gem retulit: Nobis quid poffimus facere, non ré-
manfit. Nec invitum ad difceptationem noftram ad-
ducere poffumus. Ipfi per Canones appellationes om-
nium Epifcoporum commiffæ funt: Et cùm ipfe ap-
pellat, eoquid faciendum? Nec in abfentem vale-
mus ferre fententiam, nec in contumacis locum depu-
tare, qui fe Judicibus occurriffe proclamat. Maxi-
mè quia nova res Pontificem Sedis iftius apud nos au-
diri. Nullum conftat exemplum. Quòd judicium,
licet fpontè à Pontifice delatum, excutere fit om-
nibus modis conata Synodus, demonftrant hæc
fæpius iterata Regalium ad ipfam Refcriptorum
verba: Si vobis vifum fuerit fine difcuffione caufam
finire,
aut difcuffam aut indifcuffam, quemad-
modum vifum fuerit, judicate. Meam perfonam
nolite metuere: Reddite rationem ante confpectum
Dei. Tantùm eft ut Senatum, Clerum, & populum
pacificum dimittatis, & quod judicaveritis, fcri-
batis. Nos autem hoc probabimus vos bene ordinare,
fi populo, Senatui, Clero pacem integram reddatis ·
Ficta in Symmachum criminatio Romanam ur-
bem turbis compleverat, his componendis Rex
coegerat Synodum, exemptum perfonæ fuæ cul-
men Pontifex ei fubmiferat, & ipfa refarciendæ
pacis médiationem affumere erat parata, verùm
de Apoftolico capite fententiam dicere penitus
detrectabat, clamans nullum conftare exemplum.
Et quidem Rex ex caufis malebat fententiam,
fe tamen timeri aut fibi deferri noluit, paratus
ad omne Synodi placitum, dummodo alma ci-
vitas pacificaretur. Et hinc Pontificis innocen
tiam fummariè audivit Synodus, & ejus defini-
tionem Laurentius Mediolanenfis & omnes cum
illo Epifcopi exprefferunt hocce fuffragio: Huic
Statuto noftro, in quo totam caufam Dei judicio com-
mifimus, fubfcripfi. Quòd nempè Romanus Epi-
fcopus à folo Deo fit judicandus. Omnia enim
huc fpectantia non in Romanum Clerum aut po-
pulum, fed manifeftè in femetipfam jam fuprà
dixit Synodus: Item & Sanctus Avitus. Verbo-
rum fulgor excedit lucem meridianam. Et cu-
jufcumque ætatis] tunc fuerit Ennodius, ejus li-

fubmififfet propriæ Synodo. Quam Regulam
placuiffe etiam Regi Theodorico, lucet ex hoc
ejus Refcripto: Si mihi vifum fuiffet, aut juftitia
babuiffet, ut ego debuiffem audire cum Proceribus
Palatii mei potueram tradare quomodo & Deo
placuiffet, & pofteritati ingratum non fuisset. Sed
quia caufa eft Dei &Clericorum, ideò modò ad pe-
titionem Senatus vel Cleri ex diverfis civitatibus
juffi convenire Antiftites. Nempè Hæretico Regi
credere fe noluit Pontifex, Innocentiæ fuæ Ju-
dicem poftulavit Synodum, & Rex indixit.
Verùm adversùs hæc fua exordia interceffit ipfa
Synodus, proteftata fe non à Rege, fed à Pon-
tifice fuiffe indicendam, & ipfum minorum ju-
dicio numquam fubjacuiffe. Lucidè excipit ad-
versùs femetipfam: Proteftatur fe minorem,
adeoque fibi non effe perfonam Pontificis judi-
candi. Etenim non œcumenica, immò nec ple-
na Patriarchalis, fed folius Italiæ erat hæc Sy-
nodus, de qua ad fecundam fuam Romanam Sy-
nodum dixit Fœlix tertius: Quoties intra Italiam
propter Ecclefiafticas caufas, præcipuè fidel, col-
liguntur Domini Sacerdotes, confuetudo retinetur,
ut fucceffor Præfulum Sedis Apoftolicæ ex perfona
cunctorum totius Italie Sacerdotum, juxta folli
citudinem fibi Ecclefiarum omnium competentem,
cuncta conftituat, qui eft caput omnium. Domino
ad Beatum Petrum Apoftolum dicente, Tu es Pe-
trus & fuper banc Petram ædificabo Ecclefiam
meam. Quam vocem fequentes trecenti decem &
veto fancti Patres apud Niceam congregati, confir
mationem rerum atque au&oritatem fanctæ Romanæ
Ecclefiæ detulerunt. Utique confirmationem at-
que auctoritatem omnium agendorum in Pa-
triarchali Synodo. Etenim in hac Romanus
eam ipfam habuit poteftatem, quam in fua Ale-
xandrinus Epifcopus, fine cujus affenfu nec di-
vifim nec collectim fumpti Epifcopi adeò nihil
potuerunt definire, ut nec Chalcedonenfi Syno-
do potuerint fubfcribere. Et hanc à Meletio læ
fam dignitatem reparans Nicæna Synodus, in
exemplar dedit Romanum Patriarcham: Quia
urbis Romæ parilis mos eft. Et hinc ad Euty-bellum Synodus lucidè recepit in Canonem. Ve-
chetem Hærefiarcham, de Sancti Flaviani Con-
ftantinopolitani Epifcopi dato in fe Synodali
damnationis judicio queritantem, & auxilia fup-
plicantem, refcripfit Sanctus Petrus Chryfologus
Ravennæ Archiepifcopus: Nos pro fludio pacis
fidei, extra confenfum Romanæ civitatis Epifco-
pi, fidei caufas audire non poffumus. Quòd nem-
pè in ejus Synodo confilium dumtaxat haberent
Epifcopi, non decifivum fuffragium. Quin hæc
Synodus pleno jure fubfit Pontifici, nullus um-
quam dubitavit: Ità fuprà audivimus à Nicolao
Cardinali Cafano. Hinc ergò in Symmachi
Pontificis caufa meritò excepit adversùs femeti-
pfam Romana, non totius Diœcefeos, fed folius
Italiæ Synodus: Hinc illi Pontifex dedit corrigen-
di ordinis auctoritatem, ceffit Canonibus, purgatio-
nis affectu bumiliavit fuum culmen, privilegia fua
voluntati Regiæ fubmifit, & dedit auctoritati Synodi.
Per hanc ceffionem Acta fua etiam Rex excufavit,
& de Pontifice, dum ante judicii ingreffum re-
veftiri fpoliatus, & intrufum Romanæ Ecclefiæ
Vifitatorem auferri poftulavit, Synodus ad Re-

rùm hæc omnia non faciunt ad præfentem quæ-
ftionem. Nec enim totius Ecclefiæ, fed folius
Italiæ fuit hæc Synodus, qua certum eft Pontifi-
cem effe fuperiorem, ideoque ab ipfa non poffe
judicari. Hac unica exceptione Joannes Launo-
jus potuerat tot frivola evadere fomnia.

Eadem eft ratio illius Romanæ Synodi, quæ
per Othonem primum Imperatorem extrulit
Joannem duodecimum. Eam in litteris ad Lu-
dovicum Marefium eruditè difcutit Joannes Lau-
nojus, oftendit extrufionem placuiffe Ecclefiæ,
& Joannem numquam Papatui fuiffe reftitutum .
Eft res longi examinis. Quidquid fit, longè
aliter de ifta extrufione fcribit Illuftriffimus Do-
Lib. I. c.
minus Petrus de Marca: Non fine ratione inter
Didata Gregorii feptimi hoc etiam caput circumfer-
tur, quòd Papa à nemine judicari debeat. Adeò
ut omninò cum Illuftriffimo Baronio confentiam Joan-
nis duodecimi exauthorationem ab Othone Imperatore

Synodo Romana tentatam, cujus Acta exftant apud Luitprandum, nullius fuisse momenti. Aliter in libro de Imperii translatione refpondit Marfi

II.

Cap. 10.

من

289 toris loco legamus Apoflolos abfque ulla fæculari potentia Matthiam Apoftolum ordinaffe, credimus boc exemplo, per Ecclefiafticos Miniftros, abfque fæculari potentia, electiones & promotiones Apoftolicorum fieri debere. Sed & boc liceat audacter proteftari electionem Apoftolicam, feu promotionem Ecclefiaftico ritu legitimè celebratam, ordinatione Divina conftare muniri. Quapropter ut veftræ saluti pariter & honeftati congruum vobis præbeamus confilium, definat Sublimitas veftra buic, qui fuper

lius Patavinus, Joannis Pontificis cum Beren-
gario Italiæ Tyranno lites memorans
& per
gens: Cœpit Berengarius in Italia dominari,
Romana Ecclefia perfecutionibus urgentibus vacillare,
cum quia diclus Tyrannus eandem moleftabat, tum
quia Ecclefiæ non verus Paftor, fed mercenarius
præerat, Joannes videlicet Alberici filius, ut tra
dit Robertus Cremonenfis Epifcopus, magnus Hiflo-
riarum Scriptor: Unde Cardinales ex communi con-
cordia fcripferunt Othoni Duci Saxoniæ, qui vir
magne potentiæ dominabatur fuper univerfam Ale-fies eft, alium fuperordinare Pontificem, ne repu-
manniam. Qui religiofus erat, & ad Dei Ecclefiam
devotus. Hujus ergò Principis Cardinales auxilium
implorarunt, ut Ecclefiam Romanam protegeret at-
que juvaret. Qui magnum parans exercitum, in
Italiam tranfmifit cum Berengario pugnavit,
ipfumque cum ejus exercitu in exilium mifit. Poft
modum verò Romam pergens, Concilium Cardina-
lium congregavit, & de ipforum confilio nofcens Pa-
pam incorrigibilem, monuit ut Papatui renuntiaret .
Quem induratum in caftro Sandli Angeli violenter in-
clufit, & Papatui ipsum renunciare coegit. Et tunc
factus eft Romanæ Ecclefie Paftor Leo octavus.
Quis ignoret Marfilium Patavinum fuiffe jura-
tum Apoftolicæ dignitatis hoftem? Et tamen
Joannem Pontificem adfirmat, non degradatum,
fed renunciare violenter compulfum: Quòd

gnare videamini ordinationi Divine: Quia conte-
ftantibus tam Divinis Legibus quam Ecclefiafticis
Decretis, à nemine, nifi à folo Deo judicari debet
Petri Vicarius. Exftat Epiftola apud Anfelmum C. 106.
ejufdem Ecclefiæ Canonicum. Hic eft ille ma-
gnus Epifcopus Wazo cui fuit meritò fcriptum
hoc Epitaphium: Ante ruet mundus, quàm furgat
Wazo fecundus Lucidè profitetur Romanum
Epifcopum nec ab Italica, nec ab Ecumenica
Synodo judicari poffe, fed à folo Deo: Et ita
conteftari tam Divinas Leges, quàm Ecclefiafti-
ca Decreta. Nec fuit Romanæ Curiæ adulator.

nempè omnia elementa clament Romanum Epi- Exponitur palmare fundamentum

fcopum effe Italica Synodo per omnia fuperio-
rem. Et certè Ecclefiam peffimis moribus non
folummodò fcandalizabat, fed omninò devafta-
bat Joannes: Erat infuper intrufus violentia Lai-
ca, & non tantùm ex Laico, fed etiam ex pue
ro contra fundamentales paternæ difciplinæ Ca-
nones in Epifcopum confecratus. Hinc non

,

quo aliqui Romanum Pontificem
credunt generali Concilio
Subjectum.

ex

degradari ipfum oportuit, fed intrufum dum-Undamentum hoc exponit in data Euge

taxat extrudi, uti olim factum fuerat Laico Connii quarti Legatis Refponfione Bafileenfis ftantino. Eandem fententiam in opere de Papa-teftatis de Papa fcriptum invenitur, ad particulaSynodus: Qualecumque nomen dignitatis aut po- Epist. 3. li & Regia poteftate tuetur pertinax Philippi | res quofcumque homines & fingulares EcclefiaftiPulchri Francorum Regis adversùm Bonifacium octavum Pontificem defenfor Joannes de Pari-fiam, ita ut potiùs Papa Ecclefiæ, quàm Ecclefia cos referendum eft, non fupra univerfalem Ecclefiis. Et ut fibi ipfi cohæreat, addit fimilem extrufionem fieri poffe non folùm ab Italica Synodo, fed etiam à Collegio Cardinalium. Eodem C1p. 14. jure affirmat Gregorium fextum fuiffe extrufum à coacta per Henricum tertium Imperatorem Synodo. Et certè dum intrufio eft manifefta, vera effe poffit ifta opinio. Ita enim Simoniacè intrufum Pontificem tractari juffit Julii fecundi Synodus Lateranenfis.

Cip,

15. 24.

Seff.

tota Pape obedire cogatur. Nam etfi Papa major fit
in Ecclefia, non tamen major eft tota Ecclefia. Uni
autem quare dictum fit, Tibi dabo Claves Regni
Cælorum, fandt Doctores exponunt, ut unitatem
defignaret Ecclefiæ. Et ideò ab unitate exordium
proficifcitur, ut Ecclefia Chrifti una esse demonftrare-
Auguftinus, Ecclefiam fignificavit. Loquitur cum
tur. Et Petrus, quando claves accepit, ut dicit
Joannis Gerfonis opufculo de poteftate Ecclefia-
ftica, qui Ecclefiafticam poteftatem non imme-
diatè Petro aut ejus in Romano Epifcopatu Suc-
cefforibus datam affirmat à Chrifto Domino
fed univerfali Ecclefiæ, & probat ex hoc ejuf-
dem Domini verbo: Si peccans in te frater te non
audierit ›
dic Ecclefie Papam affirmat inter
fratres numerandum, nec intelligendum in no-
mine Ecclefiæ. Quoniam Chriftus Petro loqueba-
tur, qui non dixiffet fibi ipfi. Et profequitur: Con-
cluditur ex præmissis, quòd fi poteftas prædicta fit
data Ecclefiæ, Concilium generale repræfentans Ec-
clefiam habet illam. Immò videtur quòd Ecclefia ut

Dico, Dum intrufio eft manifefta. Etenim de
laudato fexto Gregorio, quem ob non plenè lu-
cidum Simoniaci ingreffus vitium extruferat di-
&tus Imperator Henricus, dum defuncto Cle-
menti fecundo novum Pontificem promovere
pararet idem Princeps, fcripfit Wazo Leodienfis
Epifcopus Recogitet Serenitas veftra, ne fortè
Sedes Summi Pontificis, injuftè à quibus non debuit
depofiti, ipfi Divinitùs fit refervata, cum is, quem
vice ejus inthronizaftis, vita decedens priori ad-
buc fuperftiti reftituendam reliquerit. Et quoniam
vobis complacuit noftram fuper his efflagitare fenten- ||
tiam, liceat, quæfo, pace veflra, omnium Ec-fparfim confiderata non habet illam poteftatem, nifi in
clefiafticorum Doctorum fententiis inftructo, proferre
quod juftius esse perfpexero. Cum enim Jude tradi-
Chrift.Lupi Oper. Tom.V.

quodam materiali suo potentiali, fed congregatio fua
&unitio, quæ fit in Concilio generali, dat ei formam,
вь
ficut

Confid. 4.

ficut in aliis communitatibus exemplum dari poteft.|| clavem imbuit. Audi Joannis Launoii Commen.
Et fundatur prædicta poteftas Ecclefiaftica jurifditarium: Tertullianus fententiam priorem revocat
ionis in unitate vel unione tali, quemadmodum
notaffe videtur elevatus Auguftinus, quòd claves
Ecclefiæ datæ funt unitati. Verumtamen hoc non
impedit, quin date fint Petro tamquam Monarche
legitimifque fuccefforibus fuis principaliter tamen
Ecclefie Primò, ratione indeviabilitatis: Quia
porte Inferi non prævalebunt adversùs eam, nec
deficiet fides ejus. Non fic de Papa. Secundò, ra-
tione regulabilitatis. Quoniam habet regularem ufum
poteftatis Papalis. Non fic converfo. Adducit &
alas rationes. Et huic fundamento inniti adfir-
mat Decreta, quibus Papam fubeffe Concilio
definivit Synodus Conftantienfis. Si tamen de-
finivit.

ut incommodet Romano Epifcopo, qui machis veniam
effe concedendam edixerat. Refpondeo omninò
revocari priorem fententiam: Verùm non illam
quæ claves afferit immediatè datas Ecclefiæ.
Quòd ipfas Petrus immediatè accepiffet, & Ca-
tholica Ecclefia palàm profitebatur, ac etiam
Montani factio: Omnis quæftio erat de traduce.
Catholica communio afferebat datas cum jure tra-
ducis in omnem Petro propinquam Ecclefiam
feu in omnes Orthodoxos fub cœlo Epifcopos;
Montani factio, Joanni Calvino confentiens,
ipfas ligabat ad folam Petri perfonam: Hinc bla
terabat ipfi foli datas, non Ecclefiæ. Quin ergo
Petrus foret proximum clavium fubjectum, ne-
mo tunc dubitabat Hæreticus aut Orthodoxus.

Eandem fententiam probat, & multis Patrum teftimoniis firmare ftudet in Epiftola ad Chriftophorum Fauvæum, ac præfertim in Epiftola ad Adrianum Vallantium Joannes Launojus. Verùm an toti fparfim Ecclefiæ, an potiùs ipfam repræfentanti generali Concilio velit proximè datas Regni cæleftis claves, non poffim certus affirmare. Senfum fuum lucidè non exponit. Ne fit Cadmæus frater, confonare debet fuo Cancellario. Et certè adductum ejus à nobis locum etiam ipfe laudat & adducit. Verba tamen, quæ claves non toti fparfim Ecclefiæ, fed foli generali Synodo volunt immediatè datas, prætermifit. Quidquid fit, proximum Ecclefiafticæ poteftatis fubjectum vult Ecclefiam, Petrum Apoftolum & ejus fucceffores effe dumtaxat fubjectum mediatum, qui ipfam exerceant nomine Ecclefiæ tamquam vicarii Miniftri, ideoque & huic pleno jure fubjiciantur. Conglomeratis fanctorum Patrum, Deum Patrem & Ecclefiam Matrem laudantium, teftimoniis fatigat Lectorem: Pleraque enim ad rem non faciunt. Dumtaxat quædam Tertulliani, Sancti Optati, & Sancti Auguftini loca elucidabo.

Joannes Launojus adducit & hunc locum ex exhortatorio ad caftitatem libro: Sed Chrifto fervabatur, ficut in cæteris, ita in ifto quoque legis plenitudo. Indè igitur apud nos pleniùs atque inflrudiùs præfcribitur, unius matrimonii effe oportere qui alleguntur in ordinem Sacerdotalem. Ufque adeò C.7. quofdam memini Bigamos loco dejectos. Sed dices, ergò cæteris licet, quos excipit. Vani erimus, fi putaverimus quod Sacerdotibus non liceat Laicis licere. Nonne & Laici Sacerdotes fumus? Scriptum eft: Regnum quoque nos & Sacerdotes Deo & Patri fecit. Differentiam inter Ordinem & plebem conftituit Ecclefiæ auctoritas & honor per Ordinis consesfum fanctificatus. Adeò ubi Ecclefiaftici Ordinis non eft confeffus, & offers, & tingis, & Sacerdos es tibi folus. Sed ubi tres, Ecclefia eft, licet Laici: Unufquifque enim fua fide vivit, nec eft perfonarum acceptio apud Deum. Igitur fi habes jus Sacerdotis in temetipfo ubi neceffe eft, habeas oportet difcipli nam Sacerdotis, ubi neceffe fit habere jus Sacerdotis . Refpondeo teftimonium iftud effe infigniter infirmum ac etherodoxum. Etenim lapfus ad Mon. tanum Tertullianus iftic dogmatizat peffimum errorem adversùs quem anteà fcripferat in libro Præfcriptionum Hæreticorum ordinationes temeraria, leves, inconftantes. Alius hodiè Epifcopus, cras alius. Hodiè Diaconus, qui cras Lector. Ho die Presbyter, qui cras Laicus. Nam & Laicis C, 41, Sacerdotalia munera injungunt. Apoftolico Canone, mandante Epifcopum ac Diaconum effe unius uxoris virum, adfirmat non hofce folos, fed omnes adftringi fideles, atque ita fecundas nuptias effe omnibus æqualiter interditas. Etiam ad alias omnes, quas in Epifcopo requirit Apoftolus, virtutes cunctum æqualiter adftringi Chriftianum cenfet in libro de Monogamia. Omnibus enim Chriftianis, licet non exercitium, tamen vult effe jus Sacerdotii, eò quòd Chriftus Dominus omnes nos & Reges & Sacerdotes fecerit, & Cleri à plebe difcrimen fit dumtaxat per Ecclefiæ auctoritatem, & altiorem in publica Synaxi confeffum. Epifcopos & omnem Clerum docet non effe aliud, quàm illos quibus ad fcandalum & confufionem vitandam quævis Ecclefia demandarit facrificii & omnis alterius facri Minifterii functionem, & ejus caufa honora tiorem in Ecclefia locum. Et hinc fidelem omnem, dum folus in deferto aut inter infideles

Et quidem Tertulliani loca ipfi palàm adverCap 10 fantur. Primus eft in libro Scorpiaces. Nam etfi adbuc claufum putas Cælum, memento claves bic Dominum Petro, & per eum Ecclefiæ reliquiffe. Quas bic unufquifque interrogatus atque confeffus feret fecum. Quis non videat claves immediatè Petro, Ecclefiæ dumtaxat mediatè adfcribi? Adducit & locum ex libro de Pudicitia, ubi generalem quorumvis peccatorum remittendorum po teftatem impugnat lapfus ad Montanum Tertul Cape a lianus, ac profequitur adversùm Catholicos: De tua nunc fententia quæro, undè hoc jus Ecclefiæ ufurpes? Si quia dixit Petro Dominus, Super hanc Petram ædificabo Ecclefiam meam, Tibi dedi claves Regi cæleftis, vel Quæcumque alligaveris vel folveris in terra, erunt alligata & foluta in cœlis, idcir cò præfumis, & ad te derivaffe folvendi & alligandi poteftatem, id eft, ad omnem Ecclefiam Petri propinquam; qualis es evertens atque commutans manifeftam Domini intentionem perfonaliter hoc Petro conferentem? Super te, inquit, ædificabo Ecclefiam meam. Ettibi dabo claves, non Ecclefia. Et Quæ cumque folveris vel alligaveris, non Quæcumque folverint vel alligaverint. Sic enim & exitus docuit. In ipfo Ecclefia exftrucia eft, id eft, per ipfum: Ipfe

fecretò, atque ita myftica illa verba à popula
non audirentur. Quod ipfum adfirmat apud
Alcuinum Flaccum liber de Divinis Officiis, ad-
dens facrofancta illa verba, dum Canon olim alta

C. 4c.

degit, exiftimat fibi ipfi effe Sacerdotem, poffe-mate præceptum eft, ut Canon deinceps diceretur
que tingere, immò & facrificare. Addit tres
fufficere ad Ecclefiam, ideoque illic omnes non
roffe miniftrare, fed unum ad id eligendum.
De Doctore hoc fcribit in Hæreticorum Catalogo
Sanctus Auguftinus: Tertullianus tranfiens ad Ca-
tapbryges, quos ante deftruxerat, cæpit etiam fecun-
das nuptias damnare, & poftmodum etiam ab ipfis
divifus fua conventicula propagavit. Et hinc cun-
&tos errores iftos an ipfe fibi finxerit, an à Mon-
taniftis hauferit, non plenè conftat. Sanctus
Epiphanius, Philaftrius, Hieronymus, ac Au-
guftinus affirmant quidem à Montaniftis etiam
foeminas fuiffe donatas Sacerdotio, quòd autem
omnem Chriftianum affeveraverint Sacerdo-
tem, ufque huc non legi. Quidquid fit, fuerunt
tunc nefcio qui tales Errones. Et ipfos fecutus
eft etiam Pfeudomonachus Zachæus, de quo
in Catholicæ fidei expofitione laudatus Epipha-facrum Ordinem non habentes, verba Dominica pro-
nius: Zachæus muper in Montana regione ad Hiero-
folymam mortuus eft, qui cum nemine umquam pre-
candi communione conjungi se passus eft. Immò verò
ex eodem Inflituto Divina M. feria, cum Laicus effet,
attingere ac facrificia celebrare nefario ac temerario
aufu eft aggreffus, Et alios ejufmodi commemo-
rat. Cujus farinæ videntur fuiffe etiam Meffa-
liani feu Enthusiastæ: Quòd enim facros ordi-
nes, licet fufciperent contemnerent tamen,
& fine ipfis Sacerdotalia exercerent, teftantur
laudatus Epiphanius, Sanctus Joannes Chryfo-
ftomus, Theodoretus
Theodoretus, ac præfertim Sanctus
Joannes Damafcenus. Et ex hifce Magiftris
Martinus Lutherus ac Joannes Calvinus didice-
runt omnes Ecclefiafticæ ordinationis Sacramen-
tum blafphemare, & Chriftiani Sacerdotii jus
non folùm viris, fed etiam foeminis adfcribere.
Quod tamen femper exhorruit etiam Montanista
Tertullianus. Et hæc forfan fuit una ex caufis,
cur fuum ab illis Altare & Conventiculum fepa-
raverit. Quidquid fit, lucet præfentem locum
effe indignum, qui à Catholico Doctore addu-

voce diceretur, paffim per vicos & plateas fuiffe L. 3. c. I.
cantata à populis, atque ita non parum viluiffe. C. 7.
Refert & Innocentius tertius in libris de facrifi-
cio Miffa, ac item in Ecclefiæ Speculo Hugo
de Sancto Victore, adjungens in opere de Sacra-
mentis: Quidam exiftimant verba illa, quæ ad
conficiendam Euchariftiam inftituta funt, à quacum-
que perfona, five in quocumque loco, & qualicumque
intentione fuper panem & vinum prolata, effectum
confecrationis & fanctificationis babere. Etiam de Part. 6.
nefcio quibus fui fæculi Doctoribus fcribit ad C. 13.
Leudonem Presbyterum Sanctus Ivo Carnutenfis
Epifcopus: Dicunt quafcumque perfonas, etiam

catur.

Ipfum tamen adjuvare videtur Hiftoria illa, quam in Prato fpirituali refert Sanctus Sophronius Patriarcha Hierofolymitanus. Laicus quidam Monachus Eucharifticas benedictiones, feu in Euchariftiam confecrandos panes transferens de Monafterio ad Ecclefiam, Sande oblationis verba fuper ipfis quafi verfus aliquos in via decantavit. At ecce poftmodum confecrari non potuerunt per Sacerdotem, confultaque Divina clementia refpondit per Angelum: Quoniam frater ille, qui oblationes attulit, verba fanctæ oblationis in via dixit, fanctificate jam ac perfectæ funt. Pergit Sophronius: Ex tunc ftatuit Monachorum Senior, ut nullus deinceps addifceret fanctæ oblatio nis verba, nifi qui ordinatus ad hoc effet, neque paffim ea quifquam diceret quocumque tempore abfque loco confecrato. Et in animæ Gemma fcribit Honorius Auguftodunenfis: Fertur, dum Canon pri mitùs quotidie publicè recitaretur, quòd ab omnibus per ufum fciretur, & cum eum Paftores in agro fuper panem & vinum dicerent, repentè carnem & fanguinem ante fe invenirent, atque inde Divinitus per cuffs interirent. Unde Synodali Decreto fub anathe

ferentes, Sacramenta Altaris & cætera Ecclefiaftica
Sacramenta poffe conficere, & falubriter accipienti-
bus miniftrare. Ego quòd quivis fidelis, licet
non exercitio & functione, jure tamen & radi-
cali confecratione,cui quævis facra Minifteria pof-
fint injungi, fit Sacerdos, eft antiqua Catholi-
corum Doctorum fententia, adeoque ex ifta ad-
versùm Hæreticos non poteft præfcribi.

Refpondeo Doctores iftos ab Hugone Victo-
rino imperitos, à Sancto Ivone vocari fimplices,
immò forfan & duplices, & qui nefciant de qui-
bus negent vel adfirment. Videntur fuiffe Petri
Bruffii, & totius Sacramentariæ hærefis Præcur-
fores Unde & Sacerdotii Sacramentum ac ne-
ceffitatem adversùm illos laudatus Ivo infigniter
& acriter confirmat. Factam ad rufticorum ver-
ba confecrationem, non verborum virtuti, fed
Divino temeritatem vindicanti miraculo affignant
Alcuinus, Honorius Auguftodunenfis, Victo-
rinus Hugo, ac Pontifex Innocentius. Et om.
nes addunt, Fertur, aut Dicitur, quòd non fit
res authentica. Sancti Sophronii relatio videtur
authentica Fuiffe extraordinariam ipfe eciam
affirmat. Quidquid fit, exinde lucet etiam à
Græca olim Ecclefia Euchariftiam, non per ne-
fcio quas hodie à Photianis Schifmaticis laudatas
preces, fed per folemnia Chrifti Domini verba
fuiffe confecratam. Quod ipfum lucidè demon-
ftrari poffit ex Sancto Joanne Chryfoftomo. Cur
autem & quando eadem verba & omnem Miffa
Canonem, quæ altè dudum dixit, fecretò dice
re cæperit Latina Ecclefia, non eft hujus loci.

Epift. 63.

Pergamus ad Sancti Optati per Joannem Lau nojum adducta teftimonia: Certa membra fua habet Ecclefia, Epifcopos, Presbyteros, Diaconos, Miniftros, & turbam fidelium. En Commenta rium: Si Epifcopi, Presbyteri, Diaconi, Miniftri, certa quædam funt membra Ecclefiæ, profectò Ecclefia corpus eft quod per illa membra fuos actus exercet. Refpondeo hoc effe manifeftum. Verùm uti vifus vel auditus non toti corpori, fed propter totum corpus folis oculis & auribus, ita claves non toti Ecclefiæ, fed propter totam Ecclefiam datæ funt foli cum fuis Succefforibus Apoftolo Petro. Lucidè hoc tradit in alio per Joannem Launojum adducto loco idem Optatus. Do

L. 7.

C. 31

| dram & profequitur: In qua una Cathedra
unitas ab omnibus fervaretur, ne ceteri Apoftoli fin-
gulas fibi quifque defenderent, ut jam schismaticus
& peccator effet, qui contra fingularem Cathedram
alteram collocaret. Eft fingularis & una, non
quòd unica fit, fed quòd ab ipfa omnes pen-
deant, & in ipfa uniantur, uti rami in radice,
in fonte rivi, & radii in fole: Quòd ipfa fit per
Chriftum in Petro plantata radix totius Eccle
fiafticæ poteftatis.

natifte habuerunt hanc Regulam: Si traditores |
fumus, quare nos quæritis & recipitis? Errarunt
Ecclefiam in præfenti etiam fæculo effe fine ma-
cula & ruga, ideoque traditores non poffe fine
totius Communionis contagio & Ecclefiæ inte-
ritu intromitti. Nec de fola traditione, fed de
quovis graviori crimine videntur idem fenfiffe.
Etenim ipforum univerfalis apud Cavernas Sufis
celebrata Synodus damnavit proprium Prima-
tem Primianum, quod inceflos contra legem,
Decretaque omnium Sacerdotum Sande Communioni
adjunxiffet. Nempè contra hanc Donati Regu-
lam Quales fuerint cum quibus fuerit communi-
catum, tales fiunt omnes, & univerfa massa. Dam,
narunt Primianum, quòd totam Donati partemfe.
ciffet incaftam. Ità habes apud Sanctum Augu-
ftinum in fecunda Concione fuper Pfalmum tri-
gefimum fextum. Eft Montaniftarum ac Nova-
tianenfium error. Et ipfum ex facto ipfius Do-
mini, qui non facrorum codicum aut vaforum
traditori, fed fui Magiftri Dei negatori Petro
non folùm communionem credidit ac Apofto-
latum, fed infuper cæleftis Regni claves tradi-
dit, revincit Sanctus Optatus: Graviùs eft negare
eum qui locutus fit, quàm tradidiffe verba que lo
cutus fit. Et cùm hæc ita fcripta fint, tamen bono
unitatis beatus Petrus, cui fatis erat, fi poftquam
negavit, folam veniam confequeretur, & preferri
ceteris Apoftolis meruit, & claves Regni Cælorum
communicandas ceteris folus accepit. Et infrà:
Ceteris Apoftolis nec femel negantibus Petrus ter
folus negavit. Et tamen bono unitatis de numero
Apoftolorum feparari non meruit. Unde intelligi-fia per Sanctos. Efurit quos lucrari vult, & quos

Serm. 3.

nemo

Et hinc Bafileenfe Concilium ac Joannes Ger fon pro errore fuo non Tertullianum, Sanctum Optatum, aut alium Ecclefiæ Patrem, fed San&tum dumtaxat Auguftinum meritò adduxerunt. Ex hoc enim folo extrahi poffit quis iftius erroris fucus. Et non nifi fucus. Auguftinus ergo ad Generofum hæc fcribit: Petro totius Ecclefiæ Ep.165. figuram gerenti Dominus ait, Super banc Petram edificabo Ecclefiam meam. Et in libro de Agone Cap. 39. Chriftiano: Non fine caufa inter omnes Apoftolos Ecclefiæ Catholicæ perfonem fuftinet Petrus. Huic enim Ecclefie claves Regni Cælorum datæ funt cum Petro date funt. Et cum el dicitur, ad omnes dicitur. Amas me, pafce aves meas. Et in libris de Baptifmo laudat Domini ad Apoftolos verba, Accipite Spiritum Sanctum, quorum remiferitis pec Lib. 3. c. cata, remittuntur eis, atque exponit. Ergo fi per 18. fonam Apoftoli gerebant Ecclefie, & fic eis hoc di&tum eft, tamquam ipfi Ecclefie diceretar, pax Ecclefie dimittit peccata. In trigefimi Pfalmi Commentario laudat Divina ad Petrum verba, Macta & manduca, & profequitur: Hoc agit Eccle

tur omnia ordinata effe providentia Salvatoris,
ut ipfe acciperet claves. Stant toti innocentes, loo
peccator accipit claves. De Donatiftis, etiam
ad Sanctum Optatum in Carthaginenfi colla-
tione provocantibus, fcribit in libro poft ean-
dem collationem Sanctus Auguftinus: Que
lectio cum magis contra eos recitaretur,
rifum potuit continere. Quod ipfum eveniffe vi-
deo Joanni Launojo.. Etenim facras Coeleftis
Regni claves non toti Ecclefiæ, fed foli Pe-
tro datas adeò profitetur Sanctus Optatus, ut
lucidè pronunciet: Communicandas ceteris folus
accepit. Adfirmat nequidem aliis, licet funda-
mentalibus Ecclefiæ membris, Apoftolis, fed
foli Petro datas, & iftis, & ipforum ufque ad
fæculi finem Succefforibus per illum communi-
candas. In anniverfariis de fua confecratione fer-
monibus infigniter id firmat Magnus Leo: Ma-
gnum & mirabile huic viro, utique Petro Apofto-
lo, confortium potentię fuæ tribuit Divina dignatio.
Et fi quid cum co commune ceteris voluit esse Princi-
pibus, numquam nifi per ipfum dedit, quidquid aliis
non negavit. Et infrà; In Petro omnium fortitudo
munitur, & Divinæ gratiæ ita ordinatur auxilium,
ut firmitas, quæ per Chriftum Petro tribuitur, per
Petrum Apoftolis conferatur. Quocircà claves non
Petrus per Ecclefiam aut generalem Synodum,
fed Ecclefia & Synodi acceperunt ufque huc,
ac femper accipient per Petrum. Quod ipfum
Optatus tradit in primo libro: Hæretici non
babent claves, quas folus Petrus accepit. Et in
fecundo libro laudat Romanam Petri Cathe-

>

nec

lucrate fuerit aliquo modo, manducat quodammodo.
Cujus perfonam gerebat Petrus, quando ei de Calo
fubmiffus eft difcus plenus omnibus animalibus,
quadrupedibus, reptilibus, & volatilibus. Quibus
generibus omnes gentes fignificantur. Prefigurabat
Dominus Ecclefiam, quòd omnes gentes erat tranfvo-
ratura, & in corpus fuum converfura, & ait Petro:
Macta & manduca. O Ecclefia, hoc eft, à Petre,
quia fuper banc Petram edificabo Ecclefiam meam,
Madla & manduca. Et ad Pfalmum centefimum
octavum: Sicut quędam dicuntur, que ad Apo-
folum Petrum propriè pertinere videantur
tamen habent illuftrem intellectum, nifi cum refe-
runtur ad Ecclefiam, cujus ille agnofcitur in figura
geftaffe perfonam, propter Primatum quem in
Difcipulis habuit, ficuti eft, Tibi dabo claves
Regni Cælorum, & fi quæ hujufmodi; ita Judas
perfonam quodammodo fuftinet inimicorum Chrifti
Judæorum, &c. Etiam in quinquagefimo Tra
tatu fuper Sancti Joannis Evangelium pergit de
Juda: Unus malus corpus malorum fignificat, quo-
modo Petrus corpus bonorum, immò corpus Eccle-
fie, fed in bonis. Nam fi in Petro non effet Eccle-
fie Sacramentum, non ei diceret Dominus, Tibi da-
bo claves Regni Cælorum, Quæcumque folveris in
terra, erunt foluta in Cælo, Si hoc Petro tantùm
dictum eft, non facit hoc Ecclefia: Si autem & in
Ecclefia fit, Petrus quando claves accepit, Eccle-
fiam Sanctam fignificavit. Si in Petri perfona fignifi
cati funt in Ecclefia boni, in Judæ perfona fignificati
funt in Ecclefia mali. Ipfis dictum eft: Me autem
non femper habebitis. Et in Tractatu centefimo vis