Pagina-afbeeldingen
PDF
ePub

Atqui plus feptuaginta annis ante boc tempus Polonia,
Regem cùm habuiffet, & quidem Ottonis Rufi Impe-
ratoris beneficio, per hoc tempus habere defiit. Jam
verò quindecim Epifcopos non modò tunc, fed um-
quam omninò babuisse, ipfa rei evidentia falfum effe
convincitur. Alludit ad Boleslaum primum,
quem ab Ottone tertio Imperatore donatum Re-
gia dignitate adfirmat in fecundo libro de Polo-
norum Republica atque Magiftratibus, & ad-
jungit: Nec tamen ultra quartum Regem tunc is
bonos manfit apud hanc gentem. Nam poft alterum
Boleslaum, prioris illius Pronepotem, ducentis am-
plius annis Polonorum Principes Regio nomine abfti
nuerunt. Adfirmat à fecundo Boleslao Regiam
dignitatem non fuiffe refumptam, fed dumtaxat
retentam. Ceffam fatetur ab ejus filio, & poft
ducentos & quindecim annos à Primislao Duce
refumptam.

Refpondeo tamen Presbyterum Wipponem ac præfertim Lambertum Schafnaburgenfem, ac item Ottonem Frifingenfem effe graviffimos ScriA. 1077. ptores. Et ipfis adftipulatur Scriptor æquè gravis Bertholdus Conftantienfis. Wippo tamen & Otto labi videntur in Boleslai nomine: Videntur Cafimiri primi Acta in filium Boleslaum tranfcripfiffe. Etenim Sanctus Henricus vigefimo quarto, Conrardus Salicus obiit undecimi fæculi anno trigefimo nono, at verò Boleslaus Principatum iniit ejufdem fæculi anno quinquagefimo octavo, ideoque non poteft in iftos rebellaffe. Quidquid fit, omnis hæc quæftio fundatur in gentis fubjectione ac libertate: Quod nempè nemo subjectus Imperio Princeps poffit fibi ipfi diadema imponere, fed ab illo debeat accipere. An. S19. Hinc item fcribit Sigebertus Gemblacenfis: Ludovicus Pius Imperator Britones fibi fubigit. Murma

Jenim gens, quòd Romano Imperio nec fubeffet,
nec fubfuiffet unquam, poterat fibi ipfi affumere
diadema, ideoque longè potiori jure à Romana
Ecclefia poftulare.

Et hac in laudatam Ecclefiam pietate plures
olim populi fuerunt ufi. Etenim Bulgari avi-
tam, quam fibi Bafilius & Conftantinus Con-
ftantinopolitani Imperatores malè excufferant,
Regiam dignitatem reftitui fupplicarunt ac impe-
trarunt ab Innocentio tertio. Latè hæc habes in
laudati Pontificis vita, publicata per Francifcum
Bofquettum. Eadem multis refert , quomodo
idem Pontifex Petrum Aragonia Principem eve-
xerit & coronaverit in Regem. Et ad Sancium
Portugalliæ Regem fcribit idem Innocentius:
Apoftolica Sedes inclytæ recordationis Alphonfum Pro-
genitorem tuum nomine Regio ac Regalibus infigniis Lib. z.
decoravit, & ipfum & Succeffores fuos adoptans in EP. 59.
Beati Petri filios fpeciales, eos & Regnum Portugal-
lenfe fpecialibus privilegiis, fuaque protectione cura-
vit communiri. Exponit Rodericus Archiepifco-
pus Toletanus: Aldephonfus fuit ftrenuus & per-
tinax in agendis. Hic primus in Portugallia fibi im-
pofuit nomen Regis, cùm pater ejus Comes, & ipfe
Dux anteà dicerentur. Et ab Eugenio tertio, cui
Regnum fuum conftituit cenfuale, multa privilegia

indulgentias impetravit. Hi enim omnes erant liberi populi ac fupremi Principes, ideoque fibi ipfis poterant diadema imponere, longè magis ab Ecclefia Romana impetrare. Duobus igitur populis Regiam aut quamvis aliam dignitatem donare poteft laudata Ecclefia: Videlicet & liberis, & fibi temporaliter fubjectis. Et fic dedit Siculis. Et hinc Sanctus Bernardus titubavit in fundamento.

Annæ Comnenæ in noftrum Gregorium pal

nus verò Dux eorum, qui nomen fibi Regis ufurpave-maris calumnia eft Hanon Regis Ammon in Re

[ocr errors]

ab eis interimitur. Regii nominis ufurpationem, utpotè veram rebellionis fpeciem, fuiffe & illius belli & interemptionis caufam fcribunt Aftrologus ac Annales Francorum Fuldenfes. Britanniæ enim populus nolebat cum Murmano in Imperatorem rebellare. Ex eodem fundamento Sanctus Bernardus fcripfit adversùs Rogerium Siculum pro Imperatore Lothario. Cenfebat enim utramque Siciliam fpectare ad Imperium.

Cap. 32.

gis David Legatos facinus, de quo Sacer textus: Rafit dimidiam partem barbæ eorum. Erat duriffi ma contumelia. Et hinc ad hæc Sacri textus de Sennacherib Affyriorum Rege verba, Reversus eft cum ignominia in terram fuam, fcribit in Hebraicis fuper fecundum Paralipomenon librum traditionibus Sanctus Hieronymus: Tradunt Hebræi caput & barbam illi rafam ab Angelo in ignominiam. Barbæ & capitis rafuram exponit in Sancti Quocircà liberi ac foli Deo fubjecti populi pof Jeremiæ commentariis etiam Theodoretus, & funt tibi ipfis creare ex Duce Regem, aut etiam adjungit: Is erat captivorum habitus. Et Majores ipfe Dux creare feipfum. Hac enim via omnes noftros in Chriftianæ fidei ignominiam fuiffe à Cap. 48. olim Reges, omniaque Regna paffim emerfe- Paganis tyrannis frequenter femi-tonfos, lucet runt. Et de majoris Britannia Infula, quam ni- ex Sancti Cypriani Epiftolis. Eandem ignomimiis Barbarorum incurfibus vexati Romani defe- niam paffus afferitur Sanctus Petrus Apoftolus, ruerant tamquam fibi inutilem, & extracta fua & hæc effe origo Clericalis coronæ & tonfuræ. militia libertati antiquæ reftituerant, quòd tunc Eft facinus lapfis in Photii fchifma Græcis famifibi Regem elegerit, affirmant antiqui illius Scri- liare. Etenim Alacafeum militem, qui fictum ptores. Et de Longobardis fcribit Regino Abbas ac perfonatum Diogenis olim Imperatoris filium An. 517. Prumienfis: Longobardi, cum per annos decem fub proditurus Imperatori Alexio Comneno, volepoteftate Ducum fuiffent, Regem fuper fe ftatuunt bat fibi ipfi comam & barbam radere, laudat Ottarium. Et de Francis Sigebertus Gemblacen- Anna Comnena. Et de factæ in eundem patrem Lib. 10. An. 418. fis: Simeone & Marcomiro Ducibus defunctis, Fran- fuum conjurationis auctore Michaele Anemaci in commune deliberant, ut & ipfi, ficut aliæ gen- de fcribit eadem Anna Michael, barba pila- Cap. 12. tes, Regnum habeant. Et filium Marcomiri Ducis tim evulfa, capite verò ad cutem rafo per forum ad Pharamondum fibi Regem ordinant. Et hinc dia- ludibrium traducebatur. Et de fimilis criminis dema à Pontifice poftulantem Bufclavum impe- reo Gregorio Trapezuntis Duce: Gregorium Audire malè voluit Auceps Henricus. Sclavorum ||guftus jubet per medium traduci forum, capite &

[ocr errors]

Lib. I.

Lib. 3'

144

barba Aricim ad cutem tonfis. Et de militibus, nalis Humberti in Sylva candidæ Epifcopatu po

qui Xenam Andronici fecundi Imperatoris ma-
trem injuria affecerant, fcribit Joannes Impera-
tor Čantacuzenus: Abrafa barba & capillis, pu
cap. 32. blicè in foro, velut in theatro ad spectandum om-
bus ignominia caufa funt propofiti. Et de nobili
ac fuo ad Annam Imperatricem ac ejus
viro,
Proceres Legato, Demetrio Sguropulo fcribit
cap. 29. in alio libro: Sguropulum verberibus indigniffimè
coopertum, pilifque barbe & capitis nudatum, ut
in pompa, publicè spectandum ftatuunt. Impera-
toris Henrici Legatos fuiffe eadem barbarie à
noftro Gregorio tractatos adfirmat Anna Com-
nena, ideoque vocat Papam defputabilem. Ve-
rùm rectè refpondet ejus Scholaftes David Hoe-
fchenius: De Gregorio feptimo Pontifice, verum
fatendum, nihil ejufmodi lectum. Ne bofles qui
dem, quos infenfissimos passus eft, objecerunt. Non
Benno, non Venericus Vercellenfis, five Waltra-
mus Naumburgenfis, non alii, non ipfe Henricus
in Epiftola ad Annonem, qua bujus Legationis
meminit, factum profectò non diffimulaturus. Per
nequiffimum impoftorem ficta fuit ifta Epifto
la, & tamen illi nihil tale venit in mentem.
Undè clarum eft Annam aut imponere, aut ab
impoftoribus circumfcriptam hallucinari.

[ocr errors]
[ocr errors]

fteà fuccefforem, qui à fe inchoatum unionis
opus profequerentur, ac conarentur perficere
apud Imperatorem Ifaacium Comnenum, & Pa-
triarcham Conftantinum Lichudem, teftatur &
exponit in Caffinenfis Monafterii Chronico Leo
Oftienfis Epifcopus. Nempè inter dictum Ifaa-
cium & Michaelem Cerularium, ob adfumptos
ab hoc purpureos compagos, & alias ejufdem re-
belles infolentias nata diffidia, & fubfecuta
Michaelis mors, Pontifici fecerunt fpem me-
Michaelis mors,
liorum fucceffuum Aft dum apud Barum in
Apulia Legatio unà cum Argyro Barenfium Ma-
giftro exfpectat pacatum mare & commodam
navigationem, Papa moritur apud Florentiam,
atque ita fuit evacuata omnis fpes, & quifque
rediit ad fua propria. Hic eft ille nobilis &
orthodoxus Argyrus, qui etiam Leonis noni Le-
gationem ftrenuè adjuvit, atque ideò à Michae-
le Cerulario fuftinuit atrociffimas calumnias. Et
hinc lucet Barenfium civitatem tunc spectaffe ad
Græcos.

:

Anno poft millefimum feptuagefimo Alexander fecundus Pontifex, ac ejus Archidiaconus Hildebrandus repararunt Romanam Sancti Pauli extra muros Oftienfi via Bafilicam. Ei pofuerunt pretiofiffimas variis facris imaginibus incifis portas. Ipfas curarunt fieri Conftantinopoli. Opus direxit Pantaleon Confus, Amalphitanus genere: Et incidi juffit infignes verfus, quibus palàm profeffus eft fe germanè orthodoxum, plenumque veneratorem Romanæ Ecclefiæ. Quis enim votivè fe infcribat valvis Ecclefiæ, quam cenfet hæreticam aut fchifmaticam? Nempè etiam tunc Imperii columnæ erant Chriftianif fimæ. Anno fequenti in Auguftum thronum fim levatus eft Michael Ducas, cognomento Parapinacius, de quo eft præfens queftio. Etiam ipfum conftat fuiffe orthodoxum. Ad ipfum item laudatus Alexander Sanctum Petrum Anagniæ Epifcopum legavit Apocrifarium. Non qualemcumque Legatum, fed Apocrifarium. Fibulam fraternæ communionis. Hinc enim Mauritiani Imperii in vafor Phocas, quòd Apoftolicæ Sedis

Quæftio eft, Qua de caufa feptimus Gregorius Michaeli Duca illatas à Nicephoro Botoniate injurias cenfuerit anathemate vindicandas ? Etenim Schifmatici in Sanctum Petrum rebelles, adeoque & à femetipfis excommunicati erant tunc Græci omnes: Quid igitur iftic operari aut prodeffe poterat Sancti Petri gladius? Refpondeo rationem edici à Cardinale Humberto in indiculo fuorum Actorum apud Conftantinopolim: Quantùm ad columnas Imperii, & ejus Honoratos, atque cives fapientes, Chriftianiffima atque orthoxa eft Conftantinopolitana civitas; quantùm autem ad Michaelem Cerularium abufivè dictum Patriarcham, & ejus fultitiæ fautores, nimia Zizania hærefeon quotidiè feminantur in medio ejus. Laudat Imperatorem Conftantinum Monomachum, à cujus pietate plures fucceffores non difcefferunt. At verò de Patriarchæ Michaelis fequacibus ac fuccefforibus fcribit repertus Con-Legatum non reperiret Conftantinopoli, Reftantinopoli apud Patres Prædicatores Tractatus: Ex tunc, utique à Michaelis per Apoftolice Sedis Legatos excommunicatione, Greci, majoris invidie ftimulis agitati, quamplures libros feu tractatus in confufionem Romanæ Ecclefiæ ediderunt, & fuis pofteris legendos tamquam authenticos, Catholicæ fidei firmitatem habentes, frictè mandaverunt, eos verò, qui bis contraria dogmatizare præfumerent, annuatim in Ecclefiis, voce præconis, quod ufque bodiè in eorum conventualibus Ecclefiis obfervatur, hæreticos denunciarunt. Et hinc Sancti Leonis noni pro evertenda hac fchifmatica ftultitia ac reformanda Ecclefiarum unione ftudium fucceffores Pontifi ces numquam depofuerunt. Etenim quòd Cardinalis Fredericus, Cardinalis Humberti in Sancti Leonis legatione Collega, in Stephanum decimum Papam evectus legarit Defiderium Caffinenfium Abbatem, Cardinalem Stephanum, & Mainardum Romanæ Ecclefiæ Clericum, Cardi

di

gnum ab ipfa improbari eft opinatus, ftatimque
à Magno Gregorio poftulavit, atque obtinuit.
Etenim Gregorius, quò tunc ufurpatum à Con-
ftantinopolitanis Patriarchis profanum Univerfa
lis Epifcopi nomen circumfcriberet ac aboleret,
tyranno ftuduit in omnibus gratificari. Etiam
Monothelitica hærefis, uti Romanam commu-
nionem, ita & Romanos interpolavit Apocrifa-
rios. Et hinc Ecclefias plenè uniturus Imperator
Conftantinus Barbatus, ad fexta Synodi con-
firmatorem Leonem fecundum fcripfit: Horta-
mur veftram Sanctiffimam Summitatem, ut quàm
primùm mittat defignatum ab ea Apocrifarium. Ad
fextam Synodum Sanctus Papa Agathon Lega-
tos miferat ac fuæ Præfidentia Vicarios
rùm non Apocrifarios. Hi enim habitabant
in Placidiano Palatio, quotidiè communica
bant Principi in fecretioribus confiliis, in fo-
lenni Divinorum officiorum Apparitura proce
debant cum Patriarcha, atque ita exfequeban-

tur

ve

[blocks in formation]

tur & Divinam & humanam utriufque Ecclefiæ communionem. Hinc ipfos Apoftolica Sedes non mittebat, nifi ad orthodoxum Principem. Hinc eadem Sedes Patriarchæ offenfa vetabat, ne Apocri farius, utpotè Diaconus, cum ipfo procederet. Hocce proceffionis interdi&um ac fufpenfio erat via ad revocationem Apocrifarii, hoc eft, ad omnem communionis intercifionem. Hinc quartus Conftantinus ipfum non nifi poft feliciter peractam, & à fecundo Leone firmatam Synodum poftulavit. Hinc poftulavit ftatim mitti. Nempè norat fe, quoufque effet fine Apocrifario, effe fine Romanæ communionis charactere. Hinc Romani Pontifices, quoties Græci caderent in fchifmata, fuum Apocrifarium ftatim revocarunt. Nam & hodiè inter Reges ac alios Laicos Principes revocatio Oratoris eft lucida profeffio inimicitiæ. Quarè fecundus Alexander, dum Michaeli Duca Apocrifarium legavit, cenfuit ipfum plenè orthodoxum. Et quòd Michael Petrum honorificè admiferit, & magnis ad profequendam novæ apud Anagniam Cathedralis Bafilicæ fabricam donis auxerit, teftatur in hujus vita Bruno Epifcopus Signienfis.

[ocr errors]

145

dit Dominicum Venetia Patriarcham. Ipfum
adfirmat & Romanæ Ecclefiæ & Conftantino.
politano Imperio fideliffimum: Quòd Veneti
cum Græcis mercimonia femper foverint, atque
amicitiam.

Et Dominici Legatio non caruit fructu.
Etenim ipfam fecuta fuit fecunda, non fecreta
per fimplices Monachos, fed folemnis Græco-
rum ad Romanam Ecclefiam Legatio, de qua
nofter Gregorius ad Imperatorem Henricum Lib. 2.
quartum fcribit: Indico Magnitudini tuæ, quia Ep. 31
Chriftiani ex partibus ultramarinis, quorum maxi-
ma pars à Paganis inaudita clade deftruitur, &
more pecudum quotidie occiditur, genfque Chriftiana
ad nihilum redigitur, ad me humiliter miserunt,
nimia compulfi miferia implorantes, ut modis, qui-
bus poffem, eifdem fratribus noftris fuccurrerem, ne
Chriftiana religio noftris temporibus, quod abfit,
omninò deperiret. Et inferiùs: Conftantinopolita-
na Ecclefia, de Spiritu Sando à nobis diffidens, con
cordiam Apoftolicæ Sedis exfpectat. Armenii etiam
ferè omnes à Catholica fide aberrant. Et ferè univer-
fi Orientales præfiolantur, quid fides Apofloli Petri
inter diverfos eorum errores decernat. Inftat enim
nofiris temporibus, ut impleatur, quod pius Redem-
ptor Speciali gratia dignatus efi Apoftolorum Principi
indicare ac præcipere, dicens: Ego rogavi pro te,
Petre, ut non deficiat fides tua. Adeò folemnis
fuit hæc, non folius Conftantinopolitanæ, fed
omnis Orientalis, ipfiufque etiam Armeniæ Ec-
clefiæ ad Gregorium Legatio. Quæ omninò vi-
detur procuraffe Dominicus Patriarchá Vene-
tiarum. Etiam dona Sancto Benedicto in Mon-
tem Caffinum mifit Imperator Michael. Rem
fuprà audivimus à Leone Oftienfi Epifcopo.
Tunc item factum eft quod in compendiaria.
Chronologia feribit Joel: Patriarcha Joanne Xi-

Ad eundem Michaelem primo fui Pontifica
tus anno fcripfit nofter feptimus Gregorius: Qui-
dam à veftris partibus Monachi venientes, quorum
unus Thomas alter Nicolaus dicebatur, Excel-
lentiæ veftræ ad nos litteras detulere, plenas veftræ
dilectionis dulcedine, & ea, quam Sandæ Roma-
næ Ecclefie exhibetis, non parva devotione. Quæ
nimirùm inter cetera Nobilitatis veftræ verba, eif-
dem Monachis de his, quæ ipfi viva voce in aures
nobis ex parte veftra relaturi essent, posse nos crede-
re adferebant. Verùm quia perfonæ non videbantur
tales, quibus fecurè fidem poffemus adcommodare
per eos de tantis rebus Magnitudini veftræ ref-philino vita fundo, Imperator Cofmam quemdam
pondere, confratrem noftrum Dominicum Pa-
triarcham Venetie, Ronane Ecclefiæ ac Imperio
vefiro fideliffimum, ad vos ftuduimus mittere, qua-
tenus ipfe diligenter à vobis intelligat, fi in ea,
quam litteris veftris, & viva eorumdem Monacho-
rum voce fecretiùs fignificaftis, adhuc voluntate per-
feveretis, & Legationis veftræ verba ad effectum
perducere velitis. Nos autem non folùm inter Ro
manam filiam ejus Conftantinopolitanam Eccle
fiam, antiquam concordiam cupimus innovare, fedpter virtutem, qua præditus erat. Nam tametfi

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

Monachum, qui è terra fanta advenerat, maxi-
moque ab se ob eximias virtutes in pretio habitum,
elegit. Et Joannes Schylitza: Sepulto Patriarcha
Joanne Xiphilino, Imperator alium delegit, non
ex Senatorio ordine, neque ex Ecclefia, neque ul-
lum alium Byzantinum, five eloquentia five rebus
geftis clarum & celebrem, fed Cofmam quemdam
Monachum, qui à fancia civitate venerat, & in
maximo honore apud Imperatorem habebatur pro-

externe fapientiæ expers effet, & illius myfteria mi-
nimè guftaffet, attamen variis virtutibus efflorefce-
bat. Quapropter omnibus aliis neglectis, ipfum ad
Ecclefiæ gubernacula collocat. Cofmam Monafti-
cæ paupertatis fuiffe etiam in Patriarchatu ob-
fervantiffimum, Prophetiæ dono clarum, &
tanto throno per omnia digniffimum, teftatur
in primo Alexiados libro Anna Comnena. Ad-
dit fuiffe creatum anno quarto Imperatoris Mi-
chaelis, die fecunda Augufti, indictione deci-

cum omnibus hominibus pacem habere. Scitis enim,
quia quantùm Antecefforum noftrorum & veftrorum
Sande Apoftolice Sedt & Imperio ad patrocinium
concordia profuit, tantùm deinceps nocuit, quod
utrimque eorumdem charitas friguit. Evecto ad
Apoftolicam Cathedram Gregorio Michael, uti
orthodoxus Princeps ftatim gratulatus fuit,
fecit obedientiam, & poftulavit Ecclefiarum
unionem. Eo tempore graffabatur adhuc Mi-
chaelis Cerularii impia factio, eique omninò
favebat Joannes Xiphilinus Patriarcha. Hincma tertia, anno Domini poft millefimum fe-
non per Epifcopos ac folemnem Legationem,
fed per fidos Monachos, adflictæ Ecclefiæ con-
fuetum femper afylum, ac per fecretas litteras
pius Princeps cenfuit negotium conficiendum.
At Gregorius aliud cenfuit: Cenfuit hanc viam
tantis rebus non conducere. Hinc ipfis impen-
Chrift. Lupi Opera T.VI.

ptuagefimo quinto, pendente negotio unionis.
Sub Saracenis gemens Hierofolymitana Ecclefia
tunc necdum admiferat fchifma & nugas Mi..
chaelis Cerulatii, fed conftans manebat in com-
munione Romana. Et manfiffe ufque ad libera-
tam per Francos Hierofolymam poffit oftendi.
N

Hinc

[ocr errors][merged small]

Hinc igitur Conftantinopolitanæ Ecclefiæ laceratam unionem reparaturus Imperator Ducas, nec è fuo Palatio, necè Patriarchalis Ecclefiæ Clero cenfuit adfumendum Patriarcham: Quòd nempè Neophytos Palatinos nullatenùs tolerari à Romana Ecclefia, & omnem fuæ civitatis Clerum noffet aut favere fchifmati, aut fchifma olere. Hinc igitur orthodoxum ac infigniter SanЯum Cofmam promovit. Fateor hæc à Græcis difertè non exprimi: Quòd nempè cuncti de fuo fchifmate loquantur parciffimè, & ipfum quali erubefcant; forfan ob reverentiam fuorum Auguftorum Principum, quorum plures fuere conftanter orthodoxi, & tamen Clericos ac Monachos, quos corrigere non poterant, in fua adversùm Latinos fuperbia permiferunt fordere. Qua in parte fuum imperiale officium non explerunt, nec funt excufabiles.

bellum, quod pofteà in Claromontano Concilio
explevit Urbanus fecundus. Tertiò, ipfos etiam
fchifmaticos Græcos hifce operibus ftudebat in
pavorem agere, atque ad obediendum Catholi-
co fuo Principi, & faciendæ Ecclefiarum unio-
ni non recalcitrandum cogere. Verùm hæc
omnia impedivit confueta Græcorum in fuos
Principes procacitas, de qua præfatus Joel: Ci
ves Conftantinopolitani Nicephorum Botoniaten
in Oriente Imperatorem à rebelli exercitu creatum
audientes, Regiam occupant, cuftodes illi impo-
nunt, imperantem Michaelem folio pulfum, vili
vehiculo cum Maria Augufta ex Alemannorum gene
re,& filio Conftantino Porphyrogenito, in Studit
Monafterium ablegant, & Monachorum Albo ad-
fcribunt, Sabbatho quod dicitur Lazari. Hoc eft,
in Sabbatho ante Dominicam Palmarum. La-
tiùs hæc referunt Joannes Schylitza, & alii
Græcorum Scriptores. Sic omnia Gregorii con-
filia fuerunt diffipata.

Hanc interim Michaelis Parapinacii Legationem fummo gaudio excepit nofter Gregorius, fperavitque adeffe tempora, quibus fuos non tantùm in Occidente, fed etiam in omni Oriente fratres Sanctus Petrus confirmaret. Lucet ex ejus laudatis ad Imperatorem Henricum litteris. Et in ipfis addidit: Quia Patres noftri, quorum veftigia, licèt indigni, fequi optamus, partes illas pro fide Catholica confirmanda fæpè adierunt, nos autem adjuti precibus omnium Chriftianorum, fi Chrifto duce via patuerit, illuc tranfire pro cadem fide,& Chriftianorum defenfione compellimur. Adfirmat fe pro ifto negotio paratum mori & pati quælibet, ac profequitur; Procuravi Chriftianos quofque ad hoc provocare, ad hoc impellere, ut appetant, defendendo Legem Chrifti, animam fuam profuimus, & à fidelibus Beati Petrt fubveniendum fratribus ponere, & nobilitatem filiorum Dei luce clariùs eflentare. Quam adminiftrationem Italici Ultra-Montani libenter accipiunt, &jam ultrà quin. quaginta millia ad hoc fe præparant, & fi me poffint in expeditione pro Duce ac Pontifice habere, adunata manu contra inimicos Dei volunt infurgere ufque ad fepulchrum Domini, ipfo ducente, pervenire. Litteras, quibus omnes ubique Latinos Principes ad Conftantinopolitano Imperio fuccurrendum eft exhortatus, habes in primo libro Ep. 49 Regefti. Et adversùm quofdam, de collecto

Lib. 1.

من

quinquaginta millium Papali exercitu murmurantes, purgat fe in litteris ad Guilielmum Burgundiæ Comitem, adducit fui facti rationes, atque adjungit: Speramus etiam, quod forfan alia inde utilitas oriatur, fcilicet ut pacatis Nortmannis, Ep. 46. tranfeamus Conftantinopolim in adjutorium Chriftia. norum, qui nimirùm adfici creberrimis morfibus Saracenorum inbianter flagitant, ut manum noftri auxilii porrigamus. Tria igitur per tantas militum turbas parabat ac fperabat Gregorius. Primò, Nortmannos, licèt infigniter orthodoxos, tamen utriufque ad Romanam Ecclefiam fpetantis Siciliæ terrificos invafores, voluit terrere, atque ita ad obedientiam compellere. Secundò, Conftantinopolitani Imperii & Chriftianæ religionis facrilegos laceratores ac ipfi Regiæ civitati jam imminentes Saracenos ejicere: Non tantùm ex Afiatica ac Pontica Diœcefi, fed etiam ex Syria, Palæftina, Arabia, atque Ægypto. Parabat facrum pro Terra Sancta

Degradatus Michael venit in Italiam, fui reparationem poftulavit ab amico Pontifice, atque ita Gregorius ad omnes Calabriæ & Apuliæ Epifcopos fcripfit: Notum effe Prudentiæ veftræ L 2. Enon dubitamus, gloriofiffimum Imperatorem Con- pift. 6. ftantinopolitanum, Michaelem videlicet, ab Imperialis Excellentiæ culmine indignè potiùs & malitiosè, quàm juftè & rationabiliter effe dejectum. Qui auxilium Beati Petri, necnon filii noftri gloriofiffimi Ducis Roberti, flagitaturus Italiam petiit. Quaporter nos, licet indigni, Sedis ipfius curam gerentes, compaffionis vifceribus moti, precibus illius, necnon ejufdem Ducis, adnuendum esse cenilli fore putamus . Michaelis Porphyrogenitus duxerat Roberti Guifcardi filiam Helenam. Hinc ille non tantùm à Gregorio, fed ab ifto etiam Duce flagitavit atque impetravit auxilia . Notanda funt Gregorii verba: A fidelibus Sandi Petri. Tunc enim Lombardorum Epifcoporum, Imperatoris Henrici, & Guiberti AntiPapæ, quafi per caudas colligatarum vulpium, in Gregorium conjurata factio omnem devastabat Italiam, atque ita etiam hæc optimi Pontificis optima confilia exfufflavit. Interim Rober tus Dux infigniter ac ftrenuè explevit officium. Etenim plures Orientalis Imperii fubjugavit Provincias, Michaelem reddidit Imperialibus ornamentis, duxit ufque ad muros Conftantinopolitanos Plenum fucceffum Divina providentia non permifit. Gregorius, quoniam corporalia arma non poterat adjungere, faltem fpiritualia deeffe non voluit: Imperii invaforem Nicephorum percuffit anathemate, & Sancti Petri auctoritate maledixit. Quæ omnia latiffimè defcripfit Anna Comnena. Fatetur, quòd Michaelis reftitutio, nifi Henrici adversùs Romanam Ecclefiam infani motus impediiffent, fuiffet omninò proceffura, & fortitura effectum. Et ut fuadeat Gregorium non fuiffe juftitia nixum, aliud nescit loquax mulier, quàm circumductum à Roberto Duce Michaelem garrire fictum ac fuppofititium. Quidquid fit, hæc fuit radix fœminei odii in noftrum Gregorium.

S. GRE

[ocr errors][ocr errors][subsumed][ocr errors]

147

܀܀

S. GREGORII VIL

SEXTUM ROMANUM

CONCILIUM

H

2

&fanguine fidem in quæftione pofuiffet. Ita habes
apud Conrardum Abbatem Ufpergenfem. Ve
rùm Synodali tempore preces ac jejunia indice-
re, atque in cinere & facco Divinum lumen
implorare, eft antiquiffima ac Sanctiffima Eccle-
fiæ confuetudo. Nec pro fua, fed pro quorun-
dam aliorum à Berengario circumfcriptorum An-
tiftitum hæfitatione illuftranda fecit id Grego-

rius.

Et inftitutas ab ipfo preces non fuiffe irritas demonftrat Synodalium Actorum confequentia: Verùm ubi cæpit res agt, priùs etiam quàm tertia die ventum fuerit in Synodo, defecit contra veritatem niti pars altera. Nempè Sandi Spiritus ignis emolumenta palearum confumens, & fulgore fuo falfam lucem diverberando obtenebrans, noctis cali

Ec funt Acta Synodalia: Anno ab Incarnatione fempiterni Principis millefimo feptuagefimo nono, menfe Februarii, indictione fecunda, Pontificatus verò Domini Gregorii univerfalis Pontificis anno fexto, ad bonorem Dei, Gedificationem fandæ Ecclefiæ, falutem quoque tam corporum quam animarum, ex Præcepto Sedis Apoftolicæ convencrunt finitimi & diverfarum regionum Archiepifcopi, Epifcopi, Religiofæque perfo næ, ut fancam Synodum celebrarent. Omnibus igitur in Ecclefia Salvatoris congregatis, habitus eft fermo de Corpore & Sanguine Domini noftri JESU Chrifti multis hæc, nonnullis illa priùs fentientibus. Maxima fiquidem pars panem & vinum per facræ orationis verba, & Sacerdotis confecrationem, Spiritu Sandlo invifibiliter operan-ginem vertit in lucem. Hæfitantes Epifcopos Actote, converti fubftantialiter in corpus Dominicum de Virgine natum, quod & in cruce pependit Ein fanguinem qui de ejus latere pro multis effufus eft lancea, afferebat, atque audioritatibus orthodoxorum fandorum Patrum, tam Græcorum quam Latinorum, modis omnibus defendebat : Quidam verò cæcitate nimia & longa perculfi, figuram tantùm fubftantiale illud corpus in dextera Patris fedens effe, feque & alios decipientes quibufdam cavillationibus conabantur adftruere.

[ocr errors]
[ocr errors]
[ocr errors]

Et tunc factas crediderim folemnes illas Ecclefiæ preces, quas iniquiffimis calumniis vexat Cardinalis Benno Præfumptor Hildebrandus jejunium indixit Cardinalibus, vt Deus oftenderet, quis recliùs fentiret de Corpore Domini, Romananè Ecclefia, an Berengarius? Per hoc manifeftè probatus infidelis, cum in Nicæno Concilio fcriptum fit, Quia dubius in fide eft infidelis. Et de Corpore Domini fignum quafivit, quod petente beato Gregorio ad firmandam mulieris fidem contigit, quando panis Chrifti formam accepit digiti. Et mifit duos Cardinales Ottonem & Cunonem ad Sanctam Anaftafiam, ut cum Suppone ejufdem Ecclefiæ Archipresbytero triduanum jejunium peragerent, & illis tribus diebus finguli per dies fingulos Pfalterium

[ocr errors]
[ocr errors]

Miffas decantarent, ut fuprà dictum fignum eis Chriftus oftenderet. Quod minimè contigit. Eandem calumniam refumpfit Moguntinum fequentis anni Conventiculum, affirmans Gregorium effe antiquum Berengarii difcipulum, ipfumque degradans, quòd Apoftolicam de Domini Corpore Chrift. Lupi Opera T.VI.

rum collector rectè vocat emolumenta palearum: Quòd nempè errores, fchifmata, hærefes, aliaque id genus Ecclefiæ damna omnipotens Providentia tranfmutet in ejus lucra. Et ad iftam Epifcoporum, atque ipfius etiam Berengarii illuminationem infigniter adjuviffe Sancti Brunonis Signienfis Epifcopi doctiffimas difputationes, authentica ejus vita adfirmat. Et quidem omnem in fide dubium effe infidelem profitemur & nos: Verùm ex quo Nicano Canone iftud dictum Benno hauferit, ignoro. Hauftum credo ex capitulis, quæ Angilramno Metenfi Epifcopo in Franciam deportanda dedit Adrianus primus.

[ocr errors]

A, 1080,

Repetitus hic Berengarii relapfus, & præfens Cap. 4. in ipfum Synodus videntur duxiffe originem ex illius difputationibus cum Guilielmo Andegavenfis Ecclefiæ Cantore, & Afcelino Monacho fuper doctrina & damnatione Joannis Erigenæ. Hujus palmare adversùs Ecclefiæ veritatem fundamentum fuit Ecclefiæ Collecta: Perficiant in nobis, quæfumus Domine tua Sacramenta quod continent, ut quæ nunc fpecie gerimus, rerum veritate capiamus. Hinc Erro Erigena intulit: Specie geruntur ifta, non veritate. Et hunc fibi in difputatione objectum Commentarium firmare ac defendere non fuit aufus Berengarius, ideoque Guilielmus fcripfit ac fparfit Erigenam tandem aliquando ab ipfo etiam Berengario effe jam defertum ac damnatum. Verùm hoc adeò indignè tulit Berengarius, ut novis Apologiis

N 2

Ama

« VorigeDoorgaan »