Pagina-afbeeldingen
PDF
ePub

346

Freare alios Pfeudo Epifcopos audeat. Et Catholi
cæ Ecclefiæ, & Chriftiani Epifcopatus unita-
tem profitetur effe non fimplicitatis, fed compo
fitionis ex multis Ecclefiis ac multis Epifcopati-

| Apoftoli, quod fuit Petrus, pari confortio præditi & bonoris & poteftatis, fed exordium ab unitate proficifcitur. Primatus Petro datur, ut una Chrifti Ecclefia, & Cathedra una monftretur. Et Paftores

bus, concordi numerofitate fibi mutuò cohæren- funt omnes, fed grex unus oftenditur, qui ab Apo-
tibus. Nempè concordia unius fupremi princi- ftolis omnibus unanimi confenfione pascatur Hanc

pii, ex quo unus fit Pontifex Maximus ac Epi-]
fcopus Epifcoporum. Ita loquitur etiam in fua
devia Synodo Sanctus Cyprianus, ac Tertullia-

tenet tenere Se fi

Ecclefiæ unitatem qui non
dem credit? Qui Ecclefiæ renititur &refiftit, qui
Cathedram Petri, fuper quamfundata eft Ecclefia

pus in libro de pudicitia. Hinc item Novatiano || deferit, in Ecclefia fe effe confidit? Palàm profite

per ironiam fuadet hæc Epiftola, ut per omnem |
mundum fuos mittat Apoftolos, ac omnium

tur Catholicam Ecclefiam non dumtaxat fuper
Sancti Petri perfonam, fed infuper fuper ejus

Romanarum Provinciarum civitatibus ordinet Romanam Cathedram effe fundatam Dominica

voce: Hanc effe Divinam difpofitionem ac le gem Evangelicam. Hinc etiam in epiftola ad Ep. 76, Magnum afferit Ecclefiam effe unum fub uno Paftore gregem: Et Novatianum, qui Cornelio fuperintrufus fit, non poffe effe iftum Paftorem. Lucidè profitetur Romanorum Epifcopum effe Paftorem totius gregis. Et hoc ex jure Prophetico atque Evangelico. Fundamentalem rationem adducit in litteris ad Florentium Puppianum, Ecclefiam hoc modo definiens. Eccle- EF, 69, fia eft plebs Sacerdoti adunata. Quam definitio nem habes item apud Sanctum Martyrem Ignatium. Proindè ut omnes fub cœlo diffufa Ecclefiæ fint unica Ecclefia Catholica, de

novos Epifcopos, atque ita fe demonftret verum Pontificem. Nempè tunc ifta omnia poterat Romanus Epifcopus, atque ita erat plenè univerfalis. De Fortunato per Feliciffimi Diaconi factionem fibi in Carthaginenfem Cathedram fuperintrufo fcribit Cyprianus etiam ad Sanctum Ep. 55. Cornelium: Navigare audent ad Petri Cathedram atque Ecclefiam principalem, undè unitas Sacerdotalis exorta eft. Romam affirmat effe non tantummodò Petri Cathedram, fed infuper principalem Ecclefiam, ad quam provocarent cuncti undequaque Epifcopi, & quæ effet origo Sacerdotalis unitatis. Origo, non propaginis, hoc enim competit Hierofolymitanæ Ecclefia; fed Præfecturæ & Superioritatis. Et in litteris ad Januarium Numidia Primatem, ac ejus SyEp. 70. nodum: Baptifma unum eft, & Spiritus Sanctus unus, & una Ecclefia à Chrifto Domino fuper Petrum origine unitatis & ratione fundata. Et in in litteris ad Quintum Mauritanie Epifcopum: Ep. 71. Petrum Dominus primum elegit, & fuper cum ædifi cavit Ecclefiam fuam. Et in litteris ad Jubajanum Epifcopum Dominus fuper Petrum ædificavit Ec clefiam, & indè unitatis originem inftituit. Et infrà: Ecclefia una eft, &fuper unum qui & claves ejus accepit, Domini voce fundata. Et in libro de unitate Ecclefiæ: Hoc erant utique & cæteri

bent habere unicum univerfalem Epifcopum,
quem Sanctus Cyprianus conftanter affirmat effe
Romanum. Quod ipfum in litteris ad Sanctum
Cyprianum profitetur Firmilianus Cæfarienfis in
Cappadocia Archiepifcopus, fcribens de Sancto
Stephano Pontifice: Stephanus de Epifcopatus fut
loco gloriatur, & fe fucceffionem Petri tenere conten-
dit, fuper quem fundamenta Ecclefie confiituta
funt. Hoc Firmilianus omninò profitetur:
Errans dumtaxat queritur Stephanum iftis fun-
damentis & illo fuo loco abuti. Quæ omnia funt
alibi pluribus demonftrata,

CANON II.

N eadem Synodo ordinatio VVecilonis Moguntini invasoris, & Si-
gefridi Auguftenfis, & Norberti

IN cadem Synodo ordinatio veri curions, unto unvacs ordinatio

immò omnes

nes & confecrationes excommunicatorum penitus irritæ judicatæ funt,
juxtà Decreta fan&torum Patrum Innocentii, Leonis primi, Pelagii,
atque ejus Succefforis Gregorii primi .

SCHOLI O N.

N Wecilonis, & aliorum hic exprefforum, Simoniaca Henrici Regis nominatione intruforum, Epifcoporum ordinationes quòad fubftantiam, an verò quòad folam executionem irritet & exfufflet hæc Synodus, quidam ambigunt. Ego exiftimo irritari quoad fubftantiam. Lucet ex litteris, apud Gratiani Decretum ex

ftantibus, Urbani fecundi ad Petrum Piftorien-
fem Epifcopum, & Rufticum Umbrofæ vallis
Abbatem: Daimbertum à VVecilone, licet Simo
niaco, non Simoniacè ejufdem confeffione reperimus
in Diaconum ordinatum. Et beati Papæ Innocenti
fententia conftat declaratum, quòd VVecilo, quem
conftat ab hæreticis ordinatum, quia nihil habuit,
nibil dare potuit el, cui manus impofuit. Nos
igitur tanti Pontificis authoritate firmati, & Dama
fi Papa teftimonio roborati, qui ait, Reiterari opor,

teta

tet, quod malè actum eft, Daimbertum ab hæreticis corpore fpiritu digreffum, atque utilitatibus Ecclefiæ pro viribus infudantem, ex integro, Ecclefie neceffitate ingruente Diaconum conftituimus. Quod non reiterationem exiftimari cenfemus, fed tantùm integram Diaconii dationem. Quoniam, ut aniè prædiximus, qui nihil babuit, nibil dare potuit. Per Auguftinum Caravitam correctus & expurgatus Gratianus legit, Necilone. At omninò eft legendum, VVecilone. Et idem Auguftinus. addit hoc Scholion: Marianus Scotus in vita Gre gorii feptimi mentionem facit Archiepifcopi Mag deburgenfis, boc nomine appellati. Verùm hic Wecilo fuit vir infigniter Catholicus, de quo ad iftius fæculi annum feptuagefimum octavum fcribit Conrardus Abbas Ufpergenfis: Henricus Rex properanti contra fe cum multo exercitu Rudolpho juxta Stronui occurrit. Initoque prælio, non pauci ex bis atque illis profternuntur, ac incerta fit victoria, utriufque certatim fugientibus ad propria, ubi à vulgaribus hominibus VVecilo Magdeburgenfis Archiepifcopus in fuga occiditur, five ut quidam dicunt, fufpenditur. Idem prælium memorat Venericus Vercellenfis Epifcopus, affirmat Wecilonem adhæfiffe Rudolpho Regi, adeoque etiam Fol. 62. Gregorio feptimo, & adjungit: VVezilinus Mag. deburgenfis Ecclefiæ Archiepifcopus in fuga occi. fus eft. Proindè Urbanus fecundus manifeftè agit de Wecilone Moguntino. Hic fuit & Schif maticus & Simoniacus, datos per ipfum ordines exfufflavit Otho Hoftienfis Epifcopus, atque ita ejus Diaconum Daimbertum reordinavit. Synodale Nicolai fecundi Decretum habet de tertia Simoniacæ ordinationis fpecie: Eos qui ufque mo dò gratis funt à Simoniacis confecrati, non tam cenfura juftitiæ, quam mifericordiæ intuitu in acceptis ordinibus manere permittimus. De cætero autem fiquis in pofterum ab eo, quem Simoniacum effe non dubitat, fe confecrari permiferit, & Confecrator

Confecratus non difparem damnationis fententiam fubeat, fed uterque depofitus pœnitentiam agat, & privatus à propria dignitate perfiftat. Daimbertus Moguntinæ Ecclefiæ Diaconus de hujufmodi ordinatione dolebat, dereliquit Pfeudo-Epifcopum Wecilonem, ftrenuè agebat pro Catholica Ecclefia, & hæc laborabat inopia bonorum miniftrorum: Hinc Nicolai Canonem difpenfandum, & Daimbertum gratiosè reparandum duxit Otho Legatus, ac reordinavit. An ante vel poft hanc Synodum, adeoque an ex hujus Synodi Canone egerit, vel an ejus factum hæc Synodus confirmarit, ignoro. Omninò fuit alterutrum. Quidquid fit, Petrus Piftorienfis Epifcopus & Rufticus Umbrofæ Vallis Abbas iftud improbarunt, Othonis factum videntur retuliffe ad Urbanum fecundum, ac etiam Urbanus non mutaffe mentem, fed ipfum confirmaffe. Ifto enim tempore circa fimiles ordinationes quif

que in fuo fenfu liberè abundabat. Errorem plenè tandem extinxit Doctor Angelicus. Quòd Sancti & antiqui Pontifices, Damafus, Innocentius, Leo, Pelagius, ac Gregorius errori faverint, & Urbanus fecundus & hæc Synodus errarunt. Ex hujus præfenti Canone palàm ille refcripfit ad Petrum Epifcopum & Rufticum Abbatem..

[ocr errors]

Quod hic Canon datos per Simoniacum Epifcopum ordines cenfeat fubftantialiter nullos, lucet etiam ex illis, quæ in Apologetica pro feptimo Gregorio Epiftola fcribit apud Venericum Vercellenfem Epifcopum Hirgauzienfis Monafterii incognitus Monachus: Sciendum, quòd Guibertus arguat Catholicos afferere illa, quæ extra Ecclefiam fiunt, Sacramenta non effe nec aliud quàm damnationem cuiquam conferre, adftruens tam extra quam intra Catholicam Ecclefiam hæc omnia rata & vera exiftere. Affumitque in teftimo- Fol. 41. nium affertionis fuæ fententiam Auguftini in quodam Tractatu in Evangelium Joannis contra rebaptizatos editam. Ita ergo Auguftinus inquit: Nec foris, ficut nec intus, quifquam qui ex parte diaboli eft, poteft vel'in fe, vel in quoquam maculare Sacramentum, quod Chrifti eft. Quam & nos fententiam fideliter amplectentes refpondemus hoc Auguftinum de folo, unde tunc agebatur Baptifmi dixiffe Sacramento. Eadem hujus Monachi verba adducit in fui operis fine Venericus, & de ipforum Authore non dicit, Inquit, fed Inquiunt. Quod nempe plurimi tunc Catholici ita fentirent. Plura, quæ Sacramenta etiam extra Ecclefiam valere affirmant, Sancti Auguftini teftimonia adducit, & concludit: Proindè Clemens Papa arguit eos, qui aliter credunt de ipfis Sacramentis Chrifti & Ecclefie, afferentes ea extra Ecclefiam Sacramenta non effe. Qui etiam cum fidem Catholicam non habeant, fefe Catholicos appellant, cæteros autem, qui multò meliùs, quàm ipfi credunt, hæreticos atque fchifmaticos effe dijudicant. Quòd extra Ecclefiam datum Baptifma effet verum & ratum, omnes tunc profitebantur, verùm de aliis Sacramentis erat fumma concertatio. Et quidem multi Catholici afferebant & ipfa valere. Lucet ex libro gratiffimo Sancti Petri Damiani. Plures tamen cenfebant irrita & nulla. Et hi cunctos in Guibertino fchifmate confecratos Epifcopos & Clericos omninò refacrabant. Horum fententiam toti Ecclefiæ impofuit Guibertus, dixit adverfari avito, per Sanctum Auguftinum & omnem Ecclefiam olim probato Dogmati, ideoque apud fe, non apud Gregorii communionem effe veram fidem ac veram Ecclefiam. Porrò ifte error præfertim vigebat in Germania. Lucet ex illis quæ Conftantienfis Bertholdus fcribit de Magiftro Bernardo, Rectore Scholarum Conftantienfium. Proindè iftam fententiam præfent Canon omninò videtur confirmaffe.

Ep. 45.

348

CANON III

Eaa VVecilonis Moguntini invaforis, ejufque Sociorum, fub anaSE themate damnata elt, quæ afferit fæculares fuis rebus exfpoliatos Ecclefiaftico non fubjacere judicio, nec excommunicari pofle pro fuis exceffibus. Quique excommunicatos abfque Reconciliatione recipi poffe contendit.

SCHOLIO N.

N quinta fua Synodo dixit Symmachus Pon-
Liles. Nullos Epifcopos fuis rebus exfpoliatos,

fanctiones habes apud Palladium Helenopolita num Epifcopum in Dialogo cum Theodoro Diacono Romanæ Ecclefiæ. Et Joannes non poftulavit rem novam, fed provocavit ad antiquas Ecclefiæ regulas: Proteftatus eft ipfas à Theo

vel à fedibus fuis vi aut dolo, aut quocumque ingenio philo Alexandriæ Patriarcha fuiffe in fua caufa

[ocr errors]
[ocr errors]

violatas. Proindè antiquiffimus eft ifte Canon.
Et pofteriora fæcula ipfum non neglexerunt. Lu-
cet ex litteris Goffredi Vindocinenfis Abbatis ad
Goffredum Carnutenfem Epifcopum: Novimus, Lib. 2.
qui præfentes eramus, Dominum Papam Urbanum p. 39.
in Arvernenfi Concilio fuper hoc diffinitivam, & ab
omnibus, qui aderant, Epifcopis & Abbatibus lau-

tione & judicio exfpoliarentur, etiam fine vocatione
judicio inveftirentur. Et hinc oritur quæftio,
Quomodo fpoliatum Henricum Regem judica-
verit feptimus Gregorius? Quomodo V Vecilo-
nis, qui illum dixit ante omnia reveftiendum,
fententiam præfens Synodus dicat effe Sectam
& hærefim? Refpondeo antiquum Ecclefiæ Ca-
nonem fancire pro folis iniquè, fine vocatione
& judicio
& judicio, aut contra quemvis Juris ordinem
fpoliatis: Henricus autem Rex fuerat fpoliatus
juxta ittum ordinem. Porrò affertio, quæ cen-
fet legitimè fpoliatum non poffe ante reftitutio
nem puniri per Ecclefiafticas cenfuras, eft pa☛
làm Sectaria atque hæretica.

pulfos, ficut & vos de nobis judicaftis, aut ad Sy-
nodum tam Provincialem quam Generalem poffe con-
vocari, aut in aliquo judicari, antequam cuncta,
que eis ablata funt, legibus poteftati corum pacificè
per omnia redintegrentur, decernimus. Priùs ergo
oportet illis omnia legibus redintegrari, & Ecclefias,
quæ eis fublatæ funt, cum omni privilegio fuo refti-
qui, & poftmodum non sub angufto temporis fpatio, datam dediffe fententiam, ut quicumque fine voca-
fed tantum temporis fpatium eis indulgeatur, quan-
tum exfpoliati vel expulfi effe videntur, antequam
ad Synodum convocentur. Nam nec convocari ad
caufam nec dijudicari poteft exfpoliatus vel ex-
pulfus. Et demonftrat iftud effe antiquum Ec-
clefiæ Decretum. Notanda funt verba : Sicut
vos de nobis judicaftis. Italiæ Epifcopi Theodo-
rico Gothorum Regi qui fpoliatum Symma-
chum judicari jufferat, conftanter fe oppofue-
& illum ante omnem judicii ingreffum
voluerunt plenè reveftiri. Hoc ipforum judicium
laudat Pontifex, confirmat, atque demonftrat
effe antiquum Ecclefiæ Canonem. Eadem de
re ad Carolum Calvum Francorum Regem fcri-
pfit Nicolaus primus Pontifex: Ne quæfumus di-
catur de nobis procedente tempore, quod nunc Scripto
de Theodorico profertur. Qui ante patrimonii vel
Ecclefiarum, quas amiferat, receptionem Papam
Symmachum, utpotè Arianus & fceleratiffimus Rex,
cum impugnatoribus fuis in difceptationem conflige-
re juffit, cum poteftati ejus omnia, quæ per fug-graffata etiam antiquitùs, & à Patribus damna-
geflionem inimicorum fuorum amiferat, reddenda
ab honorabilium Italorum Epifcoporum concilio juf-
fa fuiffent, ut legaliter ftatui priftino redditus
tunc veniret ad caufam, & fi ita reclè videre-
tur, accufantium propofitionibus refponderet. Agit
de Rothaldo Sueffionenfi Epifcopo, quem à
degradationis fententia appellantem ad Roma

[ocr errors]

nam Ecclefiam Hincmarus Metropolita Rhe-
menfis omnibus fuis rebus fpoliarat contra Sar-
dicenfes Canones: Ipfum ante retractatorii ju-
dicii ingreffum mandat plenè reftitui. Etiam
in libello, quo ad eundem Pontificem appel-
lavit, habet Sanctus Ignatius Patriarcha Con-
ftantinopolitanus: Poftulavimus ut Epiftolæ lege-
rentur, quæ Canonicas Innocenii Papæ pro San-
do Chryfoftomo fanctiones continebant, Joanni con-
cilium Judicum non priùs effe fubeundum, quàm
in loco & throno fuo effet reflitutus. Et Joannis
de hac re querimonias, & Innocentii pro ipfo

Altera V Vecilonis hærefis fuit, quòd tales Henrici Regis, ac ipfi adhærentium excommunicationes fperneret, doceretque ipfis citra Ecclefiafticam conciliationem poffe communicari. Ifta in Ecclefiafticas cenfuras irreverentia atque fub nullitatis fuco violentia eft vera hærefis,

ta. Etenim fuam ab Eufebiana factione ejectionem refert in litteris ad fuos Monachos Sanctus Athanafius, & profequitur: Mox ab iftis infidiis Arianos in fuam communionem recepere, fine omni cura refpecluque tot judiciorum, quibus illi damnati erant, iterumque Imperatoris mandatum caufificati funt. Nec eos puduit in Epiftolis fubfcribere, post Athanafium adflictum odia defiiffe, & jam inde se Arianos fufcipere, & ad terrorem audientium, ita fibi ab Imperatore mandatum esse jacitant. Quin & illud aufi funt fine omni fronte adjicere," Arianos rectè fentire. Eodem modo post ejectum noftrum Gregorium Rex Henricus dixit jam ceffare odia, Guibertinam factionem effe veram Ecclefiam, ideoque cunctos juffit illi communicare. Et hæc omnia VVecilo probavit atque adjuvit. Paulinum Trevirenfem, Luciferum Calaritanum, Dionyfium Mediolanenfem, ac Eufebium Vercellenfem Epifcopum, quòd iftis

Con

༡ /,,, 'བས་ཤིང་དང་བའང་་

[ocr errors]

349 cutus eft, nihilominùs ad id reditur, ut abfolutio fæculari poteftate præcepta, & principaliter inchoata valere non poffit, Pontificumque fecutas adfenfus adulationis potiùs fuerit, quàm legitimæ fandionis. Si præceffit, doceatur à quibus & ubi ille fit geftus. Quæ verba in fuis ad omnes Conftantinopolitana Diœcefios Antiftites & Clericos litteris adducit Nicolaus primus, & ex ipfis oftendit Gregorium Asbeftam, Syracufe Archiepifcopum, cujus vincula Imperator Michael tertius caffärat, fuiffe magis innodatum ac macularum. Et iftas litteras probavit, ac fuæ feptima Actioni inferuit octavum Concilium. Etiam Theodora Augufta, Juftiniani imperiofa mulier, Sylverio ac Vigilio Pontificibus juffit, ut Anthymo Trapezuntino Epifcopo, hæretico ac damnato, fine pœnitentia ac abfolutione communicarent. Et hinc proceffit horrenda illa perfecutio in utrumque Pontificem.

Conftantii Edictis parere conftanter recufarint infrà laudat Athanafius, ac pergit: His ad fe vocatis juffit Imperator ut contra Athanafium fubfcriberent, & cum Hæreticis communionem inirent. Quibus admirantibus novum ejus ftudium dicentibufque id non effe Ecclefiaftici Canonis, ftatim Subjecit: At quod ego volo fit pro Canone. Ita Ita enim me loquentem Syriæ Epifcopi fuftinent. Aut igitur obtemperate, aut vos quoque exules abite. Id cum audiffent Epifcopi, magnopere admirantes, & ad Deum manus tendentes, multa cum libertate fuas illi rationes propofuerunt, docentes Regnum non ipfius effe, fed Dei, à quo acceperat, cumque metuendum, ne illud, quod dederat, repentè adimeret. Denunciabant illi diem judicii, fuadebantque ne Ecclefiaftica corrumperet, neve Romanum Imperium Ecclefiafticis Conftitutionibus immifceret, neve Arianam hærefim induceret in Ec clefiam. Verùm nec ille audiit, nec eos plura dicere permifit. Cunctos profcripfit in varia exilia. Et huc refpicit in Eufebiani Chronici fupA. 369. plemento Sanctus Hieronymus: Omnes toto orbe penè Ecclefie, fub nomine pacis & Regis, Arianorum confortio polluuntur. Muta Conftantium in Henricum, Athanafium in Gregorium, Sy. riæ Epifcopos in VVecilonem, Arium in Guibertum: Erit eadem facti fpecies. Nam & hoc Guibertino tempore omnes fermè Germanorum ac Italorum Ecclefiæ fuerunt per contagiofam communionem pollute. Et uti Conftantius, ita & Henricus ob fimiles violentias amifit Imperium. Nam & ipfum Arium fuiffe à Nicæna Synodo iniquè damnatum cenfuit, ideoque fine pœnitentia & reconciliatione ad communionem fufcipi ab Alexandro Constantinopolitano Epifcopo juffit Conftantius. Excommunicatis Ithacianæ confpirationis Epifcopis etiam Sanctum Martinum communicare juffit. Imperator Maximus. Et quòd Martinus ab Angelo correptus fuerit, ac exinde miraculorum gratiam fenferit fibi suspendi, testatur in ejus vita Sulpitius Severus. Et litteris, per quas Imperatorem Arcadium excommunicavit, Innocentius primus addidit: Si vim, quod equidem abominor, aliquibus inferre aufi fueritis ad abrogandam banc Apoftolicam fan&ionem, eritis in pofterum univerfo cætui orthodoxo tanquam Publicani & Pagani. Timuit cenfuræ contemptum ac violentiam. Exftat Epiftola in nono libro juris Græco-Romani. Et excommunicationem, F. 559. quàm Hærefiarchæ Neftorio per Apoftolicas vices inflixit Sanctus Cyrillus Alexandria Patriarcha, licet non exfufflarit, tamen ufque ad Ephefini Concilii examen fufpendit Imperator Theodofius. Hinc impurus ille Judæus fuit ad Synodi exordium invitatus uti religiofiffimus Epifcopus. Auguftus item Zeno Petro Mogo, excommunicato Alexandrina Sedis invafori, omnes iftic orthodoxos juffit communicare. Ita habes in Sancti Gelafii tomo de fententia anathematis Manifeftè approbatur Alexandri num Petrum per Imperialem tantummodò fenten. tiam nullo prorsùs modo potuiffe abfolvi . Ubi fi Pontificum quoque fociatur adfenfus, quærimus utrùm præcefferit, an fuerit fubfecutus? Si fubfe

Eandem violentiam à fuis Regibus frequenter paffa eft item Latina Ecclefia. Etenim Othonem primum Imperatorem, quòd fibi à proprio filio Frederico Moguntino Epifcopo inflictum ob pravas nuptias anathema fperneret ac exfufflaret, fuiffe infelici morte à Deo percuffum fcribit ad Defiderium Caffinenfem Abbatem Sanctus Petrus Damiani. Et de Philippo Fran- Lib. 2. corum Rege, ob fimiles nuptias damnato per ep. 15. Pictavienfe Concilium, habet Hugo Abbas Fla- F. 260. viniacenfis: Jezabelis furor, ufus novitate profana, manus impias in Deum extendens, missis Apparitoribus Ecclefiam fregit, & in ea fibi Missam à fui fimilibus dici coegit. Et in litteris ad omnes Sanctæ Romanæ Ecclefiæ Cardinales, exftantes apud Cardinalem Cæfarem Baronium, Sanctus Thomas Cantuarienfis Regem fuum Henricum A. 1168. fecundum accufavit etiam de hoc articulo: Rex mandat Clericos fe non habere excommunicatos, cùm ritè fuerint excommunicati. Et inter articulos, de quibus Anglicani Epifcopi pugnarunt cum Rege Henrico tertio, fuit & hic: Rex mandat fuis litteris, quod non vitentur excommunicati licèt per Ordinarios publicè denuncientur excommunicati. Et fuerunt ibi plures fimilis farinæ articuli. Eos habes in Additamentis Matthæi Parifienfis. Hujus Regiæ violentiæ habemus plurima exempla. Et ipfa etiamnum hodie viget in qui- F. 2005 bufdam fupremis Senatibus, aufis non tantummodò Epifcopales, fed etiam Papales anathematis fententias examinare, judicare, caffare, abfolvere. Joannis Patriarchæ Antiocheni fa&tio etiam poft Ephefinum Concilium non ceffavit favere Neftorio, & Sancti Cyrilli damnare Capitula. Hinc ejus apud Conftantinopolim Legatos Maximianus Epifcopus exclufit ab omni Bafilica, privavit omni facultate fynaxeos. Et iftius vinculi caffationem flagitantes Impe rator Theodofius remifit ad Epifcopum, & adjunxit: Equidem Epifcopo imperare non possum. Ita teftatur Legatorum unus Theodoretus Cyrenfis Epifcopus, in Relatione ad Alexandrum Hierapolios Epifcopum, fuum Euphratefiæ Provinciæ Metropolitam. Nempè varii Adfeffores Con. Efecerunt mobilem Principem ita variare. Qran- phef. f. dus eft Deus, ut etiam hodie Regibus adfideant 466.

:

[ocr errors]

Lib. 3.

350

fub Regiæ protectionis fuco diligunt fordere in
fuis cupiditatibus, atque anathemate, & quan-

viri integri, fuæ Catholicæ Matris cultores,
qui prophanas Theodoreti preces non audiant.

Etenim Divinam Ecclefiæ próteftatem Reges doque etiam mori. Eft facrilega VVeciloniş

non folent lædere, nifi ad facrilegas damnato- |

Moguntini audacia, per præfentem Canonem

rum Epifcoporum aut Clericorum preces', qui! meritò damnata de hærefi.

CANON IV.

Tatutum eft, ut quicumque

quicumque ab Epifcopo fuo, nec officio, nec com

munione privato, excommunicatus effet, etfi injuftè, nullatenus tamen reciperetur ad communionem, nifi abfolutus Ecclefiaftico more.

E

SCHOLIO N.

Xcommunicationem de injuftitia accufare,ac
fub ifto fuco contemnere, eft antiqua quo-
rundam audacia, adversùs quam in litteris ad
Hermogenem Epifcopum graviter declamat Ifi-
dorus Pelufiotes. Et in populo & præfertim in
Clero graffantia Chriftianæ Difciplinæ vulnera
deplorat, addit adversùm illa Epifcopis vix ul
lam effe poteftatem nifi folum excommunicatio-
nis gladium, atque profequitur: Id quidem, uti
que ex Ecclefia profcribere, eft promptum ac fa-
Ep. 259. tile, fed emendationem non habet. Nam fiei, qui
optimo jure ab aliquo condemnatus eft, ad omnes
etiam alias Ecclefias aditus clauderetur, cunclique
unà cum eo, qui fententiam tuliffet, indignatio-
nem conciperent fortaffe ille caftigatus meliorem
mentem indueret. Nunc autem fimul atque quif-
quam ab aliquo condemnatus eft, ab alio perfæpè
colitur & obfervatur, aliaque ei Ecclefia patet, &
fatellitium, & munera: Eique qui ejectus eft, in
Ac deinde quòd
quæftum cedit loci commutatio .
non commemorat;
criminis convictus fit ejectus
quòd autem fponte fua difcefferit, boc effingit.
Ac fi quis caufam percuntletur, multa & gravia
narrat, quæque Ecclefiæ, à qua fufceptus eft, al-
lubefcant. Affirmat hinc omnem Epifcopalem
authoritatem fperni, jacere omnem difcipli
nam. Et quidem excommunicatio tunc fperne
batur apud alienas dumtaxat Ecclefias: Non ità
ob injuftitiæ fucum, quàm quòd effet aut finge-
retur ignota. Noftri Gregorii tempore fperne
batur etiam in propriis Ecclefiis, ante oculos
proprii Epifcopi. Ob allegatum iniquitatis fu
cum. Et malum adeò crevit, ut in prima fua
Lateranenfi Synodo Pafchalis fecundus ediderit
hanc à cunctis fidelibus faciendam profeffionem:
Anathematizo omnem hærefim, & præcipuè eam,
quæ ftatum præfentis Ecclefiæ perturbat, quæ do-
cet & aftruit anathema contemnendum, & Ecclefiæ
ligamenta effe fpernenda.

Porrò præfentem Canonem firmat vigefimus
feptimus Arabicæ Ecclefiæ Canon: Quicumque
fuerit à Sacerdote ligatus, quamvis calumniam paf-
nec ul.
fus fit, non eft ab eo accipienda oblatio,
la alia res, quam ad Ecclefiam adferat, nec ul-
nec in ejus
lus fidelium debet cum eo prandere ?

[ocr errors]

I domum ingredi, nec eum in domum fuam recipere,
priufquam fit ab excommunicatione abfolutus. Et
qui boc non fervaverit, parvi faciens excommuni-
Cationem, & fidem contemnens, oportet eum quoque
excommunicare, quia fult particeps & confentiens.
Quod verum eft etiam de excommunicatione
nulla ob manifeftam injuftitiam. Quæ enim po-
terat effe manifeftior injuftitia, quàm Joannis
Patriarchæ Antiocheni, & illi in Ephefino
Concilio confpirantium Epifcoporum audacia
in Sanctum Cyrillum, Alexandriæ Patriar-
cham & Apoftolicum Concilii Præfidem ?
Eruditus Melitinæ Epifcopus ac fecundæ Arme-
niæ Metropolita Acacius conftanter affirmabat
iftiufmodi excommunicationem non effe Eccle-
fiafticum judicium, fed impotentis animi convi-
tium, ideoque ab omnibus fpernendum. Nihi-
lominus Sanctus Cyrillus ipfum nullo pacto au-
diit: Geffit fe excommunicatum, iniquum vin-
culum fuit plenè reveritus nec communicare
præfumpfit, nifi per novam Sancti Cæleftini
Pontificis legationem canonicè abfolutus.
Etiam Domno Patriarche Antiocheno, Eufe
bio Doryleenfi, Iba Edeffeno, Theodoreto
Cyrenfi, Athanafio Parenfi, ac aliis Epifcopis
per Ephefinum latrocinium inflicta damnatio
fuit penitus ac manifeftè iniqua: Non minùs
quàm damnatio Sancti Flaviani Conftantinopo-
litani Epifcopi, quem Ecclefia ob innocentiam
paffim titulat fecundum Abel, Et tamen ifto-
rum nemo ante obtentam à Sancto Leone Pon-
tifice abfolutionem fuit aufus fpernere vinca-
lum, aut Epifcopalem communionem fibi reti-
nere. Quin & laudatus Pontifex Domno Pa-
triarchæ, quòd in alia caufa deliquiffet, inje
tum vinculum fecit ratum, & confirmavit.
Vinculum item, quod Sancto Joanni Chryfofto-
mo injecit Synodus ad Quercum, fuit per omnia
iniquum: Et tamen ille fe geffit ex eadem re-
gula. Quid fuit iniquius; quàm à nefcio quo
monacho in Theodofium Imperatorem eructața
excommunicatio? Et tamen ille ad prandium
confidere noluit, nifi abfolutus. Etiam in nobi-
lem virum Clafficianum lata per Auxilium Epi-
fcopum excommunicatio erat injufta. Lata erat
per iram, quæ juftitiam Dei non operatur. Ita
in fcriptis ad Auxilium litteris fupponit Sanctus
Auguftinus. Et tamen adjunxit: Aufer Gefta P: 750
Eccle-

[ocr errors]
« VorigeDoorgaan »