo,
ideoque non indigere abfolutione humana. Quo-
circà & ipfe eft ex illis, adversùm quos procef
ferunt & præfens Canon, & laudatum Decretum
fecundi Pafchalis. Idem error graffatus olim
fuit in Orientali Ecclefia, & ejus fundamentum
exponit Theodorus Balfamon in Scholio ad tri-
gefimum fecundum Carthaginenfem Canonem :
Si datum fuerit Epifcopo, feu redè feu perperam
Clericos Laicos fegregare, & neceffe babere eos,
qui fegregantur, fegregationem fervare, tyranni

351 dem exercebunt Epifcopi, & in omni re dominium exercebunt. Et nemo erit qui eis refiflet, propter metum fegregationis. Et ipfi etiam pietati infulis bunt. Et Divini Canones erunt multorum maloruın authores. Quod eft abfurdum. Utriufque partis rationes adducit, & concludit: Ego autem non babeo quemnam corum fequar. Nam & à pietate trabor

, fed ab eo quod fit contra Canones,retrahor. Cupio ergo difcere quid agendum: Ut qui tota vita cupiam effe puer & difcipulus. Canonum Doctor fatetur iftam opinionem adverfari Canonibus, & hæfitat an fit fequenda. Parùm Doctoraliter. Eundem errorem fequi videtur Imperator Joannes Cantacuzenus: Divinum Numen non fequi Epifcoporum à recta ratione alienas affectiones, præcla rè dictum eft à Magno Dionyfio. Addit tamen etiam iftiufmodi fententias effe terribiles, & meritò.

Porrò nofter Canon rectè addit: Ab Epifcope fuo. Etenim extra territorium jus dicenti non pa retur impunè. Et hinc Joannis Antiocheni excommunicationem San&tus Cyrillus potuiffet omninò contemnere. Verùm quòd ille Synodi authoritatem fibi adfcriberet, hic cenfuit parendum. Et hinc vides, quòd exempri & Apoftolis cæ Sedi immediatè ac plenè fubjecti Clerici & Monachi Diœcefanorum Epifcoporum fenten tias rectè contemnant. Dioecefanus enim Epifcopus non eft eis Epifcopus: Nullus eis eft Epifcopus nifi Romanus. Canon item rectè addit: Nec officio nec communione privato. Etenim in Decreto, quo Joannem Antiochię Patriar cham, & illi in patrato adversùs Sanctum Cyrillum facinore cooperatos Epifcopos ab officio Epifcopali fufpendit, addidit Ephefina Syncdus: Ab Ecclefiaftica communione alieni fint, nullam babentes facultatem, tanquam ex authoritate Sacerdotali, qua aliquibus vel detrimentum vel adjumentum adferre queant. Et in relatione ad Imperatorem Theodofium: Decrevimus cos tantif per excommunicationi fubjacere, abfurdam corum. temeritatem coercentes. Proindè Epifcopo injecta ab officio aut communione fufpenfio eft capiftrum, quo ille Ecclefiafticas cenfuras nulli poffit auferre vel inferre. Utramque hanc clau. fulam exiftimo additam ab hujus Synodi Epifcopis ad fui defenfionem adversùm Moguntinum latrocinium. Omnes fermè illic fuerant degradati. Præterea Hartuicum Magdeburgi Metropolitam, quòd ex feptimi Gregorii delegatione confecraffet Reginhardum Mindenfem Epifcopum, degradarat in fua etiam Synodo Seguinus Metropolita Colonienfis. Verùm neutra Synodus refpectu damnatorum Epifcopo. rum erat fua Synodus. Deindè, neutra erat Synodus, fed fchifmatica excommunicatorum conjuratio: Conjuratio Henriciana & Guibertina. Hinc utraque ifta claufula abfolvit hujus Synodi Epifcopos, & data in ipfos judicia demonftravit fuiffe attentata convicia.

Hunc effe utriufque claufulæ fcopum & fenfum profitetur Venericus Vercellens Epifcopus: Cæterùm prævaricatores Ecclefiaftice legis Epifcopi, qui in Moguntina Synodo funt derofui, & omni Ecclefiaftica dignitate privati, fententiam depoftionis fuæ à Sede Apoftolica prolatam parvipendunt,

352

&fuperbia fpiritu inflati, non folùm vetitum fibi qui etiam velit Sedem Apoftolicam invadere contra

officium aufu temerario ufurpant, fed etiam fecundum Canones conceffam Sedi Apoflolica poteftatem conantur eripere, & fibimet eam contra Canones contendunt ufurpare. Ideò frequentibus conventibus pariter & Scriptis firmaverunt fibi hunc fermonem |

Guibertum Pontificem ipfius Romanæ Ecclefiæ. Nequam fermones Venericus vocat Synodalia Decreta, quæ tunc afferebant Guiberti factionem non effe veram Ecclefiam, & Moguntinum conventum non fuiffe legitimum Concilium, ab ipfo damnationem non effe timendam. Et iftos inter fermones eft omninò præfens Canon.

fed

bere Papam, nifi ex parte Jut Gregorit, qui velit | refiftere Henrico Regi, immò Divine ordinationi,

nequam, ut non poffit Romana Ecclefia alium balatrocinale Conciliabulum, ideoque inflictam

[ocr errors]

CANON V.

Imiliter & pro facrilegio excommunicatos decrevit fancta Synodus non recipiendos abfque folita reconciliatione, & nifi dudum,. quæ facrilegè fibi vendicaverant, reddidiffent.

I

SCHOLION.

Nter calumnias, quas Catholicis Gregorium feptimum obfervantibus Epifcopis impofuit Moguntinum latrocinium, Venericus Vercellenfis Epifcopus ponit & hanc : Seditiofi Epifcopi, utpote violatores Ecclefiafticorum privilegiorum, permiferunt fuarum partium fautores rapere & diripere bona res Ecclefiarum, ut ejufmodi bomines effent fibt promptiores ad omne nefas audendum, quibus ex confuetudine jam quafi in naturam verfa eft dulcedo conjurationum, rapinarum, bomicidiorum. Henricianæ & Guibertinæ factionis facinora Venericus transfcribit in noftros Epifcopos & milites. Quòd enim & Henricus & Guibertus in diripiendis Ecclefiarum bonis fuerint promptiffimi, eft omnibus notum. Quòd & noftri milites eandem artem tunc exercuerint, non eft inficiandum. Verùm quòd noftri Epifcopi ifta permiferint, eft dura calumnia. Hanc ut illi à fe avertant, omnes iftiufmodi raptores excommunicant, & ipforum nullum ante factam refti

tutionem præfens Canon permittit abfolvi. Hinc calumniam denuò continent hæc Venerici verba: Otho Oftienfis Epifcopus, hac utique in Synodo, Fol. 71. intulit fe judicare bonum & juftum effe, ut res Ec

clefiarum, quas Saxones atque Thuringi ufurpaffent in proprios ufus, reftituerentur fpoliatis Ecclefts atque Monafteriis, quibus fuiffent oblate & confecrata. Hæc fententia cum non placuiffet Epifcopis, utpotè timentibus offendere præfentiam noxiorum , qui pariter convenerant ad roborandas partes conjurationis fuæ, tunc rogabant ipfi, rogabant & alii Principes Saxonia, ut bis atque ejufmodi omiffis, confentiret cum eis ad ea quæ cœpiffent agere. Se quidem conveniffe, ut tractarent, quomodo defendere poffent partes & ftudia fui Gregorii Papa, ejufque anathema circa Regem Henricum renovare, ac populo indicare, quòd excommunicatus fit omnis, & falvus effe non poffit, quifquis Henrico Regiin aliquo communicarit. Tunc ille Otho flexus eft ad voluntatem eorum, & confenfit. Quia vento agitata arundo exftitit. Eft manifefta in Othonem & omnem hanc Synodum calumnia.

CANON VI.

N eadem Synodo Presbyteris, Diaconibus, Subdiaconibus

I juxta Decreta fanctorum Patrum, indicta eft continentia!
IN

SCHOLI O N.

[ocr errors]

.

perpetua,

cuftodivit. Etiam de Geberardo Conftantienfi Epifcopo, uno ex hujus Synodi Patribus, quem in Urbanum fecundum promotus Otho fibi de

Difpenfatorias, quibus fua adversùm conju- dit in Germanica Legatione fuccefforem, fcribit

Decreta fufpendi ad tem

pus juffit per Altmannum Paffavienfem Epifcopum ac fuum in Germania Legatum Gregorius feptimus, litteras fuprà audivimus. Hanc difpenfationem non effe ulteriùs tolerandam Legatus Otho ex caufis cenfuit, ideoque edidit præfentem Canonem. Et ipfum exindè Germania

Bertholdus Conftantienfis Ecclefiæ Presbyter; Geberardus Conftantienfis Ecclefie Epifcopus ma- A. 1094. gnam Synodum Conftantię in hebdomada majori ante Pafcha cum Abbatibus &Clericis innumerabilibus, & cum Ducibus & reliquis Alemannię Principibus canonicè celebravit. Ibique multa, que corrigenda erant correxit. Ibi etiam incontinentiam Presbytero

[ocr errors]

353

byterorum & violentiam Simoniacorum adeò probi- | | probibuerit, fi in ipfo tali facinore pofiti comra fas „ buit, ut etiam populum ab eorum officio fub banno jus miniftrare prefumpfiffent.

[merged small][merged small][merged small][ocr errors][merged small][merged small][merged small][merged small][merged small]
[ocr errors]

tum; ad Altare autem accedere pro accendendis cereis vel candelis Monachum, qui nulli eft affinis crimini non exiftimo probiberi oportere, propter Monachalis habitus boneftatem. Agit de Angelico feu majori profefforum Monachorum habitu, ideoque Novitiis non permittit iftum ingreffum. Ita hoc Refponfum rectè interpretatur Theodorus Balfamon. Proindè Altaris candelas longè minùs poffit apud Græcos Laicus accendere.

› 72072

Anon innovat antiquam difciplinam, de CA Cap 21. qua Laodicense Concilium: Non oportet Miniftros locum babere in Diaconico, & Dominica vafa contingere. Per Miniftros lucidè intelliguntur Subdiaconi. Nam quomodò Diaconi poffint non habere locum in Diaconico? Et ad ipfos ex univerfali Canone tunc fpectabat populo mini-Longè minùs tangere facra vafa. Apud nos Laftrare facro-fanctum Calicem: Quomodò igitur queant Dominica vafa non tetigiffe? Subdiaconi officium apud Græcos non eft tantæ dignitatis, quantæ apud Latinos. Græci paffim nec Oftiarios, nec Acolythos, nec Exorciftas, fed folos Lectores habent; Minorum Ordinum minifteria fibi paffim exhibent per Subdiaconos . Hinc de ipfis pergit Laodicenfis Synodus: Non oportet Miniftros oftia relinquere. Et ex Canone priori lucet, quòd facra apud Græcos vafa longè minùs potuerint tangi per Laicos. De ipfis Cap 69. ftatuit Trullana Synodus; Nulli omninò liceat, qui fit in Laicorum numero, intra sacri Altaris septa ingredi, nequaquam tamen ab eo prohibita Poteftate & Authoritate Imperiali, quando quidem voluerit Creatori dona offerre, ex antiquiffima confuetudine. Extra hunc oblationis cafum ipfe etiam Imperator nequibat facros Ciborii can cellos ingredi. Et hinc à Nicolao Myftico Patriarcha Conftantinopolitano poftularunt olim quidam Monachi: An oporteat Monachum ad Sacrum Altare ingredi ? Et ille refpondit: Sine manuum quidem impofitione fungi Monachum Le &toris officio, perinde ac fi effet Lector, eft prohibi-perfolvit? De ifto crimine arguit Arianos,

tinos Subdiaconi officium eft fublimius, ideoquè ille femper potuit facra vasa tangere: Verùm vacua à Dominico Corpore & Sanguine. Porrò de Laicis ftatuit in fuo Capitulari Herardus Archiepifcopus Turonenfis: De mulieribus & Lai- Cap. 24 cis ut ad Altaria non accedant, &ut Sacramenta panes Sanctorum, exceptis quæ offerunt tangant. Plures funt hujufmodi Canones præfertim de mulieribus. Et tamen etiam his Eucha riftia olim dabatur in manus, Quædam tamen Ecclefiæ jufferunt illam ab iftis accipi per Dominicale linteum. Et San&tus Joannes Chryfoftomus etiam à viris accipi voluit per cochlear. A quibus facra vafa non poterant tangi, tangi noluit ipfum Sacro - Sanctum.

Quod etiam Græcorum Laici facra vafa tange re olim non potuerint, lucidè tradit in Oratione adversùm Arianos Sanctus Gregorius Nazianzenus: Quæ vafa minifterio facro deftinata, nec vulgi manibus attrecanda, iniquorum manibus dedidi, nempè vel Nabuzarda Coquorum Principi, vel Balthazaro, qui malè in sanctis poculis perbacchatus eft, atque ideò dignas amentia fua pœnas

CANON VII I.

Tem ne Laici decimas fibi vendicent in proprietatem, nec etiam
in Beneficium, fine conceffione legitimorum Poffefforum.

[ocr errors]
[blocks in formation]

Sathana fuggerente, ob onerofam Decimarum mani-
pularium folutionem onerofos Chriftianos ritus dicen-
tes, hi præfertim qui in spurcitiis genitalibus enu-
triti jugum Orthodoxum non facilè tolerabant, ad
ritus redire profanos, & vetuftam facrilegamque
refumere vitam, & Decimas non reddere tempore
inftituto, nec Ecclefias frequentare, Miniftrofque

Sacerdotes de eorum Ecclefiis pellere, frequenti
confpiratione difponebant.Id cùm ad Boleslai Polonia

3

Regis aures perductum effet, non tulit fideliffimus Catholice fidei propugnator glifcentem confpiratio. nem confurgere, fed in ipfo fuo ortu illam mox exftinxit. Authores enim illius mifis militibus comprehendit, & capita confpirationis partim capitali fupplicio exftinxit, partim verberibus mulctavit, cæteris minùs reis, & fola contagione fœdatis, aliorumque fuafionem fecutis, parcendum decrevit. Fuit is Boleslaus primus. Quòd item Dani, Sclavi, Norvve gi, ac alii Boreales populi Decimas admittere noluerint, ac illam ob rem Adebertus Hamburgenfis Archiepifcopus fummos fuftinuerit labores, fcribunt Adam Bremenfis, Hemboldus Presbyrer, ac Arnoldus Abbas Lubecenfis. Epifcopi cum illis inire debuerunt varia pacta & moderamina, quæ latè exponit idem Arnoldus. De Sancto Canuto Danorum Rege fcribit etiam Saxo Grammaticus. Canutus populares adbuc Sacrorum

rudes Decimarum Religioni affuefacere conabatur,
fed irrita fuafio fuit. Quippè maturitatem rerum
capere novella cultus rudimenta nequibant. Et
Demetrius Dalmatiæ Rex coram Gregorii fepti- A. 1076.
mi Legatis fecit hanc Synodalem profeffionem:
Primitiæ, Decima, omniumque ad Ecclefiam per-
tinentium procurator exiftam. Quòd nempè popu-
lus ifti oneri refragaretur. Et quid dicam de his
novellis Chriftianis? Antiqui Chriftiani Thu-
ringi quantas cum Sigefrido Moguntinenfi Ar-
chiepifcopo lites de hac re habuerunt? Parum
abfuerunt à cruentiffimo bello. Rei feriem largè
habes apud Lambertum Scafnaburgenfem. Ifto
tempore adhuc etiam vivebat facrilega Caroli
Martelli violentia: Quidam Laici adhuc poffi-
debant Decimas, eafque aliis vel in proprieta-
tem, vel in Beneficium vendebant aut donabant.
Hæc omnia præfens Canon ftudet corrigere.

IT

CANON IX.

Tem ut vernum Jejunium in prima hebdomada Quadragefimæ, æsti-
vum in Pentecofte femper celebretur.

SCHOLI O N.

Ac Synodo fta

menfe feptimo, hyemale autem in decimo celebramus.
Quod æftivale celebretur in Pentecofte, scribit
etiam in primo fermone. At verò Caroli Ma-

Hac de re in fua Conftantienfi yeni fani Capitularia habent: Confituimus ut quatuor

Η

anni tempora ab omnibus cum jejunio obferventur.
Id eft,
in menfe Martio hebdomada prima. Et

ad Ecclefiam, bora nona cum Litania ad Miffa
rum folemnia. Similiter in menfe Junio, hebdo-
mada fecunda, feria quarta & fexta, & Sabbata
jejunetur ufque ad horam nonam, & à carne ab om
nibus abftineatur. Similiter in menfe Septembri heb
domada tertia. Et in menfe Decembri, hebdoma
da quæ fuerit plena ante vigiliam Natalis Domini.
Sicut eft in Romana Ecclefia traditum. Eft trige.
fimus quartus Canon Moguntinæ Synodi, cele
bratæ per Riculphum Archiepifcopum. Et hinc
intelliges Abbatialem in Aquifgranenfi Con-
ventu fub Ludovico Pio Canonem. In hebdo-
mada Pentecoftes non flectantur genua, nifi ftatutt
fuerint jejunii dies. Hoc eft, nifi tunc occurrerit
fecunda feptimana menfis Junii, Claufulam, Sicut
in Romana Ecclefia traditum eft, quidam intelligunt
de folo Septembris jejunio, alii cenfent de om-
nium quatuor temporum jejunio intelligendum.
Cenfent Romanam Ecclefiam nefcio quo tem-
pore difcefliffe à laudato per Leonem Magnum
more, & acceffiffe ad laudatam à Moguntina Sy-
nodo confuetudinem. Augienfis Monafterii ve-
nerandus Abbas Berno in libello de quibufdam
ad Miffam fpectantibus fcribit in cunctis qua-
tuor temporibus effe cum quarta & fexta feria je-
junandum & Sabbatum, de dictis feriis dat
caufam, & pergit de Sabbato: Sabbato ex au- Cap. 7.
thoritate fante Romanæ Ecclefiæ concluditur je
junium, propter triflitiam Apoftolorum, quàm de
ficut In
morte noftri Redemptoris habuerunt,

tuit etiam Geberardus Conftantienfis Epi-
fcopus, unus ex hujus Synodi Patribus, ac Ur-
bani fecundi in Germania Legatus: Juxta Sta-feria quarta, & fexta, & Sabbato veniant omnes
tuta fanctorum Patrum, jejunium Martii in prima
bebdomada Quadragefimæ, & jejunium Junii in
hebdomada Pentecoftes femper celebretur . Habes
iftam Synodum apud Bertholdum Presbyterum
Conftantienfis Ecclefiæ. Hujus noftræ Synodi
præfens Canon necdum erat tunc admiffus in
mores. Hinc Geberardus ftuduit illum adjuva-
re. Quòd folemne per quatuor anni tempora je-
junium fit Latina pietas, Græcis ignota, eft fu-
prà demonftratum. Edixi & ejus apud nos ori-
ginem. Apud Ifidorum Mercatorem Sanctus
Benedi-
quem
Papa Calixtus hæc fcribit ad nefcio
ctum Epifcopum : Jejunium, quod ter in anno apud
nos celebrare didicifti, convenientiùs nunc per qua-
tuor tempora fieri decernimus, ut ficut annus per qua
tuor volvitur tempora, fic etiam nos quaternum fo
lemne agamus jejunium per anni quatuor tempora.
Verùm parvi ponderis funt iftæ Epiftolæ. Ve-
rius eft omnium quatuor temporum religionem
fimul cœpiffe. Porrò Romana Ecclefia vernum
jejunium in prima Quadragefimæ hebdomada,
æftivale in hebdomada Pentecoftes, autumnale
in tertia feptimana Septembris, hyemale olim
celebravit in feptimana, cujus Sabbatum præ-
cedebat Vigiliam Dominicæ Nativitatis. Lucet
ex octavo Sancti Leonis Magni fermone de je-
junio: Jejunia ita per totius anni circulum diftri-
buta funt, ut lex abflinentiæ omnibus fit adfcripta
temporibus. Si quidem jejunium vernum in Qua
dragefima, æflivale in Pentecofte, autumnale in

посеп

nocentius Papa in fuis Decretalibus mandat. Af-regulam annuatim obfervamus, multoties non folùm in
firmat iftam claufulam, non ad aliquod è quatuor
temporibus, fed ad folum omnium quatuor tem-
porum Sabbatum effe referendam. Vult ab illa
fanciri, ut illæ Ecclefiæ, quæ Sabbatis paffim non
jejunant, jejunent Sabbata quatuor temporum.
Berno verba illa mutuatus eft ab Amalario For-
tunato, cujus temporibus Romana Ecclefia ad-
huc omninò fervabat antiquum morem.

Quadragefima, fed etiam ante Quadragefimam jeju-
nabimus. Cum & Statuta Apoftolicorum virorum, &.
officiorum inftitutio illud infra Quadragefimam, im-
mò in prima Quadragefimæ feptimana femper celebra-
re decernant. Indubitanter ergo refutare debemus
quidquid tam evidenter Apoftolicæ authoritati con-
traire videmus, unde totius Chriftianæ Religionis
& ordinis exordium & formam accepimus. Et Gui-
do hæc pluribus confirmat.

Quòd longo item tempore Romana Ecclefia
fecundum quatuor temporum jejunium celebrave-
rit in Pentecoftes hebdomada, idem fcriptor de-
monftrat: Beatiffimus Leo Papa in libro fermonum
quarti menfis jejunium non nifi hebdomada Pentecoftes Cap. 25.
celebrandum effe denunciavit. Nec hoc tantum in uno
fermone,fed in pluribus, quos de Pentecofte in diver

ex Apoftolica traditione hujus jejunii obfervantiam de-
fcendere, nec divifam, fed continuam poft diem Pen-
tecoftes celebrari debere. Sed ne aliquis eum boc de
Quadragefimali jejunio, quod poft Pentecoften agitur,
non de jejunio quarti menfis præcepiffe putaret, fubfe-:
quenter decernendo admonet, ut infra eandem hebdo-
madam quarta & fexta feria jejunetur, & in Sabba-
tho apud Sanctum Petrum vigilia celebrentur. Quem
denuntiationis modum penè in omnibus fuis fermoni-
bus obtinuit, cum jejunia quatuor temporum denuntia,
ret. Nam illa Quadragefima poft Pentecoften non om-
nibus, ut hoc jejunium, fed folis pænitentibus imponi-
tur. Nec hoc tantùm triduo infra Pentecoften, fed in
omnibus triduis, vel etiam diebus fex hebdomadarum
cuftodiri jubetur. Prætereà idem vir Apoftolicus in
fermone de jejunio feptimi menfis inquit: Jejunium
vernum in Quadragefima, æftivum in Pentecofte, au-
tumnale in feptimo menfe celebremus. Ubi evidentiffi.
me judicavit jejunium quarti menfis nonnifi in hebdo-
mada Pentecoftes effe celebrandum. Si enim iftud in
Junio menfe, ficut aut autumnale in Septembri, fem-
per jejunandum decerneretur, non minùs Junium
quàm Septembrem nominare poffet. Ergò juxta fen-
tentiam hujus Apoftolici, ficut autumnale femper in
Septembri, ita æftivum in Pentecofte femper celebrare
debemus. Et hunc morem etiam pofteriorum Pon-
tificum authoritate confirmat, atque ita oftendit
dudum, etiam poft Riculphi Synodum, viguiffe
in Romana Ecclefia.

Romana certè Ecclefia avitum fuum morem ante iftam Synodum non mutavit. Infigniter hoc demonftrat Guido Abbas Micrologus: Gregorius Papa feptimus, cum Apoftolica Sedi præfideret, conftituit ut jejunium, quod dicitur Martii, in prima hebdomada Quadragefimæ omnino celebretur, ficut & Sancti Patres illud inftituisse leguntur . Nam Sandłus Gregorius Papa primus, tam in Sacramentario quàm in Graduali libro, five Antiphonario, officia ejufdemfis annis feciffe legitur. Ibi enim evidentiffimè docetur jejunii adfcripfit prime Quadragefimali hebdomada. Item in libro Comitis Sanctus Hieronymus Lectiones Evangelia de eodem jejunio injunxit eidem hebdomade. Ipfa enim vacans Dominica, quam Sanctus Gregorius in Quadragefima fecundam esse voluit, eviden tiffimè infinuat, quod jejunium Martii nihilominus omni anno ipfam in prima hebdomada præcedere debeat. Non enim eadem Dominica propriè vacans 'diceretur, fi non Sabbatum duodecim Lectionum è vesti gio fubfequeretur, quod proprium cft omnium Dominicarum vacantium, quæ cùm proprio careant officio, ex præcedenti bebdomada inofficiantur. Unde & hæc Dominica, de qua agimus, ex quarta feria præcedenti jejunii Officium mutuavit. Neceffe eft ergò, ut illud illam præcedat, cum non aliundè, nifi ex ejus preceffione eadem Dominica nomen & officium obtineat. Sed & junior Papa Gregorius, fcribens de ordinatione Sancti Bonifacii Archiepifcopi ad Moguntiacenfes,pręcepit ut ordinatio, quæ jejunio Martii adfcribitur, in ingreffu Quadragefimæ cum eodem jejunio femper celebretur. Beatiffimus quoque Papa Leo primus in fermone de jejunio feptimi mensis, vernum in quadragefima, afirvum in Pentecofte, autumnale in feptimo menfe celebrandum esse denuntiavit. Item Beatus Gelafius Papa in Decretalibus fuis conftituit, ut ordinationes Presbyterorum Diaconorum non nifi certis temporibus fiant, quippe in jejunio quarti, & feptimi, decimi menfis,id eft Junii, Septembris, atque De-i cembris, nec non Quadragefimalis jejunii initio, quod procul dubio Martii intelligitur. Videfne ergo, cum apertè idem jejunium cum ordinatione fua primę Quadragefimali hebdomade adfcribatur,cur tam fignanter Quadragefimalis initii jejunium cognominetur? Hoc autem initium Quadragefimæ non à capite jejunii, fed à fubfequenti Dominica eft computandum. Nullum au tem commoveat, quòd tempore Henrici fecundi Imperatoris,duodecim Epifcopi Moguntiæ congregati aliter de boc jejunio ftatuiffe leguntur. Cum enim apud ipfos non modica varietas de bujufmodi jejuniis accideret, quòd antiquam fanctorum Patrum traditionem in hac re minùs attenderent, pro hujufmodi confufione corrigenda hanc fibi regulam propofuerunt, ut deinceps in prima quarta feria Martii, & in fecunda Junii, & in tertia Septembris, omni anno jejunarent. Sed hæc re. gula Apoftolicæ authoritati præjudicare nec poteft nec debet. Præfertim cum evidentissimè Statutis fandłorum Patrum videatur repugnare. Si enim prædicłam

Quæftio prima eft, An Romana Ecclefia iftum morem nunquam mutarit ac intermiferit? Partem affirmativam fuadent adducta Guidonis verba: Gregorius Papa feptimus, cum Apoftolicæ Sedi præfideret, conftituit ut jejunium, quod dicitur Martii, in prima hebdomada Quadragefimæ omni anno celebretur, ficut & Sandi Patres illud inftituiffe leguntur. Et infra fcribit idem Guido: Gregorius Papa feptimus conflituit ut aftrvale jejunium infra octavam Pentecoftes annuatim celebraretur. Certè Gregorius non tantùm pro Germanica aut Gallicana, fed etiam pro Italica, ac ipfa Romana Ecclefia videtur fanxiffe. Et de hujus præfertim moribus Guido fcripfit. Et ultimum, quod pro Romane Ecclefiæ antiquo more adduxit, teftimonium eft Refcriptum Gregorii fecundi, qui per fuum apud Germanos Apoftolum Sanctum Bonifacium juffit facros Ordines dari in prima feptimana Quadra

geli

« VorigeDoorgaan »