308 S. GREGORII SEPTIMI PONTIFICIS eft, Epifcopus Epifcoporum, edicit, Ego & machia & fornicationis delicta pœnitentia fundis dimitto. Quid eft Edictum peremptorium? Certè non aliud, quàm quod Romana Ecclefia & omnis vera Chriftianitas cenferet infallibile, & quod nulla exceptione aut provocatione poffet elidi. A priori fua pietate devius Septimius blafphemat ipfum adversùs principalem Chriftiani nominis difciplinam effe prævaricatorium, & Romanam Ecclefiam per ipfum, non quidem in latronum, fed tamen in Machorum & Fornicatorum fpeluncam effe demutatam. Eufebiana Arianorum factio, ejusque Antiochena Synodus quibus non medis ftuduit Julium Pontificem fibi devincire? Ejus judicio fe & fua fubmifit omnia. Norat ab ifto folo omnia vel firmari vel infirmari. At poftquam ipfum fenfit conftantiffimè adverfantem, arguit de Divinarum Legum prævaricatione, uti prævaricatorem damnavit in Philippopolitano Conventiculo,& ipfius etiam Romanæ Ecclefię communionem abjecit. Et Seleucienfem & Ariminenfem Synodum, fermeque cunctos & Occidentis & Orientis Epifcopos in Arii blafphemias aut feduxit aut circumfcripfit Imperator Conftantius: Tunc enim ingemifcens terrarum orbis eft mira tus fe Arianum. Quia tamen ipfi adverfabatur adhuc Romana Ecclefia, nihil fe habere eft arbitratus, nec fuis machinationibus dedit ferias, quoufque Liberium Pontificem dejeciffet. A fo lo ipfius arbitrio fciebat pendere omnem firmitatem dogmatis. At dejecit folam perfonam, non Sancti Petri Cathedram, aut Romanam Ecclefiam. Lucet ex martyrio Sancti Eufebii Cardinalis Presbyteri: Cui adhæfit omne Collegium. Et Liberii perfonam non in errorem, fed in folam errantium communionem dejecit. Quam diftinctionem omninò novit atque ufitavit etiam Sanctus Cyprianus. Etenim nullibi Romanam arguit Ecclefiam, fed femper folam Stephani perfonam. Africanum rebaptizandi morem & Lucius, & Cornelius, & Fabianus, & ipforum in Papatu ufque ad Carthaginenfem Agrippini Epifcopatum Anteceffores noverant, neque damnarant. Hinc folum Stephanum contra commune Romanæ Ecclefiæ judicium cenfebat Cyprianus fibi adverfari. Romanæ Ecclefiæ, quæ non baptizabat poft hæreticos, morem non damnavit Dumtaxat voluit etiam fuum non damnari. Cenfuit rem hanc non ad dogma, fed pertinere ad difciplinam. Et hinc eft fœdiffimus Firmiliani lapfus: Cenfuit errari ab ipfa etiam Romana Ecclefia, violari Apoftolicos Canones, amplectendum Ponticæ Ecclefiæ morem, & omnes generatim hæreticos ubique rebaptizandos. Et hinc ipfum, non verò Cyprianum Stephanus excommunicavit. Attamen & Firmilianus omninò cenfuit has quæftiones effe dumtaxat de disciplina. Lucet ex ejus adductis verbis: Eos, qui Romæ funt, non ea in omnibus obfervare, que funt ab origine tradita, & fruftrà Apoftolorum auctoritatem prætendere, feire quis etiam inde poteft, quòd circa celebrandos dies Pafcha, & circa multa alia Divina rel Sacramenta videat apud illos effe aliquas adverftrates, nec obfervari illic omnia æqualiter, quæ Hierofolymis obfervantur. Secundùm quod in cæteris quoque Provinciis plurimis multa prolocorum & nominum diverfitate variantur, nec tamen propter boc ab Ecclefiæ Catholicæ pace atque unitate aliquando difceffum eft. Quod nunc Stephanus aufus eft facere, rumpens adversùm vos pacem, quam semper Anteceffores ejus vobifcum amore & bonore mutuo cuftodierunt. Adfirmat Africanum morem à Romana ufque ad Stephanum Ecclefia non fuiffe damnatum, ideoque nec ab illo potuiffe damnari. Et cuncta, quibus id firmat, exempla lucidè fpectant ad folam difciplinam. Ejus capitale crimen fuit, quòd dixerit Romanæ Ecclefiæ morem effe, non Apoftolicam, fed humanam traditionem, ac prævaricatoriam. Et hinc fucceffor in fedem, & erroris in parte defenfor Bafilius fuit ejufdem fententiæ: Adferuit fuam confuetudinem fervandam à quavis Ecclefia. Et ne Firmilianum per omnia fequens offenderet Romanam Ecclefiam, dixit non generatim cun&tos, fed quarumdam folummodò Sectarum hæ reticos rebaptizandos. Quòd nempè etiam Romana Ecclefia quofdam, utique circa fubftantiale verbum aut elementum deviantes, hæreticos rebaptizaret. Et quoniam fe cum ipfa non plenè congruere norat, adjunxit: Si hoc placuerit, oportet plures convenire Epifcopos, & fic Ca nonem exponere, ut & is, qui fecit, fit extra periculum, & qui refpondet, in refponfione de bis fide dignus babeatur. Profitetur hanc quæftionem effe majorem fuis viribus, & fumma cum matu ritate, utique ob Romanæ Ecclefiæ metum, debere tractari. Omninò maturo examine indigent hæc omnia. Quidquid fit non nifi iratus & lapfus Firmilianus dixit Romanam Ecclefiam, & quidem non circa fidem, fed circa folam disciplinam erraffe, > Etiam Hærefiarcha Neftorius, quoufque reAus in fide ftetit, Romanæ Ecclefiæ infallibilitatem firmus & conftans agnovit. Etenim à San to Cæleftino Pontifice degradatos, & Italia ejectos Pelagianos Epifcopos, licèt ad generalem Synodum & pleniorem fuæ caufæ difcuffionem provocarent, nec ad Principem introduce re, nec in communionem admittere præfumpfit, fed ipforum querimonias ad ipfum Cæleftinum retulit, fupplicans doceri in tanto negotio, & dirigi. Nempè norat ac profitebatur Romanas Cathedræ judicium nulla ad generalem etiam Synodum appellatione evacuari aut fufpendi. Aft ubi palàm infaniens fuit ad publicam fuæ infania palinodiam fub degradationis reatu intra decem dies faciendam compulfus ab eodem Cęleftino, mutavit mentem: Pelagianos imitatus blateravit & Pontificem & ejus Synodum, feu Romanam Cathedram erraffe, provocavit ad generalem Synodum, & ad ipfam à Principe ac etiam extorquendam fuit ufus arte varia, fubfidio damnatorum Pelagianorum. Malignæ vulpes caudas conjunxerunt. Quanto co natu ipfum à fcabiofa appellatione revocare, & ad cantandam palinodiam inducere ftudue rint rint Joannes Antiochiæ Patriarcha & ejus numerofiffima Orientalis Synodus, demonftrant Synodales litteræ. Nempè norant Romanæ Ecclefiz fidem effe immobilem, & adversùs ipfam non nifi frivolè appellari. Antiquas Valentini ac Apollinarii fordes refumpturus Archi-Mandrita Eutyches, pro fuis per Sanctum fuum Epifcopum Flavianum ac ejus Conftantinopolitanam Synodum damnatis erroribus etiam omni arte ftuduit Magnum Papam Leonem circumfcribere. Etenim in facienda ad ipfum relatione prævenit Flavianum, illum ac. cufavit de Antecefforis nuperrimè per Ephefinam Synodum damnati Neftorii contagio, appellavit ad Apoftolicum tribunal, & de ifto apud Conftantinopolitanam præfertim civitatem errore anxium Pontificem ita novit circumducere, ut hic & Flavianum de nimia circa faciendam relationem mora acriter increparet, & refcriberet ad Hærefiarcham calumniatorem : Solicitudinem tuam ex bag parte nobis placuisse refcribimus, quoniam Index animi tui eft fermo, quem fumpfi mus Undè non ambigimus auctorem Catholice fidei Dominum tibi in omnibus adfuturum. Etiam poft Sancti Flaviani in fe judicium ab eodem Pontifice confirmatum non ceffavit dolofus fenex ipfum tentare: Utique ad iftud judicium circumducendum. Et hunc in finem obtinere ftuduit auxilium Sancti Petri Chryfologi, Metropolita Ravennatis, fermone & opere potentis & gratiffimi apud Magnum Leonem. Nempè norat Romanæ Ecclefiæ judicium effe fui dogmatis aut vitam aut mortem. At à laudato Petro obtinuit hoc unicum: In omnibus hortamur te, Frater honorabilis, ut his, quæ à beatiffimo Papa Romana civitatis fcripta funt, obedienter attendas. Et exhinc cœpit in Apoftolicam Cathedram infanire. Etenim profcidit ejus judicium, appellavit ad generale Concilium, Apoftolicos iftuc Legatos curavit excludi à præfidentia, ac tandem ejus caufa Diofcorus Alexandriæ Patriarcha in Magnum Papam Leonem præfumpfit excommunicationis convicium latrare. Et quòd hæc omnia Magnum Chalcedonenfe Concilium non dumtaxat damnaverit, fed etiam Leonis Tomum, id eft, ejus de Eutychiana hærefi judicium fufceperit uti immobilem fidei regulam, eft alibi demonftratum. Eumdem Tomum Gallicana Ecclefia fufcepit uti fidei fymbolum cenfuitque omnium fidelium cordibus memoriter infcribendum. Rom. pfum iftius dumtaxat perfonæ. Et hinc in Intellige dogmatica, qua fextam Synodum inftruxit, pontif. Epiftola adfirmat, non Romanos Epifcopos, tamquam fed Romanam Ecclefiam ab Apoftolica taditione priuatos in hæreticas novitates numquam declinaffe, & Doctores. juxta Divinam, quæ Petri fidem edixit non defecturam, & ab ipfa femper stabili fratres omni tempore confirmandos, pollicitationem declinare non poffe. Supponit aliud effe Romanum Epifcopum, aliud Romanam Ecclefiam, & iftius lapfu hanc non labi. Supponit in Honorio, non Cathedram fuiffe lapfam, fed folam perfonam. Si tamen lapfam. Nam quòd Romanus Epifcopus fine fefe, qui funt ipfius Synodus Rom. EIntellige & Cathedra, dogmaticas quæftiones definire non pifc. ut poffit, Domini Cardinales Eugenio tertio Pon- antea. tifici, Gilberti Porretani Pictavienfis Epifcopi caufam tractanti poft Remenfem Synodum, dixerunt conftanter in faciem, adferentes hunc effe avitum atque perpetuum morem. Exftant hæc apud Ottonem Frifingenfem Epifcopum in opere de Geftis Imperatoris Frederici primi. Etiam de Imperatore Philippico, dum Monothelifmum ille reparabat, damnabat fextam Synodum, ac ejus folennem in Palatio imaginem radebat, ad Conftantinum Papam fcripfit Joannes fextus Patriarcha Conftantinopolitanus: Mitto dicere, quot nobis moleftias intulerit, velut pro veritate follicitans, quo noftras ad veftram Beatitudinem pro fuæ infaniæ fcopo litteras extorqueret. Nempè vanus etiam Philippicus norat omnia circa dogmaticas quæftiones per Roma nam Sedem definita effe definita etiam in cœlo. Exftat Epiftola apud Francifcum Combefis. Eodem itinere inceffit Imperator Leo Ifaurus. Ejus primus atque palmaris infultus fuit in Gregorium fecundum Pontificem, ac Romanam Ecclefiam. Etiam horrendi fchifmatis auctor Photius fuæ caufæ, licèt à dogmate non cœperit, omnibus fuæ fcientiæ ac eloquentiæ viribus tentavit Romanam Ecclefiam facere confirmatricem. Et hac fpe fruftratus, plena calumniarum plauftra in ipfam evomuit, fciens fuas nugas aliter non poffe ftabiliri. Et hinc octava Synodus non folum Primatum iftius Cathedræ, fed & infallibilitatem infigniter firmavit. Oftendi hoc in ejus fcholiis. Eamdem infallibilitatem profeffi funt Photii fucceffores, Stephanus, Antonius, & Nicolaus. Verùm ufque ad litem de quartis nuptiis. Etenim ob has à dicto Nicolao damnatus Imperator Leo fapiens provocavit ad Ser gatos & quarti conjugii difpenfatoriam licentiam, data in ipfum Patriarchalis fententia fuit refor mata, & huic judicio parere nolens Nicolaus fuit degradatus, aut certè relegatus. Tunc porrò hic dicere cœpit quartas nuptias effe damnatam ab Evangelio fornicationem, difpenfari non poffe, ideoque Romanam Ecclefiam circa iftud Eadem via ambularunt Monothelitæ. Quotgium tertium Papam, obtinuit Apoftolicos Leenim litteris, quot legationibus, quot dolofis machinis conati funt circumfcribere Honorium Pontificem? Et tandem, licèt non in ipfum fuum errorem, tamen in aliquam illius fpeciem circumfcripferunt. Ejus tunc nomen, tamquam incomparabile fpolium, ubique circumtulerunt, & arietarunt totum Orientem. Et hæc eft caufa, ex qua ipfum damnari à fexta Sy-dogma errare. Refumpfit fchifma, & Papale nonodo permifit Sanctus Papa Agathon: Ut nempè Monothelitis Papalis nominis fulcrum aufer Damnari permifit, non Romanam Ecclefiam, aut Romanæ Ecclefiæ lapfum, fed la men rafit è facris Ecclefiarum Tabulis. Quindecim annorum exilium aperuit viro oculos: Tunc ille recipiendi Epifcopatus amore admifit recta judicaffe Sergium, utriufque Romæ Eccle Giam L. 2. C. 15. 17. L. 1. 370 fiam recta fentire. Exftant Epiftolæ apud Aloy- Romanum Epifcopum non in omnem Petri Nec folùm Romanum Epifcopum, fed & Ro- Romanæ Ecclefiæ & Primatum, & infallibitatem hoftiliffimè perfequi cœpit poft Photium Patriarcha Michael Cerularius. Norat fuas in-m fanias aliter non poffe firmari. Et ipfius veftigia ufque hodiè fequuntur Symmiftæ iftius fchifmatis. Etenim in opere de Romani Papæ Primatu Nilus Cabafilas Archiepifcopus Theffalonicenfis fatetur hunc Primatum effe antiquiffimum, proteftatur Græcos de ejus impugnatione falsò accufari, adfirmat hanc non effe fchifmatis caufam, & adjungit: Quænam igitur tandem eft bujus diffidii caufa? Quod fcilicet quæftio contro verfa communi œcumenice Synodi Decreto non fit confirmata; quòd ejus folutio ac explicatio non fiat ex veteri Patrum in ejufmodi negotiis confuetudine. Sed quòd Romani Magiftrorum partes in bac quæfione fibi fumant, alios verò inftar difcipulorum dicto audientes habere velint. Vult dogmaticas controverfias non à folo Papa aut fola Romanorum Ecclefia, fed à plena quinque Patriarcharum Synodo definiendas: Et hunc effe perpe-ab Agathone dicta funt. Mirum autem videri non debet, fi Synodus è multis Patribus collecla inteltuum atque immobilem Ecclefiæ Canonem & lexit, que unum ignorare contigit. Quòd verò hæc morem conatur exemplis ac teftimoniis evincere. Et adjungit: Si Papæ tribunal his, fidei quæftio-ità fe habeant, lege Epiftolam Leonis Papæ, qui nibus, decernendis fufficit, fuperfluus ac fuperva-proximè Agathoni fucceffit, fextamque Synodum eft caneus omninò fuerit Sandorum Patrum couventus. Romani Epifcopi infallibilitatem cenfet cum generalium Synodorum neceffitate atque utilitate non cohærere: Hanc ab ifta penitùs everti. Et profequitur: Quin etiam facri iftius duodenarii catus Præful, ille, inquam, Apoftolorum Corypheus Divinus Petrus, etiam fe corrigi à Paulo patitur, reprehenfus filet. Et cùm juftiùs quàm Papa dicere poffet, Quæ à me facta funt facri cætus Coryphæo declarato, lex funt aliis, hæc nequaquam dixit. Immò verò reprehenfionem æquo animo amplexus eft. Et iis, quæ Paulo vifa funt, non contradixit. Cenfet Apftolorum Principem non fuiffe infallibilem, ideoque iftud charifma longè minùs effe datum Romano Epifcopo. Adducit Domini ad Petrum verba: Confirma Fratres tuos. Et Sancti Agathonis de Romana Ecclefia ad fextam Synodum verba: Apoftolica Petri Ecclefia numquam à via veritatis in qualicumque erroris parte deflexit. Adfirmat hæc effe latina Romanæ infallibilitatis fundamenta, addit amplexus. Poft varias argumentationes adfirmat Agathonem erraffe circa Romanæ Ecclefiæ laudes, probat ex fexta Synodo, & ex huic per Leonem fecundum data confirmatione: Utraque enim damnat Papam Honorium, aut uti hæreticum, aut certè ut illum qui hærefi dederit fomenta. Profitetur hanc regulam: Ecclefiaftici Canones non poffunt conftitui abfque Papa. Profitetur effe rectam, atque fubnectit Sed neque Papa id licet abfque aliis, quamdiu certè Apoftolicis legibus paret. Et firmat ex trigefimo quarto Apoftolorum vulgari Canone, qui mandat primum cujufque gentis Epifcopum à cunctis fubditis. Epifcopis haberi pro capite, & nihil agi absque ejus auctoritativa fententia, atque fubjungit: Sed neque ille citra omnium fententiam aliquid agat. Hæc obtinere vult etiam in Papa, & quatuor aliis Patriarchis: Hos fine illo, illum fine his nihil poffe definire. In pluribus labitur. Primò iftum, qui Metropolitica poteftati circumfcribit limites qualem C 23. L. 4. C. 9. qualemcumque Canonem malè applicat ad Papam. Etenim alia funt Metropolitæ, alia Patriarchæ, alia Papæ privilegia: Et inter ipfa non eft locus mutua confequentiæ. Secundò, malè adfirmat Sanctum Apoftolum Petrum Antiochiæ, ubi ob fimulationis lapfum fuit reprehenfus à Paulo, circa fidem erraffe. Etenim ad Gimilem Gnofticorum calumniam jam pridem refpondit in Præfcriptionum libro Tertullianus; Converfationis fuit vitium, non prædicationis. Nec folus Petrus, fed omnes Apoftoli circa dog. ma fuerunt infallibiles. Quòd Apoftolatus gra tia etiam iftud charifma includat, eft certa ac perpetua fententia totius Ecclefiæ. Et hinc Nili tertius error eft, quòd & in Petro Apoftolo & in Romanis Epifcopis concludat à converfationis vitio ad vitium prædicationis. Hæc enim funt difparatiffima: Recta converfationis firmitas est gratia gratum faciens, prædicationis infallibilitas eft gratia gratis data. Quartus error eft, quòd ad Honorii, vel cujufcumque alterius Pontificis qualicumque lapfu procedat ad lapfum Romanæ Ecclefiæ. Nam & hæc differre toto cœlo, eft omnibus manifeftum, ne feribit de Florentina Synodo Georgius Gemiftus: Synodum Florentiæ celebratam nemo œcumenicam dixerit. Neque enim Byzantinus Patriarcha fubfcripfit, cùm antequam finiretur, bač vita cessiffet. Neque Patriarchæ fuorum Procuratorum fubfcriptiones, tamquam vi extortas, confirmaverunt. Imperator quippè, ut fubfcriberent, vim fecerat. Adfirmant Græcorum Patriarchas & ad Lugdunenfem & ad Florentinam Synodum non fuiffe cooperatos, fuiffe opus folius Romani Pontificis, ideoque ipfarum Decreta non effe authentica atque infallibilia. Romanæ igitur Ecclefiæ infallibilitatem femper oderunt Græcorum Hæretici atque Schifmati ci, voluerunt iftam poffe falli, immò & actu fuiffe lapfam, & fuæ hærefi aut fchifmati pofuerunt hoc palmare fundamentum. Et hinc dum ipfos fibi reconciliavit Apoftolica Sedes, femper exegit contrariam profeffionem. Ita dum ad unitatem rediit Imperator Michael Palæologus, ejufque nepos Joannes primus, non dumtaxat Romanam quarti matrimonii licentiam, fed infuper cunctos, à Græcis damnari confuetos, dogmaticos articulos funt profeffi effe legitimos, id eft, Romanam Ecclefiam non errare. Iftud ipfum in litteris ad Adrianum quartum Pontificem Bafilius fecit Archiepifcopus Theffalonicen fis. Refpondit nullum dogma, fed folam quorumdam rituum difciplinam Roma & Conftantinopoli effe diverfam. Exftat Epiftola apud D. A. 1155. Cardinalem Cæfarem Baronium. Et è fchifmatico Monacho in orthodoxum Gyracenfem Epifcopum tranfmutatus Barlaamus fcriptis ad fchifma ticos Græcorum Antiftites infignibus litteris nervosè profitetur Romanæ Ecclefiæ infallibilitatem, cum ipfa cohærere generalium Synodorum utili tatem atque neceffitatem demonftrat, & adjungit; Non eò quòd fit majoris auctoritatis, & magis poffit Epift. 1. Eamdem cum fuis erroribus fententiam tuentur in libro de Papæ Principatu Barlaamus Mo. nachus, & in opere adversùs hunc Barlaamum Macarius Ancyræ Metropolita, ac alii paffim Græci fchifmatici. Hinc & Clementi fexto Pontifici, Ecclefiarum unionem fuadenti, re fcripfit Imperator Joannes Cantacuzenus: Si qui primi doctrinam, quæ nunc apud Romanam Ecclefiam viget, intulerunt, non fibi tantùm adrogassent, neque alios vilipendiffent, fed in medium ab aliarum Ecclefiarum Rectoribus difcutiendam propofuiffent, tantum mali non vidiffemus, neque diftracta Chrifti membra fibi bellum inteftinum intulissent. Adfirmat Romanam Ecclefiam errare in dogmate, cenfet prætenfam infallibilitatem effe caufam, ideo-generale Concilium, quàm Apoftolica Sedes, geneque non à fola ifta Ecclefia, fed à plena totius Chriftianitatis Synodo vult hanc litem terminari. Et Benedicto duodecimo, ad Lugdunenfe Gregorii decimi Concilium provocanti, refpondit Imperatoris Andronici fecundi Palæologi LegaApud tio: Sciat, quòd nemo poterit humiliare populum Græcorum, ut recipiat illud concilium fine alio concilio. Quare? Quia illi Græci, qui interfuerunt ifti concilio, non fuerunt miffi à quatuor Patriarchis, qui gubernant Orientalem Ecclefiam, neque à popu lo, fed à folo Imperatore Michaele Palæologo, qui conatus fuit facere unionem vobiscum, ex vi, & non voluntariè. Et in Spiritus Sancti Proceffio Leon. Al lat. lib. 2. cap.16. ralia adgregantur Concilia, fed quia incidentes quæ: 372 CANON XXIII Ο meritis Uòd Romanus Pontifex, fi Canonicè fuerit ordinatus, teftante Sancto En> Beati Petri indubitanter efficitur Sanctus multis ei fancis Patribus faventibus, nodio Papienfi Epifcopo in Decretis Beati Symmachi Papæ continetur, IN SCHOLION. ficut ad hanc ironiam Ennodius refpondit. Ref 'N Apologetico, quem quarta Symmachi ante ordinationem fe fuiffe carnaliter lapfos fuerint pofteà confeffi, Presbyteros à quadam fui officii parte fufpendit. Longa eft hæc quæftio, nec hujus loci. Omnem interim Epifcopalis confecrationis virtutem Papali ineffe fingulariter, ideoque hominem per ipfam fingulariter fanctificari, affirmavit Ennodius, & hic nofter Gregorius confirmat. Magnus Felix Ennodius fuit vir Gallus, Romani Pontificis in dogmaticis definitionibus infallibilitatem, ac fupremam fuper omnes Synodos auctoritatem lucidè afferit, adeoque & ex ipfo patet avitus fenfus Gallicanæ Ecclefiæ. Per faventes ei Patres intelligo habitarum fub Symmacho Synodorum Epifcopos, & cunctos etiam antiquos Ecclefiæ Doctores, qui Epifcopalis ordinationis ex opere operato virtu tem nobis tradiderunt, CA |