346 Freare alios Pfeudo Epifcopos audeat. Et Catholi | Apoftoli, quod fuit Petrus, pari confortio præditi & bonoris & poteftatis, fed exordium ab unitate proficifcitur. Primatus Petro datur, ut una Chrifti Ecclefia, & Cathedra una monftretur. Et Paftores bus, concordi numerofitate fibi mutuò cohæren- funt omnes, fed grex unus oftenditur, qui ab Apo- pii, ex quo unus fit Pontifex Maximus ac Epi-] tenet tenere Se fi Ecclefiæ unitatem qui non pus in libro de pudicitia. Hinc item Novatiano || deferit, in Ecclefia fe effe confidit? Palàm profite per ironiam fuadet hæc Epiftola, ut per omnem | tur Catholicam Ecclefiam non dumtaxat fuper Romanarum Provinciarum civitatibus ordinet Romanam Cathedram effe fundatam Dominica voce: Hanc effe Divinam difpofitionem ac le gem Evangelicam. Hinc etiam in epiftola ad Ep. 76, Magnum afferit Ecclefiam effe unum fub uno Paftore gregem: Et Novatianum, qui Cornelio fuperintrufus fit, non poffe effe iftum Paftorem. Lucidè profitetur Romanorum Epifcopum effe Paftorem totius gregis. Et hoc ex jure Prophetico atque Evangelico. Fundamentalem rationem adducit in litteris ad Florentium Puppianum, Ecclefiam hoc modo definiens. Eccle- EF, 69, fia eft plebs Sacerdoti adunata. Quam definitio nem habes item apud Sanctum Martyrem Ignatium. Proindè ut omnes fub cœlo diffufa Ecclefiæ fint unica Ecclefia Catholica, de novos Epifcopos, atque ita fe demonftret verum Pontificem. Nempè tunc ifta omnia poterat Romanus Epifcopus, atque ita erat plenè univerfalis. De Fortunato per Feliciffimi Diaconi factionem fibi in Carthaginenfem Cathedram fuperintrufo fcribit Cyprianus etiam ad Sanctum Ep. 55. Cornelium: Navigare audent ad Petri Cathedram atque Ecclefiam principalem, undè unitas Sacerdotalis exorta eft. Romam affirmat effe non tantummodò Petri Cathedram, fed infuper principalem Ecclefiam, ad quam provocarent cuncti undequaque Epifcopi, & quæ effet origo Sacerdotalis unitatis. Origo, non propaginis, hoc enim competit Hierofolymitanæ Ecclefia; fed Præfecturæ & Superioritatis. Et in litteris ad Januarium Numidia Primatem, ac ejus SyEp. 70. nodum: Baptifma unum eft, & Spiritus Sanctus unus, & una Ecclefia à Chrifto Domino fuper Petrum origine unitatis & ratione fundata. Et in in litteris ad Quintum Mauritanie Epifcopum: Ep. 71. Petrum Dominus primum elegit, & fuper cum ædifi cavit Ecclefiam fuam. Et in litteris ad Jubajanum Epifcopum Dominus fuper Petrum ædificavit Ec clefiam, & indè unitatis originem inftituit. Et infrà: Ecclefia una eft, &fuper unum qui & claves ejus accepit, Domini voce fundata. Et in libro de unitate Ecclefiæ: Hoc erant utique & cæteri bent habere unicum univerfalem Epifcopum, CANON II. N eadem Synodo ordinatio VVecilonis Moguntini invasoris, & Si- IN cadem Synodo ordinatio veri curions, unto unvacs ordinatio immò omnes nes & confecrationes excommunicatorum penitus irritæ judicatæ funt, SCHOLI O N. N Wecilonis, & aliorum hic exprefforum, Simoniaca Henrici Regis nominatione intruforum, Epifcoporum ordinationes quòad fubftantiam, an verò quòad folam executionem irritet & exfufflet hæc Synodus, quidam ambigunt. Ego exiftimo irritari quoad fubftantiam. Lucet ex litteris, apud Gratiani Decretum ex ftantibus, Urbani fecundi ad Petrum Piftorien- teta tet, quod malè actum eft, Daimbertum ab hæreticis corpore fpiritu digreffum, atque utilitatibus Ecclefiæ pro viribus infudantem, ex integro, Ecclefie neceffitate ingruente Diaconum conftituimus. Quod non reiterationem exiftimari cenfemus, fed tantùm integram Diaconii dationem. Quoniam, ut aniè prædiximus, qui nihil babuit, nibil dare potuit. Per Auguftinum Caravitam correctus & expurgatus Gratianus legit, Necilone. At omninò eft legendum, VVecilone. Et idem Auguftinus. addit hoc Scholion: Marianus Scotus in vita Gre gorii feptimi mentionem facit Archiepifcopi Mag deburgenfis, boc nomine appellati. Verùm hic Wecilo fuit vir infigniter Catholicus, de quo ad iftius fæculi annum feptuagefimum octavum fcribit Conrardus Abbas Ufpergenfis: Henricus Rex properanti contra fe cum multo exercitu Rudolpho juxta Stronui occurrit. Initoque prælio, non pauci ex bis atque illis profternuntur, ac incerta fit victoria, utriufque certatim fugientibus ad propria, ubi à vulgaribus hominibus VVecilo Magdeburgenfis Archiepifcopus in fuga occiditur, five ut quidam dicunt, fufpenditur. Idem prælium memorat Venericus Vercellenfis Epifcopus, affirmat Wecilonem adhæfiffe Rudolpho Regi, adeoque etiam Fol. 62. Gregorio feptimo, & adjungit: VVezilinus Mag. deburgenfis Ecclefiæ Archiepifcopus in fuga occi. fus eft. Proindè Urbanus fecundus manifeftè agit de Wecilone Moguntino. Hic fuit & Schif maticus & Simoniacus, datos per ipfum ordines exfufflavit Otho Hoftienfis Epifcopus, atque ita ejus Diaconum Daimbertum reordinavit. Synodale Nicolai fecundi Decretum habet de tertia Simoniacæ ordinationis fpecie: Eos qui ufque mo dò gratis funt à Simoniacis confecrati, non tam cenfura juftitiæ, quam mifericordiæ intuitu in acceptis ordinibus manere permittimus. De cætero autem fiquis in pofterum ab eo, quem Simoniacum effe non dubitat, fe confecrari permiferit, & Confecrator Confecratus non difparem damnationis fententiam fubeat, fed uterque depofitus pœnitentiam agat, & privatus à propria dignitate perfiftat. Daimbertus Moguntinæ Ecclefiæ Diaconus de hujufmodi ordinatione dolebat, dereliquit Pfeudo-Epifcopum Wecilonem, ftrenuè agebat pro Catholica Ecclefia, & hæc laborabat inopia bonorum miniftrorum: Hinc Nicolai Canonem difpenfandum, & Daimbertum gratiosè reparandum duxit Otho Legatus, ac reordinavit. An ante vel poft hanc Synodum, adeoque an ex hujus Synodi Canone egerit, vel an ejus factum hæc Synodus confirmarit, ignoro. Omninò fuit alterutrum. Quidquid fit, Petrus Piftorienfis Epifcopus & Rufticus Umbrofæ Vallis Abbas iftud improbarunt, Othonis factum videntur retuliffe ad Urbanum fecundum, ac etiam Urbanus non mutaffe mentem, fed ipfum confirmaffe. Ifto enim tempore circa fimiles ordinationes quif que in fuo fenfu liberè abundabat. Errorem plenè tandem extinxit Doctor Angelicus. Quòd Sancti & antiqui Pontifices, Damafus, Innocentius, Leo, Pelagius, ac Gregorius errori faverint, & Urbanus fecundus & hæc Synodus errarunt. Ex hujus præfenti Canone palàm ille refcripfit ad Petrum Epifcopum & Rufticum Abbatem.. Quod hic Canon datos per Simoniacum Epifcopum ordines cenfeat fubftantialiter nullos, lucet etiam ex illis, quæ in Apologetica pro feptimo Gregorio Epiftola fcribit apud Venericum Vercellenfem Epifcopum Hirgauzienfis Monafterii incognitus Monachus: Sciendum, quòd Guibertus arguat Catholicos afferere illa, quæ extra Ecclefiam fiunt, Sacramenta non effe nec aliud quàm damnationem cuiquam conferre, adftruens tam extra quam intra Catholicam Ecclefiam hæc omnia rata & vera exiftere. Affumitque in teftimo- Fol. 41. nium affertionis fuæ fententiam Auguftini in quodam Tractatu in Evangelium Joannis contra rebaptizatos editam. Ita ergo Auguftinus inquit: Nec foris, ficut nec intus, quifquam qui ex parte diaboli eft, poteft vel'in fe, vel in quoquam maculare Sacramentum, quod Chrifti eft. Quam & nos fententiam fideliter amplectentes refpondemus hoc Auguftinum de folo, unde tunc agebatur Baptifmi dixiffe Sacramento. Eadem hujus Monachi verba adducit in fui operis fine Venericus, & de ipforum Authore non dicit, Inquit, fed Inquiunt. Quod nempe plurimi tunc Catholici ita fentirent. Plura, quæ Sacramenta etiam extra Ecclefiam valere affirmant, Sancti Auguftini teftimonia adducit, & concludit: Proindè Clemens Papa arguit eos, qui aliter credunt de ipfis Sacramentis Chrifti & Ecclefie, afferentes ea extra Ecclefiam Sacramenta non effe. Qui etiam cum fidem Catholicam non habeant, fefe Catholicos appellant, cæteros autem, qui multò meliùs, quàm ipfi credunt, hæreticos atque fchifmaticos effe dijudicant. Quòd extra Ecclefiam datum Baptifma effet verum & ratum, omnes tunc profitebantur, verùm de aliis Sacramentis erat fumma concertatio. Et quidem multi Catholici afferebant & ipfa valere. Lucet ex libro gratiffimo Sancti Petri Damiani. Plures tamen cenfebant irrita & nulla. Et hi cunctos in Guibertino fchifmate confecratos Epifcopos & Clericos omninò refacrabant. Horum fententiam toti Ecclefiæ impofuit Guibertus, dixit adverfari avito, per Sanctum Auguftinum & omnem Ecclefiam olim probato Dogmati, ideoque apud fe, non apud Gregorii communionem effe veram fidem ac veram Ecclefiam. Porrò ifte error præfertim vigebat in Germania. Lucet ex illis quæ Conftantienfis Bertholdus fcribit de Magiftro Bernardo, Rectore Scholarum Conftantienfium. Proindè iftam fententiam præfent Canon omninò videtur confirmaffe. Ep. 45. 348 CANON III Eaa VVecilonis Moguntini invaforis, ejufque Sociorum, fub anaSE themate damnata elt, quæ afferit fæculares fuis rebus exfpoliatos Ecclefiaftico non fubjacere judicio, nec excommunicari pofle pro fuis exceffibus. Quique excommunicatos abfque Reconciliatione recipi poffe contendit. SCHOLIO N. N quinta fua Synodo dixit Symmachus Pon- fanctiones habes apud Palladium Helenopolita num Epifcopum in Dialogo cum Theodoro Diacono Romanæ Ecclefiæ. Et Joannes non poftulavit rem novam, fed provocavit ad antiquas Ecclefiæ regulas: Proteftatus eft ipfas à Theo vel à fedibus fuis vi aut dolo, aut quocumque ingenio philo Alexandriæ Patriarcha fuiffe in fua caufa violatas. Proindè antiquiffimus eft ifte Canon. tione & judicio exfpoliarentur, etiam fine vocatione pulfos, ficut & vos de nobis judicaftis, aut ad Sy- nam Ecclefiam Hincmarus Metropolita Rhe- Altera V Vecilonis hærefis fuit, quòd tales Henrici Regis, ac ipfi adhærentium excommunicationes fperneret, doceretque ipfis citra Ecclefiafticam conciliationem poffe communicari. Ifta in Ecclefiafticas cenfuras irreverentia atque fub nullitatis fuco violentia eft vera hærefis, ta. Etenim fuam ab Eufebiana factione ejectionem refert in litteris ad fuos Monachos Sanctus Athanafius, & profequitur: Mox ab iftis infidiis Arianos in fuam communionem recepere, fine omni cura refpecluque tot judiciorum, quibus illi damnati erant, iterumque Imperatoris mandatum caufificati funt. Nec eos puduit in Epiftolis fubfcribere, post Athanafium adflictum odia defiiffe, & jam inde se Arianos fufcipere, & ad terrorem audientium, ita fibi ab Imperatore mandatum esse jacitant. Quin & illud aufi funt fine omni fronte adjicere," Arianos rectè fentire. Eodem modo post ejectum noftrum Gregorium Rex Henricus dixit jam ceffare odia, Guibertinam factionem effe veram Ecclefiam, ideoque cunctos juffit illi communicare. Et hæc omnia VVecilo probavit atque adjuvit. Paulinum Trevirenfem, Luciferum Calaritanum, Dionyfium Mediolanenfem, ac Eufebium Vercellenfem Epifcopum, quòd iftis Con ༡ /,,, 'བས་ཤིང་དང་བའང་་ 349 cutus eft, nihilominùs ad id reditur, ut abfolutio fæculari poteftate præcepta, & principaliter inchoata valere non poffit, Pontificumque fecutas adfenfus adulationis potiùs fuerit, quàm legitimæ fandionis. Si præceffit, doceatur à quibus & ubi ille fit geftus. Quæ verba in fuis ad omnes Conftantinopolitana Diœcefios Antiftites & Clericos litteris adducit Nicolaus primus, & ex ipfis oftendit Gregorium Asbeftam, Syracufe Archiepifcopum, cujus vincula Imperator Michael tertius caffärat, fuiffe magis innodatum ac macularum. Et iftas litteras probavit, ac fuæ feptima Actioni inferuit octavum Concilium. Etiam Theodora Augufta, Juftiniani imperiofa mulier, Sylverio ac Vigilio Pontificibus juffit, ut Anthymo Trapezuntino Epifcopo, hæretico ac damnato, fine pœnitentia ac abfolutione communicarent. Et hinc proceffit horrenda illa perfecutio in utrumque Pontificem. Conftantii Edictis parere conftanter recufarint infrà laudat Athanafius, ac pergit: His ad fe vocatis juffit Imperator ut contra Athanafium fubfcriberent, & cum Hæreticis communionem inirent. Quibus admirantibus novum ejus ftudium dicentibufque id non effe Ecclefiaftici Canonis, ftatim Subjecit: At quod ego volo fit pro Canone. Ita Ita enim me loquentem Syriæ Epifcopi fuftinent. Aut igitur obtemperate, aut vos quoque exules abite. Id cum audiffent Epifcopi, magnopere admirantes, & ad Deum manus tendentes, multa cum libertate fuas illi rationes propofuerunt, docentes Regnum non ipfius effe, fed Dei, à quo acceperat, cumque metuendum, ne illud, quod dederat, repentè adimeret. Denunciabant illi diem judicii, fuadebantque ne Ecclefiaftica corrumperet, neve Romanum Imperium Ecclefiafticis Conftitutionibus immifceret, neve Arianam hærefim induceret in Ec clefiam. Verùm nec ille audiit, nec eos plura dicere permifit. Cunctos profcripfit in varia exilia. Et huc refpicit in Eufebiani Chronici fupA. 369. plemento Sanctus Hieronymus: Omnes toto orbe penè Ecclefie, fub nomine pacis & Regis, Arianorum confortio polluuntur. Muta Conftantium in Henricum, Athanafium in Gregorium, Sy. riæ Epifcopos in VVecilonem, Arium in Guibertum: Erit eadem facti fpecies. Nam & hoc Guibertino tempore omnes fermè Germanorum ac Italorum Ecclefiæ fuerunt per contagiofam communionem pollute. Et uti Conftantius, ita & Henricus ob fimiles violentias amifit Imperium. Nam & ipfum Arium fuiffe à Nicæna Synodo iniquè damnatum cenfuit, ideoque fine pœnitentia & reconciliatione ad communionem fufcipi ab Alexandro Constantinopolitano Epifcopo juffit Conftantius. Excommunicatis Ithacianæ confpirationis Epifcopis etiam Sanctum Martinum communicare juffit. Imperator Maximus. Et quòd Martinus ab Angelo correptus fuerit, ac exinde miraculorum gratiam fenferit fibi suspendi, testatur in ejus vita Sulpitius Severus. Et litteris, per quas Imperatorem Arcadium excommunicavit, Innocentius primus addidit: Si vim, quod equidem abominor, aliquibus inferre aufi fueritis ad abrogandam banc Apoftolicam fan&ionem, eritis in pofterum univerfo cætui orthodoxo tanquam Publicani & Pagani. Timuit cenfuræ contemptum ac violentiam. Exftat Epiftola in nono libro juris Græco-Romani. Et excommunicationem, F. 559. quàm Hærefiarchæ Neftorio per Apoftolicas vices inflixit Sanctus Cyrillus Alexandria Patriarcha, licet non exfufflarit, tamen ufque ad Ephefini Concilii examen fufpendit Imperator Theodofius. Hinc impurus ille Judæus fuit ad Synodi exordium invitatus uti religiofiffimus Epifcopus. Auguftus item Zeno Petro Mogo, excommunicato Alexandrina Sedis invafori, omnes iftic orthodoxos juffit communicare. Ita habes in Sancti Gelafii tomo de fententia anathematis Manifeftè approbatur Alexandri num Petrum per Imperialem tantummodò fenten. tiam nullo prorsùs modo potuiffe abfolvi . Ubi fi Pontificum quoque fociatur adfenfus, quærimus utrùm præcefferit, an fuerit fubfecutus? Si fubfe Eandem violentiam à fuis Regibus frequenter paffa eft item Latina Ecclefia. Etenim Othonem primum Imperatorem, quòd fibi à proprio filio Frederico Moguntino Epifcopo inflictum ob pravas nuptias anathema fperneret ac exfufflaret, fuiffe infelici morte à Deo percuffum fcribit ad Defiderium Caffinenfem Abbatem Sanctus Petrus Damiani. Et de Philippo Fran- Lib. 2. corum Rege, ob fimiles nuptias damnato per ep. 15. Pictavienfe Concilium, habet Hugo Abbas Fla- F. 260. viniacenfis: Jezabelis furor, ufus novitate profana, manus impias in Deum extendens, missis Apparitoribus Ecclefiam fregit, & in ea fibi Missam à fui fimilibus dici coegit. Et in litteris ad omnes Sanctæ Romanæ Ecclefiæ Cardinales, exftantes apud Cardinalem Cæfarem Baronium, Sanctus Thomas Cantuarienfis Regem fuum Henricum A. 1168. fecundum accufavit etiam de hoc articulo: Rex mandat Clericos fe non habere excommunicatos, cùm ritè fuerint excommunicati. Et inter articulos, de quibus Anglicani Epifcopi pugnarunt cum Rege Henrico tertio, fuit & hic: Rex mandat fuis litteris, quod non vitentur excommunicati licèt per Ordinarios publicè denuncientur excommunicati. Et fuerunt ibi plures fimilis farinæ articuli. Eos habes in Additamentis Matthæi Parifienfis. Hujus Regiæ violentiæ habemus plurima exempla. Et ipfa etiamnum hodie viget in qui- F. 2005 bufdam fupremis Senatibus, aufis non tantummodò Epifcopales, fed etiam Papales anathematis fententias examinare, judicare, caffare, abfolvere. Joannis Patriarchæ Antiocheni fa&tio etiam poft Ephefinum Concilium non ceffavit favere Neftorio, & Sancti Cyrilli damnare Capitula. Hinc ejus apud Conftantinopolim Legatos Maximianus Epifcopus exclufit ab omni Bafilica, privavit omni facultate fynaxeos. Et iftius vinculi caffationem flagitantes Impe rator Theodofius remifit ad Epifcopum, & adjunxit: Equidem Epifcopo imperare non possum. Ita teftatur Legatorum unus Theodoretus Cyrenfis Epifcopus, in Relatione ad Alexandrum Hierapolios Epifcopum, fuum Euphratefiæ Provinciæ Metropolitam. Nempè varii Adfeffores Con. Efecerunt mobilem Principem ita variare. Qran- phef. f. dus eft Deus, ut etiam hodie Regibus adfideant 466. : Lib. 3. 350 fub Regiæ protectionis fuco diligunt fordere in viri integri, fuæ Catholicæ Matris cultores, Etenim Divinam Ecclefiæ próteftatem Reges doque etiam mori. Eft facrilega VVeciloniş non folent lædere, nifi ad facrilegas damnato- | Moguntini audacia, per præfentem Canonem rum Epifcoporum aut Clericorum preces', qui! meritò damnata de hærefi. CANON IV. Tatutum eft, ut quicumque quicumque ab Epifcopo fuo, nec officio, nec com munione privato, excommunicatus effet, etfi injuftè, nullatenus tamen reciperetur ad communionem, nifi abfolutus Ecclefiaftico more. E SCHOLIO N. Xcommunicationem de injuftitia accufare,ac Porrò præfentem Canonem firmat vigefimus I domum ingredi, nec eum in domum fuam recipere, |