Pagina-afbeeldingen
PDF
ePub

1

[ocr errors]

:

Gregorius Papa, celebrata Synodo, ex Decreto Sandi Petri Apoftoli, & Sandi Clementis, aliorumque Sandorum Patrum & Banno interdixit Clericis, maximè Divino Minifterio confecratis > uxores babere, vel cum mulieribus habitare, nifi quas Nicana Synodus, vel alii Canones exceperit. Et ad annum fequentem Dum Clerici magis eligerent anathemati fubjacere, quàm uxoribus carere, Hildebrandus Papa, ut per alios, si posset, eos cafti garet, præcepit ut nullus audiret Missam conjugati Presbyteri. Et ad priorem annum Joannes Bromptonus Abbas Jornalenfis: Hildebrandus Papa generalem Synodum celebravit. Interdixit Clericis confecratis uxores babere, aut cum mulieribus morari, nifi cum quibus Nicæna Synodus aut alii Canones permittunt. Sed cùm Sacerdotes ejus Censuras parvi

Monachum miferabilem, de vanitate ac præ-
fumptione rectè arguit in litteris ad Hincmarum
Remenfem Metropolitam Rabanus Moguntinus
Archiepifcopus Godefcalcus optat poft blafphe-
miam, quam impudenti ore protulit, ut coram undi-
que collecta populorum multitudine, præfenti etiam
Regni Principe, fimul cum Pontificum & Sacerdo-
tum, Monachorumque & Canonicorum agmine, ad
probandam fuam Sedam liceat fibi, quatuor do-
liis uno poft alierim pofitis, atque fingulatim re-
pletis aqua ferventi, oleo pingui & pice, & ulti-
mè accenfo igne copiofiffimo, ad probandam tradi-
tionem tranfire, ut fic probetur ejus profeffionis ve-
ritas. Quod neminem præter eum ita optaffe legi.
Rectam caufam agebat, & verum dogma tue-
batur miferabilis Monachus, verùm non ex cha-
rifmate: Hinc non in igne, fed in carcere veri-penderent, præcepit ut nullus audiret Missam con-
tatem propugnavit. Quod autem Petri Aldo- cubinarii Sacerdotis. Quod ipfum eifdem verbis
brandini ignis fuerit, non vulgaris probatio, fed fcribit Henricus Knyghtonus. Eadem Decreta A. 1074.
charifmatis opus, exiftimo non dubitandum.lucidis verbis diftinguit cum Mariano Scoto Ro-
Attamen & vulgaris probatio videtur non caruif-
fe omnicharismate. Quidquid fit, laudandus eft
Deus, qui noftri Gregorii adversùm Simoniacos
Decreta dignatus fuit tantis miraculis compro-
bare.

DECRETUM I I.

Ecundum etiam hujus Synodi Decretum edi

cit Pontifex in laudatis litteris ad Othonem
Epifcopum Conftantienfem: Sed nec illi, qui in
crimine fornicationis jacent, Miffas celebrare aut fe
cundùm inferiores Ordines minifirare Altari debeant.
Statuimus etiam, ut fi ipfi contemptores fuerint no-
frarum, immò Sandorum Patrum conftitutionum,
populus nullo modo eorum officia recipiat, ut qui pro
amore Dei & officii dignitate non corriguntur,
cundia fæculi & objurgatione populi refipifcant. Et
Anonymus Gregorii Apologus: Tertium Decre
tum erat, ut à Clericali officio ceffent, quicumque fe
pro incontinentia reprehenfibiles exhibent. Quartum,
ut populus Clericorum officia nullatenus recipiat, quos
Apoftolicas inftitutiones contemnere videt. Utique
inftitutiones contra Clericos conjugatos & Simo-
niacos. Affirmat poenam hanc ambobus fimul in-
flictam. Affirmat etiam in fingulos duplicem Ca-
nonem proceflife.

gerus Hovedenfis, primumque ab hujus, fecundùm à fequentis anni Synodo affirmat pro. manaffe. Et certè Papalis excommunicationis medius inter utrumque Decretum contemptus nequit apud varias gentes, ac Provincias unico inftanti emerfiffe. Hac igitur in Synodo Leonis noni ac Stephani decimi pro fola urba, & Nicolai fecundi ac Alexandri fecundi pro fola Italia adversùm conjugatos aut concubinarios Clericos Decreta Gregorius fub excommunicatione extendit ad omnem Ecclefiam, ejufque rigidif fimam executionem cunctis ubique Metropolitis injunxit.

[ocr errors][merged small]
[ocr errors]

immunditiei fræna laxaret. Quod fi pergeret sententiam confirmare, malle fe Sacerdotium quàm conjugium deferere, & tunc vifurum eum, cui homines forderent, undè gubernandis per Ecclefiam Dei plebibus Angelos comparaturus effet. Addit Sigifridum Moguntinum Archiepifcopum dum hoc Decretum exequi ftuduit in Erphordienfi Synodo, à conjugatis Clericis fuifle fermè impetitum lapidibus, immò & unguibus dilaceratum. Et profequitur: Cùm ad Epifcopum relatum effet boc eos machinari, commonitus à fuis, ut tumultum, qui oriebatur, matura moderatione præverteret, mifit ad eos foras, rogavitque ut fedato pectore in Synodum regrederentur, fe cùm primùm opportunitas ef

Quæftio eft, An uterque procefferit ab hac Synodo? Refpondeo negativè. Refpondeo proceffiffe folum priorem. Lucidè id tradit Lamber tus Schafnaburgenfis: Hildebrandus Papa cum L. 2. c. 3. Epifcopis Italiæ jam frequentibus Synodis decreverat, ut fecundùm Inftituta antiquorum Canonum Presbyteri uxores non habeant; habentes aut dimit-fet, Romam miffurum, & Dominum Apoftolicum, fi

tant, aut deponantur, nec quifquam omninò ad Sa-
cerdotium admittatur, qui non in perpetuùm conti-
nentiam vitamque cœlibem profiteatur. Hoc Decreto
per totam Italiam promulgato, crebras Epiftolas ad
Epifcopos Galliarum tranfmittebat, præcipiens ut
ipfi quoque in fuis Ecclefiis fimiliter facerent, atque
à contubernio Sacerdotum omnes omninò fæminas per-
petuo anathemate refecarent. Ad eundem annum
fcribit Simeon Dunelmenfis: Hildebrandus, qui

qua poffet ratione, ab hac fententiæ auctoritate deducturum. Ejufmodi Clericorum motus facti funt & in aliis Provinciis.

DE

cap. 30.

DECRETUM III.

Ertium Decretum edicit ad primum Grego

[ocr errors]

19

tùm verbo tenus cedere. Non folùm utriufque Sicilia Dominatum, fed ipfa etiam Apoftolicæ Sedis ac aliarum Ecclefiarum avita patrimonia in fuum Fifcum redegerunt. Sanctus Leo nonus ar. riani Regefti librum adnexa fubnotatio: mato illos milite invafit, verùm fine fructu. FuGregorius celebravit Romæ Synodum, in qua inter ga enim fe & exercitum falvare compulfus, quos cætera, quæ ibi gefta funt, excommunicavit atque ferro non potuerat, anathemate feriit, atque ita anathematizavit Robertum Guifcardum Ducem Apu- ferociores reddidit & audaciores. Et hinc de lie, Calabria atque Siciliæ, cum omnibus FraLib. I. Nicolao fecundo fcribit liber Pontificalis: Nitribus fuis, quoufque refipifceret. Quod Ludovicap. 10. colaus in Apuliam profectus Nortmannos ab ex-. Dit. 63. cus Pius Imperator Sardiniam atque Siciliam Rocommunicatione abfolvit, eofque exacto juramento. manæ Ecclefiæ dederit, affirmat in Caffinenfis fidelitatis Romanæ Ecclefia devinxit, ut ea borum Monafterii Chronico Leo Hoftienfis Epifcopus, præfidio fulta & munita tyrannidem omnem & rapi& donationis, licet mutilum inftrumentum nam à Sede Apoftolica profugaret. Ab illis adver Decreto fuo inferuit Gratianus. Quod per Lusùs Antipapam Benedictum ac ejus fautores fue. dovicum fecundum a Græcis & Saracenis liberarat infigniter adjutus. Quod & Alexandrum setam Apuliam & Calabriam, & quidem omni cundum adversùs Cadaloi Antipapæ violentias Imperiali jure folutam, addiderit Carolus Calftrenuè adjuverint, teftatur in Chronico BertholEpift. 9. vus, teftantur antiqui Francorum Annales, & dus Presbyter Conftantienfis. Et hinc tam NicoJoannis octavi Pontificis epiftola ad Landullaus quàm Alexander illis in beneficium dederunt phum Epifcopum Capuanum. Et ità fuit ufque terram illam, quam in Roberti inveftitura lauad annum millefimum trigefimum primum, de davit nofter Gregorius: Ego Gregorius Papa inve- L.2.Epist. quo Sigebertus Gemblacenfis: Robertus Guifcario te, Roberte Dux, de terra, quam tibi concefdus, & Richardus Burfa, minuende domo multitudinis caufa boc tempore à Normandia Franciæ digreffs Apuliam expetunt. Et Italis inter fe diffidenttbus, dum alteri contra alterum auxilia præftant, hac opportunitate Italos callidè & fortiter debellant,

fucceffus urgendo fuos nomen fuum dilatant, & future profperitatis fibi viam parant. Fuiffe fra1.1.c.3. tres affirmat Otho Frifingenfis Epifcopus in libris de Geftis Frederici Augufti, & omne ipforum A. 1113. genus edicit Joannes Bromptonus. Videndus item in facri belli hiftoria Guibertus Abbas Novigenti, & in Alexiados libris Anna Comnena. Addit Germannus Contractus: Ea gens à tempo2053. ribus prioris Henrici Imperatoris in Calabriæ, Sam

Lib. 3.

A.

nie, Campaniæque partes paulatim ex Gallici Ocea ni oris adventitia confluebat, & quia bellicofior Italicis gentibus videbatur, primò gratanter accepta, crebrò indigenis contra Græcorum & Saracenorum incurfiones audacter præliando auxiliabatur. Cunclas ferè Græcorum & Saracenorum ejecit reli quias, atque ita afflictis per ipfos Italis & Siculis non potuit non effe gratiffima. Quinimmò quòd etiam in Africa Saracenos domuerit, & plures in ipfa Græcia civitates ceperit, atque indè Serici texturam & textores traduxerit in Latinas Provincias, teftatur laudatus Otho. Et hinc de A. 1047. Henrico tertio fcribit laudatus Hermannus: Imperator Roma egreffus nonnulla caftella fibi rebellantia cepit, Provincias illas prout videbatur difpofuit, Duces Nortmannis, qui in illis partibus morabantur, conftituit. Quòd enim ipfos in fuam prote&tionem & militiam jam pridem admififfet, & quomodo ad habitandum territorio donaffet Henricus fecundus, docet nos idem Hermannus. Et A 1022. fubjungit: Pofteà verò pluribus eorum ad uberem

terram accurrentibus, viribus adaucli ipfos indigetes bello premere, injuftum dominatum invadere, hæredibus legitimis caftella, prædia, villas, domos, axores etiam, quibus libuit, vi auferre, res Ecclefiarum diripere, poftremò Divina & humana omnia, prout viribus plus poterant, jura confundere, nec jam Apoftolico Pontifici, nec ipfi Imperatori, nifi tan

A. 1061.

2.

ferunt Anteceffores mei Nicolaus & Alexander. Quòd Epist. 21.
varia cum illis pacta etiam ante præfentem Syno.
dum injerit idem Gregorius, lucet ex primo ejus
Regefti libro Exftat illic Richardi profeffio,
qua fe Dei & Sancti Petri gratia titulat Capua
Principem. Verùm de ipforum perfidia fcribit L.3. C. 4.
Leo Hoftienfis: Robertus Campaniam expugnatu-
rus ingreditur. Quomodo poft captum Salernum
obfederit & Neapolim, & quomodo ipfam ap-
parens Sanctus Januarius defenderit, edicit idem
Leo. Hac ergò de caufa Robertum & ejus fau-
tores Gregorius excommunicavit. Qua ratione,
quibus pactis, quo tempore ipfum pofteà hu-
miliatum abfolverit, & ipfum in fuis ab Hen-
rico quarto Imperatore perfecutionibus fum-
mum defenforem habuerit, fuo loco eft dicen
dum.

Huc etiam fpectat quod in Pifcarienfis fui Co-
nobii Chronico fcribit Monachus Joannes Berar-
di: Venerabilis Papa Gregorius in univerfali Con-
cilio, quod Rome celebravit, contra Nortmannos
& alios invafores de prediis & poffeffionibus Mona-
Aerti Sandi Clementis fpecialem fententiam, mul-
tumque timendam taliter promulgavit. Hic eft fen-
tentiæ tenor: Si quis Nortmannorum, vel quo-
rumlibet hominum, prædia Monafterii Beati Cles
mentis invaferit, vel quafcumque res ejufdem Mo-
nafterii injuftè abftulerit, fi bis vel ter admonitus
non emendaverit, excommunicationi fubjaceat,
donec refipifcat, & Ecclefiæ fatisfaciat. Si quis
prædia Beati Clementis ubicumque pofita in proprie
tatem fuam ufurpavit, vel fciens occultata non pro-
palaverit, vel debitum fervitium exindè Beato
Clementi non exhibuerit, recognofcat fe iram Dei
&Beati Clementis velut facrilegus incurrere.
Quicumque autem in hoc crimine deprehenfus fue-
rit eandem hæreditatem Beatt Clementis refti-
tuat pœnam quadruplum de propriis bonis
perfolvat. Quæcumque militum vel cujufcumque
ordinis vel profeffionis perfona prædia Ecclefia-
ftica à quocumque Rege feu Principe fæculari,
vel ab Epifcopis, invitis Abbatibus, aut ab ali-

,

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

A. 1073.

Q. 3.

C. 6.

quibus Ecclefiarum Rectoribus fufcepit vel fufcepe-
vit, vel invafit, vel etiam eorum Reclorum depra-
vato fententiofo confenfu tenuerit, nifi eadem præ-
excommunicationi fub-
dia Ecclefiis reftituerit
jaceat.

[ocr errors]

DECRETUM IV.

[ocr errors]

Epift. 2.

ideoque uti ob horum apud varias gentes multam
varietatem non variatur humana natura, ità &
ob iftos varios non variari fidem, infigniter
oftendit Sanctus Joannes Chryfoftomus. Eorum Epift. 86,
caufa Matrem Ecclefiam effe Reginam varieta-
tibus circumamictam fcribit ad Cafulanum Pres-
byterum Sanctus Auguftinus, ac in litteris ad
Finardum infigniter ampliat Sanctus Fulbertus
Epifcopus Carnutenfis. Videndus item in lau-
dato libro laudatus Ratramnus. Et adversùs
Marci Ephefii nugas infigniter fcripfit Gregorius
Hieromonachus & Ecclefiæ Conftantinopolita-
næ Protofyncellus: Nefcit eximius hic vir varios
in bac magna urbe etiam Conftantinopolitana fervari
mores. Quid ergò? Dicimusne fine etiam illos inter
fe diffidere? In ritibus quoque Ecclefiafticis confuetu-
do eft varia. Nam Conftantinopolitana major Ec-
clefia in celebrandis officiis alio more utitur, alio

modata, denique alio Sacerdotum Sæcularium Ec-
clefiæ. Adducit plura ejufmodi, & concludit:
Mirum fuerit, cùm ifte vir & linguæ diverfita

tem,
verterit.

varium indumentorum genus vitio non

Quin tamen plena & univerfalis rituum unitas fit longè melior, & adversùs omnia errorum fcandala fecurior, abundè lucet ex affiduo ftudio, quo illam Romani Pontifices & plurimæ Synodi partim in omnem fub cœlo Ecclefiam, partim in fuas faltem Diœcefes aut Provincias inducere femper fategerunt. Ut Pafchalis feftivitas eodem ubique die & ritu celebraretur, quid ante, & per, & poft Nicænam Synodum non egit Ro. mana Ecclefia? Et uni fidei unum Ritum penitus expedire jam nobis dixit Innocentii primi Capitulum ad Epifcopos Gallicanos. Rituum diverfitatem non ab Apoftolis aut Apoftolicis vi

Diverfis Ecclefiarum ritibus quofdam fimplices fideles pati fcandalum fcripfit ad Decentium Eugubii Epifcopum Sanctus Papa Innocentius primus. Dum nefciunt, inquit, traditiones antiquas humana præfumptione corruptas, putant fibi aut Ecclefias non convenire, aut ab Apoftolicis viris contrarietatem inducłam. Videntur hæfitare, num rituum diverfitas cum fidei uni-majora Monafteria, alio minora ad quietem accomtate confifteret. Quin & eruditus Anglorum Apoftolus Sanctus Auguftinus, quod alios in Gallia alios ritus videret in Italia, Sancto Pontifici, Gregorio propofuit hanc quæftionem : Cur una cùm fit fides, funt Ecclefiarum confuetudines tam diverfæ? Et altera confuetudo Miffarum eft In Romana Ecclefia, atque altera in Galliarum Ecclefiis tenetur ? Loqui videtur ex antiquis, quæ Innocentio primo adfcribenda cenfet Jacobus Sirmondus, Romanæ Ecclefiæ ad Galliæ Epifcopos Capitulis: Catholicorum Epifcoporum unam confeffionem effe debere Apoftolica difciplina compofuit. Si ergo una fides eft, manere debet & una traditio. Si una traditio eft, una debet difciplina per omnes Ecclefias cuftodiri. Ad Sanctum item Anfelmum Archiepifcopum Cantuarienfem fcripfit Waleramus Naumburgenfis Epifcopus: Diverfitas in Ecclefia admodum eft unitati contraria. Diu non poteft ftare quod partium in fe graffaturris, fed ex pofteriorum Epifcoporum ignorandiffenfione. De Ecclefiæ Sacramentis aliud Paleftina, aliud Armenia, aliud noftra Romana, & tripartita fentit Gallia. Domini etiam corporis Myfterium aliter Romana, aliter Gallicana Ecclefia, & diverfiffimè noftra tractat Germania. Quod & Photius miferandi Patriarcha Conftantinopolitanus, fchifmatis auctor, Latinam Ecclefiam ob diverfos à Græca ritus de diverfa etiam in Deum fide & Evangelii prævaricatione culpaverit, pluri-nifeftum, in omnem Italiam, Gallias, Hifpanias, mùm queritur Nicolaus primus Pontifex in famofa Epiftola ad Hincmarum Remenfem, aliof1.1. c. que Epifcopos Gallicanos. Quod ipfum in libris adversùs Græcorum oppofita lamentatur Ratramnus Monachus Corbejenfis. Iftud ipfum urfit acerrimus ejufdem- fchifmatis fautor Marcus Ephefiorum Archiepifcopus: Fuic unum ex ejus palmaribus adversùs factam in Florentina Synodo unionem fundamentis. Inter diverforum rituum homines cenfuit non poffe effe unam fidem, ideoque nec veram unionem. Cap. 1. 2.

At longè peffimè. Etenim aliud effe fidei regulam, aliud rituum ac aliorum morum & con1uetudinum difciplinam, & hos fub ejus immutabili unitate poffe mutari ac effe diverfiffimos, in libro de velandis Virginibus nervosè demonftrat Tertullianus. Ritus effe noftrorum Sacramentorum ac totius Chriftianæ fidei veftimenta,

tia aut defidia, aliave id genùs corruptela prove-
&
niffe, fcripfit idem Pontifex ad Decentium,
adjunxit: Quis nefciat aut non advertat id, quod
à Principe Apoftolorum Petro Romanæ Ecclefiæ tra-
ditum eft, ac nunc ufque cuftoditur, ab omnibus de-
bere fervari, nec fuperinduci aut introduci aliquid,
quòd aut auctoritatem non babeat, aut aliundè ac-
cipere videatur exemplum? Præfertim cùm fit ma-

à

Africam, atque Siciliam, infulafque interjacentes,
nullum inftituiffe Ecclefias, nifi eos, quos Venera-
bilts Apoftolus Petrus, aut ejus fucceffores conftitue-
rint Sacerdotes. Aut legant, fi in his Provinciis
alius Apoftolorum invenitur aut legitur docuiffe.
Quod fi non legunt, quia nufquam inveniunt, opor-
tet eos boc fequi quod Ecclefia Romana cuftodit,
qua eos principium accepiffe non dubium eft: Ne
dum peregrinis affertionibus ftudent, caput infii-
tutionum videantur omittere. Omnes Latinas Ec-
clefias affeverat à Sancti Petri aut Succefforum
Pontificum difcipulis fundatas, edoctas eun-
dem ritum, ideoque ab ifta unitatem non
poffe citra prævaricationem deviare. Addit
laudatarum Ecclefiarum Epifcopos & Clericos,
dum Romam veniunt, confueviffe cum Pon-
tifice ad Miffarum folemnia procedere
Ut nempè ex Romano ritu difcant fuum
retine-

21

motos, ritus primus Bafilius judicavit imperfe-
&tos, ideoque ad unitatem reduxit, nullas timens
iftius Ecclefiæ contradictiones.

retinere aut reformare. Quæ fermè omnia repetit | in litteris ad Sanctum Viatricium Rothomagenfem Epifcopum, juxta hujus poftulata mandans etiam reliquas Ecclefias Gallia deduci ad Romanum ritum, aut veriùs reduci. Ex eodem fonte ad Diofcorum Alexandria novellum Patriarcham Epift. 30. fcripfit Sanctus Leo Magnus: Cùm Beatissimus Petrus Apoftolicum à Domino acceperit Principa tum, & Romana Ecclefia in ejus permaneat inftitutis, nefas eft credere, quod Sanctus Difcipu

Ep. 57.

Eundem fuiffe Africanæ Ecclefiæ fenfum often-
dit apud Fulgentiùm Ferrandum, Carthaginen-
fis Ecclefiæ Diaconum, hocce compendium Ca-
nonis Maridianenfis: Ut una fit in Sacramentis per C. 220.
omne Byzacium Difciplina. Et plenaria totius
Africæ fub Zozymo Pontifice Synodus ftatuit:
Ut preces, vel orationes, feu Miffa, quæ probate

L. 6. C.

lus ejus Marcus, qui Alexandrinam primus guber-fuerint in Concilio, five præfationes, five commen-
navit Ecclefiam, aliis Regulis traditionum fuarum
Decreta formaverit, cùm fine dubio de codem fonte
gratie unus Spiritus fuerit & Difcipuli & Magiftri,
nec aliud Ordinatus tradere potuerit, quàm quod
ab Ordinatore fufcepit. Non ergo patimur, ut cum
unius nos effe corporis & fidei fateamur, in aliquo
difcrepemus, & alia Doctoris, alia Difcipuli In-
ftituta videantur. Etiam ipfe Poffidonium, Dio-|
scori Presbyterum ac Legatum, quò Romanos
ritus non folùm auribus, fed & oculis difce-
ret, frequenter fecit, & ad facrificia & ad fa-
cras Ordinationes fecum procedere. Et huc
omninò refpexerunt Diofcorus Presbyter & Cha-
remon Lector, Alexandriæ Ecclefiæ apud Im-
peratorem Anaftafium Apocrifatii, Conftanti-
nopoli dicentes ad Crefconium & Germanum
Epifcopos, Legatos Anaftafii fecundi Pontificis:
Venerabiles Sand & Ecclefiæ Romanæ urbis atque
Alexandrine, non folùm fidem rectam & immacu-
latam, fed etiam in Divino Minifterio femper con-
cordiam tenuerunt. Et id referunt in Petrum &
Marcum fundatores. Hocce exordio ad exftin.
guendum inter dictas Ecclefias Acacianum fchif
ma fuerunt ufi.

dationes, five manus impofitiones, ab omnibus cele-
brentur. Nec alia omninò dicantur in Ecclefia, nifi
quæ à prudentioribus tractatæ, vel comprobate in
Synodo fuerint, ne fortè aliquid contra fidem, vel
per ignorantiam, vel per minus ftudium fit compofi- C. 12.
tum. Statuti caufam adducit in libris de Baptismo
Sanctus Auguftinus: Multi irruunt in preces, non
|folùm ab imperitis loquacibus, fed etiam ab hæreti-
cis compofitas, & per ignorantiæ fimplicitatem eas
non valentes difcernere, utuntur eis, arbitrantes. 25.
quod bone fint. Ad evitandam iftiufmodi con-
fufionem laudata Synodus fanxit toti deinceps
Africæ effe unicum, & uniformem librum ri-
tualem. Hodierna Synodorum collectio Cano-
nem hunc adfcribit fecundo Milevitano Conci-
lio fub Pontificatu Innocentii: Verùm fpectare
ad laudatam fub Zozymo univerfalem Synodum
oftendi in brevibus fcholiis ad Synodos Afri-
canas. Eadem de caufa quartum Carthaginen-
fe Concilium præfcripfit ritum fingulis ordinatio-
nibus.

[ocr errors]

Hispanicæ Ecclefiæ mentem habemus à primo Canone Synodi Gerundenfis: Ut inftitutio Miffarum, ficut in Metropolitana Ecclefia agitur, ita in Dei nomine in omni Tarraconenfi Provincia tam ipfius Milfe Ordo, quam pfallendi & miniftrandi confuetudo fervetur. Et à prima Synodo Bracarenfi: Placuit ut eodem ordine Miffæ celebrentur ab omnibus, quomodo Profuturus quondam hujus Metropolitanæ Ecclefiæ Epifcopus ab ipfa Apoftolicæ Sedis auctoritate fufcepit fcriptum. Item placuit ut nullus eum baptizandi ordinem prætermittat, quem & anteà tenuit Metropolitana Bracarenfis Ecclefia, & pro amputanda aliquorum dubietate prædictus Profuturus Epifcopus fcriptum & fibi directum à Sede beatiffimi Petri Apoftoli fufcepit. Divina Sacramenta diverfo atque illicito modo in Hifpaniarum Ecclefiis celebrari queritur & quarta Toletana Synodus, & fancit: Nibil ultra diver fum aut diffonum in Ecclefiafticis Sacramentis aga

Quam huic unitati per omnes fibi fubjectas Ecclefias traducendæ ftuduerit etiam Magnus Bafilius, Pontica Dioecefios Primas, docet ejus Epiftola ad Ecclefiam Neocæfarienfem. Cappadocem pfallendi ritum affirmat ab Ægypto Epift. s. utraque Lybia, Thebaide, Palæstina, Phoenicia, Syria, & à cunctis ubique concorditer fervari Ecclefiis, ideoque à Neocæfarienfibus, licèt per fuum Apoftolum Gregorium Thaumaturgum aliter edoctis, refutari non poffe, longè minus damnari. Et dat utriufque caufam : Quod ea,quæ facimus, fub præclaro Gregorio in ufu non fuerint, quibus teftimoniis evincere poteftis? Nihil eorum, quæ ille in ufu habuit, ad hunc ufque diem illibatum fervatis. Cappadocem ritum effe Gregorio feniorem afferit, & plures ejus ritus ab ipfis Neocæfa rienfibus jampridem mutatos & correctos. Rationem edicit in libro de Spiritu Sancto: Gregorii in bodiernum quoque diem magna eft apud Neocafarienfis Regionis bomines admiratio, recenfque ac femper vigens memoria fic infixa eft Ecclefiis, ut nullo tempore obfolefcat. Itaque non factum aliquod, non didum, non figuram aliquam myfticam, ultra quam illis reliquit, Ecclefiæ adjecerunt. Immò hic multa infiaftica confuetudo, quia una fide continemur & bis, que apud illos aguntur in ritibus, videntur imperfecta propter inflitutionis antiquitatem. Neque enim fuftinebant, qui in Ecclefiæ adminiftrationem fuccefferunt, additamenta, quæ poft illum adinven ta funt, recipere. Gregorianos, licet ob auctoris reverentiam à nullo ufque huc Pontico Primate

C. 2

29.

mus,

ne quelibet noftra diverfitas apud ignotos feu carnales fchifmatis errorem videatur oftendere, multis exftet in fcandalum varietas Ecclefiarum. Unus ergo ordo orandi atque pfallendi à nobis per omnem Hifpaniam atque Gulliciam confervetur, unus modus in Miffarum folemnitatibus, unus in Vespertinis officiis, nec diverfa fit ultra in nobis Bccle

C. 12.

Regno. Hoc enim & antiqui Canones decreverunt, Cant. z.
ut unaquæque Provincia & pfallendi & miniftran-
di parem confuetudinem teneat. Antiqui hi Cano-
nes funt jam laudati Gerundenfis & Bracarenfis.
Sub Romano Imperio in Præfides aut Confula-
res, pofteà in varios, & quidem Arianos, Re-

44

Can. J.

C. 15.

C. 30.

Can. 27.

C3.5.

Cant. 8.

ges divifa fuerat, nunc in unicum Catholicum
Regnum adunata erat Hifpania, ideoque non
fingulis Provinciis, fed toti genti & Diœcefi
præfens Canon fanxit effe unicum in Ecclefia
officium. At verò decima ibidem Synodus,
diverfum ritum fidei unitati non obeffe præfata,
dumtaxat fancit Dominicæ Annuntiationis fe-
ftum uno ubique die celebrandum. Undecima
eundem pfallendi ac miniftrandi ritum mandat
fervari in quavis dumtaxat Provincia. Quin &
Monachis permittit aliquid fingularis officii.
Nempe quod laudatum quartæ Synodi Canonem
in plenam deducere executionem non valeret,
faltem laudatum Gerunden fem voluit immobili-Epifcopum Sanctus Papa Innocentius rectè fcrip-
ter vigere.

Etiam in Monachis, ac præfertim Regularibus
Clericis. Etenim litteras, quibus Sanctum Nor-
bertum ob datum filiis fuis fingulare officium
graviffimè arguit nefcio quis Magalonenfis Epi-
fcopus, fuo de Canonum obfervantia operi in- C. 7.
feruit, multumque laudat Radulphus Decanus
Tongrenfis. Monachis enim, quod foli olim
intra claufum Oratorium Divinæ Majeftati pfal-
lerent, fua potuit permitti norma, verùm Re-
gulares Clerici ad communes Ecclefiæ Canones
fingulariffimè obligantur. Res hæc eft alterius

Etiam Gallicana Ecclefia ejufdem unitatis fuit ftudiofiffima. Lucet ex Synodo Venetica: Redum duximus ut vel intra Provinciam noftram Sacrorum ordo & pfallendi una fit confuetudo. Et ficut unam cum Trinitatis confeffione fidem tenemus, unam officiorum Regulam teneamus: Ne variata obfervatione, in aliquo devotio noftra difcrepare credatur. Dicit, Vel intra Provinciam noftram: Quod nempè optaret fic fieri per omnem Galliam, fed obtinere defperaret. Hinc & univerfæ ferè Galliæ Synodus Agathenfis fanxit: Convenit Ordinem Ecclefiæ ab omnibus equaliter cuftodiri. Addit ftudendum, ut variæ hinc inde Ecclefiarum difcrepantiæ omninò corrigantur. Voces, Convenit, & Studendum videntur dumtaxat confilium continere ac preces, non PræEt Epaonenfis Synodus: Ad celebranda Divina officia ordinem, quem Metropolitani tenent, Provinciales obfervare debent. Suis facrificii ritibus & aliis Divinis Officiis plura adjecit etiam. fecunda Vafenfis Synodus: Quod ita fieret apud Sedem Apoftolicam, omnem Italiam, Africam, atque Orientem. Cunctis fub Coelo Ecclefiis voluiffet effe unum ritum. Hinc illum & fuæ faltem Provinciæ præfcripfit fecunda Synodus Turonenfis. Et hæc fub prima Regnum Dynaftia. Poft reparatam à Carolo Magno Difciplinam fuit iftic longè amplius ftudium hujus

unitatis.

[ocr errors]

Quin & de diverfis per Orientem Monafteriis, quod diverfum Canonicæ orationis modum haberent, queritur in Monafticarum inftitutionum 1.2. C. 2. libris Joannes Caffianus, Ægypti & Thebaidos

3.

C. 4.

Cænobia prædicans, quod avitam hac in re
unitatem conftanter retentarent. Avitam iftic
orationis normam edicit, atque adjungit: Qui
modus antiquitus conftitutus idcircò per tot fæcula
penes cuncta illarum Provinciarum Monafteria in-
temeratus nunc ufque perdurat, quia non humana
adinventione ftatutus à Senioribus affirmatur, fed
Calitus Angeli magiflerio Patribus fuiffe delatus.
Factum id dicit ad primævos Ægypti Monachos,
prodi que totius rei feriem, quam etiam laudat
& firmat memorata fecunda Synodus Turonen-
fis. Etiam Sanctum Ignatium, Antiochiæ Pa-
triarcham, ab Angelo didiciffe pfallendi mo-
dum, eft antiquiffima & authentica traditio!
Græcorum Patrum. Rituum e: go unitas ex Deo,
varietas eft ex hominibus, ideoque hanc fem-
per toleravit potiùs Ecclefia, quàm probarit.

loci.

Quæftio eft, An ad Decentium Eugubinum

[ocr errors]

C. 2.

ferit rituum diverfitatem nullatenùs effe ab A-
poftolis aut viris Apoftolicis, fed dumtaxat ab
ignorantium aut negligentium Epifcoporum po-
fterioribus corruptelis? Et quidem ex hoc fonte
multam manaffe diverfitatem, eft manifeftum.
Etenim in libro de velandis Virginibus Tertul-
lianus quafdam ab Apoftolis aut viris Apofto-
licis fundatas, quafdam Ecclefias fcribit effe
pofteras, & iftarum dumtaxat ritus & confue-
tudines affirmat effe irrefragabilis auctoritatis.
Etiam in ipfo facrificio apud quofdam effe le-
gitimæ religionis vacuos, ab omni Dominici
aut Apoftolici Præcepti auctoritate alienos, cu-
riofi potiùs quàm rationalis officii, & Gentilibus C. 11. 12.
ni miùm vicinos ritus fcribit in libro de oratione,
ideoque corrigendos ac eliminandos. Effe affir-
mat non ritus, fed fuperftitiones. Et in pofte-
riori ad Januarium Epiftola fcribit Sanctus Au-
guftinus Quod inflituitur præter confuetudinem
ut quafi obfervatio Sacramenti fit, approbare non
poffum, etiamfi multa bujufmodi propter nonnulla-
rum vel Sanctarum, vel turbulentarum perfonarum
fcandala devitanda, liberiùs improbare non audeo.
Sed hoc nimis doleo, quia multa, quæ in Divinis
libris faluberrimè præcepta funt, minùs curantur,
&tam multis præfumptionibus plena funt omnia,
ut gravius corripiatur qui per Octavas fuas terram
nudo pede tetigerit, quam qui mentem vinolentia
fepeliverit. Omnia itaque talia • quæ neque San-
&arum Scripturarum auctoritatibus continentur, nec
in Conciliis Epifcoporum ftatuta inveniuntur,
confuetudine univerfalis Ecclefiæ roborata funt, fed
diverforum locorum diverfis moribus innumerabiliter
variantur, ita ut vix, aut omninò nunquam in-
veniri poffint caufæ, quas in eis inftituendis homi-
nes fecuti funt, ubi facultas tribuitur, fine ulla
dubitatione refecanda exiftimo. Quamvis enim neque
hoc inveniri poffit, quomodo contra fidem fint, ipfam
tamen religionem, quam pauciffimis & manifeftif-
fimis celebrationum Sacramentis mifericordia Dei effe
liberam voluit, fervilibus oneribus premunt,
tolerabilior fit conditio Judæorum, qui etiamfi tem-
pus libertatis non agnoverint, legalibus tamen far-
cinis, non humanis præfumptionibus fubjiciuntur.
Sed Ecclefia Dei inter multam paleam, multaque
Zizania conftituta, multa tolerat & tamen que
funt contra fidem vel bonam vitam non approbat,
nec tacet, nec facit. Plurimos partim proban
dos, partim improbandos Ecclefiarum diverfos
ritus enumerat in Ecclefiaftica hiftoria etiam So-
crates, atque adjungit: Caufe & auctores iftiuf-

[ocr errors]

nec

ut

« VorigeDoorgaan »