Gregoriani Dictatus hoftes refutantur .
Gregoriani Dictatus hoftes funt præfertim nomine contenderunt.
Primus eft Joannes Calvinus. In De omnibus generatim hæreticis fcripfit ad Diquarto Inftitutionum libro adfirmat Romano fcipulum Timotheum Sanctus Paulus Apoftolus: Epifcopo nihil à Chrifto Domino, fed à folis Converfi funt in vaniloquium, volentes esse legis DoctoChriftianis Imperatoribus fuiffe aliquid Primatus res,non intelligentes neq;quæ loquuntur,neq;de quibus datum, & adjungit: Jam verò ut Romano Ponti- adfirmant. Hoc in fe verificari Calvinus hic infifici concedamus hodie eminentiam illam & jurifdictio-gniter demonftrat. Patrat horrendos errores. Prinis amplitudinem › quam mediis temporibus ut > mus eft,quod ille Anaftafius fuerit Patriarcha ConLeonis & Gregorii, babuit hæc Sedes, quid hoc adftantinopolitanus; etenim Conftantinopolitana præfentem Papatum ? Nondum loquor de terreno Dominio, nec de civili poteftate, de quibus poftea fuo loco videbimus; fed ipfum spirituale regimen quod jactant, quid fimile cùm illorum temporum con. fuetudine habet? Papam enim non aliter definiunt, quam fummum in terris Ecclefiæ caput, & univerfalem totius orbis Epifcopum. Ipfi verò Pontifices, cum de fua auctoritate loquuntur, magno fupercilio pronuntiant penes fe effe imperandi poteftatem, aliis manere obediendi neceffitatem. Sic fanctiones omnes fuas habendas effe, quafi Divina Petri voce firmatas. Provinciales Synodos, quia Papæ non babeant præfentiam, vigore carere. Se poffe de qualibet Ecclefia Clericos ordinare: Et qui alibi fuerint ordinatt, eos poffe ad Sedem fuam vocare. Innumera ejus generis habentur in Farragine Gratiani, quæ non recenfeo, ne nimis moleftus fim Lectoribus, Summa tamen huc redit, penes unum Pontificem Romanum effe fupremam Ecclefiafticarum omnium caufarum cognitionem, five in dijudicandis definiendifque doctrinis, five in ferendis legibus, five in conftituenda disciplina, five in exercendis judiciis.
Ecclefia nullum Anaftafium habuit Patriarcham, nifi Anaftafium Sancti Germani Syncellum, in- trufum ab Imperatore Leone Ifauro, Hæreticum Iconoclaftam, Calvini Præcurforem imperitum, vario crimine maculofum. Abfit ut ejus auctori- tate fulciamus Romanum Primatum. Secundus error eft, quod Gratianus iftud Decretum adfcri- bat huic Anastasio, aut ulli Conftantinopolita- no Patriarchæ. Etenim ipfum adfcribit Magno Athanafio, Alexandrino Patriarchæ, Romani Primatus veraciffimo & conftantiffimo adfertori. Tertius error eft, quod Athanafius, aut etiam Anaftafius iftud Decretum fibi adfcribat, aut nos adfcribamus huic, aut ifti. Ille enim, qui- cumque fit, perfonatus Scriptor adfirmat effe antiquam Ecclefiæ regulam. Quartus error eft, quod ab ifto Decreto credamus Romani Prima- tus pendere fortunas. Ipfum enim habemus in famofa Magni Athanafii ad Felicem fecundum Pontificem Epiftola , quam fcimus & profite- mur effe inter fpurios Canones Ifidori Mercatoris, ideoque parvi ponderis. Et ecce hæc funt funda- menta, ex quibus fumus vaniffimi, confpicuè nequam, cæci, dementes, Anti-Chrifti. Se- ducti & circumfcripti à Calvino populi aperiant oculos, & videant ipfum effe maledicum ac im- peritum impoftorem.
Quis non videat ab impuro homine invadi noftri Gregorii Dictatum? Non ipfum fed Gratiani Decretum nominat: Quod iftum for-) fan numquam vidiffet. Quin & iftud Decre- tum videtur non nifi alienis oculis aut certè dormitando legiffe. Lucet ex hifce ejus verbis: Quin etiam cò impudentiæ venerunt Papistæ, ut Refcriptum ediderint fub nomine Anaftafil Patriar- cha Conftantinopolitani in quo quo teftatur antiquis regulis effe fancitum ne quid vel in remotiffimis Provinciis ageretur, quod non ad Romanam Sedem priùs relatum foret. Præterquam, quod vaniffimum id effe conftat, cui bominum credibile erit, tale Ro- mane Sedis elogium ab adverfario, & honoris di- gnitatifque amulo profectum effe? Sed oportuit fci-tifici, & ipfa ante hujus confirmatorium Refcri-
licet eò dementie ac cæcitatis provolvi iftos Anti- Chriftos, ut omnibus fanæ mentis bominibus, qui modò oculos aperire volunt, confpicua effet ipforum nequitia. Anaftafium iftum delirat fuiffe unum è Conftantinopolitanis Patriarchis, qui cum Romanis Pontificibus de Univerfalis Epifcopi
Nam & alia ejus impoftura eft in hifce verbis: Provinciales Synodos, quia Papæ non habeant præfentiam, vigore carere. Etenim ad Procincialis Synodi vigorem requiri Papalem præfentiam nemo Chriftianæ Hierarchie peritus unquam fomniavit. Verùm fuperbus & contumax Hæreticorum fpiritus femper calumniatur Ecclefiam. Dumtaxat profitemur omnem Provincialem Synodum obligari ad fua de majoribus aut difficili bus negotiis Decreta aut judicia referenda Pon
ptum non effe firma ac rata. Quantam olim Gallicana, in qua natus Calvinus, Ecclefia re- verentiam detulerit Apoftolicis Decretis, infi- gniter profitetur ejufdem Apoftolus Sanctus Bo- nifacius: Reverà tanta reverentia apicem Apoftolica Sedis omnes suspiciunt, ut non nullam Sacrorum di-
S. GREGORII SEPTIMI PONTIFICIS
fciplinam, & antiquam Chriftianæ religionis inftitu- tionem magis ab ore Præcefforis ejus, quam à facris paginis & Paternis traditionibus expetant. Illius velle, illius nolle tantùm explorant, ut ad ejus ar- bitrium fuam conversationem ipfi & remittant & intendant. Profitetur ex antiquo Evangelici ac Apoftolici dogmatis Depofito. Adeò feptimus nofter Gregorius non dictavit novum Evange- lium. Et quod Apoftolice Sedis Decreta habeant
ipfiffimam Sancti Petri auctoritatem, unanimi. ter clamant omnes Ecclefiæ Patres. Quare & Marcus Antonius de Dominis noftri Gregorii L. 4. c. 9. Dictata impudenter ac imperitè appellat Diceria, Ex errore, quo Apoftolica Cathedræ privilegia garrit effe humana, ideoque & per Gregorium violenter ampliata. Ejus calumniofa Dicteria fuo loco exponentur. Et ipfe eft fecundus Gre- gorii hoftis.
Clerici per Laicos beneficia ne accipiant. Clerict Regulares juxta Ecclefiam in communi vi- 88 Clericus Ordine facre initiatus, qui conjugium at. tentaverit, in minifterio & beneficio Altaris cef- fabit. 136 Clericus qui militaverit, beneficium amittat . 137 Concubinarti Sacerdotis Miffam nemo audiat. 85.144 Concubinarius Sacerdos Miffam ne cantet, nec hu- jufmodi Diaconus Evangelium aut Epiftolam ad Miffam legat. 144 Confanguineam fuam qui cognovit aut in uxorem ac- cepit, & non dimiferit, uti & qui alienam ra
nemo emat aut vendat. Excommunicati à Papa ita vitandi, ut non liceat cum iis in eadem domo manere.
Ereticos aut excommunicatos adjuvantes aut defendentes excommunicantur : Uti & qui cum illis participant.
L Aici ne Clericos judicent ejiciant. Laici nec res nec officia Ecclefiaftica fibi retineant. 38 Laici nibil de fubftantiis defunctorum fufcipiant nifi bi id antè ordinaverint. Si inteftati objerint, ad libitum bæredum dividantur. Laicus ad facros Ordines repentè ne promoveatur.103. Laicus conjugatus habens concubinam, excommuni.
Laicus qui oblationes vel eleemofynas Ecclefiæ vel tertiam Decimarum partem poffidet aut vendit anathemate feriatur. 137
Ifam unicam in die uno celebrare Sacerdot? fufficit. 147 Monachi abfque Abbatis voluntate Præpofituram ne
fuit, vel fuam fine Epifcopi conjenju dimifs, Ofcomes ab angina rin ate in od
anathematis vinculo innodetur. Confanguinitas ufque ad feptimum gradum quoufque parentela cognofci poteft, eft matrimo nii impedimentum.
Ordinatus à Papa alteri Ecclefiæ præeffe poteft, non militare. Non tamen poteft ab alto Epifcopo fu- periorem gradum accipere.
Papa poteft abfque Synodo Epifcopos deponere ac re-
Papa poteft Clericum cujufvis Ecclefiæ ordinare. 231 Papæ fententia à nullo alio poteft retractari. Papa unicum eft in mundo nomen. Parochus ne duas obtineat Ecclefias. Pontifex Romanus in ordinatione fanctificatur. 372 Pontifex Romanus poteft abfentes deponere. 182 Pontifex Romanus poteft ex caufa à juramento fide- litatis abfolvere. 382 Pontifex Romanus folus jure dicitur Univerfalis. 167 Pontifex Romanus folus poteft Epifcopos deponere
Ecclefia Romana à folo Domino eft fundata. 164
Ecclefia Romana numquam erravit, nec un- quam errabit. 358 Ecclefiarum dedicationes per pecunias ne fiant. 21 Ecclefiæ Romanæ qui non concordat, Catholicus non habeatur. Ecclefiæ folvant Epifcopis vel Clericis tertium, vel Parata, &c. 43 Electio Pontificis Romani qui inftituenda. 69 Epifcopatum, vel Abbatiam, vel Presbyteratum
R Eferri debent caufæ majores cujufcumque Ec-
clefiæ ad Apoftolicam Sedem, Et dubiæ. 335
130.134. 135. Item fub Alexandro II. 143 Simoniacè nemo ordinetur nec ad Ecclefiafticum officium promoveatur, Simoniacè ordinans degradetur.
Simoniacè ordinatus nullum babeat fructum dignita-
Subditis licet, licentia Romani Pontificis, Superio- res accufare.
Synodus nulla abfque Papæ Præcepto eft generalis. 234.
INDEX SECUNDUS,
Qui res atque Doctrinas memorabiles, in Notis ac Scholiis hoc Tomo pertractatas, complectitur.
Bbates ex ambitione promoti, vitam vivunt fæculari deteriorem. Pag. 26. 1 Abbatis electio, qui Monachum induit, ut Ab- bas fieret, eft irrita. Eligi debet in eodem or dine profeffus. 96. I Abbates olim fuere Laici. Cœperunt ordinari fub initium quarti fæculi. 13. 1. Sunt Presbyteris digniores. In antiquis Synodis Græcorum ha buere fuffragium. 14. 2. Potuerunt ex Decreto feptimæ Synodi Lectores ordinare, 13.1. Eu- genius III. fanxit, ne quis nifi Presbyter aut Diaconus in Abbatem eligatur, 14. 1. Subdia- conum poffe in Abbatem affumi permifit Inno- centius III. ibid. Concilium Viennenfe fub Clemente V. ftatuit neminem poffe, nifi Pref- byterum, in Priorem promoveri, adeoque nec in Abbatem, 14.2. Abbatiæ à Clericis frequenter invafæ; Immo & Laicis data in Commendam. 95.2 Abbatis nomen femper magnum fuit in Ecclesia. Eft Syriacum, fignificans Patrem. 14.2. In Abbate ætas virilis, fenectuti proxima, requi- fita. 15. I Accufare fe digniorem feu Superiorem in Clero olim vetitum. 373. 1. jam abiit in detetudi- 374.1.2 Adulterium etiam hæreticis horrori fuit. 58. 1 Idololatria comparatur.Eft etiam quædam ava- ritia: A principibus quondam gladio punitum, 59. 1. Eft Sacrilegium ac parricidium. ibid. z Adulteris olim denegata abfolutio. 58. I Albedo vera eft in Euchariftia: Album tamen nec videtur, nec tangitur, nec frangitur, 109.2 Alcuinus non eft auctor libri de Officiis Ecclefia- fticis. Alexander II. fuit Nicolai II. fucceffor. Schifma-
ticus Cadalous poftmodo electus. 140.1. Epi- fcopi Longobardi Pontificem prætendebant, qui illis uxores permitteret & Simoniam. 140.2 Factio Romana & Longobardica electionem Alexandri criminati. Exiftimabant confenfum Regium effe neceffarium. 141.1. Cadalous vi & pecuniis in Thronum S. Petri intrufus ibid. Alexander in Sede Apoftolica confirmatus.ibid.. Cadalous fe numquam Papatu abdicavit.Miferè exftinctus.141.2.Alexander fedit annis undecim. Synodi ab eo coacte latent aut perierunt. 146. 2 Alleluja Hymnus habet auctorem Aggæum Pro- phetam. A Synagoga acceptum Apoftoli in Ecclefiam derivarunt. 159.2. Significat Lauda- te Dominum. 160.1. Eft vox hebraica, nec vel ab hæreticis in aliam linguam translata. ibid. Nec, licet transferre, ob varias rationes. 160. 2. & feqq. Quadragefimæ non convenit 162.1. Poft Graduale cur canatur.163.2. Græci Latinos re- prehendunt, quod à Septuagefima ufque ad Pa- scha Alleluja prætermittant.ibid. Angelus Pfal- mos & Alleluja Ægypti Monachos cantare docuit, 159. 2. Angelus auditus eft, immo turbæ multæ canentes Alleluja. ibid. Eft cantus Monachis admodum familiaris. 160. I Altare unicum apud Græcos exftat in quavis Ec- clefia. 147. 2. In quo unicum quotide oblatum Sacrificium.151.1.2.Etiam olim in Ecclefia Lati- na. 153.1. Altarium multitudo in una Ecclefia eft quatuor fæculis anterior. 153.2 Amalphitanum Concilium fub Nicolao II. coa &tum, ut Apulia & Calabria à Græcorum fchifmate expurgaretur,& Epifcopus Amalphi- tanus reftitueretur, 119. I Ambrofiafter eft Hilarus,ad fchifma delapfus.171.2 Amen & Alleluja in aliam linguam transferre non licet: Plures afferuntur rationes. 160.2 Ande-
Andegavenfe Concilium fub Nicolao II.coactum anno 1060. Præfuit Stephanus Sacræ Romanæ Ecclefiæ Cardinalis. Finis Decretorum Nico- lai II. per Galliam executio. Anglia feudali jure Pontifici fubjicitur. 221. 1 Apoftatæ pœnitentes recipiendi. 138.1.2. Non ta- men priftino Officio debent reftitui .138.1. Et- iam impœnitentes quærendi, & ad pœniten- tiam excitandi . 139. I Appellantes varii Sanctam Sedem, reftituti. 275. 2. & feqq. Appellari poteft à Synodis Provincialibus ad Ro-
manum Pontificem. Petrus de Marca fentiens oppofitum fusè refutatur. 299.1.& feqq. Varii hac de re ejufdem errores aperiuntur, ac refel- luntur. 302.1. & feqq. Appellationes Romanas Synodus Sardicenfis non inftituit, fed confue- tas confirmavit. ibid. appellationum Romana- rum hoftes vetuftiores. 298. 1: Fundamenta Petri de Marca pro inappellabili Provincia- lium Synodorum auctoritate afferuntur & con- velluntur. 304. 1. & feqq. Appellarunt Græcorum Epifcopi Romanum Pon tificem:A quo folo per Synodum damnati,funt abfoluti. 264.1. & feqq. S. Athanafii damnatio, appellatio,&abfolutio exponitur.265.2.Epifco pis per Synodum damnatis licet Pontificem ap. pellare: Atque appellatio illa effectum fententiæ fufpendit. 266.1. appellatio ad Romanam Sy- nodum eft ad Sedem Apoftolicam. 266.2 Appellatio à Pontifice ad generale Concilium fre- quenter facta. 25 3.1. & feqq. Hæc appellatio in Ecclefia femper malè oluit. 255.2. & feqq. Illi non ineft fufpenfivus effectus 256.2. Hu- jufmodi appellatio Pontificem non ftatuit reũ, fed Judicem relinquit. Nec eft vera appellatio 258.1. Nec juris eft remedium, fed gratiæ be- neficium.ibid. poteft ab Acephala Synodo uni- verfali ad Pontificem appellari : Adversùs Lau- nojum. 259. 1. & feqq. appellavit Pontificem Theodoretus.260.1.Uti & Eufebius Doryleen- fis 260. 2. Domnus Patriarcha Antiochenus 261.1.Flavianus, Eufebius,ac Theodoretus per folum Leonem, non per generalem Synodum
tum fcripto, fed etiam voce peracta. 263. 1 Appellatio Maximi Cynici Epifcopi CP. exponi
tur. 266.2. Quæ Launojo minimè favet. 267.1. Eftque à S. Damafo acceptata, & caufa cum finitimis Epifcopis retractata. 268. I Appellationis fufcipiendæ auctoritas eft character fuperioritatis. Refidet in Romano Pontifice : Ad quem etiam à Concilio generali licet appellare.278.2.Papale jus admittendi appellationes eft perfpicuum.277.2. Græci nonnulli autumat jus Papale Conftantinopolim migraffe. 278. 1. Alii cenfent vel Romanum vel Conftantinopolitanum Epifcopum poffe appellari.ibid. Canon 9.& 17.Synodi Chalcedonenfis exponitur. 278. 2.
Appellatio Romana S.Athanafii denuo examina
tur;atque in ea errores Petri de Marca obfervantur. 314.2.& feqq. Alia pro eo adducta exempla nihil probant.322.1.& feqq. Cyrillus Hierofolymitanus Conftantinum Imperatorem omniu
primus,at perperam,appellavit. 323.1. Appella- 387 ⚫tio Romana non tantum licet in materia fidei, fed etiam quoad Canones de Ecclefiaftica di- fciplina Adversùs Petru de Marca. 329.1.& feqq. Appellatio S.Chryfoftomi fuit in caufa difciplinæ Ecclefiafticæ.331.1. Qui ab Innocentio I.refti- tutus. 332.1. Fuitq;hoc judicium à toto Oriente admiffum, ibid. Nomen S. Joannis in Dyticha relatum. 334-1. Eumque Conftantinopolitani agnovere legitimè reparatum.' ibid.2. Appellatio S. Joannis Chryfoftomi exponitur:Quæ Launojo nil patrocinatur.268.2.& feqq.S. Chry foftomus non recto modo appellavit, fed ab aliis compulfus. 271.1. Iniqua in S.Joannem fenten- tia à folo Innocentio Papa caffata. ibid.& feqq. Innocentius I.hanc Chryfoftomi caufam voluit, at non debuit,in cecumenica Synodo retractari, cur. 275.2. Injectum S.Chryfoftomo vinculum erat dubium.274.1.& feqq. Adeoque nec Medio- lanentis nec Aquilejenfis potuit diffolvere. ibid. Aquifgranenfis Synodi fragmentum apocryphum eft. Aranea in calicem illapfa fumi non debet. 3.2 89.2 Archidiaconum Archipresbytero anteponi eft ve- taftum.130.1. 131.2. Archidiaconus eft Diaco- norum Primas. 131.1. Erat primus ab Epifcopo, poteratque etiam Presbyteros excommunicare. 131.2. Adversùs Archidiaconorum faftum va- ria ab Epifcopis excogitata antidota.132.1. Sex Diaconi crucigeri Conftantinopoli etiam Pref- byteris prælati. 133. 1. Archidiaconi quibuf- dam in locis funt extincti. Archonticon officium non pender à nudo Epi- 134. 1. 2 fcopi placito. Auctor in Conciliis præfidem cum fuffragii præro- 133.2 gativa defignat..
177.2 S. Auguftinus cum Baptifmo Monachatum fufce- pit. 34.1. S. Antonii Inftitutum in Italiam por- tavit. ibid. fuit S. Benedicto exemplum. ibid. Vide Regula S. Augustini. Auftriaci Reges coronæ claufuram retinuerunt,& cruce infignitum globum affumpferunt.Cür?9.2
Ella horrida inter Godefridum II. Lothariogiæ Ducem & Henricum III. Imperatorem. 65. I..
S. Benedicti regula .* Vide Regula.
Beneficia Ecclefiaftica à Toparchis in fuam utili- tatem redacta, fibi aut fuis filiis tradendo in Commendam. 38. I Beneficiorum, etiam Epifcopatuum, Simoniacè collatorum ad Sedem Apoftolicam devolutio eft antiquiffima. 135.1. Beneficiorum plurali- tas, peftis eft fæpius refurgens. 136.1.2 Beneventanum Concilium fub Nicolao II. anno 1059. coactum; in quo finita caufa eft inter Ab- batem S. Vincentii & Albertum Monachum.
Berengarius Catholicam fidem profeffus, Sco
tum, à quo fuerat feductus, ac libros proprios igni exuffit. 107.1.2. In Concilio Romano nil difputavit; fed relapfus Humbertum infecta- tur. 108.2. Primus inter hæreticos in Ecclefiam Romanam calumnias evomuit. 109. 1. Nega-
« VorigeDoorgaan » |