tum eft errare. Etenim Cardinalis Benno affir- ut Hildebrandum tunc Cluniaci fuiffe Priorem, Septimi noftri Gregorii, quem magno Gre- à Gregorius ergò non fuit Thufcus & Suanenfis, Quinta quæftio eft, Ad quam civitatem deportatus, & ubinam defunctus fuerit fextus Gregorius? Refpondeo abductum in Germaniam, Civitatem verò aut locum ignorari. Cardinalis Benno affirmat degradatum Benedictum tunc fuiffe in Italia adhuc tumultuatum, & per litteras difcipuli fui Hildebrandi ea, quæ in Palatio Imperatoris gerebantur, refcuffe. Quod fi verum fit, videtur Gregorius non certo loco cicumfcriptum, fed cum Principis comitatu ambulatorium habuiffe exilium. Verùm Benno toties mentitur fplendidè, ut etiam vera dicenti Ton poffit credi. Quidquid fit, certum eft Gregorium in Germania effe defunctum. Et quidem fub Pontificatu fecundi Damafi. Quod fecundo Clementi fupervixerit, demonftrat laudata epiftola Wazonis Epifcopi Leodienfis. Non fupervixiffe Damafo evincit Fratris Hildebrandi receffus ad Cluniacenfe Monafterium, & ejufveftigatas ftudiofiffimè in aclum referre curavit. dem iftic promotio ad officium Prioris. Vivum Gregorium fuiffe ab ipfo derelictum quis credat? Et hinc utcumque vera credo hæc Bennonis Cardinalis verba: Hildebrandus relicto Monaflerio, Santi Joannis ante portam Latinam Archipresbytero Joanni Gratiano adhæfit. Hen ricus fextum Gregorium cum Hildebrando difcipulo fuo in Theutonicas partes deportatione dim-fitum ferviendi Deo. More enim tunc ufitato Sannavit. Defuncto in exilio fexto Gregorio, Hildebrandus perfidiæ fimul & pecuniæ ejus hæves fuit. An cum Gregorio deportatus, an spontaneum in exilium dumtaxat comitatus fuerit Hildebrandus, ignoro. Et certum eft folius pecunix, nullius perfidiæ fuiffe hæredem, fi tamen pecu. nias habuerit Gregorius. Et hinc lucet Guiliel mum Malmesberienfis Monafterii Bibliothecarium, qui Gregorium Romæ defunctum, & de reformanda Ecclefia affirmat multa ad Cardinales fuiffe in lecto concionatum, omninò errare. Interim poft Gregorii mortem redire Romam Hildebrandus timuit: Aut Auguflum deportationis Edictum prævaricari noluit, aut certè fuo Gregorio fuperordinatos Pontifices accedere. Ut poftmodo cum Sancto Leone nono rediret Romam, exilii fententiam fuiffe ad magnas preces relaxatam ab Henrico Imperatore affirmat Benno Cardinalis. At longè aliud fcribit Otho Epifcopus Frifingenfis: Scribit aus Auguftinus cum Baptifmo fufceperat Monachifmum. Gregorius putatur fuiffe profeffus in Monafterio Sancti Laurentii extra muros. Porrò decem Pontifices, fub quibus Apoftolicas traditiones didicit, funt Benedictus nonus, Sylvefter tertius, Gregorius fextus, Clemens fecundus, Damafus fecundus, Leo nonus, Victor fecundus, Stephanus nonus Nicolaus fecundus, & fecundus Alexander Nefcio tamen, an Clemens & Damafus, fub quibus exulavit Gregorius, fint adnumerandi. Adnumerari forfan debent Benedictus octavus, ac Joannes vigefimus. Quis illum Clero adfcripferit, ignoratur. Si Cardinali Bennoni fit ulla fides, ipfum ex Monafterio extraxit, ac in fuam familiam retulit Cardinalis Joannes Gratia nus. Hoc eft antiquum privilegium, non tantum Epifcoporum, fed etiam Romanorum Cardinalium. Etenim quod Magnus Gregorius, Con Lib. 1. &27. Lib. 2. сар. I. Ep. 195. 196. Conftantinopoli acturus Pelagii fecundi Diaconum Apocrifarium, folatii caufa fecum duxerit cap. 26. plures Monachos, teftantur in ejus vita Joannes Diaconus, ac in Anglicana hiftoria venerabilis Beda. Arnaldum Brixienfem Monachum, qui pofteà apoftatavit ad peffimas hærefes, fuiffe Guidonis Cardinalis Legati domefticum fcribit Sanctus Bernardus. Plura funt ejufmodi exempla. Etiam apud Græcos. Hi illos appellant Syncellos, inter quos fuit Protofyncellus magnæ dignitatis. Quare Joannes Gratianus in fextum Gregorium promotus poffit Fratrem Hildebrandum creaffe Romanæ Ecclefiæ Subdiacoaum. Ipfum enim à prima juventute fuiffe adfcriptum Chriftianæ Clericorum militiæ, teftatur Hugo Flaviniacenfis. Alii malunt hunc gradum illi datum à Sancto Leone nono Quod ipfum hic creaverit unum è cuftodibus Altaris Bea ti Petri, affirmat Cardinalis Benno. Ex ifto igi tur fonte Hildebrandus dilexit fextum Gregorium, & cum ipfo profectus eft in voluntarium exilium. Porrò fexti Gregorii reparatio eft unum è feptimi Gregorii Decretis: Hinc ipfam duxi exponendam ac illuftrandam. Cap. 9. nit etiam hoc cunctis gentilibus ufitatum votum: Benedicat te Deus: Hocce teftimonium affirmat apud nos Chriftianos effe fummum difciplinæ & converfationis Sacramentum, & adjungit de gentibus: Benedicat te Deus, tam facilè pronuncias, quàm Chriftiano neceffe eft. Quod jurgantes Pagani fibi mutuò paffim ingererent uti fummum maledictum, Jupiter fit tibi iratus, teftatur in libro de Idololatria. Et nefcio quem Chriftianum, qui maledicto regefferat, Immò tibi, graviffimè increpat, uti falfa Divinitatis comprobatorem. Et profequitur: Æquè benedici per Deos nationum Chrifto initiatus non fuftinebit, ut femper reji ciat immundam benedictionem, & eam fibi in Deum convertens emundet. Benedici per Deos nationum eft maledici per Deum. Si cui dedero eleemofynam, vel aliquid præftitero beneficii, & ille mihi Deos fuos, vel Colonie Genium, propitios imprecetur, jam oblatio mea vel operatio Idolorum honor erit, per que benedictionis gratiam compenfat. Uti Chritiani mendici pro accepta eleemofyna reddunt, Dominus Deus, aut talis vel talis Sanctus tibi benedicat, ita gentiles reddebant, Benedicat tibi Jupiter, civitatis Genius, aut quis alius falfus Deus. Nempè hæc benedictio eft omni homini communis, omni animæ naturale de Deo teftimonium, quòd pagana cœcitas frequenter detorfit in fua dæmonia, & Chriftiana juftitia red Sacerdotalis Benedictionis antiquitas, for-didit Divinæ Majeftati. Huc etiam facit nofter ma, fructus exponuntur . Un&tos hifce fuis Decretis obedientes Germaniæ populos Gregorius nofter donat Apoftolica benedictione, & in præfenti vita, & in futura. Hinc Sacerdotalis benedictionis virtus venit exponenda. Quæftio prima eft, An iftius benedictionis mos fit antiquus in Ecclefia? Refpondeo effe antiquiffimum, è Synagoga mutuatum per Apoftolos, imò per ipfum Chrifum Dominum, ac introductum in Ecclefias. Etenim Melchifedech benedixit Abrahæ: Non quia Rex erat Salem, fed quia Sacerdos Dei Altiffimi. Et Levitici liber habet: Aaron extendens manum ad populum benedixit ei. Et de moriente Moyfe fcribit liber Deuteronomii: Hæc eft benedictio, qua benedixit Moyfes, homo Dei, filiis Ifrael ante mortem fuam. Etiam Heli Pontifex benedixit Elcana & uxori ejus. In pluribus antiqui inftrumenti locis leguntur Sacerdotes, ac etiam Reges populo benedixiffe. Quin & Gentiles Athenienfes Philippum Macedonia Regem, dum fuæ Reipublicæ hoftem declarabant, jufferunt per fuos Sacerdotes maledici, & execrari cum fuis liberis, Majoribus, exercitu, & omni populo. Per fuos Sacerdotes, dum propriæ Reipublicæ in facrificio benè precarentur. Lib. 1. c. Habes hæc in quarta Decade Titi Livii. Etiam Balac Moabitarum Rex, qui Ballaam Ariolum pretio conduxit ad maledicendum Ifraeli, erat Gentilis. Hæc benedictio eft unum ex animæ teftimoniis, quæ omni homini demonftrant De um, & ipfum faciunt effe naturaliter Chriftianum. Ita loquitur Tertullianus in libro de teftimonio Animæ. Inter ifta teftimonia ibidem po 44. Cap. z. Pfalmus: Et non dixerunt qui præteribant, Benedictio Domini fuper vos. Exponit Sanctus Auguftinus: Noftis Fratres, quando tranfitur per ope rantes, eft confuetudo, ut dicatur illis, Benedictio Domini fuper vos. Et magis ifta confuetudo erat in gente Judæorum. Nemo tranfibat, & videbat aliquos facere aliquod opus in agro vel in vinea, vel in meffe, vel aliquid ejufmodi: Non licebat tranfire fine benedictions. Non tantùm per Sacerdotes, fed etiam per quemvis hominem data benedictio eft apud omne hominum genus adeò antiqua & familiaris. > Cap. 19. Quod hunc Sacerdotalis præfertim benedictionis morem ipfe Sacerdos Deus in Ecclefiam induxerit, affirmat in Evangelio Sanctus Lucas, de ipfo in Cœlum adfcendente fcribens: Elevatis manibus benedixit eis. Et hæc Sancti Matthæi verba: Tunc oblati funt ei parvuli, ut manus eis imponeret, & oraret, difcipuli autem increpabant eos. Commentatur Sanctus Hieronymus: Non quò nollent Salvatoris & manu & voce benedici, fed quoniam necdum habentes plenissimam fidem, putarent eum in fimilitudinem hominum, offerentium importunitate laffari. Proindè ifta benedictio erat vocalis orationis fpecies, fiebatque & manu & voce. Undè & in libris de Baptifmo fcribit San&tus Auguftinus: Quid eft manus impofitio, nife Lib. 3. c. oratio fuper bominem? Et ejufmodi eft omnis ri- 16. tualis Sacerdotalium manuum impofitio. Et inter iftos, quibus Dominus manum imposuit, parvulos fuiffe Sanctum Martyrem Ignatium Græci conftanter credunt, fcribitque hac de re in marginalibus ad octavam Synodum fcholiis Anaftafius Romanæ Ecclefiæ Bibliothecarius: Tra. dunt Græci, quod parvulus, quem Dominus advocatum ftatuit in medio dicens, Nifi converfi fue ter excipis, caput benedictioni fubmittis. Et duos fe- Sacra vitis, & efficiamini ficut hic parvulus, c. Ife tur authentica illius vita. Et ad ejus filium ac Et quidem Sacerdotales benedictiones in Ecclefia femper frequentarunt non tantùm pueritia & plebs, fed ipfum etiam Imperium: Eam à quibufcumque Epifcopis femper petiverunt, Etenim de primi Chriftiani Imperatoris Conftantini Magni in Sanctum Armeniorum Patriarcham Gregorium, intra ipfam Romanam urbem, reverentia fcribit antiquus in Romano Sanctæ Mariæ Ægyptiaca Archivo refervatus liber: ConCap. 2. flantinus, flexis ante Gregorium genibus, benedidionem ab ipfo bumiliter expetebat. Hujus libri fragmentum exftat apud Clementem Galanum in opere de concordia Armeniæ Ecclefiæ cum Romana. Quòd item à Sancto Nicolao Myrenfi Epifcopo, licet abfente, & fe & fuos filios benedici poftularit idem Princeps, tefta Provinciales Epifcopos, fed etiam Sanctum Ana Patriarcham Conftantinopolitanum ejecit ac de- Nec tantùm Patriarchis aut Epifcopis, fed etiam fimplicibus Monachis exhibuerunt iftam Cap. 17. pietatem. Lucet per exemplum Sabba Abbatis, & Theodori Sicæotæ. Et de Joanne Monacho, apud Lycum urbem Anachoreta inclufo, fcribit in libro de agenda pro mortuis cura Sanctus Auguftinus: Joannem Monachum de belli civilis eventu major Theodofius confuluit Imperator. Habebat quippè etiam Prophetiam. Rem latiùs exponit in Laufiaca hiftoria Palladius Helenopolitanus Epifcopus, addens quòd cuncti acCap. 43. cedentes ejus benedictionem peterent, & ipfet illam impartiretur per feneftram. Nec aliter, quòd ille fuam cellam nemini referaret, Imperator accepit. Quòd ejus filius & fucceffor Arcadius ab Arfenio Monacho, quem fuum olim Magiftrum adolefcens offenderat, & veniam & benedictionem petierit, habes apud Lib. I. Simeonem Metaphraftem. Et de hujus filio & cap. 13. fucceffore Theodofio fcribit Evagrius Epiphanienfis: Imperator oravit acrium Martyrem, primum ftylitem Leonem, ut nominatim pro ipfo Deum obfecraret, atque fua ipfum impartiret benedictione. Et Leonem Auguftum, quòd in vili habitu Danielem Stylitem accefferit, atque ejus benedictionem petierit, laudat Nicepho Lib. 15. rus Calixtus. Et de Odoacro Erulorum Rege fcribit Sigebertus Gemblacenfis: Odoacer cum multa multarum gentium multitudine ab extremis Pannonia finibus Italiam petit, qui per Noricum iter faciens, Beati Severini, cujus nomen tunc ibi celebrabatur, benedictionem petiit, & ab cip. 22. Pin. 473. ILib. 6. 2p. 3. Ep. 61. cap. 4. Cap. 2. Cap. 12. ventura fibi didicit. Latiùs hæc defcribit Eutropius. Severinus erat Anachoreta. Et in ifta pietate Odoacer Romanos Imperatores fuit imitatus. ticum daret. Et de fuperiùs laudato Simeone Stylita, & per ipfum converfis ad Chriftum Dominum Agarenis: Juffit ille, ut ad me accederent, Sacerdotalem benedictionem acciperent, maximum illos dicens ex ea fructum percepturos. Quomodo paternam benedictionem ambierint, & de ipfa jurgati fuerint Jacob & Efau, omnes novimus. Eodem modo de Simeonis ad fuos Phylarchos tranfmittenda benedictione certaffe Agarenorum Tribus & Legatos refert ibidem Theodoretus. Et de Sancto Joanne Chryfoftomo, per Theophili Patriarchæ Alexandrini factionem relegato, ac per pium populum violenter redu&to, fcribit Hermias Zozomenus: Compulerunt Lib. 8. illum & populo benedictionem impartiri, & in Epi- cap. 18. fcopali Cathedra confidere fcopali Cathedra confidere. Utique cives Conftantinopolitani. Quinimmò quòd etiam defunai à fucceffore Proclo honorificè reductum cadaver Epifcopali throno locaverint, ab ipfo petierint benedictionem, ac per miraculum impetraverint, affirmant graviflimi Scriptores. Quam ipfam fideles Alexandrinos à Sancti Pe tri Epifcopi fui & Martyris cadavere obtinuiffe teftatur in libro de Sacris ordinationibus Simeon Archiepifcopus Theffalonicenfis. Quòd item Sanctus Narciffus Gerundenfis Epifcopus poft multos fepulturæ annos fuerit integer, ad benedicentis morem extenfa dextera > repertus, recentem il. Cap. 9. teftatur Auguftanum Chronicum. Et laudatus A. 1066, Joannes in vigefima fuper Apoftolicam ad Ephefios Epiftolam homilia declamat ad fuum po. pulum: Si fanctum quempiam inveneris, qui poffit domui vefire benedicere, & pedum ingreffu valeat univerfam inferre Dei benedictionem lum voca. Quòd nempè iftiufmodi Clericorum aut Monachorum, dum ingrediuntur, fit efficax atque prima vox: Pax buic domui. Ita illis mandat Canon Evangelicus. Quod om nem Imperatoris Juftiniani bellicam claflem, profecturam in Africæ occupatores Widalos, Epiphanius Patriarcha Conftantinopolitanus folemniter in littore benedixerit, fcribit in libris de Wandalico ejufdem Principis bello Procopius Cæfarienfis. Et adjungit: Epiphanius Lib. 1. Deum precatus, militem quemdam à Baptifmo cap. 11. modò confortem factum nominis Chrifliani, in navem immifit. Eo ritu fignifi cavit omnem in Barbaros hæreticos pugnaturum militem debere effe fimilis fanctimonia: A folo tali exercitu poffe fperari victoriam. Et quòd ab exilio redeuntem Sanctum Fulgentium omnis Carthaginenfis populus fummo honore fufceperit, & certatim ejus benedictionem accepturus accurrerit, teftatur in ejus vita Ferrandus iftius Ecclefiæ Diaconus. Et de Clericis atque Cap. 29. civibus Tungrenfibus, fanctum fuum Epifcopum Servatium ufque Mofa Trajectum, quò ille ex Divina revelatione moriturus abibat, comitantibus fcribit Sanctus Gregorius Epifcopus Turonenfis: Accepta benedictione cum ofculis, redierunt. Et de Stephano fexto fcribit liber Pontificalis Cùm fama ejus nominis atque actuum tam per Orientales, quàm Occidentales partes diffamaretur, penè omnes ad eum accurre• bant, ut ejus benedictionem perciperent. Et de San. Eandem conftanter tenuerunt Romanorum de dato Turonenfi Gregorio, Epifcopalem benedi- Gothis, licet Arianis, fuiffe iftam pietatem . to Theodoro Sicæorum Archi-Mandrita fcribit, ejus vita: Multæ turbæ accurebant, ut benedictionem fufciperent. Eadem de caufa ipfum acceffit cam fuis cuftodibus illuftris vir Georgius Cappadox, dum vinctus ducebatur ad Imperatorem. Et Græcorum Proceres apud Ferrariam antequam Eugenium quartum Pontificem accederent, à fuo Patriarcha Jofepho poftulabant benedictionem. Quò nempè Divina Clementia illis daret benè loquendi gratiam. Ita fcribit infquallentibus exponamus. Ex quo lucet etiam Florentini Concilii hiftoria Sylvefter SguropuLib. 4. lus. Et de equitante per Ferrarienfem civitatem cap. 18. Patriarcha : Obviis quibufcumque benedixit. Et adjungit hanc querimoniam: Non erant alii quàm Cap. 24. Sartores, calcearii, ac viliun gausapinarum confarcinatores. Quòd nempè Conftantinopoli non fola plebs, fed etiam fuprema Nobilitas ad tran feuntis Patriarchæ benedictionem accurreret. Hinc de eodem ad Florentinam Synodum proficifcente Jofepho fcribit: Patriarcha occurfanti multitudini benedixit pro more, faufta omnia comprecatus. Et ita intravit navem. Etiam de Papali, Conftantinopolim intrante, Legato fcribit: Quacumque itabat, in plateis occurfantes liberrimè benedixit. Conftantinopolitani populi pietatem exponit in Turco Græcia Martinus Crufius: Laicus in publico Sacerdotem obvium habens, reverenter capite nudato, & corpore inflexo, ab co petit, Benedic mihi Domine. Sacerdos autem manu capiti ejus impofita dicit, Dominus tibi benedi Cap. 1. Lib. 3. cap. 9. Fol. 44. Lib. 6. eap. 5. cat. A. 752. A. 800. Pietatem etiam in Magni Caroli genus traduxit Francorum Apoftolus Bonifacius. Etenim de Stephano fecundo Pontifice, qui ob ejectos è Sancti Petri patrimonio Longobardos acturus gratias Regi Pippino iverat in Franciam, fcribit Sigebertus Gemblacenfis : Pippinus à Stephano Papa cum filiis fuis Carolomanno & Carolo in Regem ungitur, & per eos generatio eorum in hæreditatem Regalis fucceffionis in perpetuum benedicitur Solemnes litteras, quibus id teftatur A. 753. ipfe Stephanus, fuis Annalibus inferuit Abbas Regino. Et addit de filio Pippini Magno Carolo: Rex oratione ad limina Apoftolorum comple- A. 787. ta, & benedictione percepta, in Franciam greffum dirigit. Et infrà: Leo Papa Carolum data bene. dictione in Bafilicam Sandi Petri Apoftoli introduxit. Quæ omnia confirmat Annalista Aftrologus. Et addit de Caroli filio Ludovico Pio Imperatore moribundo: Ludovicus, inftante mi- A. 842 grationis articulo, Drogonem Metenfem Epifcopum accerfit, benedici petivit, & quæ folent agi in egreffu anime, fieri poftulavit. Humani generis hoftem videbat fibi adftantem & adversùm extremas ejus tentationes fupplicabat Epifcopali benedictione armari. Quòd moribundi fideles paffim videant tentatorem, ideoque tunc quàm maximè indigeant ifto clypeo, docent exempla plurima exempla plurima, firmatque in Dialogorum libris Magnus Gregorius. Et ad Ludovici ne potem Lotharium Regem fcripfit Nicolaus primus Apoftolatus noftri Legatos Excellentia vefira digno bonore fufcipiat, & familiaritatis Epift. 6. eis locum concedat ut cùm ad nos fuerint reverfi, digna nobis de parte veftra nunciantes, Apoftolicæ vos benedictionis munere ditare pos mus. Spiritualium divitiarum adeò plena tunc cenfebatur Apoftolica benedictio , ut per ejus promillionem aut fufpenfionem Romani Pontifices cogerent Francorum Reges ad fibi obediendum. Quin & adversùs Guilielmum, Adelæ Carnutenfis Comitiffe ex Stephano Comite primogenitum qui in Ecclefiafticam libertatem Herodianè conjuraverat, ad fuum Metropolitam Daimbertum fcripfit Sanctus Ivo Car nutenfis Epifcopus: Nolui pofteà in præfentia Ep. 134 bujufmodi conjuratorum Divina Sacramenta traare, nec fuper eos benedictionem Epifcopalem Eandem pietatem probarunt, admiferunt, & infigniter cuftodierunt etiam Barbarorum Reges, qui Romanum lacerarunt Imperium. Quòd ipfam Odoacer Erulorum in Italia Rex executus fuerit apud Sanctum Severinum Monachum, jam audivimus ab Eutropio & Gemblacenfi Sigeberto. Et de Chilperico Francorum Rege fcribit in eorundem hiftoria Sanctus Gregorius Epifcopus Turonenfis: Rex ad me converfus poftulat, ut accepta benedictione difcederet. Dicam, inquit, tibi • Sacerdos quod dixit Jacob ad Angelum, qui ei loquebatur: Non dimittam te, nifi benedixeris mihi. Nempè fine petita & ob tenta benedictione Chilpericus, licet non admodum Sanctus, numquam confueverat ab Epifcopis difcedere. Utique Romano more, quem fupra audivimus obfervari etiam ab Impe ratore Juftiniano. Et de Guntramno Rege, cum Epifcopis convivante apud Aureliam, fcribit idem Gregorius: Jam mediante epulo, Rex locutus eft Sacerdotibus, qui aderant, dicens, Rogo ut in domo mea craftina die veftram promerear benedictionem, fiatque mihi falus in ingressu veftro, ut ex hoc falvus fiam, cùm fuper me humilem vefirarum benedictionum verba defluxerint. Hauferunt pietatem à primo Rege Clodovao, quem, quoties ad bellum procederet, à Sancto Remià Sancto Remigio Rhemenfium Epifcopo fuiffe benedictum fcribit Presbyter Flodoardus. Ita illum hic docuerat in Baptifmali Catechifmo. Et de Clocap. 15. dovei filio Theodorico, & qui ipfum ab oculo. rum vitio curaverat, Abbate Theodorico idem Cap. 24. Scriptor adjungit: Rex venerabiles manus deofculans, Sacerdotis benedictionem devotè poftulat. Lau Lib. I. more |