tenfi Epifcopo per Gallias olim dederat Papa Zozymus, nec non Sancti Trophymi, à quo Arelatenfium primo Epifcopo adfirmabat Evangelii gratiam illatam Galliæ, meritis fretus Hilarius fibi adrogabat Primatum per plures Provin cias, & ipfarum Epifcopos prætendebat tamquam Primas & confirmare & confecrare. A civitatum Clero ac populo electos, ac ab ipfa. rum Metropolitis confirmatos & confecratos ejiciebat armata manu, & fuos eadem violentia intrudebat. Ita non folas confecrationes, fed & Canonicas Antiftitum electiones violabat ac invadebat. Et hanc ejus infolentiam præventura ac evafura Ebredunenfis, Alpium maritimarum Metropolitana, Ecclefia præcipitanter fibi elegit Armentarium, & per duos dumtaxat Epifcopos fecit confecrari contra Canones, atque ita fecit obnoxium degradationi, inflictæ per Synodum Rejenfem. Hinc item Chelidonium, maximæ Sequanorum Provinciæ Metropolitam, quòd fine fuo interventu promotus effet, excuffurus Hilarius fuit calumniatus de bigamia. Et hifce facinoribus laffatus Leo Pontifex Hilarium citavit Romam: Et Hilarius omninò obedivit atque acceffit. Quòd pedes cum omni humilitate accefferit, teftatur ejus vita. Verùm dum Pontifici fuas non poteft perfuadere infolentias, & caftigari timet, ipfo infalutato redivit in Galliam, atque ita crimina criminibus adcumulavit. Quin & redux plura de optimo Leone mentitus eft, garriens quod ipfe Gallicanorum Antiftitum confecrationes, & alia Metropolitarum jura vellet invadere: Gallicanos Epifcopos, quos tanquam fuburbicarios fperavit nolle Romam accedere confecrationis gratia, tentavit in fuas cupiditates circumfcribere. Hinc Viennenfem Provinciam inftruxit Pontifex, adfirmans fe non pro amplianda Romanæ Cathedræ poteftate, fed pro reparandis & cuftodiendis Gallicanorum Metropolitarum privilegiis agere, ac demonftrans Gallicanas ad Apoftolicam Sedem relationes, appellationes, ac evocationes effe antiquiffimas, & femper fuiffe frequentiffimas. Et hæc omnia Augufta lege impetravit. confirmari. Hic eft fcopus iftius legis. An etiam adversùm Chelidonii ac Projecti reparationem Hilarius recalcitrarit, adeoque & hæc ejus contuma cia neceffitatem Pontifici injecerit invocandi auxilium Imperialis brachii, certus non fcio, nec in rem dubiam volo tempus expendere. Certum eft hanc non fuiffe caufam principalem. Quare infignem errorem continent hæc D. Archiepifcopi verba: Galli exiftimarunt fic effe obfequendum Pontifici, ut interim nihil detraheretur de auctorita te Canonum Sardicenfium. Hæc enim exceptio, quæ & in Papalibus & in Imperialibus litteris nihil fundamenti habet, Gallicanis Epifcopis nec in mentem cadere potuit. Ambæ litteræ ve terem Ecclefiæ confuetudinem, adeoque & Sar. dicenfes Canones exfequebantur, & innovabant, Et quòd ipfe Hilarius offenfum Pontificem humillimis tandem obfequiis placarit, exceffum & Canonum prævaricationem pœnitens agnoverit, atque ita in virum fanctum evaferit omnibus notum. eft Exponitur quoddam horum errorum hæc omnia Dominus Archiepifcopus vidi addidit hoc adeoque illa facti manife te fuit de hitrifi. temperamentum: Au&oritas Conciliorum OrienLib.7.c.6. talium bis limitibus circumfcribi debet, ut decernere tantùm potuerit de adminiftrationibus & guberna- Nihilominùs eft frivolum ac erroribus obno c. Adferebat factio, uti Romanam, quæ Novatianum damnarat, ab Orientali, ita & Antiochenam, quæ Paulum Samo faten fem damnarat, Synodum ab Occidentali Ecclefia non fuiffe retractatam, nec potuiffe retractari: Et ex hifee exemplis prætendebat Patriarchalia utriufque Ecclefiæ judicia effe fuprema, & nullis obnoxia provocationibus. Porrò prior de fchifmate,. pofterior Synodus hærefi At verò orthodoxa Orientalis Ecclefia femper Quòd fua & circa fidem & circa difciplinam Ep. 73. Dib.4. c. 23. 330 Ina auctoritas. Et illos omnes, quod Nicænam Thyanenfis in Cappadocia Synodus, cui præfi- Ep. 196. Ep. 107. Thyanenfi exhibuit, in fuum locum reftitutus eft. Ipfe | itaque jam fidem illam, in quam receptus eft, depopulatur, & cum illis facit, qui Homoufion anathemate percellunt. Deinde hærefi patrocinatur eorum, qui Spiritum Sanctum fpoliant Divinitate. Quoniam igitur iftine vires accepit lædendi Ecclefias,pliffimè exfecuta eft orthodoxa ac numerofa & publicandæ fuæ impietatis fiducia, quam vos dediftis, ad fubverfionem multorum ufus eft, neceffe eft ut iftinc quoque veniat malorum iftorum correctio, fcribaturque Ecclefiis, quibus quidem conditionibus ad communionem fufceptus fit: Simul verò adjiciatur, quomodò jam immutata fententia gratiam à Patribus, qui tunc erant, acceptam reddat irritam. Eadem de re fcribit ad fuos Monachos: Eft autem Nicena fides, quam Occidentales attulerunt, ac Thyanenfi Synodo tradiderunt, à qua &o fufcepti funt, utique Euftatius & reliqui per Orientales Synodos damnati Epifcopi, qui appellarant ad Papam Liberium. Sed babent aftuzum dogma, ad ejufmodi fuas mutationes paratum. Nam fidei verbis Medicorum more utuntur, pro temporis occafione aliter fefe ad affectionum rationem & varietatem attemperantes. Rationes, ob quas Eu. ftatium damnavit Seleucienfis Synodus, edicit Hermias Zozomenus: Euftatius accufabatur primùm, quòd cum effet Presbyter, à Patre Eulalio Cefarge Cappadocię Epifcopo condemnatus fuiffet, & à precum communione fegregatus, Deinde, quòd Neo Cefarge, quod eft Ponti oppidum, à Concilio communione Ecclefie interdictus, & ab Eufeblo Conftantinopolitano Epifcopo, proptereà quòd quarumdam rerum malè adminiftratarum, quas habebat fibi commiffas, condemnatus, fuerit abdicatus.fcopum Euftatium in communionem receperimus, Tum quod à Concilio Gangrenfi proptereà Epifcopatus gradu dejectus erat, quòd aliter quam debuerat docuiffet,fenfiffet, fcripfiffet. Quòd etiam in Concilio Antiocheno effet perjurii convictus. Et quòd Decreta Concilii apud Melitinam coadi evertere adgreffus fuiffet. Et cum multis criminibus teneretur impli catus, judicis partes fufcipere, & eos, qui alterius erant opinionts, incufare non dubitaffet. Addit Socrates de Seleucienfi Synodo : Euftatio Lib. 2. c. Sebaftię Epifcopo ne fui quidem purgandi dabatur poteftas, quòd ab Eulalio, fuo ipfius Patre, & Epifcopo Cæfarge Cappadocię, jampridem proptereà abdicatus fuerat, quòd fe habitu Sacerdotii dignitati parum decoro & congruente vefti verat. Proinde partim propter dogmatis, partim propter difciplinæ delicta Euftatius erat damnatus. Et licèt tot incruftratus elogiis, tamen appellavit Romanam Ecclefiam, atque acceffit. Nec ipfe folus, fed etiam Sylvanus Tarfenfis Et Romana Ecclefia, quòd inauditos damnaEpifcopus, primæ Cilicia Metropolita, re nollet ad qualiacumque teftimonia, traxit Theophilus Cafta balorum in fecunda Cilicia moras. Interim Theophilo Caftabalorum EpiAntifles, Lampfaceni in Hellefponto, Smyr- fcopo adjunctus Eustatius palà cœpit Arium prænenfis in Afia, ac aliorum iftic Conciliorum dicare, in variis Synodis damnare & fcriptis Legati Cuncti iftarum Synodorum Epifcopi libris impetere Bafilium, ac hæretico more fe grant Macedoniana factionis: Quod illos Eudo-metipfum fegregare atque damnare. Quin & xianæ factionis, feu puri Arianifmi fautor Auguftus Valens pararet relegare, à Romana Ecclefia fupplicarunt auxilium, præfertim adversùm data in fe judicia per Synodum Seleucienfem. Hæc enim fuerat non unius Patriarchæ, fed plena totius Orientis. Nec ipfi deerat Roma 33. ac Ejus à fe recepti caufam edixit idem Bafilius in confecratos intra Catholicam Matrem Epifcopos & Clericos refacrare præfumpfit, atque adeò inaudita ufque tunc audacia turbare Ecclefias. Tunc quòd nec Æthiops atram pellem pardalis maculas, nec errores unquam deponere poffit vetuftus hæreticus, agnovit Bafilius, ate que nec Epift. 10. dicenfes Canones judicaret, & quam fua præfi que ita hominem tamquam omni Apoftolica ma atque inappellabilia ad Romanum Epifco- Secundus error eft, quòd Joannis caufam In- Quod ipfum clariffimè lucet ex appellatione que irritum effe decrevit, dicens oportere conflari com donec Alios quippe Canones Romana non admittit Ecclefia. Theophili Synodale de Joanne judicium decernere irritum & caffum, nonnè erat Joannis caufam judicare? Iftud Orientale judicium non folummodò concuffit, fed etiam excuffit PonErrores varii. Primus eft, quòd Sanctus Jo- tifex, & pleno jure fibi fubeffe monftravit. E annes Chryfoftomus appellarit, non ad Innocen- tìam Patriarcham Theophilum è judice demutium Pontificem, fed ad generale Concilium. tavit in reum aut accufatorem; Qui eft propriif Licèt enim à Theophilo citatus interjecerit prote- fimus character fufceptæ propriiffimæ appellatio. ftationem de irregulari ipfius Synodo, legiti- nis. Theophili judicium excuffit, quòd ex Anmamque poftularit, adferens paratum fe præfenti- tiochenis, per Romanam Ecclefiam circumdu bus & centum & mille Epifopis objecta crimina re- &tis, Canonibus contra Nicænos, qui Thracica fellere, omninò tamen intellexit de vera Syno-Dioecefis Epifcopum ab Ægyptiorum Patriarcha do, quæ juxta Apoftolicos, Nicænos, ac Sar- vetant judicari, emanaffet. Non fuit præcipi Ipfius circumferebant, & per omnem Orienteny vulgabant Apoftolicas litteras, atque ex ipfis demonftrabant Joannem non effe degradatum, fed verum ac legitimum Conftantinopolitana Ecclefiæ Epifcopum, utpotè Apoftolica Innocentif auctoritate folutum ab ingeftis per Theophilum vinculis, & fedi reftitutum. Et pro hoc Evangelio plurimi Epifcopi vincula, exilia, carceres, flagella, extremam paupertatem tolerarunt : Deportati etiam in Oafin. Omninò, omninò pro hoc Evangelio. Quòd enim Romanus Epi-. fcopus quorumvis Epifcoporum appellationes admittere, quarumvis Orientalium Ecclefiarum tatum aut violentum judicium: Utpotè latum, Et cunctus rectæ mentis Oriens hocce judicium promptiffimè atque fortiffimè admifit. Etenim Cyriacum Emefenum in fecunda Phoenicia Epifcopum adfirmat Romam veniffe Theodorus Diaconus, atque profequitur: Poft Cyriacum advenit Eulpfius, Apameie Bithyniæ Epifcopus, ad ferens litteras à quindecim Epifcopis de Joannis Concilio,& à præclaro Sene Anyfio Theffalonicenfi Epifcopo, in quibus illi quidem & præcedentem, &que tunc erat, Conftantinopoleos totius deprædationem, vaftitatemque fignabant. Anyfius verò Romanæ Ecclefiæ judicium fe fequi fatebatur. Porrò Eulyfius ipfe confona Cyriaco per omnia dixit. Vix menfis fluxerat, cum Palladius quoque Helenopolita nus Epifcopus abfque litteris venit, qui & ipfe fe fugiffe dicebat vefaniam Principum. Poft Palladium Germanus Presbyter, Caffianufque Diaconus Joannis, viri magnæ religionis, litteras ab omni Clero Joannis attulerunt, continentes Ecclefiam fuam effe paffam tyrannidem, Epifcopo per vim militum eje&o, & in exilium miffo. Oftenderunt & Breviculum, ubi ornameyta fub judicibus teftibus tradunt, fubfcriptum manu Studii, Prefecti urbis, & Eutychia ni Prætoris, Joannis Comitis Thefaurorum, & Eufachit Quefloris & Tabularii, in aurò & argento, & vafis ut Joannis Epifcopi calumniam diluerent. Poft iftos venit fecundò Demetrius Epifcopus Peffinuntis, fecundæ Galatia Metropolita, qui pervagato Oriente prædicaverat communionem Ro manæ Ecclefiæ cum Epifcopo Joanne, teftibus Pape Innocentii litteris, adferens Epiftolas ab Epifcopis Carie, in quibus Joannis amplectebantur.communionem. Ab Antiochene itidem Ecclefiæ Presbyte ris, ubi Romanorum fequuntur difciplinam, laudantes integritatem judicii. Poft hos omnes venit Domirianus Sacerdos, Conftantinopolitane Dispensator Ecclefie, Vallagas quidam Nifibis Presbyter, exponens Monafteriorum Mefopotamie gemitum & ejulatum. Urbis Præfectus Studius eft ille nobiliffimus vir, cujus pofteà fucceffor & hæres fub Leonis Imperio fundavit à fuo nomine Studianum Monafterium mille Monachorum. Caffianus Diaconus eft toti Occidenti, & Gallicanæ præfertim Ecclefiæ, optimè notus. Et cum ipfis fuerunt alii plurimi Epifcopi, Clerici, Monachi, Laici. Hi omnes profitebantur Innocentium judicaffe de Joanne, & bene judicaffe. non damnatos per ipfa Epifcopos reparare valeat, non ab hominibus habet, fed ab ipfo JESU Chrifti Evangelio. Nec folummodò quoad dogma, fed etiam quoad difciplinam. Nemo recta mentis apud Orientem, immò nec ullus è Theophili factione Epifcopus tantos viros unquam calumniatus eft de violata Orientalis Ecclefiæ aut Orientalium Synodorum auctoritate. Nam & ipfe fub Syricii Papatu Theophilus in Capuana Synodo retractavit appellatam caufam Flaviani Patriarchæ Antiocheni. Porrò Apoftolicæ Sedis Decreta per imploratam Augufti brachii violentiam morari atque fufpendere eft antiqua iniquitas, præfertim Græcorum. Hanc adversùs Sancti Joannis Chryfoftomi Romanam reparationem imploravit etiam Theophili factio, & impetravit tria Edicta, addu&ta in laudato Palladii ac Theodori Dialogo. Primum fuit hoc: Si quis non communicat Theophilo, Arfacio, & Porphyrio, Episcopatu arceatur ♫ Amittat verò, fi quam videtur habere, fubftantiam pecuniarum, five prædiorum. Alterum eft hoc: Quicumque occultaverit Epifcopum aut Clericum, five in domum fuam fufceperit, qui Joanni communicat, ejus domus publicetur. Hoc eft tertium: Rectores Provinciarum moneantur, ut conventus corum arceantur inliciti, qui orthodoxorum Religios ne fuffulti, fpretis Sacrofanctis Ecclefiis, aliò convenire conantur, his qui ab Arfacii, Theophili, Porphyrii, reverendiffimorum Sacre Legis Antiftitum communione diffentiunt, ab Ecclefia procul dubio repellendis. Hæc eft Theodofiani Codicis fexta lex ad titulum de his qui fuper Religione contendunt. Quarta ibidem & quinta funtejuf dem farinæ. Arfacius eft ille profanus atque inutilis fenex, quem in degradati Joannis locum in trufit Theophilus. Porphyrius eft ejufdem ges neris Patriarcha Antiochenus. Poft modicum. tempus exftincto. Arfacio fucceffit per fimilem intrufionem Atticus, qui ut Conftantinopolita num Clerum ac populum cogeret ad fuam com munionem, eguit eifdem Legibus atque Edictis. Utriufque intrufionem adeò deteftatus fuit Inno centius Pontifex, ut etiam defuncti Arfacii no men radi jufferit è Sacris Ecclefiæ tabulis, ipfumque Chriftiano etiam nomine, feu Laica communione privarit. Quòd nempè non tantùm in Romam appellantis, fed etiam in jam restituti Joannis thronum effet contra Sardicenfes Cano nes ac perpetuam Ecclefiæ confuetudinem fuper |