: communicare fimul, fuo tamen ordine & loco Omnes communicare poft laudatam benedictionem. Et ipfum abufum fuiffe in Hifpania correctum, docet antiqua Miffa Mozarabum. Etenim illic dicta Dominica oratione Sacerdos ftatim frangit hoftiam, & Diaconus declamat ad populum Humiliate vos ad benediclionem. Et tunc Sacerdos populo folenniter benedicit. Exindè femet ipfum communicat, deindè populum. Et hinc Guido Abbas labitur, quòd hæc poftulatio feu benedictio fuerit olim refer. vata Epifcopis. Etenim ifta benedictio erat tunc Miffalium rituum fubftantialis pars ex Apoftoli co Canone: Et plena publicæ etiam Miffa celebratio numquam fuit refervata Epifcopis, aut Presbyteris interdicta. Alter Guidonis lapfus eft, quòd dicat folos communicantes olim adfuiffe Sacramentorum confectioni, feu Miffe Sacrificio. Per communicantes intelligit eos, quibus Sanctus Cyprianus paflim fcribit effe jus communicationis, & quos antiqui Canones vocant. Perfectos, & Communicantes cum oblatione. Certum eft non hofce folos, fed etiam Confiftentes adfuiffe conficiendis Sacramentis. Etenim è Subftratione ad Confiftentiam translatio transferebat è Narthece ad Ecclefiam, dabatque jus participandi folis orationibus, feu videndi & audiendi facrificii, at non de ipfo communicandi. Tertius error eft, quod omnes tunc facrificio præfentes communicarent, aut communicare deberent. Etenim Confiftentes communicare non poterant. Et quod Perfecti, quoties aderant facrificio, debuerint de ipfo communicare, nullo poffit firmari authentico teftimonio. Fateor in multis Ecclefiis communicaffe: Verùm addo non debuiffe. Hinc enim de quotidiana populi communione fuerunt olim difparatiffimæ Sanctorum Patrum fententiæ. Nec aliud evincunt antiquæ, quarum plurimæ etiamnum fuperfunt in hodierno miffali, poft communionem Collectæ. Licet pleræque peractam populi communionem laudent, nulla tamen afferit omnem populum communicaffe. Quartus lapfus eft, quod quadrage fimum quartum Agathenfis Concilii Canonem dicat effe dumtaxat Provincialem, ideoque ejus authoritatem non poffe extendi ad omnem Ecclefiam. Etenim ipfum firmari audivimus etiam. ab aliis Synodis totius Gallicanæ Dioecefeos. Et in fcripta adversùm Chorepifcopos ad Afri canæ Ecclefiæ Antiftites Epiftola Sanctus Damafus Pontifex inter refervatas Epifcopis functiones etiam ponit: Populum benedicere. Scio Epiftolam hanc effe ftramineam & fpuriam. Quod abundè conftare poflit vel ex eo folo, quod ad Africanam Ecclefiam fcribat contra Chorepifcopos: Illa enim hos nunquam habuit. Epiftola interim eft dogmate fana, atque antiqua. E octavi fæculi foetus. Et fcripta videtur ab aliquo Hifpano. Hafce enim merces nefcio quis apud Hifpanos Saracenos negotiator Ifidorus detulit in Franciam, & cum aliis ipfam ubique per Francorum Regna feminavit Riculphus Moguntinæ Ecclefiæ tertius Epifcopus poft Sanctum Apoftolum Bonifacium. Proinde Hifpaniarum difciplinam laudat Epiftola, atque ita etiam illic benedictio populi erat folis Epifcopis refervata. Eundem fuiffe omnis Latinæ Ecclefiæ morem demonftrat avitus ritus Latina Miffa, de quo Cap. 51. Guido Abbas: Hinc & illa confuetudo apud modernos , quæ non fuit apud antiquos, inoleviffe videtur, ut in aliis temporibus etiam Presbytert poft finem Miffe benedicant, ne populum ita benedi&ione, ut communione privatum difcedere permit tant. Agit de Quadragefimalium Miffarum fuper populum benedictionibus. Quærit cur hæ folæ iftam benedictionem habeant? Et refpondet: Orationem fuper populo in Quadragefima ideò frequentamus, quia cum majorem conflictum in je juniis & orationibus contra fpirituales nequitias fumimus, neceffariò nos infantiùs Deo commendare debemus. Nam oratio poft Communionem pro folis communicantibus folet orare. Populus autem etfi quotidie in Quadragefima conveniat, non tamen quotidie, ut deberet, communicat. Ne ergo ita oratione, ut Communione careret, adjecta eft oratio fuper populum, in qua non de communicatione, fed pro populi protectione fpecialiter oratur. In Dominicis tamen diebus non dicitur, quia genuflexio vetatur, que huic orationi à populo antiquitùs perfolvebatur, vel potiùs ideo, quia omnes juxtà atteftationem Sancti Ambrofii in diebus Dominicis communicare deberent quibus & oratio poft Communionem pro benedictione fufficere poffet. Quæ ut confirmet, denuò afferit folos Communicantes feu Perfectos olim adfuiffe facrificio, & omnes de ipfo femper participaffe, ideoque orationem, quæ poft communionem dicitur, de ifto dono femper egiffe gratias. Non tantùm ad quotidianam communionem, fed etiam ad quotidianam facrificii auditionem cenfet populum fuiffe olim adftrictum, & utramque legem pedetentim per contrariam confuetudinem defecifle. Priùs legem de communicando, quàm legem de audienda miffa. Etenim per mediorum fæculorum Quadragefimas, licet communicare in dies non debuerit, quotidiè tamen ex Guidonis judicio populus debuit audire Miffam. Et communicare fingulis diebus Dominicis. Et quia tunc feria, lium Miffarum poft communionem oratio non erat populo proportionata, cenfet ille adjectam fuiffe aliam. Exindè etiam faciendæ per fingulas Dominicas communionis lex & confuetudo defecit, & novas quotidie orationes adjicere noluit Ecclefia. Hinc ne omni benedictione careret populus, inducta eft benedictio poft Ite Miffa eft. Etiam poft communionem oratio hodiè spectat paffim ad folum Celebrantem. Et hæc doctrina non caret fundamentis. Quidquid fit, certum eft hanc noviffimam Presbyteralem benedictionem fuiffe antiquis ignotam. Ejus nec antiquus Romanorum Ordo, nec Walafridus Strabo, nec Amalarius Fortunatus, nec Alcuinus Flaccus, nec Remigius Antifiodorenfis, nec Abbas Rupertus, nec quis alius ipfis antiquior meminerunt. Guido Abbas affirmat effe recentium inftitutionem. Et hinc oritur tertia quæftio, Quis hanc benedictionem induxerit? Refpondeo ejus originem poffe colligi ex Sancti Fulberti Carnutenfis Epi Cap. 21, Ep. 79, fcopi ad nefcio quem Epiftola de variis Eccle- | 90. C. Affiduè loquor de Presbyterali benedictione. Lib. 1. c. Etenim Epifcopalis, etiam poft Ite Miffa eft, benedictio eft omninò antiquiffima. De ipfa fcribit in animæ gemma Honorius Auguftodunenfis: Benedictionem Epifcopalem Martialis Epifcopus, Apoftolorum difcipulus, ex magifierio Apoftolorum tradidit. Omnino ex Apoftolorum magifterio. Etenim Simonem Pontificem, & oblata per ipfum facrificia laudat liber EcclefiaftiCap. 50. cus, & adjungit de ipforum conclufione: Tunc defcendens Simon manus fuas extulit in omnem congregationem filiorum Ifrael dare gloriam Deo à labiis fuis, & in nomine ipfius gloriari. Completo facrificio, populum folemniter benedixit; ex avito more; & elevatis manibus. Quod benedicens Pontifex manus in quatuor mundi plagas moveret, atque ita crucis fignum propheticè formaret, teftantur graviffimi Interpretes. Etiam poft fuum in noviffima Coena incruentum facrificium Chriftus Dominus dixit hymnum haud dubiè inclufit fufam in difcipulos benedi&tionem. Hinc ergò à Synagoga ufitatum, & à Chrifto Domino confirmatum morem Apoftoli tradiderunt fuis difcipulis, & Sanctus Martialis traduxit in Ecclefiam Gallicanam. Quidquid fit, effe antiquiffimam evincunt adducti Gallicani Canones. Hic præfertim Aurelianenfis: De Miffis nullus Laicorum ante difcedat, quàm Dominica dicatur oratio. Et fi Epifcopus præfens fuerit, ejus benedictio exfpectetur. Vaftas Dioecefes habet Gallicana Ecclefia, ideoque oppidorum, ac præfertim pagorum facrificio rariffimè aderant qui Çip. 63, | Epifcopi: Et tamen eorum benedictio eft populis fructuofiffima, immò fubindè necessaria. Hinc ftatuit Agathenfis Synodus: Ut cives, qui Pafcha, Natalis Domini, vel Pentecoftes feftivitatibus cum Episcopis interesse neglexerint, cùm in civitatibus communionis vel benedictionis accipiende caufa pofitos fe noffe debeant, triennio à com Cap, 35. munione priventur Ecclefiæ. Et Epaonenfis Synodus. Ut cives fuperiorum natalium nocte Pafcha at Nativitatis Domini folemnitate Epifcopos, neç intereft in quibus civitatibus pofitos, accipiendo benedictionis defiderio noverint expetendos. Quod ipfum, licèt accipienda benedictionis non fa ciant expreffam memoriam, fanciunt Synodus Arvernenfis, quarta Aurelianenfis, prima Matifconenfis, & tertia Lugdunenfis. Mandant ut omnes totius Diœcefeos honorati cives tribus iftis anni feftivitatibus conveniant ad folemne fui Epifcopi facrificium, atque ita non tantùm pro fefe, fed etiam pro fuis oppidis & pagis accipiant ejus benedictionem. Epaonenfis Synodus addidit: Nec intereft in quibus Civitatibus pofitos. Quidam exiftimabant fe non adftringi nifi ad civitatis & Cathedralis Bafilicæ acceffum. Hunc fenfum improbat Synodus, mandatque Epifcopum, in quocumque fuæ Diœcefeos loco tunc fynaxim celebraret, accedi. Et hinc intelliges quintum Canonem tertiæ Lugdunenfis Sy. nodi Ut nullus Epifcoporum Natalem Domini, aut Pafcha alibi nifi ad Ecclefiam fuam, præter infirmitatis incurfum, aut ordinem Regium, celebrare præfumat. Statuitur hoc non tantùm in Cathedralis civitatis, fed etiam in gratiam honora torum in omni Diœcefi civium, qui iftis feftis debebant benedictionem accedere. Verùm hic acceffus fuit difficultatibus & incommodis obnoxius: Hinc pedetentim abiit in defuetudinem. Et tunc Parochiales Presbyteri cœperunt fuæ plebi in Miffa benedicere. Primò in magnis duntaxat feftivitatibus, deindè ad fingulas Miffas pu blicas. Et ifte mos tandem ubique obtinuit. Hanc credo effe veram Presbyteralis benedictionis originem. Interim Epifcopalis benedictio femper mansit in fua dignitate, femper retinuit plures characte res, quibus Presbyteralem benedictionem fuperemineret. Et tunc nata eft famofa harum benedictionum diftinctio. Et iftorum characterum Epifcopi femper fuerunt zelofiffimi. Joannes decimus octavus, quem alii vigefimum dicunt, primus incœpit Abbatibus permittere ornamenta Pontificalia: Et quanto impetu Epifcopi intercefferint, docent plura tragica exempla. Et ta men ifti privilegio necdum inerat facultas Epifcopalis benedictionis. Hinc enim adversùm infulatos Abbates declamat in litteris ad Henricum Senonenfem Archiepifcopum Sanctus Bernardus: Cur non facros ordines celebratis, & datis benedi Ep. 42, Aliones in populis? Omninò videtur loqui non de Presbyterali benedictione, fed de Epifcopali, Ipfam non minùs quàm facrorum Ordinum collationem cenfet Epifcopali dignitati reservatam. Primum hujus benedictionis dandæ privilegium Petro Cavenfis apud Salernum celeberrimi Monafterii Prælato donavit Urbanus fecundus. Habeş diplo urbis Epifcopus, cum hujus rei, ut recens ordina- A 1092. diploma apud Dominum Cardinalem Baronium. Etenim Epifcopalis benedictio eft jurifdictionis fpecies, ideoque exerceri non poteft extra territorium. Hinc Apoftolicæ Sedis Legatum ad Conftantinopolitanam Ecclefiam pro curanda Ecclefiarum unione, quod occurrenti populo publicè benediceret, admodùm difplicuiffe, ac fuiffe folemniter prohibitum, fcribit in Florentini Concilii Hiftoria Sylvefter Sguropulus, & adjungit caufam: Quod id à Legato Romano in aliena Provincia ac jurisdictione audacter nimis tentaretur . Nempè juxta Eufebianæ factionis devia principia fchifmatici Græci jurisdictionem Romani Epifcopi circumfcribunt intra Occidentis Patriarchatum. Porrò Jofephum Conftantinopolitanum Patriarcham, qui Ferrariam advectus omni populo etiam benedicebat, fimili modo Eugenius quartus rectè compefcuit. Etenim Græcorum Patriarchæ numquam aliquid potuerunt extra fuas Diœcefes. Ex eodem principio de recens per Metropolitam aut Patriarcham in quavis civitate confecrato Epifcopo fcribit in libro de facris Ordinationibus Simeon Archiepifcopus Thef falonicenfis: Populus'accedens, atque etiam Cleriei facrati ofculantur Ordinati manum, & benedicuntur qui cum fide concurrunt. Cum enim fit recens ordinatus, totus eft purgatus ac illuminatus, gratiaque in hac nova confecratione abundantiùs ab iis fuppeditatur, qui eam fupernè acceperunt. Neque Etiam tune benedicere probibetur, licet alterius fit Objecta nobis San&ti Hieronymi Epistola eft ftraminea, & manifeftè fpuria, indigna Sancto Hieronymo. Etiam Narbonenfis Ecclefia nullum habuit Rufticum Epifcopum ufque ad tempora Magni Leonis Pontificis. Hujus ad Gallia ac Germaniæ Antiftites Epistola est etiam graviter fufpecta de fpuriis natalibus. Neutra interim Epiftola nobis adverfatur, Utraque firmat avitam Epifcopi fuper Presbyteros & omnes ipforum facras functiones poteftatem. Loquitur cum Laodicenfi Concilio: Non oportet Presbyteros ante proceffionem Epifcopi introire Sacrarium & federe, fed cum Epifcopo debent introire vel federe. Presby Cap. sa teri præter Epifcopi confilium nihil agant. Et cum Apoftolico Canone: Presbyteri præter Epifcopum nihil agere pertentent. Nam Domini populus ipfi Cap.40. commiffus eft. Et cum Sancto Papa Gelafio in litteris ad Lucaniæ Epifcopos: Presbyteri, præfente quolibet Antiftite, nifi fortaffe jubeantur, vel orationis, vel facræ actionis fupplendæ fibi non præ 57. jubeantur, aut federe præfumant, aut veneranda Quarta quæftio eft, Quæ fit virtus & quis effe- Cap. 27. من que exutus utroque jure. Hinc ipfum populus & in Cathedra federe voluit, & ab ipfo fedente folemniter benedici. Ita demonftravit iniquum Theophili judicium à fe contemni tanquam convicium, & exfufflari. Eidem principio nituntur quæ fcribit in libro de facris otdinationibus Simeon Archiepifcopus Theffalonicenfis: Hanc Divinam pacem, qui zelofæ funt fidei, & verè Chriftiani, audire defiderant ab Epifcopo. Et qui fciunt, que fit falutatio illa pacis, orant facros fciunt Epifcopos, quamdiu vivunt, federe in throno, pacem ipfis dicere & precari, ut fcriptum eft in vita Magni Petri Alexandrini, qui fæpè verecundabatur boc facere, reverens virtutem quæ eft in throno Epifcopali, quam fæpiùs corde puro confpiciebat. Poft mortem etiam magno cum defiderio petierunt videre Paftores fuos mortuos in throno fuo fedentes boc modo credentes fe Divina pace frui. Hoc ergò accidit Alexandria in Divino illo Petro poft ejus cœdem. Et in urbe Regia in Patre Sancto Chryfoftomo, quem longo pofi mortem tempore in throno fuo collocarunt, cuique tunc, ut dicunt, Divina gratia aperuit labia, & illud, Pax vobis, pronunciavit. Sancti Epifcopi fui Joannis, licèt jam pridem defuncti, degradationem fuiffe ab Innocentio Papa legitimè exfufflatam profiteri iterùm hoc modo voluit Conftantinopolitanus populus, & Divina Clementia ifto miraculo confirmavit. Factum id fuit, dum à Sancto Patriarcha Proclo perfuafus Imperator Theodofius parentum fuorum in tantum virum delicta conatus eft purgare per poenitentiam, & fanctum cadaver gloriosè reduxit in Regiam civitatem. Alia fuit caufa Sancti Petri Patriarchæ Alexandrini. Gloriofum ille fub Diocletiano Principe confummavit Martyrium: Antequam fepeliretur, ejus poftremam benedictionem flagitavit populus, ac impetravit. Cap. 9. ibi non eft optantis emphafis, fignificans, Fiat,, à fundenda in populum benedictione dumtaxat Notanda funt grandia encomia, quæ Epifcopali benedictioni adfcribit memoratus Theffalonicenfium Epifcopus. Eam affirmat effe Divinam pacem, quam omnes fidei zelotæ & veri Chriftiani defiderant. A Sancto Gregorio Nazianzeno titulari dilectam pacem, re & nomine dulcem, quam ipfe & dare & accipere femper dilexerit. Effe dictionem maximè potentem & efficacem, cujus virtus ignoretur ab hodierno populo. Ejus effectum effe noftram cum Chrifto Domino unionem. Addit etiam in Epifcopali throno effe Divinam ac mirandam virtutem, ipfam quandoque fuiffe revelatam Sancto Petro Alexan drino, ideoque illum præ reverentia frequenter timuiffe in eo federe. Et profequitur: Epifcopo fedente in throno, qui ei fubfunt Sacrati Laici, fantes fixis oculis in eum velut in Chri Et hinc intellige mentem Hermia Zozomeni, fcribentis de Sancto Joanne Chryfoftomo, per Theophilum Alexandriæ Patriarcham iniquè degradato, iniquè relegato per Arcadium Imat per indignitate facinoris indiftum cœlo infidentem intueantur. Loquitur ex Sanperatorem, gnatum populum violenter reducto in Regiam civitatem, atque Epifcopale Palatium: Ducunt cap. 10. Joannem ad Ecclefiam, & compulerunt illum populo benedi&ionem impartiri, & in Epifcopali Sede confidere. Egerunt ex laudato Magni Bafilii Canone. Hinc enim in leviora lapfum Presbyterum permittit effe participem fuæ Cathedræ, & Lib 8. &to Martyre Ignatio. Qui in fuis epiftolis fre- dam, non minùs quàm ad perficiendam facrofanctæ Euchariftia confecrationem, Diaconus populum folemniter parabat, alta voce declamans: Attendamus. Noftra Latina formula eft fanctiffimæ Trinitatis invocatio, & ad ipfam Epifcopus præfatur: Adjutorium noftrum in nomine Domini. Et Chorus refpondet: Qui fecit celum & terram. Uti ad conficiendam Euchariftiam, ita etiam ad impartiendam populo benedictionem noftri Epifcopi implorant affiftentiam Divine Omnipotentiæ. Ita profitentur, quod & Chorus fuo Refponfo confirmat, magnam illi ineffe virtutem, magna Mysteria. Pergit Simeon: Omnes capita inclinantes respondent, Cum Spiritu tuo. Graviter lamentatur hujus benedictionis virtutes jam paffim ignorari à populis, non attendi ad ipfam in Ecclefia, & quafi contemni . Affirmat id procurari à malignis Diaboli artibus. Et rectè. Epifcopus dicit alta voce: Pax omnibus, vel, Pax Eximios Epifcopalis, ac etiam Monachalis benedictionis effectus adducit in Monaftica historia Theodoretus. Etenim Sanctus ibi Jacobus Nifibenus Epifcopus, qui deridentibus fe tranfeuntem puellis & fontem exficcaverat, & cæfariei canitiem induxerat, & aquas & capillis colo Proindè fuper ftantem, & fola capita inclinantem populum olim fundebatur ifta benedi &tio. Rationem dat Agathenfis Synodus: In con clufione Matutinarum vel Vespertinarum Miffarum, poft Hymnos capitella de Pfalmis dicantur, & plebs collecta oratione ad Vefperam ab Epifcopo cum benedictione dimittatur. Mandat non folùm in Matutinis, fed etiam in Vefpertinis, quæ in jejunio-frem, data per crucis fignum benedictione, rerum diebus fiebant, Miffis benedici populum, & cum benedictione dimitti. Porrò foli Perfecti & Confiftentes aderant Millis: Et hi ftabant etiam ad confecrationem. Genuflexos benedici erat Subftratorum. Hinc ftatuit etiam prima AraufiCap. 29 cana Synodus: A fidelium benedictione, etiam inter Cap. 1. 20 Cap. 36. ftituit. Acacius Bercheenfis in prima Syria Epi- amiferat. Et de Sancto Sabba Abbate, rogato ut fterilem Theodora Imperatricis uterum benediceret, fcribit ejus vita, quòd ipfi falutem & ifofpitatem apprecatus fuerit, & addiderit de poftulata benedictione uteri: Deus non finet aliquem domefticas orationes, in quantum caveri poteft, fegregandi, informandique funt Catechumeni, ut se revocent, fignandos vel benedicendos femotim of ferant. De indifciplinatis hæreticorum Collectis fcribit in Præfcriptionum libro Tertullianus: Cap. 41. Quis Catechumenus, quis fidelis, incertum eft. Pariter adeunt, pariter audiunt, pariter orånt. Proindè & pariter benedicuntur. Iftam confufionem fuiffe in Gallicana Ecclefia aliquando graffatam, numquam credidero. Quare Canon non de Epi-ejus benedictione Saulo refunderentur oculi, quos fcopali intra Ecclefiam, fed de data per publicam aut privatam proceffionem benedictione loquitur. Hine addit: Etiam inter domefticas orationes. Etiam illic vult inter fidelem & Catechumenum difcerni. Catechumeni, ut per Adamum lapfi, & per Chriftum Dominum necdum erecti, debe-fructum ex eo edi, ne ipfe quoque guftet Severi dogbant profirati benedictionem accipere. Notandus eft & hic ejufdem Concilii Canon: Diacone omnimodis non ordinandæ. Si quæ jam funt, benedidioni, quæ populo impenditur; capita fubmittant. Denuò affirmat Epifcopalem in Ecclefia benedi&tionem fuiffe impenfam ftantibus, inclinantibus fola capita. Item affirmat non Ciero fuiffe impenfam, fed foli populo. Nempe Clerus intra facrum tribunal affidebat aut adftabat Epifcopo, ideoque ejus benedictioni cooperabatur, ipfam non accipiebat. Aliter tamen fuifle factum in Orientali Ecclefia, oftendunt hæc verba Simeonis Theffalonicenfis: Epifcopo fedente in throno, qui et fubfunt Sacrati laici, ftante: fixis oculis in eum, velut in Chriftum Dominum cælo infidentem, intuentur. Et cum Diaconus profert, Attendamus mata, & deteriores, quàm priùs fub Anaftafio, Eutychiano Imperatore, tumultus conturbent Dei Ecclefiam. Nempè Sanctus Sabbas habebat benedicendi Charifma, & à Spiritu Sancto fuit ve titus ipfum in malignum Eutychianæ mulieris uterum expendere. Eandem gratiam habuit Sanctus Columba, Hyberniæ Abbas, ideoque Domnalum Aidonis Regis filium benedicens addidit: Hic fuper omnes fratres fuos fuperftes erit, Rex valde famofus, nec unquam in manus inimi❤ corum tradetur. Quod etiam hominem tenaciflimum fua benedictione liberarit ab avaritia vitio, in ejus vita teftatur Adamannus. Etiam Sanctus Columbanus Lexovienfium Abbas adquofvis donabat poftulata benedictione, ditque ejus vita apud Laurentium Surium: Tanta |