Epift. 2.

L. 2. C.

34. 35.

9.

ricum fecundum Angliæ Regem convocata Sy- L. 12. c:
nodus Caffelenfis. Exftat apud laudatum Roge- L. 15. c.
rum Hovedenfem. Non lites tantùm, fed & 22. 33.
crudelia bella, quæ pro Thuringia Decimis gef Fo. 528.
ferunt cum Erfurtenfibus Moguntini Epifcopi,
latè habes apud Lambertum Schafnaburgenfem. A. 1069.
Et Geroldo Lubecenfi Epifcopo, Decimas tam- 1073.
quam à Deo & Apoftolis donatas exigenti in
terra Wagirenfi, refponderunt apud Hembol-
dum Presbyterum in Sclavorum Chronico Hol-
fati, numquam fe daturos Decimas, quas Patres
fui non dedissent, malle se potiùs fuccenfis ædibus L. 1.C. 31.
propriis egredi terram, quàm tantæ fervitutis ju-
gum fubire. Confultabant trucidare Epifcopum,
terram incendere, & fugere ad Regem Dano-
rum. Etiam Sclavos, dum fufcepere fidem,
adversùs Decimam expoftulaffe, & ftipulatos
fuiffe cum Aldenburgenfi Epifcopo, refert idem
Hemboldus Litigarunt item recentes converfi

C. 12.

va prædicabat, quod cupimus à multis fieri Chriflia || Hector Boetius. In Hiberniam induxit per Hen-
nis. Clericos noftros, non minùs quàm antiquæ
legis Sacerdotes ac Levitas, ex oblationibus &
Decimis vivere, feribit & San&tus Hieronymus
in litteris ad Nepotianum ; & antiqua, per
Conftantinum Caietanum ex Vaticana Bafilicæ
Archivis defcripta, ac per Martium Milefium
nuper publicata, Sancti Damafi Pontificis vita
fic habet: Damafus præcepit Sacerdotibus, ut ne-
garent fanctam communionem, & Ecclefiarum in.
grefum omnibus, qui Decimas non perfolverent,
commemorans quod Dominus in lege præcepit, DE-
CIMAS ET PRIMITIAS NE TARDAVE-
RIS REDDERE. Si enim tardare peccatum eft,
multò magis non perfolvere. Scio hinc indè ti-
tubare fcriptum iftud, eft tamen antiquum ac
eruditum. Quin & Sanctus Irenæus, fecundo
Chrifti fæculo in medio Gentilium perfecutio-
num æftu Lugdunenfis Archiepifcopus, affirmat
fidelium fuo tempore oblationes fuiffe Decima
majores. Ex quibus omnibus lucet tribus priori-Saxones, ideoque in dato ad ipfos Capitulari
bus fæculis Clerum & pauperes vixiffe ex folis
fermè oblationibus, quæ tamen hinc indè ali-
quam Decimarum referrent imaginem. Data
per Conftantinum Imperatorem pax uti ac-
quirendorum fundorum, ità & poftulandarum
Decimarum jure impartivit Ecclefiam. Exin-
dè & in Synodis & in fuis ad populum fermo-
nibus cœperunt Epifcopi ipfas non folùm ut
gratuitas eleemofynas, fed ut debita ftipendia
fibi ac pauperibus vendicare. Apoftolicarum
conftitutionum, qui ad quarti fæculi exordium
aut medium videtur fcripfiffe, auctor affirmat
ipfas deberi ex Divino mandato, antiquam Dei
de illis legem non fuiffe cæremonialem, aut ju-
dicialem, fed moralem, ideoque Domini mor-
te non exfufflatam effe, fed firmatam ab ipfo,
jubente juftitiam noftram effe Judaica majorem.
Mofaica de alendo Clero mandata afferit per
Apoftolos effe innovata.

ftatuit Carolus Magnus: Secundùm Dei manda-
tum præcipimus, ut omnes decimam partem fubftan C. 16.
tiæ & laboris fui Ecclefiis & Sacerdotibus donent,
tam nobiles quàm ingenui, fimiliter & liti. Quòd
& ipfe omnium Regiorum proventuum daret Cap. 15,
Decimam, ibidem teftatur. Omnium fpolio-
rum Decimam fuiffe datam à Cruce fignatis
in terra Sancta militibus affirmat in Sacri Bel-
li Hiftoria Raimondus de Agiles Canonicus
Podienfis. Quin & totius fuæ monetæ Deci-
mam Hungari Reges dabant Archiepifcopo
Strigonienfi. Fateor effe grave onus: Et inte-
rim ipfam omnis ferè fub cœlo Ecclefia poft
magnas luctas admifit, ita tamen ut infidam
adminiftrationem numquam ferè ceffaverit cul-
pare populus, & adversùs ipfam murmurare &
recalcitrare. Rationem exponit in litteris ad
Alexandrum fecundum Pontificem Sanctus Pe-
trus Damiani, Ecclefiafticorum fuo tempore
Hæc tamen doctrina & lex non ftatim ubique militum infolentiam, & duram Epifcoporum
obtinuerunt. Etenim in libertatibus, quas An- fub ipfis fervitutem deplorans, & adjungens:
glicanæ Ecclefiæ dedit apud Rogerum Hove- Penfemus etiam, quale boc fit, quia hæc nonnul
denfem Guilielmus Rex Conquæftor, Decima- li & inviti perferunt, & tamen eos, quos tole L. 1. E-
rum debitum admittit effe ftricti juris, & ad-rant, prædiis & facultatibus Ecclefie, velint no- pift. 10.
jungit: Hæc enim Sanctus Auguftinus prædicavit lint, cariùs emunt. Quotidiè Regales epulæ, quo-
docuit, & hæc conceffa funt à Rege, & à Barotidiè apparatus, quotidiè nuptiale convivium: Et
nibus, & à Populo. Sed pofteà infindu Diaboli ca
multi detinuerunt, & Sacerdotes negligentes locu-|
pletes non curabant inire laborem ad perquirendas
Decimas, eo quòd fufficienter habebant fuæ necef
faria vite. Anglia ab Eleutheri Pontificis tem-
pore fuit Chriftiana & tamen Decimas non
admifit, nifi ad prædicationem fui Apoftoli &
Reparatoris Sancti Auguftini. Quin imò de
Edelnulpho Rege fcribit Ailredus Abbas Rie-
vallenfis: Eleemofynis fanè fic operam dabat, ut
totam terram fuam pro Chrifio decimaret, & par-
tem decimam per Ecclefias ac Monafleria divideret.
Nempè collapfam, quam Sanctus Auguftinus
induxerat, pietatem reparavit. Decimas à Ma-
chabao Rege fuiffe inductas in Scotiam, & A-
dam Carthanenfem Epifcopum, qui ipfas fub,
excommunicatione cœpit exigere, fuifle truci-
datum à Rufticis, fcribit in Scotorum Hiftoria

Fol. 60.

undè refrigerari debuerant indigentes, rubentium
tabularum recreant gefatores. Et cùm Epifcopus
difpenfator & patronus debeat esse pauperum, ad
corum menfam affluentibus deliciis alieni rulant,
cùm & illi, quorum eft tota fubftantia, procul
exclufi famis inopia contabefcant. Inter omnia por-
rò bæc mala illud excedit, & Diabolicam propemo-
dum æquare videtur nequitiam, quia prædiis in
militiam profligatis, omnique poffeffione terrarum,
infuper etiam & Decima & plebes adduntur fæcu
laribus in beneficium. Quæ profectò liberalitas in-
bonefta&indigentibus adimit undè vivant,
Dioecefanos etiam deterret ut Decimas non perfol
vant. Eandem in Ecclefiæ milites profufionem
acriter damnat in litteris ad nefcio quem Epifco-
pum, & pergit: Quid eft Decimas in ufum fæcu-
larium vertere nifi mortiferum eis virus
pereant exhibere? Huc accedit, quod & Plebefanis
L. 5.Epift.

> quo

من

་

jufia datur occafio, ut matricibus futs Ecclefiis obe-functorum autem oblationes funt illa, quæ ho-
dientiam fubtrahant, & non eis legitima Decima-
rum tributa perfolvant Graffabatur tunc non
dumtaxat Laica Antiftitum inveftitura, fed &
Regia nominatio: Ecclefiarum milites infuper
aderant Epifcoporum electionibus. Horum igi-
tur, apud Principem præfertim , fuffragia ve-
nabantur atque emebant ambitiofi Clerici, &
per talem Simoniam creati Epifcopi facrilega
ifta debita per datas in beneficium Decimas exfol-
vebant. Etiam de Sclavis Aldenburgenfi Epi-
fcopo Decimas recufantibus fcribit laudatus
L.1.c.91. Presbyter Hemboldus: Proptereà hoc adjecerunt,
non multùm aberrantes à veritate, quòd omnes pe-pro Religione aliquid pecuniæ offerre voluerit, in
nè Decimæ in luxus fæcularium cefferant. Fide-
lis populus è fundorum & vultuum fuorum fu-
doribus non ampliùs pauperes, fed folos cum
eminentiori Clero, Simoniacis Ecclefiæ militi-
bus gaudere, imò luxuriari videns Epifcopos,
Decimas retrahere frequenter tentavit. Caroli
Martelli, qui ipfas cunctas etiam Reipublicæ
militibus divifit in ftipendia, violentia hocce
item tempore graffabatur. Adversùm hofce abu-
fus ftatuit ex antiquis Patrum Regulis Nicolaus
fecundus, ut Decimæ, Primitiæ, ac omnes
tam vivorum quàm defunctorum oblationes fint
in poteftate Epifcopi, ac Ecclefiis Dei fideliter
à Laicis folvantur. A Laicis invafas, aut quovis
modo obtentas Decimas vult reddi, atque ità
auferri anfam, ex quo fidelis populus ipfarum
folutionem meritò detrectabat.

diè vocitantur jura funeralia. Hæc omnia obla-
tionum nomine contineri definit apud Grego- L. 5. tit.
rium nonum Honorius tertius. Sunt antiquif- 40.
fima & fpontanea, ideoque ab omni Simoniæ C. 29: 31.
aut fædi quæftus vitio munda populi in Clerum
pietas, de qua in litteris ad Aurelium Cartha-
ginenfem Archiepifcopum fcripfit Sanctus Au-
guftinus: Oblationes pro fpiritibus dormientium, Epift. 68
quas verè aliquid adjuvare credendum eft, fuper
ipfas Sandorum Martyrum memorias non fint fump-
tuofe, atque omnibus petentibus fine typbo & cum
alacritate præbeantur, neque vendantur. Sed fi quis

Porrò vivorum oblationes funt factæ in Baptifmi, Matrimonii, aut cujufcumque Sacramenti vel benedictionis perceptione ad miniftrantis Clerici fuftentationem collationes; De

præfenti pauperibus erogetur. In defunctorum fuf-
fragiis permittit aliquid à Clero accipi, imò
&, nifi ftatim detur pauperibus, retineri, ea
tamen vetat vendi, feu aliquid pro illis poftu-
lari. Etenim uti fpontaneam oblationem paffim
indulferunt, ita omnem exactionem Patres &
Canones femper damnaverunt. Hæc fciens fide-
lis hujus præfentis Synodi tempore populus erat
in Clerum ex jam dictis caufis tenax & lentus.
Hinc illum officii admonet Canon, ftatuitque
quod pofteà etiam ftatuit Cardinalis Gualo Pa-
fchalis fecundi per Galliam Legatus: Prohibemus
fub excommunicatione, ne Sacerdotes vel Clerici,
occafione alicujus confuetudinis, pro Baptifmo, Se-
pultura, Benedictione, aliifque Sacramentis Eccle-
fiafticis aliquid exigere vel extorquere præfumant,
fed ea liberaliter & fine difficultate ftudeant Cano-
nicè miniftrare. Moneantur tamen Laici diligenter,
ne quod pro reverentia Sacramentorum devotio fide-
lium introduxit, ex avaritia velint aliquatenus re-

vocare.

C 10.

UT

per Laicos nullo modo quilibet Clericus aut Presbyter obtineat Ecclefiam, nec gratis, nec pretio.

SCHOL 1 0 N.

Us Patronatus, Ecclefiarum fub Laicis fervitutem, antiqui Patres & Canones omninò ignoraverunt. Ejus prima rudimenta videtur in prima fua Apologia agnofcere Sanctus Athanafius, Conftantio Imperatori factam à fe in necdum confecrata Bafilica fynaxim improperanti, refpondens: Non enconiorum feftum celebravimus, Religiofiffime Augufte, id enim celebrare ante tuum Decretum fuiffet prorsùs nefarium. Eam Conftantii impenfis perfecerat Athanafius, ideoque fine ejus confenfu admifit non potuiffe dedicari. Prima, ad Sancti Leonis Magni annum fecundum habita, Arauficana Synodus diftinguit Laicum & Ecclefiafticum Bafilicæ ædificatorem feu Patronum: A Laico mandat ad ejus dedicationem non advocari alienum Epifcopum.

Quod nempè anteà quidam id attentaffent. Alie-
na in Parochia ab Epifcopo, licet non pro pro-
prio fundi negotio, fed pro publica populi utili-
tate ædificatam Bafilicam fancit pleno jure regen-
dam à loci Antiftite, ejus tamen Clericos ab ædi-
ficatore permittit eligi, feu præfentari. A loci
Antiftite mandat hos confecrari atque inftitui.
Hanc electionem non Laico, aut cuivis Cleri-
co, fed foli Patrono Epifcopo permittit, quòd
is ex officio noverit Regulas iftiufmodi electio-
nis. Hanc tamen poteftatem Laicis pofteà indul-
fit quarta Synodus Aurelianenfis. Etenim fepti-
mus Canon jubet, ut prædiorum Domini Orato-
riis feu Rufticanis ibidem Ecclefiis contra Epifco-
pi voluntatem non intrudant peregrinos Clericos,
nifi forfan quos Epifcopus probarit. Ipfis permit-
tit folam præfentationem. Hic eft Canon trige-
fimus tertius: Si quis in agro fuo aut habet,
aut poftulat habere Diœcefim, id eft, Parochia-

lem

fuam irritam effe noverit, & ad verecundiam fuam alios in eorum loco, quos eidem ipfi fundatores con dignos elegerunt, ordinari. Quæ Patronatæ Ec clefiæ libertas videtur fuiffe apud folos Hifpanos: Apud alias Gentes præfentandi jus videtur fuiffe perpetuum, & ad hæredes tranfiviffe. Quidquid fit, jam pridem ità tranfiit etiam apud Hifpanos. Notandus eft Canon feptimus jam laudatus quartæ Synodi Aurelianenfis: Violentiam illam, qua Laici Patroni Presbyteros ac alios Clericos quandoque gratis, quandoque pretio, in Ecclefias intrudebant invitis Epifcopis, oftendit effe valdè antiquam. Adversùs illam femper refurgentem habemus plurimos pofteria res Canones, quos hic adversùs eandem denuò redivivam innovat Nicolaus fecundus. Damnat & aliam fui temporis iniquitatem, de qua nobis fuprà dixit Sanctus Petrus Damiani: Ab Epifcopis infuper etiam Decime & plebes, feu Parochiales Ecclefiæ, adduntur in beneficium fær cularibus. Quomodo olim Carolus Martellus Epifcopia ac Monafteria, ità tunc Epifcopi Altaria dabant Laicis in militiæ ftipendia: Et quomodo tunc Laici illa, ità nunc & hæc tractabant ut propria allodia, ideoque in illa Clericos invitis Epifcopis quandoque gratis, frequenter pretio intrudebant. Quod hic Canon etiam damnat.

lem Ecclefiam, primùm & terras ei deputet fuffi- || præfumpferit Epifcopus ordinare, & ordinationem cienter, & Clericos qui ibidem fua officia impleant, ut facratis locis reverentia condigna tribuatur. Per Clericorum tamen deputationem aliqui non præfentandi jus, fed folam dotationem volunt intelligi. Quidquid fit, ad Venantium Lunenfem Epifcopum fcribit Sanctus Gregorius L. 7. In- Magnus: Quia gloriofus Aldio, Magifter Militum, dict. 2. in civitate ipfius Presbyteros vel Diaconos omninò Epist. 33. defiderat ordinari, eos qui ad confecrandum eliguntur, Fraternitas veftra diligenter inquirat. Et fi nihil eft quod Canonicè eorum ordinationem impediat, Deo propitio illos ftudeat ordinare. Nempè fuæ Civitatis Ecclefiam Aldio ædificaverat. Nec obeft quod ejufdem Pontificis ad Felicem Meffinenfem Antiftitem Epiftola dicat Bafilice Conditori nihil competere juris, nifi procef122. E fionis gratiam, que omnibus Chriftianis in com pift. 10. mune debetur. Agit enim de Bafilica, non per Laicum, aut Epifcopum, fed per inferiorem Clericum, utpotè Januarium Meffinenfis Ecclefiæ Subdiaconum, exftructa, cui gradui præfentandi jus ifta ætas nondum attribuebat. Addit nona Toletana Synodus: Pia compaffione decernimus, ut quamdiu fundatores Ecclefiarum in hac vita fuperftites exftiterint, pro eifdem locis curam permittantur babere follicitam, & follicitudinem ferre præcipuam, atque Rectores idoneos in eifdem Bafili cis eidem ipfi offerant Epifcopo ordinandos. Quòd fi fuperftitibus eifdem fundatoribus Reclores ibidem

C. &.

T nullus habitum Monachi fufcipiat, fpem aut promiffionem habens, ut Abbas fiat.

U1

A

SCHOLION.

Bbatias à Clericis appeti ac ambitiosè inva

di eft antiqua miferia, à Sancto Gregorio Magno damnata in litteris ad Sanctum Maximianum Syracufæ Epifcopum : Presbyteros Diaconos, cæterofque cujuslibet ordinis Clericos, qui in Ecclefiis quoquo modo militant, Abbates per Monafteria effe non permittat, fed aut admissa Clericatus militia Monafticis non provehantur ordinibus

aut fi in Abbatis loco permanere decreverint, Clericatus nullatenus permittantur habere miL3. E litiam. Satis enim incongruum eft, fi cùm unum ex pift. 11. bis pro fui magnitudine diligenter quis non poffit L. 4. E explere, ad utrumque judicetur idoneus, ficque in1. 5. E. vicem & Ecclefiafticus ordo vite Monaftice, pift. 28. Ecclefiafticis utilitatibus Regula Monachatus impeL. 6. E diatur. Eundem ambitum damnat in litteris ad pist, 40. Joannem Ravenna Archiepifcopum, ac in lit

pift.

L.

1.

teris ad ejus fuccefforem Marinianum. Carolus
Martellus induxit abufum longè fœdiorem, quo
non folùm Clericis, fed etiam Laicis Abbatiæ
dabantur in Commendam. Monftrum iftud

dudum impugnarunt, & necdum ubique expugnarunt fanctiffimi Majores noftri, & ex ejus cineribus prodiit alia ambitionis lepra, qua ad Abbatis fenium, morbum aut mortem Laici, ac præfertim Clerici ab Electoribus, præcipuè à nominante Principe, coeperunt dignitatis promiffionem & certam fpem accipere, atque ex ipfa per Hipocryfim monachari. Ex fimili non alicujus Abbatiæ, fed ipfius Conftantinopolitani Patriarchatus promiffione ac fpe attonderi fe in Monachum fecit verfipellis Photius, ideoque ftatuit Synodus octava: Prioribus Canonibus concordantes definimus neminem de Senatoria dignitate vel mundana converfatione nuper tonfum fuper intentione vel exfpectatione Pontificatus vel Patriarchatus bonoris, Clericum aut Monachum factum, ad hujufmodi fcandere gradum, cet per fingulos Ordines Divini Sacerdotii plurimum temporis feciffe probetur, Taliter promotum man- Can. 5. dat ejici ac degradari. Et fub Victore fecundo celebrata Synodus Tholofana ftatuit: St quis Clericorum, adipiscendæ Abbatiæ causa, Monachus effectus fuerit, in Abbatia quidem Monachus permaneat, fed ad ipfum honorem, ad

li

L. 1. Tit.

L.1. 6. c. 7.

quem fpirabat, nullatenus accedat. Quod fi præ- ad Ecclefiæ fuæ Clericos & Monachos Sanctus
Agobardus Archiepifcopus Lugdunenfis : Non
fumpferit, excommunicetur. Ejufmodi Monacha-
tionem effe Simoniacam, eft ibi oftenfum. Ho-foli Hæretici adulterant Verbum Dei, mifcendo fal-

lacias fuas, fed & omnes qui per sacrum minifte-
rium ad honores & divitias temporales pervenire

fce igitur Canones hic innovat Nicolaus fecundus, ac ejus fucceffor Alexander fecundus denuò confirmavit. Et hinc adversùs Abbatem Lexo-feftinant. Etiam & illi, qui ad bonores & divitias vienfem, qui priùs fuerat electus quàm factus Monachus, apud Gregorium nonum rectè refcripfit Innocentius tertius: Nos attendentes, quòd contra Regulares traditiones illud fuerit attentatum cùm nullus fpem aut promiffionem habens, ut Abbas fiat, debeat monachari, electionem de ipfo factam curavimus irritare. Electio enim eft Abbatiæ addictio, ideoque non cadit in Laicum aut Clericum: Et ejus caufa attonfus permanet ad dignitatem irregularis. Hinc item de non Monacho factam poftulationem non poffe per Epifcopum, fed per folum Pontificem admitti & confirmari, rectè refcripfit Cæleftinus tertius: Hæc enim admiffio eft univerfalis Canonis difpenfatio, palàm fpectans privativè ad Papam. Etiam novitium non poffe eligi intulit ex eodem fonte Gre gorius nonus. Et jure meritò: Nam Monachif mus ex dicta fpe cùm non poffit incipi per affumptionem habitus, quomodo per profeffionem L.1. Tit, poffit compleri? Eligendum debere effe exprefsè profeffum Bonifacius octavus, debere effe in eodem ordine profeffum addidit Clemens quintus. Mendicantium Ordinum Fratres in Abbates non folùm eligi, fed & poftulari vetuit in Extravagante communi Joannes vigefimus fe cundus.

C. 139

C.49

Fic. 28. Le 1. Tic. 3. C. It

Hujus conftitutionis rationem edicit Synodus octava: Neque enim propter Religionem vel amorem Dei, aut propter exfpectationem tranfeundi viam virtutum, fed ob amorem gloriæ ac Principatus tonfus bujufmodi reperitur. Exponit in litteris

fublimari non poffunt, & vidum aut tegumentum
quotidianum ex facro minifterio adipisci cupiunt.
Quia non ideò fumptus accipiunt ut prædicent, fed
prædicant ut accipiant : Nec loquuntur ex fincerita-
te ficut ex Deo coram Deo, fed ambulant in aftutia ;
nec abdicant occulta dedecoris, fed amplectuntur.
Omnis ergò qui præponitur cæteris, five Clericus five
Monachus, fi ità videtur benevolus, & manfuetus,
atque affabilis, ut fubditorum corda in fui amorem
& propriam laudem convertat, adulter eft, &regi
men animarum fufcipere numquam debet. Quem
effe conftantem omnium Patrum, immò & luci
dum ipfius Apoftoli ac Evangelii fenfum, poffit
facilè demonftrari. Et potiori jure id verum eft
in Monachifmo. Monachifmus eft perpetuum
in Cella, quafi in fepulchro, ab omni mundano
ftrepitu filentium, perpetuus apud Deum plan-
&tus & pœnitentia, profunda humilitatis ac ac
quirendæ omnis virtutis & perfectionis profeffio,
tantaque ejeratio cunctæ etiam Ecclefiafticæ di-
gnitatis, ut vel folius Clericatus defiderium ab
antiquis paffim dicatur effe venenum & peftis
Monachorum. Eadem de caufa olim Monachi
appellabantur Renuntiantes. Quocirca quifquis
ex Abbatialis dignitatis promiffione vel fpe re-
nuntiat, fola voce renuntiat, non corde, eft
mendax ac dolofus hiftrio, & fuæ profeffionis
manifeftus adulter. Eft fimilis Confulari Præ
textato, apud Sanctum Damafum Pontificem
jocari confueto: Facite me Romanum Epifcopum,
protinus fiam Chriftianus.

Epift.11.

E

Simoniacam hærefim nemo ordinetur, vel promoveatur ad per quodlibet Ecclefiafticum officium,

SCHOLI ON.

Imoniam adeò horrendè ac inverecundè, ut à

ifto fæculo graffatam, eft fuprà oftenfum. Epi-
fcopi fuam dignitatem emebant paffim à Prin-

cipe, ideoque & Clerieis vendebant non dum. taxat Ecclefiafticorum Ordinum, fed & Offi ciorum gradus, Defenforis, Manfionarii, Economi, Caftaldi, & quævis officia alia, in quo rum mercatu Simoniam omninò committi defini vit etiam Synodus Chalcedonenfis, Ejus Cano nem innovat Nicolaus fecundus.

1.3.c. 55.

Epift. 45.

CA

nec de Ec

adversùs cujus Patrem Henricum tertium, Wigero Ravennatum Archiepifcopo, quòd necdum confecratus Pontificalem Miffam celebraffet, poenas infligere aufum, fcripfit apud Anfelmum Leodienfem Canonicum Wazo ejufdem Ecclefiæ Epifcopus: In fæcularibus negotiis Imperiali Excellenti debemus fidelitatem in Ecclefiafticis verò exceffibus Apoftolicam tantùm præftolari debemus ordinationem, ideoque quòd ifte contra Ecclefia

Ecclefiæ Chronico Baldricus Tornacenfis Epifcopus Conrardus Salicus Imperator Italiam abiit, ut ad votum de Regno ageret, & arma ferentes impugnaret. Cumque inibi degeret, quofdam Longobardorum Epifcopos, partibus Odonis faventes, irreverens factus, in vincula conjecit. Et infticum Ordinem deliquit, Apoftolica tantùm cenfura exftantibus apud Jacobum Gretzeram litteris ad Sanctum Othonem Bambergenfem Epifcopum Fredericus Archiepifcopus Colonienfis Quem non moveat, quòd omnis Ecclefiaftict vigoris auctoritas Aulicis & Palatinis in queftum verfa eft? Synodalis Conventus Epifcoporum, annua concilia, omnes denique Ecclefiaftici Ordinis administrationes in Regalem Curiam translata funt, ut illorum marfupiis inferviant, que fpiritualiter examinari debuerant. Agit de Imperatore Henrico quarto,

difcutiendum. Sin autem in fæcularibus à vobis illi creditis, id eft, circa feuda Imperialia, reprehenfibiliter gefferit, veftro debere ftare judicio. Qui abufus etiam in aliis Regnis tunc fuere graffati. Laici item Decimarum & Altarium, feu Parochialium Ecclefiarum poffeffores aut patroni Curatos Presbyteros & fubditum illis Clerum, uti fuo arbitrio atque auctoritate intrudebant, ita & ejiciebant. Ambos frequentiffimè damnatos abufus iterùm damnat Nicolaus fecundus.

T de Confanguinitate fua nullus uxorem ducat ufque ad gene-
rationem feptimam, vel quo ufque parentela cognofci poterit.

SEP

SCHOLIO N.

Eptimi gradus, vel quo ufque parentela cognofci poteft, confanguinitas nequaquam ex Apoftolico Canone eft matrimonii impedimentum. Antiqui Chriftiani populi morem, adeoque & Apoftolicum de ipfo Canonem prodit in libris de Dei Civitate Sanctus Auguftinus,

germanorum ac etiam in primo-fecundo gradu conjugia damnans tamquam adverfa legi naturæ, & adjungens de confobrinis: Experti fumus in connubiis Confobrinorum etiam noftris temporibus propter gradum propinquitatis, fraterno gradui proximum, quàm rarò per mores fiebat, quod fieri per leges licebat, quia id nec Divina prohibuit, & nondum probibuerat lex humana. Verumtamen factum etiam licitum propter vicinitatem hor

C. 109.