Act. 7. fortaffis ille caftigatus meliorem mentem indueret catione; Scias quod Divinæ Scripturæ cum Divinis non requirere, ideoque per quemvis Epifcopum Imperatorem relatione fcripfit univerfa Joannis tum à fuo Hærefiarcha Epifcopo Neftorio Con- matio Epifcopo Aquilejenfi. Refpondeo laudatum cum Memnone Cyril Epift. 19. Cæleftinus. Exftat Epiftola in prima parte E-lum longè aliter fenfiffe. Etenim nec hic Ephe- phefini Concilii. Quod ipfum in litteris ad nefcio quem Anonymum Theodoretus, & vario in loco docet Sanctus Auguftinus. An authentica folutione indigeat talis damnatio, in utramque partem difputat, & variorum fententias adducit in trigefimi fecundi Carthaginenfis Canonis Commentario Theodorus Balfamon, atque concludit Ac ipfi quidem hæc. Ego autem non babeo quemnam eorum fequar. Nam & à pietate trabor, fed ab eo quod fit contra Canones retrabor. Cupio ergò difcere quid agendum, ut qui tota vita velim effe puer ac difcipulus. Et in fecunda iftius operis parte refert hoc fragmentum ex Sancti Niconis Epiftola ad Encliftium de injufta excommuni finæ Synodi Præfidentiam refumere, nec ille præ- Hom.26, eapturum cibum, quam Ecclefie vinculo folveretur. ·Proindè unum ex familiariffimis ad Epifcopum mittit, oratum ut poteftatem faciat ei, qui ipfum ligaverat, vinculo folvendi. Cum autem Epifcopus refpondiffet mon debere cujufque vinculum admittere, & figniFicaffet eum folutum esse, non tamen folutione illa contentus eft, donec ille, qui eum ligaverat, magno fum labore conquifitus, communioni illum reftitueret. Ejufmodi erat Imperatoris erga leges divinas fides. Adeò tunc etiam manifeftè nulla excommunicatio timebatur. Et de Jonatha per patrem Saulem iniquè anathematizato fcribit in quæftionibus ad primum Regum librum idem TheodoreQu. 36. tus: Jonathas docet ne ejufmodi quidem anatbemata effe contemnenda. Et nobilem virum Clafficianum, ab Auxilio Epifcopo nulliter excommunicatum, ab eodem ipfo folvendum omninò cenfuit Epift. 75. Sanctus Auguftinus, nec anteà poffe communica re. Injuftam enim Prælati cenfuram effe & timendam & reverendam, eft famofa Magni Gregorii fententia, quam in libris de Laicali inftitutione laudat Jonas Aurelianenfis Epifcopus: Utrum juftè vel injuftè obliget Paftor, Paftoris tamen fententia gregi timenda eft, ne is qui fubeft, & cum injuflè forfan ligatur, ipfam fue obligationis fententiam ex alia culpa mereatur. Paflor ergo vel abfolvere indifcretè timeat, vel ligare. Is autem qui fub manu Paftoris eft, ligari timeat vel juftè vel injuftè, nec Paftoris fui judicium temerè reprehendat: Ne etfi injuftè ligatus eft, ex ipfius tumide reprebenfionis fuperbia, culpa que non erat fiat. Et in litteris, quas octava probavit Synodus, ad omnes Conftantinopolitanæ Sedi fubjectos Epifcopos fcripfit Nicolaus primus Pontifex: Prælati judicium femper inferioribus formidandum eft, ne fiei non obedierint, licet ab eo fortaffis injuftè ligentur, ipfam fuæ obligationis fententiam ex alta culpa, id eft, ex inobedientia mereantur. Agit in Gregosium Asbeftam, Syracufe Archiepifcopum, qui fibi à Sancto Ignatio, fuo tune Conftantinopo litano Patriarcha, inflictam damnationem uti nullam fine abfolutione fpernebat. Quæ omnia præfertim vera funt, dum damnationis valor eft dubius. Ejufmodi cenfuram fine obtenta ad cautelam faltem abfolutione poffe fperni nullus unquam cogitavit Orthodoxus. Porrò injectum Santo Joanni Chryfoftomo vinculum erat omninò dubium, nec ejus dumtaxat folutionem, fed & Epifcopatus redditionem ille poftulabat : Quæ omnia à Chromatio aut Venerio poftulari non potuiffe eft nimis manifeftum. de utriufque juftitia omninò hælitavit : Hinc addidit ad Theophilum: Si confcientiæ confidis, tu quoque judicio accurre ad Synodum proximè celebrandam. Et reverà Sanctus Joannes, utpotè mortalis homo, omni nævo non caruit. Quod enim primus & Thraciæ, & Afiæ, & Ponti autocephalas Dioecefes invadere, ac Sedi Conftantinopolitanæ cœperit fubjicere, atque ita fextum Nicænum Canonem fuerit prævaricatus, est alibi oftenfum. Et de ipfo fcribit in Ecclefiaftica Lib. 6. Hiftoria Socrates: Joannes erat bomo, ut fertur, cap. 3. propter incredibile temperantiæ ftudium moribus alt quanto feverior, & ut quidam dixit qui illo ab in eunte adolefcentia familiarissimè ufus fuerat, ira cundiæ potius quam obfervantiæ indulgens. At propter exquifitam vitæ inftitutionem, rerum futura. rum non fatis providus, fed ex fimplici & fincero animo facilis ad decipiendum. Quin etiam libertate qui cum eo in colloquium loquendi adverfum eos veniebant, extra modum ufus eft. Atque ut in da cendo multum opere pofuit, ut audientium mores emendaret, fic in colloquiis illis › qui ejus mores ignorabant, paulò habebatur infolentior. Et certè ejus in Imperatricem Eudoxiam, Eutropium eunuchum, aliofque dicta & gefta Socrati adftipulantur. Et caufam, cujus evidens foret juftitia, Innocentius Pontifex non judicaffet in generali Synodo retractandam. Quod ipfum patet ex graviffimis oppofitioni bus, quas ab omni Theophili factione dudum fuftinuit Joannis per Innocentium facta reftitutio. Etenim illi parere, aut Joannem pro Epifcopo agnofcere nec Theophilus, nec in Joannis Sedem intrufus Arfacius, nec Porphyrius Antiochiæ Patriarcha voluit, atque ita malum profecit in apertum & lamentabile fchifma, de quo ftatuit Africana Ecclefia: Placuit ut de diffenfione Romanæ atque Alexandrinæ Ecclefiæ ad Sanctum Papam Innocentium fcribatur, quò utraque Ecclefia inter Se pacem, quam præcepit Dominus, teneat. Eft in Africano codice Canon centefimus primus. Nec Joannem pro Epifcopo agnofcere dumtaxat noluit factio, fed etiam Sedis Apoftolicæ Legatis Epifcopis & Presbyteris, quos ad generalem Synodum ab Arcadio Augufto poftulandam fua auctoritate & Divalibus litteris comitabatur Imperator Honorius, fecit quod fcribit Hermias Lib. 8. Zozomenus: Innocentius Rome Epifcopus, cum cap. 28. reverti Joannem cuperet, unà cum Orientalibus Epicopis, qui pro eo fupplicabant, mifit Romana Ecclefiæ Epifcopos quinque & Presbyteros duos ad Honorium & Arcadium Imperatorem, ut & Synodum & ejus definitum locum ac tempus impetrarent. At Joannis hoftes apud Conftantinopolim hanc rem, quafi in contumeliam ejus Imperii fieret, calumniati funt, & ut illi tanquam tranfmarini Imperii turbatores ablegarentur, effecerunt. Etiam ut ipfe Joannes ulterius exulatum transferretur, procurarunt. Quapropter offenfus Pontifex fuum pro Theophilo Decretum Quòd ejus vinculum fuerit dubii valoris, lucet ex laudati Pontificis ad Theophili relationem Refcripto: Frater Theophile, nos & te & fratrem noflrum Joannem communionis noftræ effe decrevimus. Loquitur juxta decimum tertiæ Carthaginenfis Synodi Canonem. Placuit ut ft à quibufcumque Judicibus Ecclefiafticis ad alios Judices Ecclefiafticos, ubi eft major auctoritas, fuerit provoca. tum, non eis obfit, quorum fuerit foluta fententia,circumduxit, ac ipfum uti rebellem & fcabiofo fi convinci non potuerint vel inimico animo judicaffe, vel aliqua cupiditate vel gratia depravati. Uti Joannem abfolvit, ita Theophilum non damnavit Pontifex: Utriufque caufam in Ecumenica Synodo retractandam cenfuit, atque ita damnati Arfacii confortio pollutum, profcripfit à fua communione, atque ita inter Orientales Epifcopos & populos alii Romanæ Ecclefiæ, alii fuis Patriarchis communicare noluerunt tanta conftantia aut pertinacia, ut Imperator Arcadius hanc hanc ad Eutychian um Prætorio Præfectum emiferit legem Rectores Provinciarum moneantur, ut Conventus eorum arc eantur illiciti, qui Orthodoxorum religione fuffulti, Spretis facro-fanctis Ecclefiis, alio convenire conantur, his qui ab Arfacii, Theophili, Porphyrii, reverendiffimorum facræ legis Antiftitum, communione diffentiunt, ab Ecclefia procul dubio repellendis. Exftat lex in fexto deciTit.4.C.3. mo Theodofiani codicis libro, ipfamque eluci Cap. 3. Lib. 8. c. 25. dat apud Palladium Helenopolitanum Theodorus Romanæ Ecclefiæ Diaconus: Paucis poft diebus Romam advenit Sancto Joanni Chryfoftomo favens Cyriacus, Emefenus Epifcopus, nullas quidem habens litteras, fed is planè cui fides habenda videbatur, eadem profequens quæ ab Epifcopis de Synodo Joannis fuerant fcripta. Ajebat enim fe fugiffe propter comminationem Regalis Edici, ita continentem: Si quis non comunicat Theophilo, Arfacio, Porphyrio, hic ab Epifcopatu quidem arceatur, amittat verò, fi quam videtur habere, fubftantiam pecuniarum five prædiorum. Et ipfe Palladius: Subftituitur Arfacio Atticus Presbyter, totius contra Joannem machinationis architectus. Qui cum animadverteret Orientalium fibi Epifcoporum communicare neminem, neque ipfius Civitatis populum, propter ea quæ adeò injuftè ac nefariè admiffa fuerant, agit Divinarum Scripturarum imperitus, ut qui non communicarent, Refcriptis Conventi cogerentur . Habebat autem refcriptum adversùs Epifcopos bujufmodi minas: Si quis Epifcopo Theophilo, & Porphyrio, & Attico non communicat, Eccle fia pellatur, & à fuis facultatibus projiciatur. Hinc jam alii plus rerum gravati pondere, inviti quoque communicant. At verò pauperiores quique & in fide fua imbecilliores, muneribus quibufdam ad communicandum attrabuntur. Qui verò genus & patriam, & corruptibilem gloriam, corporumque prefJuram contempferunt, fuga ingenuitatem animi fervavere. Et Hermias Zozomenus: Defunctus eft Flavianus, qui in Joannis depofitionem non confenferat. Hinc in Antiochenum Epifcopatum fuccedit Porphyrius. Et quoniam ille fuffragatus iis erat, quæ adversùs Joannem Decreta fuerant, multi per Syriam ab bac Ecclefia fecefferunt. Qui quoniam feorfim Conventus agebant multis difficultatibus ac moleftiis exercitati funt. Si quidem propter communionem tum Arfacii, tum hujus Porphyrii, tum Theophili Alexandria Epifcopi, fiudio Magnatum in Aula lex eft propofita, ne extra Ecclefiam Orthodoxi convenirent, & qui in horum Epifcoporum communionem non venirent, ut expellerentur. Romanæ Ecclefiæ Decreta reveriti per omnem Orientem plurimi cum fuo Clero & populo Epifcopi nec damnato per Innocentium Pontificem Arfacio, nec ejus Succeffori Attico, nec ipforum communione maculatis Theophilo aut Porphyrio volue runt communicare, averfati funt eorum facrificia atque Bafilicas, in privatis ædibus egerunt fynaxes, atque ita illi crimina criminibus cumulantes, fibi adverfantem Clerum & populum in Romanam Ecclefiam fecum rebellare, & fibi excommunicatis communicare, per Regia Edica compulerunt. Alia adversùs populum, alia erat lex adversùs Clerum, præfertim Epifcopos, Regiam manum mittens in omnia ipforum tem poralia, & perfonas profcribens de fua fede. Hanc foedam legem erubuic Arcadii fucceffor & filius Theodofius, ideoque folam primam, de qua etiam debuerat erubefcere, inferuit fuo codici. Nempe Joannis caufam tunc adhuc pendebat. Ita & contentionibus, & mutuis perfecutionibus, & multo Chriftianæ communionis contagio ardebat univerfa Orientalis Ecclefia. Interim Atticus, licet non eminenter doctus, infigniter tamen Orthodoxus, Theophilus infuper fuit fplendidè eruditus, magnifque encomiis utrumque efferunt Sanctus Cæleftinus Pontifex, ejus Succeffor Magnus Leo, & alii graviffimi Scriptores; ideoque quod fine probabilibus fundamentis tot turbas concitaverint, ac tantis periculis & fuas & fuorum fubditorum animas expofuerint, nec credibile, eft nec credendum. Proindè Sancti Joannis caufa omnino habebat aliquid dubii, atque ita omninò ille egebat Apoftolica injectorum vinculorum abfolutione. Reftat quæftio, Cur Innocentius Pontifex caufam hanc voluerit in generali totius Ecclefiæ Synodo retractandam? Joannes Launojus exiftimat Pontifici fuiffe iftam neceffitatem per Canones, ac inde concludit Synodum effe ipfo majorem. Et multa conglomerat. Verùm fine fundamento. Etenim Pontifex affiduè profitetur fe agere in hac caufa, & ab aliis agi velle juxta Sardicenfes Canones, qui damnatorum à fuis Synodis Epifcoporum Romam appellatas caufas retractari fanciunt eo modo & ordine, quem Sapientiffimo fuo arbitrio Romanus Epifcopus præfixerit. Quòd porrò hæc caufa omnem Orientalem Ecclefiam peffimè turbarit, & ipfam fchifmate à Romana diviferit, eft jam oftenfum. Etiam inter fe commifit Auguftos Fratres Arcadium & Honorium. Hinc ipfam nec in folius fuæ Provinciæ, nec in folius Italiæ, fed in totius Ecclefiæ Synodo Pontifex meritò duxit retractandam. Joannis appellationi dedit fufpenfivum effectum, ipfum falvo maturiori examine folvit à male injectis vinculis, Theophilum trajecit ad accufatoris locum, & caufam retractari voluit in Ecumenica Synodo: Non compulfus per ullum Canonem, fed ex propria electione & avita poteftate, facta fibi per Apoftolicum Canonem, & adversùm fchifmaticas Eufebianæ factionis nugas firmata atque innovata per Synodum Sardicen. fem. Qua ferie hæc omnia tandem fuerint compofita, non fpectat ad noftram quæftionem, aut præfentem feptimi Gregorii Dictatum. Uc ufque Adferta confirmantur infigniter ex Eutychianæ Hærefeos, feu potiùs Aca ciani fchifmatis indiculo, quem Theodofiani Codicis Appendici fubnexuit Jacobus Sirmon dus: Eufebius ille Dorylitanus Epifcopus, qui ante annum de exilio fugiens Roma venerat, etiam Chalcedonenfi Concilio interesse properavit. Ab Ephefino latrocinio degradatus ac relegatus, adeoque ab omni Synodali Conventu exclufus erat Eufe hunc effe Majorum morem adfirmat Felix ter- bius Quo igitur fundamento properabat ad Lp. 13. In laudata Theodofiani Codicis Appendice fcribit ad Conftantinopolitanum Clerum ac populum Felix tertius Pontifex: Filio noftro Salomoni Presbytero, quem Acacius Conftantinopolita- Epift. ». nus Epifcopus, ut placeret hæreticis, fuo privare putavit gradu, gradum proprium fententia veftra confervet, vel omnes, qui fortè à memorato propulfi, in locis fuis & in nofira communione manere pronunciet. Ab inflicta fibi per Acacium degradatione Romam provocarat Salomon Presbyter, ipfumque fua citra Synodum auctoritate Felix repofuit in gradum & communionem. Ejufdem Ecclefiæ ex Archi-Diacono Presbyter tius, ab Anatolio Epifcopo paffus injuriam, Romam appellarat, ipfumque plenè reftituerat Magnus Leo. Et Anatolium obediiffe docet ipfius ad Magnum Papam refcripta Epiftola, nuper publicata per Leonem Allatium ac D. Lucam Hol ftenium. Etiam à Neftorio Epifcopo degradatos, & ad fe appellantes ejufdem Ecclefiæ Clericos Sanctus Cœleftinus Pontifex, non ad Ephefinum Concilium tunc inftans remifit, fed fua Etiam Sanctus Conftantinopolitanæ Ecclefia Patriarcha Ignatius adversùm intrufi Photii & Imperatoris Michaelis tertii in fe violentias, non ad generale Concilium appellavit, fed ad folum Pontificem Nicolaum primum. Appellationis libellus exftat in tertia actione octavi Concilii, lucidè adfirmans perpetuum & commune omnium iniqua pafforum Epifcoporum datum à Chrifto Domino afylum effe Sanctum Petrum Apoftolum, ac ipfius in Romana Cathedra Succeffores. Et hujus appellationis ineluctabilem virtutem Bardæ Cæfari fuiffe terribili fomnio divinitùs demonftratam fcribit in laudati Ignatii vita Nicetas Paphlago. Et Ignatium non octava Synodus, fed folus reparavit Nicolaus Pontifex. Quin & Ignatium & cunctos ejus adverfarios Romam evocavit ad fuum Apoftolicum tribunal, adfirmans fe agere ad fui Antecefforis pro Magno Athanafio exemplum, & juxta avitum morem & Canonem, quos in Eccle fia conftanter damnavit. Hinc interim lucet, L. c.4 Ecclefiaftica Hiftoria laudat Theodoretus. Latè parare pertinaciter recufabat Patriarcha Arfenius, Papale admittendarum à toto orbe appellatio- tionem Conftantinopolitanæ Sedi tribuit. Et quoad Etiam de ipfo fchimatis auctore Photio, Ro-gnatus utramque Sedem, manifeftè etiam provocamanam Sancti Ignatii appellationem fore tragicam metuente, fcribit Nicetas Paphlago: Legationem & ille Romam veterem deftinat, & à Nicolao Pontifice Legatos petit, qui in fpeciem quidem collapfam Ecclefiæ difciplinam emendent, reverà autem ut Romanæ Ecclefiæ au&oritate Ignatii exaudiorationem firmaret, teftatioremque redderet. Sancti Ignatii appellationem fruftrare, & fuam intrufionem purgare aut fucare ftuduit apud Nicolaum Pontificem, fciens in ipfum fucceffiffe, & in ipfo refidere poteftatem, quam Petro dedit Dominus: Confirma fratres tuos. Quin & de eodem per Imperatorem Leonem Philofophum eje-tropolita Epifcopum aut Clericum appellare man&to fcribit Auctor incognitus & Schifmaticus de dant aut ad Primatem Diœcefeos, aut ad Sedem origine Hærefis apud Latinos: Sub Imperio Leo- Regiæ urbis Conftantinopolitanæ. Exponit Ma nis fapientis à folio Patriarchali Conftantinopolitano carius Metropolita Ancyranus: Subfecutis temmotus eft Dominus Photius Patriarcha, & Romam poribus in quinque Diœcefes univerfus terrarum orbis advolans, cum ad illa ufque tempora appellatio ad divifus, fingulis quatuor thronis, utique ConftanPapam fpedaret, poftulabat ut ope illius in fedemtinopolitano, Alexandrino, Antiocheno, & reftitueretur. Et adfirmat fuiffe reftitutum. Scio fchifmaticum Græculum nugari: Ejectum enim Photium Leo Auguftus firmè claufit in Monafterio. Et ipfum ufque ad mortem Romana Eccle Hierofolymitano Hierofolymitano, necnon & Romano in fortem C. 40. 1 |