L. 5. C. 2 2. L. 7.C.19. Ep. 28. 23 |spicuus, æmulationem Dei habens in omnibus fecun- Addo tamen omnem rituum varietatem non ef modi discrepantiæ fuerunt Episcopi, qui vario tempo- | re Ecclefiis præerant. Qui autem iftos ritus accipiunt, eos tamquam legem ad pofteros tranfmittunt. Similem Catalogum texit Hermias Zozomenus, ac pergit: Multas confuetudines per pagos ac urbes reperias, quas ob reverentiam vel eorum qui cos introduxerunt, vel eorum qui iftis fuccefferunt, prævari. cari fibi nec licitum, nec tolerandum putent ei, qui bis innutriti funt. Rectè interim de hac varietate ad Licinium fcripfit & Sanctus Hieronymus : Illud te breviter admonendum puto, traditiones Ecclefiafticas, præfertim quæ fidei non officiant, ita obfervandas ut à Majoribus funt traditæ, nec aliorum confuetudinem aliorum contrario more fubverti. Unaquæque Provincia abunder in fuo fenfu, & Præcepta Majorum leges Apoflolicas arbitretur. Agit in illos, qui probabiles aut certè tolerabiles aliorum confuetudines volebant mutari, ac damnari, atque ita turbabant Ecclefias. Iftas confuetudines non affirmat Apoftolicas, fed tamquam tales cum fraterna pace honorandas aut fuftinendas. Otiofas confuetudines fuftineri potiùs, quàm charitatis lædi vinculum fuadet in priori ad Januarium Epifto. la etiam Sanctus Auguftinus. Et hac in re graviter exceffit Sanctus Henricus Imperator, de quo fcibit in Cameracenfis Ecclefiæ Chronico Baldericus Epifcopus Tornacenfis: Imperator GeL. 3. C. 2. rardo, Cameracenfium Electo, largitus eft librum, confecrationes Clericorum, & ordinationem Epifcopi continentem, ut per bunc confecratus, haud fortaf fe indifciplinatis Rarlenfium moribus irregulariter ordinaretur. Homo Germanus Gallicanos Clericalis ac Epifcopalis confecrationis ritus de irregularitate damnavit. Quod nempè à Germanicis admodum differrent. Et hujufmodi differentiam non folum ab ignaris aut negligentibus, fed etiam ab hæreticis Epifcopis frequenter proveniffe, fuprà audivimus à Sancto Auguftino. Quod enim Donatus Carthaginenfis Epifcopus, Donatiftarum Princeps, & fuo facrificio, & populi communioni novos atque inutiles ritus Cap. 17 adjecerit, teftantur Sanctus Optatus Milevitanus, ac in libro de Sectis Conftantinus Harmenopulus. Et de Theodoro Mopfueftienfi Epifcopo fcribit in libris adversùm Neftorianos ac Eutychianos Leontius Byzantinus: Theodorus ondet aliud malum, non fecundum ad fuperiora Aliam enim Miffam effutivit præter illam, quæ à Patribus tradita eft Ecclefiis, neque reveritus illam Apoftolorum, nec illam Magni Bafilii, in eodem fpiritu confcriptam. In qua Missa blasphemiis, non precationibus Myfterium Euchariftiae opplevit. Quod item Eugenius, Julianus, ac Hildephon-Abbatem Magnus Gregortus: Quia boves folent fus, Sanctiffimi Toletanæ Ecclefiæ Archiepifcopi, Neftorianum, qui Dominum noftrum JESUM Chriftum effe Dei Patris adoptivum filium afferit, errorem inferuerint facrificii riti bus, apud Francofordienfem Synodum allegavit ipforum Succeffor Elipandus, eademque Syno⚫ dus meritò damnavit. Et in omnem iftiufmodi varietatem fecit Gregorius octavus Pontifex, quod in Anglicana Historia laudat Guilielmus Neubrigenfis: Urbano tertio fucceffit venerabilis Al. bertus ejufdem Cancellarius, dictufque eft Gregoius, vir planè & fapientia & vita finceritate con Lib 21. 3. C. in facrificio Dæmonum multos occidere debet bis 1 Ep. 70. dere, impossibile esse non dubium eft. Quia is, qui locum fummum adfcendere nititur, neceffe eft ut gradibus vel paffibus, non autem faltibus elevetur . Qua prudentiffima difpenfatione etiam alii Apoftolici viri funt ufi in dandis Ecclefiarum ritibus, atque ita Innocentii Pontificis effatum eft cum aliquo difcretionis fale accipiendum. Eodem modo accipiendum eft, quod adversùs Photium Conftantinopolitanum Epifcopum, quofdam Romanæ Ecclefiæ ritus damnantem, fcribit ad Gallicanos Epifcopos Nicolaus primus Pontifex Non apparuit quifquam per tot fæculo. rum curricula, qui Romana Ecclefie traditionibus derogaverit, aut obviare præfumpferit. Etenim ad Sanctum Cyprianum, de dato extra Ecclefiam Baptifmo errantem, fcripfit fimiliter errans Sanctus Firmilianus, Cæfarienfis in Cappadocia Archiepifcopus: Eos qui Romæ funt, non ea in omnibus obfervare quæ funt ab origine tradita, fruftrà Apoftolorum auctoritatem prætendere, Scire quis etiam inde poteft, quod circa celebrandos dies Pafchæ, & circa multa alia Divinæ rei Sacramenta, videat effe apud illos aliquas diverfitates, nec obfervari illic omnia æqualiter, quæ Hierofolymis obfervantur. Romanam Ecclefiam à variis Apoftolicis ritibus deviaffe affirmat, ideoque & circa repetendi Baptifmatis dogma potuiffe deviare. Quin & adversùm Romanos, Neophytis pedes lavari improbantes, fcripfit in opere de SaL. 3. c. 1. cramentis Sanctus Ambrofius: In omnibus cupio fequi Romanam Ecclefiam, fed tamen & nos bomines fenfum babemus, ideò quod alibi reclius obfervatur, & nos cuftodimus. Ipfum fequimur Apofolum Petrum, ipfius inhæremus devotioni. Ad boc Ecclefia Romana quid refpondet? Verùm Photius non tantùm improbavit, fed & damnavit fub anathemate ac peffimo fchifmate. Et hoc præfertim ac meritò notavit Pontifex Nicolaus. Rectè addidit Romanæ Ecclefiæ ritus effe à Santo Petro Apoftolo: Quod ipfum fuprà Innocentius primus & Magnus Leo conftanter affeverarunt. Affirmant & alii plurimi, nec eft dubitandi locus. Et de Pafchalis feftivitatis die Firmilianum erraffe oftendit poftmodò Synodus Nicæna. Lib. 7. Ep 9i. fecuti fumus, qui aut veteres noftras reparavimus, aut novas utiles conflituimus, in quibus tamen alios imitari comprobamur? Exftat laudati Damafi ad laudatum Hieronymum Epiftola, hæc continens: Peto tuam Charitatem, ut ficut à Re- Ep. 3. Elore tuo Alexandro Epifcopo noftro didicifti, Grecorum Pfallentiam ad nos dirigere tua Fraternitas delecletur, quia tantę apud nos fimplicitatis indago eft, ut tantùm in die Dominica Apoftoli Epiftola una recitetur, & Evangelii capitulum unum dicatur, nec Pfallentium mos tenetur, nec Hymni decus in ore noftro cognofcitur. Et ipfam refpicere ac laudare videtur Magnus Gregorius, affirmans Alleluja ifto tempore veniffe Hierofolymis Romam. Qua in re an circumfcriptus non fit, meritò hæfitatur. Quidquid fit, quis dicat Romanam Ecclefiam tunc fine Pfalmodia fuiffe? Quis tunc Hierofolymis fuit Alexander Epifcopus? Quis credat vocem Pfallentia, tunc fuiffe Romanam? Proinde barbara, imperita, , erronea, in Apoftolicam Sedem injuriofa eft ifta Epiftola, ideoque palàm ficta. Er Hieronymi ad ipfam Refponfum eft multò abfurdius. Etiam Guntherii nugæ in opere de Geftis Frederici primi Imperatoris, garrientis feptem horas Canonicas à Pelagio fecundo, ipfarum exor dium, Deus in adjutorium, & Gloria Patri, effe à Gregorio Magno. Hæc enim omnia funt antiquiffima. An ipforum hodiernam normam à prima Conftantinopolitana Synodo, aut certè ab iftius fæculi Patribus cœpiffe, rectè affirment Walafridus Strabo ac Honorius Auguftodunenfis, eft quæftio alia & longa. Certum eft Romanæ Ecclefiæ nobiliores ritus effe à Sancto Petro Apoftolo datos, non ab aliis Ecclefiis mutuatos. Quòd tamen hymnorum unà cum pfalmis cantandorum ritum ab Orientali Ecclefia acceperint & Sanctus Ambrofius & ipfa Roma, testatur in confeffionum libris Sanctus Auguftinus. Pofterioribus item temporibus folemnem decantandi fymboli morem, aliofque id genus optimos ritus admittere ab Hifpanica aut Gallicana Ecclefia non fuit dedignata fuprema ifta mater, ideoque & hocce Nicolai Pontificis dictum est cum moderamine accipiendum. Rectè item adjunxit Nicolaus Pontifex: Romana Ecclefia, ex quo cœpit Chriftiana Religio dilatari, quæ femel in Petro Patrono ac Inftitutore fuo fufcepit, immutilata tenuit, & incorrupta per alia mundi climata docuit. Nec vifa eft unquam Ecclefia, cujus hæc doctrinam vel auctoritatem fecuta fit, cùm ipfa potiùs alias inflituerit, atque bis nonnullas traditiones contulerit. Et hinc adversùs Magnum Gregorinm, quosdam Divinorum officiorum ritus per aliqua Conftantinopolitanis moribus quafi fimilia additamenta meliorantem, fuiffe à multis tamquam de læfa & accifa Apoftolicæ Sedis dignitate murmuratum graviter, retulit Joannes Syracufæ Epifcopus, & laudatus Pontifex refpondit: In nullo aliam Ecclefiam fecuti fumus. Nam ut Alleluja hic diceretur, de Hierofolymorum Ecclefia, ex Beati Hieronymi traditione, tempore beate memoria Damafi Papa, traditur traclum, & ideò magis in hac Sede illam confuetudinem amputavimus, quæ hic à Gręcis fuerat tradita. Et poft plura: In quo Grecorum confuetudines L. 9. C. 7. Quam libenter aliæ Ecclefiæ admiferint ejus ritum, immò & expetiverint, lucet per fuperiùs adducta ex Innocentio primo, Magno Leone, Synodifque Bracarenfi ac Toletana. Etiam per Mediolanenfis populi vocem, de qua in litteris ad fororem fuam Marcellinam Sanctus Ambrofius: Cùm Bafilicam dedicare vellem, multi Lib. 7. tamquam uno ore interpellare cœperunt dicentes, EP. 54. Cap. 36 Sicut in Romana, fic Bafilicam dedices. Et in præfcriptionum libro Tertullianus: Si Italiæ adjaces, babes Romam, unde nobis quoque auctoritas eft. Vocem, Auctoritas, accipit pro origine, & Romanam Ecclefiam affirmat Africanæ effe fidei & difciplinæ principium & matrem. Et in litteris ad Moyfen, Orthodoxum Armeniæ Pa triarcham, fcribit ejufdem gentis Doctor Schif maticus, ac Chalcedonenfis Synodi & Romanæ Ecclefiæ infenfiffimus hoftis, Gregorius Cæfareenfis : Armeniorum Ecclefiæ ritum conferendi ordines à Gregorio Papa fufceperunt, ut in noftro Rituali manuum Cap. 11. do Micrologus: Sciendum quemdam Albuinum, Magiftrum Caroli Magni, rogatu Sandi Bonifacit Archiepifcopi, ut ajunt, Miffales orationes varias compofuiffe. Et hoc ideò, ut Presbyteri illius temporis, nuper ad fidem converfi, nondum Ecclefiafticis. Officiis inftructi, nondum etiam librorum copia præditi, vel aliquid bhaberent cum quo officium fuum qua: libet die poffent explere. Et infrà: Fecit idem Albuinus in fanda Ecclefia non contemnendum opus. Nam Gregorianas orationes in libris Sacramentorum collegiffe afferitur, paucis aliis adjectis, quas tamen fub obelo notandas effe judicavit. Deindè alias orationes feu præfationes, etfi non Gregorianas, Ecclefiafticæ tamen celebritati idoneas collegit, ficut Prolo Cip. 60. ex proprio judicio. Quæ mixtura quia difplicuit, Can. 4. manuum impofitionis compertum habetur. Quoniam, Jcit in libro de Ecclefiafticis obfervationibus Guico ritu accipimus eorumdem Ordinum poteftatem. Et hanc Ritualis iftius partem fuo de Romanæ, & Armeniæ Ecclefiarum unione operi inferuit Clemens Galanus. An & alios Romanos ritus aliis dederit idem Magnus Gregorius, eft alia quæftio. De ejus item Difcipulo, & ad Anglos Legatos S. Auguftino, quòd Britonum Epifcopos ad Romanum Pafchalis feftivitatis & Chriftiani Baptif matis ritum fufcipiendum compulerit fub diffsociande communionis reatu, teftatur in AngloL. 2. c. 2 rum hiftoria Venerabilis Beda. Etiam Apoftolo noftro Sancto Bonifacio, cum ad reparandam Chriftianitatem legavit in Franciam, injunxit Gregorius fecundus Difciplinam Sacramenti, quam ad initiandos Deo prævio credituros tenere fu-gus teftatur, quem poft Gregorianas orationes in medes, ex formula Officiorum Sanctæ noftræ Sedis Apo- dio ejufdem libri collocavit. Quod ipfum in animæ Lib. 4. c. folica, inftructionis tuæ gratia prælibata, volumus gemma memorat Honorius Auguftodunenfis. 117. ut intendas. Martiniano item Epifcopo ac Geor- Merovingiorum Regum ignavia omnem Chrigio Presbytero, fuis in Bavariam Legatis, præ- ftianitatem adeò deformaverat, ut Sanctus Bonicepit ut in omnibus iftic Ecclefiis cuncta Saera- facius nec unum in Francia repererit Breviarium mentorum, Miffarum, ac aliorum Divinorum aut librum Miffalem. Hinc novos compofuit AlMinifteria difponerent fecundùm traditum Apoftoli- cuinus, non folius Bonifacii, fed etiam laudati ce Sedi antiquitus Ordinem. Exftat hoc ejus Capi-fuperiùs Sigulphi, qui Romana officia detulit ad tulare in tomis Conciliorum. Et Sigulphum Pref- Eboracenfem Ecclefiam, familiaris amicus. byterum, Beati Alcuini Flacci focium, ab Ebo-Compofuit partim ex Romano ordine, partim racenfi Ecclefia miffum fuiffe Romam ad poftulandos Romanæ Ecclefiæ ritus, teftatur authen. tica, ex antiquo Remenfi codice publicata per Andream Quercetanum, vita laudati Alcuini. Et Walafridus Strabo Divinorum Officiorum per varias Ecclefias varietatem fcribit effe ferè infinitam, antiquum Galliæ officium prædicat ex Romano fuiffe plura mutuatum, atque adjungit: Cap. 25 Privilegio Romana Sedis obfervato, & congruentia rationabili difpofitionum apud eam faclarum perfuadente, factum eft ut in omnibus penè Latinorum Ecclefiis confuetudo & Magifierium ejufdem Sedis prævaleret, quia non eft alia traditio æquè fequenda, vel in fidei Regula, vel in obfervationum doctrina. Etiam Sancti Benedicti officium laudat, & dat caufam: Quam difpofitionem ideò à Paftoribus Ecclefiarum non interdici putamus, quia eft vicina au&toritati Romane. Romanum & Gallicanum Of ficium olim fuiffe diverfum docet vel fola relatio Sancti Auguftini Anglorum Apoftoli ad Magnum Gregorium. Quod ipfum multis confirmat in libro de quibusdam ad Miffam fpectantibus Berno Abbas Augienfis. Et ex Hilduinifies, &novem Lectiones celebramus. Illi autem, apud Sanctum Dionyfium Abbatis ad Ludovicum Pium Imperatorem litteris adducit hoc fragmentum Cui adftipulari videntur antiquiffimi, & nimia vetuftate penè confumpti Miffales libri, continentes Miffæ ordinem more Gallico, qui ab initio receptæ fidei ufus in hac Occidentali plaga eft habitus, ufque quo tenorem, quo nunc utitur, Romanum fufcepit. Gallicanæ Ecclefiæ Officium fuiffe à fidei exordio diverfum à Romano errat Hilduinus: Lucet ex fupra laudatis Innocentii primi ad Gallicanos Epifcopos Capitulis, ac ex litteris ad Sanctum Victricium Epifcopum Rothomagenfem. Rectiùs Walafridus Strabo affirmat poftmodò fuiffe immutatum à viris doctiffimis, & dumtaxat quædam è Romano mutuatum. Quo tempore ad Romanum plenè redierit Gallia, edi Cap. 5. Et ita fuiffe ufque ad patrata in Formofum qui quotidianis diebus tres Pfalmos & tres Lectio- + Iib. 7. Paulo Apoftolo Ecclefias demonftrat olim ufas nico ad Valentiniani & Valentis imperium lau- Ita fuit ufque ad octavi fæculi annum decimum Cap. 14. crologus: Nos ab Apoftolica potissimùm Sede sacro- feptimum, & barbaricam fub Saracenis captivitatem, de qua in Hifpaniæ Chronico Joanrum rituum formam fumere decrevimus, undè totius Chriftiane Religions ordinem & originem fufce- nes Vafæus: Multi Chriftiani, dulcedine Patria pimus. Nam & illi Sedi nofiro tempore talem Deus gu- pelledi, in variis Hifpanię civitatibus manferunt, bernatorem, Reverendæ, inquam, memoriæ Grego. qui tributarii & vectigales permiffi funt in Iftiturium Papam impofuit, qui fub decem fuis Anteceffo to & lege Chriftiana vivere, atque omnibus uti ritibus Ecclefiafticis. Horum adflictiffimorum firibus à puero Rome nutritus ac eruditus, omnes Apodelium Doctores & confolatores laudat fuiffe flolicas traditiones diligentiffimè inveftigavit, & inUrbanum Toletanum, Joannem Hifpalenfem, veftigatas ftudiofiffimè in aðlum referre curavit. Hunc Frodoarum Accitanum & alios fimilis pieergò Doctorem, Religione & auctoritate pręcipuum, immò Apoftolicam traditionem per ipfum in con tatis Epifcopos, atque adjungit: Chriftiani, fecrandis Myfteriis potiffimum imitari decrevimus, qui inter Arabes hoc modo vivebant, Mozarabes, Lucidè laudat præfens noftræ Synodi Decretum dicebantur, hoc eft, mifti Arabibus. Unde & offiaffirmans effe traditionem Apoftolicam, & ad cium Ecclefiafticum, quo illi per Sanctum Leanipfam omnes Latinas Ecclefias obligari. Iftud drum & Sanctum Ifidorum inftituto tunc utebantur, fortè refpexit etiam Abfalon Lundenfis in Da- & omnis Hifpania ufa eft ufque ad tempora Alpbonnia Archiepifcopus, de quo in Sclavorum Chroni-fi fexit, quo tempore auctoritate Papa Gregorii co Arnoldus Abbas Lubecenfis: Domnus Abfa-feptimi mutatum eft li) 6. C. 25. feptimi mutatum eft, etiam hodiè Mozarabe nun lon vir religiofus fuit, & magni confilit feu difcre-cupatur. Hoc officium bodie quoque fervatur Tole- Romanum apud Hifpanos officium fuiffe Gothorum tempore mutatum, profitetur, etiam in opere de Hifpaniæ rebus Rodericus Archiepifcopus Toletanus: Littera Gothica, & translatio Pfalterii, & officium Miffæ inftitutum ab Ifidoro ac Leandro Pontificibus, quod cum translatione & littera dicitur Toletanum, per totam Hifpaniam fervabatur. Utique temporibus Gregorii feptimi De Ulphila, primo Gothorum per Eudoxium Conftantinopolitanum ordinato, & in Arianifmum feducto, Epifcopo fcribit in Chro An. 717. ti in fex Parochiis, & in Ecclefia Cathedrali, in tur, Circa S. Leonis noni tempora Hifpani coeperunt ] [ Synode interfuerunt, fe celebraturum, & ut meliùs caput erigere, & ejicere Saracenos. Etiam tunc ta, morefque ad facrorum Canonum normam revo cati. Infuper ne alio, quam Romano, more facræ poterit obfervaturum promifit. Ex quo vides huic preces in Ecclefia perfolverentur. Hæc fummatimlarem femper detulerunt reverentiam, ipfamque de Concilio fcripta reperimus. Verùm poftremus hic Canon non habuit pacificam exfecutionem . Etenim ad Mantuanam Alexandri fecundi Synodum venerunt Mavio Calaguritanus, ExiA. 1064. mius Aucenfis, & Fortunius Alavacenfis Epifcopus, detulerunt Gothicos fuorum rituum ac officiorum libros, & fupplicarunt approbari”. Et fuiffe à Pontifice ac Synodo approbatos, adfirmat ex vetuftis Hifpaniæ Scriptis Joannes Ma riana. Pergit D. Cardinalis Baronius: Poft hæc Epifcopi Hifpani Legati, qui Mantuano Concilio qui Mantuano Concilio interfuerant, reverfurt in Hifpanias duxerunt fecum ab Alexandro Papa decretum Legatum à la tere Hugonem Candidum, cujus auctoritate Barcinone Concilium adgregatum eft, in quo leges Gothicas, quibus Catelani utebantur, idem Legetus penitùs abrogavit, novasque fanxit, quibus hodiè populus utitur. Ut autem & Gothici ritus, adhiberi in Sacris foliti, abrogarentur ab illis obtinere non potuit, neque cogere voluit, cùm eidem in Concilio Mantuano cogniti fuiffent effe Catholici. Proindè Alexander Pontifex Mozarabicum officium fic probavit, ut tamen commendaret ac fuaderet Romanum. 25. 26. Res ita manfit ufque ad Alphonfum fextum, qui Toletanam Metropolim Saracenis eripuit, & de quo pergit Rodericus ejufdem civitatis Epifcopus Alphonfus ad inftantiam uxoris fuæ fed cun L. 3. pift. 18. Gregorius rogat atque hortatur effe perpetuam. Lib. 6. c. Regina Conftantiæ, quæ erat de partibus Gallia-placere, quòd in Ecclefits Regni tui, matris omnium Lib. 1. Ep. 83. Cujus apud Hifpanos faciendæ executionis Pontifex fuit adeò zelofus, ut Paulum Movio, nefcio cujus civitatis Epifcopum, Romam criminaliter evocatum, ac repertum innocentem, ad redeundum noluerit abfolvere, nifi fub hac conditione: Paulus Romanum ordinem in Di vinis Officiis, ficut cæteri Hifpaniæ Epifcopi, qui ipfos expungi. Verùm Gregorius plenam fui Decreti execu |