Ep. 19. rinæ. Imperii auctoritas tandem devenit ad Ma- | | fius, atque ita etiam Conftantinopolitanam Ec gnum Theodofium, non folius Romanæ fidei, Quartus error eft in his verbis: Que auctori clefiam in fua Ordinatione & adminiftratione pendere à Romana. De eodem Principe, ea demque Synodo fcribit apud Photii Bibliothe Lib. 257. cam vita Sancti Pauli Conftantinopolitani Epifcopi: Hac Synodus fidem in Nicæna publicatam confirmat. Probat omnia Imperator. Et proferri cu rat magna cum reverentia Reliquias Sancti Pauli Confefforis. Et Epifcopi, quotquot aderant, unà cum Nedario longè extra Chalcedonem procedunt obviam, multoque cantu & comitatu fufcipiunt, & corpus per mediam urbem ferentes collocarunt in Eccle fia Sanctæ Irenes, cui Paulus aliquamdiu præfuerat. Sanctus Paulus fuerat Sancti Athanafii in inflicta per Eufebianam factionem damnatione, in Romana appellatione, in accepta per Julium Pontificem ac Sardicenfem Synodum reparatione, ac in repetita per Philippopolitanum Conventicu lum degradatione focius, ac tandem per dictæ factionis Satellites apud Armenia Cucufum ftrangulatus in balneo, & Martyr effectus. Hinc ut Julii Pontificis & Sardicenfis Concilii ratum & firmum, Philippopolitanæ autem factio nis de Paulo judicium demonftraret attentatum, atque ab omni Ecclefia damnatum Theodofius, illius Reliquias à tota Conftantinopolitana Sy nodo voluit adfici tantis honoribus. Ita toti Orienti prædicandum cenfuit, quod de Eccle fiaftica Hierarchia & variis Orientalium Epifco porum Romanis appellationibus Sardicenfis Sy. nodus orthodoxè, Philippopolitanum Conventiculum hæreticè judicaffet. Quapropter abfit, ut fecundus Conftantinopolitana Synodi Canon aliquid fancire tentarit adversùs fupremam or dinationem aut adminiftrationem Romanæ Ec clefiæ. De hac Synodo ad Sanctum Acholium Theffalonicenfem Epifcopum, fuum in Illyrico Vicarium, fcripfit etiam Sanctus Damafus. Maximi Cynici ordinationem damnat & exfufflat, ac profequitur: Commoneo Sanditatem vefram, ut quia cognovi difpofitum esse Conftantinopoli Concilium fieri debere, Sinceritas veftra det operam, quemadmodum prædicæ civitati Epifcopus eligatur, qui nullam habeat reprehenfionem, ut Deo propitia cum integra pax Catholicorum Sacerdotum fuerit confirmata, nullæ deinceps diffenfiones in Ecclefia oriantur; ut præftante Domino, cum Catholicis Sacerdotibus poffit pax perpetua perdurare. Duplex fuit hæc Conftantinopolitana Synodus. Prima damnavit Maximum Cynicum, Gregorium Nazianzenum neglexit, & promovit Nectarium. Maximus appellavit Romam, fuitque auditus. Auditum damnavit Sanctus Damafus, itemque & Gregorium & Nectarium judicavit malè promotos, juffit eligi alium, iftamque electionem voluit dirigi per Acholium. Proindè iftius Ecclefiæ ordinationi atque adminiftrationi potenter fe mifcuit. Nec fuit repulfus. Etenim tunc & Aulicos & Epifcopos ad Damafum legavit Theodofius, & nutantem Nectarii promotionem fupplicavit atque impetravit purgaritab Apoftolica Sede, & confirmari. Adeò Conftantinopolitana Synodus agnovit administrationem & gubernationem Romanæ Ecclefiæ Iftas Damas atque Innocentii litteras cum Romana Boni> facii facii fecundi Synodo nuper vulgavit D. Lucas Holftenius. Quintus error eft in his verbis: Orientales Romam accedere noluerunt, tametfi per Imperatoris Theodofii litteras accerfiti effent, poftquam Conftantinopoli in unum effet conventum. Cur autem ita ipfis placitum fucrit, nulla alia probabilis ratio occurrit quàm quòd fupremam effe contenderent Conciliorum Orientalium auctoritatem. Refpondeo & occurrere & effe rationes longè alias. Eas habes in Synodali ad Sanctum Damasum relatione. Prima eft diuturnus Arianorum per omnem Orientem dominatus, multaque ex ipfo calamitas; Heri propè dixerim, aut nudiustertiùs, nonnulli Epifcopi exilii vinculis liberati, & infinita ferè adflictionum genera perpessi, ad Ecclefias fuas redierunt; aliorum autem exilii cruciatibus exftinctorum Reliquiæ dumtaxat in patriam funt reportate. Quidam poft reditum ab exilio in furorem hæreticorum adbuc fervientem incidentes, graviora tormenta in fua ipforum, quàm in aliena regione tolerarunt, &ficut Beatus Stephanus, lapidibus obruti occubuerunt. Adflictas & deformatas ex iftis caufis Ecclefias adfirmarunt à fe non poffe deferi, ideoque nec in Occidentem navigari. Altera ratio fuit nimia ex iftis adflictionibus paupertas: Pecunia jacturam, muldas civitatum, profcriptiones fingulorum, infidias, contumelias, carceres quis poterit enumerare? Tertia ratio fuit imminens adhuc ab expulfis hæreticis Epifcopis periculum: Etfi videamur perfecutionis afperitate liberati, & Ecclefias diu ab hæreticis occupatas modò recuperare, tamen lupi nobis permultum faceffunt moleftie. Ac licèt ab ovibus abacli fint, in fylvis tamen greges diripere, conventus contrarios nobis audacter oppo nere populorum feditiones concitare non ceffant. Propter hæc pericula adfirmarunt fe à fuis Ecclefiis non poffe abire. Hæc eft quarta ratio: Conftantinopolim convenimus, proptereà quòd mandato litterarum fuperiori anno à veftra Reverentia poft Concilium Aquilejenfe ad fanctiffimum Imperatorem Theodofium miffarum, ad iter dumtaxat Conftantinopolim ufque faciendum nos præparavimus, atque de boc uno Concilio celebrando confenfum Epifcoporum, qui in Provinciis manferant, unà nobifcum attulimus. Idcircò neque longiori itinere opus esse exSpeclabamus, neque de ullo alio omninò ante acceperamus, quàm Conftantinopoli in unum effet conventum. Huc accedit, quòd præftituti temporis anguftia neque ad longius iter parandum, neque ad Epifcopos in fingulis Provinciis, qui funt ejusdem nobifcum communionis, de hac re commonefaciendos, neque ad corum confenfus obtinendos fatis fpatii dedit. Orientales Epifcopos Damafus bis vocavit ad Synodum: Primò ad Conftantinopolitanam, deinde ad Romanam. Conftantinopolitana damnavit Maximum Cynicum, Romam hic ab illa provocavit, & accufavit ipfam de multis. Et hæc omnia retractanda judicans Pontifex omnem Synodum evocavit Romam, volens illic pleniffimum ex Occidente & Oriente agitare conventum, & omnem Chriftianitatem pacificare. Hinc de non factis ad tantum iter & tantam Sy- || nodum præparamentis, de non petito ac obtento abfentium Collegarum adfenfu, & de nimis 309 angufto ad ifta nunc fupplenda tempore Epifcopi illi fe excufarunt. Aliam rationem adducit in fuprà laudatis ad Imperatorem Theodofium litteris Sanctus Ambrofius: Sanè allegata texuimus, non definiendi, fed inftruendi gratia. Et qui judicium petivimus, non deferimus præjudicium. Neque ullum corum æftimandum convitium fuit, quando in commune confuluit. Orientales Epifcopi videntur Damafi Synodum accufaffe de duobus. Primò, quòd Maximi Cynici caufam jam judicaffet in fua mente, ideoque fe Romam vocari, non ad Synodaliter judicandum, fed dumtaxat ad præjudicata audienda. Secundò, quòd iftius Maximi, hominis neophyti, & de hæretico errore notati, ex vario capite irregula rem promotionem probaffet cum fua ignominia atque convitio. Nempè iftorum Epifcoporum quidam adhuc retinebant aliquid Eufebiani fœtoris, qui fcripferat de Athanafii caufa ad Julium Papam Contumeliosè agitur cum judice, cujus judicium ab aliis examinatur. Hæc purgat Ambrofius, monftratque vacua fundamenti. Et Orientales ifta non apud Damafum, fed dumtaxat apud Theodofium allegarunt. Omnis reverentiæ pleniffima eft Synodalis ad Damafum relatio, ideoque ipfe ad illam refcripfit: Quòd debitam Sedi Apoftolicæ reverentiam exhibet Charitas veftra. vobis ipfis plurimum præftatis, filii honoratissimi, Adunatos Synodaliter ex omni Oriente Epifcopos, non fratres, fed filios vocat, quòd nempè & illi ipfum titulaffent Patrem. Adeò vetufta eft hæc Epifcoporum in Romæ veteris Antifitem reverentia. Et pergit ille: Timothei abdicationem quid à me denuò requiritis, qui & hìc judicio fedis Apoftolicæ, præfente Petro Sedis Alexandrinæ Epifcopo, abdicatus eft unà cum Magiftro fuo Apollinari? Ifta Synodus fuit adeò reverita Apoftolicam Sedem, ut etiam jam per ipfam damnati Timothei damnationem retulerit, & fuppli carit confirmari. Quòd nempè fciret fine Apoftolica Sede non poffe de fide judicari. Exftat Epiftola apud Theodoretum. Et ex his vides rationem, ex qua Romam accedere detrectavit Conftantinopolitana Synodus, non fuiffe erro rem de fuprema atque inappellabili fuorum judiciorum auctoritate. Sextus error eft in his verbis: In Epifiola Synodica ad Damafum & ad Synodum Occidentalem non dubitant fcribere, fe anno fuperiori Concilium generale celebravisse, tametfi illud conftaret ex folis Epifcopis Orientalibus. Quapropter in Concilio Aquilejenfi rectè dicebat Ambrofius effe confuetudinem bujufmodi, ut in Oriente Orientalium effet Con cilium, intra Occidentem Occidentalium. Refpondeo fine Romano Epifcopo non poffe effe generalem Synodum. Et hunc effe perpetuum atque unanimem Orientalis Ecclefiæ fenfum, eft fuprà demonftratum. Et hinc de hac Conftantinopolitana Synodo fcribit Nilus Doxopatrius: Cùm quinque effe Patriarchatus effet necessarium, proptereà Spiritus Sanctus movit fanctam & ecumenicam fecundam Synodum, quæ contra Macedonium Conftantinopoli eft coaca, præfentibus omnibus Præfulibus & maximis fedibus præfidentibus, Damafo fcilicet RoAlexandrino, Hierofolymitano & Antiocheno. mano, Lib. 5. cap. 10. L. 2. C 293. L. I. C. 13. 310 Et in jure Græco - Romano nefcio cujus Con-Conftantius ab Occidentalibus Ariminenfe, ab Orientalibus Epifcopis jufferunt fieri Seleucienfe Eadem de Synodo fcribit in profphonetico ad cium tranfmittere ad Chalcedonenfem Synodum optavit Leo Magnus. Uterque ifte Occidentis & Orientis conventus erat unicum Concilium: Alteri enim propria Pontificis perfona,alteri præfidebat ipfius Legatio. Et omnia fua Acta debebat hic referre Pontifici, & fufpendere ad ejus arbitrium; Pontifex autem illa revidere, retractare,confirmare. Et hinc de Conftantinopolitana Synodo dixit in profphonetico ad Imperatorem Martianum fermone Chalcedonenfe Concilium: Qui in bac Urbe Apollinaris detexerunt peftilentiam, Occidentalibus proprium innotuere Decretum. Omnino loquitur de primo conventu. Lucet ex verbis fequentibus: Horum Nedarius cum Gregorio tenuit Principatum. Etenim certum eft Nazianzenum Gregorium fecundo conventui non adfuiffe. Periit aut latet ifta relatio. Reperta poterat nos plura docere. Et hæc eft fecunda ratio, cur fecundi conventus relatio dicat primum conventum fuiffe generalem Synodum. Et ifta ejufdem Synodi in diftantiffima loca diftributio non caruit rationibus. Palmaris ratio fuit evitatio moleftiarum, quibus plenus & Orientis & Occidentis conventus non potuit non effe obnoxius. Attamen ifta divifio non fuit univerfalis. Etenim Imperatores Conftantius & Conftans, ac etiam Julius Pontifex Sardicense Concilium voluerunt ex utriufque Imperii Epifcopis adunari in eundem locum. Et adversùs Ariminenfis ac in Seleucienfis Synodi divifionem fcripfit in fingulari de ipfis libro Mag gulari de ipfis libro Magnus Athanafius: Primùm quidem ego admiror idemque arbitror quemliber prudentem facere, quod cum univerfale Concilium effet indiclum, idq; omnes expectarent, de repentè divifio facta fit, adeò ut illi illuc, ifti iftuc convenirent. Apertè improbat divifionem, videturque neutram Synodum pro Ecumenica agnofcere. Nempè Eufebiana factio ab adunata Synodo metuebat fibi fucceffum Sardicenfis Synodi, ideoque fibi obnoxium, & folum jam totius mundi Principem Conftantium induxerat ad jubendam divifionem. Cum Athanafio fenfit in quin Et quòd Occidentales in Occidente, Orientales in Oriente quandoque celebrarint generale Concilium, rectè dixit in Aquilejenfi Synodo Sanctus Ambrofius. Etenim adversùs Arium Latini cum Sancto Sylveftro Epifcopi Romanum, Græci cum ejufdem Pontificis Legatione Antiftites egerunt Concilium Nicænum. Adversùs eumdem Arium Papa Liberius ac Imperator to Concilio Vigilius Pontifex: Et Occidentales & tur duriùs adversùm Latinos Epifcopos: Profi- ? Fateor tamen iftos Epifcopos proclamaffe ad veteris fanctitatis Patrum noftrorum in Conciliis & Orientales Epifcopos voluit adeffe in pari numero. Quod ipfum propter appellatam Maximi Cynici caufam Damafus faciendum cenfuit in fua Romana Synodo. Summi ponderis erat ifta appellatio. De ipfa quippè Timotheus Alexandriæ Patriarcha & cuncta ipfius Diœcefis adversùm alios Orientales digladiabantur. Prætereà Nectarius ex neophyto erat contra Canones eveaus in Regiæ civitatis Epifcopum, fcribitque de ipfa ad Imperatorem Theodofium laudata Damafi Synodus: Nedarium cum nuper noftra Me diocritas Conftantinopoli cognoverit ordinatum, co. bærere communionem noftram cum Orientalibus par· tibus non videmus. Præfertim cum ab eifdem NeHarius dicitur illicò fine communionis confortio defticutus, à quibus fuerat ordinatus. Non mediocris igitur bic fcrupulus. Et adjungit: Quanta nuper confufio facta fit, explicari non poteft. Scripferamus dudum, ut quoniam Antiochena civitas duos haberet Epifcopos, Meletium atque Paulinum, quos fide convenire putabamus, aut inter ipfos pax & concordia falvo ordine Ecclefiaftico conveniret, aut certè fi quis eorum altero fuperftite deceffiffet, nulla fubrogatio in defundi locum fuperftite altero gi gneretur. At nunc Meletio defundo, Paulino fuperftite, quem in communione noftra manfiffe confortia, que à Majoribus inoffensè duda, teftantur, contra fas atque Ecclefiafticum ordinem, in locum Meletil non tam fubrogatus, quàm fuperpofitus ad feritur. Atque hoc factum allegatur confenfione & confilio Nectarit, cujus ordinatio quem ordinem babuerit, non videmus. In primo Conftantinopolitana Synodi conventu eft promotus Nectarius, Meletius fuit vita defunctus. Et tertii Canonis vigore ftatim Patriarcham ille cœpit agere, licèt malè promotus. Hinc adversùs Pau linum persuasit in Meletii locum ordinari Fla-pis. Addiderunt totam Orientalem Synodum vianum, atque ita irregulari fuæ promotioni addidit infigne crimen, quo turbavit omnem Antiochenum Patriarchatum. Hæc fumma fummarum rerum momenta definiri fine Orientalium pariter atque Occidentalium Epifcoporum præfentia non poffe judicavit Damafus, ideoque omnes fimul juffit Romam advenire. Verùm Orientales, quòd fe exceffiffe noffent, timuerunt Damafi præfentiam: Sufpicati funt jam præjudicatum de fuis exceffibus, ideoque detrectarunt accedere, & variis rationibus ftuduerunt Pontificem placare. Abfit ut fua judicia voluerint effe fuprema, inconcuffa, atque inappella-ad cujus retractandam caufam indicta fuerat plebilia. Etenim ab ipfis non tantùm Maximus Cynicus, cui favebat cum omni fua Dioecefi Timotheus Alexandrinus, Romam appellavit, fed & omnis ifta Synodus fua circa Nectarium & Flavianum Acta fubmifit judicio Damafi, purgari fupplicans atque firmari. De rationibus, per quas illa fe à Romano acceffu excufavit, fcribit in Ecclefiaftica Hiftoria Theodoretus: Verùm bi, Lis. c. 8. Orientales in ifta Synodo Epifcopi, longinquam profectionem, velut inutilem futuram, deprecati funt. Epiftolam autem miferunt, in qua procellam contra Ecclefias excitatam fignificantes, illorum, utique Occidentalium, negligentiam denotabant . Pertinaciffimus Flaviani defenfor fuit femper Theodoretus, ideoque pro ifta Synodo loqui evocari non poffe fine convitio atque ignominia. Porrò apud Principem potens fermone & opere erat Ambrofius, ideoque refpondendi Provincia fuit ipfi impofita. Et refpondit ad fingu la. Primò adfirmat iftiufmodi Synodalem adunationem adeò non effe infuetam, ut nuper petita atque impetrata fuerit ab appellatione unius Pauli Presbyteri Conftantinopolitani. Hujus perfonam & caufam ignoro. Secundò adducit longè potentius exemplum atque auctoritatem magni Athanafii, qui iftam divifionem improbarat in Ariminenfi ac Seleucienfi Synodo, & na utriufque Ecclefiæ Synodus apud Sardicam. Tertiò adferit hujus Sardicenfis Synodi Canones à Damafo fervari. Hi quippè appellatas caufas retractandi modum plenè permittunt arbitrio Romani Epifcopi, titulantes illud fapientiffimum. Quartò ait divifas Occidentalium & Orientalium Synodos effe utiles, quando utrique in commune confulunt: Profitetur Epifcoporum abfentiam tunc præfentiorem effe, five utiliorem. Verùm adjungit hanc præfentiam non fuisse in Conftantinopolitana Synodo, ideoque neceffum effe, ut naviget Romam. Et hoc à Damafo exquiri, non convitiandi aut confundendi libidine, fed amore pacificandæ & quietandæ totius Chriftianitatis . Chriftianitatis. Et propter jura bæreditariæ com commnionis. Hoc eft, propter Antiochenum Patriarcham, cujus communionem femper foverat Occidentalis Ecclefia, Paulinum: Nam & hic adversùs Flaviani fuperordinationem appellaverat Romam. Hafce graviffimas caufas adfe veravit Ambrofius fine totius Chriftianitatis intra eandem civitatem Synodo non poffe definiri. Et hinc liquet Joannem Launojum, qui ex laudatis Damafi & Ambrofii litteris tradit Orientales Epifcopos non ad folum Romanum Pontificem, fed femper appellaffe ad generale Concilium, infigniter hallucinari. Ex eifdem litteris videtur D. Petrus de Marca fcripfiffe: In ea femper fententia fuerunt Occidentales Epifcopi, ut exiftimarent communibus Orientis Occidentis fuffragiis definiendas effe querelas illuftriffimarum Orientis Ecclefiarum, delatas in Occidentem. Ve: rùra uti una hirundo ver non facit, ita unicus aftus non fancit regulam. tius Ægypti, Firmilianus Cæfareæ in Cappadocia Antiftes totius Ponticæ Diœcefios egit Synodum. Etiam Antiochena, quæ proprium Patriarcham Paulum Samofatenfem dejecit, Synodus erat Dioecefana. Et plura funt fimilium Synodorum antiquiffima exempla. An Diœcefios vocabulum fit adeò antiquum in Romana Republica, eft alia quæftio: Certum eft rem effe antiquiffimam. Etiam Ægyptiorum, Orienta lium, Afiaticorum, Ponticorum, Italorum, Gallorum, Hifpanorum, atque Afrorum Epi fcoporum mentio eft omninò antiquiffima. Ducit originem ab Apoftolis. Et quomodo D. Archiepifcopus, qui Provincialium Synodorum judicia fcripfit per Nicænos atque Apoftolicos Ca nones effe fuprema atque inappellabilia, jam fupponit eadem appellationibus ad totius Dicecefeos Synodum? Certè adfirmat & Gratianum Imperatorem, & Conftantinopolitanam Synodum fanxiffe atque edixiffe adversùm Apoftolicos atque Nicænos Canones, quos hæc proteftatur à fe innovari atque confirmari. Septimus error eft in his verbis: Diœcefes Ecclafiafticæ ordinate funt ad exemplum civilis difpofi ionis Diaecefeon, ita ut prima criminum Epifcoporum cognitio pertineret ad Synodum Provinciæ, fi verò de injufto judicio querela moveretur, deferri Alla debebat ad Synodum Diœcefanam, quam Exarthus convocabat abfque fpeciali permiffa Imperatoris. Exponit fe in tertio ejufdem operis libro. Laudat Valentis, Gratiani, ac Valentiniani in fexto decimo Theodofiani codicis libro exftanvidem tem legem: Qui mos eft caufarum civilium, in negotiis Ecclefiafticis obtinendi funt, ut fi que funt ex quibufdam diffenfionibus levibufque delictis ad religionis obfervantiam pertinentia, locis fuis, &à fuæ Dix cefeos Synodis audiantur. Et com. mentatur: Primi omnium Valens, Gratianus, & Valentinianus Imperatores Epifcopis unius Diœcefeos, ad exemplum Judicum & Honoratorum, concefferunt ut non folùm in fingularum Provinciarum Synodis, fed etiam in generali totius Dioecefeos Sy modo in unum corpus, jure ordinario, fine manda30 Speciali, coire poffent. Et ftatim infià: Has Dioecefcon Regionum ynodos Concilium Conra vinculo fuiffet innodatus, nifi ab illo ipfo, qui fantinopolitanum aliquot annis pofteà fuo Canone confirmavit. Ex ea Diœcefeon divifione manavit mos ille, ut Epifcopi non ampliùs Provinciis tantùm diftinguerentur, fed Dioecefibus & Conciliis Dioece feon. Inde frequens mentio Epifcoporum Illyrici, Italie, Hifpaniæ, & Africæ. Octavus error eft in his verbis: Ex Diœcefeon divifione manavit mos ille, ut Episcopi non ampliùs. Provinciis tantùm diftinguerentur, fed Dioecefibus Conciliis Diœcefeon. Refpondeo effe errorem iftius nebulonis, qui dum Paulus quintus Pontifex difceptaret adversùs fereniffimam Venetorum Rempublicam, edidit nequiffimum Tractatum de libertate Ecclefiaftica. Ipfum vulgavit Melchior Goldaftus, & ad finem pofita eft hæc fubnotatio: Cætera defiderantur, per Papam Paulum quintum effecta, ut prohiberentur. Nempè in Gallia cufum fuit infame & incompletum opus. Cap. Et habet inter cætera: Ante Concilium Sardicenfe nihil quidquam penitùs de bac re, utique de Ro manis appellationibus cautum nominatim legi tur, fed eo jure ufam effe Ecclefiam Catholicam patet, us appellationum extra Provinciam ufus omninò ignoraretur. Hanc vim habebat obfervatio Formatarum. Non enim folvi poterat, qui cenfu, Refpondeo ad iftam legem longè aliter fcribi nodum adftrinxerat. Cui bono igitur appellare? Nifi fortaffe à Presbytero unius Ecclefiæ ad plurium Epifcoporum confeffum provocaretur: Inde ad Comprovincialium Synodum, cui etiam ille intererat, à quo appellabatur Patriarchalium fedium jura primis feculis funt ignorata. Romanæ quoque Ecclefiæ nullum hac in parte jus eximium' fuiffe, Marcionis exemplum lucidè demonftrat. Non tamen negamus jam illis temporibus exftitiffe, qui in Provinciis fuis fententiam passi vicinas Provincias penetrarent, Romam etiam interdum venirent, quò pacem impetrarent. Nam ita facitatum aliquando, vel illud arguit, quòd in Canone trigefimo tertio Apoftolico, ut vocant, certè antiquiffimo, caufa cur tam exprefsè caveatur, ne fine commendatitiis fui Præfu lis quifquam peregrinus fufcipiatur, adfertur hæc : Π So nata u Pryor vise. Quorum verborum fenfus eft: Eos Epifcopos, qui fine Formatis Errones iftos admittunt, & de ipforum caufis co gnitionem fibi vindicant, furtiva obreptione fæpè decipi. Quare etiam Cyprianus nobiliffima illa ad Cornelium Papam Epiftola adversùm iftos circumcurfatores defperatos & perditos bomines, ut ipfe lo |