o:ienfem Epifcopum in vita Sancti Joannis Gualberti. Et hinc Monachi omninò acquieverunt, ac filuerunt, 13 tam in Clero, quàm in Florentino populo factum dicentes; Ecce nos, fi te mundum fenferis, Dei fi, ut benè confidunt, indè illæfi exierint, bor- Quæftio eft, An ista Epistola fuerit fcripta ad Alexandrum fecundum? Adfirmant & laudatus Atto, & ipfa Epiftolæ infcriptio. Confirmat & alia, quam Laurentius Surius exiftimat effe Blafii Melanefii opus, Sancti Joannis vita. Igneæpum, ut tam fe quàm nos ab bac infamia liberet, adversùs Petrum Epifcopum probationis fucceffum exponit, atque profequitur Senatus, poPulufque Florentinus rem totam folennibus litteris perfcribit Pontifici Alexandro, humiliter orans, ut quemadmodum Simon Petrus Simonem magum maledictione damnavit, ita ipfius Sanditas velit Petrum Florentiæ Epifcopum ea dignitate privare, & alium ei fubfiituere. Fecit ità Pontifex Alexander, juftitia id exigente, ob tollenda fcandala. Et alius Florentinis eft datus Antiftes. Refpondeo ipfam Epiftolam clamare aliud. Etenim paratum intraturo Monacho ignem exponit, & fubjungit: His vifis, clamor omnium in cælum attol litur, Kyrie Eleifon flebiliffimè pleno ore cantatur. Jefus Chriftus creberrimè, ut exurgat, caufamque fuam defendat oratur. Maria ejus mater ut boc fibi fuadeat, multùm à virls, plurimumque à fœminis fupplicatur. Petri Apoftoli nomen quò Simonem perdendo damnet, millies ingeminatur.poffint coram intueri. Locus præfixus eft in MonafteGregorius Urbis Præful, ut ad fuas verificandum properet fanctiones, ab omnibus oratur. Hic Gregorius eft omninò nofter Gregorius feptimus, & ifta ejus Sanctio eft omninò præfens Decre tum, quo vetuit audiri ac percipi Divina Officia Epifcopi aut Clerici palàm Simoniaci. Quapropter hæc ignea probatio non fub Alexandro fuit facta, fed fub feptimo Gregorio.femita intereffet longitudine brachii, prunis ardenEt ità adfirmat accuratiffimus Scriptor Bertholdus Presbyter Conftantienfis Ecclefiæ. Et prima de Petri ignei Epifcopatu & Apoftolica Legatione authentica mentio eft ad undecimi fæculi feptuagefimum quartum annum, quo ipfum ad dirimendas inter Sanctus Anfelmum Lucenfem Epifcopum, & ipfius rebellem Clerum quæftiones legavit fecundo fui Pontificatus anno laudatus Gregorius, & iftic apud Sancti Genefi caftrum celebrandæ Synodo juffit præfidere. Ità habes in laudati Anfelmi vita, fcripta per ejus Pœnitentiarium. Presbyterum. Nempè non Alexander, fed Gregorius Petrum ob igneæ probationis gloriam crearat Romanum Cardinalem ac Albanenfem Epifcopum. Quomodo ipfum Alexander, qui Chalcedonenfis Canonis innovatione compefcuerat, ita exaltaffet? Quomodò Joannes Gualbertus adversùm hæc rigida Decreta recalcitraffet? Zelofi igitur Monachi, quoufque Alexander vixit, filuerunt. Zelum refcufcitavit præfens Gregorii fanctio. Hanc zelofiffimus adversùm Simoniacos Pontifex, quam ab Alexandro Ar chidiaconus impetrare non potuerat, ftatim in fui Papatus exordio emifit. Etiam ipfius in Alexandri Synodo impenfum fibi adversùs Petrum Damiani & alios Epifcopos fuffragium norant Monachi, atque ità adversùs fuum Epifcopum Petrum denuò infurrexerunt. Et femetipfos & fuum Epifcopum denuò poftularunt ad ignes. Et rio Septimi, quod tunc erat Ordinis fancti Benedi- tibus conftrata, per quam unus ex Monachis tranfi- Et ad hanc probationem non anteà quis defi- : quod iftius immanitati cætera vitia comparata fini Et hinc feptimus Gregorius fua in fimoniacos dari, capitur à populo, deofculantur præ defiderio Sancto Miffa Officio Innocentius tertius. Oblatio clefiæ, & Albanenfem Epifcopum . Et per aut Clericis reliquis qui com municat, vel orat, aut ipforum Miffas adit, unà De fratre ifto Petro fcribit in Chronico Con- fidei, ut vix aliquis fui temporis ei potuerit comparari. Hic ergò de hac vita difcendens magnum mærorem Catholicis reliquit. Eumdem laudat in fuis dialogis Defiderius Caffinenfium Abbas, qui pofteà Pontifex fuit Victor tertius. Nec mireris hoc portentofum Divinæ juftitiæ contra Simoniacos judicium. Etenim ante Petri in flammas & prunas ingreffum rectè ad fpectantem Florentiæ popálum clamavit nefcio quis Abbas: Viri Fratres, pro falute animarum veftrarum hæc facimus ut deinceps à fimoniaca lepra, quæ ferè jam totum fordidat mundum, caveatis. Hujus autem lepra contagium tam magnum effe fciatis, corum officiis probiberet, fi ipfi in tali facinore positi conus vel Subdiaconus concubinam habeat, fed nec aliam fœminam, undè magna fufpicio babeatur, in una domo fecum habeat. Et quicumque hujufmodi Sacerdotis concubinarii, five per Simoniam ordinati Miffam fcienter audierint, excommunicationi fubja cere debeant. Requirunt non evidentem criminis notitiam, fed fundatam dumtaxat fufpicionem. Eft fingularis rigor. L. 6. C.22. C. z. C. 12. C. I. C. 6. Petri ignei per Bertholdum Conftantienfem laudata fides exponitur • Q Uæftio eft, An iftud Ignei Petri opus fuerit vulgaris probationis fpecies? Refpondeo non fuiffe. Etenim vulgares probationes numquam admifit Romana Ecclefia. Quomodo igitur præfentem probationem, fi fuiffet vulgaris, à plena Alexandri fecundi Synodo poftulare præfumpfiffet Sanctus Joannes Gualbertus? Quomodo poftulationi faviffet Cardinalis Hildebran dus? Quomodo Sanctus Petrus Damiani ipfam hac exceptione non elififfet? Et fimilem, quo repertam Antiochiæ lanceam effe verè Dominicam probavit nefcio quis Clericus, ignis ingref fum venerabilis Guibertus Novigenti Abbas in libris de facro bello appellat inufitati operis aufum At verò vulgaris probatio erat tunc ufitatiflima. Erat vulgaris. Et fuperiùs adducta ex Palladio, Sancto Sophronio, & Cedreno exempla manifeftè non pertinent ad vulgares probationes. Has enim Romanæ Reipublicæ Barbari laceratores priùs induxerunt in Ecclefiam. Sub magno Gregorio Gothorum in Hifpania Rex Richaredus cum omni fua gente Ariana fufcepit orthodoxam fidem, ortaque eft quæftio de repertis apud ipfos Sanctorum Reliquiis. Et ftatuit Cæfar-Auguftana Synodus: Pontificibus præfentate igne probentur. Statutum id fuit, non à Gothis, fed à Romanis Epifcopis, vulgares probationes tunc omnino ignorantibus. C. 8. fiat, peribo. Et certè credo in Deum Patrem, credo in Deum Filium, credo in Deum Spiritum Sanctum: Et tamen fecundùm fidem meam nolo mibi fieri. San&tus Hieronymus erat fimilis illi, qui Domino dicenti, Si credis, omnia poffibilia funt credenti, refpondit: Credo Domine, adjuva incredulitatem meam. Hæc fides non eft Chriftianæ juftitiæ neceffaria pars & fundamentum, fed firma in Deum fiducia, qua poffimus & impetremus omnia, quæ ab ipfo fupplicamus. Hæc eft fiducia, inquit San- C. 5. &tus Joannes Apoftolus in prima Epiftola, quam habemus ad eum, quia quodcumque petierimus fecundùm voluntatem ejus, audit nos. Eft charisma, feu gratia gratis data, de qua ad Romanos fcribit. etiam Apoftolus Paulus: Ipfe Spiritus teftimonium reddit fpiritui nofiro, quo fimus filii Dei. A quo malè intellecto teflimonio circumfcripti Martinus Luterus, & Joannes Calvinus dogmatizant firmam fine omni formicine de accepta per Chriftum peccatorum remiffione fiduciam effe noftræ juftificationi neceffariam, immò ipfam folam efte Chriftianam juftitiam. Imperitè. Nec enim juftifican em fidem, fed primæve Chriftianitatis charima laudai Apoftolus, laudatum & à Domino: Fiat tibi fecundum fidem tuam. Et conftanter dicimus cum Sango Hieronymo: Hanc ego vocem audire nolo. Si enim fecundum meam fidem mihi fiat peribo. Eader. docet in horum Apoftolicorum ad Corinth os verborum, Alii datur fides in codem fpiritu, commentario Sanctus Joannes Chryfoftomus: Fidem non dicit Apoftolus cam, que eft dogmatum, fed ea quæ eft fignorum. De qua dicit: Si habueritis fidem ficut granum finapi, dicetis huic monti, Tranfi hinc, & tranfibit. De ea quoque rogabant Apoftoli dicentes: Adde nobis fidem. Hec eft enim mater fignorum. De Sancto Martino, Ithacianis communicante, fcribit in tertio dialogo Sulpitius Severus: Ad patranda miracula fenfit detrimentum virtutis. Quod C. 16. patraturus miracula Martinus fentiret fibi advenire virtutem, teflatur idem Scriptor in aliis locis. Hæc virtus erat jam laudata fides. Inter fpiritalia Ecclefiæ charifmata Sanctus Apoftolus Paulus in prima ad Corinthios Epiftola numerat etiam fidem: Alteri datur fides in eo dem Spiritu. Et iterùm : Si habuero omnem fidem, ita ut montes transferam. Hæc eft fides, qua Sanctum Stephanum fuiffe plenum Sanctus Lucas fcribit in Apoftolicis Actis. Et de qua Dominus in Evangelio: Cùm venerit filius hominis, putas inveniet fidem fuper terram? Et iterùm : Fides tua te falvum fecit. Non inveni tantam fidem in Ifrael. Modicæ fidei quare dubitafti? Habete fidem Dei. Quicumque dixerit huic monti, Tollere mittere in mare non hæfitaverit in corde fuo, fed crediderit, quia quodcumque dixerit, Fiat, fiet ei. Fiat vobis fecundùm fidem veftram. Et Sanctus Jacobus Apoftolus: Poftulet in fide, ni bil bæfitans. Qui enim hæfitat, fimilis eft fluctui maris qui à vento movetur & circumfertur. Non ergò æftimet homo ille, quòd accipiat aliquid à Domino. Exponit contra Luciferianos Sanctus Hieronymus: Neque Centurio, neque illa muliercula, que duodecim annos fluxu fanguinis tabefcebat, in Trinitatis Sacramenta crediderant, quæ poft Chrifi Refurrectionem Apoftolis manifeftata funt, ut meritò fides borum, quæ in myfterio eft laudaretur, fed fimplicitas mentis, & devota Deo fuo anima approbata eft. Hæc eft fides, quam raro inveniri Dominus demonftravit. Hæc eft fides, que etiam apud eos, qui benè credunt, difficilè perfecta inve nitur. Fiat tibi fecundum fidem tuam: Hanc ego vo· cem audire nolo. Si enim fecundùm fidem meam mibi men's autem C. 14. Aliud primævæ Ecclefiæ charifma adducit Apoftolus in prima item ad Corinthios Epiftola: St lingua orem Spiritus meus orat, mea fine fructu eft. Et in Epiftola ad Romanos. Spiritus adjuvat infirmitatem noftram. Nam C. 8. quid oremus, ficut oportet, nefcimus. Sed ipfe Spiritus poftulat pro nobis gemitibus inenarrabilibus . Exponit in vigefima quinta fuper priorem ad Corinthios Epiftolam homilia Sanctus Joannes Chryfoftomus: Erant antiquitùs multi, qui orationis donum habebant cum lingua. Et orabat quidem, & lingua loquebatur, aut Perfarum, aut Romanorum voce erans mens autem nefciebat quod dicebatur. Spiritus, hoc eft, donum datum movens linguam. Et ideo dicit Apoftolus: Orabo fpiritu, orabo & mente; pfallam fpiritu, pfallam & mente. Adfirmat vocalis orationis charifma fuiffe duplex; Iam enim fibi a Deo datam orationem aliqui intelligebant, aliqui non. Et horum charifma effe cum multa difcretione ufitandum monet iftic Apoftolus. Rituales Ecclefiæ voces, Dominus vobifcum, & cum fpiritu tuo laudat in trigefima fexta homilia L idem Sanctus Joannes, atque profequitur de laudatis per Apoftolum charifmatibus: Sed nunc illorum donorum fymbola ac figna tantùm tenemus. Nam nunc quoque duo aut tres dicimus, & viciffim,& alio tacente alius incipit. Sed hæc funt tantùm illorum figna & monimenta. Proptereà quando incipimus dicere, populus refpondet, Spiritu tuo, oftendens quod olim fic dicebant, non fua moti fapientia, fed Spiritu. Sed non nunc. De me jam loquor. Sed Ecclefia nunc eft fimilis mulieri, quæ à veteri profperitate excidit, & multis in locis fola tenet fymbola antiqua illius felicitatis, & monilium quidem folas oftendit thecas & arculas, divitiis autem eft privata. Et nunc eft fimilis Ecclefia. Etiam adducta Apoftoli ad Romanos verba commentatur: Obfcurum eft boc dictum. Proptereà quod multa ex iis miracula, quæ tunc fierent, fieri nunc definant. Eapropter neceffe nobis eft rerum illarum ftatum vos docere, atque ita demum apertior erit fermo. Inter primævas gratis datas gratias adfirmat olim fuiffe & fpiritale precandi charisma, quo quis noffet quid Divina Clementia fe vellet orari ab Ecclefia, quid concedere, quid denegare. Hic obtiille fa nebat Prophetia donum, ille fapientiæ, nitatum, ille Poteftatum, ille autem linguarum. Porrò unà cum bis omnibus erat Precum donum, quod & ipfum fpiritus dicebatur. Quo qui præditus erat, pro plebe univerfa preces fundebat. Quandoquidem enim multa ignoremus eorum, quæ nobis conducunt, quæ minimè conducunt poftulamus, acceffit donum Precum ad unum aliquem eorum qui tum viverent, qui quod communiter univerfitati Ecclefiæ conducebat, id tum ipfe pro omnibus poftulans ftaret, tum alios doceret. Spiritum igitur hic vocat Apoftolus tum tale donum, tum animam cam que donum fufciperet, quæque apud Deum intercederet ac gemeret. Qui enim hujufmodi gratia dignus eft babitus, is magna cum animi compunctione ftans multis item cum gemitibus, quæ omnibus fint ufui poftulat. Cujus & nunc fignum Diaconus eft, pro populo preces ejus offerens. Per iftud unius donum quævis adunata Ecclefia cunctas fuas communes poftulationes quafi ftata atque infallibili lege olim impetrabat. Quæ omnia Sanctus Chryfoftomus repetit in decima octava fupra fecundam ad Corinthios, & in prima Homilia fupra Epiftolam ad Coloffenfes. Proinde hæc Ritualia verba, Dominus vobifcum, Et cum Spiritu tuo, funt omninò Inftitutum Apoftolicum. Per priora Sacerdos precabatur, ut Precum charisma vel cunctis adftantibus vel ipforum alicui Divina Clementia dignaretur infundere, atque ita omnem Collectam exaudire. Per pofteriora verba reponebat populus iftud donum longè magis convenire ipfi Sacerdoti, utpotè qui per fufceptum facræ Ordinationis Sacramentum jam effet apud Divinam Majestatem Mediator ac Legatus. Adducta verba funt laudati charifmatis fignum, theca, & arca Et quia non iftud, fed fola hæc jampridem fuperfunt noftris Collectis, reverà fumus fimiles mulieri, quæ à veteri profperitate excidit, & multis in locis fola retinet fymbola antiquæ felicitatis ; quæ monilium quidem oftendit thecas & arculas, divitiis autem eft privata. Inter primæva charifmata Apoftolus ponit etiam Difcretionem fpirituum. Et Sanctus Joannes Chryfoftomus in trigefima nona fuper primam ad Corinthios Epiftolam homilia commentatur: Quid eft difcretio fpirituum? Noffe quis fit fpiritualis, quis non fpiritualis, & quis &quis impoftor. Hinc addidit Apoftolus: Prophetæ duo aut tres dicant, & cæteri dijudicent. Et rursùm Sanctus Joannes Chryfoftomus: Hoc Apoftolus Homil. dixit ad eos monendos, ut caverent, ne inter eos 36. incurreret vates aut Divinator. Eadem de caufa Apoftolus, charismatum naturam & fpecies expofiturus, fuit præfatus: Scitis, quoniam cùm gentes effetis, ad fimulachra muta, prout ducebamini, euntes. Et Sanctus Joannes: Multi illic erant Divinatores, utpotè quod Græco ritu magis effet affecta civitas. Et cum aliis boc quoque cos Supplantabat & conturbabat. Quamobrem in principio ponit Apoftolus id, quod intereft inter Divinationem & Prophetiam. Proptereà etiam acceperunt difcretiones fpirituum , ut difcernerent & fcirent, quifnam fit qui loquitur quidem mundo spiritu, quis immundo. Etenim cùm fceleratus fit diabolus, fu bit eos qui prophetant, & facit Pfeudo-Prophetas, tamquam qui ipfi quoque futura prædicant. Hinc item ad Theffalonicenfes fcribit Apoftolus: Prophetias nolite fpernere, omnia probate, quod bonum eft tenete. Et Sanctus Joannes: Tunc multa Homil. erat Pfeudo-Prophetarum differentia, dente diabolo pro veritate ftatuere mendacium. tunc conten- 26. Cap.39. Precandi charifma foli Catholicæ, præfertim in Collecta feu Apparitura unitæ, Ecclefiæ dabat olim, & etiamnum hodiè dat Divina Clementia. Hinc inter varias, quibus publica noftra ante Divinam Majeftatem in Bafilicis Apparitio diftinguitur ab indifciplinatis hæreticorum conventicalis, differentias Tertullianus in Præfcriptionum libro ponit & hanc : Ecclefia uni- Cap. 43. ta. Hujus unionis virtutem exponit in libro Apologetico: Coimus ad Deum, quafi facta manu precationibus ambiamus. Hæc vis Deo grata eft. Et in fequenti capite: Nos in publicis Imperii neceffitatibus, jejuniis aridi, & omni continentia expreffi, ab omni vitæ fruge dilati, in facco & cinere volutantes, invidia cœlum tundimus, & miferi. cordiam extorquemus. Et in libro ad Scapulam Africa Proconfulem: Marcus Aurelius in Germanica expeditione, Chriftianorum militum orationibus ad Deum factis, imbres in fiti illa impetravit. Cap. 4. Quando non geniculationibus, & jejunationibus noftris etiam ficcitates funt depulfa? Tunc & popu lus adclamans, Deo Deorum qui folus eft potens, in Jovis nomine Deo noftro teftimonium perhibuit. Etenim cæci Gentiles invocatum à noftris militibus Dominum opinati funt effe fuum Plu- Cap. 40. vium Jovem. De qua cæca in Deum vivum ac verum blafphemia queritur etiam in libro Apologetico. Romani exercitus extremam in Germania, partim à fiti & æftu, partim à Barbaris neceffitatem, & incruentum fulminatricis Legionis de hifce triumphum latiùs exponunt in Ecclefiaftica Hiftoria Eufebius Cæfareenfis, in fecunda de quadraginta Martyribus Oratione Sanctus Gregorius Nyffe Epifcopus, Paulus Orofius, in Marci Aurelii vita Julius Capitoli nusa cbaritas. Et iterum: Charitas numquam excidit. Adfirmat charifmata certo dumtaxat tempore, fidem & fpem ufque ad fæculi finem, charitatem in perpetuas æternitates apud Ecclefiam perdurare. Charifinata quippè non funt nifi novel. læ religionis fulcra ac rigamenta, fides & fpes funt ad vitam æternam neceffariæ juftitiæ fundamenta, charitas autem eft ipfa & juftitia & vita æterna. Linguarum donum promifit Ecclefiam omnium gentium linguis effe locuturam: & adimpleto promiffo promittens fignum fuit fu nus, aut Sanctus Joannes Chryfoftomus, fed etiam Tertullianus ac Sanctus Irenæus teftantur charifmata fuis temporibus, immò & dudum antea ceffaffe. Nam & infana Montani hærefis hinc fomentum accepit, quòd illorum refuscitationem promitteret. Verùm notanda funt San&ti Chryfoftomi verba: Ecclefia multis in locis tenet fola fymbola antique felicitatis. Supponit & adfirmat quibufdam in locis adhuc vivere antiquam felicitatem. Quod ipfum de fuo tempore clariùs fcribit Sanctus Irenæus. Charifmata uf que ad fæculi finem, licèt non neceffaria, nunquam plenè deficient. Sunt noftræ infirmæ fidei folatia & adjutoria. Nam & noftro hoc fæculo Sanctus Philippus Nerius tanta viguit gratia di fcernendorum fpirituum, ut eos, qui caftitatem colerent, eo odore, qui verò fecùs, ex fœtore cogno fceret. nus, & in Dionis Caffii Epitome Joannes Xiphilinus. Nongenta feptuaginta Germanorum millia Romanum, qui per quinque dies non biberat, exercitum circumfidebant, & hic cum Augufto Principe fremebat ex more in Chriftianos, tamquam in Atheos, & caufam tantæ calamitatis. Hinc illi, Divinæ injuriæ zelo accenfi, fe fegregarunt ab exercitus corpore, & facta unitæ geniculationis ac orationis manu, Romanis pluviam ac potum, in Barbaros igneam cum fulminibus grandinem à Divina Clementia extorferunt. Hinc palinodiam cantavit Impera-perfluum. Et hinc non folùm San&us Auguftitor Aurelius Antoninus, & folennes de invifibili Chriftianorum Deo ad Senatum fcripfit litteras, vetans ipfos deinceps accufari, aut ulla perfecutione vexari. Exftant litteræ apud laudatum Eufebium, ipfafque in libro Apologetico Cap. 5. laudat Tertullianus. Adfirmant illæ id factum propè Carnutum à legione gemina, quam Eufebius vocat Melitinam: Eam quippè ex duabus mixtis fuiffe conflatam adferit præfatus Xiphilinus. Poftmodò ad perpetuam rei memoriam fuit dicta Legio Fulminatrix. Verùm ex ipfis fuiffe fuos quadraginta Martyres labitur Sanctus Gregorius Nyffenus: Hi funt longè juniores, utpotè paffi fub imperio Licinii. Item legendum non eft, Carnutum, fed Carnuntium: Hoc enim eft civitas primæ Pannoniæ. Communis ab unita Ecclefia orationis virtutem laudat etiam SanAus Irenæus, adfeverans fufcitandorum mortuorum, & aliorum miraculorum gratiam fuo adhuc tempore viguiffe in Ecclefiis, ipfaque fieri fæpiffimè propter aliquod neceffarium, fraternitate univerfa per jejunium & fupplicationem multam pofiulante. Ninivitanum jejunium & orationem laudat item in fecunda fuper fecundam ad Corinthios Epiftolam homilia Sanctus Joannes Chry: foftomus, & adjungit: Perfæpè Deus quafi pudore movetur, dum multitudinem in precatione concordem confpirantem cernit. Et vario id demonftrat exemplo. Plurima funt talia Patrum teftimonia. Nempè precandi charifina Dominus Deus uni vel paucis dat propter unite Ecclefiæ meritum, atque hæc à fefe mutuò vult adjuvari. De Anti-Chrifti adventu & mundi excidio fcribit in fecunda ad Theffalonicenfes Epiftola Sanctus Paulus: Et nunc quid detineat, feitis, ut reveletur in fuo tempore. Commentatur San&us Joannes Chryfoftomus Meritò quæfierit Meritò quæfierit Hom. 4. quifquam, quid eft illud quod detinet, hoc eft, quod prohibet ne reveletur? Ahi quidem dicunt gratiam Sancti Spiritus, alii autem Romanum Imperium. Quibus ego maximè adfentior. Quare? Quoniam fi voluiffet dicere Spiritum, non dixiffet obfcurè, fed apertè, quòd nunc quoque eum detineat gratia Sancti Spiritus, hoc eft, charismata, feu dona gratuita. Alioquin oporteret jam eum advenisse, fi quidem effet adventus, cùm defeciffent charismata, feu dona gratuita. Nam jam olim defierunt . Etenim & in priori ad Corinthios Epiftola fcribit ipfe Apoftolus Prophetiam, fcientiam, linguas, aliatque gratis datas gratias auferendas Ecclefiæ, & adjungit: Nunc autem manent fides Spes, charitas, tria hæc; major autem horum eft Chrift. Lupi Opera T.VI. ༄ པ་ & Porrò de Sancto Joanne Gualberto fcribit BlaGius Melanefius; Nec defuit viro Dei gratia di fcretionis fpirituum, neque donum Prophetiæ, quo occulta hominum, foli Deo cognita, Divina revelatione edoctus, enunciavit. Si quis ad Monafterium veniret, monafticum babitum petiturus, ex ejus adfpedu cognofcebat, num Dei Spiritu moveretur. Iftud ipfum demonftrat plurimis exemplis. Joannes infuper habuit & fidei donum, item orationis fpiritum. Et hinc certò cognovit fuum Epifcopum Petrum effe Simoniacum, fe exaudiendum hic à Deo, nec fe aut fuos in flammis deferendos. Hinc conftanter accufavit Petrum, cum fuis Monachis uti cum fulminatrice legione proceffit Romam, nullis ceffit remoris, fuum Monachum Petrum fecit in mediis flammis de Simonia triumphare. Eifdem charifmatibus viguit ille Monachus, de quo ad Abbatis juf fum intrante ardentem fornacem fcribit in primo Dialogo Sulpitius Severus: Superata natura eft, Cap. 12. fugit incendium, & qui putabatur arfurus, velut frigido rore perfufus, fe ipfe miratus eft. Et de fratre Gregorio Cappadoce, apud Sancti Theodofii in Palestina Coenobium Monacho, refert Cap. 92. in Prato fpirituali Gregorius Archi-Mandrita: Cùm fratres facerent panem, fuccendebat clibanum frater Gregorius. Sed cùm fuccendiffet illum, non invenit cum quo deberet extergere furnum. Fratres enim abfconderant pannum, ut tentarent eum. Ingreffus eft ergò furnum, & veftimento fuo illum deterfit, nihil omninò ab igne læfus. Ego autem hoc audito, corripui fratres, quòd ita ipfum tentaffent. Et jure meritò fratres Abbas corripuit. Nam citra extremam neceffitatem non funt fimilia agenda. Et hinc Godefcalcum, B 3 Mo |