CANON XXII Uòd Romana Ecclefia numquam erravit 2 Q SCHOLION. nec in perpetuum, maculari. Hinc Henricus quartus Imperator, ejus fucceffores Henricus quintus & Ludovicus quartus, Philippus Pulcher Francorum Rex, ALiud effe Ecclefiam quampiam, aliud aliique plures adversùm Ecclefiaftica jura digla : ejus Epifcopum, eft manifeftum. Hinc cap. 3. Epift. cap. 5. C. 10. 13. diantes huic dumtaxat aut ifti Pontifici adverfari fuerunt proteftati: Hinc item aliud eft Romanum Pontificem ex proprio privati Doctoris fenfu, aliud ex Sancti Petri Apoftoli Cathedra & privilegio loqui aut definire. Proindè diftinctio hæc fundata eft, antiquiffima, & multis elucidandis neceffaria . Verùm quæftio eft, Quidnam hic intelligatur per Apoftolicam Cathedram, quid per Ecclefiam Romanam ? Refpondeo Romanam Ecclefiam accipi quatuor modis. Primò, pro omni Romana communione, feu pro omni fub cœlo Ecclefia, Romanam ut caput & rectæ fidei radicem venerante. Et fic Romana Ecclefia eft idem, quod Ecclefia Catholica feu univer falis. Hinc in primo de Apoftolorum Principibus fermone Sanctus Leo fcribit Romam effe urbem Sacerdotalem & Regiam, quæ per facram Petri Sedem caput orbis effecta, latiùs præfideat Religione Divina, quàm dominatione terrena. Per laudatam enim Sedem non folis Romani Imperii, fed cunctis etiam Barbararum Gentium Ecclefiis præfidet. Ita non eft Barbarus aut Schyta, fed omnis Barbarus, dummodo verè Chriftianus, eft Romanus. Secundò accipitur pro folo Romano Patriarchatu. Uti Alexandrina aut Antiochena Ecclefia idem quandoque eft quod hic aut ille Patriarchatus; fic eft & de Romana. Hoc fenfu, ob Sancti Cyrilli Alexandrini & Joannis Patriarchæ Antiocheni natas in Ephefina Synodo lites dicuntur Alexandrina & Antiochena Ecclefia dudum difcordaffe: Et ob Sancti Joannis Chryfoftomi iniquam degradationem etiam Romana & Conftantinopolitana. Ecclefia eft iftic idem quod tota Patriarchatus communio. Tertiò accipitur pro fola Romanæ Metropolios Provincia, latiffima olim, utpotè quæ comprehenderet omnem Campaniam Thufciam, Picenum, Brutios, Apuliam, Calabriam, atque Siciliam. Quartò accipitur ftri &tiffimè pro fola Ecclefia Almæ urbis. Et quoniam non pro Romano Pontifice, nec pro Apoftolica Sede, fed pro fola Romana Ecclefia hic dictavit feptimus Gregorius, quæftio eft, in quanam iftarum quatuor acceptionum fpecie fumpfe rit Ecclefiam Romanam? Quo Quomodo Ecclefia quævis ac ejus Epifcopalis Cathedra diftinguantur, edicit in exhortatorio ad caftitatem libro Tertullianus: Differentiam inter Ordinem & Plebem conftituit Ecclefie auctori tas, honor per Ordinis confeffum fanctificatus. Epifcopalis, inquam, Cathedra non eft folus Epifcopus, fed quotquot ipfi in publico Ecclefiæ Conventu affident, & in illa adminiftranda eidem fuo confilii aut judicii fuffragio cooperantur. Quocirca Provincialis Epifcopus fuum Presbyterium, Metropolita, Patriarcha, Papa pro Sede fua habent faas Synodos, quarum funt præfides, os & lingua. Et dum ex eorum communi judicio ac fuffragio agunt, ftatuunt, decidunt, loquuntur, dicuntur ex Cathedra agere, decidere, ftatuere, loqui. Epifcopus, Cathedra, & Ecclefia habent fe ut pars & totum: Epifcopus eft pars Cathedra, Cathedra pars Ecclefiæ, fed quæ totam fuam Ecclefiam repræfentet. Et hinc uti quadruplex eft Romana Ecclefia, ita & Apoftolica ejus Cathedra. Et Generalis, & Patriarchalis, & Provincialis, & fola Urbica Synodus, feu folum Dominorum Cardinalium cum Domino Papa confiftorium funt Apoftolica Sedes. generalis jam contracta fit, ideoque & fuam di- Verùm Ecclefia & ejus Cathedra ob dictam illius ab hac repræfentationem frequentiffimè confunduntur. Et ità hic Romanam Ecclefiam cum Apoftolica Sede omninò confudit nofter Gregorius. Dictavit enim propter Wigbertini fchifmatis defenfores, quos inter Venericus Vercellenfis Epifcopus in libro de confervanda Ecclefiæ unitate docuit veram Romanam Ecclefiam in fide nec erraffe umquam, nec errare poffe, ejus autem invaforem & adulterum Hildebrandum in multis erraffe. Eundem, quòd de Berengariano dogmate dubitaverit, ideoque fuerit Hæreticus, accufat Cardinalis Benno, & profequitur: Ut Liberii feflum celebraretur juffit. Hoc Præcepto ejus hærefim firmavit. De pluribus ipfum erroribus infamat, & edicit caufam: Poft-tunc fpectante quam aliundè adfcendit in Papatum, à confilio removit Cardinales facræ Sedis. Cum quibus perfonis confilia fua diebus ac noctibus habuit, Roma vidit & audivit. Ejectis à confilio & cuftodia ejus Cardinalibus vita ejus & fides, & doctrina fuit fine teftibus. Gregorium non ex Cathedra, fed ex proprio arbitrio affirmat judicaffe, ideoque lapfum à Sancti Petri privilegio, atque erraffe. An Romani Pontificis perfona fuerit aliquando lapfa in hærefim, eft fcabrofa quæftio. Quin labi poffit, antiquitas non dubitavit. Hafce ambages ingredi noluit nofter Gregorius, ideoque de fola, cui ipfe præfidebat, Romana Ecclefia, feu ejus Apoftolica Cathedra, ac fe loquente ex ipfa Pontifice dictavit. Quæftio eft, Quam Cathedram intellexerit? An folam generalem, an Patriarchalem, an etiam Provincialem Synodum ? Et an etiam Confiftorium folorum Dominorum Cardinalium? Cardinalis Nicolaus Cufanus in opere de Catholica concordantia vult olim intelligendam fuiffe folam generalem Synodum, nunc autem intelligi poffe & Patriarchalem, quòd ad eam C. 10. Incipiamus ab Afrorum Carthaginenfi ac Milevitana Synodis, Pelagii atque Cæleftii errores damnantibus. De ipfarum enim per Innocentium primum Pontificem data confirmatione declamavit ad populum in fermonibus de Apoftoli verbis Sanctus Auguftinus: Jam de bac cau- Serm. 1. fa duo Concilia miffa funt ad Sedem Apoftolicam, inde etiam Refcripta venerunt. Caufa finita eft. Quia nempe Sedis iftius de fide judicium credebat infallibile, quod non poffet exfufflari. Errones graviffimè id pupugit, neuter tamen adversùs ipfum excipere vel provocare præfumpfit: Ipfum à fe per omnia admitti & probari funt profeffi, & à folis memoratis Synodis quafi ad meliùs informandum Pontificem appellarunt. Nempe in Britannia, ad Gallicanam Diœcefim tunc fpectante, natus atque renatus Pelagius femper crediderat Romanam Cathedram in dogmatico judicio non poffe falli. Verùm ubi Zozymus Pontifex non folùm fui Antecefforis, fed etiam laudatarum Synodorum difertiffimè firmavit judicium, & encyclicis ad univerfos fub Colo Epifcopos litteris rigidiffimè ac lucidiffimè damnavit errores fingulos, Erronum crevit audacia. Eorum Ravennam ad Honorii Imperatoris Comitatum profecta Legatio poftulavit retraAtari caufam, afferens ipfam fine legitimo examine, adeoque non juxta Apoftolici Privilegii Regulam ex Petri Cathedra, fed ex privato Zozymi affectu definitam. Accufavit folam Pontificis perfonam. Verùm Princeps ipfos adeò non audivit, ut tamquam turbulentos Hæreticos ab Alma urbe & cunctis fuburbicariis Regionibus jufferit expelli. Et ipfe caufam habuit pro legiti mè finita. Ejufdem mentis fuit Atticus Conftantinopolitanus Epifcopus, ac ejus fucceffor Sifinnius. Quòd enim ejufdem factionis Legatos, ab Honorio Augufto denegatam caufæ retractationem po ftulantes ab ejus nepote & Collega Theodofio, Con Ep, 20, $4 fiæ per folam Petri Cathedram funt citra appella- Dices Auguftinum non de Apoftolica Roma- Conftantinopoli expulerit, & iporum errores folius judicio non efse acquietura: Hifce folis eft denuò damnaverit fynodaliter uterque Epifco-indulgenda generalis Synodus, cæteræ controverpus, teftantur in Carmine de Ingratis Sanctus Profper, & in litteris ad Sifinnii Succefforem Neftorium, exftantibus in prima Ephefini Concilii parte, Sanctus Pontifex Cæleftinus. Tune in rabiem actus factionis Goliath Julianus Epifcopus, omnes facundæ fuæ in Africanam ac Romanam Ecclefiam maledicentiæ laxavit habenas, ab utriufque judicio appellavit ad generale Concilium, & Rufum Theffalonicenfem Epifcopum, Apoftolicæ Sedis in Illyrico Vicarium, omnefque illi fubjectas Ecclefias ad Romanæ Cathedræ communionem deferendam concitavit. Ipfam non erroris tantummodò accufavit, fed & tyrannidis Utpote que toto penitùs. Occidente non minùs ftultum, quam impium dogma fufce-dixit jam ftatim idem Auguftinus, non quòd piffet, à fimplicibus Epifcopis, fine congregatione Synodi in locis fuis fedentibus, extorfiffet fubfcriptionem, & tam juftæ caufæ examen & Epifcopale judicium denegaret. Neque hæc folus, fed cum octodecim blateravit Epifcopis. Verùm in libris ad Bonifacium Pontificem repofuit Sanctus AuLib. 1. c. guftinus: Adbuc flagitant audientiam, cum damnati debeant agere pœnitentiam. Et in alio ejufdem operis libro: Aut verò congregatione Synodi opus erat, ut aperta pernicies damnaretur, quafi nulla bærefis aliquando nifi Synodi congregatione damnata fit, cum potiùs rarifimæ inveniantur, propter quas dam nandas talis neceffitas exftiterit, multoque fint atque incomparabiliter plures, que ubi exftiterunt illic improbart damnarique meruerunt, atque inde per cæteras terras devitande innotefcere potuerunt . Verùm iftorum fuperbia, quæ tantum fe extollit adversùs Deum, ut non in illo velit, fed in libero arbitrio gloriari, hanc etiam gloriam captare intelligitur, ut propter illos Orientis & Occidentis Synodus congregetur . Orbem quippe Catholicum, quoniam Domino eis refiftente pervertere nequeunt, fat tem commovere conantur, cum potiùs vigilantia & diligentia Paftorali poft fadlum illis competens fufficienfque judicium, ubicumque ifti lupi apparuerint conterendi fint, five ut fanentur atque mutentur, five ut ab aliorum falute atque integritate vitentur. Et in priori adversùs Julianum opere: Veftra apud competens judicium communium Epifcoporum caufa finita eft. Nec amplius vobifcum agendum eft, quantum ad jus examinis pertinet, nifi ut prolatam de bac re fententiam cum pace fequamini. Quòd fi nolueritis, à turbulenta vel infidiofa inquietudine cohibeamini. Similes cftis Maximianiflis, qui cupientes exiguitatem fuam nomine faltem certaminis confolari, & ideò videri aliquid apud eos quibus contemptibiles erant, quia inire nobifcum finerentur examen, interpellantes cos, & libellum dantes, provocantefque contempfimus, Magis enim de certamine nominari defiderabant, quàm formidabant in certamine fuperari, nec fperabant victoriæ gloriam, fed famam requirebant collationis, quia multitudinis non habebant. Per Errones mota quæftio quandoque intricata eft & multa indagi nis, ideò ut ejus abyffus videatur per folam Ro-fidii, Flori, Marcellini, Orentii, & eadem cum manam Ecclefiam non poffe penetrari aut nimias per Regiones diffufa lues timeatur ejus Lib.2.co L. 3. c. I. jam dicta duo de ipfa efsent habita Concilia, illis fentientium, quæ à Pietate tua de ipfis decreta da, Ep.20. Cap. 41. laudat Gennadius Maffilienfis: Cæfarius edidit de gratia & libero arbitrio teftimonia, Divinarum Scripturarum & fandorum Patrum judiciis munita, ubi docuit hominem de proprio nihil agere boni pos da, firmaque permanere debere, & idem omnes te-1 J Capitula, quæ in virorum illuftrium Catalogo Capitula per Felicem quartum Pontificem impetravit probari. Ex Hormifdæ item Pontificis ad Poffefforem nefcio cujus in Africa civitatis Epifcopum litteris didicerat authentica de iifdem quæftionibus Capitula fervari in Romanæ Ecclefiæ fcriniis: Ex ipfis viginti quinque fcopo fuo conducentia obtinuit, & per laudatam tredecim Epifcoporum Synodum fecit acceptari. At necdum fuit finis. Etenim probatus, apud Antonium Barales in Lerinenfis Monasterii Chronico exftans, auctor fcribit in vita laudati Cæfarii: Emuli multi furrexerunt, qui Cæfarii & hujus Synodi refifterent doctrinæ de gratia. Sufurris & mala interpretatione quorumdam oboritur in Galliarum partibus contra prædication nem bominis Dei finiftra fufpicio. Hinc ille accepta à Felice quarto Capitula, fuamque de ipfis Sy nodum retulit ad Sedem Apoftolicam, meruit. que eam à Bonifacio fecundo confirmari. Confirmatricem, quæ magno Ecclefiafticæ eruditionis damno dudum latuerat, Epiftolam publicavit Jacobus Sirmondus. Et ex Laudunenfis ac Foffatenfis Cœnobiorum antiquis codicibus adjunxit hanc annotationem: In hoc codice continetur Syno dus Arauficana, quam per auctoritatem Sanctus Papa Bonifacius confirmavit. Et ideò quicumque aliter de gratia & libero arbitrio crediderit > quàm vel Decreta Synodalia inviolabiliter fervanda cenfebat, ut quod femel meruerat abfcindi, nequaquam admitteret retractari. Sancti Auguftini de Divinæ gratiæ ac prædeftinationis efficacia do&rinam Sulpitius Severus, Lerinenfis Vincentius, aliique olim Gallorum Clerici & Monachi oderant peffimè, adeoque infamabant, ut maledicendi ftudio femetipfos apud omnem pofteritatem reddiderint famofos. Apoftolicam, quà doctrinam iftam declaravit authenticam laudatus Cæleftinus, Epiftolam non minùs oderant. Verùm quid? Sedis illius dogmaticum judicium impugnare aut devocare in dubium Gallia tunc ignorabat. Aureum illud Vincentii pro fidei Catholicæ antiquitate Commonitorium, ad instar Canonum Antiochenorum, est mala radicis non malus per omnia fructus. Oftendere conatur, non Auguftini, fed fuorum dogmata effe avita, ideoque hæc, non ifta per Cæleftinum fuiffe comprobata. Epiftolam, quòd impugnari non poffet, ita placuit detorqueri. In poftremo Commonitorii capite hæc exfequitur,ifta auctoritas continet, vel in ifta Synodo conftituverùm ftylo adeò pavido, ut fe Vincentium fcribere aufus non fuerit fed vendere quafi nefcio quem Peregrinum. Hac interim arte non folùm fuos folari, & optimam Galliæ plebem deludere, fed & Sixtum tertium Pontificem, de Pelagiani dogmatis amicitia olim fufpetum, tentavit ad Antecefforis fui Decretum ita interpretandum circumfcribere. Et hinc tria pofteriora fui contra Collatorem libri capita non adversùs Collatorem, fed adversùs hunc Peregrinum omninò fcripfit Sanctus Prosper, & conclufit: Confidimus Domini protectione præftandum, ut quod operatus eft in Innocentio, Zozymo, Bonifacio, Cæleftino, operetur & in Sixto, & in cuftodia Dominici gregis hæc fit pars gloriæ huic reservata Paftori, ut ficut illi lupos abegere manifeftos, sta bic depellat occultos. In Apoftolo Petro, dum ejus fidem ab omni lapsu stabilivit Dominus, affirmat fuiffe non hunc aut iftum, fed omnes omninò Romanos Pontifices, ideoque poft om-ftolica rationem. Nam bonæ memoriæ Bonifacius, nium dogmaticum è Cathedra judicium affeverat damnatis nunquam novum examen, fed folùm femper pœnitentiæ remedium fuiffe, & fore præftandum. Beatum Cæfarium, Arelatenfem Archiepifcopum, & Apoftolica Sedis in Gallia Vicarium, tum eft, contrarium fe Apoftolica Sedi, & univerfa per totum mundum Ecclefiæ effe cognofcat. Notanda funt verba, Per auctoritatem confirmavit: Edicunt non in communi, fed omninò in fingu lari, quæ Apoftolicæ Sedis irretractabili infal libilitate donet, forma fuiffe confirmatam hanc Synodum, ideoque receptam ab univerfali Ecclefia, & à nullo Catholico poffe refutari. Fateor laudatam annotationem effe alicujus Scriptoris Monachi, ideoque non fummi ponderis: Interim ille ex femetipfo non fuit locutus. Locutus fait ex Valentina Synodo, quæ Apoftolicæ confirmationis ignara convenerat adversùs laudatam Arauficenfem, & ad quam lecto affixus Cæfarius mifit doctiores Epifcopos & Clericos, præfertim Sanctum Cyprianum Tholonenfem Epifcopum, de quo laudata vita apud Annales Lerinenfes Valentine Synodi intentionibus homo Dei dedit veram & evidentem ex traditione Apo Romanæ Ecclefiæ Papa, eadem colluctatione cognita, calcata intentione jurgantium, prosecutionem Sancti Cæfarii Apoftolica auctoritate firmavit. Ita, donante Chrifto, Ecclefiarum Antiftites receperunt, quod optaverat Diabolus repentina animofitate ceffare. Factam à Bonifacio ex auctoritate, feu ex Cathedra confirmationem labi non potuiffe agnovit etiam hæc erratica Synodus, atque ita rediit ad celebrandam fecundam Arauficanam Syno Gallicanam Rempublicam fortiffimis, Gallica nam autem Ecclefiam doctiffimis femper abun-I daffe viris, ideoque fummæ femper & ubique fuiffe auctoritatis, rectè in libro adversùs Vigilantium fcripfit Sanctus Hieronymus. Hinc dogmaticam fuam, qua datam à Sancto Flaviano Conftantinopolitano Epifcopo in Eutychetis errores fententiam confirmarat, Epiftolam roborare volens Sanctus Leo Magnus, difcutiendam & probandam fubmifit Synodo Ravennii Archiepifcopi Arelatenfis, fui per Galliam Vi carii. Laudata Epiftola effe debebat Papale in Chalcedonenfi Synodo fuffragium, Synodi Regula atque Directrix, Quòd ipfam fuo corpori fuperpofitam miraculo confirmaffet Sanctus Petrus Apoftolus, affirmat. in Prato fpirituali Sanctus Sophronius Patriarcha Hierofolymitanus. Laudatus Pontifex infuper confulendam cenfuit Gallicanam Ecclefiam, nec nifi ab ipfa probatam epiftolam mittere Chalcedonem, fciens tunc à Græcorum Epifcoporum nemine refpuendam. Ve rùm Gallicanæ Dioecefeos latitudo, & hiberna cœli inclementia Ravennium impedierunt à cogenda Synodo: Eam cogere non potuit, nifi poft peractam Chalcedonenfem. Tunc tamen voluit cogere, fuumque & illius de laudata Epiftola judicium Pontifici referre. Ipfam mirè lau dat, atque adjungit: Quæ Apoftolatus veftri Scripta, ita ut Symbolum fidei, quifquis redemptionis Sacramenta non negligit, tabulis cordis adfcripfit, tenaci, quo ad confundendos Hæreticorum errores paratior fit, memorie commendavit. Loquitur de Apoftolorum fymbolo, quo poft Canonicas litte ras Ecclefia nihil habuit fanctius: Et huic Papalem Epiftolam æquiparavit. Ab ipfa, non à Chalcedonenfi Synodo affirmat exftinctam Eutychetis hærefim: Quòd nempè hæc per iftam exftinxiffet. Et hæc omnia fundat in authoritate Apoftolicæ Sedis, undè religionis fons & origo manavit. Ita olim fenfit Gallicana Ecclefia. nus. Quod Firmilianum Cæfareenfem in Cappadocia Metropolitam ac Pontica Dioecefis Primatem, itemque Helenum Tharfenfem Cilicia Metropolitam, & omnes illis adhærentes Epifcopos, omninò excommunicaverit, affirmat in Ecclefiaftica hiftoria Eufebius Cefareenfis. Et eis non foli Cappadoces & Cilices, fed infuper Galatæ, Lycanoes, & Phryges adhæferant; fe cerantque varias adversùs Stephanum Synodos, præfertim Iconienfem ac Synnadenfem. Et hinc quòd plurimos cum fuis gregibus Epifcopos Stephanus abfciderit, fcribit ad Cyprianum Firmilianus. Et pergit de Cypriani ad Stephanum Legatis: Legatos Epifcopos patienter fatis ac leniter fufcepit, ut eos nec ad fermonem faltem colloquii communis admitteret, adbuc infuper communionis & charitatis memor, præciperet fraternitati univerfæ, ne quis cos in domum fuam reciperet, ut venientibus non folùm pax & communio, fed & tectum & hofpitium negaretur. Addit quòd propter afferendos Hæreticos fcinderet fraternitatem, & Cyprianum diceret Pfeudo Chriftum, Pfeudo-Apoftolum, Opera rium dolofum. Quæ omnia fuadent etiam cum adhærentibus Epifcopis Cyprianum fuiffe excom Verùm hifce omnibus graviter obftare videtur Sancti Cypriani Carthaginenfis Archiepifcopi Synodus, & controverfia adversùs Sanctum Papam Stephanum. Africana olim, uti & Romana, ac omnis ferè fub cœlo Ecclefia foris baptizatos hæreticos atque fchifmaticos femper fine novo baptifmate admifit per folam impofitionem manus pœnitentialis. Cypriani Anteceffor Agrippinus, quem aliqui à fuo Presbytero Septimio Tertulliano volunt feductum, primus mutavit morem, exfufflavit iftiufmodi Baptifma, atque iteravit. Quid tunc cenfuerit aut egerit, an ignoraverit novitatem, an diffimulaverit Romana Ecclefia, nefcitur. Quidquid fit, à multis Afrorum Epifcopis numquam admiffum, à multis rejectum errorem refumpfit Sanctus Cyprianus, & per multas multorum Collegarum Synodos confirmavit. At feriò & graviter interceffit Sanctus Ep. 74 Stephanus Pontifex, refcribens: Si quis à quacumque hærefi venerit ad nos, nihil innovetur, nifi quod traditum eft, ut manus illi imponatur in pœnitentiam. Quòd obedire recufantes Epifcopos abftinendos putaverit, teftatur in litteris ad Pompeium Epifcopum ipfe Cyprianus, & in libro de unico Baptifmo confirmat Sanctus Augufti C. 14. municatum. L. 7. C.4. Fæda & periculofa fuit ifta difcordia. Hinc Sanctus Dionyfius Alexandriæ Patriarcha gravi bus ad Stephanum ac ejus Cardinales Presbyteros Dionyfium & Philemonem litteris componere ftuduit,folvi fuadens injectum vinculum, & per mitti circa rem dubiam ab unoquoque in fuo fenfu abundari. Verùm quòd nihil obtinuerit à con ftante Stephano, laudatus teftatur Eufebius, Etiam in fua fententia perftitit Cyprianus, affeve rans affertam à Romanis confuetudinem non effe traditionem Apoftolicam, & Stephanum uti Hæreticorum fautorem oneravit multis læfi animi elogiis, de quibus in libris de Baptifmo rectè San&tus Auguftinus: Que in Stephanum Cyprianus irritatus effudit, retractare nolo. Admodum laudat hanc ejus Synodalem præfationem: De bac re fin- 1.5.c.25. guli quid fentiamus, proferamus, neminem judicantes, aut à jure communionis aliquem, fi diverfum fenferit, amoventes. Neque enim quifquam noftrum Epifcopum fe effe Epifcoporum conftituit, aut tyrannico terrore ad obfequendi neceffitatem Collegas fuos adigit, quando habeat omnis Epifcopus pro licentia libertatis & poteftatis fuæ arbitrium proprium, tam que judicari ab alio non poffit, quàm nec ipfe poteft alium judicare. Sed exfpectamus universi judictum Domini noftri JESU Chrifti, qui unus & folus babes poteftatem & præponendi nos in Ecclefiæ fuæ guberna tione, & de aclu noftro judicandi. Manifeftè agit in Stephanum Papam, qui quofdam Decreto fuo adverfantes Epifcopos à communione femoverat, & omnes femovere minabatur, qui fe affeverabat Epifcoporum Epifcopum, ac in definiendo infal lilem, ideoque immobili imperio omnes Collegas ad obfequendi neceffitatem poftulabat. Loquitur ex Magiftro fuo Tertulliano, qui ad Montanum delapfus derifit Zephyrinum Pontificem, quòd fe in fimili Edicto fcriberet Pontificem Maximum, ac Epifcopum Epifcoporum. Epifcopos omnes in fidei caufa afferit effe æquales, nul lum |