Ep. 96.

manorum Pontificum, fed & quorumvis Epifco-
porum querimoniæ & contradictiones. Et hinc
patet, quòd D. Archiepifcopus peffimè adferat
ipfarum olim jus competiiffe Auguftis Principi-
bus: Quòd peffimè adferat folam iftius Augufti
juris communionem fuiffe Romano Epifcopo à
Sardicenfi Concilio impartitam.

locus non debet nos morari.

Pergit D. Archiepifcopus ad Occidentalem
Ecclefiam. Necdum etiam recepti erant Canones
Sardicenfes ætate Innocentii primi. Jus enim, quod Lib. 7. c.
ille vindicat fedi fuæ, prorfus petit à Canonibus Sy- 12.
nodi Nicene, quorum fenfum quoad jura Romani
Pontificis in Occidente primus ille aperuit in Epiftola
ad Victricium Rothomagenfem Epifcopum. Et infrà:
Concilia Provincialia, quorum fuprema erat auctori
tas quoad depofitionem Epifcoporum, adeò ut non-
dum ea tempeftate effet in Occidente permiffa provoca-

relationes tamen interdum fuas mittebant ad
Sedem Apoftolicam, quibus continebantur ea, quæ
adversùs Epifcopum dejectum decreta fuerant. At
Innocentius primus, audaciæ fubfidium à dignitate
fedis fuæ petens, atrox vulnus inflixit auctoritati
Synodi Macedonie, cujus judicium retractavit in
caufa Bubalii & Tauriani, ab ea Synodo damnato-
rum. Id ægrè tulerunt Epifcopi per Macedoniam con-
ftituti, qui de ea novitate apud Innocentium quefti
funt. Quid faceret Summus Pontifex ? Erat bic

cenfium, fi tunc illi in ufu fuiffent: Nec fanè eos omififfet Pontifex. Sed neque Concilium Nicænum laudavit: Quod tamen non omififfet, fi Canone aliquo Synodus illa Romane Sedi jus tribuisset retractandi judicia Provinciarum. At fortaffe attulit confuetudinem Antecefforum fuorum, quemadmodum ab eo ufurpatum videmus in plurimis occafionibus ? Non ità fanè. Solam ergò æquitatem prætendit, aiens veritatem magis fplendefcere cùm exagitatur, fructumque Divinum effe, cùm veritas fæpè exami natur. Adducit hæc Innocentii verba: Grave non oportet videri pilssimis mentibus veftris, cujufcumque retractari judicium. Quia veritas exagitata fæpiùs, magis fplendefcit in luce, & pernicies revocata in judicium, & graviùs & fine illius, qui primus judicavit, pænitentia condemnatur. Nam fructus Divinus eft juftitiam fæpiùs recenfere. Pergit in fequenti capite: Primus omnium Zozimus Papa Canones Sardicenfes protulit, contenditque ut in Occidente vim legis obtinerent. Arbitror autem id eum confilii cepiffe, quòd Honorius & Arcadius Imperatores paulò ante objeciffent jus concedendi Refcripta pro retractando judicio Epifcoporum depofitorum. Exiftimavit itaque Zozimus gratum Epifcopis futurum, fi revifiones non omninò abolerentur, fed contra decernerentur auctoritate Sedis Apoftolicæ.

Porrò Socrates plura frequenter & varia compendio concludit: Et quàm ejus compendia fint quandoque inconcinna, docent ea quæ fcribit de fecundo Canone Conftantinopolitano. Canonem cum penitus difparata magni Theodofi lege confundit. Eodem hic modo tractat Cyrilli delictum. Videtur Cyrillus à fuæ Provinciæ Synodo damnatus confugiffe ad Auguftum Conftantium, atque ita impegiffe in duodecimum Canonem Antiochenum: Et quidem omnium primus. Videtur intra Orientem primus feciffe, quod primi in Occidente fecerunt Donatifte, de quibus ad fe appellantibus fcripfit Magnus Conftantinus: Perquirunt fæcularia judicia, relinquentes cœleftia. O rabida furoris audacia. Si-fanè locus proferendi auctoritatem Canonum Sardicut in caufis gentium fieri folet, appellationem interpofuerunt. Etenim gentes minora interdum judicia refugientes, ubi juftitia deprehendi poteft, magis ad majora judicia, auctoritate interpofita, fe conferre funt folite. Quid bi detradores legis, qui renuentes cælefte judicium, meum putaverunt po ftulandum, fic fentire de Chrifto Salvatore? Eos arguit, non quod majorem Synodum, fed quod majorem Judicem, ipfum nempè Principem, gentili more poftulaffent. Nam quòd non ad Principem, fed ad generalem Synodum debuiffent provocare, fcribit etiam Sanctus Auguftinus. Eofdem, quod non more Ecclefiaftico tamquam Epifcopi, fed forenfi ritu tamquam Cauffidici agerent in Carthaginenfi Collatione, in hujus Breviculo arguit. Hoc forenfi more non ad majorem Synodum, fed ad ipfum Principem videtur appellaffe etiam Cyrillus, & Imperator Conftantius, omnia Divina confuetus tractare in Palatio, profanam appellationem admififle. Nam & ad Thraciæ Epifcopos dudum pofteà fcripfit Magnus Leo: Tanta fæculi Poteftates circa Sacerdotalem Ordinem reverentia præva. luere. Etiam bi, quos fub Imperiali nomine terris Divina Potentia præcepit, ut jus diftinguendorum negotiorum Epifcopis Sandis juxta Divalia Conftituta permiferint. Quod cum & juris antiqui formulis, & illibatis frequentiùs fit legibus confirmatum, præfenti tamen tempore à plerifque invenimus fuiffe calcatum. Nam prætermiffo Sacerdotali judidicio, paffim ad examen feculare tranfiere. Quocircà nobis vifum eft, ut hanc & facræ Legis, & noftri Ordinis contumeliam & ad præfens ulcifcere-quis Apoftolus, quis Apoftoli Difcipulus, quæ tur plena diftrictio, & obfervandam formulam conAitueret in futurum. Cenfemus itaque, ut quicumque præterriffo Sacerdote Ecclefiæ fuæ, ad difceptationem venerit fæcularium, facris liminibus repulfus, à cœlefti arceatur Altari. Adeò Cyrillus intra Orientem, licèt fuerit primus in hac audacia, non fuit ultimus. Quidquid fit, & Romanas & Patriarchales appellationes lucidè agnofcit ac profitetur Socrates: Singularis hic ipfius

Errores varii. Primus eft, quòd Romani Imperatores unquam habuerint jus Sacrarum delegationum, feu concedendorum Refcriptorum pro retractandis damnatorum Epifcoporum Synodalibus judiciis. Quis enim Evangelifta,

Synodus iftud jus impartivit, probavit, aut lau-
davit? Certè inter crimina, quæ Sancto Hie-
ronymo improperavit Ruffinus Presbyter, fuit
& hoc: Quando Pape Theophili fententiam fequi
cœpifti, eique fidei communione fociatus es? Tunc
credo, quando Paulum, quem ille damnaverat,
fummo nifu & omnibus fludits defendebas, quan-
do eum per Imperiale Refcriptum recipere Sacerdo-
tium, quod Epifcopali judicio amiferat, infliga

Cap. 14.

fe nihil mali credi volebat, faciet intelligi. Nullus
enim fic proditur, qualem caufam habuerit, quàm
ille qui per fæculares Poteftates
vel quasli-

L. 2. c. 5. bas. Et vocalis Hieronymus hoc unum fcivit Canones? Et ad Quintianum Presbyterum fcrireponere: Non priùs pro me refpondebo, quàm bit Sanctus Auguftinus: Plebs Vegefilitana, fi Ede aliorum injuriis loquar. Cujus eft humanitatis pifcopum in plenario totius Africe Concilio degrada- Ep. 235% cujufve clementiæ, infultare aliorum miferiis, & tum fufcipere noluerit, fano capite faciet, & nec cogi vulnera cunctis aliena monftrare? Si Pape Theo- poteft, nec debet. Et quifquis eam violenter coegerit, phili fententiis delectaris, & nefas putas Pontifi-oftendet qualis fit, & qualis antè fuerit, quando de cum Decreta convelli, quid de cæteris dicis, quos ipfe damnavit? Nec hoc dico, quòd de Epifcoporum fententiis judicem, aut eorum cupiam Statuta refcindi, fed quòd unufquifque fuo periculo faciat, bet violentias, cum perturbatione & querela conaquod fibi videtur. Hæc altè clamant nullum Au- tur recipere honorem, quem perdidit. Non vult guftis Principibus fuiffe jus: Fuiffe ufurpatam, enim volenti Chrifto fervire, fed Chriftianis no& ab omni Ecclefia damnatam violentiam, cu- lentibus dominari. Nempè degradatus ille Epijus impetrandæ confilium nemo nifi clandeftinè, fcopus ab Honorio Augufto Sacrum Refcrip& fuo periculo poterat agitare. Nota hic Dom- tum, & à delegatis per ipfum Judicibus victonum Marianum Victorium, Epifcopum Reati-riam obtinuerat, atque ita volebat violenter renum, qui per Paulum exiftimat à Sancto Hie-dire in fuam Ecclefiam. Sacræ delegationes ronymo intelligi Paulinum Antiochiæ Patriar- funt violentia femper damnata per Ecclefias, cham, palàm deviare. Etenim Alexandrinus & femper graffata . Patriarcha nequiit degradare Anticchenum. Et quòd Theophilus Paulino numquam adverfatus fuerit, lucet ex Actis Synodi Capuana.legationum factam à quovis Principe ceffioEt Paulinus, quòd Romana Ecclefia ipfius communionem foveret, à nulla unquam Orientali Synodo fuit damnatus. Ifte igitur Paulus fuit nefcio quis Egypti Epifcopus.

vel

Tertius error eft, quòd Zozymus Papa Sardicenfes Canones protulerit propter facrarum de

nem, & ad gratificandum damnatis Epifcopis per aliquod refidue revifionis remedium. Eft infignis fabula. Iftos namque Canones Zozymus protulit ex occafione Apiarii, Siccenfis in Mauritania Presbyteri, qui à fuo Epifcopo damnatus Romam appellarat, atque à Zozymo fuerat reparatus. Hinc enim tamquam cicadæ alis correptæ ebullierunt omnes Afrorum Epifcopi, proteftantes violari antiquiffimam & probatiffimam Africanæ Diocefeos confuetudinem, quæ inferiorem Clerum femper exclufit à Romana appellatione, & Primatialis Synodi judicio juffit effe contentum. Hinc factum fuum purgaturus ac firmaturus Zozymus protulit Canones Sardicenfes, adfirmans effe Nicænos: Adfirmans hos leffe Spiritu Dei conditos, & totius mundi reverentia confecratos, ideoque ipfis adverfam confuetudinem effe corruptelam. Nec ipfos ex latebris produxit, fed ex Romanæ Ecclefiæ archivis. Etiam ex confueto Antecefforum more titulavit Nicænos. Quod à Principibus ceffum delegandæ revifionis remedium non penitùs exftingui, ejus poteftatem transferre in Sedem Apofto

Secundus error eft, quòd iftam Refcriptorum feu Sacrarum delegationum violentiam primi depofuerint Arcadius & Honorius. Etenim Jacobus Sirmondus vulgavit Gratiani ac Valentiniani fecundi ad Aquilioum Vicarium Divale Referiptum, quod Urficinum Sancti Damali Anti-Papam in Agrippinam Coloniam, & ejus congerrones Epifcopos relegat in alias civitates, omnem deinceps degradatum Epifcopum mandat exulare ad centum millia paffuum à fua amiffa Cathedra, & adjungit: Volumus ut quicumque judicio Damafi, quòd ille cum confilio quinque ve feptem habuerit Epifcoporum, vel corum qui Catholici funt judicio vel concilio condemnatus fue rit, fi injuftè voluerit Ecclefiam retentare, ut qui evocatus ad Sacerdotale Judicium per contumaciam non iviffet, aut ab Illuftribus viris Præfe&is Prætorio Galliæ atque Italie, five à Proconfulibus, vel Vicariis, auctoritate adhibita, ad Epifcopale judicium remittatur, ut ad urbem Romam fub profecu-licam, atque ita degradatos Epifcopos folari votione perveniat, aut fi in longinquioribus partibus alicujus ferocitas talis emerferit, omnis ejus caufæ dictio ad Metropolite in eadem Provincia Epifcopi deducatur examen, vel fi ipfe Metropolitanus eft, Romam neceffariò, vel ad eos, quos Romanus Epifcopus Judices dederit, fine dilatione contendat. Criminales Epifcoporum caufas deinceps non per Divalia Refcripta delegari mandat, fed cogi ad ordinarios Judices: Sancit ut Prætoriorum Præfecti, Proconfules, & ipforum Vicarii hæc ftrenuè exfequantur. Defumpfit verba ex faais ad fe à Romana Damafi Synodo precibus, ipfa inferuit fuo Refcripto, & impartivit auctoritate legis. Verùm nec Arcadius, nec Honorius funt pietatem profecuti. Quis enim nefciat, quòd Theophili Alexandrini Patriarchæ caufam Santo Joanni Chryfoftomo, & hujus caufam illi delegarit Arcadius, manifeftè contra Nicænos

luerit Pontifex, credat Judæus Apella.

Quartus error eft, quòd Innocentius primus non agnoverit, aut in fuis judiciis non ufitarit Sardicenfes Canones. Etenim quòd ipfe Sancti Joannis Chryfoftomi appellationem direxerit per iftos Canones ac judicarit, fuprà oftenfum eft ac res ipfa clamat. Appellationi fufpenfivum effectum dedit, ipfum admifit ut Epifcopum, no. vum ipfi Epifcopum fuperordinari noluit, fuperordinatum Arfacium damnavit ut intrufum, Laicaque etiam communione privavit, & fapientiffimo fuo arbitrio voluit caufam in generali Synodo retractari. Et Actorum fuorum rationes daturum Theophilum eò citavit. Et ad eundem Theophilum, qui ex Antiochenis Canonibus damnarat Joannem, refcripfit: Si confcientiæ confidis, tu quoque judicio accurre ad Synodum proxime in Chrifto celebrandam, & illic juxtà Ni

ceni

C. 32.

fecundum partim ex iftorum fexto, partim ex
fexto Nicæno formavit, atque exinde Sancto
Damafo commendavit Synodus Conftantino-
politana.

Quintus error eft, quod ufque ad primi Inno
centii Pontificatum Synodalia Occidentalium
Provinciarum judicia fuerint fuprema atque in-
appellabilia. Plura enim jam adducta exempla
contrarium demonftrarunt. Et hinc in fua Ro-
mana Synodo ftatuit Sanctus Damafus Pontifex:
Certè fi vel Metropolitani, vel cujufque alterius
Sacerdotis fufpecta gratia vel iniquitas fuerit, vel
ad Romanum Epifcopum, vel certè ad Concilium
quindecim Epifcoporum finitimorum liceat provocare.
Quem Canonem per datas ad Aquilinum Vica-
rium Divales litteras confirmarunt Gratianus &
Valentinianus Augufti, & addiderunt: Modò ne
poft examen habitum, quod definitum fuerit, in-
tegretur. Non nova fibi donari, fed avita, per
Anti-Pape Urficini fchifmaticas violentias læfa
jura Apoftolicæ Sedi dumtaxat reparari poftu-
larat Damafus, Romanaque Synodus & lau-
dati Principes confirmarunt. Apoftolicæ Sedi
adversùs Urficinum fecerunt iftud ipfum, quod
Alexandrine Cathedræ adversùs Meletianam fa-
&ionem olim fecerat fextus Canon Nicænus.

ceni Concilii Canones & Decreta contende. Alios quippè Canones Romana non admittit Ecclefia. Exftat Epiftola in Dialogo Palladii Epifcopi Helenopolitani. Et per Nicænos Canones omninò intelliguntur Sardicenfes. Quis enim Nicænus Canon appellatos Romam Patriarchas aut alios Epifcopos demutat ex judicibus in reos, & mandat ad indictam à Pontifice Synodum accedere? Antiqua quidem Ecclefiæ confuetudo id habet, at ipfam nullus Nicænus Canon confitmavit, confirmans autem Sardicenfis eft manifefus. Et quid opus multis? Adversùs Antiochenum, quo ufus in Joannem Theophilus, Canonem dicit ibidem Palladius: Et ifta quidem recap. 7. gula, ut nequam & à nequiffimis edita, in Sardicenfi Concilio à Romants & Italis, Illyricifque & Macedonibus, & Græcis, ut ipfe meliùs nofti, optime Theodore eliminata eft. Utique per tertium, quartum, & quintum Canones Concilii Sardicenfis. Optimus ille Theodorus erat Roman Ecclefiæ Diaconus, ideoque ad ipfum dicit Pontica Dioecefios Epifcopus Palladius: Ut ipfe meliùs nofti. Quòd nempe ifti Canones Occidentalibus, quàm Orientalibus Ecclefiis effent notiores & chariores. Apud Nicephorum Calixtum exftat alia ejufdem Sancti Innocentii ad Clerum & populum Conftantinopolitanum Epiftola, de Adducta per Gratianum ac Valentinianum Arfacii in Joannis thronum intrufione hæc fcri- appendix fancit deductis in rem judicatam, præLib. 13. bens: Numquam fanè Patres noftras talia aufos fertim fi per Apoftolicam Sedem retractata & fuiffe, fed potiùs vetuiffe cognovimus, ne cui in confirmata fuerint, Provinciarum judiciis ferlocum viventis per confecrationem aliud conftituendi vari reverentiam Sancit retractatoria judicia fit poteftas. Minimè enim confecratio feu electio re- effe maturiffima, & non iterari. Et ex hoc Proba honorem adimere Epifcopo poteft: Quando principio Macedones Epifcopi reclamarunt adquidem neque Epifcopus ille effe poteft, qui iniquè versùm Innocentii primi Acta pro Bubalio ac fubftituitur. Quoniam hæc contra Canonum obfer- Tauriano. Lucet ex Epiftolæ verbis jam laudavantiam funt. Canonibus porrò obfequendum esse ta fubfequentibus: Verùm illud video moviffe anifcribimus, qui Nicae funt decreti, quos folos confi mos veftros, quòd in multis Bubalius fæpè fallaciis teri decet Ecclefiam Catholicam, & juxtà illos ju- deprehenfus, objecerit exemplaria faclarum quafi à dicare. Quis Nicænus Canon vetat appellanti nobis litterarum, cum pro confuetudine hominis niEpifcopo fuperordinari alium? Omninò nullus. bil, quod proferret, jam fide dignissimum videreManifeftè autem id vetat ex vetufta Ecclefiæ con- tur. Sed fileatur omne jam de tali negotio murmur fuetudine quartus Sardicenfis. Hine Antioche-& convicti diaboli ipfi anbelitus comprimantur. Subnos non fequendos, fed damnandos adferit denuò Pontifex, & adjungit: Quemadmodum antea in Sardicenfi Concilio ab Epifcopis, qui nos præcefferunt, factum eft. Quin & ad Damasum Pontificem fcripfit univerfa Conftantinopolita. na Synodus: De adminiftrationibus, quæ cujufque Ecclefice funt proprice, cùm vetus, uti noftis, lex obtinuit, tum fandorum Patrum in Nicæno Concilio Decifio, ut videlicet fingularum Provinciarum Antifites unà cum finitimis, modò ipfis ita vifum fuerit, Epifcopis Miniftros ad Ecclefiarum commodum in futs ipforum Provinciis ordinent. Quis Nicænus Canon fuadet aut permittit, ut ad peragendam Epifcopi confecrationem, dum in propria Provincia defuerint, invitentur Epifcopi finitimæ Provincia? Profectò nullus. Id verò fuadet atque permittit fextus Sardicenfis. Apud quofdam eft quintus. Nec defunt alia teftimonia, quæ altè clamant Sardicenfes Canones non folùm Romanæ & omni Occidentali, fed & toti Orientali Ecclefiæ fuiffe tunc notiffimos, ufitatos, & comprehenfos fub Nicænis. Hinc enim fuam

junximus autem his priores, quas per Epifcopos miferamus, quibus ita plenaria fenfuum noftrorum fententia defignata eft, ut dum relegeritis, nihil requirendum in bac caufa de cætero reperiatis . Et in fuæ Provinciæ Synodo, & in retractatorio appellatæ apud Apoftolicam Sedem caufæ judicio damnati Bubalius ac Taurianus finxerunt, aut per obreptionem obtinuerunt contrarias litteras, quibus Pontifex ipforum caufam adhuc retractandam aut fibi refervabat, aut aliis delegabat. Et ita illi fuam Provinciam acriter vexarunt, & compulerunt ad graves de Pontifice querimonias. Nec enim Theffalonicenfium Metropolita, & Innocentii per Illyricum Vicarius Rufus de admiffa appellatione, fed de fæpiùs retractata caufa, & fæpiùs auditis frivolè appellantium fallaciis fuit queftus. Hinc fe purgans Pontifex nec Nicænos, nec Sardicenfes adduxit Canones, fed folam æquitatem. Quòd nempè iterata retractatio ad gratiam, non ad juftitiam fpectet, ideoque nullo Canone, fed fola nitatur æquitate.

Ep. 89. cap. 2.

326

S. GREGORII SEPTIMI PONTIFICIS

Sextus error eft in his verbis: Relationes tamen interdum fuas mittebant ad Sedem Apoftolicam, quibus continebantur ea, quæ adversus Epifcopum dejectum decreta fuerant. Eft atrox in Occidentales Epifcopos injuria. Præfertim in Gallicanos. Etenim ad Viennenfis Provinciæ Antiftites fcribit Magnus Leo; Nobifcum veftra Fraternitas recognofcat Apoftolicam Sedem pro fui rezerentia à veftræ etiam Provinciæ Sacerdotibus effe innumeris relationibus confultam, & pro diverfa rum, quemadmodum vetus confuetudo pofcebat, appellatione caufarum aut retractata aut confirmata fuiffe judicia. Ampliat hæc, & adversùs Hilarium Arelatenfem Metropolitam adjungit: Hunc tramitem femper inter Majores noftros bene tentum, falubriter conftitutum Hilarius, Ecclefiarum fta

bernatorem Provincia Refcriptum illud non folum ratum effe decernit Decretum in caufa Chelidonii fa dum, fed etiam novum jus introducit adversùs Canones Sardicenfes; Epifcopo enim Romano tribuit poteftatem Epifcopos Romam evocandi. Sed Galli exiftimarunt fic obfequendum effe Pontifici, ut inte rim nibil detrahatur de auctoritate Canonum Sardicenfium.

Rursùm errores varii. Primus eft in his verbis: Intellexit Leo difficilem in Gallia fore execu tionem. Etenim longè aliud in laudata lege fcribit ipfe Imperator: Et erat quidem ipfa fententia per Gallias etiam fine Imperiali fanctione valitura, Quid enim tanti Pontificis auctoritati in Ecclefias non liceat? Quoufque viguit Romanum Impe rium, Gallia fuit Apoftolica Sedi obedientiffi ma: Epifcoporum, qui ejus iftic mandatis recalcitrarunt, Hilarius eft omninò primus. Quòd Romanarum evocationum prima apud Gallos remora provenerit à Romani Imperii laceratoribus Barbaris, difertè teftatur, atque ut miferandam, fervitutem lamentatur Sanctus Avitus Archiepifcopus Viennenfis. Ejufmodi remoras effe non Chrifti legem

tiam Romanas appellationes ac evocationes li

tum & concordiam Sacerdotum turbaturus novis præfumptionibus, exceffit. Magnus hic Pontifex adfirmat ex unica Gallia Provincia innumeras ad Apoftolicam Sedem fuiffe factas relationes & appellationes, iftius Provinciæ de appellatis caufis judicia fuiffe Romæ aliquando reformata, aliquando confirmata, hanc effe veterem con: fed Barbarorum confuetudines fuetudinem, & falubriter conftitutum Majorum tramitem, Chelidonii Vefontionenfis & Proje- rectè adfeveravit, & fuo gloriofo fanguine figilti in nefcio qua civitate Epifcopi appellatio- lavit etiam Sanctus Thomas Primas Cantuarienfis. Et ex ifta fervitute, uti prima radice, manes fufcepit ex hac regula, Hilarii de utroque navit omnis deformatio, quam à Merovingiis judicium caffavit, & utrumque plenè repara vit. Et ecce D. Parifienfium Archiepifcopus Regibus paffa fuit Gallicana Chriftianitas. Undè & hujus apud nos reparator Sanctus Bonifafcribit Romanas Occidentalium Epifcoporum relationes dumtaxat interdum miffas, & appelcius ante omnia reparavit Romanam obedienlationes ufque ad primum Innocentium non fuiffe permiffas. Imitatur Hilarium: Majorum faluberrimo pede fecit ambulare. Omnis reformabriter conftitutum tramitem, Ecclefiarum ftatum Sacerdotum concordiam, novis præfumptionibus turbat. Ad Sanctum Cæleftinum Pontificem Ep. 261. fcribit etiam Sanctus Auguftinus: Exiftat exem plo, ipfa Sede Apoflolica judicante, vel aliorum judicata firmante, quofdam pro culpis quibufdam nec Epifcopali fpoliatos honore, nec reliclos omni modis impunitos. Que ut à noftris temporibus remotiffima non requiram, recentia memorabo, Adfirmat aç variis exemplis demonftrat Africanos è quavis Provincia Epifcopos femper appellaffe, Romam, & Africana de ipfis judicia fuiffe per Apoftolicam Sedem liberrimè retractata, confir mata, mitigata, exfufflata. Quod ipfum de Hifpanis, Illyricianis, ac aliis Occidentalibus Provinciis poffit demonftrari,

17.

tionis voluit hoc effe fundamentum. Et illæ am bularunt ufque ad verfatile Caroli Calvi Regis & Hincmari Remenfis Metropolita ingenium; De quibus quid fenferint habitantes in Germanią Franci, edicunt ipforum Fuldenfes Annales. Et omnem illam contumaciam Hincmarus tandem ejeravit. Quàm libero pede Romana appellatio ac evocatio ambularint fub tertia Francorum Dynastia, abundè teftantur Sanctus Ivo Carnutenfis Epifcopus, Goffredus Abbas Vindocinenfis, Sancti Dionyfii Abbas Sugerius, ac Sanctus Bernardus. Ita ambularunt ufque ad Bonifacii octavi adversùs Philippum Pulchrum Regem quæ• ftiones: Immò ufque ad Schifma Clementinum Ex iftis fontibus manarunt famofæ, utinam Superis placeant, Gallicanæ Ecclefiæ libertates.

modi fervitutibus.

Hæc Magni Leonis adversùm Hilarii Arela-Divina miferatio, nos Belgas præfervet ab ejuftenfis infolentias & in ipfis contumaciam Acta memorat D. Archiepifcopus etiam in alio loco, & commentatur: Intellexit Leo difficilem in Gallia Lib. 7. C. fore exfecutionem judicii adversùs Hilarium facti, tum ob magnam viri dignationem, ex fanclitatis › ex fanclitatis ejus opinione profectam, tum etiam ob infractos Canones in caufa Chelidonii, quæ Romæ fuerat defini ta. Itaque conftitutionem à Valentiniano Augufto impetravit, quæ præcipit ut judicium illud mandetur executioni. Verùm additio, quæ fequitur, magni momenti eft. Edida enim perpetuo inter alia decernitur, quòd fi aliquis Epifcopus Galliarum, aut alia-juftè voluerit Ecclefiam retentare, rum Provinciarum, Romam citatus, Summi Pontificis judicio fe fiftere recufet, adeffe cogatur per Gu

Secundus error eft in his verbis; Ob infractos Canones in caufa Chelidonii. Et in his: Refcriptum illud introducit jus novum, adversùs Canones Sardicenses. Epifcopo enim Romano tribuit poteftatem Epifcopos Romam evocandi. Refpondeo Refcriptum illud non fancire aliud, quàm quod ad Aquilinum Vicarium refcripferunt Gratianus & Valentinianus fecundus: Volumus ut quicumque judicio Damafi, quod ille cum confilio quinque vel feptem babuerit Epifcoporum, condemnatus fuerit, fi inut qui evocatus ad Sacerdotale judicium per contumaciam non iviffet, aut ab Illuftribus viris Præfedis Prætorio Gallie

atque

fed ftabilierunt. Etenim Valentinianus difertè teftatur fe ftatuere juxtà confuetudinem veterem, & fe velle fervari omnia, quæ Divi Parentes fut Romanæ Ecclefia detulerunt.

:

atque Italiæ, five à Proconfulibus vel Vicariis, auctoritate adhibita, ad Epifcopale judicium remittatur, ut ad urbem Romam fub profecutione perveniat aut fi in longinquioribus partibus alicujus ferocitas talis emerferit, omnis ejus caufæ dictio ad Metropolite in eadem Provincia deducatur examen, vel fi Metropolitanus eft, Romam neceffariò, vel ad eos, quos Romanus Epifcopus Judices dederit, fine dilatione contendat. Sunt Sancti Damafi, & ipfi adfidentis, cui adfuit & Magnus Ambrofius, Romanæ Synodi verba, adversùs rebellem Anti-Papę Urficini factionem postulata confirmari, & per laudatos Imperatores repetita & confirmata. Hifce vocibus, Si in longinquioribus partibus, inclufum temperamentum non ligat manus Pontificis, fed eft indulta per ipfum gratia, ejus fapientiffimo, per Sardicenfes Canones laudato, beneplacito difpenfanda. Abfit, ut tanta Synodus Sardicenfes, quos non minùs quàm Nicænos femper venerati funt Romani Epifcopi, Canones prævaricata fit, & juvenes Principes induxerit ad ipfos prævaricandos. Ipfos adversùm factiofos Urficini congerrones eft exfecuta. Quòd enim quofvis etiam ex extremo Oriente Epifcopos ad Apoftolicum tribunal evocandi poteftatem Apoftolicus Canon impartiat Papæ Romano, ac ipfam omninò fir-religiofi viri urbis Papæ cognitione difcuffis, certa in marit Sardicenfe Concilium, multis exemplis ac teftimoniis eft jam demonftratum.

Et hanc veritatem ipfa etiam, Romanarum appellationum atque evocationum inimiciffi

ma,

Tertius error eft in his verbis: Leo conftitutionem à Valentiniano Augufto impetravit, quæ præ cipit ut judicium illud mandetur executioni . Et in his Refcriptum illud esse ratum decernit Decretum in caufa Chelidonii. Refpondeo ipfum Refcriptum longè aliter loqui: Hilarius Arelatenfis contumaci aufu inlicita quædam præfumenda temptavit & ideò transalpinas Ecclefias abominabilis tumultus invafit, quod recens maximè teftatur exemplum. Hilarius enim, qui Arelatenfis civitatis Epifcopus vocatur, Ecclefiæ Romanæ urbis inconfulto Pontifice indebitas fibi ordinationes Epifcoporum fola temeritate ufurpans invafit. Nam alios Incompetenter removit, indecenter alios invitis & repugnantibus civibus ordinavit. Qui quidem quoniam non facilè ab his, qui non elegerunt, recipiebantur manum fibi contrahebant armatam, clauftra murorum boftilem in morem vel obfidione cingebant, vel adgressione referabant, & ad fedem quietis pacem prædicaturos per bella ducebant. His talibus & contra Imperii Majeftatem & contra reverentiam Sedis Apoftolicæ admiffis, per ordinem

من

eum ex his, quos malè ordinaverat, lata fententia ft. Et erat quidem ipfa fententia per Gallias etiam fine Imperiali fanclione valitura. Quid enim tanti Pontificis audoritati in Ecclefias non liceret? Sed noftra quoque præceptio & ratio probavit, ne ulteriùs vel Hilario , quem adbuc Epifcopum nuncupari fola manfueti Præfulis permittit humanitas, nec cuiquam alteri, Ecclefiafticis rebus arma mifcere, aut Præceptis Romani Pontificis liceat obviare. Aufibus enim talibus fidei & noftri reverentia violatur Imperii. Nec hoc folum, quod eft maximi criminis, fubmovemus; verùm ne levis faltem inter Ecclefias turba nafcatur, vel in aliquo minui religionis difciplina videatur, boc perenni Sanctione decernimus, ne quid tam Epifcopis Gallicanis, quàm aliarum Provinciarum, contra confuetudinem veterem liceat fine viri venerabilis Pape urbis æternæ auctoritate temptare. Sed illis, omnibufque pro lege fit quidquid fanxerit Apoftolic Sedis auctoritas, ita ut quifque Epifcoporum ad judicium Romani Antiftitis evocatus venire neglexerit, per Moderatorem ejufdem Provincie adeffe cogatur, per omnia fervatis, que Divi Parentes

Eufebiana factio eft profeffa. Conftantem Liberii Pontificis animum infregit tandem, & ad damnandum Athanafium circumfcripfit. Adversùs Athanafii à Julio Pontifice & Sardicenfi Synodo factam reparationem appellavit ad lapfum Liberium, & impetravit has, in Sancti Hilarii fragmentis cuftoditas, infelices litteras: Studens paci & concordiæ Ec clefiarum, pofteaquam litteras Charitatis veftre de nomine Athanafii & cæterorum factas ad nomen Julii beate memoriæ Epifcopi accepi, fecutus traditionem Majorum, Presbyteros urbis Roma è latere meo Alexandriam ad Athanafium direxi, ut ad urbem Romam veniret, & in præfenti id, quod Ecclefiæ difciplina exigit, in eum ftatueretur. Litteras etiam ad eundem dedi, quibus contineba tur, quòd fi non veniret, fciret fe alienum effe ab Ecclefiæ Romanæ communione. Hæ litteræ non quempiam Galliæ aut Hifpaniæ Provincialem Epifcopum, fed ipfum totius Ægypti Patriar-noftri Romane Ecclefie detulerunt. Exponit hæc cham evocabant ad Romanum tribunal: Et non ad quempiam Italum aut Occidentalem Antifti tem, fed ad Romanarum appellationum ac evocationum conjuratam hoftem Eufebianam in O. riente factionem conftanter fcribit Liberius hanc effe traditionem Majorum. Nempè lucidiffima erat ifta traditio, non nifi ad excutiendam Athanafii reparationem negata per factionem iftam, ideoque nec lapfus Pontifex duxit tacendam. Et fatio, dummodò damnaretur Athanafius, liben ter admifit. Proinde abfit, ut Leo Pontifex aut tertius Imperator Valentinianus induxerint jus novum. Non infregerunt Sardicenfes Canones,

in laudata ad Viennenfis Provincia Antiftites Epiftola ipfe Magnus Leo: Non nobis ordinatio. nes veftrarum Provinciarum defendimus, quod poterit forfan ad depravandos veftræ Sanctitatis animos Hilarius pro fuo more mentiri, fed vobis per noftram folicitudinem vendicamus, ne quid ulteriùs liceat novitati, nec Præfumptori locus jam ultra pateat privilegia veftra caffandi. Noftræ enim gratulationi boc folum crefcere profitemur, fi Apoftolicæ Sedis diligentia apud vos illibata fervetur, & per Sacerdotalis difcipline cuftodiam bonori veftro perire, quod fuum eft, pro novis ufurpationibus non finamus. Apoftolicis vicibus, quas Patroclo Arela