Cap. 4. Tanta fuit in viro Dei gratia, ut quibufcumque bene- Et hinc infirmos vifitanti Sacerdoti mandat Яus Hieronymus : Pervenerat Hilarion Elufam, eo fortè die, quo Anniversaria folemnitas omnem oppidi populum in templum Veneris congregaverat, colunt autem illam ob Luciferum, cujus cultui Saracenorum natio dedita eft. Sed & ipfum oppidum femi-barbarum eft propter loci fitum. Igitur audito quòd Hilarion præteriret, multos enim Saracenorum arreptos à dæmone frequenter curaverat, grega. tim ei cum uxoribus & liberis obviam processere, fubmittentes colla, & voce Syra, Barach, id eft, Benedic, inclamantes. Quos ille blandè bumiliterque fufcipiens obfecrabat, ut Deum magis quàm la pides colerent, fimulque ubertim flebat, cælum spedans, & pollicens, fi Chrifto crederent crebrò fe venturum. Mira Domini gratia. Non priùs abire paffi funt, quàm futuræ Ecclefiæ lincam mitteret, Sacerdos eorum, ut erat coronatus, Chrifi figno denotaretur. 2 ad eos rem mittitur, ipfi benè precaturus, & fimul ut Chri fum Domini per fpiritum Chriftum Domini Chrifmate factum benedicit,& precibus corroborat. Hanc Augufto Principi à novello Epifcopo impenfam novellam benedictionem affirmat effe antiquiffi mam, laudari in vita Sancti Amphilochii ac Sancti Ambrofii, ejus folemniffimos ritus de fcribit, & lamentatur fuo tempore negligi. Apud nos Latinos prima novelli Epifcopi intra fuam Cathedralem Bafilicam folemnis Miffa eft in pretio, & dives magnis indulgentiis. Qua tamen de fuo tempore lamentatur Simeon, etiam nos poffimus de noftro lamentari. Et prima, quam merito extolli fuprà audivimus à Simeone, Patriarchalis benedictio omninò fuit intra primam ejus Pontificalem miffam. Fiebat hæc fo lemniffima altero die poft confecrationem. Quinta quæftio eft, An mos, quo Romanus Pontifex abfentibus mittit Apoftolicam benedi&tionem, fit novellus? Ita quidam hodie exiftimant. Refpondeo effe antiquiffimum, immo Apoftolicum Inftitutum. Etenim omnibus fuis epiftolis Sanctus Paulus Apoftolus propria paffim manu adjunxit hanc aut fimilem claufulam: Gratia Domini noftri Jefu Chrifti vobifcum. Fuiffe Apoftolicam, miffam abfentibus, benedictionem, difertè teftatur in commentario fuper epiftolam ad Titum Sanctus Hieronymus. Et fuis ad Alexandrinam Ecclefiam litteris Julius Pontifex fubdidit hanc folemniffimam benedictionem: Deus omnipotens, & ejus Filius Dominus & Salvator nofter Jefus Chriftus perpetuam fuam gratiam vobis fuppeditet, præmiumque vefiræ eximiæ fi dei, quam tam illuftri teftimonio adversùs Epifco pum veflrum declaraftis, benignus largiatur, ut tum vos tum Paftores veftros tum bic tum in futuro fæculo, multò præftabiliora præmia maneant, quæ nec oculus vidit, nec auris audivit, nec in cor hominis adfcenderunt, quæ præparavit Deus diligentibus fe per Dominum noftrum JESUM Chriftum, per quem omnipotenti Deo gloria in omnem æternitatem. Amen. Et Sporacio Comiti, qui ejus per Ephefinum latrocinium degradati caufam potenter adjuvabat apud Theodofium Imperatorem folemnes gratiarum actiones fcripfit Theodoretus Cyri Epifcopus, & litteris adjunxit Apoftolicam vobis benedictionem profero, quam beatus Onefiphorus à fancta illa lingua reportavit. Det mifericordiam Dominus domui veftræ, quia fæpè me refrigeravit, & catenam meam non erubuit. Det vobis Dominus invenire mifericordiam à Domino in illa die. Hæc vobis exopto. Ex quo vides quòd Sanctus Paulus non tantùm integris Ecclefiis, fed etiam fingularibus perfonis Apoftolicam fuam benedictionem tranfmiferit. Quod fuam Epifcopalem etiam ad abfentes Saracenorum Phylarchos tranfmiferit dictus Theodoretus, in ejus religiofa hiftoria liquet ex vita Sancti Simeonis Stylitæ. Et fuis folemnibus, per quas inductam à fuo Anteceffore Heraclio Monotheliticam hærefim abjuravit, ad Joannem quintum Pontificem litteris addidit Imperator Conftantinus tertius: Rogamus ut nobis pacem preceris, atque ab omnibus malis incolumes fervemur. Per pacem intelligit Apoftolicam Fuerunt tamen olim duæ, uti folemniores ira & efficaciores, Epifcopales benedictiones Prima erat illa, quam in præcipuis anni feftivitatibus fuper omnem fimul adunatum fuæ Parochiæ populum dabant Gallicani Epifcopi. Uti enim communis atque unanimis oratio, ita & fimilis benedictio pollet fingulari virtute. Altera eft, quam in fua confecratione dabat, ac etiamnum hodiè dat novellus Epifcopus. Rationem fuprà audivimus à Simeone Archiepifcopo Theffalonicenfi: Cùm fit recens ordinatus, totus eft purgatus & illuminatus, gratiaque in hac nova confecratione abundantiùs fuppeditatur ab eis, qui eam fupernè acceperunt. Addit ipium tunc potle etiam extra propriam Parochiam benedicere, & profequitur: Benedicit confidenter & publicè per folum bunc diem. Ideò pofiquam ab altari receffit, equo infidens gyrat urbem, fatellitum armatorum corona cinctus,crucifque figno fignat omnes & benedicit. Urbem quoque figno crucis fanctificat. Et preces faciens, ut novus Epifcopus factus Divinam infuper gratiam, qua per novam confecrationem donatus eft, communicat, & fandlificationem benedictione largitur. Quapropter ut apud eum confecutus confidentiam, & ordinatione fua potens, ad Imperato Ep. 97. Lib. 2. cap. 58. 254 benedictionem. Ita hanc à Græcis titulari, fu- multis apologiis benedixerit. Operatus eft ex ideoque ceffit fui gradus privilegio. Quod ipfum Quæftio fexta eft, Quibus temporibus & lo. cis dari confueverit Epifcopalis præfertim benedictio? Refpondeo, in variis. Primò, ad fiL.8.c. 15. nem Miffe. Etiam vefpertina. Et hanc in Apoftolicis Conftitutionibus laudat item Romanus Clemens. Addit fuiffe datam etiam ante Miffa exordium: Pontifex precatus populo pacem, bene dicat el. Exponit benedictionem, & adjungit. Pofteà fiat facrificium. Erat apud nos Latinos etiam ufitata benedictio, qua populum Epifcopus & ad facrificium & ad totum diem fructuosè impendendum Divino auxilio muniebat. Ter tiò, poft orationem Dominicam dabatur hæc benedictio, difponens populum ad fanctam Communionem. Quarto, dabatur poft vefpertina of ficia. Quintò, in articulo mortis. Hinc enim Sacerdotes à populo honorandos commendans in fermone de Sacerdotio venerabilis Ephrem Syrus adjungit: Honora Sacerdotem, ut in novissimis benedictionem ab eo accipias. Nam qui Sacerdotem debonoraverit, neque benedictionem ab eo accipere in noviffimis merebitur. Et quòd omni moribundo Sacerdos benedicere debeat, fuprà audivimus à Namnetenfi Synodo. Laicus adhuc Sanctus Auguftinus nobilem virum Innocen tium, Vicariæ in Proconfulari Provincia Præfecture Ex-Advocatum, graviffimè infirmum vifitavit, adfuiffe cum Gelofo Presbytero & Carthaginenfis Ecclefiæ Clericis Saturninum Uzalenfem Epifcopum fcribit in libris de Dei Civitate, atque adjungit: Surreximus, & accepta ab Epifcopo benedictione difceffimus. Ex quo lucet antiquos fideles, quoties alieno etiam Epifcopo aderant, nunquam difceffiffe nifi accepta ejus benedictione. Quem morem etiam ab Augufto Principe fuiffe obfervatum, fuprà demonftravit Imperator Juftinianus, dum ex habita cum Severianis Epifcopis collatione difceffit ab ipfo Epiphanius Patriarcha Conftantinopolitanus. Eadem de caufa Vigilius Pontifex, dum Conftantinopolim abiit, Romano populo folemniter benedixit. Et de femetipfo, Antiochenæ Ecclefiæ adhuc Lectore, vifitante Sanctum Zenonem Eremitam, fcribit in religiosa hiftoria TheodoCap. 12. retus: Cùm redire jam domum oporteret, orabam ut benediclionis viaticum daret. Et de Sancto Theodoro, qui nobilem virum Mennam vifita-proferendo, fi infra officinas regulares fibi occurre rat, habet ejus vita: Cùm omnibus domefticis benedixiffet, difceffit. Ex quo vides hanc benedi &tionem non tantùm ab Epifcopis, fed etiam Lib. 22. cap. 8. Pius ille, quo abeuntes à remanente Epifcopo, aut remanentes à recedente benedictionem petunt, mos maximè viguit in Monafteriis, & Græcis & Latinis. Etenim apud Sanctum Bafilium antiqua Monachorum regula habet : St quis egrediatur de Monafterio non accepta benedictione, aut non dimiffus ab Archimandrita, fit excommunicatus. Et hanc communem Monafteriorum legem fua authoritate confirmavit Trullana Synodus. Et in fua Monachorum regula fancit beatus Ifidorus Archiepifcopus Hifpalenfis: Quan- Cap. 23. do fratres foras proficifcuntur, vel redeunt, congregatis omnibus in Ecclefia, benedictionem acciplant. Et in fua regula Sanctus Benedictus: Dirigendi Fratres in via, omnium Fratrum & Abba- Cap. 67. tis orationi fe commendent. Revertentes de via, proftrati folo Oratorii, ab omnibus petant orationem propter exceffus: Ne quid fortè fubripuerit in via vifus aut auditus malæ rei, aut otiofi fermonis . Statuta, quæ pro reformanda Narbonenfis Provinciæ Benedictina Congregatione confirmavit Gregorius nonus Gregorius nonus, addunt: Tam ipfe Abbas, Cap. 23. quàm Fratres, in viam dirigendi, benedictionem accipiant in eundo & redeundo. Exftant hæc in fexto tomo Spicilegii apud Lucam Dacherium. Adjunxit Sanctus Benedictus: Ubicumque fibi Cap. 63. obviant, etiam intra clauftrum, Fratres, junior à priore benedictionem petat. In litteris ad San&tum Bernardum, qui iftud regulæ caput apud Cluniacenfes non fervari culparat, exponit Petrus Venerabilis, Abbas hujus Monafterii : Ubicumque fibi obviant Fratres, junior à priort benedictionem petit, dicendo, Benedicite, fi extra regularia loca fuerit; & humiliter inclinando, & nihil rint. Quod fi femper loquendo hanc peti debere dicitis viderint difcreti, utrùm fuperfluæ locutiont utile filentium imponi, an fupponi debeat. Super à Presbyteris ac Monachis fuiffe petitam & im-fluam verò idcircò dicimus, quia ad id quod æquè benè filentio poteft fieri, linguam non esse necessariam, & ideò fuperfluam exiflimamus. Maximè, cùm nullius fermonis propter hanc falutationem proferendi in regula fuerit facta mentio. Et hæc omnia etiamnum fervantur in difciplinatis Monafteriis. Obvii tamen Fratres non Benedicite paffim dicunt, fed Deo gratias. Defumpta hæc funt ex antiquis Chriftiani populi moribus. Etenim quòd tranfeuntes metentibus aut alia labo Lib. 12. cap. 12. Cap. I. Lib. 2. cap, 26. laborantibus olim benedicerent, fuprà teftatus] nobis eft Sanctus Auguftinus. Et quòd Necta. rius Conftantinopolitanus Epifcopus, dum adhuc Laicus Tharfo in Regiam urbem abiret, à fuo Epifcopo Diodoro benedictionem petierit, teftatur Nicephorus Calixtus. Omninò fuit mos univerfalis. Nemo enim fidelis de Parochia ad Parochiam tranfire poterat fine formatis litteris, adeoque & fine benedictione fui Epifcopi. Poftmodò fupra numerum multiplicata eft Chriftianitas Multiplicata gens, non in omnibus magnificata lætitia. Ifta omnis pietas, dum à tanto numero negligi cœpit, fe contraxit ad fola Monafteria. Exponitur Sacerdotalis Maledictio. Tiam hæc eft longè antiquiffima. Etenim Noe filio fuo Cham, & Jacob fuo filio Ruben maledixit. Dicta ad hunc verba, Non crefcas, omninò continent maledictionem. Et in Novo Teftamento Sanctus Petrus Apoftolus Ananiam & Sapphiram fua maledictione occidit. Et Santus Paulus Apoftolus Hymenæum & Alexandrum, ut à blafphemandi audacia liberaret tradidit Satanæ: Quod non fuit aliud, quàm maledicere. Eos excommunicavit. Et excommunicationis elogium eft omninò maledictionis fpecies famofa apud Synagogam, & per Divinam Chrifti Domini authoritatem traducta ad Ecclefiam. Poffit tamen effe maledictio fine excommunicatione: Etenim de Sancto Jacobo Nifibeno Epifcopo, quem prædicationis gratia ad Perfas euntem nefcio quæ impudentes, & fuos pannos in fonte lavantes, puellæ deridebant, fcribit in Religiofa Hiftoria Theodoretus: Quod egrè ferens bomo Dei, opportunum ratus Dei virtutem oftendere: ut illuftri miraculo ab impietate liberaret, fontem eft execratus. Et fluentum confeftim evanuit. Puellas quoque execratus eft ac impudentem earum juventam immatura canitie caftigavit . Et verba confeftim factum eft confecutum, mutatusque eft niger color pilorum, & fimiles evaferunt novellis arboribus, quæ vere operte funt foliis autumnalibus. Ex quo vides hanc maledictionem non impingere in Evangelicam Legem, quæ maledi. ctum vetat etiam reddi maledicto. Nec enim fit ex odio aut nocendi libidine, fed ex charitate liberandi ab iniquitate. Nam & Alexandrum ac Hymenæum Sanctus Paulus Satanæ tradidit, at in interitum carnis, ut difcerent non blafphemare. Et Ananiam ac Sapphiram, quibus Santus Petrus maledixit, fuiffe in vitam æternam falvatos affirmat cum aliis Sanctus Auguftinus. Et de fua petulantia pœnitentibus puellis laudatus Jacobus reddidit fontis aquam & colorem pilorum. Quod etiam Perfarum Regis Saporis exercitum maledixerit, cyniphum & eulicum nubem immitti in ipfum à Deo impetraverit, atque ita Nifibenam civitatem liberaverit ab obfidione, fcribit in Ecclefiaftica Hiftoria idem Theo. doretus. Et de Milli Perfidis Epifcopo fcribit Hermias Zozomenus: Cùm neminem in fua civi . ? An. 561 [tate poffet ad fidem Chriftianam perducere, ipfam execratus eft, ftatimque difceffit. Non longo poft tempore cum Primarii viri illius urbis in Regem peccaffent, exercitus cum trecentis Elephantis eò profectus urbem evertit. Pedum fuorum pulverem Millis contra fuam civitatem excuffit. Hunc enim ritum effe maledictionis fpeciem oftendunt addita Domini verba: Tolerabilius erit terræ Sodomorum & Gomorrhæorum in die judicii, quam illi civitati. Et de Sancto Machuto Epifcopo Britones maledicente fcribit Sigebertus Gemblacenfis: Sandus Macbutus Britannos, propter fuam maledictionem variis cladibus addictos, data rursùm benedictione abfolvit ac fanavit. Infli&tam Britonibus à maledictione plagam exponit idem Sigebertus in ejufdem Sancti vita: Terra in opere impiorum maledi&a, tam in frugibus, quam in pomis omnium generum fterilis & infru Eluofa eft reddita. Habitatores verò ejus mille mor borum modis devorati. Enumerat morborum fpecies, & concludit: Nec aliquis erat omnium, qui cæleftis vindice effugeret judicium. Tanta vexa❤ tio dedit intellectum, & compulit ad poftulan dam à Sancto Epifcopo veniam, & maledictionis abfolutionem. Et apud Sanctum Gregorium Turonenfem in libro de Sanctorum vitis Hor tenfium Comitem, quod in pauperem durè ageret, maledicit Sanctus Quintianus Arvernenfis Epifcopus: Et maledictionis effectus non ceffavit, nifi ad pœnitenti datam benedictionem. Maledictio habuit & hunc articulum: Quæfo, Domine, nunquam de Hortenfti generatione quifquam promoveatur ad Epifcopale Sacerdotium, qui Epifcopum non exaudit. Et apud Presbyterum Flodoardum Sanctus Remigius Rhemenfis Epifcopus Celtenfis pagi ruricolis, quod fuæ Ecclefiæ villam exuffiffent, maledixit in hanc formam: Omnes qui hoc egerint, & qui de ipforum germine nati fuerint, viri ponderofi fiant, fœmine gutturis calamitate plectantur. Et maledictio effectum habuit ufque ad Magni Caroli Imperium. Et de Cofma Patriarcha Conftantinopo litano atrocibus injuriis affecto per Impera torem Manuelem Comnenum, feribit Nicetas Choniates: Patriarcha indignatione plenus Impe L. 2. C. 3, ratricis uterum execratur ne mares liberos pai riat. Et infrà: An verò Imperatoris Conjux ob iftam Patris execrationem mares non pepererit, Deo fervum fuum bonorante, atque efficiente, ut illa per omnem ætatem puellas tantùm eniteretur, equidem non fatis fcio. Cofimas fuit imitatus Sanctum Sabbam Abbatem, qui Auguftæ Theodore uterum noluit benedicere. Quod etiam Sanctus Radbo dus Ultrajectenfis Epifcopus gentilibus Danis maledixerit, & ifti omnes malè perierint, habes Fol. 72. in magno Belgii Chronico. Fuiffe anathematis maledictionem, & contumaces Danos fuiffe peftilentia percuffos, affirmat Sancti Ratbodi vita. Attamen paganis inflictum anathema nequit fuiffe Ecclefiaftica excommunicatio. Simile. anathema flagitiofo, ac in fuis fordibus pertinaci Presbytero, nec non & quibufdam ejusmodi Laicis inflixit Sanctus Eligius Tornacenfis Epifco pus: Et iftum, dum etiam facrificare audet, infeliciffima morte percuffum, hos à dæmonibus. Lib. I. c. 17. 10. difcat. Eadem de re fcribit ad omnem Germa- infligante, maluerint, illi quidem, ex cujus culpa من Lib. 2. c. fuiffe invafos, teftatur in illius vita Sanctus Au- tiis, facinoribus. Et poft quatuor, qui omnes regnarunt, improles filios infeliciter exftincta, attamen non fine hæreditate. Etenim Valefiis in Regnum fuccefforibus reliquit horrenda illa Anglorum bella, quæ duobus ferè fæculis protracta Galliam propemodum exciderunt. Hæc omnia in Philippo inflictam à Bonifacio octavo Pontifice maledictionem referunt Henricus Stero AlA. 1302. thanenfis Monachus, & Henricus Monachus Rebdorffienfis. Referendum puto etiam in Sanai Remigii teftamentum, quod depravatis Francorum Regibus, & fuo circa ipfos officio non fungentibus Epifcopis folemniffimè maledixit. Et hæc eft antiquiffima confuetudo. Nam & fimiles maledictiones Sanctus Ephrem Syrus fuo teftamento inferuit. Plurima exftant Sanctorum Patrum pia teftamenta, quæ fui violatores in perpetuas æternitates profcribunt ad Judam traditorem, aut ad Dathan & Abiron. A. 1313. Notanda funt noftri Gregorii feptimi verba: Ipfe Henricus cum fuis fautoribus in omni congreffione belli nullas vires, nullamque in vita fua victoriam obtineat. Eandem maledictionem in litteris ad omnes Teutonici Regni Epifcopos & Proceres inflixit illis, qui tunc indictum pro Henrici & Rudolphi, de Regno contendentium, pacificatione Conventum impedirent. Eos percuffit anathemate, atque adjunxit: Adjecimus etiam anaEp. 15. themati, ut quicumque hujus iniquitatis præfumptor fuerit, non folùm in anima, fed etiam in corpore, Lib. 5. in omnibus rebus fuis vindictam Omnipotentis Dei fentiat, & in omni congreffione belli nullas vires, nullumque in fua vita triumphum obtineat, fed duplici contritione proftratus, femper vilefcat & confundatur: Ut fic faltem ad pœnitentiam redire ad focietatis abfcindere, ita ut nullam deinceps vidio- Etiam demonftratum eff eorum, qui Epifco Ep. 16. Conftantinopolitani Canonibus adhærere profitetur, Authoris Nomo-Canor: Quidam Præfu les fuos bomines juftè, rationabiliter, & legitimè, Cap. 80. velut Divine Legis tranfgreffores, excommunica runt, qui in excommunicatione diem obierunt, nec vivi refipuerunt ad habendam abfolutionem. Eos fepelierunt, & non multò poft inventa funt eorum corpora diffoluta, & os ab osse feparatum. Refponfio. O rem miram! Terribile eft hoc, &reverà admira⚫ bile, cum eos legitimè Antiftes excommunicarit, quanam ratione eorum corpora non inveniantur integra &indissoluta, quemadmodum & aliorum excommunicatorum, quæ etiamnum videntur. Res maximè mira & terribilis. Dominus verò nofter dixit: Quæcumque ligaveritis fuper terram, erunt ligata. At boc omnem admirationem fuperat, cum qui legitimè excommunicatus eft, poft obitum inveniri corpore diffolutum, & compagibus omnibus feparatis. So. lutio Divinorum Magiftrorum. Qui juftè, rationabiliter, & legitimè à fuo Antiftite excommunicatus eft, & poft mortem diffolutus comperitur, ipse spem falutis nullam habet. Non quod Divinas Leges transgreffus fuerit, fed ne converfus & pœnitentiam agens veniam ab eo, à quo excommunicatus eft, Antiftite confequatur. Proptereà diffolutus inventus, eft, ideoque ultrà ipfe nullam fpem babet veniæ confequenda, quod jam particeps factus fit nunquam definentis punitionis, Qui verò excommunicati com periuntur, hoc eft, quorum corpora indiffoluta & integra remanent, indigent abfolutione, ut ab excommunicationis vinculo liberentur. Quemadmodum enim fuper terram corpus ligatum invenitur, ita & anima ejus ligata eft, & fub poteftate diaboli punitur. Et cum corpus babuerit abfolutionem & ab excommunicatione exfolutum fuerit, ita annuente Deo | Rezepii, qui ex Turca Chrifto nomina dederat, anima illius è diaboli manibus liberatur, & fit | compos vitæ fempiternæ, nunquam occidentis lucis at lætitiæ quæ verbis non poteft exprimi. Excommunicatorum cadaverum foeda integritas erat tunc apud Græcos adeò ordinaria ut eorum diffolutio effet admirabile & extravagans portentum. Porrò quod diffolutionem pro firmo æternæ damnationis, foedam autem cadaverum integritatem pro fuperftitis fpei figno Græci habeant, fundatur in alio ipforum Dogmate,phael in Patriarchatu præfideret, eodem afferente, quo per impenfam abfolutionem, qua vident cadaver refolvi, credunt etiam animam à gehennalibus flammis liberari. Quod Dogma etiam apud ipfos eft omninò novum, ideoque ipforum fchifmaticis erroribus adnumerandum. Fœdam item defunctorum in excommunicatione cadaverum integritatem nullus ipforum antiquus Pater memorat: Iftius rei origo ignoratur. Adductus Nomo-Canon profitetur ipfam non effe univerfalem omni iftius generis cadaveri. Nam & Cyrilli Lucaris Patriarchæ Conftantinopoli-fe teftem fatetur, qui perhibet. Prope finem ab*ani, in peffima excommunicatione ac maledictione defuncti, cadaver fuit ftatim diffolu tum. Chriftophorus Angelus in opere de recentiorum Græcorum moribus affirmat foedam iftam integritatem memorari ab antiquo Hiftorico Caf fiano. Caffianus eft Græcus antiquus Hiftoricus, refertque aliquando particularem Synodum centum Epifcoporum fuiffe coactam, rectè omnes unà confenfiffe præter unum, hunc fuiffe percuffum anathemate, in ipfo defunctum, & ejus cadaver manfiffe inftar ferri ligatum per centum annos. His elapfis eodem in loco fuiffe celebratam aliam totidem Epifcoporum Synodum, & hos fibi mutuò dixiffe: Anathemate iclus Epifcopus in Ecclefiam peccavit, & excommunicavit ipfum Ecclefia; Nos quoque Ecclefia fumus, & condonemus illi, cùm humanum fit peccare, & fic eum abfolviffe, & peractis fupplicationibus, qui per centum annos infolutus permanferat, in pulverem abiiffe. Antiqui Hiftorici Caffiani meminit in Clemente Alexandrino Sancti Hieronymi catalogus de Scriptoribus Ecclefiafticis : Clemens meminit Caffiani cujufdam Chronographias, quod opufculum invenire non potui. Si hunc Caf fianum lauder Chriftophorus Angelus, in qua Bibliotheca reperit iftud opufculum? Rectè tamen fcribit ifta cadavera effe dura inftar ferri. Horrendum fimilis in reperto apud Infulam Chium cadavere duritiei exemplum refert ocu latus teftis Leo Allatius in Epiftola ad Paulum Zacchiam de quibufdam modernorum Græcorum opinationibus. Addit tamen se nescire, an fuerit excommunicati cadaver. Et pergit: Ipfe nihil tale ufpiam in Græcia vidi. Audivi tamen fæpius ab Athanafio Imbri Metropolita, homine frugi, & qui rem factam mendacio non contaminaffet, cum Ihafi moraretur in regione Theologi extra urbem in Ecclefia Sancti Georgii, exoratum à civibus, ut fuper cadavera, quæ ibidem pleraque conSpiciebantur indiffoluta, excommunicationis abfolutionem recitaret, morem gefsisse, nequedum finita abfolutione cadavera ea omnia in pulverem ablisse. Referebat idem Conftantini cujufdam cognomento qui alium excommunicaverat, pofteà compulfu dæ- folutionis tumor cadaveris ceffat, & omnia in ci neres convertuntur. Rei novitate Turca attonitus ocius ad Magiftratum advolat, rem uti facla eft Nec tantùm quoad offa & carnes, fed etiam quoad pilos ifta cadavera manent integra. Hinc Cap. 81. præfatus Nomo-Canon proponit hanc quæftionem: De mortuo, fi inventum fuerit ejus corpus integrum, & prorsùs depile? Et refpondet: Dua bitari poteft atque ambigi, an illud fit excommunicatum, an non. Nihilominus cadaver illud extrakendum eft de fepulchro illo in quo quiefcit, in alio reponendum. Et cùm aliquantulum temporis claufum fuerit, fi corpus illud diffolutum eft, benè, fi indiffolutum remanferit, feito illud excommunicatum effe, ac indigere abfolutione, ut à vinculis excommunicationis liberètur. Addit varias notas ex quibus excommunicationis etiam qualitas dignofcatur: Si quis Præcepto aut male- Cap. 78. dictioni obftrictus fuerit, partes anteriores corporis babet. Si quis anathemate ictus eft, citrinus appa ret, digitifque contractis. Qui verò albidus eft, ille à facris legibus eft excommunicatus. Quæ omnia an fubfiftant, Græcarum rerum peritioribus relinquo difcutiendum. Quædam item iftiufmodi cadavera non tantùm manent integra, fed & fuis fepulchris exeunt, vagantur per civitates & villas, præfertim de nocte, vivos terrent & quandoque occidunt, nec ceffant donec comprehendantur & flammis exurantur. Horrenda apud Anglos exempla adduxi fuperius ex Guilielmo Neubrigenfi. De hifce Græcorum cadaveribus fcribit in lauda |