Cap. 2. teretur, ab eis fruftra petiit. Et infrà: Palam eos 113 interpofita, oportet ad confuetudinem, ufum, & confenfum illud refolvere. Papa enim non habet ex Canone quod lædere poffit jurisdictionem Epifcopo rum. Quia effet ordinem turbare. Igitur non legitur antiquos Romanos Pontifices fe de bis intromififfe, & talia Confeffionalia, & alia fimilia conceffiffe. Et ||fortè non fuiffet permissum. Infrà tamen addit Papam cum fua Cardinalium Synodo poffe hæc omnia: Quòd nempè illa jam repræfentet univerfalem Ecclefiam, aut certè ejus Synodum. Verùm & hoc affirmat non effe ex Canone, fed ex confuetudine, ufu, & omnium fub cœlo Metro Refpondeo doctrinam hanc effe perniciofam. Ex ipfa Guilielmus de Sancto Amore & Joannes de Poliaco hauferunt fua devia phantafmata adversùs Apoftolicas delegationes & privilegia Fratrum medicantium. Et certè fi Pontifex cunctorum ubique Epifcoporum fubditos non poffit abfolvere, longè minùs facultatem iftam poffit aliis delegare. Evertit doctrina ifta etiam Romanas, quas conftat effe traditionem Apoftolicam, quorumdam criminum & pœnarum refervationes. Si namque Pontifex fine Epifcoporum con fenfu non poffit totum mundum folvere, nequit etiam ligare. Et adductum Marcionis factum omninò facit pro Sede Apoftolica. Delicti fui abfolutionem non fine fundamento ille fperavit à Romana Ecclefia: Univerfales Cælorum claves, & fupremam folvendi atque ligandi poteftatem iftic vigere credidit cum omni Ponto & toto mundo, ideoque & Romam acceffit. Notanda funt Sancti Epiphanii verba: Romam poft Hygini Pape obitum Marcion fefe contulit. Hoc eft, vacante Sede. Hinc communionis gratiam non à Romano Pontifice, fed à Romanæ Ecclefiæ Senioribus, feu Cardinalibus Presbyte alloquens Marcion, cur me, inquit, recipere noluiftis? Refponderunt illi: Nobis injuffu venerandi Patris tui facere illud non licet. Una fiquidem fides eft, & animorum una confenfio: Neque contra SpeHatiffimum Collegam Patrem tuum moliri quidpiam poffumus: Et hæc eft Apoftolica traditio, quam in fcriptum Canonem redegiffe videtur Nicæna Cap. 5. Synodus: Hi qui abjiciuntur, ab aliis non recipiantur. Et Canonem ita intellexit in litteris ad Sueffionenfem, quæ Ordinatos ab Ebbone Remenfi Epifcopo Clericos dejecerat, Synodum Sanctus Nicolaus primus: Siquifpiam Sedem Apo-politarum præfumpto & tacito confenfu. ftolicam, per Sergium fandte memoria Papam, Eb. bonem quondam Archiepiscopum indignum Clericali communione fanxiffe perhibet, noverit quoniam Ep. 59. talem Sedes Apoftolica debuit Ebbonem, donec Synodali examine ejus caufa discuteretur, habere, qualem ab aliis habitum non ignorabat: Statutum quippè in magna & veneranda Nicena Synodo legitur, ut de his qui communione privantur, feu ex Clero feu ex Laico ordine, Epifcopis per unamquamque Provinciam fententia Regularis obtineat, ut hi, qui ut hi, qui abjiciuntur, ab aliis non recipiantur. Requiratur autem, ne pufillanimitate aut contentione, aut alio quolibet Epifcopi vitio videatur à congregatione feclu fus. Donec igitur auctoritate fua de bujufmodi pufillanimitate, aut contentione, aut alio quolibet vitio examinatio vel dijudicatio proveniret, Apoftolica Sedes nibil agere debuit, nifi quod egit. Videlicet ut ab aliis abjectum ipfa nequaquam indifcufsè fufciperet. Præcipuè cùm prædiclus Ebbo non quafi pro depofitione fua queritans, legitimè reftitui volens examine præcedente, Sedem Apoflolicam appellaverit, fed, ut codex Epifcopalis indicat, à contumacibus fuafus, & bis junctus, repentè & reconciliari ab ea, & pallio decorari quærens, & quafi Epifcopus inter Epifcopos, nulla caufæ fuæ difcuffioris fupplicavit. Et ab ipfis eft meritò refponne præveniente, communicare pofcens, ad eandem fummam fedem accefferit, à qua jam ab aliis reprobatus meritò debuit reprobari, donec fupplex ab ea fefe canonicè pofceret adjuvari. Ebbonis caufa eft longa, neque hic difcutienda. Ipfum non appellantem reparari à Sergio fecundo non potuiffe & appellantem etiam non nifi prævio examine potuiffe adfirmat Nicolaus, quòd laudatus Ni cænus Canon fit univerfalis, ligetque etiam Sedem Apoftolicam. Inferiorum Epifcoporum fententias, nifi difcuffas & repertas vitiofas, etiam hæc non poteft folvere: Benè enim per quemvis Epifcopum ligata in terris funt per Chriftum Dominum ligata & in cœlis, ideoque per nullum hominem poffint folvi . 13. ab fum. Nobis injuffu venerandi Patris tui facere Et omnem hanc doctrinam firmat in libris de Catholica concordantia Nicolaus Cardinalis Cufanus: Si dicis Papam fubditos Epifcoporum abfol Lib. 2. c. vere & ligare, dico idem in aliis, quando confenfus propriorum intervenit. Adus enim aliter nullus, per confenfum aut ratificationem proprii Sacerdotis in hac materia validus efficitur. Cum ergo ufu com. muni fit hoc introductum, & ex ufu confenfus elici tur, patet quòd efficacia bujus vigorem ex confenfufi Scripta direxerint, pro qualitate rerum eis nos recipit. Unde cum nullus teneatur obedire, nifi in conceffis à Canone, & cùm non reperiatur Canon alicujus Concilii, Papam hoc poffe appellatione nulla refpondere neceffe eft, in quo negotio nemo fubrepit, Cap. 15, Lib. 5. C. 26. 114 Epifcopi, non à Præfide Cyrillo, fed à Papa Cæleftino poftularunt veniam, & adversùs illius, preces iftas de fubreptionis periculo traducentis, interceffionem omninò impetrarunt. Cunctis item apud Ariminum lapfis Epifcopis Sedes Apoftolica dedit veniam. Etiam Bafilius & Joannes Presbyteri Conftantinopolitani, quò ab Eutychianæ perfidiæ macula aut fufpicione folverentur, accefferunt Sanctum Leonem, & Ep. 48. cum abfolutionis litteris fuerunt remiffi ad Anatolium Patriarcham. Plurima funt hujufmodi antiquiffima exempla, quorum caufa Nicolaus primus Pontifex in litteris, quibus Romanæ Ecclefiæ Primatum demonftrat, fcripfit ad Photium Pfeudo- Patriarcham Conftantinopolitanum: Univerfitas credentium ab hac Santa Romana Ecclefia criminum folutionem exorat. Exftant litteræ in quinta actione octave Synodi? Et in litteris ad Gallicanos Epifcopos, qui Rothaldi Sueffionenfis Epifcopi reparationem impugnabant, fcribit idem das. Et hoc admifit, ideoque Regi non juffa Ep. 17. Ep. 33. Diverfas undique gentes propriis fceleribus Apoftolica limina expetere, affirmat in laudati Pontificis vita etiam Anaftafius Cardinalis Bibliothecarius. Et in litteris adversùs Hincmarum nepotem Laudunenfem Epifcopum fcribit præfatus Metropolita Hincmarus: Noftrum judicium, per c. s. Regulas exfecutum, Sedes Apoftolica non cassavit, fed Rotbaldo, qui ad eam fecit confugium, bumi. liter pofcenti folatii benignitatem impendit. Affirmat Rothaldum non ordinaria appellationis ac Ep. 47 Pontifex: An Laicorum & vulgarium populorum ju-juftitiæ, fed fuprema gratiæ ac difpenfationis dicia inter majora negotia ponitis, quos penè quotidiè cum veftris & fine veftris Epiftolis difcutiendos & judicandos fufcipimus, & difcuffos vel judicatos, vel abfolutos dimittimus? Et in litteris ad Rivoladrum Epifcopum Undique venientes admodum plurimi fuorum facinorum proditores, quantùm doEpift. 5. loris inferant pectori noftro, plus fingultu reminisci via fuiffe reparatum: Et Romanæ Ecclefiæ hanc licet vix ferendum ab illa Sancta Sede impona fit poteftas, utrùm eum in carcerem aut in aliam detrudat cuftodiam, ufquequò per Epiftolam, aut per idoneos fuæ partis Legatos, Apoftolicam interpellet Sublimitatem, ut potiffimùm fua fancta legatione dignetur decernere, quid de talibus jufto ordine lex Romana ftatuat definire, & ut is corrigatur, & cæteris modus imponatur. Nimiæ in criminofos Pœnitentes facilitatis fufpicione frequenter laboravit Romana Ecclefia: Dolofis obrepentium artibus vifa eft non fatis obfiftere: Hinc enim maculofos de Neftorio Epifcopos, non Romæ abfolvi, fed Ephefinæ Synodo re mur, quàm calamo fcribi queat. Eos inter effe dicit Wimarum trium filiorum homicidam, Etiam in litteris ad Carolum Calvum Francorum Regem prædicat Romanæ Ecclefiæ Primatum, ac pergit: Undè ab ipfo inftitutionis ejus Epift. 9. exordio ad eam omnes, velut ad pium chariffimæ genitricis gremium, confugere digna devotione procurant, qui fe in aliquo flagitii fcelere jacere cognofcunt, ut per fpiritalem gratiam, quæ ritè ignofcat pænitentibus, à peccatorum nexibus abfolvantur.gra circa Apoftolicum bumilitate, penes Epifcopum Agit pro Balduino Ferreo, qui ob Regiæ filiæ Judithæ raptum à Gallicanis Epifcopis excommunicatus Romam confugerat, & quem Pater Rex fibi tradi pofcebat: Ait Romanam Ecclefiam effe univerfale ac perpetuum pœni tentiæ afylum, ideoque ejus jure Balduinum non poffe tradi. Et in litteris ad Sylvanectenfis Synodi Epifcopos De Balduino, de quo Ep. 23 multa jam fcripfiftis, fciat Beatitudo vefira, nos non Regulas atque fancta Decreta velle corrumpere, fed quia ad limina Apoftolorum veniens à nobis se petiit adjuvari, quamquam nossemus, quòd filius nofter Carolus gloriofus Rex poffet ei, fi vellet, & filinqui, apud Sanctum Cæleftinum fupplicavit liam fuam in uxorem dimittere, & mifericodia fuæ gratiam impartiri, tamen non jussa mifimus fed preces obtulimus. Notanda quibufdam videntur hæc verba: Dicti Epifcopi videntur fenfiffe Balduinum à Papa citra Canonum prævaricationem non potuiffe abfolvi, ideoque & ad Canones provocaffe. At certum eft illis alium fuiffe fcopum. Inita fine parentum confenfu, præfertim à raptoribus, conjugia erant tunc irrita, & raptus erat crimen mixti fori, non foJùm ab Ecclefia, fed etiam à Francicæ Reipublicæ Regulis duriffimè caftigatum: Hafce Regulas inftant Epifcopi in Balduino non effe violan etiam Sanctus Cyrillus. Eadem de caufa nullum criminofum, feu Laicum feu Clericum, nifi priùs peccata fua confeffum, & injuncta pœnitentia perfunctum, voluit Romam ire fecunda Cabilonenfis Synodus, iftudque fuum Decretum poftulavit à Carolo Rege firmari. Primò confiteri & pœnitentia perfungi fanxit, & tunc priùs cum iftorum teftimonialibus litteris abire à Domino Papa abfolvendum. Publicis enim criminibus abfolutionem non nifi poft peractam pœnitentiam dabat tunc Ecclefia, ideoque dicta Synodus credidit ifto fe Decreto in Apoftolicæ Sedis Primatum non impingere. Nihilominus. hæc hæc firmare noluit Carolus. Plenum de quibuslibet Romam pœnitentiæ caufa accedentibus judicium voluit Apoftolico permitti. Eos tamen qui cum obreptitiis vel falfis redirent abfolutionis litteris, addidit ab Epifcopo poffe non quidem puniri, fed tamen detineri in cuftodia, quoufque debita relatione inftructus Pontifex illis pœnam definiret. Et ab hoc Edicto venit, quòd Francorum criminofi & Clerici & Laici, & cum & fine Epifcoporum fuorum litteris, & pœnitentia & abfolutione donandi, Romam quotidiè accederent, ut jam audivimus à Nicolao primo. Sub Caroli Magni Regno floruit etiam Hatto Bafileenfis Epifcopus, nec dubitem quin laudatæ Synodo interfuerit: Hinc & ejus Capitulum fuit à laudato Edicto caffa tum . Et his omnibus confentit laudata Lemovicenfis Synodus. Etenim in fuo Refcripto Benedictus nonus nequaquam ob poteftatis defectum, fed ob commiffam fibi à reo obreptionem fatetur fuam abfolutionem effe vacuam & nullam. Quod ipfum pluribus confirmat hæc totius Synodi ad laudatum Refcriptum interlocutio: Frufrà bec querela adversùs caput noftrum mutire audet. Apoftolicus enim abfque culpa eft, & nos potiùs culpabiles fumus, nifi litteris noftris ei notum faciamus, de quibus volumus ut abfolvantur. Cùm ergò tales deceperint Apoftolicum, ut fraudulenter abfolvantur ab eo, irrita eft abfolutio. Dicta fua recentibus exemplis confirmat Synodus, ac pergit: Hoc ab ipfis Apoftolicis Romanis, & cæteris Patribus cautum teneamus. Ut Parochiano fuo Epifcopus fi pœnitentiam imponit, eumque Papa dirigit, ut judicet utrùm fit, an non pænitentia dignus pro tali reatu. Poteft eam confirmare auctoritas Papæ, aut levigare, aut fuperadjicere. Judicium enim totius Ecclefiæ maximè in Apoftolica Romana Sede conftat. Item fi Epifcopus Parochianum fuum cum teftibus, vel litteris Apoftolicis ad pœnitentiam accipiendam direxerit, ut multoties pro graviffimis fieri folet reatibus, in quibus Epifcopi ad dignam bæfitant pænitentiam imponendam: Hic talis licenter à Papa remedium fumere poteft. Nam inconfulto Epifcopo fuo, ab Apoftolico pœnitentiam & abfolutionem nemini accipere licet. Utique propter fubreptionis periculum. Nemo tunc pœnitens Romam accedere poterat fine dimifforiis Epifcopi litteris: Non quibus Romano Pontifici poteftas fieret, fed plena de criminum fpecie ac qualitate inftructio, atque ita ille non circumveniretur. Iftud ferè ipfum, quod Cabilonenfis olim Synodus à Carolo Magno firmari poftulaverat, & Carolus firmare non præfumpferat, poftmodùm nescio quæ alia Synodus, aut potiùs ipfa Apoftolica Sedes firmaverat : Firmarat ut 115 nullus deinceps Poenitens fine plena Epifcopi de ejus criminibus relatione Romam abire permit teretur, & cunctos aliter abeuntes ipfa ftatim re fed ad illam relationem petendam ifta fanctio latio fequeretur, Ipfos non ad abeundi veniam, obligarat. Et ipfam firmat ac probat laudata Synodus Lemovicenfis. Et recta difciplina hoc omninò exigit. Undè etiamnum hodiè neminem reum pro foro præfertim externo abfolvit Pontifex, nifi ad Epifcopi informationem. Aut certè addit hanc claufulam: Si preces veritate nie tantur. Et tunc ipfe paffim non abfolvit, fed abfolvendi poteftatem alicui delegat. Ep. 187 De nimia Romana Ecclefiæ in criminofos in, dulgentia queftus eft apud Gregorium feptimum etiam Hugo Dienfis Epifcopus, ac ejus in Gallia Legatus: Provideat Sanctitas veftra, ne diutiùs tam probrosè nobis improperetur, quòd Simoniaci, vel quicumque criminofi, à nobis fufpenfi vel depofiti, aut etiam damnati, libenter currunt Romam, & ubi deberent fentire ampliorem rigorem, indè reportant quafi mifericordiam pro voluntate. Et qui antea nec in levibus præfumpferant peccare, poftmodùm exercent apertiffimam negotiationem cum tyrannide in commiffis fibi Ecclefiis. Scripta eft Epiftola è Pictavienfi Synodo, exftatque apud Hugonem Flaviniacenfem. Frequentes hujufmodi Eol.203. querimonias & apud Urbanum & apud Pafchalem fecundum depofuit item Sanctus Ivo Episcopus Carnutenfis. Etiam apud Innocentium fecundum Sanctus Bernardus. De peffimo fuo per Pontificem abfoluto ac reparato Canonico queritur apud Cardinalem Gratianum item Stephanus Tornacenfis Epifcopus, atque adjungit: Manifeftamus Domino Pape per litteras Capituli noftri qualitatem bominis, quam ignorat, ut cognita ve- Ep. 43. ritate & ipfe emendet quod voluerit, & nos quod mandaverit faciamus. Malumus enim, fi Domino Papa placuerit, peftem illam cum periculo noftro fufcipere, quàm inobedientes apparere. Olim apud Anglos Sacerdotum & aliorum Clericorum homicidæ non percutiebantur gladio, feu Romam mittebantur puniendi: Quòd frequenter nequiores redirent, in graviffimis apud Petrum Blefenfem exftantibus litteris deplorat, & exemplis demonftrat Richardus Archiepifcopus Cantuarienfis. Et hinc inter plura, quæ per novum eligendum Pontificem reformari fanxit Conftantienfis Synodus, fuit etiam Officium Pænitentiariæ. Eofdem defectus voluit correctos Salegunftadienfis Synodus: Ac per præfentem Canonem nofter etiam Gregorius. Nullum Pœnitentem fine præhabita Epifcopi relatione fanxit abfolvendum. Vox Sufcipiatur, omninò importat abfolutionem, Reduxit difciplinam laudatam à Synodo Lemo vicenfi. P U CANON XVII. Cateri omnes Epifcopi firmamentum faciant, ne prædia Ecclefiaftica vendant . Ut nulli Epifcopi prædia Ecclefiæ in beneficium tribuant fine confenfu Papæ, fi de fua fint confecratione. autem fine confenfu Archiepifcopi fui & Fratrum fuorum hoc idem non præfumant. Si autem præfumpferint, ab officio fuo fufpendanEt quod venditum eft, vel datum in beneficium, Ecclefiæ reddatur, omninò evacuata omni venditione vel in beneficium traditione. tur Ο SCHOLION. Mnes & Metropolitarum & Provincia lium Epifcoporum confecrationes ex Apoftolico Canone fpectant ad Patriarcham. Hoc tamen jure, quòd Romanus Patriarchatus habeat plures vaftiffimas Diocefes, numquam fuit ufus Dominus Papa, fed plurimis Metropolitis indulfit fuorum Suffraganeorum confecrationem. Etiam intra Italiam Mediolanenfi ac Aquilejenfi. Quin & Indultum pedetentim in jus tranfivit. Hinc enim adversùs Sanctum Hilarium Metropolitam Arelatenfem, dum quarumdam in Gallia Provinciarum confecrationes invaderet aut detineret, fcripfit Leo Magnus: Non nobis Ordinationes veftrarum ProEp. 89. vinciarum defendimus, quod poteft forfan ad depravandos veftre Sandlitatis animos Hilarius pro fuo more mentiri, fed vobis per noftram follicitudinem vendicamus, ne quid ulteriùs liceat novitati, nec præfumptori locus ultra jam pateat privilegia veftra caffandi. Confecrationes iftas fatetur fpectare ad Metropolitas, proteftatus de ipfarum invadendarum aftu vel cogitatu iniquiffimè ab Hilario fe accufari. Ex eodem principio varii vario tempore ex variis caufis à Romano Pontifice confecrati Epifcopi duras & à fuis Metropolitis & à fuis Regibus perfecutiones fuftinue. runt. Metropolita fuarum, quibus Reges funt protectores, Sedium privilegia ac dignitates exiftimabant ejufmodi confecrationibus lædi. Pro fuo item confecrandi jure Apoftolica Sedes fuit æquè zelofa. Hoc enim in cardine pependit Autocephalia Ravennatis Ecclefiæ: Ejus Epifcopum non à propria Synodo, fed Romæ à fefe confecrandum demonftrarunt Pontifices, ideoque non effe Autocephalum. Et Legatos ad fe ptimam Synodum mittere detrectavit Adrianus primus, nifi priùs reftituerentur non folùm facræ imagines, fed etiam fuo Patriarchico juri per Leonem Ifaurum ablata Illyriciana Diœcefis, & multorum in Italia Epifcoporum confecratio præfertim Archiepifcopi Syracufani. Quod ipfum antè octave Synodi ingreffum expoftularunt Nicolaus primus, ac Adrianus fecundus. Hujufmodi plurimas etiam in aliis Patriarchatibus lites habent antiqua Ecclefiæ monumenta. Et in fuperioribus plures adduxi. Nam & in ipfas prodiit fextus Canon Nicænus. Quinam verò Epifcopi fpectent aut non fpectent ad confecrationem Romani Pontificis, eft longa quæftio, nec hujus loci. Gregorii noftri tempore Ecclefiafticarum poffeffionum dilapidatio, & in Laicos infeudatio admo, dùm graffabantur: Hinc neutram per folos deinceps Epifcopos valere ille fanxit fed opus effe affenfu Romani Pontificis aut proprii Metropolitæ, ad cujus illi confecrationem pertinerent, Fol. 305. barbarie fperavit exftinguendos. Artibus iftis exutos fperavit nec ad Evangelium fuum defendendum, nec ad Paganifmum evertendum deinceps valituros. Et hanc incruentam perfecutionem Patres noftri cenfuerunt omni cruenta crudeliorem. Et tunc factum eft quod fcribit Georgius Cedrenus: Julianus lege lata edixit, ne Chriftiani Græcis difciplinis inftituerentur. Quo tempore Apollinarius fcribendi materiam fumens, facram Scripturam atque omnes Poetarum formas imitans ea compofuit quæ Chriftiani difcerent. Univerfas facras litteras tranftulit in verfus. Hic eft ille Apollinarius, Laodicenfis in prima Syria Epifcopus, qui pofteà novam de fuo nomine condidit hærefim. ne ipfi quidem Imperatores aliquid iis non confultis agerent. Cum bis ergo vir improbiffimus impiam fuam fententiam communicat. Cumque eos parum fuis rationibus tribuere deprehenderet, undique Divinam banc adem coacervata materia cingit, quæ ignem facilè conciperet. Inde pingues ei faces fubjicit, omniaque fimul exurit, tam Divinos iflos bomines, quam libros. Et in libro de originibus Conftantinopolitanis Georgius Codinus: Tetradifium octangulum propè Chalcen, octo erant porticus frue loca concamerata, in quibus commorabantur Doctores omnium feientiarum, quos semper Imperatores in confilium adhibebant, neque fiebat quidquam abfque eorum confenfu. Multi etiam ex illis creabantur Patriarchæ & Archiepifcopi. Duravit autem illa Do&orum fucceffio centum & quatuordecim annos, usque ad decimum annum Imperii Leonis Sgri, Patris Conftantini Copronymi. Hic enim Divina gratia privatus Doctores illos, improbitati ejus affentiri nolentes, præ tra omnes cum toto ædificio combuffit. Sedecim nempè numero, omnes profeffione Monachos. Rectè Anaftafius ac Theophanes adfirmant Leonem fuiffe Saracenici erroris confortem & executorem. Quòd enim fuam Iconoclaftiam ab hoftiliffimè in Chriftianam Religionem conjurantibus Judæis ac Saracenis acceperit, ad feptimam Synodum eft oftenfum. Rectè addunt fuiffe hominem imperitiffimum: Fuiffe enim viliffimo apud Ifauros loco natum, ac fordidiffimè educatum, teftantur authentici Græcorum Scriptores. Rectè item ajunt fplendidum iftud cum Bibliotheca palatium fuiffe opus Magni Conftantini. Quòd enim Conftantinus omnia Romanæ urbis fplendidiora ædificia in eodem fitu & forma erexerit apud Byzantium, atque ita ex ipfo novam Romam fecerit, eft cunctis exploratum. Admirandam duodecim Palatiorum, quæ quatuor militiæ Magiftris Romanis & octo Patritiis exftruxit, cum ipforum Romanis Palatiis paritatem refert in originibus Conftantinopolitanis laudatus Georgius Codinus. Etiam Ecumenici, qui Palatio ac Bibliothecæ præfedit, Magiftri dignitas videtur antiquiffima. Etenim Geor gium Charobofcum effe Anaftafii Imperio fe niorem demonftrat in Diatriba de claris Geor Eandem nobis perfecutionem movit Leo Imperator Ifaurus. Dum fuam Iconoclaftiam crudelitate & tormentis explere non valuit, fecit quod in Ecclefiaftica Hiftoria fcribit Anaftafius Bibliothecarius: Multi pro veritate puniebantur membrorum detruncationibus flagrifque & exiliis maximè illi qui nobilitate ac verbo clari effe vide bantur, ita ut & eruditionum fcholas, & piam eruditionem à Sande memoriæ Conftantino Magno buc ufque fervatam exflingueret. Cujus videlicet cum aliis quoque multis bonis deftructor Leo fadlus eft, ejus, cujus & Saraceni, fenfus exiftens. SanFol. 134 ctus Martyr Theophanes feribit ipfum à Bezer, noftro ad Saracenos Apoftata, fuifle acriter adjutum, & addit: Ambo pleni erant imperitiæ atque omnis infaniæ, undè maxima malorum pars exoriFol. 335 tur. Et infrà: In multos, pietatis ergo, verberi bus & exiliis animadverfum fuit, in primis autem in eos, qui pietate & doctrina clarebant. Adeò ut fchole unà cum facra doctrina exciderint, quæ à fæculo Sandi Conftantini Magni ufque ad ea tempora floruerant. Cujus videlicet, multarumque præftantissimarum rerum, Leo ifte, Saracenicæ difciplinæ confors, oppugnator & graffator exftitit manifeftus. Eandem cruentam Leonis perfecutionem exponit laudatus Cedrenus, & profequitur: Apud Regiam Cifternam Palatium erat venerabile, in quo juxta antiquam formam Ecumenicus Magifter fedebat, duodecim habens difcipulos, conditione & vita graves. Hi cum omnem dicendi fcientiam celeritate & amplitudine ingenii percepissent, Ecclefiafticam Divina rum rerum fapientiam acri ftudio tractabant. Abfgiis Leo Allatius, & adjungit plura ejus manuque borum confilio quidquam agt, ipfis quoque Im. peratoribus nefas putabatur. Hos Conon, fic enim anteà vocabatur Ifaurus Leo, ad fe vocans identidem, in fuam hærefim pertrahere fatagebat. Recu fantes autem, & fefe opponentes, ignominiosè in fua illa fchola concludi jussit, nocłuque igne circumdatos, cum domo, librifque multis & pretiofis, ac facra fupellectile, combuffit. Et Michael Glycas: Quam nequiter fe Leo gefferit, inter alia vel unicum exemplum demonftrare poteft. Haud procul à templo Sancta Sophia fplendida domus erat constructa, qua librorum thefaurus continebatur sex millium & quingentorum. Hæc domus Præfe&um quemdam & cufodem habebat virum omninò venerabilem ac doctum fub quo alii duodecim erant admirabili virtute & verum cognitione præftantes, qui quofvis abfque mercede ac præmio difciplinis optimis erudiebant. Atque horum ob virtutem tanta celebritas erat, ut Fol. 454 fcripta opera Parifiis fervari in Chriftianiffimi Regis Bibliotheca cum hoc titulo: Georgii Charobofci Doctoris Ecumenici. Adfirmat ipfum etiam ab aliis titulari Dodorem univerfalem. Ego tamen hunc titulum existimo Univerfalis Epifcopt titulo, ideoque Mauritii Imperio ac Joannis quarti Conftantinopolitano Epifcopatu pofteriorem. Ambo eidem hærent fundamento. Quare ifte titulus illi Georgio dudum poft mortem fuit ab Encomiaftis delatus, ac ita ejus libris adfcriptus. Et duodecim, quos Codinus affirmat fedecim, fub illo Doctorum inftitutio eft adhuc recentior. Exftincta enim fuit anno decimo Leonis Ifauri, & habebat tunc annos centum & quatuordecim. Ipfam ergo fecundo fui Imperii anno fecit Imperator Heraclius. Erat quædam fummæ auctoritatis Theologica facultas, ideoque & ejus Præfectus fuit Ecumenici Doctoris Fol. 42. |