oblationes à populis, vel boftias à Miniftris. Lucidè adfirmat oblationes populi non fuiffe hoftias, ideoque non panem aut vinum, fed denarios. Hinc & ejus pro defunctis oblationem à panis oblatione diftinguit. Et de hujus Pontificis fer. mè coævo Richardo primo Anglorum Rege, quòd in fuæ coronationis die non panem & vinum, fed auri marcam obtulerit, teftatur Rogerus Hovedenfis. Quod nempè iftorum à populo oblatio tunc plenè in Anglia ceffaffet. Alioquin quis potiùs quàm in tanto fuo fefto Rex obtuliffet? At verò qui ad decimi fæculi medium floruit, panem & vinum ab omni populo offerri juffit Atto Vercellenfis Epifcopus: Nempè la bentem tunc hanc oblationem reducere conatus eft & reparare. Ex quibus omnibus lucet ipfam labi cœpiffe fæculo decimo, & ad tertii decimi dum præfedit Innocentius tertius, fæculi exordium fuiffe plenè lapfam. Septimus nofter Gregorius Honorio Auguftodunenfi fuit ferè coævus, ideoque & fub ipfo aliqui aurum vel argentum, aliqui vinum vel panem, aliqui nihil offerebant. Et hos folos improbat præfens Canon, iftos permittit confuetæ tunc libertati. Fol.124. CANON XIV. E feftivitatibus Romanorum Pontificum celebrandis. DE SCHOLION. Ræfens Synodus edidit longè plures Canones, PR verùm qui perierint aut lateant. Quorumdam foli tituli, feu compendia nobis fuperfunt: Et ex iftis eft hic præfens. Ei atteftatur magnum Belgii Chronicon: Gregorius conftituit, ut fefta Romanorum Pontificum, qui Martyres fucrunt, folemniter celebrentur. Et in libro de Ecclefiafticis Cap.43. obfervationibus Scriptor Micrologus: Gregorius bujus nominis Papa feptimus, Apoftolicæ Sedi præfidens conftituit, ut Sanctorum omnium Romanoru:n Pontificum & Martyrum feftivitates folemniter ubi que cum pleno officio celebrentur. Nam cùm quælibet Ecclefia fui Patroni, etiamfi Confeffor fuerit, fefum folemniter obfervet, quanto magis eorum, qui totius Ecclefiæ non tam Patroni, quàm Patres exftiterunt, quam etiam ufque ad Martyrium verbis & exemplis inftituere non deftiterunt? Et antiqua Hiftorica compilatio: Gregorius conftituit, ut omnium Sandorum Martyrum Romanorum Pontifi cum folemnitates ubique annuatim cum pleno officio celebrarentur. Hoc eft Decretum, adversùs quod fcripfit Cardinalis Benno: Hildebrandus ut Liberit feftum celebraretur juffit. Hoc Præcepto ejus hæ refim firmavit, qui ex laudabilibus meritis damnabiles exitus babuit. Liberium ob toleratas ab Imperatore Conftantio violentias Gregorius Marty rem, Benno ob pofteriorem lapfum cenfuit Arianum prævaricatorem, ideoque de ejufdem hærefis patrocinio damnavit Gregorium. Et hinc lucet, quòd non folos Conftantino Augufto priores, fed & ipfo pofteriores Martyres Pontifices Romano Breviario Gregorius inferuerit. Utique anteà non infertos. Quòd enim illi etiam antè Magni Gregorii tempora infertus fuerit Sanctus Marcellus Pontifex, in adducto loco af firmat laudatus Micrologus. Et quidem Liberium fuiffe virum fanctiffimum, & non folùm Catholicæ fidei, fed etiam Ecclefiafticæ Hierarchiæ, Romani præfertim Primatus, adversùs rebelles Eufebianos conftan tiffimum defenforem, oftendunt variæ ejus Epiftola, ejus Mediolanenfia ac Romana cum lmperatore Conftantio & ipfius Eunucho Eufebio Acta, in utraque adversùs eundem Principem Apologia Sanctus Athanafius, in libro adversùs eundem jam vita defunctum Imperatorem Sanctus Hilarius Pictavienfis, & in precibus Theodofio Augufto exhibitis Romani Presbyteri Fauftinus & Marcellinus. Abfit ut Arianam hærefim admiferit aut foverit. Ejus lapfus fuit, quòd Antecefforis fui julii de Sancto Athanafio judicium dereliquerit, quòd ab Eufebiana Arianorum factione. fæpiùs repetitam, atque à fe fæpiùs & conftanter damnatam ejufdem Athanafii damnationem tandem probaverit, quòd damnatam iftam factionem admiferit in communionem fuam, & quòd admiferit fymbolum Synodi Syrmienfis. Ita adfirmant laudati Hilarii, vel cujufcumque alterius coœvi Scriptoris fragmenta: Poft omnia, que gefferat vel promiferat Liberius miffus in exilium, univerfa in irritum deduxit, fcribens prævaricatoribus Arianis Hæreticis, qui in Sandum Athanafium Orthodoxum Epifcopum injuftè tulere fententiam. Et infrà: Perfidiam apud Syra mium confcriptam, quam dicit Libertus Catholicam, à Demophilo Eufebianæ factionis Epifcopo fibi expofitam, bi funt qui confcripferunt, &c. Dico, Vel cujufcumque alterius coœvi Scriptoris: Syrmienfe enim fymbolum, licet ambiguum & dolofum, poffe tamen in fenfum Orthodoxum accipi dixit non folus in fui lapfus purgationem Liberius, fed & multis demonftrat in libro de Synodis laudatus Hilarius, affirmans palmare ejus vitium effe, quòd vocem, Confubftantiale, tamquam ab Antiochena adversùs Paulum Samofatenfem Synodo olim improbatam taceat & circumferibat. Liberii lapfum fateor fuiffe graviffimum, aido tamen & venia dignum, quia à biennais exilii ærumnis, & plurium Orthodoxorum Epifcoporum, præfertim Fortunatiani Aquilejenfis, fuafu & precibus extortum. Eundem poftmodo in Sedem repofitus, refumpta prioris animi conftantia, infigniter Liberius expurgavit. Ec 109 Hoc ipfum Melchiadis judicium laudat in libris Et hinc hæc verba: Beatus Eufebius Presbyter, Trecenfis Synodi, in qua antiquorum Romanorum Pontificum ab Ifidoro Mercatore in Franciam deportatas epiftolas admitti tamquam authenticas, & comprobari ab Hincmaro Remenfi Metropolita juffit Joannes octavus Pontifex: Hujus, inquam, Synodi judicium adhuc vigebat Gregorii noftri tempore, ideoque hic ex iftis Epiftolis, necnon ex libro Pontificali defumpfit vitam, feu lectiones de vita fanctorum Pontificum & Martyrum. Etiam de lapfu Sancti Marcellini, quem effe calumniofum Donatiftarum figmentum conftantiffimè docet Sanctus Auguftinus. Etenim adversùs Petilianum Conftantinenfem Donatiftarum Epifcopum fcribit in libro de Cap. 16. unico Baptifmo: Quid jam opus eft, ut Epifcoporum Romanæ Ecclefiæ, quos incredibilibus calumniis infectatus eft, objecta ab eo crimina dilua mus? Marcellinus & Presbyteri ejus Melchiades Marcellinus, & Sylvefier, traditionis codicum flammis ut faville vel cineres remanferunt. His, facrilegos fuiffe dicit, ego innocentes fuiffe refpon- à quo vis nalium vulnus confcientiæ peremisset, faltem Aperit ibidem calumniæ originem: Romana L. I. c.si L.2, C. 93! Cap. 16. 1 Lib. 2. 110 forum velut in locum furrogare damnati, contra, quem pauciffimis Afris partis fuæ primò Interven tores adventitios furtim longeque mittebant, donec decepte plebecula quafi proprios Epifcopos ordinarent. Rem lucidiùs exponit Sanctus Optatus Epifcopus Milevitanus. Affirmat Donatiftis ufque ad fua tempora non fuiffe nifi fex Romanos Epi fcopos, videlicet Victorem Garbienfem, Bonifacium Ballitanum, Encolpium, Macrobium, Lucianum, & Claudianum. Hunc ait non effe, nec iftos fuiffe veros Romanorum, fed paucorum iftic errantium Afrorum Erraticos Epifcopos, atque adjungit: Quid eft hoc, quod pars veftra in urbe Roma civem Epifcopum habere non potuit? Quid eft quod tot Afri & peregrini in illa civitate fibi fucceffiffe nofcuntur? Non apparet dolus? non factio, quæ mater eft fchifmatis? Intereà Victor Garbienfis, ut hinc prior mitteretur, non dico lapis in fontem, quia nec valuit puritatem Catholice multitudinis perturbare, fed quia quibufdam Afris urbica placuerat commoratio, & binc à vobis profec videbantur, ipfi petierunt ut aliquis bine, qui illos colligeret, mitteretur. Miffus eft igitur Vidor. Erat ibi filius fine patre, tyro fine Principe, difcipulus fine magiftro, fequens fine antecedente, inquilinus fine domo, hofpes fine hofpitio, Paftor fine grege, Epifcopus fine populo. Pauci ifti Roma commorantes Afri viderunt Sancti Apoftoli Petri Cathedram effe totius Chriftianitatis radicem & caput, ac fine ipfa non poffe effe veram Ecclefiam, ideoque fuis in Africa Primatibus perfuaferunt fibi vagantibus confecrari & mitti vagantem Epifcopum, quem ipfi appellarent Pontificem Romanum. Imperatorem Conftantium, dum reducem Liberium unà cum intrufo Felice voluit fimul præfidere Apoftolicæ Sedi, Theodoretus affirmat fuiffe derifum à 1.2. c 4. Romano populo, exclamante in pleno circo: Unus Deus, unus Chriftus, unus Epifcopus. Addit Felicem receffiffe, & in alia civitate fixiffe fedem. In exhibitis Theodofio Augufto precibus Fauftinus & Marcellinus affirmant à Senatu & populo, & quidem bis ex urbe pulfum. Ardenti in Chriftianam Regulam zelo femper viguit populus Romanus. Hinc & Garbienfem ittum Victorem, quod non in Lateranenfi Palatio aut Vaticana Bafilica fplenderet, fed in nefcio qua fpelunca latitaret, & clancularias cum paucis Afris ageret Synaxes, derifit & explo fit, vocavitque non Romanum Epifcopum, fed Rupitanum aut Montenfem. Cum Sancto Optato vocavit filium fine patre, difcipulum fine magiftro, Paftorem fine grege, Epifcopum fine populo. Erat avita & palmaris adversùm quofvis Hæreticos atque Schifmaticos præfcriptio Hinc ad ipfam evacuandam Donati factio incepit accufare Sylveftrum, Melchiadem, & Marcellinum, garrire in hujus lapfu defeciffe legitimam Epifcopatus fucceffionem, ideoque à fefe, folis fub cœlo puris & integris, debuif fe fuppleri. Ita fperarunt non folummodò fir mari fuum Rupitanum Epifcopum, fed & fuum Cafenfem Donatum adversùs Melchiadis judicium purgari. Eodem tempore & ex eodem fonte cœperunt blaterare Romanam Ecclefiam effe Ca 18. thedram peftilentiæ. Calumniam fuiffe cœptam L. I. C.3. Tertia diei Collatio pro magna fui parte latet aut periit cum magno Ecclefiafticæ eruditionis damno. Hæc tamen omnia patent ex refiduis perditorum capitum compendiis, ex Cirthensi poft Collationem Synodo, & Auguftiniano Breviculo Collationis. De Marcellini lapfu nullus etiam antiquus Scriptor meminit. Quin & de illo fcribit in Ecclefiaftica hiftoria Eufebius: Marcellini temporibus perfecutio, in qua ipfe Martyrio occubuit, exorta eft. Et in eadem hiftoria Theodore L.7.c.26. tus; Marcellinus, vir perfecutionis temporibus magna gloria plenè nobilitatus. Fuiffe perfecutionis certamine infigniter defunctum addit Nicephorus Calixtus. Quod ipfum fcribunt & alii pofterio- L.S. c. 6. res Græci. Nempè Ifidori merces hi non viderunt, ideoque nulla umquam ipfis fuit de Marcellini lapfu vel fufpicio. Donatistas imitati funt Novatianenfes, qui ad purgandam fuam caufam finxerunt Macedonium Papam cum octo Presbyteris facrificaffe fub Decio, & unicum Novatianum ftetiffe purum, ideoque & ipfi delatum Papatum. Ita in Photii Bibliotheca fcribit San- 1.182.28. &tus Eulogius Patriarcha Alexandrinus. Errat in nomine: Nullus enim umquam fuit Papa Macedonius. Sanctum Cornelium Papam, quòd lapfum Epifcopum Trophymum reparaffet, ideoque ejus fcabiofa communione pollutus Papatum amififfet, accufarunt Novatianenfes. Adversùm quos infignem pro illo Apologiam fcri pfit Sanctus Cyprianus in litteris ad Antonianum | Epifcopum, affirmans ab ipfo Trophymum nequaquam Epifcopali, fed foli Laicæ communioni redditum, ideoque nullam hic fuiffe fpeciem fcabiofæ communionis, aut perditi Epifcopatus. In thus aut libellum tunc lapfus Epifcopus erat reparationis adeò incapax, ut ex ejus donandæ Attentato etiam Romanus Pontifex macularetur, & incurreret iftud ipfum fuæ fupreme Majeftatis irreparabile fpolium. Hinc enim etiam Donatiftis, ex ifto facinore affirmantibus degradatum, non fupremam Romani Pontificis dignitatem oppofuit Sanctus Auguftinus, fed ref pondit traditorem Stratonem non fuiffe ejus Diaconum. Ifidorianæ collectionis Auctor ignoravit hæc omnia. Apud Donatiftas legit lapfum Marcellinum, apud Catholicos nullibi legit degra datum, legit manfiffe Pontificem, & factum Martyrem Laudatæ difciplinæ rigorem, credidit in folis Epifcopis, non in fupremo Romano Pontifice obtinere, ad fupremum ejus Primatum firmandum ufus eft exemplo ifto, & fabricavit Synodum Sinueffanam. Hæc breviter dicta fint pro integerrimo Pontifice. ac gloriofo Martyre Marcellino. Notandum eft quod in libro de obfervantia Canonum fcribit Radulphus Decanus Ecclefiæ Tongrenfis: Sedes Apoftclica vult hanc proportionem, ut ficut in Urbe fervantur Sandi Romani Pontifices & alii Sandi Urbis locales, ita in Cap. 22. aliorum ufu alii fervent Sanctos fuos locales. Et ficut Romani non tenentur ad noftros locales, ita nec nos ad ipforum locales. Sed Fratres Minores contra generalem confuetudinem bujufmodi, à dicta Sede tacitè approbatam, in fuo ufu adducunt locales Romanos ut Hyginum, Anicetum, Sotherem Pium, Cletum Marcellum, Eleutherium, Joannem, Felicem, Sylverium, Anacletum, Vidorem, Innocentium, Evariftum, Pontianum, & Melchiadem, Romanos Pontifices. Sanctus Pater Francifcus cun&tis fuis filiis impofuit Romanum officium, cui quia ifto tempore Fratres aliqua, & addiderant & detraxerant, Radulphus admodum improbavit. Longa eft hæc quæftio. Interim lucet præfentem Gregorii noftri Canonem à variis Ecclefiis dudum non fuiffe receptum. Quòd nempè receptus non fuiffet alius ejus Canon de ubique fervando Romano Officio. SCHOLION. E hoc Patriarchatu fcribit in anima gem DE Honorius Cum ma Honorius Auguftodunenfis : Chriftiani, relicta lege Dei, Paganos fpurcis operi bus imitarentur, Dei judicio traditi funt in manibus eorum,qui deletis Chriftianis poffederunt loca ipforum. Unde Antiochenus Patriarchatus eft Hierofolymam translatus. Porrò Alexandrinus apud Aquilejam eft | pofitus, quia buic civitati primùm Marcus EvangeLuc.&c. lifta præsedit, qui Alexandriæ præfuit. Quanquam 42. quidam contendant, quod Carthaginenfis. Epifcopus bac translatione polleat. Quod ipfum in fua de Sacramentis Theologica eruditione habet eifdem. ferè verbis Hugo de Sancto Victore. EcclefiaPar. I. C. fticæ antiquitatis ignorantia tantos viros turpiter præcipitavit. Quis enim nefciat Hierofolyma Patriarchatum non ex facta ob Saracenos translatione, fed ex Antiochena Diœcefeos invafis per Hierofolymæ Epifcopos Provinciis incepiffe? Oftendi id in Scholiis ad Chalcedonenfem Synodum. Pofteà tamen. Europæi noftri, dum fancam terram eripuerunt Paganis, Hierofolymitanum Patriarchatum Antiocheno contra antiquum Canonem antepofuerunt. Quòd Sanctus Evangelifta Marcus, primus Alexandriæ Patriarcha, antea fuerit primus etiam Aquileja Epifcopus, eft quorumdam traditio: Verùm quòd Patriarchatus ille fit Aquilejam translatus, ca ret omni fundamento. Vera Aquilejenfis Patriarchatus exordia fuiffe fchifma trium Capitu lorum, eft fuo loco demonftratum. Quid inter hunc & Gradenfem quæftionis fuerit in præfenti Synodo, ignoro. Quidam exiftimant à Leone nono factam Gradenfis Patriarchatus ad Venetos translationem fuiffe hic confirmatam.Ipfam enim etiam in Mantuana Synodo fuiffe firmatam ab Alexandro tertio, affirmat in Venetorum hiftoria Andreas Dandulus. Et fanè in litteris ad Michaelem Imperatorem Conftantinopolitanum L. 1. Epift. Gregorius nofter laudat Dominicum Patriarcham 18. Venetia. Et Stephanus Baluzius publicavit Lateranenfem Pafchalis fecundi Synodum, cui fubfcripfit Joannes Patriarcha Veneticus. Et in magno Belgii Chronico Honorii fecundi Legatus deponit duos Patriarchas, Aquilejensem, & Venetum, qui & Gradenfis nuncupatur. Et in Sigeberti Gemblacenfis fupplemento fcribit Robertus Abbas Montenfis: Dominus Papa Alexander, A. 1177. Fredericus Imperator Romanus, concordati funt in civitate Venetia, in domo Patriarcha ipfius civitatis. Hæc ergo translatio eft lucida, verùm an & hic fuerit tractata, hærere me facit præfentis Canonis compendium. Affirmat enim non inter Venetam & Gradenfem civitatem, fed inter Aquilejenfem & Gradenfem Patriarchas fuiffe aliquid quæftionis. من Fol. 154. CANON X V I. T nullus Poenitens fufcipiatur fine litteris Epifcopi fui, nifi for- UT SCHOLIO N. Anonem exponit nofter Gregorius in litteris ad Henricum Epifcopum Leodienfem Cap. 18. Cap. 18. à lint, in boc maximè confifi, ut Romam euntibus Apo- من Videtur effe antiquiffima Ecclefiæ difciplina, quam in Quadragefima fecunda hærefi laudat San&tus Epiphanius, dicens Hærefiarcham Marcionem fuiffe carne lapfum, ideoque à fuo Patre Epifcopo exutum communione & gradu, pergens: Romam fe contulit Marcion, & ad Se- Cap. 1. niores adiens, qui ab Apoftolorum Difcipulis edo&i adbuc fupererant, ut in communionem admit teretur, ac |