Ep. 325. Ep. 87. Ep. 57. 378 S. GREGORII SEPTIMI PONTIFICIS cha Antiocheni, communionem commendat,, nec Theodoretus, ac infigniter Orthodoxum & in exaltat.. Porrò laudatum Theodofii Edictum laudat in Memoratum Theodofii Edictum laudat in L. s. c. 2. Ecclefiaftica Hiftoria etiam Theodoretus: Gratianus, univerfo Romano Imperio potitus, Regni fui Primitias omnium Regi obtulit, lege lata, qua jubebat facras ædes iis tradi, qui Damafi communionem amplecterentur. Legem hanc affirmat à Sapore Militum Magiftro etiam Antiochiæ publicatam, atque iftius Ecclefiæ fchifma ex ipfa compofitum Afferit Paulinum & cum Vitale Apollinarem fimulaffe quidem communionem Damafi, verùm de alieno dogmate fuiffe convitos, ideoque Meletio traditas omnes Bafilicas, & ipfum tunc ibi factum Canonicum Patriarcham. Nempe Paulino femper adverfatus fuit L.'3. C. 3. Eandem exaltat antiquus Lugdunenfium Epifcopus Sanctus Ireneus: Ad Romanam Ecclefiam, propter potentiorem principalitatem, neceffe eft omnem convenire Ecclefiam, hoc eft, eos qui funt undique fideles, in qua femper ab his, qui funt undique, confervata eft ea, quæ eft ab Apoftolis tradi ditio. Verbum, Convenire, nequaquam corporalem acceffum importat, fed communionis contefferationem. Et in Præfcriptionum libro Septiundè nobis mius Tertullianus: Habes Romam Cap. 36 quoque auctoritas præftò eft. Ifta quàm felix Ecclefia! Cui totam doctrinam Apoftoli cum fanguine fuo profuderunt. Videamus quid didicerit, quid docue rit. Vocem, Auctoritas, exponit in litteris ad fint Ep.45 Epift.4. Ep. 56. fint ramus fine trunco, rivus fine fonte, radius fine fole. Et in Epiftola ad Jubajanum Epifcopum Ecclefia eft una &fuper unum, qui & claves accepit, Domini voce fundata. Hinc quifquis cum ifto uno non communicat, non eft in Ecclefia. Et de fratre fuo Satyro, apud Sardos baptizari cogitante, fcribit in ejus funebri Encomio Sanctus Ambrofius: Advocavit ad fe Epifcopum, nec ullam veram putavit nifi veræ fidei gratiam, percunctatusque ex eo eft, utrùmnam cum Catholicis Epifcopis, hoc eft, cum Romana Ecclefia conveniret. Et fortè ad id locorum in Schifmate regionis illius Ecclefia erat. Lucifer enim fe à noftra tunc temporis communione diviferat. Et quamquam pro fide exulaffet, fidei fuæ reliquiffet bæredes, non putavit tamen fidem effe in Schifmate. Omnem à Romana communione averfum Satyrus duxit non effe Catholicum, & Sanctus Ambrofius confirmat. Confirmat & in litteris ad Imperatores Gratianum, Valentinianum fecundum, ac Magnum Theodofium: Totius orbis Romani caput Romanam Ecclefiam, atque illam facrofanctam Apoftolorum fidem, ne turbari finat, obfecranda eft veftra Clementia. Indè enim in omnes venerandæ communionis jura dimanant. Ipfam effe dicit radicem, fontem, ac centrum totius Catholicæ communionis. Quod ipfum conftantiffimè tradit Sanctus AuEp. 42. guftinus in litteris ad Madaurenfes : Videtis multos præcifos à radice Chriftianæ focietatis, quæ per Sedes Apoftolorum & fucceffiones Epifcoporum certa per orbem propagatione diffunditur, de fola figura originis fub Chriftiano nomine quafi arefcentia farmenta gloriari, quas bærefes & fchifmata nominamus. Et in litteris ad Diofcorum: Fidei Imperator Clementiffimus&per Conventus celeberrimos populorum atque gentium, Sedefque Apoflolorum, arce auctoritatis munivit Ecclefiam. In litterit ad nefcio quem Donatiftam Epifcopum Ho noratum laudat omnes, quibus Apoftoli fcriEp. 161. pferunt, Ecclefias, ac pergit: Quibus omnibus Ecclefits nos hodie communicare manifeftum eft, ficut manifeftum eft vos illis non communicare. In fequenti ad plures Donatiftarum Antiftites Epiftola fcribit Cæcilianum Carthaginenfem Epifcopum po-| tuiffe non curare confpirantem multitudinem inimicorum, cùm fe videret & Romanæ Ecclefiæ, in qua femper Apoftolicæ Cathedræ viguit Principatus, & cæteris terris, undè Evangelium ad ipfam Africam venit, per communicatorias litteras effe conjunctum. In Epiftola ad Generofum texit plenum Romanum Epifcoporum Catalogum, & fubjungit: In boc ordine fucceffionis nullus Donatifta Epifcopus invenitur, fed ex tranfverfo ex Africa ordinatum miferunt, qui paucis præfidens Afris in urbe Roma, Montenfium vel Rupitarum vocabulum propagavit. Et in litteris ad Confanguineum fuum Severinum: Cùm illi, Cæciliani fautores, invenian tur intùs communicare Ecclefis Apoftolicis, illi autem foris pofiti, & ab illa communione Separati fint, quis non intelligat eos habuiffe caufam bonam, qui eam apud medios Judices obtinere potuerunt? Et in libris de Baptifmo fcribit ad omL. 2. c. 6. nes Donatiftas: Quare non communicatis Ecclefiis, Ep. 165. Ep 170. quibus Epiftolas Apoftolicas miffas tenetis & legitis, & fecundùm ipfas vos vivere dicitis? Et in libris Lib. 2. c. adversùs Petilianum: Si à me quæras, quibus 16. fructibus vos lupos rapaces effe cognofcamus, objicio fchifmatis crimen, quod tu negabis, ego ftatim probabo. Neque enim communicas omnibus gentibus ¿o Ecclefiis Apoftolico labore fundatis. Et infrà in eo dem libro: Cathedra tibi quid fecit Romanæ Ecclefie Cap. 51. vel Ecclefie Hierofolymitana, quibus nos in Catholi ca unitate connecìimur, & à quibus vos nefario furore feparaftis? Quare appellas Cathedram peftilentiæ, Cathedram Apoftolicam ? Et in libris adversùs Crefconium: Ego in Ecclefia fum, cujus membra Lib.3.c. funt omnes Ecclefiæ, quas ex laboribus Apoftolo. 35. rum natas atque firmatas fimul in litteris Canonicis novimus. Affiduè probat fe cum fuis Collegis Catholicum Donatiftas autem effe Errones atque Schifmaticos, quòd ipfe communicaret, hi non communicarent Apoftolicis Ecclefiis & Sedibus, præfertim Romanæ Ecclefiæ, in qua Apoftolicæ Cathedræ fit Principatus. Hinc enim ipfam maledicus Petilianus blaterabat ef fe Cathedram peftilentiæ. Quod ipfum adversùs plures Europe Epifcopos, qui ob admiffam à Romana Ecclefia damnatricem trium Capitulorum quintam Synodum ab ejus communione fe fufpenderant, acriter urferunt in fuis litteris Pelagius primus ac Pelagius fecundus, adeoque & Magnus Gregorius. Secundi enim Pelagii Epiftola eft ejus opus. Et hinc lucet Romanam Ecclefiam à recta fide effe immobilem atque indeclinabilem. Et ita omninò oportet. Eft Petra, fupra quam Dominus fundavit omnem Ecclefiam, & cujus caufa nec inferorum portæ poffint adversùs hanc prævalere. Ubi mobile fundamentum, quomodo fit immobile ædificium? Nec tantùm immobilis in fide, fed etiam in fua communione debet effe immaculata atque immaculabilis. Ita in litteris ad Anastasium Imperatorem, maculofi Constantinopolitani Epifcopi Acacii nomen recipi vo• lentem, omninò affirmat atque oftendit Sanctus Pontifex Gelafius: Una eft columba mea, una eft Epist. 8. perfecta mea, una eft Chriftiana fides, quæ eft Catholica. Catholica autem veraciter illa eft, quæ ab omnium perfidorum, atque ab eorum fuccefforibus atque confortibus pura, fincera, immaculata communione divifa eft. Alioquin non erit Divinitus mandata difcretio fed miferanda confufio. Nec ulla caufa jam fupereft, fi boc in quolibet contagio voluerimus admittere, ne cundis hærefibus aditum januamque pandamus. Qui enim in uno offenderit omnium reus eft. Et qui minima spernit, paulatim decidit. Hoc eft quod Sedes Apoftolica magnoperè cavet, ut quia mundo radix eft Apoftoli gloriofa confeffio, nulla rima pravitatis, nulla prorsùs con tagione maculetur. Nam fi, quod Deus avertat, quod fieri non posse confidimus, tale quid proveniret, undè cuiquam refiftere auderemus errori? Vel undè correctionem errantibus pofceremus? Quò longum Græcæ & Latinæ Ecclefiæ exftingueretur fchifma, & illa ad hujus rediret pacem atque obedientiam, unicam conditionem expofcebat Imperator Anaftafius: Ut Acacii defuncti nomen K in facris maneret Ecclefiarum tabulis, & ad facra Miffarum folemnia fuo loco & tempore recitaretur. Exiftimabat rem peti levioris ponderis. Verùm effe fummi ponderis, immò rem impoffibilem, repofuit Pontifex, utpotè à qua penderet fanctitas, immò & fubfiftentia totius Chriftianitatis. Etenim Hæreticæ aut Schifmatica communionis contagio polluta Romana Ecclefia pollueret omnes ei communicantes Ecclefias, atque ita univerfalis Ecclefia defineret effe fan&ta, & omnis vera Chriftianitas interiret. Hinc Gelafius fperat atque affeverat effe impoffibile. ut Romana Ecclefia ullum damnatum Hæreticum aut Schifmaticum admittat in fuam communionem, & talis confufionis contagio ma Epift. 165. culetur. de | pofitis malis, Quæ dicunt facite, que faciunt Rem omnem infigniter exponunt Fauftinus ter, Objici poffit Felix fecundus Pontifex, de quo in Virorum Illuftrium catalogo, agens Acacio Lufco Cæfareenfi apud Palestinos Epifcopo, fcribit Sanctus Hieronymus: Acacius in tantum fub Conftantio Imperatore claruit, ut in Liberii locum Rome Felicem Arianum Epifcopum conflitueret. Marianus Victorius vult vocem, Arianum, in variis exemplaribus non haberi. Quidquid fit quin Ariana communione fcabiofus fuerit Felix à nullo dubitatur. Fuit palàm intrufus. Et hinc neque à Sancto Optato Milevitano Epifcopo, neque à Sancto Auguftino, neque ab ullo antiquo numeratur inter Pontifices Romanos. Omnes Liberio conftanter fubftituunt Damafum. Etiam de Liberio fcribit laudatus Hieronymus: Fortunatianus Aquilejenfis Epifcopus in hoc habetur deteftabilis quod Liberium Romanæ urbis Epifcopum , pro fide ad exilium pergentem, primus follicitavit ac fregit fregit, & ad fubfcriptionem hærefios compulit. Liberium fuiffe Hæreticum nemo Eruditus credidit; quin tamen Arianæ communionis contagio fe feedaverit, nemo poffit dubitare. Et de Anaftafio fecundo fcribit liber Pontificalis Multi Clerici & Presbyteri fe à communione Anaftafii erexerunt, eò quòd communicaffet fine confilio Epifcoporum, vel Presbyterorum, vel Cleri cundæ Ecclefie Catholice, Diacono Theffalonicenfi, nomine Photino, qui communis erat Acacio, & quia,exivit occultè voluit revocare Acacium, & non potuit. Quod Gelafius impoffibile dixit, Anaftafius monftravit poffibile: Damnatum enim Acacii nomen admittere voluit in facras tabulas, & Dorothai Theffa lonicenfis Epifcopi, hominis quàm maximè Acaciani, Diaconum Photinum permifit fecum procedere ad facrum Altaris Minifterium, atque ita ejus contagio fe maculavit. Eufebius Vercellenfis, & Lucifer Calaritanus, Donatiftis, Marcellinum ac Melchiadem hac Epigraphe: Hic jacet corpus Sandi Felicis Pa- Jul. 29. gium: Romæ via Aurelia, Sandi Felicis fecundi Arianc ob Catholicæ fidei defenfionem è Sede fua de- Doctores, fi non eifdem verbis, eifdem tamen fen- tas, Noverit pro certo Dilectio veftra, nos in ratum tenere, quod Romana fanxit & denuntiavit auctoriEx eodem fundamento nofter feptimus Gre- cujus terminos nec debemus nec volumus tran gorius, non pro Romani Pontificis perfona, fire. Quia Heretic effe conftat, quifquis Romafed pro fola Romana Ecclefia dictavit. Et Di- næ Ecclefiæ etiam in tam jufto judicio non concordat. &tatum hunc Patres pofteriores infigniter ac fre- Epiftolam unà cum aliis nuper publicavit Jaco Epift.23. quenter laudant. In libro adversùs Berengariumbus Gretzerus. Nec defunt alia ejusmodi testiSanctus Lanfrancus: Incurris illud, quod Beati monia. Ac. 6. CANON XXVII Uòd Pontifex à fidelitate iniquorum fubjectos poteft abfolvere. Quòd SCHOLI ON, Enrici quarti Imperatoris, dum ipfum ex ftoria Evagrius Epiphanienfis: Cum Gregorius communicavit, fubditos à profeffe fide- Quæftio eft, An folutas à fe profeffiones Papa poffit etiam reparare? Gregorius nofter, dum Henricum Imperatorem ab excommunicatione ad tempus abfolvit, videtur fuftinuiffe partem affirmativam. Verùm Saxonum Epifcopi & Proceres repofuerunt: Cum illa anathematis abfolutio per Epiftolam veftram nobis innotefceret, de fententia Regni, que in Henricum proceffit, nihil mutatum effe intelleximus. Sed ne nunc quidem, fi muta torum qualiter caffari poffit nullo modo percipere L.6.C.13. Gre |