C. 17:

C. 26,

60 A. 119. sobur obtinent firmitatis. Et hi errores utramque gentem in horrenda & frequentia perjuria præ. cipitarunt. Quàm enim Franci & fub Merovin giis & fub Carolinis Regibus fuerint foedati perjurio, docent prima Matifconenfis Synodus, Aquifgranenfe Caroli Magni Capitulare, Concilium Meldenfe, Tullenfe fecundum, & varia Epifcoporum Capitularia, inter quæ omninò est & Sancti Theodulphi Epifcopi Aurelianenfis : Predicandum eft etiam, ut perjurium fideles caveant, & ab hoc fummopere abftineant, fcientes boc grande fcelus effe, & in lege, & Prophetis, five Evangelio prohibitum. Audivimus enim quofdam parvi pendere hoc fcelus, & levem quodammodo perjuris pœnitentiæ modum imponere: Qui noffe debent talem de perjurio, qualem & de adulterio, de fornicatione, de homicidio, & de cæteris criminalibus vitiis, pœnitentiam imponendam. Adeò malum invaluerat, ut etiam à Sacerdoti. bus vilipenderetur. Hunc Canonem Gratianus malè adfcripfit Eutychiano Pontifici. Adversùs eandem peftem fcripferunt in fuis Capitularibus Herardus Turonenfis, & Ifaac Lingonenfis Epifcopus: Tefler jejuni jurent, ac priùs de perjurio moncantur. Graffabatur enim iniquitas, de qua Rothomagenfe Walteri Archiepifcopi ConciC. 26, lium: Quidam poftpofito Dei timore, Dei Ecclefiam per falfos juratores in foro Civili vel Ecclefiaftico minuere, necnon & proximos fuos exhæredare conantur. Similium perjuriorum & emptores & venditores graviffimè pupit ifta Synodus, noviffimè publicata ad calcem operum Petri Blefenfis. Etiam apud Angios olim adeò graffatum fuit iftud crimen, ut ejus caufa Angliam tranut ejus caufa Angliam tranfiiffe in Normannorum Ducum poteftatem, & lacrymabiles fub illa calamitates, fcribant in Fol. 44. Anglorum Regum hiftoria Guilielmus Malmesberienfis, ac in Abbatum Albanenfium vita Matthæus Parifienfis. Periuros fuiffe frequenter

C. 12,

C

divinitùs percuffos docent plurima quorumvis
temporum exempla, & veriffima eft hæc Magni
Gregorii in Evangeliorum Commentariis affer-
tio: Ad Martyrum corpora ægri veniunt & cu- Hom. 32.
rantur, Dæmoniaci veniunt & fanantur; perjuri
veniunt & à Dæmonio vexantur. Adjungit &
exponit Meldenfis Synodus. Tantum hoc malum
eft, ut ad Sanctuaria Martyrum, ubi diverforum
ægritudines fanantur, ibi perjuri, licet manifeftè
vexari interdum non videantur, jufto Dei judicio
à Dæmonibus arripiantur. Pofteà tamen Franci C. 39.
infigniter fe correxerunt. Scribit enim in Sa-
cri belli hiftoria Baldricus Archiepifcopus Do-
lepfis : Franci omninò perjurium vitant. Quòd Fol. 93.
etiam Herodiana fua juramenta prævaricari nol-
lent, nec fine inconftantiæ nota poffent, tefta- Epift.
tur in fuis litteris Sanctus Bernardus. Quòd tamen 219.
correctio non fuerit univerfalis, laudata Rotho-
magenfis Synodus, & plura teftimonia evincunt.
Hinc & noftra Synodus debuit manum apponere.

Incoftuofa conjugia, & cum perjuriis adulte-
ría vetat in meritum falutaris obedientiæ, de qua
jubendi formula fcribit in Sancti Petri Damiani
vita Joannes Monachus: Petrus fæpè nobis re-
ferre folebat, cùm fermocinantis occafio id videre-
velut ex
quo fui nos exemplo,
tur expofcere
propinquo, ad obedientiam efficaciter provocaret,
quod fi quid olim fibi cum obedientiæ additamen-
to præcipi contigiffet, tanto fua vifcera verbum
boc illicò terrore concuteret, ut nulla injundli operis
difficultate ab ipfius executione retardari valeret.
Verbum iftud non minùs quàm excommunica-
etiam
tionis fententiam fuiffe à Petro reveritum,
infrà oftendit. Quæ omnia ipfe etiam Petrus
confirmat in vita Sancti Romoaldi. Scio utrum-
que de Monachis agere, & ipfis obedientiam
maximè neceffariam: Eft etiam neceffaria omni-
bus Chriftianis, utpotè folemniter promiffa in
Baptifmo,

Um Hæreticis, & cum Excommunicatis ullam participationem vel societatem habentem, præcipuè excommunicamus, nifi correctionis vel admonitionis caufa, ut ad fidem redeant Catholicam. Si qui autem adjuvantes, cos defendere conati fuerint, vinculo fimul excommunicationis cum eis fubditi permaneant.

SCHOLI ON.

Generalibus adverfum Hæreticos præfcriptio- Sancti Joannis epiftola: Si quis venit ad vos,

nibus Tertullianus rectè adnumerat hanc: Non omittam ipfius etiam converfationis bæretica C. 41 defcriptionem. Quàm futilis, quàm terrena, quàm humana fit, fine gravitate, fine au&oritate, fine difciplina, ut fidei fue congruens. Sana enim fides non tolerat publica, ac præfertim univerfalia difciplinæ vulnera. Pluribus iftiufmodi vulneribus foedari fui temporis Gnofticos demon

من

C. 6.

ftrat, & inter ipfa fuit: Pacem cum omnibus mi-
Scent. De averfanda Hæreticorum communione
Apoftolicum Canonem habemus in fecunda
bane doctrinam non adfert, nolite recipere in de-
mum, nec Ave ei dixeritis. Qui enim dicit illi Ave
communicat operibus ejus malignis. Etiam ob hof-
pitalitatem, ob cujus defectum ipfe Diotre-
phem Epifcopum rigidiffimè damnavit, noluit

Hæreticis communicari. Et hinc cum Cherinto
Hæretico nec lavari in eodem balneo aufus di-
xit ad Collegas: Fugiamus ocius, ne balneum, in

que

perniciem atque interitum. Accedentes Arianos
rejecit à fuo monte, ipforum fermones afferens
Serpentum veneno deteriores. Quod ipfum mo-
riens fuis difcipulis commendavit. Et de San-
to Hilario, ante Epifcopatum adhuc laico.
fcribit in ejus vita Presbyter Fortunatus: Quod
inter mortales adbuc valde videtur difficile, tam
cautum effe quemquam, qui fe à Judæis vel He-
reticis cibo fufpendat, adeò vir fanctiffimus hoftes
Catholica Religionis abhorruit, ut non dicam con-
vivium, fed neque falutatio cum his fuerit præ-
tereunti communis. De Lucio Samofatenfium
Ariano Epifcopo, & fidelibus ibidem pueris
rem infignem memorat in Ecclefiaftica hiftoria
Theodoretus: Pueri in foro pilam mutuò contor-

quo eft Cherintus veritatis adverfarius, extemplo
corruat. Ità teftantur Sanctus Irenæus, Hierony-
mus, ac Epiphanius. Ejufdem Apoftoli Difci-
pulus Sanctus Polycarpus, Smyrnenfis Epifco-
pus, & Afiaticæ Ecclefiæ ad Romanam Lega-
tus, obvium & falutantem Marcionem nec refa-
lutare voluit, fed repofuit : Cognofco primogenitum
Diaboli. Idem docuit Apoftolus Paulus, Timo-
theo mandans Hæreticum bis corripi, & tunc
tamquam incorrigibiliter Deo mortuum devita-
ri. Et ex hifce regulis in errantis Cypriani Le-
gatos Epifcopos fecit Sanctus Stephanus Ponti-
fex, quod fcribit Firmilianus Cæfarienfis in
Cappadocia Archiepifcopus: Legatos Epifcopos
Stephanus patienter fatis & leniter fufcepit, ut eos
nec ad fermonem faltem colloquii communis admitte-fere, quo quidem ludo fe admodum oblectabant. For-
ret. Adhuc infuper dilectionis & charitatis memor
præciperet fraternitati univerfæ, ne quis eos in do
mum fuam reciperet, ut venientibus non folùm pax

communio, fed & tectum & hofpitium negaretur. Cum Hæreticis nihil nobis poffe intercedere communionis fcribit in Dialogo cum Tryphone etiam Martyr Juftinus. Et Heraclam Alexandriæ Patriarcham, quòd non folùm Hæreticos, fed & omnes illis familiariter communicantes profcripferit ab Ecclefia, apud Eufebium Cæ L.7 c. 6. farienfem in Ecclefiaftica hiftoria laudat illius fucceffor Sanctus Dionyfius. Et fideles unà cum Montaniftis incarceratos Confeffores laudans San&tus Apollinarius Hierapolitanus in Phrygia EL.Sc. 15. pifcopus fcribit apud eundem Eufebium Cum illis communicare ad extremum ufque fpiritum prorsùs recufarunt. Et Pauli Samofatenfis degradationem referens Antiochena Synodus, Dionyfium Papam rogat, ne communionis litteras ipli deinceps fcribat, vel ab ipfo accipiat, & adjungit Paulus ad Artemonem, ejufdem cum illo fectatorem hærefis, litteras fcribat, & fi qui Arremonis partibus favent, cum eo communicent. L.1. e. 1. Dicit, Communionis litteras: Quòd communicatoriæ & familiares Epiftolæ differant plurimùm, & ifte fole vetentur fcribi ad Hæreticos firmat in libris contra Petilianum, & in Epiftola ad quofdam Donatiftarum Epifcopos Sanctus Auguftinus. Cum Catholicis aliter, aliter. cum Hæreticis & per fermonem & per litteras tractandum, affirmat in Epiftola ad Euphemium Conftantinopolitanum Epifcopum etiam Sanctus Papa Gelafius, & dat caufam : Quia ipfe Dominus alio modo verba faciebat à fua prædicatione difcretis, alio difcipulis Regni cœleftis Secreta panEpift. 1. debat. Confequenter quoque Apoftoli non ità à fuo

Epift.

163.

af

Collegio feparatis, quemadmodum fidei domefticis
loquebantur. Suæ ab omni hærefi difcernendæ
communionis Ecclefiam fuiffe femper ftudiofif
fimam fcribit in litteris ad Dardaniæ Epifco-
pos. Quin etiam familiares litteræ non nifi ad
inftruendum & corrigendum, aut alia ejufmo-
di de caufa poffint fcribi. Et hinc de Sancto
Antonio fcribit Sanctus Athanafius: Antonius
neque cum Meletianis quidquam habuit commercii,
neque cum Manichæis, aliifve Hæreticis amicè con-
tulit umquam, nifi moniturus ut mutato animo pie-
tati fe dederent. Exiftimabat enim & affevera-
bat amicitiam horum & confuetudinem effe animi

tè-fortuna, dum tranfibat illac Lucius, pila è ma-
nibus cujufdam pueri elapfa per afint ejus pedes pro-
volvebatur. Pueri autem vociferari: Quippe pilam
fcelere pollutam exiftimarunt. Quin & igne accenfo
eam per flammam torferunt, ficque eam purgatam
funt arbitrati. Didicerant à fuis parentibus, qui
Sanctum Joannem Apoftolum imitati, cum Lu-
cii Anteceffore Eunomio nec lavari in eodem
balneo fuftinuerant: Aquam, in qua ille lave-
rat, hæretice nequitie contagio infectam rati, in
cloacam emiferant, aliamque fibi imperarant in-
fundi. Plura habemus ejufmodi exempla. Quin
& de Valente Augufto, auxilia adversùm Bar-
baros fui Imperii invafores Gothos poftulante
à fratre fuo Valentiniano, fcribit idem Theodo-
retus Refcripfit Valentinianus nefas esse homini
bellum gerenti cum Deo opem ferre, cujus temeri-
tas effet meritò coercenda. Valentinianus enim
Orthodoxus, Valens erat Arianus. Quòd anti-
qui fideles mori & trucidari, quam Hæreticis in
quovis etiam civili negotio communicare malue-
rint, docent exempla plurima, & Ariana fub
Conftantio Imperatore tempora: Plurimi exin
dè Martyres procefferunt.

L.4.C.14.

C. 28,

Longè minus in quavis divina re licuit ifta
communio. Hinc ftatuit vulgaris Canon Apo- C. 63.
ftolicus: Si quis Judæorum vel Hæreticorum Syna-
gogam ingreffus fit ad orandum, deponatur & fe-
gregetur. Et Canon Laodicenfis cum illis orari
à nobis vetat, ipforum celebrari fefta, accedi
Martyres, aut orationis vel fanitatis gratia in-
trari Cemiteria aut Ecclefias: Prævaricantes
aliquantifper à communione fufpendit. Etiam C. 9. 32.
in domo privata cum ipfis orari interdicunt con- 33. 34.
ftitutiones Apoftolicæ apud Clementem Roma- 37.
num. Et quarta Carthaginenfis Synodus: Cum
hæreticis nec orandum, nec pfallendum. Quem Ca- C. 72.
nonem in fermone ad populum Cæfarieusem lau-
dat Sanctus Auguftinus, dicens ad Emeritum
Donatiftarum ibidem Epifcopum : Fratrem me
accipe, ut fimul oremus Patrem. Non tecum oro.
Et rogatus, An debet Clericus præfentibus Arianis
vel aliis Hæreticis orare, & an eum lædit, quando
facit orationem feu oblationem, refpondit Timo
theus Patriarcha Alexandrinus: In divina oblatio-
ne Diaconus ante falutationem loquitur, Qui non
communicatis ambulate. Non debent ergo intereffe,
nifi profiteantur se pœnitentiam acluros & hærefim vi-
taturos. Tunc tamquam Pænitentes aut Catechu

40.

Sanctum Gregorium Epifcopum Turonenfem.
Et in oftava Synodo dixerunt de Romana Ec- L. 6. C.
clefia gloriofiffimi Judices: Mos eft in Romana
Ecclefia, ab omni homine hospite libellum fidei exi-
gendi, & ita permitti hunc in Sanctum Petrum Act. 4.
intrare. Eft mos antiquiffimus. Etenim etiam
ad fidem reverfus dixit Romæ Pyrrhus Patriar-
cha Conftantinopolitanus: Dignus babear Tem

Apoftolorum adoratione. Ante profeffam enim fi-
dem nulla ei fuerat fpes. Ita habes in Dialogo
Sancti Maximi. Et hinc Donatiftis, quòd Ro-
mæ non folùm non offerre, fed neque Sanctorum
Apoftolorum memoriis communicare poffent,
improperat, atque inde Hæreticos effe præfcribit
Sanctus Optatus Epifcopus Milevitanus. Addi-
dit Pyrrhus Deindè ut videam faciem Sanctissimi
Papa, Romana enim Ecclefia Hæreticorum
communionem femper fuit adeò aversata, ut
nec ad fui Epifcopi videndam faciem admitteret
ipfos, licet Patriarchas. Quem morem effe anti-
quiffimum lucet ex illis, quæ in errantis Cypria
ni Legatos fuiffe acta à Santo Stephano Pontifi
ce, fuprà audivimus à Sancto Firmiliano.

menos admittit ad Narthecen: pertinacibus nullum in Ecclefia indulget locum. Ita rectè exponit Theodorus Balfamon. Quomodo Regiæ urbis Bafilicas Demophilo Arianorum Epifcopo abftulerit, & Sancto Gregorio Nazianzeno tradiderit Theodofius Auguftus, refert Hermias ZozomeL. 7. c. 5. nus, & adjungit: Poftquam Ecclefiam Demophilus reliquiffet, ingreffus Imperator preces fudit. Et matrem fuam Nonnam, quòd Hæreticorum Bafili-plorum Apoftolorum, ac potiùs ipforum Principum cas tranfiens nec falutarit, laudatus Gregorius laudat. Et de Saturnino Arelatenfi, & aliis cum ipfo in Arium propendentibus Epifcopis fcribit in libro contra Conftantium Imperatorem San atus Hilarius Pictavienfis Epifcopus: Nec interim criminis loco duxi, quemquam aut cum his colloqui, aut fufpenfa licet communionis focietate orationis domum adire, aut paci optanda sperare, dum erroris Indulgentiam ab Antichrifto ad Chriftum recurrentium per pœnitentiam præpararemus. Ait fe ipforum quidem non communicaffe perfonis, tamen adhuc intraffe Ecas: Quòd manifeftè necdum effent Ariani, & quòd hac via fperaret cor. rigendos. Et ad populum Mediolanenfem, extra Bafilicas nefcientem orare, ideoque cum Ariano fuo Epifcopo Auxentio intrantem, hæc fcripfit: Cavete Antichriftum, malè vos parietum amor cepit, malè Ecclefiam Dei in tectis ædificiifque veneramini, malè fub his nomen pacis ingeritis. Ut cum Prophetis & Martyribus montes potiùs & fylvas, lacus, voragines, aut carceres oraturi adeant, hortatur & mandat. Ita enim in Qriente feciffe tunc fideles, plurimis teftimoniis & exemplis poffit demonftrari. Etiam ob Petrum Fullonem Eutychianifta.n intrufum in fedem Antiochenam, fideles plurimos relidis fuis fedibus ceffiffe ac fugiffe, teftatur Felix tertius Pontifex in litteris ad Bythiniæ Clerum, & populum Conftantinopolitanum. Metuebant cogi ad intrandam cum ipfo Ecclefiam.

€. 6,

L. 2.

Romanæ Ecclefiæ pro Catholica communionis integritate conftantiffimus zelus infigniter fplenduit in Schifmate Acaciano. Nequaquam Hæreticus, fed Petro Mogo Alexandrinæ, & Petro Fulloni Antiochenæ Ecclefiæ Eutychiani. ftis invaforibus dumtaxat communicarat Acacius Epifcopus Conftantinopolitanus, ideoque natas inter ipfum & Felicem tertium Pontifi cem lites & apertum Schifma compofiturus Anaftafius Imperator, unicam à Gelafio Pontifice poulavit gratiam, ut Acacii jam defuncti, vi ri quoad cætera optimè de Ecclefiis meriti, nomen in facris perfeveraret tabulis, & ad facrifi cium recitaretur. Verùm Gelafius repofuit: Si cut in dnaquaque Hærefi cum pravitatis audiore damnato fucceffores ejus & complices, atque bujufmodi feclatores polluta communione permixtos Catholica vitare debet integritas, ita cum Eutychete Diofcorus fimulque Timotheus Ælurus, & Petrus Alexandri Epift. 1r. ejufque communicator Acacius, nec non etiam Antiochenus Petrus, cum fuis funt omninò partici pibus abdicandi. Non folùm ipfos Hæreticos, fed & quofvis ipforum communicatores affirmat effe pollutos & fcabiofos: Contagiofam effe hanc fcabiem ufque in infinitum, ideoque istorum nulli poffe à Catholicis fine ejufdem lepræ incurfu communicari. Et quia jampridem de

nus,

De noftris vice-verfa Ecclefiis ftatuit laudata Synodus Laodicena: Quòd non oportet Hæreticis concedere, ut in domum Dei ingrediantur, fi in | Hærefi permaneant. Eos nec ad Narthecem aut ferulam admittendos, fuprà nobis juxta Theodori Balfamonis Commentarium dixit Timo theus Patriarcha Alexandrinus. Qui tamen mos non fuit univerfalis. Quòd enim Sancti Auguftini tempore Africana Ecclefia pertinaces etiam Hæreticos ad publicum Dei Verbum audiendum, adeoque & ad Narthecem admiferit cum Catechumenis, profitentur Canones Africani. Et Britannionem Schytarum in Thracia Epifeo-functus, ideoque à pœnitentiæ medicina seclupum, quod Valente Augufto Ariano Ecclefiam fuam intrante, fugerit cum omni populo L. 6. c. ad aliam Bafilicam, laudat Hermias Zozomenus. Quoniam Principem expellere non poterat, ipfe cum populo exivit. Cur eundem Principem Sanctus Bafilius etiam ad fpectandum fuum facrificium admiferit intra Sanctuarium varia à variis adducitur ratio; Ego adfcribendum puto confuetis Bafilii difpenfationibus. Quòd item Levigildi, Arianorum Gothorum in Hifpa nia Regis, Legatos ante Ecclefiæ ingreffum Gallicani Epifcopi coegerint ad Catholicæ fidei profeffionem, habes in Francorum Hiftoria apud

201

fus erat Acacius, addit nullum effe remedium,
nifi ut ejus contagiofum nomen ex omnibus
Ecclefiarum tabulis radatur. Romanam Eccle-
fiam affirmat effe totius Catholicæ communio-
nis radicem, fundamentum & centrum, ideo-
que uti à recta fide indeclinabilem, ita & in fua
communione immaculabilem. Et ità omninò
oportere. Maculata enim Romana Ecclefia om.
nem fibi communicantem macularet Chriftiani-
tatem, atque ità Orthodoxæ communionis San-
ctimoniam demutaret in monftrum fædæ confu
fionis. Et hinc de Anaftafio fecundo Pontifice
fcribit liber Pontificalis: Multi Clerici & Presby

omnes vel ex direda, vel ex obliqua concatenatione
communicant. Ipforum alios Origeniftas, alios
Antropomorphitas, alios Apollinariftas, alios
affeverant effe Arianos, & pergunt: Inani ftudia
Philofophorum, folis difputationibus litigantes, non
ut Chriftiani ex devotione Sacramenti, alter alterum
velut impium devitantes, ut jam ficut in fcholis in-

teri fe à communione Anaftafi erexerunt, eo quod | Iperatorem precibus fcribunt de lapas in Arimi-
communicaffet fine confilio Epifcoporum, vel Prefpenfi Concilio Epifcopis: Cùm adversùs fe libros
byterorum, vel Cleri cundæ Catholicæ Ecclefie, vel Epiftolas finguli quique confcribant, tamen fibi
Diacono Theffalonicenfi, nomine Photino, qui com
munis erat Acacio. Et quia occultè voluit revoca-
re Acacium, & non potuit. Aliud eft Roma-
nus Epifcopus, aliud Romana Ecclefia, aliud
ipfius Apoftolica Cathedra Antiquiffima eft
ifta diftinctio. Ne ergò maculatus Anaftafius
Romanam etiam Ecclefiam aut Cathedram ma-
cularet, ab ejus fe communione Cardinales Epif-genii videatur inter eos esse certamen, non autem
copi ac Presbyteri, & omnis Clerus fegregave-
runt. Ex eodem principio Hormifda Pontifex
Joanni Nicopolitano Epifcopo, novæ Epiri Me-
tropolitæ, per Dorotheum Theffalonicenfem
Acacianæ factionis Epifcopum ad communionem
exacto per pœnas graviffimas, ideoque ipfius
licentiam poftulanti, refpondit: Noftra quoque
Tipift. 17. communio contagium fuftineret. Iftiufmodi licen-
tiam fine fuæ & perfonæ & Ecclefiæ contagio af
firmat non poffe indulgeri, ideoque moriendum
potiùs, quàm Dorotheo communicandum.

facra defenfio veræ Religionis, quandoquidem inter
fe Sacramenta non feparant, cùm impiis fententiis
ab invicem feparentur. Hoc autem ideò faciunt,
quia eorum quidam humanæ gloriæ, quidam ava
ritiæ ftudent, & indè eft quòd fibi invicem fub im-
pia diffimulatione conludunt, ut nec possessiones per-
dant Ecclefiæ, nec honores. Ecclefiam ab ipfis in
Academiam, & fub foedæ pacis nomine Catho-
licam communionem conqueruntur demutari in
fcabiofam confufionem, ideoque fibi potiùs
cum ipfis placere bellum quàm pacem. Scio
Fauftinum & Marcellinum fuiffe calumniofos
Luciferianos: Ipforum tamen quædam querimo-
niæ non caruerunt fundamento. Quidquid fit,
iftud ipfum facinus factioni Eufebianæ & omni-
bus Arianis adfcribit in Epiftola ad Patrophi- Epift. 8.
lum, & in Epiftola ad Evafenos Magnus Bafi-
lius. Unus, inquit, illorum fcopus eft ubique que
fua funt quærere, & pro amico habere, fi quis de-
fideriis ipforum cooperetur, hoftem verò ducant, si
quis defideriis ipforum refiftat. Patenter hæc,
quafi totus mundus careat oculis, ab ipfis agi
indignatur. Etiam de Iberis fcribit ad feptimum
Ancyranum Canonem Theodorus Balsamon:
Nihil referre dicunt, an cum Orthodoxis
Hæreticis comedatur. Et de nefcio quo imperito
Monacho fcribit & queritur in Prato fpirituali
Sanctus Sophronius Patriarcha Hierofolymita-
nus: Ubicumque eum effe contigiffet, indifcretè com-
municabat. Quod ipfum hodiè omnino factitant
Lutherani etiam & Calvinifte. Quis enim ne- C. 178.
fciat ab illis, ut Hæreticorum nomen & pœnas

an cum

Et hunc Apoftolicum Canonem contemni paffim à Gnofticis, Valentinianis præfertim, ideoque apud ipfos non communionem Ecclefiafticam, fed effe Gentilem confufionem, Tertullianus fuprà rectè præfcripfit. Quòd enim Valentiniani damnarent Martyria, fidem fuam occultarent, imò & negarent liberrimè, ubique communicare fe fingerent, & cum ipfis etiam Gentilibus fe mentirentur Gentiles, affirmat etiam Sanctus Irenæus. Eandem nequitiam omninò amplexus fuit etiam Manichæus ac Prifcillianus. Solam fidem fufficere ad falutem, nullum requiri opus bonum, nullum facinus aut flagitium, ideoque & nullam communionem obeffe docuit cum omnibus ex ipfo natis fungis ac vermibus Simon Magus. Et adversùs hanc humanæ vitæ peftem Sanctus Jacobus Apoftolus fcripfit fuam Epiftolam. Qui poftmodum per Etium ac Eunomium refumptus, & per iftius fæculi Patres in inferno fepultus error, noftro tempore per Martinum Lutherum ac Joannem Calvinum eft reductus in mundum.evadant, & Missas noftras audiri, & folemniter Etiam de nefcio quo Rhetorio fcribit Sanctus Philaftrius Rhetorius omnes laudat hærefes, dicens omnes benè fentire, & neminem errare ex eis, fed ambulare benè omnes illos,& malè cos non credere. Et de Donatiftis ad ipforum in Rogati parte Cartennenfem Epifcopum Vincentium fcribit Sanctus Auguftinus: Multi nihil intereffe Epit. 48. credentes, in qua quifque parte fit Chriftianus, ideò permanebant in parte Donati, quia ibi nati erant. Cum noftris Lutheranis & Calviniftis volebant quemque falvari in fua fide, ideoque nullum à quavis communione metuendum contagium. Ejufmodi Errones apud Eufebium Cæfarienfem Sanctus Serapion Patriarcha Antiochenus in litteris ad Roffenfem Ecclefiam appellat opinatores. Ortos affirmat ex Apocrypho Evangelio fecundùm Petrum. Quidquid fit, fuo adhuc tempore graffantem fabulam acerrimè infectatur in Homilia de Evangelii profectu Sanctus Joannes Tom. 5 Chryfoftomus. Et Fauftinus ac Marcellinus Presbyteri Romani in fuis ad Theodofium Im

C. 43.

fumi etiam Euchariftiam? Et quis nefciat iftud
effe confilium & dogma Calvini? Quòd profa-
nam iftam confufionem horrendè ac frequenter
caftigare etiam in præfenti fæculo confueverit
Divina juftitia, oftendi poteft exemplis multis
& certis: Quædam habes apud memoratos Fau-
ftinum & Marcellinum.

Eft tamen locus difpenfationi ac Epickeia.
In Regionibus enim, ubi eft Hæreticorum aut
Schifmaticorum cum Catholicis numerofa ac in-
evitabilis permixtio, quis nullam etiam in Di-
vinis quibufdam indulgeat communionem? Mo-
riendum potiùs eft, quam ullum ab ipfis acci-
piendum Sacramentum : Nam & Baptifma ab
ipfis fufcipi non nifi in extrema neceffitate per-
mittit antiqua Ecclefiæ difciplina. Attamen fan-
xit quarta Carthaginenfis Synodus: Clericus
Hæreticorum & Schifmaticorum tam convivia quam
fodalitates evitet æqualiter. Ob nimiam Donati- C. 70.
ftarum multitudinem folis Clericis, non Lai-
cis fanxit iftam legem. Et hinc de iifdem Dona-

1.4.C.37

iftis queritur in libris adverfus Crefconium San&tus Auguftinus: Contingat aliqui veftrum orare in navi nobifcum, jam pollutus, jam traditor appellatur. Carthaginenfem, qui cum Hæreticis orare vetat & pfallere, Canonem vult ad folas Ecclefias & loca libera, non ad naves extendi aut fimiles neceffitates. Eadem de caufa Hæreticos atque Gentiles videntur Africani Epifcopi ad publicum Dei verbum admififfe. Ex ipfa & Magnus Bafilius apud Theodoreti Hiftoriam creditur Valentem Arianum Imperatorem etiam intra facra vela, imò & ad Åltaris oblationem fufcepiffe. Quod tamen mirandum eft potiùs, quàm imitandum. Unde quod in quibufdam Germaniæ locis Lutherani Canonici cum Catho licis ftent & pfallant in Choro, & quòd in eadem Ecclefia aliud Altare hi, aliud ifti habeant, nullo modo eft probandum. Interim in quibufdam Orientalibus Bafilicis & Græci Schifmatici & Latini Orthodoxi habent diftincta Altaria, imò & in eodem dicuntur celebrare. Nempe Pagana fub Turcis captivitas cogit ad multa Cap. 124. diffimulanda. Rectè tamen cum Hæreticis vetans comedi, ipfos falutari permittit in brevioribus Regulis Magnus Bafilius: Quin & ita ftatui affirmat Divino & Apoftolico Præcepto. Quomodo tamen Sanctum Joannem Apoftolum, vel Ave illis dici vetantem, fibi conciliet, non vi

deo. Et certè omnes Apoftolos idem hac in re
fenfiffe & feciffe affirmat difertè Sanctus Irenæus:
Neque verba communicarunt alicui corum, qui adul- L. 3. c. 3•
terabant veritatem Interim ita fervandum in fua
Dioecefi Bafilius non fanxit: Suum de Apoftoli-
co Canone fenfum dumtaxat edixit. Plerofque
enim Ponticos tunc cum Arianis comediffe non
dubitem. Ut non à cunctis illis, licet pertina-
cibus, fed à folis belli iftius auctoribus fimus
averfi penitùs & alieni, fuadet in litteris ad San-
&tum Eufebium in Euphratefia Provincia Epifco-
pum Samofatenum. Quin fuos firmiores fideles,
ut cum Anomæis familiares effent, atque ipfos
ita reducerent, fuafit Sanctus Joannes Chryfo-
ftomus. Et in Epiftola, qua cruce fignatos cum Tom. 7.
excommunicatis Venetis permittit eadem navi f. 315.
vehi ad Terram fanétam, addidit Innocentias
tertius: Eft cautum in jure, quòd fi quifpiam per
terram Hæreticorum tranfierit, neceffaria emere
atque recipere poterit ab iifdem. Exftat Epiftola in
ejus vita publicata per Dominum Francifcum
Bofquettum. De qua re vide jus noviffimum
Francifci Zypæi. Porrò præfentis Synodi tempo-
re graffabantur in Gallia Berengariani, & ipfo-
rum Doctor à nupera fua profeffione erat denuò
relapfus: Hinc ipfos, licet non nominet, de
Hærefi iterum Synodus damnat, & tamquam
folemnes Hæreticos præcipit ab omnibus devitari.

A. 1055.
1056.
1057.

VICTORIS IL

PONTIFICIS

CONCILIUM

COLONIENSE

Anc Synodum laudat Sigebertus, I fuiffe feptimo decimo Imperii anno defunctum in Gemblacenfis: Balduinus Flan- fylva Hartz propè Butfeld, teftatur in Citizensis drenfis cum Godefrido Lotharingia Ecclefia Chronico Paulus Langius. Quod Duce avunculum fuum Fredericum ipfum confirmat, & latiùs exponit Hermannus Ducem intra Antroverpum obfidet Contractus. Et Lambertus Schafnaburgenfis: fed concurrentibus Lotharingis ab Rex natalem Domini Ratisbona celebravit, præ- A1047. oppugnatione defiftit. Victor Papa fente adbuc Victore Papa, qui exinde compofitis mein Gallias veniens gloriosè ab Imperatore fufcipitur:diocriter, prout tunc copia erat, Regni negotiis, in

Et co præfente non multò poft Imperator Henricus moritur. Et poft eum filius ejus Henricus imperat annis quinquaginta. Coloniæ generali Conventu habito, Balduinus & Godefridus, mediante Papa Victore, ad gratiam Regis & pacem reducuntur. Et omnes bellorum motus fedantur. Et SiffriA. 1046. dus Presbyter Mifnenfis: Imperator Henricus defunctus eft Leodii, & fepultus Spire cum Patre fuo Conrardo Imperatore, cujus exequiis interfuit Papa Victor, Patriarcha Aquilejenfis, & plurimi EpiStopt, & Nobiles. Henricum fubitanea morte

Italiam regreffus, quinto Kalendas Augufti migra-
vit ad Dominum. Porrò Godefridi cum Frederico
difcordias exponit laudatus Sigebertus: Frederi- A. 1033.
co Mofellanorum Duce mortuo, quia mares filios
non habebat, quibus Ducatus competeret, Gothelo
Dux impetrato ab Imperatore etiam Mofellanorum
Ducatu, in Lotharingia potentiùs principatur.
Hæc fcribit ad undecimi fæculi annum trigefi-
mum tertium, & ad annum quadragefimum
quartum profequitur: Gothelo Dux obiit, cujus
filius Godefridus, dum el Ducatus Mofellanorum

dene

" པན