Ep.3. Ep. 30. Ep. 31. fuis additamentis fymbolum S. Leo firmavit. ventuali ad Conftantienfem Synodum Sermone Petrus Cardinalis de Aliaco: Auctoritas decernendi & definiendi non eft attribuenda foli Pontifici, fed toti Concilio generalt. Undè manifeftè reprobatur error quorumdam perniciofiffimus, qui adulando pote ftati Papali ità detrabunt auctoritati facri Concilii, ut dicere præfumant quòd Papa non poteft neceffariò fequi deliberationem Concilii, immò ftandum effet fententia Papæ, fi Ecclefiæ vel generalt Concilio contradicat. Exiftimo Conftantinopolitanam, Chalcedonenfem, Quintam, Trullanam, ac Septimam Synodos non fuiffe Papalis poteftatis adulatrices: Et tamen fuos Canones & alia quædam Acta, quòd folus Papa contradiceret, confeffæ funt effe infirma & caduca. Adulari eft minus crimen, quàm detrahere aut furari. Undè & Petro Aliacenfi adverfam Eugenii quarti Regulam admifit Synodus Bafileenlis. Eandem quæftionem in Synodalium rerum libris proponit etiam Fredericus Naufea Epifcopus Viennenfis: Patribus in Concilio à Papa vel ejus Legato diffentientibus, cujus judicio fit fandum? Et refpondet: Prima fronte non videtur accedendum unt folique Papæ, præfertim in caufa fi- L. 5, C. 3, dei, cùm fatis periculofum videatur fidem noftram unius hominis arbitrio committi. Nec ufque adeò fu perbum effe Papam credimus, quòd ipfe folus & unus bomo toti congregationi fuum judicium præferat, perinde atque fi ipfe Spiritum fandum habeat, maximè Alia eft ratio Conftantienfis Concilii. Erat legitimè indictum & congregatum. An porrò legitimè congregata Synodus, ac ipfi præfecta Romani Epifcopi legatio, per ejufdem Epifcopi naturalem aut civilem mortem incurrat fuæ poteftatis interpolationem aut suspensionem, non eft præfentis temporis quæftio, nec spectat ad noftrum Propofitum. Certè per Sancti Fabiani Martyrium vacante Apoftolica Cathedra, Romanæ Ecclefiæ Clerus cenfuit nullam fibi effe poteftatem, qua deductis ad fe Ecclefiarum gravioribus caufis, ac nova Discipline Decreta exigentibus relationibus refponderet. Et Romanam vice Paftoris cuftodivit atque rexit Ecclefiam, & fuper totius Ecclefiæ corpore excubavit, avitos Canones ac difciplinam ftrenuè exfecutus eft, verùm à Sancto Cypriano & aliis hinc indè Primatibus Gentium Epifcopis de pœnitentia functis idololatris danda contra priorem Canonem pace rogatus refpondit: Nobis differendæ hujus rei neceffitas major incumbit, quibus poft exceffum nobiliffi mæ memoriæ viri Fabiani nondum eft Epifcopus propter rerum & temporum difficultates conftitutus, qui omnia ifta moderetur, & corum qui lapfi funt, poffit cum confilio & auctoritate habere rationem. Et infrà : Cujus temperamenti moderamen nos hic tenere quærentes, diu & quidem multi, & quidem cum quibufdam Epifcopis vicinis nobis & appropinquantibus, & quos ex aliis Provinciis longè pofitis perfequòd major urbe fit orbis. Ne itaque navigandum fit cutionis iftius ardor ejecerat, ante conftitutionem Epifcopi nibil innovandum putavimus, fed lapforum curam mediocriter temperandam esse credimus, ut interim dum Epifcopum dari à Deo nobis fuftinetur, in fufpenfo eorum, qui moras possunt dilationis fuftinere, caufa teneatur. Aliquid interloquuntur nihil audent definire. Cur generalis Synodi non fit eadem ratio? Nam & ipfa tunc eft fine capite. Etiam Apoftolici per Illyricum Vicarii poteftas definebat per Pontificis mortem: Certè fynodalis Legatus habet pariformes vices. Durare poffint ufque ad revocationem: Certum eft debere per novum Pontificem ratificari. Quod ipfum creditum fuiffe à Joanne Gerfone, eft fuprà oftenfum. Quocirca Conftantienfe contra Sicarios Decretum, nifi à Martino quinto probatum fit & firmatum, poteft effe verum, fed non habet fynodalem auctoritatem. Nam fexta Synodus, licèt juxta Apoftolicum mandatum & fuffragium peracta, firmitatem, quam morte præventus non dederat Sanctus Agatho, petivit ac impetravit à Sancto Leone fecundo: Nec antea fe credidit firmam. Auguftinus Triumphus non de Concilio, fed de univerfa Ecclefia loquitur. Et ipfum fequuntur Alvarus Pelagius, & Cardinalis Panormitanus. Falli ipfos exifti- At quid fi circa dubium fidei articulum evemo. Romanæ per Sancti Fabiani mortem vacanniat ifta Pontificis & Synodi difcordia? Refpontis Ecclefiæ Clerus eft potiùs audiendus. Vidua- deo tunc fequendum Cardinalis Moniliani confita Ecclefia à Spiritu fancto regitur & cuftoditur, lium, & factum Sancti Leonis noni, qui difficierrare non poteft, ideoque novas definire qualem de Simoniacorum ordinationibus quæftioftiones, aut novos condere Canones numquam attentabit. Quæftionem, de qua ad Bafileenfe Concilium refcripfit Eugenius quartus, proponit in Ad inter fcyllam & charibdim, plerique omnes Dodores arbitrantur, fententiæ Papæ prorsùs effe ftandum in negotio fidei priùs per Apoftolicam Sedem definito, quod ipfi Patres vellent aut refutare, aut immutare. In ipfo verò fidei negotio necdum definito, fed per Concilium definiendo, ftandum potiùs effet judicio Patrum totius Concilii. Quod ipfum cum Cardinali à Turre-cremata fequitur eruditus ex Fratrum Minorum Ordine Cardinalis Clemens Monilianus, atque adjungit: Si talis controverfia C. 33. orta effet, licèt Univerfitati Patrum adhærendum effet ratione prædicta, nihilominus nihil videretur convenienter concludendum, quoufque Papa & Patres concorditer in unam convenirent fententiam. Eft cafus fictus atque imaginarius: Per Dei gratiam non evenit ufque huc & ufque ad fæculi finem fperamus non eventurum. Etenim omnes Joannis duodecimi exceffus fuerunt converfationis vitia, non prædicationis. Et Evangelicum dogma aut fundamentalem Ecclefiæ Disciplinam pertinaciter impugnanti Pontifici ef fet non tantùm à generali Synodo, fed à quovis fingulari Chriftiano contradicendum. Et hinc præfentem Regulam libenter admifit atque obtulit quartus Eugenius. nem retulit ad Divinam Majeftatem, & om- 53. S. GREGORII SEPTIMI PONTIFICIS 354 Lib.7. c. quæftione: Si quis fortè me in univerfalis Ecclefiæ Concilio conftitutum, ubi talium rerum quæftio , quorum verfaretur, non præcedentibus talibus Sententias fequi mallem, urgeret ut dicerem quid fentirem, Divinum judicium per alicujus revelationis oraculum, concordi oratione, & impenfis fupplici devotione gemitibus, implorandum effe cenfe rem, ità fanè ut poft me dicturos fententias, ne quid jam exploratum cognitum adferrent, humiliter exfpectarem. Talis interim Synodus fine Papali mandato ac fuffragio non judicaret. In omnes fine hocce fuffragio judicantes aut tractantes Synodos dici omninò poteft fupra laudatum San&ti Gelafii elogium: Alia que per imcompetentem præfumptionem illic prolata funt, vel potiùs ventilata, qua Sedes Apoftolica nullatenus delegavit, mox à Vicariis Sedis Apoftolicæ contradicta manife quæ Atum eft. Quæ Sedes Apoftolica, etiam petente Prin cipe, nullatenus approbavit, nulla ratione fuftinet. Et infrà: Totum in Apoftolicæ Sedis pofitum eft poteftate. Ita quod firmavit in Synodo Sedes Apoftolica, boc robur obtinuit, quod refutavit, babere non potuit firmitatem. Et fola refcidit, quod præter ordinem congregatio Synodica putaverat ufurpandum. Lucidè adfirmat folius Pontificis fuffragium una nimi totius Synodi fuffragio effe potentius ac prævalere. Adfirmat ifto fuffragio ac mandato deftitutas Synodos nihil judicare poffe, immò nec ventilare. Hinc Orientalibus Patriarchis atque Epifcopis, quos ad talem Synodum convocare minabatur Imperator Michael tertius, fcripfit Nicolaus primus: Vos, ut antiquum morem fervetis, neque judicetis, neque approbetis | quidquam fine noftra auctoritate. uòd nullus Epifcopus, nullus Patriarcha, nulla Diœcefis, nulla etiam oecumenica erat, ac femper fuerat immaculatæ vitæ & famæ: Etiam ipfe Eugenius æftimabat Gilbertum. tur, L. 3. c. 5. tur, Capitula fidem in hunc modum ipfe cum aliis, fed definitionem. Nam & oblata charta titula- nalium Senatus accepit, ut in magna mentis indignatione Curiam intraret, & tamquam unum corpus ef miam in doctrina, adhuc tamen avertentes inju- & per ni denique confilio, à Patribus decem Provinciarum, aliis autem Epifcopis & Abbatibus plurimis, dictante viro Dei, novis dogmatibus opponitur fymbolum novum. Hoc eft, novum fidei Decretum. Cui etiam fubfcribuntur nomina fingulorum. Ut eorum fcilicet òmnium, ficut irreprehenfibilis fides, fic irreprehenfibilis zelus cæteris innotefceret. Et in litteris ad Albanenfem Epifcopum Gaufredus Ciftertienfis Monachus refert Bernardi & Gilberti coram Dominis Cardinalibus difputationem, atque profequitur: Sub eo tenore discesfum eft, ut dicerent Domini Cardinales, Quia ecce audivimus quæ propofita funt, deinceps ju• dicabimus qualiter debeant definiri. Quod ver bum eatenus movit corda multorum, ut fequenti die apud Sandium Bernardum convenirent Archiepifcopi decem, Epifcoporum quoque & Abbatum, ac Magiftrorum plurima multitudo. Et quia judicium fibi videbantur refervaffe, quos noverant ferè omnes errantis potiùs, quàm erroris fautores, providerunt oportere cum Capitulis illis Gilberti Epifcopi, fuæ & fidei fymbolum mitti, ut fcirent meliùs, undè judicarent. Scripferunt ergo Capitula totidem, quàm exprefsiùs potuerunt, illius verbis fuam confeffionem contrariam in omnibus omnia proponentes, quam de communi omnium convenientia, non fine multa deliberatione dictatam judicaturis facerent exhiberi. Nec tamen verebantur, ne contrarium aliquid judicarent, fed cre debant nonnullos eorum ad hoc tendere ut fine aliqua definitione Concilium folveretur. Propter quod eidem fcripturæ, quam novissimam vobis mittimus, fubfcripta funt fingulorum nomina, qui aderant, Archiepifcoporum, Epifcoporum, Abbatum Magiftrorum, de confenfu & convenientia univerfo rum. Et elecæ funt tres perfonæ, Epifcopi duo reverendiffimi, Hugo Antifiodorenfis, primus è Ciftertienfi ordine evectus ad Pontificalem thronum & ex Præmonftratenfi ordine Milo Morinenfis, & Sugerius Abbas Sancti Dionyfit, qui eamdem fcripturam Domino Papæ & Cardinalibus prafentarent, & dicerent eis: Pro veftra reverentia fuftinuimus minùs dignos acceptione fermones, donec tandem audivimus, quòd de eis judicare velletis. Offerimus ergò & nos noftram confessionem, ut non de parte, fed de partibus judicetis. Tenetis confeffionem bominis illius fcriptam: Convenit ut teneatis & noftram. Verumtamen ille vobis fub hoc tenore tradidit fuam, ut paratus effet corrigere, fi quid vobis aliud videretur; nos bujufmodi conditionem penitùs excludentes, fic vobis noftram offerimus, ut noveritis quòd in boc fumus, in hoc persevevabimus, nibil penitùs immutaturi. & Hæc pofteriorum verborum fiducia Dominos Cardinales offendit: Vifa eft anterioribus non cohærere. Vifa eft non inftructionem continere, bes, quòd à nobis, per quos tamquam per cardines univerfalis Ecclefia vertitur axis, ad regimen totius Ecclefiæ promotus, è privato univerfalis Pater effedus, jam deinceps te non tuum, fed noftrum potiùs effe oportere, nec privatas & modernas amicitias antiquis & communibus præponere, fed omnium utilita ti confulere, Romanæque Curia culmen ex officii tui neceffitudine curare & obfervare debere. Sed quid fecit Abbas tuus, & cum eo Gallicana Ecclefia? Qua fronte, quo aufu cervicem contra Romanæ Sedis Primatum & apicem erexit? Hæc eft enim fola, qua claudit, nemo aperit; aperit, & nemo claudit, Ipfa fola de fide Catholica difcutere habens, à nullo, etiam abfens, in boc fingulari honore præjudicium pati poteft. Sed ecce Gallici ifti etiam faciem noftram contemnentes, fuper Capitulis, quæ his diebus, nobis adfidentibus, agitata funt, tamquam finitivæ fententiæ ultimam manum apponendo, nobis inconfultis, fidem fuam fcribere præfumpferunt. Certè fi in Oriente, utpotè Alexandriæ aut Antiochiæ, coram omnibus Patriarchis hujufmodi tractaretur nego. tium, nihil firma stabilitate solidum fine nofira definiri valeret auctoritate. Quinimmò juxta antiquorum Patrum Inftituta vel exempla, Romano fervaretur examini terminandum. Quomodo ergo ifti in noftra præfentia ufurpare audent, quod etiam remotioribus, & Majoribus nobis non licet? Volumus igitur buic tam temerariæ novitati celeriter adfurgas, ipsorumque contumaciam punire non differas. Per remotiores & fe majores intelligunt Orientales Patriarchas, atque ita lucet Cardinales Epi- L. 1. Ep. fcopos tunc his aduc ceffiffe. Quare Sanctus Pe- 29. trus Damiani, ad Cadaloum Anti-Papam fcribens ab illis non modò quorumlibet Epifcoporum fed etiam Patriarcharum atque Primatum jura tranfcendi, non de Orientalibus & veris, fed de Occidentalibus & adfcititiis Patriarchis eft intelligendus. Domini Cardinales lucidè adfeverant nullos Epifcopos, nullum Patriarcham, nullam Synodum poffe definire de fide, fed hunc effe privativum honorem Romanæ Ecclefiæ. Et hanc effe paternam atque avitam regulam & confuetudinem. Oppofitum Attentatum effe temeritatem fine exemplo, & contumaciam exemplariter caftigandam. Nec folos Gallicanos Epifcopos arguunt, fed & ipfum Eugenium. Caufam edicit Gaufredus Monachus: Quibus, Gallorum Epifcoporum Legatis, Dominus Papa refpondit, & univerfis, qui eos miferant, renuntiare præ“ cepit, quò ab eadem confeffione eorum in nullo prorsus Romana Ecclefia diffentiret. Et fi ftare vifi fueránt aliqui pro perfona, fed non ftabant aliquatenùs pro doctrina. Domini Cardinales exiftimabant peffimam Gallorum audaciam fuiffe admiffam & probatam ab Eugenio, ideoque & ipfum de Ro manæ Cathedræ & Apoftolici privilegii præva ricatione arguerunt. Deo gratias, quòd inter fapientiffimos iftius Conventiculi Magiftros noftros non fuerit Joannes Launojus: Quantis elogiorum plauftris optimos Cardinales non oneraffet? Pergit Epifcopus Otto: Romanus Pontifex Cardinales blando mitigans eloquio, Abbate ad se vocato, de boc facto, qualitatevè facti folerter inquirit. Cui ille bumiliter, & cum reverentia refpondit fe vel Dominos Epifcopos nihil de præfatis Capitulis definiisse, fed quia ab Epifcopo Pictavino audierat, ut fides fua fcriberetur, idcircò quia folus nollet, illorum auctoritate & teftimonio fimpliciter fe, quod fentiret expofuiffe. Hocque tam bumili, quàm modefto ipfius Ref ponfo prædicta Cardinalium indignatio conquievit, ita tamen ut præfatum Scriptum, tamquam inconful ta Curia prolatum, velut auctoritatis pondere carens, pro fymbolo in Ecclefia, quod in Conciliis contra berefes congregatis fieri folet, non baberetur. Ex omnium Gallicanorum Epifcoporum atque Doctorum mente loquebatur Bernardus, atque hinc addit Otto Epifcopus: Benedictus per omnia Deus, qui fic Ecclefiæ fuæ fponfæ providit, ut nec vel fum fum. Quòd igitur fola Apoftolica Sedes de fide aut generali totius Ecclefiæ difciplina definire poffit, rectiffimè ex avito Gallicanæ etiam Ecclefiæ fenfu dixerunt nuper Domini Cardinales, & Joannes Launojus fine fundamento im pugnat. Quomodo Gallicana Ecclefia poffet recedere à perpetuo, quem ipfi etiam fervarunt Apofto li, & fuo exemplo fixerunt in immobilem Ca nonem, totius Chriftianitatis more? Etenim nullus Apoftolus, nequidem ipfe Paulus, licèt ad ineffabilia Arcana raptus in tertium cælum, & iftic ab ipfa facrofancta Trinitate creatus Gentium Doctor, potuit fine Sancto Petro dogmaticas fidei quæftiones definire. Hujufmodi primam in Ecclefia quæftionem exponit in Actis Sanctus Lucas: Et quidam defcendentes de Judea C 15, docebant fratres, quia nifi circumcidamini fecundùm morein Moyfi, non poteftis falvari. Factà ergò seditione non minima Paulo & Barnabæ adversùs illos, ftatuerunt ut adfcenderent Paulus & Barnabas, quidam alii ex aliis, ad Apoftolos & Presbyteros in Hierufalem fuper hac quæftione. Paulus pro veri ma membra à capite fuo diffiderent, vel tantus relitate multam feditionem, feu difceptationem fegiofarum & difcretarum perfonarum Gallicanæ Ecclefiæ, aliquod judicii pondus exfpectans à Sede Romana, fchifmatis non parvi occafio effet. Notanda funt hæc verba: Ita tamen ut præfatum Scriptum, tamquam inconfulta Curia prolatum, velut auctoritatis pondere carens, pro fymbolo in Ecclefia, quod in Conciliis contra bærefes congregatis fieri folet, non haberetur. Orthodoxum, & Gilberti erroribus retundendis aptiffimum erat iftud fymbolum Nam & ut tale prædicari ftatim audivimus ab ipfo Papa Eugenio. Ipfum tamen circumduci, ab omni auctoritate circumfcribi, ac penitùs aboleri Cardinales voluerunt: Ex ifta dumtaxat caufa, quòd fine Romanæ Cathedræ interventu effet, vel potiùs putaretur attentatum. Etenim non ex definiendi, fed ex folo inftruendi animo procefferat. Et poftulationi Et poftulationi omnis Gallicana confenfit Ecclefia. Hinc pergit Frifingenfis Otto: De primo tantùm Gilberti articulo Romanus Pontifex definivit, utpotè majoris momenti, in quo totius quæftionis cardo ver teretur. Adducit Papalem definitionem, atque concludit: Epifcopus Gilbertus fummi Pontificis fententiam reverenter excipiens, ad propriam Dicecefim remeavit. Conditum igitur à Gallicana Ecclefia fymbolum circumduxit atque abolevit Pontifex, & ipfe ufque hodiè altiffima voce clamat ad omnes ubique fide'es: Non Gallicana Ecclefia, fed folus Romanorum Epifcopus poteft dogmaticas quæftiones definire. Nam & alio edito fymbolo Eugenius quæftionem iftam definivit. Et omnia hæc Acta non folus Gilbertus, nec fola tunc Gallicana Synodus, fed omnis fub cæ lo Ecclefia ufque huc probat & veneratur. Etenim fcribit Goffredus Monachus: Demùm Apofiolico judicio, & auctoritate univerfalis Ecclefiæ, error ille damnatur. Quin & Gallicana Ecclefia fuit proteftata fe malè intellectam à Dominis Cardinalibus: Iftud fymbolum non definiendi, fed folo Pontificis inftruendi animo fuiffe emif cit, verùm adverfarii non detulerunt, fed pro vocarunt ad Apoftolos, & alios Epifcopos, qui erant Hierofolymis: Erat enim iftic Petrus. Et Paulus de fua Apoftolica auctoritate atque infallib libilitate non excepit, & obedivit provocationi, C. 2, & ufque ad Synodale Petri judicium permifit iftos in fuo fenfu abundare. Eadem de re fcribit ad Galatas Deindè poft annos quatuordecim, utique ab accepta per Apoftolorum manus Epifcopalis confecratione, & per ipfum Domi num Deum Apoftolica poteftate, iterum adfcen di Hierofolymam cum Barnaba, adfumpto & Tito. Adfcendi autem fecundùm revelationem. Et contuli cum illis Evangelium, quod prædico in gentibus. Seorfim autem iis, qui videbantur aliquid effe. Ne. fortè in vacuum currerem fortè in vacuum currerem, aut cucurriffem. Quæ poftrema verba altè clamant, quòd Paulus om nem fuam, à Deo firmatam tot miraculis, apud gentes prædicationem, & adversùs ipfam motas. quæftiones retulerit, fubmiferit, ac fufpenderit ad futurum Petri judicium, ipfe non aufus deci-. dere. Et hoc fecundùm revelationem. Quia nempè Sanctus JESU-Chrifti fpiritus ipfum, non fuo, fed Sancti Petri Synodali judicio ftare jufferat, & fine ipfo non definire. Quinimmò in fuis fuper Epiftolam ad Galatas commentariis Theodoretus fcribit, non judaizantes Pauli adverfarios, fed ipfum Paulum ad Hierofoly C 2 mitanam fub Petro Synodum provocaffe. Exponit judaizantium dogma, & pergit: Sed magni veritatis Præcones Barnabas & Paulus prolatam ab eis doctrinam repulerunt. Volentes autem fidelium cætui perfuadere, id quoque magnis videri Apoftolis, in Judæam contenderunt, & quæ ab illis facia fuerant, Apoftolos docuerunt litterafque attule runt, quæ apertè præciperent jugum legis non im ponere gentibus. Quod ipfum fcribit in Præfatione commentariorum fuper Epiftolam ad Ephefios. Non nego Apoftolos omnes, præfertim San- Act.8. Lib. 6 cap. 6, C. 15 C. 16. &um Paulum, fuiffe circa fidem infallibiles: Dumtaxat adfero ipfos, licèt infallibiles, fine Petro non potuiffe dogmaticas quæftiones defi nire. Adfero ex definitivo Decreto quinti Concilii. Quinto Concilio adeffe, aut adfenfum præbere conftanter noluit Vigilius Pontifex proteftatus fuæ fedi competere Synodi auctoritatem, feu omnium tractandorum relationem, & de ipfis primum cum Prærogativa fuffragium: Proteftatus fine his non fieri Synodum, fed acephalum conventiculum. Hæc veritate niti norant Græcorum Epifcopi, ideoque ad fua Attentata firmanda appofuerunt fuo Decreto hanc medicinalem præfationem: Licêt Sancti Spiritus gratia & circa fingulos Apoftolos abundaret, non indigerent alieno confilio ad ea que agenda erant, non tamen aliter voluerunt de eo quod movebatur, Si oporteret gentes circumcidi, definire, priufquam communiter jam congregati, Divinarum Scripturarum teftimoniis unufquifque fua dicla confirmaverunt. Difertè profitentur & fingulos Apoftolos fuiffe circa fidem infallibiles, & tamen ipforum nullum fine Synodali per Petrum directo Conventu potuiffe de motis adversùs ipfam quæftionibus decidere. Ex his principiis Vigilium conantur in fuas partes deducere. Profitentur infallibilitatem etiam ipfi competere, & cuivis Romano Epifcopo: Addunt hac de caufa Synodalem Conventum ab ipfo non debuiffe refutari, Et hinc vides illos, qui Romanæ Ecclefiæ infallibilitatem & generalium Synodorum neceffitatem exiftimant non cohærere, infigniter hallucinari. Et quidem adducta verba non funt hujus aut iftius Epifcopi fuffragium, fed funt totius Concilii Decretum. Quòd ista Apoftolorum congregatio non mereatur Sy nodi nomen, apud Sylveftrum Sguropulum in Florentini Concilii Hiftoria malè dixit Marcus Antiftes Ephefiorum. Et quòd Cardinalis Julianus Cæfarinus ifti Paradoxo nihil repofuerit, idem Sylvefter meritò admiratur, Hac porrò in Synodo Sanctus Petrus Apoftolus lucidè functus eft officio Romani Epifcopi. Et tractanda propofuit, & de ipfis dixit primum cum Prærogativa fuffragium. Et de Synodali ad ifta quæftione turbatam Antiochenam Ecclefiam tranfmiffo Decreto pergit Sanctus Lucas: Ill, Synodales Legati, dimiffi defcenderunt Antiochiam, & congregata multitudine tradiderunt Epiftolam. Quam cum legiffent, gavih funt fuper confolatione. Et infrà: Paulus peram bulabat Syriam & Ciliciam, confirmans Ecclefias, præcipiens cuftodire Præcepta Apoftolorum & Seniorum. Et in fequenti capite: Cum pertranfiret civitates,, tradebat eis cuftodire dogmata, quæ erant Decreta ab Apoftolis Senioribus, qui erant Hierofolymis. Laudat Apoftolum, quòd non fibi, fed Apoftolicæ Synodo hanc dogmaticam defini tionem adfcriberet, ipfam ubique publicaret & exfequeretur, ac fuam tam præteritam, judaizantium dura interceffione turbatam, quàm præfentem prædicationem ex ipfa confirmaret. Quod ipfum difertè & variè profitetur & ipfe Paulus in Epiftola ad Galatas, Palmaris illi fcopus eft, ut demonftret fuam in Galatia prædicationem effe nunc Synodaliter firmatam à Petro & aliis Apoftolis, ideoque perperam fuiffe culpatam à judaizantibus, & hos ftultè à Galatis auditos. Non ampliùs contendit aut difputat, fed pleno imperio jubet & cogit. Quin & invectivis abundat Epiftola Galatas titulat ftultos, infenfatos, fafcinatos. De prædicationis fuæ firmitate non minùs antè quàm poft Synodum erat certus: Unde igitur dumtaxat nunc utitur tanto impetu? Cur ufque ad Synodum non damnavit Galatas fed judaizandi libertatem illis quafi indulfit? Quòd tunc cenferet folus, ideoque nec definire poffet motas quæ. ftiones, nec ipfarum duros tutatores pleno judiC. I. cio compefcere. Et adjunxit: Licet nos aut Angelus de cœlo evangelizet vobis præterquam quod evangelizavimus, anathema fit. Adfirmat Syno dale Petri judicium nec à fe, nec ab ullo Apoftolo, immo nec à Sanctis Angelis poffe retractari. Adeo antiqua atque fundata eft Synodorum auctoritas. Epift.19. cap. 2. De Sancti Petri in Judaicam fimulationem lapfu fcribit in litteris ad Sanctum Hieronymum Sanctus Auguftinus: Magis arbitror boc Petrum feciffe ante illud Hierofolymitanum Concilium. At longè rectiùs in laudatis fuper Epiftolam ad Ga latas commentariis Theodoretus adfirmat contigiffe poft Concilium. Hæc Pauli ad Petrum verba, Quomodò gentes cogis judaizare, com- C. 4. mentatur: Tuum eft Decretum, ne bi ex lege vivant. Petrum Paulus arguit, quòd fuum ipfe Decretum prævaricaretur. Et hinc videtur fcripfiffe: Si nos, aut non folùm Petrus, fed etiam quis de cœlo Angelus aliud evangelizet, anathema fit. Petri lapfus videtur firmaffe Galatas in errore, ideoque tam acrem medicinam expoftulaffe. Et fanè fi profanum Cherintum, quem hujus contentionis fuiffe judaizantem auctorem fcribit in Panario Sanctus Epiphanius, & feductos ab ipfo Galatas, in fuo fenfu abundare, & ad Syno- Lib. 28. c. dum provocare permifit ante laudatum Decretum Sanctus Paulus, quomodo Primatem fuum Petrum præfumpfiffet damnare? Interim lucet nec Paulum, nec quemlibet Apoftolum potuiffe fine Petro de motis in dogma quæftionibus definire. Hoc etiam tunc privativè spectabat ad Per tri è Synodali Cathedra judicium. Et hanc prærogativam omninò ille firmavit in fua Romana Cathedra. Et ita femper profeffa fuit omnis vera Chriftianitas Oppofitum eft damnanda no vitas. 2.3.4. |