pus, Erpo Epifcopus Monafterii, Folmarus Mindenfis Ecclefiæ Epifcopus, Poppo Tullenfis Ecclefiæ Epifcopus, quia per se ipsum adesse non potuit, per Legatos fuos, qui vice fua intererant, buic Synodo confenfit & fubfcripfit. Burchardus quoque Bafileenfis Ecclefie Epifcopus, & Otho Stratzburgenfis Ecclefiæ Epifcopus per Legatos fuos confenferunt & fubfcripferunt: Qui propter hoftes Ecclefis fuis crudeliter nimis imminentes domum dimiffi funt. Et multi fimul Presbyteri atque Diacones interfuerunt buic Synodo congregata in civitate Moguntia. Ubi tem illi Ecclefiam calumnias Venericus denuò Præfatos quindecim Epifcopos orthodoxos non folummodò degradavit hoc latrocinium, fed infuper in quorumdam fedes pofteà intrusic alios. Etenim in Hartuici Magdeburgenfis Archiepifcopi Sedem intrufit Hartuicum Herosfeldienfis Monafterii Abbatem. Audiamus rem ab eodem Venerico: Igitur fugitivo illi & bæretico Hartuico fucceffit Catholicus Hartuicus in Epifcopatum Magdeburgenfis Ecclefiæ, quem poft electionem Cleri & populi ordinavit Suffraganeus ejus Dedo Epifcopus, anno millefimo octogefimo quinto, tertio idus Julii. Ad ejus ordinationem præsens erat Imperator Henricus. Ibi & præfens erat Wizelinus Moguntina Ecclefie Archiepifcopus, & Segui nus Colonienfis Ecclefiæ Archiepifcopus, atque alit plures Epifcopi. Hartuicus ille Abbas fuit vir doctiffimus ac nequiffimus, cui eruditio erant arma in manu furiofi. De illo enim addit congerro Venericus: Quod Imperator non potuit perficere totis viribus Regni, boc Hartuicus perfecit ex omnium Epifcoporum aderat confenfus, five de Italia, five Gallia, immò de omni Catholica Ecclefia, in quorum alternis cordibus vivit fpiritalis amor & gratia, ut ficut unitatem tenere firmiter & vindicare debent, maximè Epifcopi qui in Ecclefia præfident, ita Epifcopatum quoque unum atque indivifum probent. Sed aliqui Epifcoporum exierunt ab illorum communione, quorum conventus five confenfus ibi fuerat pro recuperanda pace vel Ecclefiæ vel Reipublicæ, qui etiam ex multo tempore noluerunt ufque adbuc communicare Sedi Apoftolicæ, fine cujus authoritate nec ipfi quidem poffunt alicujus Epifcopalis officii minifterium habere . Ideò ipforum hærefes & schifmata ab omnibus Catholicis reprobata funt atque damnata cum ipfis authoribus pariter & confortibus externæ communionis atque perfidiæ. Hi autem funt, qui aut fugiendo Epifcopatus fuos dimiferunt, aut eos per bella maxima fibi vindicando ufurpaverunt, ne communicarent eis qui communicant Catholico Imperatori, vel Sedi Apoftolica. Geberardus Salzburgenfis Ecclefiæ Arcpiepifcopus, Hartuicus Magdeburgenfis Ecclefie Archiepifcopus, Adelbero Wirtziburgenfis Ecclefiæ Epi. fcopus Altmannus Patavienfis Ecclefiæ Epifcopus, Adelbertus Wormatienfis Ecclefiæ Epifcopus, Burchardus Halberftadienfis Ecclefiæ Epifcopus, Wernerus Merfeburgenfis Ecclefiæ Epifcopus, Guntherus Citizenfis Ecclefiæ Epifcopus, Benno Mifnen-indufiria fapientis ingenii, fcilicet ut divideretur fis Ecclefiæ Epifcopus, Hartuicus Virdunenfis Ecclefiæ Epifcopus, Herimannus Metenfis Ecclefiæ Epifcopus, Leginbardus Mindenfis Ecclefiæ Epifcopus per ftudia partium fubintroductus, Wigoldus Augu fa Epifcopus per ftudia partium fubintroducius Geberardus Conftantienfis Ecclefiæ Epifcopus per ftudia partium fubintroductus, Henricus Paderbor nenfis Epifcopus per fludia partium introductus fed ne adbuc quidem initiatus. Ifti quindecim præferentes nomen Sacerdotii, fæpè anteà admoniti, nunc autem regulariter vocati, quia noluerunt ad Chrifti & Ecclefiæ reverti, ex auctoritate pacem Sedis Apoftolicæ funt dejecti atque damnati. Poftj varias in feptimum Gregorium & communican unitas perverforum, cùm non posset per disciplinam rei militaris emolliri duritia Saxonum, vel refcind focietas Thuringorum. Hartuicus inter iftos optimos Ecclefiæ filios fufcitavit fchifma, atque in dè horrenda facinora. Duo hi Hartuici eodem tempore ejufdem Ecclefiæ Epifcopi, funt' ficut Jacob & Efau difcernendi. Iftorum quindecim Epifcoporum crimina etiam edicit Ver nericus. Eft calumnia: Attamen fcitu digna, ideoque legenda. Et ille addit: Hermannus Fol. 84. Saxonum Rex, utpotè reus Majeftatis, atque bofis Ecclefiafticæ pacis, damnatus eft in Moguntias cenfi Synodo. Conventus Berchacenfis. Onventum hunc exponit Conrardus Abbas || probaturi, cui parti juftitia faveret, Imperatore ta Culfpergenfis: Eodem anno, condicto tam convenie ab inimicis quàm amicis Imperatoris colloquio, in men abfente. Sic enim ipfe confenfit. Electis igitur fa- 342 judicio tam Regno quàm communione, Apoflolici fen-cum tale judicium veritatis, quod facillimè ex librio. cognofcitur, non poffit velfalli vel fallere. Fit con- frum Henricum, cui fi non poterunt prodesse apud vos regulis Ecclefiafticis conceffum eft uti vel infimæ in Ec- tentia privatum, contra Wecilo Dominum fuum præ- teat juftum judicium fieri,& quomodo ne mulier quidem Celebrato, ficut didum eft, conventu Epifcoporum Hunc Conventum etiam memorat & exponit Venericus Vercellenfis Epifcopus. Poft expofita Moguntini Latrocinii Acta, & damnatorum iftic Epifcoporum crimina profequitur: Sed cum tales certè fuerint Epifcopi Saxoniæ & defenfores Hildebrandi, fui fcilicet Papæ, præfumebant tamen frequentibus Conciliis fe fuofque fectatores juftificare, Henricum Regem, quem ipfi potiffimùm de Regno Sa-chiepifcopo Moguntino VVecilo fucceffit. Quod ipfum A. 1084 xoniæ expulerant, damnare, ejufdemque damnationis notam imponere Epifcopis atque Principibus, & omnibus qui communicarent el, & qui ei essent fubje i. Ideò tandem aliquando conftitutum eft, confentientibus utrimque Epifcopis, ut caufa longæ concertationis, quæ non poffet confici gladiis, terminaretur libris, lætantibus admodum Laicis, quorum fanguis effufus eft tot præliis, quod ad hoc perventum fit, ut per ipfos belli authores contra Regem Henricum decermi debeat,quòd ibi juflitia fit, unde victoria fuerit , scribunt appendix Lamberti Schafnaburgenfis, & tizatis juxta Pelagium Papam, non confecratus, fed execratus eft. Fuerat Apoftata Clericus Burchardi Halberftadienfis Epifcopi, Sancto Petro Apoftolo & Romanæ Ecclefiæ fideliffimi. Intrufus fuit per nominationem Regiam, ac per Simoniam muneris à facrilego & facinorofo obfequio. Eum adeò deteftata fuit Romana Ecclefia, ut Urbanus fecundus datos per ipfum ordines exfufflarit, & Daimbertum, qui pofteà Pifanus Archiepifcopus ac tandem Latinus Hierofolyma Patriarcha fuit, ab illo ordinatum Diaconum reordinarit. Ita teftatur apud Gratianum ipfe Urbanus in litteris ad Petrum Piftorienfem Epifcopum, & Rufticum Umbrofæe Vallis Ab 1 batem. Etenim circa Simoniacè datorum Ordinum exfufflacionem ac repetitionem Romana Quæft. 7. tunc Ecclefia permittebat unumquemque in fuo cap. 24. fenfu abundare. Hic igitur facinorofus homo præfedit & huic Bercbacenfi colloquio & præfato Moguntino latrocinio. Abbates Dodechinus & Conrardus errant ipfum fucceffiffe Sigefrido. Quod inter ipfos Erkenbaldus mediarit, affirmat in Chronico Albericus. Quòd pofteà Romanæ Ecclefiæ reconciliatus, ac piè defunctus fuerit, malè affirmant Fratres Sammarthani. In Henriciana & Guibertina adversùs Romanam Ecclefiam perduellione fuiffe defunctum palàm affirmat Venericus Vercellenfis. QUINTILINOBURGENSE CONCILIUM. H Ujus Concilii originem & occafionem edicit idem Venericus. Moguntini latrocinii Acta exponit, & profequitur: Sed adverfæ partis Epifcopi cupientes hanc indi Etam Synodum præoccupare aut præ. vertere, convenerunt infra hebdomadam Pafcha in Caftello quodam Saxonia, Quintilinoburch nomine ubi locus eft congregationis fœminarum Deo fervientium fub Canonica inftitutione. Et ut confpiratio eorum plus valeret, & deciperet columba fimplicitatem, quam ferpentis aftutia non temeraf fet, adduxerunt quendam fub fpecie Legati Sedis Apoftolicæ, qui dictus eft Otho Epifcopus Oftienfis Ecclefiæ, cum jam Clemens Papa Romana præfideret Ecclefia. Intererat etiam huic Conventui Herimannus, cui ne apud fuos quidem attribuebatur bonor Regius, à quo nunc & illius Synodi cœpit Tractatus. Etinfrà: Hac quoque fententia cum non placuiffet Epifcopis, tunc rogabant ipfi, rogabant & alii Principes Saxoniæ, ut his atque hujufmodi omiffis, Otho confentiret cum eis ad ea qua cœpiffent agere. Se quidem conveniffe, ut tractarent, quomodo defendere poffent partes ac ftudia fui Gregorii Papæ, ejufque anathema circa Henricum Regem renovare, ac populo indicare, quòd excommunicatus fit omnis, & falvus effe non poffit, quifquis Henrico Regi in aliquo communicaverit. Tunc ille Otho flexus eft ad voluntatem eorum, & confenfit. Quia vento agitata arundo exftitit. Damnaverunt iterùm omnes, qui aderant, Epifcopi Henricum Regem, & ju. ftificaverunt multis modis fui Gregorii partem, agentes ipfi omnia contra Regulas & Inftituta Ecclefiæ, utpotè qui non conveniffent ad Synodum in loco celebri, in civitate fcilicet Epifcopali, qui conveniffent in feftis diebus Pafcha, in diebus fcilicet gaudii & lætitiæ: Ut miferias miferorum augerent, ut feditiones ac pralia renovarent, ut etiam fidem deftruerent. Quæ omnia funt plena calumniis: Præfertim in Othonem Gregorii Legatum. De ipfo addit Venericus: Otho pra , cipitanter ambivit ac invafit Sedem Apoftolicam, ufus manu & auxilio peffimorum, apud quos nec humanarum nec Divinarum valet aliquid conftitutio legum. Ita hujus Synodi authoritatem conatur circumfcribere. Dum hæc fcribebantur, Otho ex Oftienfi Epifcopo erat poft Vi&orem tertium Urbanus fecundus. Legitima ac veracia Synodi Acta audiamus à Bertholdo Conftantienfi: Hermannus Rex in Quintilinoburch Pafcha celebravit, ubi & Legatus Domini Apoftolici in ipfa Pafchali hebdomada generalem Synodum cum Archiepifcopis, Episcopis, Abbatibus, Sancto Petro fidelibus, folemniter celebravit. Interfuit autem huic Synodo. Geberhardus Reverendiffimus Javanenfis Archiepifcopus. Item venerabilis Hartuicus Magdebur genfis Archiepifcopus cum Suffraganeis fuis. Item Suffraganei Moguntina Sedis de Saxonia: Nam Wirtzeburgenfis, & Wormatienfis, Augustenfis quoque, & Conftantienfis de Allemannia quique ipfi Canonica neceffitate impediti venire non potuerunt, per legationem fuam fe fancto Concilio repræfentaverunt, feque per omnia ejufdem Synodi Statutis affenfuros mandaverunt. Rex etiam Hermannus cum fuis Principibus eidem Synodo interfuit. Ex his vides huic Synodo adfuiffe etiam Bennonem Mifnenfem Epifcopum. Hic enim eft Magdeburgenfis Ecclefiæ fuffraganeus. Et ille erat unus ex Epifcopis damnatis in Moguntino latrocinio. Verùm pofteà lapfus. Ejus lapfum defcribit præfatus Venericus: Ex his omnibus Epifcopis, qui vel damnati fuerunt vel depofiti, unus tantùm, fcilicet Benno Mifnenfis Epifcopus, venit ad Sedem Apoftolicam, pro fuo errore petiturus veniam, quàm & promeruit accipere, juxtà quod ipfa mater omnium Ecclefiarum Romana Ecclefia foleat appellantibus quidquid pietatis eft femper offerre. Ergo Clemens Papa panitentem benignè fufcepit, & confeffsum pro errare fuo honorifice tractavit, abeuntemque cum litteris Apoftolica Sedis ad Henricum Imperatorem mifit, ipfe libenter accipiens correctum, dimifit liberè &ipfe abire in Epifcopatum fuum CA. 1 344 C сӕ Um omnes juxta CANON L ordinem fuum confediffent, prolata funt in medium Decreta fan&torum Patrum de Primatu Sedis Apoftoliquòd nulli unquam liceat ejus judicium retractare, & de ejus judicio judicare. Quod de totius Synodi publica professione laudatum & confirmatum eft. Et hoc utique contra Henricianos deles Sancti Petri conftringere voluerunt, ut excommunicationem Domini Papæ Gregorii fuper Henricum cum illis retra&tare præfume rent · Quidam autem Bambergenfis Clericus Romani Pontificis Primatui derogare volens fe contulit , nomine Cunibertus, in mediam Synodum afferens Romanos Pontifices hunc fibi Primatum adfcri pfifle, non aliundè conceffum hæreditaffe, videlicet ut nullus de eo , nec illi alicujus judicio fubjaceant. Qui rum judicio judicare debeat hoc Vicario Sancti Petri denegare potuit, quem omnes Catholici pro eadem confideratione moti, centum quinquaginta Det amantiffimi Epifcopi fanctiffimo nove Roma throne æqualia privilegia tribuerunt. Pergit Nilus: Quid ex his difcimus? Quidnam aliud, quàm non ab Apoftolis, fed à Patribus datum effe Papa Primatum aliarum Ecclefiarum? Et quidem idcirco, quod de ipfis colloquium Item demonftrat fententiam,fcilicet urbs Roma reliquis urbibus imperaret. St verò, quia caput Imperii urbs illa erat, Primatum obtinet Papa, certè non eo nomine ipfum eft confecutus, quod fit fucceffor Petri. Si autem à Patribus hoc habet, non ergo ab Apoftolis. Hoc ipfum probat ex centefima novella lege Imperatoris Juftiniani: Sancimus, juxta fanctarum Synodorum Decreta, fancliffimum veteris Romæ Epifcopum effe primum omnium Sacerdotum. Urget verba, Juxta fanctarum Synodorum Decreta, & profequitur: Si Decretum eft fandarum Synodorum, quo pacto Papa Primatum Sacerdotum à Petro accepit? Pertinaciter afferit Papam Petro non fuccedere nifi in Romanæ urbis Epifcopatum Quod ipfum ex iifdem principiis tradit in opufculo de Papæ Principatu Barlaamus Monachus adhuc errans in ifto fchifmate. Affirmat omnes Apoftolos in univerfali Doctoratu & Paftoratu fuiffe pares, Petro nullum Præfecturæ, fed folùm priori loco fedendi & loquendi fuiffe Primatum proximos ipforum fucceffores Epifcopos fuiffe cunctos pares per omnia, omnes alligatos ad fuæ Parochiæ terminos, etiam Clementem Petri fuccefforem, atque profequitur: Verùm pofteà, cùm Dei providentia jus Imperii ad noftros perveniffet, piiffimorum Regum & fanctorum Patrum Decretis, ut Romana Sedes effet prima ideò fancitum eft, quòd urbs illa rerum potiretur, Ecclefiafque clefiafque alias terrarum unius imperio fubjici vide-violetur. Ecclefiæ unitatem affirmat fundari in retur confentaneum, cùm anteà Romanus Epifcopus, ut nec cæterorum quifquam, nec primus effet, nec poftremus. In laudata Imperatoris Juftiniani lege urget verbum, Decernimus, & concludit: Si Romanus Episcopus anteà primus fuisset, orbifque terrarum Paftor à Petro conftitutus, numquam procul dubio Divinissimi Imperatores Conftantinus Juftinianus ut de re fui juris fic promulgaffent Sanctionem; Decernimus ut Romanus Epifcopus fit primus omnium Sacerdotum. Idque ideò primùm, quia nulla opus fuiffet lege. Deindè, impietate fe obftringere videri poffent, fi Petri poteftatem ac jurifdictionem fibi arrogarent, quodque tot ille anteà fæcults fanxerat, id ipfi decernere præfumerent fuperciliosè. Quod ipfum docet Macarius Ancyræ Metropolita: Senioris Roma Epifcopus privi legia bonoris reliquarum Sedium non habuit per Petrum, fed caufa bæc eft, quòd ea urbs tunc imperaret. Nilus Doxopatrius laudat adductum Chal cedonenfem Canonem, atque pergit: Vides quomodo ex hoc Canone manifefte tanquam delirantes refellantur, qui dicunt propter Divinum Petrum Romanum Primatum habuiffe. Ecce enim palàm bic fance Synodi Canon dicit, quòd Roma Regina effet, babere Primatum bonoris. Hinc addit eundem Primatum per Gothicam captivitatem fuiffe amiffum. Gabriel Severus Metropolita Philadelphienfis cenfet Primatum hunc effe Magno Constantino pofteriorem: Privilegia & Primasum thronus veteris Roma non accepit ab Apoftolis per Petrum, ut Romani dicunt, fed centum quinquaginta Epifcopi in fecunda Synodo congregati illa tribuerunt. Schifmatici Græci paffim ita fen tiunt. Repertus Conftantinopoli apud Patres Prædicatores Tractatus hæc habet de Romana Ecclefia: Suam poteftatem aut habuit à Deo, mediante Petro, aut à Principibus fæcularibus, aut à Conciliis generalibus, aut fimul ab iftis tribus, aut nullo iftorum, fed ufurpato fibi honore utitur Romana Ecclefia violenter & indignè. Et iftam ultimam partem concedunt quidam Græci. Et dicunt quod Apoftolorum nullus fuit major altero, fed fuerint æquales & fratres. Verùm hæc infania & cæcitas paucorum. Eundem errorem ferè fequuntur Martinus Lutherus, Joannes Calvinus, & noviffimè Marcus Antonius de Dominis Archiepifcopus Spalatenfis. Omnes garriunt Romanum Primatum non effe Divinum Infticutum. Errorem abundè revincere ftudui in fuperio ribus. Libet hic eundem ex Sancto Cypriano, qui ante datam Ecclefiis à Magno Conftantino pacem vixit & docuit, revincere. Adversùm fuos quinque rebelles Presbyteros, qui in nefcio quo prope Carthaginem monte novum altare erexerant, & Para-Synagogam, fcribit ad fuum populum laudatus Cyprianus : Deus unus eft, & Chriftus unus eft, & una Ecclefia, Cathedra una fupra Petrum Domini voce fundata; Aliud altare conftitui, aut Sacerdotium novum fieri præter unum altare & unum Sacerdotium non poteft. Quifquis alibi collegerit, fpargit; adulterum eft, impium eft, facrilegum eft, quodcumque bumano furore conftituitur, ut difpofitio Divina Ep.42 1 unica Sancti Petri Cathedra, & hanc effe fundationem Dominicæ vocis, ac Divinam difpofi tionem. In litteris ad Sanctum Papam Corne lium damnat fchifmaticum Novatiani Papatum, & adjungit: Hoc vel maximè & laboramus & laborare debemus, ut unitatem à Domino, & per Apoftolos nobis fuccefforibus traditam , quantum poffumus, obtinere curemus. Ecclefiæ unitatem afferit fundari in Romano Epifcopatu, & hanc effe nobis à Domino traditam per Apoftolos. Eadem, de re fcribit ad Maximum Presbyterum ac Nicoftratum Romanæ Ecclefiæ Archidiaconum: Gravat me atque contriftat, cùm vos illic comperiffem contra Ecclefiafticam difpofitionem, contra legem Evangelicam, contra Inftitutionis Catbolicæ unitatem, alium Epifcopum fieri confenfiffe, id eft, quod nec fas eft, nec fieri licet, Ecclefiam alteram inftitui, Chrifti membra difcerpi, Dominici gregis animum & corpus unum discissa æmulatione lacerari, Per Ecclefiam non folùm urbicam intelligit, fed omninò univerfalem. Affirmat per Romane Sedis fchifma lacerari omnem Ecclefiam. Quòd nempè ejus Epifcopatus fit plenè univerfalis. Hinc ejus fchifma affirmat effe contra Ecclefiafticam difpofitionem, contra Evangelicam legem, contra Catholicam unitatem. Certè qui aliam Ecclefiam per difcordem electionem lacerant, dummodo utraque pars in Romana obedientia perfiftat, peccant quidem contra Apoftolicos Canones,non tamen contra legem Evangelicam Nulla Evangelica lex vetat in eadem, præterquam in Romana, Ecclefia effe fimul duos Epifcopos. Hinc ad Novatianum lapfi Romani quidam Presbyteri, dum pœnitentes redirent ad Cornelium, fecerunt hanc profeffionem Erft videbamur quandam communicationem cum schismatico & hæretico homine babuisse, fincera tamen mens noftra femper in Ecclefia fuit. Nec enim ignoramus unum effe Deum, unum Chriftum effe Dominum, unum Epifcopum in Catholica Ecclefia effe debere. Utique in Ecclefia univerfali. Certè qui fingularis Ecclefiæ fchifma fectatur non eft extra Catholicam Ecclefiam. Exftat ifta pro- Ep.46 feffio in litteris Sancti Cornelii ad Sanctum Cyprianum. Sanctus Cyprianus fcribit item ad Antonianum Epifcopum Scripfifti ut exemplar litterarum tuarum ad Cornelium transmitterem ut fciret te fecum, hoc eft, cum Catholica Ecclefia communicare. Poteft quis cum fuperordinato communicare Epifcopo, & effe in Ecclefia Catholica. In hac autem effe non poteft, qui communicat Anti-Papæ. Quæ caufa? Nulla alia, pifi quia Romanus Epifcopatus eft plenè univer falis. Pergit eadem epiftola adversùs Anti-Papam Novatianum: Cùm fit à Chrifto una Ecclefia per totum mundum in multa membṛa divifa, item Epifcopatus unus Epifcoporum multorum concordi numerofitate diffufus, ille poft Dei traditionem connexam & ubique conjunctam Catbolice Ecclefiæ unitatem conetur bumanam Ecclefiam facere, & per plurimas civitates novos Apoftolos fuos mittat, ut quædam recentia inftitutionis fuæ fundamenta conftituat ; cumque jam pridem per omnes Provincias, & per urbes fingulas ordinati fint Epifcopi, ille fuper eos : creare |