dicii fui neceffe eft Diofcorum dare rationem. Quia cum judicandi personam non habuerit, præfumpfit,

Synodum aufus eft facere fine auctoritate Sedis Apoftolicæ, quod numquam licuit, numquam fadum eft. Verùm Ephefina illic Acta damnavit Lucentius, in quibus judicandi quidem & præ fidendi, non tamen convocandæ Synodi perfonam ufurpavit Diofcorus: Et iftic dumtaxat SanЯum Flavianum Conftantinopolitanum, ac Eufebium Dorilei Epifcopum invafit, nequaquam Sanctum Pontificem Leonem. Quapropter laudata Romana Synodus refpicit & laudat hæc totius Apoftolicæ Legationis verba in Synodali adversùs Diofcorum fententia: Secundis exceffibus A&t. 3. priorem iniquitatem valdè tranfcendit Diofcorus. Præfumpfit enim & excommunicationem diclare adversùs fanctissimum ac beatiffimum Archiepifcopum Magne Rome Leonem. Agunt verba in ejus Nicænum Conventiculum, de quo in fuis Chalcedonenfi Concilio exhibitis adversùs Diofcorum libellis fcripfit Theodorus Alexandrinæ Ecclefiæ Diaconus Oftendam quid ab co in Nicea Metropoli temerariè geftum fit. Oftendit quod illic cum decem fuæ Diœcefeos Epifcopis Conventiculum fecerit, & ad fuo in Sanctum Leonem latratui fubfcribendum invitos ac reclamantes coegerit. Quomodo celebrandæ Synodi locum

laudato Pontifice defignari, & ante factam ab ipfo defignationem facras Tractorias concipere noluerit Imperator Martianus, norunt periti rerum Chalcedonenfium. Et Pontifex defignaverat civitatem Nicænam. Verùm mutanda illa fuit ob rationes, & tunc denuò per Pontificem Synodus translata eft Chalcedonem. Diofcoro id difplicuit, folus ibi cum paucis Egyptiis fecit Conventiculum, cenfuit Synodum non poffe transferri, omne ejus jus ad fe devolutum voluit, & tractavit Magnum Leonem, quomodo Eugenium quartum Synodus Bafileenfis. Ifti nefando Conventiculo imaginariam Photii Synodum comparant, ideoque & ipfum Diofcoro in pœna comparandum cenfent Romani Patres: Non quòd in innoxium, fed quòd in Pontificem contra Divina Apoftolica Sedis privilegia uterque latraffet. Et probant privilegium ex Sancti Bonifacii primi ad Rufum Theffalonicenfem ac alios Illyrici Epifcopos litteris: Apud Sanctum Petrum Apoftolum Chriftus nofter Sacerdotii fummam locavit. In cujus contumeliam quifquis infurgit, habitator Cæleftium non poterit effe regnorum. Tibi, inquit, dabo claves regni cælorum. Nemo umquam Apoftolico culmini, de cujus judicio non licèt retractari, manus obvias audacter intulit, nemo in boc rebellis exftitit, nifi qui de fe voluit judicari. Integram Epiftolam nuper publicavit Dominus Lucas Holftenius. Et in ipfa vides laudatam fuperius fententiam, ex qua difcimus quid fit de Romano Epifcopo audacter judicare. Romanæ huic Synodo aderat ad octavam Synodum deftinata, & jam parata legatio, & ipfi Apoftolicas circa dictam Photii audaciam inftructiones rogatus Adrianus Pontifex hanc dedit: Photium, qui licet fit à Deceffore meo, & à nobis pro criminibus ante patratis jure damnatus & anathematizatus, nunc tamen quia recentioribus exceffibus priores iniquitates valdè tran

من

fcendit, & ponens in cœlum os fuum, adversùs veneranda Sedis Apoftolicæ privilegia nova temeritate prorupit, dum fcilicet ordinationi fupernę in Beati Petri Principatu difpofite refiftere minimè dubitavit, in Cathedra non fanitatis, fed peftilentiæ fedens congregavit conventicula de fanguinibus, cum fcilicet fibi faventium fimpliciorum animas interfecit, & utpotè mendacii inventor, & fabricator perverforum dogmatum, non nifi falfitatis præftigias, & omnis mendacii figmenta, folito more congeffit, atque tam contra Decefforem meum fanctæ recordationis Papam Nicolaum, quàm etiam contra nos, ac per illum in Apoftolicum culmen nec iniqua garrire fauce trepidavit, nec manus obvias, quod nemo umquam præfumpfit, audacter extendere formidavit Apoftolica auctoritatis cenfura iteratò damnamus

pro his fpecialiter Anathematis nexibus innodamus, bunc fcilicet cum Diofcoro, cujus in boc imitator exftitit, meritò fociantes, &fande magnę Chalcedonenfi Synodo in tam perniciofo prefumptore puniendo per omnia concordantes. Uti Diofcorum, non folùm quòd in innoxium, fed præfertim quòd in Pontificem latraffet, damnavit Chalcedonenfis Synodus, & hos dixit fecundos exceffus, quibus omnem priorem iniquitatem ille tranfcendit; ita hæc Romana Synodus damnavit Photium, non folummodò quòd innoxium Nicolaum Pontificem tentaffet maculare, fed præfertim quòd os fuum pofuiffet in Cœlum, feu in Cœleftia Sancti Petri privilegia, quòd in Apoftolicum culmen garriviffet iniqua, & quòd audacter intuliffet manus obvias: Hoc eft, quòd Diofcorum imitatus quòd Diofcorum imitatus, generalis Synodi prætextu Pontificem damnaffet. Et ex hac inftructione feu regula lucidè formatus eft vigefimus primus Canon octave Synodi. Quare Jacobi Almaini, quæ adversùs Cardinalem. Cajetanum in Epiftola ad Raymondum For mentinum prædicat Joannes Launojus, menta ad rem non faciunt. Nequaquam enim judicandi Pontificis modum præfcribit, fed ipfum nullo modo judicandum decidit Canon Decidit à vera etiam generali Synodo non poffe attentari, quod attentavit Photius in imaginaria. Decidit à vera etiam generali Synodo Romanum Epifcopum, fi deliquerit, cum reverentia admonendum, verùm nullo modo prorumpi poffe in audaciam, qua damnetur. Quia nempè Divina funt iftius Sedis privilegia, ideoque ejus Epifcopus ab homine non judicatur. Eodem modo Canonem expo- L. 1. c. nit Illuftriffimus Petrus de Marca, addens præ- 11. fentem noftri Gregorii Dictatum effe per omnia legitimum.

com

Hæc omnia eodem fenfu intellexit etiam Anaftafius Bibliothecarius. Etenim in octave Synodi ad Adrianum fecundum Pontificem præfatione mille Epifcoporum confictam à Photio Synodum exponit, atque de veris, qui fabulæ adfuerant, Epifcopis profequitur: Cuncti qui aderant, exceptis perpaucis, his fautoribus impietatis, clamarunt non esse juftum in fummum & primum Pontificem, & præcipuè ab inferiori, quomodolibet fententiam proferendi, cùm id nec Canon quifquam admittat nec aliqua Ecclefiæ confuetu

do

do fieri doceat. Etiam de Romana laudati Adriani | Synodo pergit: Synodo mox apud Beatum Petrum collecta, profanum codicem illum cremari cenfuifti,

ita fieri apud Conftantinopolim, fi qua exemplaria ejus ibidem invenirentur, jure mandafti, quod & factum eft, & auctorem ejus pro tanta temeritate denuò damnans, bujus paria occultantes cenfura fimili fequeftrafii. Miffifquè cum auctoritate Apoftoli ca Vicariis & Epiftolis Decretalibus jussifti fieri Confantinopoli Synodum pro multis quidem neceffitatibus Ecclefie, fed pro his præcipuè, quæ buc ufque breviter adnotatæ funt: Quæque in bujus Synodi Gefiis inveniuntur, in qua fcilicet Photius ob id etiam fpecialiter condemnatur, quoniam depofitionem vel anathema præfumpfit in fandte memorie Papam Nicolaum nominare. Adrianum laudat, non tam quòd Nicolai Pontificis perfonam, fed præfertim quòd Apoftolicam Sedem defenderit adversùs fchifmaticam atque hæreticam Photii audaciam, & Romana fua pro Divinis ejus privilegiis Decreta curaverit per octavam Synodum firmari. Nam & ad Sanctum Patriarcham Ignatium de reparandis per Synodum fchifmaticis Photii fectatoribus fcripfit laudatus Pontifex: Sanè bos, qui in nefando conciliabulo, quod in injuriam & derogationem Sedis Apoftolicæ Conftantinopoli factum eft, voluntariè fubfcripfiffe probanzur, cujufcumque fint ordinis vel profeffionis, nulla venia dignos effe, nifi multa miferatio ejufdem quam lædere aufi funt, Apoftolice Sedis occurrat, evidentiffima ratio docet, & multifaria Majorum fandlio minifefiè demonftrat. Quin & univerfalis Chalcedone babita Synodus adeò hujufmodi temeritatem detefata eft, ut in fententia, quam in Diofcorum protulit boc maximè memorare videatur, cum de ipfo dicit: Secundis exceffibus priorem iniquitatem valdè tranfcendit. Præfumpfit enim & excommunicationem dictare adversùs fanctiffimum & beatiffimum Archiepifcopum magnæ Romæ Leonem. Priorem autem iniquitatem,| pravitatem utique dicit hæreticam. Undè nota, quòd Diofcorus fecundis exceffibus, quos in excommunicatione Romani Papæ dictata patravit, etiam bærefim Eutychianam valdè tranfcendiffe referatur. Et per Photium ficti, & per Diofcorum coacti conciliabuli temeritatem adfirmat omni hærefi majorem ac priorem, non quòd in innoxias perfonas, fed quòd in Apoftolicæ Sedis injuriam ac derogationem latrare contra evidentiffimam rationem & multifariam Majorum fanctionem præfumpfiffent. Et ex hoc Refcripto Theodorus Stauropolitanus Epifcopus & Caria Metropolita paffus fuit quod in tertiæ actionis marginali Scholio fcribit laudatus Anaftafius: Quamvis Theodorus poft fcriptum Romanum libellum, indulta culpa, quam contra Patriarcham Ignatium, ab illo recedendo, & contra fubfcriptionem fuam agendo commiferat, per libellum pœnitentiæ receptus fit, pofteà tamen deprehenfus, quòd in depofitione ac anathemate Pape Nicolai fcripferit, ab univerfa Synodo, fola pro hac caufa dejectus eft, dumtaxat Beati Petri judicio refervatus. Quòd igitur Romanum Epifcopum nec à ficta nec à vera generali Synodo judicari poffe fanxerit octavum Conciium, eft meridiana luce manifeftiùs. Sanxit

Examinatur Romana Synodus Symmachi Pontificis.

Uæftio eft, An noftra pro Romano Ponti-
fice affertio rectè probetur ex Synodis

Symmachi Pontificis, & fcripta pro ipfis Apologia ad Ennodium tunc Diaconum, poftea Epifcopum Ticinenfem? Adfirmat laudatus Parifienfis Archiepifcopus. Item in laudata Romana Synodo Adrianus fecundus. Verùm in litteris ad Claudium Santeulium conftanter negat Joannes Launojus. Synodorum iftarum Regulam, quæ Romanos Epifcopos adfirmat minorum numquam fubjacuiffe judicio, laudat atque pergit; Certum eft ante omnia, minores appellari non posse Antiftites, quos & Symmachus & Symmachi Decesso res appellant Collegas, Fratres, Comminiftros, Confacerdotes, & Coepifcopos. Veritati huic intelligendæ ait opus effe folis oculis, nullo commentario. Et infià: Ad Epifcporum Concilium illa non pertinent, fed ad Romanos plures Clericos, ad Senatum & populum, qui fe in Symmachi caufa, ferventiori quam par fuit ftudio interpofuerunt. In eundem fenfum trahit auream, quàm ad Symmachum & Fauftum Romanos Senatores ex to tius Gallicanæ Ecclefiæ placito fcripfit Sanctus Avitus Archiepifcopus Viennenfis, Epiftolam. Adfirmat ipfam in Regem Theodoricum, in Senatum ac populum, & in Romanum Clerum nullo modo fcribi in Synodum, atque adjungit : Facilè apparet Gallicanos Antiftites in ea fuiffe fen tentia, ut crederent Romanum Concilium potuisse de Symmacho judicare legitimè, fi legitimè & de publicis flagitiis accufatus fuiffet. Exiftimat ab Avito, dum pro Symmacho fcripfit, actam fuiffe communem omnium Epifcoporum caufam, & Romano Epifcopo nihil fingulare adfcribi.

Verùm apologeticus Ennodii liber aliud lucidiffimè docet: Aliorum fortè hominum caufas Deus voluerit per homines terminare, fedis iftius Præfulem fuo fine quæftione refervavit arbitrio. Voluit beati Petri Succefforem Cælo tantùm debere innocen tiam, & fubtiliffimi difcufforis indagini inviolatam exhibere confcientiam. Et addit caufam: Sanctorum voce patet Pontificum dignitatem factam toto orbe venerabilem, dum illi, quidquid fidelium eft, ubis que fubditur, dum totius corporis caput effe defigna tur. Subdita enim membra nequeunt de præpofito capite judicare. Et de ifto libro fanxit quinta Symmachi Synodus: Hic libellus integerrimè Synodaliter ab omnibus teneatur, atque inter quarte &quinte Synodorum noflrarum actiones interpona. tur & ita ficut barum Synodorum Decreta habeatur. Quia Synodali auctoritate confcriptus eft & roboratus

Quod

Quod ipfum Symmachus confirmavit. Quæ omnia Joannis Launoii oculos adeò dure ferierunt, ut ipfum compulerint ad hæc fcribenda : Qui fcribit pro Synodo & Papa, fuprà Synodum & Papam fapere non debet. Ennodius fuprà Synodum

Papam faperet, fi prout illius poftrema verba fo nant, intelligeretur. Que de Papa dicit Ennodius, de fe Papa non dicit. Ennodium, dum ifta fcripfit, addit fuiffe juvenem, & profequitur: Quin. ta Romana Synodus, cum hoc profpiceret, Ennodii honori confulere voluit, atque ut confuleret, Ennodii libellum probando fuum fecit. Et ita noluit, ut Ennodi libello plus fidei quàm fibi tribueretur. Ut fuæ cogitationes adversùs Romanum Epifcopum valeant, adfirmat & Ennodium à vero, & pro En. nodii honore Synodum ab æquo & recto deviaffe.

Refpondeo hæc Commentaria patenter extravagari, Revera enim nullis Commentariis, fed folis oculis eget Synodi adversùs fui factam à Rege convocationem interceffio. Pontifices, quibus allegandi imminebat occafio, fuggefferunt ipfum, qui dicebatur impetitus, debuiffe Synodum convocare, fcientes quia ejus Sedi primùm Petri Apoftoli meritum vel Principatus, deinde fecuta juffionem Domini Conciliorum venerandorum auctoritas fingu. larem in Ecclefiis tradidit poteftatem, nec antedicte fedis Antiftitem minorum fubjacuisse judicio in propofitione fimili, facilè forma aliqua teftaretur. Sed potentiffimus Princeps ipfum quoque Papam in colligenda Synodo voluntatem fuam litteris demonftraffe fgnificavit, Et à Clero & à populo de vario crimine accufatus Symmachus eft imitatus fuos Anteceffores, Sanctum Sylveftrum & Damafum. De quorum priori Romana posterior Synodus fcripfit ad Imperatores Gratianum ac ValentiniaEpift. 3. num fecundum: Frater nofter Damafus, quoniam in fua caufa vefiri tenet infigne judicii, non fiat inferior bis, quibus etfi æqualis eft munere, præro gativa tamen Sedis Apoftolicæ excellit, ut publicis judiciis videantur effe fubjedli, quibus Sacerdotale caput lex veflra fubmovit. In quo poft fententiam non videtur declinare judicium, sed delatam à vobis honorificentiam flagitare. Nam quod ad leges publicas pertinet, que poteft effe vita munitior, quàm veftra Clementia, qua munitur, judicata? Quod verò ad prædicandam Episcopi confcientiam feverio ribus fe dedit ipfe judiciis Sacerdotum, à quibus non nominis, fed etiam morum vita penfatur, ne quis iterùm calumniator exiftens, dum memoratum conatur appetere, virum quidem ipfum non queat lædere, quem innocentia fua munit, Religioni tamen fiat injuria in vexationibus Miniftrorum; accipite aliud quoque, quòd vir fanctus magis veftræ conferre Pietati, quàm fibi præftare defiderat, nec derogare cuiquam, fed Principibus adrogare. Quoniam non novum aliquid petit, fed fequitur exempla Majorum. Ut Epifcopus Romanus, fi Concilio ejus caufa non creditur, apud Concilium fe Imperiale defendat. Nam & Sylvefter Papa à facrilegis accufatus, apud parentem veftrum Conftantinum caufam propriam profecutus eft. An Clericorum à laico Tribunali exemptio fit Divini juris, eft longa quæftio: Interim in ipfa Nicæna Synodo adverfarii Epifcopi non apud ipfam, fed apud Conftantinum Imperatorem fefe mutuò datis

libellis accufaverunt. Utique non de Ecclefiafti cis, fed de civilibus criminibus. Hinc enim dum libellos exureret Princeps repofuit fe malle adulterum Epifcopum tegere propria chlamyde, quàm judicare, Et certè de Ecclefiafticis adversùs Cæcilianum Carthaginenfem Epifcopum crie minibus interpellantes Donatiftas eft deteftatus, nec nifi in tertia inftantia compulfus & invitus audivit. Quin & Chriftianorum perfecutor Aurelianus Auguftus de fimilibus adversùs Antiochenam Synodum criminibus interpellantem Paulum Samofatenum Antiochiæ Patriarcham remifit ad Epifcopum Romanum. Etiam Judæis Sancti Pauli Apoftoli prædicationem de turbulentia accufantibus refpondit Gallio Achaia Proconful: Si quidem effet iniquum aliquid, aut fa- Act. 18. cinus peffimum, reclè vos fuftinerem, fi verò quæfiones fint de verbo & nominibus legis veftræ, vos ipfi videritis. Judex ego horum nolo effe. Hifce ergò caufis nec Chriftiani nec Gentiles Roma norum Principes aut Judices umquam fe mifcuerunt. Noftra quoad publica crimina exemptio à Conftantini tempore habuit variam formam, & in Theodofiano codice exftat famofa lex Gratiani & Valentiniani fecundi: Qui mos eft caufarum civilium, idem in negotiis Ecclefiafticis obtinendus eft, ut fi quæ funt ex quibufdam diffenfionibus, levibufque delictis ad Religionis obfervantiam pertinentia, locis fuis & à fuæ Diœcefeos Synodis audiantur, Exceptis quæ actio criminalis ab ordinariis, extra- Lib. 16. ordinariifque Judicibus, aut illuftribus Poteftatibus tit. 2. cap. audienda conftituit. Ecclefiaftica omnia ac levio- 23. ra civilia per Provinciarum aut Diœcefium Synodos, publica crimina per publicos, ordinarios aut delegatos Judices audiri mandat atque puniri, Schifmatica Urficini factio Sancti Damafi electio nem publica feditione ac variis in Ecclefia cædibus maculaverat, & illa in ipfum accufando tranfcripferat, addens & adulterii calumniam: Ita qui in omnes Judex erat conftitutus, compulfus fuit caufam dicere. Verùm quòd fupremum Chriftianitatis caput fub Romani Imperii Mini ftris humiliari non deceret, dixit illam coram ipfo Augufto Principe Valentiniano feniori, & demonftrata innocentia fuit abfolutus. Eandem enim reverentiam paffo calumnias Sancto Sylveftro detulerat Magnus Conftantinus. Quòd à nulla Synodo judicari poffent, nec de publicis criminibus fętere nomen fuum vellent Romani Epifcopi, Auguftæ cognitioni Divina fai Pri matus privilegia libenter fuppofuerunt. Auguftæ conferre pietati, quàm fibi præftare & quàm derogare cuiquam maluerunt Principi adrogare. Quare iteratas à fchifmaticis calumnias paffus, & ad publica judicia poftula tus laudatus Damafus, totius Italiæ contraxit Synodum, per ipfam Gratiano ac Valentiniano fupplicavit Apoftolicam Sedem non humiliari ad publica judicia, fed fuam rurfum in Imperiali Concilio demonftrare innocentiam, quam & olim adversùm eofdem calumniatores demonftraffet apud parentem ipforum & quam modo feverioribus Sacerdotum judiçiis difcutiendam ipfe dediffet. Hoc eft, qui fe ab omni Ecclefiaftico judicio exemptum