ac Grandimontenfem, nec non Regulares Ca-Congregationes fibi commissas, five spiritualiter five nonicos Sancti Jvonis. Tuac varii Religioforum temporaliter, ex paterno affectu gubernare, eifque Ordinum habitus primùm apparuerunt in Ec- neceffaria ftipendia fubminiftrare non negligant, ne clefia, atque ita hanc per illos effe factam Re-fortè propter aliquam inopiam & Divina Officia neginam circumamictam pulcherrimis varietatibus, gligantur, & ipfæ Congregationes irreligiofiùs vivefcribunt Robertus Abbas Montenfis, Ottho Fri- re compellantur. Et fecunda Synodus Aquifgra Fol. 158. fingenfis Epifcopus, Magnum Belgii Chroni- nenfis Illud neceffarium vifum eft de Monafteriis L. 1. c. 2. Ep. 97. con, & in litteris ad Eveshamenfem Abbatem puellarum, quæ in quibufdam locis lupanaria poPetrus Blefenfis. Hoc item fæculo vixit impla-tiùs videntur effe quàm Monafteria, propter negli cabilis Latinorum hoftis Theodorus Balfamon, in quadragefimi feptimi Carthaginenfis Canonis. Commentario laudavit Monafticam vitæ communitatem, & adjunxit: Hodie parum quid corum, vel propemodùm nihil fit. Nam neque Monachi fimul habitant, neque Afcetrie. In folis multerum Canobiis fervatur bæc communis fimul viven. di ratio & habitatio. Apud Latinos autem bucufque fervatur ea vite ratio. Omnes enim Monachi fimul comedunt & dormiunt. Confonat antiquus ac eruditus in Conftantinopolitano Patrum Prædicatorum Conventu olim repertus, adversùm Græcos Schifmaticos & variam ipforum prævaricationem Tractatus: Penes Græcorum Monachos non eft unum marsupium, fed obliti dicentem, NISI QUIS RENUNTIAVERIT OMNIBUS QUÆ POSSIDET, &c. Singuli habent fingula. Abfit ut in hunc Scriptorem potueritmaniam, Italiam, ac alias Provincias ifto fæà Græcis regeri: Væ tibi tu, nigræ dicebat cacabus olla.
Ad plenè eradicandam proprietatis lepram Canon rectè addit: Eis vidum & veftitum præbeant. Hoc enim eft primum & palmare Monachalis communitatis fundamentum, de quo in Epiftola ad Euftochium Sanctus Hieronymus : Quta non licet dicere cuiquam, Tunicam & fagum, textaque juncis firata non habeo, Economus ita univerfa moderatur, ut nemo quid poftulet, nemo non babeat. Et de Monaftica Sancti Fulgentii difciplina fcribit in ejus vita Ferrandus Carthaginenfis Diaconus: Diftribuebat planè ipfe cum fumma dif cretione fervis Dei neceffaria vitæ fubfidia, fingulorum vires infirmitatemque confiderans. Verumtamen quibufcumque plus cæteris confulebat, eos bumilitatem cuftodire amplius admonebat, dicens eis: De fubftantia communi quifquis aliquid plus accipit omnium fit debitor, quorum eft illa fubftantia. Porrò debitorem juvat fola bumilitas. Sic efficiebat, ne quis fcandalum pateretur, quando uzi propter infirmitatem plus dare videbatur. Erat quoque ei nimia follicitudo prævenire cunctorum Monachorum petitioante tribuendo quidquid tribuendum cuilibet vel neceffitas vel ratio manifefta monftraret. Si quis autem præfumpfiffet, priufquam acciperet, petere, negabat ei continuò, etiamfi mereretur accipere, dicens Monachos debere iis, quæ acceperint, effe contentos. Cæterum qui fibi plus quam indigeant petunt, defideriis adhuc carnalibus ferviunt,
gentiam ftipendiorum, aut certè infolentiam Præla- tarum. Unde poftulandum eft, ut Religiofi viri ad boc dirigantur, ut talia inquirant, & fecundùm Religionem Deo placabilem emendare ftudeant, ficut &fuperiùs de Clericis decrevimus. Utraque hæc Synodus Regii brachii poftulavit auxilium ad exequenda illa, quæ & prima Aquenfis Syno- dus ftatuerat, dus ftatuerat, nec non & ibidem factus Ab- batum Conventus, cujus hic eft Canon quin- quagefimus tertius: Ut quoties expofcit neceffitas, veftimenta & calceamenta, & omnia necessaria fra- tribus dentur. Eadem Aquenfis Synodus paupe- ribus Monafteriis per Epifcopos ex Ecclefiarum C115. proventibus mandat hæc omnia fuppleri. Repa- ratam tunc difciplinam humana infirmitas ite- rum fœdaverat, ideoque præfens Canon denuò repurgavit. Quod ipfum per Angliam, Ger-
omninò non perfectè de Cœleftibus cogitant quamdiu quod fibi neceffarium fit ipfi fibt, quia negotiando non possunt, petendo faltem providere feftinant. Quæ omnia lucidè defumpfit ex Regula Sancti Auguftini. Et lapfam ex Merovingiorum Regum ignavia difciplinam reftaurans fexta Parifienfis Synodus fupplicavit Imperatori Ludovico Pio, ut Abbates & Abbatisse ut Abbates & Abbatiffa
culo plures Synodi fecerunt.
Verùm pofteà irrepfit alius abufus, in quem ftatuit Oxonienfis Synodus Stephani Cantuarien fis Archiepifcopi: Decernimus, ut tam Monachi, quàm Canonici Regulares, & Moniales, in uno Re- fectorio fimul edant, nec per fe cuilibet, fed commu niter omnibus victualia præparentur. Nec fingulis eorum denarii pro veftibus tribuantur, fed talia per certas perfonas ad hæc deputatas diligenter expedian tur, qui, ut quilibet indiguerit, & facultas domus fuftinuerit, eis indumenta miniftrent. Et cùm eis nova tradita funt, vetera ab eis recipiantur, quæ in ufus pauperum vel alias neceffitates convertantur. Et in Albienfi Synodo Zoenus Epifcopus ac In- nocentii tertii per Galliam Legatus. Nulli regu C. 15. lari pro veftibus, feu pro pitantia, à fuo Majore pecuniæ fumma detur, ad hoc enim datur ei mate- ria proprium retinendi, fed omnes de veftiario in. duantur. Et nova Benedictini Ordinis, quæ pro reformandis Narbonenfis Galliæ Monafteriis con- firmavit Gregorius nonus, Statuta : Statuta: Duximus probibendum, ne Monachis detur pro viclu pecunia vel veftitu, vel occafione hujufmodi affignentur redi- C. 16. tus alicui. Et fi fortè hucufque fuerint affignati, ab eo penitus auferantur. Duo hæc pofteriora Decre- Tom. 2.6. ta exftant apud Lucam Dacherium. Quòd ifta veftiaria pecunia fit fummum proprietatis & varii abufus fomentum, norunt Monafticarum rerum periti.
Addit præfens Canon: Secundùm Regulam San- di Benedici. In interrogatorio Caroli Magni Capitulari exftat hæc quæftio: Utrùm aliqui C. 12. Monachi effe poffint præter eos, qui Regulam Sandi Benedicti obfervant? Inquirendum etiam, fi in Gal- lia Monachi fuiffent, priufquam traditio Regula Sandi Benedicti in bas Parochias perveniffet? Po fterior quæftionis pars eft inutilis ac imperita. Quis enim nefciat Sancti Antonii inftitutum ex
Italia in Gallias deportatum à Sancto Martino, ac ibidem à Sancto Victricio Rothomagenfi E- pifcopo, Joanne Caffiano, Sanctis Cæfario & Aureliano Arelatenfibus Archiepifcopis, Sancto Ferreolo Epifcopo Ucetienfi, & aliis pluribus ante Sanctum Benedictum Patribus fuiffe per omnes Gallias propagatum? Quòd Sanctus Vi- Aricius Barbaram Morinorum terram, hoc eft,rius, atque ità de eorumdem Patriarcha Nierfe hodiernam Flandriam & Artefiam Monafteriis impleverit, teftatur Sanctus Paulinus. A San- to Benedicto Monachos, qui. ejus Regulam docerent, mitti in Galliam primus poftulavit Francorum Rex Theodobertus, ac impetravit Sanctum Maurum, qui in Andegavenfi agro exftruxit Glanofolii Monafterium: Rei feriem latè exponit Monachus Aimoinus. Etiamnum L. 2. c. Gallia habet plura Monafteria Sancto Benedi- to feniora. Et hinc pofteriorem iftam quæftio- nem in fubfequenti Capitulorum Brevi correx it ipfe Carolus per hanc quæftionem: Qua Regula Monacbi vixissent in Gallia, priufquam Regula San- di Benedicti in ea tradita fuiffet cùm legamus Sandum Martinum & Monachum fuiffe, & fub fe Monachos babuiffe, qui multò ante Sanctum Benedi dum fuit? Hanc quæftionem Epifcopis & Ab- batibus Imperator propofuit, & quid refpon- fum fuerit ignoro. Refpondendum verò fuerat Monachos iftos vixiffe juxta aliquam ex Re- gulis jam laudatorum Patrum. Quin tamen Sanctus Maurus Magiftri fui Regulam, Regio favore fretus, propagare ftuduerit non eft du- dubitandum.
&ti Benedicti Regulam, quam Sanctus Apofto- lus Auguftinus Saxonibus dederat, Wilfridus Fol. 266. traduxit ad Scotos. Exftant hæc apud Guiliel- mum Malmesberien fem. Etiam à Jacoba Syro adversùs Chalcedonenfem Synodum, circum fcriptos Armenios ad rectam viam reduxit, & Romanos infuper ritus ipfis perfuafit Grego
Et cœptum ab ipfo opus infigniter adjuvit Sanctus Gregorius Magnus, fcribens in libris Dialogorum: Benedictus Vir Dei inter tot miracula, quibus in mundo claruit, doctrine quoque verbo non mediocriter fulfit. Nam fcripfit Monachorum Regulam, difcretione præcipuam, fermone luculentam. Cujus fi quis fubtiliùs mores vitamque vult cognofcere, poteft in eadem inftitutione Regula omnes Magifterii illius actus invenire: Quia Sandus Vir nullo modo potuit aliter docere quàm vixit. Quòd Sanctus Gregorius San&ti Benedicti Monachus fuerit, & juxta ejus Regulam in fuo L4.80. ad Clivum Scauri Monafterio vixerit, Joannes
habet ipforum Menologion: Nierfes Lampro- nenfis ex Græco vertit in Armenium hiftoriam Sandi Gregorii Papæ Romanorum, & Regulam Benedicti, apud eofdem Romanos obfervatam. Re- Jul. 17. lictis Sancti Bafilii inftitutionibus, Nierfes fuis Monachis impofuit Sancti Benedicti Regulam, imitatus Gregorium, qui ipfam impofuerat Ro- manis. Hinc & hujus hiftoriam, feu Dialo gorum libros tranftulit in Armenium. Quòd nempè ifta Regula cum fuo auctore, & omnis Monaftica vita ab hifce libris infigniter com- mendetur. Et hinc lucet priman horum libro- rum Græcam translationem non effe à Zacharia Pontifice, fed multò priorem. Quod interim laudatam Regulam omnibus Italia Monachis Gregorius impofuerit, non eft ambigendum. Et ità omninò credidit fecunda Synodus Du- ziacenfis: Beati Benedicti Regula Sancto Spíritu promulgata, & laudis auctoritate Beati Papa Gregorii inter Canonicas Scripturas, & Catholico- rum Doctorum fcripta eft teneri decreta.
Ex eodem principio laudata Reguls plurimum profecit etiam per Gallias. Quod pot Sancti Mauri adventum vix ullum fit in Francia fun- datum, nifi fub Sancti Benedicti aut Sancti Columbani Regula Monafterium, poffit facilè & lucidè demonftrari: Et variis exemplis de- monftravit in fuis ad trigefimam fecundam San- &ti Lanfranci Epiftolam notis Lucas Dicherius. Que verò fit Sancti Columbani Regula, edi- cit in fui Befuenfis Coenobii Chronico Joan- nes Monachus: Amalgarius Dux fub manu fili fui Waldaleni > fub Regula Beati Columbani ftuduit Monachos aggregare. Et ab ipfo relatum, quo fundatio ipfa confirmatur, Clotani Regis Præceptum Waldalenus Abbas Monachos fuba Regula Beati Columbani feu Beati Benedict adunavit. Beatus Columbanus fecit quod po- ftea Cluniacenfes, Ciftertienfes, ac Coeleftini funt imitati. Sancti Benedicti Regulæ quædam conftitutionum additamenta fuperpofuit: Et hæc aggregata funt Regula Sancti Columbani, Cluniacenfis, Ciftertienfis, aut Coeleftina. Rem infigniter elucidat in Hiftoria Ecclefiaftica Ode- ricus Vitalis: Columbanus admirande Sanctitatis Lib. 8. Pater inter præcipuos laboravit, fignis & prodi giis gloriosè inter Terrigenas effulfit, & Spiritu
Diaconus affirmat effe luce clarius, & profe- quitur: Gregorius fui Monafterii Monachos, Be- nedici utique Regulis mancipatos, in Saxoniam, id eft Angliam, deftinavit. Et infrà: Quòd monachi, qui à Gregorio in Saxoniam miffi, Sancti Benedicti Regulæ fuerint mancipati, inter alia il- lud etiam oftendit, quod ex ipfius difcipulis vix poteft in illis partibus Monachus aliquis inveniri, à quo non obfervetur tam in propofito, quàm in cul- tu Regula Benedicti. Omnem Anglicanum Cle- rum effe Monafticum, & ipfas etiam Epifcopa-fando edoctus Monachalem Regulam edidit, primus-
les Ecclefias non à Clericis, fed à Cathedralibus, que Gallis tradidit, Florentiffimi de Schola ejus Mo Monachis regi juffit laudatus Gregorius: Juffit nachi prodierunt, & in mundo, velut aftra in fir- effe, uti eft etiamnum hodiè, Benedictinum. mamento virtutibus micuerunt, Euftafius enim Et hinc ad plenam Angliæ Synodum dixit Lexovienfis, Agitus Rebacenfis, Faro Meldenfis, Sanctus Wilfridus Archiepifcopus Eboracenfis, Audomarus Bononienfis, Philipertus Gemmeticen Se primum fuiffe qui verum Pafcha in Northum-fis, aliique plures Epifcopi & Abbates excellentif bria Scotis ejectis docuerit, qui Cantus Ecclefiafttfimæ proceffere Religionis, quorum Sanclitas eviden cos Antiphonatim inftituerit, qui Sandissimi Bene- tibus miraculis cœlitus oftenfa eft, ipforumque fu- didi Regulam à Monachis obfervari jufferit. San- dio in filiis Ecclefia infigniter propagata. Ipfi
nefcio qua Germanica Synodo fub Hilderici re- gno & Carolomanni Principatu edidit hunc pro Cap. 7.
univerfa Francorum Ecclefia Canonem: Decer nimus ut Monachi & Ancillae Dei Monafteriales juxta Regulam Sancti Benedidli Cœnobia vel Xe- nodochia fua ordinare, gubernare, vivere ftudeant & vitam propriam degere fecundùm prædicti Patris ordinationem non negligant. Et in Synodo Le- ptinenfi: Abbates & Monachi receperunt Regulam Sandi Patris Benedicti ad reftaurandam normam Regularis vite. In notis ad trigefimam fecun- dam Sancti Lanfranci Epiftolam eruditus Lucas Dacherius urget verbum, Recipio, folis amiffis rebus convenire, & concludit: Declarat ergo Sy- nodus illa Abbates & Monachos, qui Leptinas convenerant Benedictine Regulæ obfervationes
reor, beatum Maurum ejufque Socios & Difcipulos noverunt, utpotè vicini, & ab ipfis, ficut ab aliis Scripta Doctorum, ædificationis caufa Sancti nor- mam fufcepere Benedici: Ita tamen ut non abbor- rerent fui Statuta Magiftri, almi videlicet Colum bani. Et hæc Regula non folis novis fuit im- pofita Monafteriis, fed infuper in fuis Canoni- bus generatim fanxit Sanctus Leodegarius E- pifcopus Auguftodunenfis: De Abbatibus vel Mo- nachis ita obfervare convenit, ut quidquid Canoni- cus Ordo vel Regula Sandi Benedicli edocet, & im- plere & cuftodire in omnibus debeant. Si enim hæc omnia fuerint legitimè apud Abbates vel Monafleria conservata, & numerus Monachorum, Deo propitio, augebatur, & omnis mundus per eorum orationes affi duas malis carebit contagiis. Per Canonicum Or- dinem intelligit generales Ecclefiæ de Monafti-fufque deque habitas, ejus fanétionibus ultrò fe ca difciplina Canones, his folis dicit fux Dice-fubmittentes fubmittentes, ad priftinum velle rigorem revoca- cefis Monachos fuiffe tunc ufque directos, dein- re. Exiftimat omnes Franciæ Monachos jam ceps autem decernit dirigi etiam per Regulam olim fuiffe ad Sancti Benedicti Regulam com- Sancti Benedicti. Aut fanè nefcio cujus fui An- pulfos, & iftam antiquam conftitutionem hic tecefforis fimile Statutum innovat & confirmat. innovari. Et fuo, quod Corbeienfi Monafterio dedit, pri- vilegio Bertefridus Ambianenfis Epifcopus ad- junxit: Illud addi placuit, ut ipfi Monachi fub Regula Sandi Benedici, vel Sandi Columbani con- verfari vivere debeat. Particula, vel, hic non difiungit, fed explanat, & æquivalet voci bus, 1d eft: Bertefridus vult Corbeienfes, al- terius anteà difciplinæ Monachos, deinceps vi vere fecundùm Sancti Benedicti Regulam, & illi fuperpofitas conftitutiones Sancti Columba- ni. Apoftolica hodie Sedes Ecclefiis ac Mona- fteriis privilegia dat ea lege, ut deinceps admit- tant & obfervent Romanum Miffale ac Brevia- rium Eodem modo Gallicani tunc Epifcopi honorarunt Regulam Sancti Benedictj.
At certum eft falli. Iftam enim conftitutionem nulla commendat antiqua memoria: Nec verofimile eft, quod ad Sancti Mauri ingreffum & prædicationem cuncta Galliæ Monafteria San&torum Martini, Honorati, Cæfarii, Ferreoli, Aureliani, ac aliorum Patrum Regulis valedixerint. Etenim dudum poft Sancti Mauri adventum San&us Donatus Vezontinenfis Epifcopus fuæ Provinciæ Monachis fcripfit fingularem Regulam,· adeoque Sancti Benedicti Regula non poteft tunc omnes Galliæ Monachos obligaffe. Quapropter Leptinenfis Canon refpicit prioremGermanicum. Hunc quidam prioris fuæ Regulæ tenaces Abbates aut admittere detrectaverant, aut admiffum excufferant, redeuntes ad avitam Regulam: Et. hi tandem in Leptinenfi Synodo Sancti Benedicti Regulam receperunt. Addidit proxima fub eodem Hilderico Rege & Majore domus Pip
Merovingiorum interim Regum ignavia, & Caroli Martelli in ipfos ac Ecclefiam violentia. Clericos & Monachos detrufit in extremam paupertatem, paupertas in defperationem, defpera-pino celebrata Synodus Sueffionenfis. Ordo Motio in Apoftafiam & adnexa crimina: Quin imò pleraque Monafteria Dei fervis vacuavit. Ad reparandam difciplinam Gregorius fecundus legavit nobis Sanctum Bonifacium Apoftolum, id eft, ad nullam Sedem, fed ad folas Apoftolicas vices ordinatum Epifcopum, Anglicanum Sancti Benedicti Monachum, feriis mandatis ac folemni ad Sancti Petri corpus profeffione conftrictum plantare Romanam ubique difciplinam, quæ, uti & Anglicana, Monachos jam dudum vivere jufferat fecundùm Regulam Sancti Benedicti. Att. 719. Hinc ille fecit quod fcribit Marianus Scotus: San
dus Bonifacius à Præfule Sedis Apoftolicæ Gregorio Moguntine Civitati Metropoli Germaniæ Archiepifco- pus ordinatur, & Legatus Germanicus Romanæ Ec- lefiæ in Franciam mittitur, qui prædicatione fua multos Thuringorum, Hefforum, & Auftrafiorum ad fidem rectam, à qua deviaverant, convertit. Mo- nafteria fexus utriufque primò inflituit Germaniæ. Remenfium Metropolita Hincmarus afferit ipfum non ad Moguntinam Ecclefiam, fed ad folam Apoftolicam Legationem fuiffe à Gregorio con- fecratum. Et an primus Monafteria Germaniæ inftituerit, videtur vacillare. Quidquid fit, in
nachorum vel Ancillarum Dei fecundùm Regulam fanctam ftabilis permaneat. Sancti Benedicti Regulam per antonomafiam titulat abfolutè Regulam, & quidem Regulam fanétam, & de ipfius apud Leptinas recepta ab omnibus profeffione vult deinceps non cefpitari: Ipfam fancit effe immobilem ac inconcuffam. Quæ omnia à Carolo Magno per magnam omnium Abbatum. Synodum fuiffe innovata & confirmata fecundo noni fæculi Anno, teftatur Chronicon Monafterii Moffiacenfis. Acta latent aut perierunt.
Verum nec hac via Regulam fuiffe immobilem demonftrat fuprà adductum interrogatorium ejufdem Caroli Capitulum. Inter Benedictine ac inter alterius Regulæ profeffores orta eft magna diffenfio: Ifti ante Sancti Benedicti Regulam afferuerunt nullos in Gallia fuiffe Monachos, ideoque folos iftius Profeffores effe genuinos ac legitimos Ecclefiæ Gallicanæ filios. Erat affertio abfurda Ignorans iftud fæculum ita cæcutiebat. Et hinc tandem meliora inftructus Imperator in Refponforio Capitulorum Brevi flagitavit ab iftis affertoribus, an ergo Sanctus Martinus non fuiffet germanus Gallicanæ Ecclefia
||tulante, efficaciter cum Monachis fuis implere fiu- deant. Ut Monachi omnes, qui poffunt, Regulam memoriter difcant. Ut officium juxta quod in Regu- la Sandi Benedicti continetur, celebrent Monacbi. Et Canon fecundæ ibidem Epifcopalis Synodi : Monachi fecundùm traditam à Beato Benedicto Re- gulam unanimiter, quantumcumque poffe eft
Monachus, & qua ille Regula vixiffet? Videtur Benedictine Regulæ refutatoribus faviffe, & ipfos ad illam noluiffe compelli. Per femetipfum interim definire noluit, fed controverfiam propofuit Moguntinæ in Epifcopos, Abbates, ac Proceres diftributa Synodo, cujus Prologus hæc habet: In alia turma confederunt Abbates ac probati Monachi, Regulam Sandi Benedi&i tenen-jufque Religionis Regularem vitam in omnibus feses atque tractantes diligenter, qualiter Monachorum vitam in meliorem ftatum atque augmentum cum Dei gratia perducere potuiffent. Monafticum ftatum Carolus volebat plenè reparatum: Hinc per ipfos Abbates Synodaliter difcuffum voluit, an hunc ad finem expediret Benedictinam omnibus imponere, an fingulis fuam priorem Regulam permittere? Ac tandem Sanctus Benedictus vicit, & prodiit hic Canon: Abbates cenfuimus ita cum Monachis fuis pleniter vivere, ficut ipfi qui in præfenti Synodo aderant, palàm nobis omnibus promiferunt, id eft, fecundùm doctrinam Regule Sancti Benedici, quantùm humana permittit fragilitas. Confirmavit fecunda Remenfis Synodus: Lect a eft Regula Sandi Benedici, ut ad memoriam reduceretur Abbatibus minus fcientibus, fi qui fortè adfuerint, qualiter fe fuos fecundùm eandem Regulam cuftodire valerent atque gubernare. Utraque hæc Synodus celebrata fuit anno tertio decimo noni fæculi: eodem anno ftatuit tertia Turonenfis Monafteria Monachorum, in quibus olim Regula beati Benedici Patris confervabatur, fed nunc fortè qualicumque negligentia fubrepente remif. Cap. 25. fiùs ac diffolutiùs cuftoditur, vel certè penitùs abo
lita negligitur, bonum videtur ut ad priftinum revertantur ftatum, & Abbates eorumdem in eodem babitu & vita, qua ipfa Regula præcipit eos incedere, vivere ftudeant. Quoniam aliqua funt Manafteria in quibus jam pauci funt Monachi, qui prædicti Patris Regulam fuis Abbatibus promissam babeant. Quippe cum ipfi Abbates magis Canonicè, quam Monachicè, inter fuos converfari videntur. Receptam ac profeffam in Leptinenfi, Sueffionenfi, ac præfertim Aquenfi Abbatum Synodo Regulam quidam Turonenfis Regionis Abbates denuò excufferant, ideoque ipfos ad illam laudatus Canon denuò coegit. Eundem fcopum Cpa. 22. habet fecunda Synodus Cabilonenfis: De Abbatibus & Monachis idcircò hic pauca fcribimus, quia penè omnia Monafteria Regularia in his Regionibus conftituta fecundum Regulam Sancti Benedicti se vivere fatentur. Inquiratur ergo diligenter, ubi fecundùm ipfum Ordinem vivitur, & ubi ab ipfo Ordine digreffum eft, ut juxta ejufdem beati viri inAitutionem vivere certent, qui fe ut ita viverent cum atteftatione profeffi funt. Eos qui ufque huc Regulam iftam profeffi non fuerant videtur ad ipfam admittendam non velle compelli.
Quidquid fit, poft tot Synodorum Decreta & Canones Regulam nondum fuiffe in omni Francia firmatam demonftrant fequentes ab Aquenfi, quam ad patris Caroli exemplum convocaverat Ludovicus Pius, Abbatum Conventu editi Canones: Ut Abbates, mox ut ad fua Monafteria C. 1. 2. 3. remeaverint, Regulam per fingula verba difcutien
tes pleniter legant, & intelligentes, Domino opi
dentur. Lucidè mandat quafcumque deferi Re- gulas & acceptari folam Sancti Benedicti. Et hafce Synodos laudat Ludovici Pii Annalista Aftrologus Conventus Aquifgrani poft natalem Domini babitus, in quo multa de Statu Ecclefiarum Monafteriorum tractata atque ordinata funt. Ec adjungit: Conftituit Deo amabilis Ludovicus Impe- rator Benedictum Abbatem, & cum co Monachos frenue vite, qui per omnia Monafteria Monacho- rum euntes, redeuntefque , uniformem traderent cunctis Monafteriis, tam viris quàm Sanctimoniali. bus fœminis, vivendi fecundùm Regulam Sancti Benedicti incommutabilem morem . Notanda eft vox, Incommutabilem: Edicit quod Ludovicus peremptoriè obedire jufferit, & deinceps de hoc articulo non difceptari. Confonat Lam- bertus Schafnaburgenfis: Præceptum eft ut omnes An. 815. Monachi cantarent Ordinem Sandi Benedicti. Lu- dovicus Pius Aquifgrani babuit Synodum, ibique ordinavit vitam Monachorum. Utique juxta Re- gulam laudati Patriarchæ. Alias Synodos de hac re Lambertus non memorat: Quòd hæc fola fuerit irrefragabilis, ac nullum relinquat tergiverfandi locum. Et ità poft tot Synodos, Canones, ac Regia Decreta per omnem Fran- ciam Regula tandem plenè triumphavit. Et ex his lucet ipfam ufque ad Sancti Bonifacii Apo- ftolatum in laudata Monarchia non fuiffe uni- verfalem.
Et ex ifto tempore Gallicana Ecclefia Sancti Benedicti Regulam cœpic abfolutè per Antono- mafiam appellare Regulam, Ordinem, Sanctum Ordinem, aut Regulam Sanctam. Ità fuprà audi- vimus à Synodo Sueffionenfi, & Aquenfi Con- ventu Abbatum. Etiam Vernenfis Synodus fta- tuit: Monafteria tam virorum quàm puellarum fen cundùm ordinem Regulariter vivant. Detrectan- tes Abbates aut Abbatiffas mandat per Epifco- pum, aut etiam per Metropolitam aut Syno- dum compelli, & concludit de contumacibus: Honorem fuum perdant, & tales in eorum loca conftituantur, qui fecundùm Ordinem Sanctum ipfum gregem regant. Ordo Sanctus idem eft quod Re- gula fancta. Et Moguntina fub Carolo Magno Synodus: Decrevimus, ficut Sanda Regula dicit, ut Monafterium, ubi fieri poffit, per Decanos or- dinetur, quia Præpofiti fæpè in elationem inci- dunt. Ubi clarum eft intelligi Regulam San- &ti Benedicti. Eodem modo in litteris ad Goif- fridum Conftantienfem in Normandia Epifco- pum loquitur ex Gallicanæ Ecclefiæ Monacho Cantuarienfium Archiepifcopus Sanctus Lan francus: De fervanda Regula professionem fece cerunt. Ad fervandam Regulam moneantur. Iftis nempè temporibus & Gallicana & Anglicana Ecclefia non admittebat aliam Monachalem Regulam, ideoque ad illam denotandam nulla Speci-
fpecificante voce erat opus. Omittere nolim grande encomium, quod illi dat in fuo adver- fus Dudam lapfam Monialem Decreto fecunda Synodus Duziacenfis: Sanctus Spiritus per Bea- tum Benedictum eodem fpiritu, quo & Sacri Cano- nes conditi funt, Regulam Monachorum edidit. Al- Judit ad phrafim Sancti Leonis, qui generales Ecclefiæ Canones dixit Spiritu Dei conditos, & totius mundi reverentia confecratos. Quod ipfum encomium repetit Synodus Trosleiana. Interim ex laudato Vernenfi Canone iterùm lu- cet, quod ad laudatam Regulam cunctis Fran- ciæ Monachis imponendam & Synodi & Re- ges debuerint quafi fudare fanguinem, & Abbati- bus degradationem comminari.
Quin à S Gregorii temporibus in Sicilia, Cortica, Sardinia, ac aliis Italiam refpicientibus Infulis eadem Regula fuerit univerfalis,non eft du- bitandum. Ifto enim tempore Corfica & Sicilia refpiciebant urbem ac ejus Pontificem uti fuam Metropolim atque Metropolitam, ideoque non minus apud ipfas, quàm in hac laudata Regula habuit plenum vigorem. Et varia S. Benedicti Monafteria Gregorius apud Siculos exftruxit. Sardinia femper habuit fuam Ecclefiafticam Me- tropolim. Verùm quomodo Gregorius dilectam Regulam, quam traduxit in alieni Patriarchatus Armeniam, in fubditam fuæ Dioecefi ac vicinif- fimam Provinciam non traduxiffet? Quòd ipfam in Hifpanias traduxerit, certo teftimonio firma- re non poffum, & non velim divinare. Quid- quid fit, ipfam admifit, & omnibus fuis utriuf que fexus Monafteriis impofuit Hifpanorum fub Sancti Leonis noni Pontificatu celebrata Coya. -cenfis Synodus: Omnes Abbates fe & fratres fuos
ter enim induxit novam Monachifmi fpeciem, fed Sancti, quod unicum tunc in Ecclefia, Antonii Inftitutum novis dumtaxat, & ad fua tempora & loca accommodatis legibus polierunt & propagarunt. Ex Auguftini propagine fuit Sanaus Fulgentius. Hinc omnia, quæ intra Africam, & exul in Sardinia fundavit Monafteria, certum eft fuiffe Auguftiniane Regulæ. Uti Judaica in Apoftolos perfecutio plurimùm Ecclefiæ profuit, & fidem feminavit per omnem mundum, ità & Wandalica perfecutio Religionem ac Regulam Auguftinianam. Etenim de Ruffiniano Byzacii Epifcopo fcribit in Sancti Fulgentii vita Ferrandus Diaconus vel quis alius antiquus Doctor: Epifcopus quidam Ruffinianus nomine, qui perfecutionis violentiam fugiendo declinans ex Byzaceno Concilio navigarat, Provincie Siciliæ vicinus in quadam brevissima commorabatur Infula, vitam Monachi laudabiliter gerens . Utique ædificato iftic Monafterio. Dixi: Vel quis alius. Etenim in operis præfatione Scriptor ille affirmat fe in Sardinia fub exule Fulgentio fuiffe Monachum: Quod Ferrando Carthaginenfi Diacono videtur non quadrare. Et de Santo Gaudiofo Aptungenfi Epifcopo, ac Quodvultdeo Primate Carthaginenfi fcribit ad Nicolaum fecundum Pontificem San&tus Petrus Da- Lib. 1. miani: Beatus Gaudiofus Aptungenfis Ecclefiæ, quæ Ep. 9. Africane Diæcefis eft, Cathedram obtinens, Wandalis Africam devaftantibus, cum Sando Quodvultdeo ac cæteris Præfulibus fugit, & in Parthenope Civitate Monafterium condidit. Loquitur ex Wandalica Victoris Vitenfis Epifcopi hiftoria: Geizericus Rex memorate Urbis Epifcopum, id eft, Carthaginis, Deo & hominibus manifeftum, nomine Quodvultdeus, & maximam turbam Clericorum, navibus fraclis impofitam, nudos atque exfpoliatos expelli præcepit. Quos Dominus miferatione bonitatis fuæ, profpera navigatione Neapolim Campaniæ perducere dignatus eft Civitatem. Et hi iftic Quod Sanctus Auguftinus, ufitato iftius fæcu- Monafterium conftruxerunt. Hic eft ille Quodlimore, Monachatum cum Baptifmo acceperit, vultdeus, ad quem Ecclefiæ Carthaginenfis lucidè in ejus vita affirmat Sanctus Poffidonius. adhuc Diaconum Sanctus Auguftinus fcripfit li Quod & ipfe & omnis Africa vocem, Monaflebrum de Hærefibus. Et de Africano Monacho rium, ufque ad ejus tempora ignorarit, habe Sancto Donato fcribit in virorum Illuftrium mus in octavo Confeffionum libro, ac in no- Catalogo Sanctus Hildefonfus Archiepifcopus nagefimo feptimo tractatu fuper Evangelium San- Toletanus Donatus, & profeffione & opere Moti Joannis. Sancti Antonii Inftitutum ipfe ex nachus, cujufdam Eremite fertur in Africa exftitiffe Italia portavit in Africam, & ab Aurelio Car- Difcipulus. Hic violentias Barbararum Gentium, thaginenfium Primate adjutus quaquaverfum pro- atque ouilis diffipationem gregis Monachorum pagavit. Hinc enim maledicus Conftantinen- pericula pertimefcens, ferè cum feptuaginta Monafium Donatiftarum Epifcopus Petilianus Circum-chis, copiofifque librorum codicibus, navali vehi, celliones improperanti repofuit Monachos, & cum farcafmo eft percunctatus: Quid funt Monachi? Monachorum nomen ubi babetur in Sacris litteris? De advectis in Africam Monachis culpavit Auguftinum, quafi novis monftris illam maculaffet. Et quòd Regulam viris fcripferit, & pofteà Sanctimonialibus ex nata occafione dumtaxat accommodaverit, poffit lucidè de-fenti luce fubfiftens monftrari, Et hinc ad Sancti Dionyfii Abba tem non malè fcripfit Stephanus Tornacenfis Ep. 151, Epifcopus: Beato Benedicto Sacræ Religionis Priwitias fanclus contulit Auguftinus. Hoc eft, proFagandi Monachifmi dedit exemplum. Neu
Monafteria, & Abbatiffe fe & Monailes fuas Monafteria fecundum Beati Benedici regant Sta tuta. E Saracenica fervitute exurgere tunc incipiebat affiicta Hifpania, ideoque & lapfam reparare difciplinam .
culo in Hifpaniam commigravit, qui ab illuftri Religiofaque fœmina Minchea fubfidiis ac rerum opibus miniftratis, Servitanum Monafterium vifus eft conftruxiffe. Ifte priar in Hifpaniam Monaftica: obfervantia ufum & regulam dicitur adduxiffe tam vivens virtutum exemplis nobilis, quàm de- fundus memorie claritate fublimis. Hic & in præ- fenti luce fubfiftens, & in crypta Sepulchri quic- fcens, fignis quibufdam proditur effulgere falutis: Undè monumentum ejus honorabiliter colere perhibentur Incola Regionis. Eundem Donatum laudat in fuo Chronico Joannes Abbas Bicla- renfis Donatus Abbas Monafterii Servitani..
« VorigeDoorgaan » |