248 S. GREGORII SEPTIMI PONTIFICIS Etenim generalem, quam ab Apoftolica Sedis in fe judicio appellaverat Hærefiarcha Eutyches Synodum effe neceffariam negabat Magnus Leo, affirmabat verò circumfcriptus ab Eunucho Theodofius: Et hujus prævalens fententia peperit nobis Ephefinum Latrocinium. Pro cujus correctione aliam Synodum appellavit Sanctus Flavianus Conftantinopolitanus Epifcopus, & dandam affirmabat idem Leo, negabat idem Theodofius: Et ita manfit ufque ad fuccefforem Martianum, qui Pontifici confenfit, deditque iterum facrofan&ta Altaria deferentur, ut in longin- facras juffiones & litteras pro Synodo Chalcedo-Oriente celebrandam. Roma enim, omnisque nenfi. Et plura funt hujufmodi exempla. Et quidem non folis Tractoriis, fed infuper miffis Legatis ad generales Synodos Augufti cooperabantur, & non rarò excedebant modum, ideoque ipforum hæc commixtio gravibus Epifcopis etiam tunc difplicebat, & judicata eft adverfari Ecclefiafticæ libertati . Hinc enim adversùs Tyriam, quæ Sanctum damnarat Athanafium, Synodum fcripfit ad omnes fub cœlo Epifcopos Alexandrina Synodus: Si veluti Epifcopi Jefe Judices volebant effe, quid opus erat Edictis Imperialibus ad coeundum? Et adversùs Flavianum Antiochiæ Patriarcham, qui ad fui caufa indictam Capuanam Synodum non comparuerat, declamat in litteris ad Theophilum Alexandriæ Patriarcham Magnus Ambrofius: Cùm ex æquiffime Synodi Conftitutis fperaremus jam remedium datum, finemque oblatum difcordiæ, fcribit Sancti tas tua iterum fratrem noftrum Flavianum ad precum auxilia & Imperialium Refcriptorum fuffragia remeaviffe. Fruftra ergò tantorum Sacerdotum fufus eft labor, iterùm ad hujus fæculi judicia revertendum, iterùm ad Refcripta, iterùm vexabuntur Sacerdotes fenes, transfretabunt maria, iterùm invalidi corpore patriam peregrino mutabunt folo, Italia apud reos Epifcopos femper habuerunt C. 29 Imperiali convocatione. Et in Catholica concordantia Nicolaus Cardinalis Cufanus: Breviter dico, quòd ita fe habet Imperator ad univerfa lem Catholicæ Ecclefiæ Synodum, ficut Rex ad univerfalem fui Regni. Non quòd coactivè, fed exhor- Lib. 3. c. tatoriè colligere debeat. Eruditè hæc demonftrat 13. variis generalium Synodorum exemplis, & concludit Ifta funt quæ ad Imperatorem spectant quoad Synodi principium, fcilicet convocare cum exhortatione, & tuitione fummaque libertate, & bo na & optima cuftodia, dempta omni partialitate, & Præcepti neceffitate. Quæ omnia etiam nos fine C. 14. partium ftudio attendamus, 14. Anc Romani Pontificis auctoritatem laudat in Ecclefiaftica hiftoria Eufebius CæLib. 2. c. farienfis Epifcopus, Sancti Marci Evangelium affirmans Romæ ad fidelis populi, de Sancti Apoftoli Petri prædicatione, & de victo per ipfum Simone Mago gaudentis › preces fuiffe confcriptum, & adjungens: Cùm Petrus Apofto lus, Divina Spiritus Sandi revelatione fuggerente, intelligeret opus iflud editum effe, ferunt eum propenfo & acri illorum hominum ftudio magnopere fuif Se delectatum, hancque Scripturam auctoritate fua ratam feciffe, quo in Ecclefia paffim perlegeretur. Scripturam aliquam ad publicam in Ecclefia Le&tionem facere ratam non eft aliud, quàm ipfam in immobilem Canonem referre. Nec in folo Petro Apoftolo, fed & in ejus fuccefforibus eandem auctoritatem agnovit, fcribens de Apoftolica ad Hebræos epiftola: Quidam illi Epiftolæ, ac fi Pauli non fit, fidem abrogare ftuduerunt, affirmaruntque eidem ab Ecclefia Romana contradici. Ideo dixerunt non Canonicam, quod tantæ ejus dignitati non acquiefceret Romana Ecclefia. Eruditam & authenticam, utpotè non ex propria Lib. 3. cap.3. propria folùm, fed ex Romanæ Ecclefiæ perfona,ctare ad folam Romanam Ecclefiam, ideoque feu ex Cathedra fcriptam, Sancti Clementis Romani Pontificis ad Corinthios Epiftolam meritò laudat etiam Eufebius, & adne&tit: In bac quoLib.12. C. niam multa nonnumquam eodem fenfu ex Epiftola ad cap.32. Hebræos fumpta inferit Clemens, apertiffimè qui 14. G. 58. etiam avitum Ecclefiæ fuæ Canonem fupplicat ab ifta comprobari. Et quod iftam Epiftolam nec ob tantas preces canonizare voluerit Pontifex Bonifacius, lucet ex Sancti Auguftini poft ipfius mortem fcripto Enchyridio. Libellus quippè hic impugnat apud Gallos graffantia Neftorianæ hærefeos exordia, quæ certum eft priùs fub Cæleftini Pontificatu cœpiffe. Laudatus libellus eodem in capite Apoftolicas & ad Hebræos, & ad Corinthios Epiftolas laudans, de hac dicit: Apoftolus complexus eft. De ifta verò: Sicut in Epiftola ad Hebræos legimus. Hanc nequaquam, fed iftam folam adfcribit Apoftolo: Quod nempè à Romanæ Ecclefiæ judicio non præfumeret difcor date. Poft Bonifacii mortem fcriptus eft etiam de San&orum prædeftinatione liber, atque dicit: Epiftola quæ eft ad Hebræos. Et in noviffi- C. 15. mo adversùs Julianum opere: Ad Hebræos Epiftolam lege. Loquitur cum Sancto Hieronymo in C. so. Ifaiæ Commentariis: Epiftola quæ fertur ad Hebræos. Et in Apoftolicæ ad Titum Epiftolæ Commentariis: Si quis vult recipere eam Epiflo- C. 1. lam, que fub nomine Pauli ad Hebræos fcripta eft. Et iterùm: Relege ad Hebræos Epiflolam Pauli, five cujufcumque alterius eam effe putas. Ita loquitur, quòd eam Romana Ecclefia necdum Apoftolo adjudicaffet. At verò magnus Sancti Auguftini Difcipulus, & Africanæ Ecclefiæ Doctor infignis, Sanctus Fulgentius in libro de fide ad Petrum longè aliter loquitur: Epiftolam iftam difertè adfcribit Apoftolo, ejufque doctrinam & auctoritatem affirmat effe Apoftolicam. Eodem modo loquitur in utraque Epistola ad Gallam, in refponfione ad Arianos, & in libris ad Regem Trazamundum. Nempè poft Sancti GeJafii Synodum feripfit Fulgentius, atque ità Romana auctoritas Epiftolam tunc fecerat Apoftolicam, & retulerat in Canonem. dem declarat illud opus non recenti hominum memotia editum. Undè meritò reliquis Apofloli fcriptis videtur adnumeratum. Quòd Romana Ecclefia iftius Epiftolæ dicta în fuarum affertionum confirmationem affumeret, ex tanti ponderis diplomate fperat ipfam, licet plenè Canonica necdum fit, fuo tamen tempore plenè canonizandam. Ex eodem principio Montanum, huic Epiftolæ contradicentem, non audet arguere: Quòd ipfa apud quofdam etiam Romanos adhuc ApoLib. 6. c. ftoli Epiftola effe non exiflimaretur. Adverbium, Adhuc, non caret emphafi: Edicit Eufebium in fua de canonizandis iftis litteris fpe perftare. In Phrygia, Aliatica Diœcefeos Provincia, docuit, adeoque ab omni Epiftolam iftam uti Apoftolicam recipiente Orientali Ecclefia diffonabat profanus & audax Montanus: Et tamen ipfum hoc in puncto nullus etiam Græcus propter Romanæ Ecclefiæ auctoritatem præfumpfit culpare. Quod etiam Cajus Proculi Montanifta eruditus impugnator fub Zephyrino Pontifice, hunc ar ticulum non damnaverit, teftatur in Ecclefiafticorum Scriptorum Catalogo San&us Hieronymus, & adjungit: Apud Romanos ufque hodiè quafi Pauli Apoftoli Epiftola non habetur. Sanctus Paulus Apoftolus fatetur fe fuiffe fermone impe ritum: Græci enim fermonis elegantiam reverà non calluit. Hæc autem Epiftola eft fermonis elegantiffimi. Præterea, antiqui teftamenti teftimonia ex Hebraico fonte femper Apoftolus, ifta autem Epiftola femper citat ex feptuaginta Interpretibus. Ob has & alias iftiufmodi rationes hanc non Apoftolo, fed alicui ejus Difcipulo dudum adfcripfit, ideoque Divinam & Ca nonicam non credidit Romana Ecclefia. Nec fola Ecclefia Orientalis, fed etiam Sanctus Hieronymus, cum omni Africana Chriftianitate Sanctus Auguftinus, & plures tales Occidentalium Doctores femper cenfuerunt Apoftolicam: Ob Romanæ tamen Ecclefiæ diffenfum nemo præfumpfit Canonicam pronunciare. Ipfam tandem talem pronunciavit in Romana fua Synodo Sanctus Gelafius Pontifex: Exindè nulli licuit adverfari. C. 47. Dictatus noftri veritatem agnovit, ac infigniter confirmavit etiam tertia Synodus Carthaginenfis: Etenim Africanæ Ecclefiæ avitum Canonem innovans fic pofuit: Pauli Apoftoli Epiftola tredecim. Ejufdem ad Hebræos una. Hanc ab aliis difcrevit, quòd nempè ob Romanæ Ecclefiæ contradictionem necdum effet plenè Canoni ca. Quin & adjunxit: Hoc etiam Fratri & Confacerdoti noftro Bonifacio, Romano Pontifici, vel aliis earum partium Episcopis, pro confirmando ifto Canone innotefcat, quia à Patribus ifta accepimus in Ecclefia legenda. Condendi Canonis, vel ullius libri aut Capituli in ipfum recipiendi poteftatem agnofcit nec fibi effe, nec fuis fuiffe Antecefforibus: Profitetur ipfam privativè fpe C. 2. Eandem fidem profitetur quarta Synodus To C. 17, Grego C. 9: Lib. 3. cap. 9. Lib. 11. cap. 2. Lib. 2. Gregorius Nazianzenus, Sanctus Amphilochius, | | Pontifice fuiffe admiffam in Canonem? Etenim avitus Romanæ Ecclefiæ, ab Innocentio primo in litteris ad Sanctum Exuperium Tholofe Epifcopum laudatus & innovatus, Canon difertè habet: Pauli Apoftoli Epiftolæ quatuordecim. Refpondeo Sanctum Auguftinum poft laudatam Epiftolam longè aliter fcripfiffe in locis fuprà laudatis, necnon in libris de peccatorum meritis: Ad Hebræos Epiftola, quamquam nonnullis incerta fit, tamen quoniam legi quofdam huic noftræ de parvulorum Baptifmo fententiæ contraria fentientes etiam iftam quibufdam opinionibus fuis teftem adbibere voluiffe, magifque me movet aucloritas Ecclefiarum Orientalium, quæ hanc etiam in Canonicis babent, quanta pro nobis teftimonia contineat, advertendum eft. Ejus non tamquam Canonicæ, fed tamquam ab adverfariis admiffe auctoritate utitur adversùm Pelagianos. Et ipfam profitetur non in Occidentalium, fed dumtaxat in Orientalium Ecclefiarum effe Canone. Quòd nempè ufque tunc ipfam non admififfet Romana Eccle fia. Quapropter laudatus Innocentii locus eft à Dionyfio Exiguo, non quidem vitiatus, fed na. Suo, qui compendiofus effe, ac tautologia, & præfertim antilogia, etiam in folam dici & Innocentii & Gelafii non plenè confonos Canones inferere Dionyfius noluit: Inferuit fo lum priorem, utpotè ætatis canitie magis venerandum, at ex pofteriori de laudata Apoftoli Epiftola additamento auctum & fuppletum. Et hæc fuppletio quofdam Majores noftros circum fcripfit: Eis perfuafit effe genuinum & authenticum Innocentii textum. Eft res alterius loci. Rationem adducit in libro adversùs fundamenti Epiftolam Sanctus Auguftinus: Si Scripturis -credendum eft, cur non his potiùs credam, que ro·buftiffima auctoritate firmatæ funt, quæ cum ipfo Evangelio innotefcere populis, & commendari po fteris, prædicarique meruerunt ? Auctoritatem iftam exponit in alio ejufdem libri capite: Ego Evangelio non crederem, nifi Ecclefie Catholice me commoveret auctoritas. Et diftinctius in libris adversùs Fauftum: Si auctoritatem Scripturarum omnibus præferendam fequi vultis, cam fequamini, que ab ipfis præfentiæ Chrifti temporibus per difpenfationes Apoftolorum, & certas ab eorum Sedibus fucceffiones Epifcoporum ufque ad hæc tempora toto orbe terrarum cuftodita, commendata, clarificata pervenit. Et in alio ejufdem operis libro: Vides in hac re quid valeat Ecclefie Catholicæ auctoritas, quæ ab ipfis fundatiffimis Sedibus Apoftolorum ufque ad hodiernam diem fuccedentium fibimet Epifcoporum ferie, & tot populorum confenfione firmatur.fuppletus & accommodatus ad tempora GelafiaEt in libris de doctrina Chriftiana: In Canonicis Scripturis Ecclefiarum Catholicarum quam plurium auctoritatem fequatur, inter quas fanè illæ funt,fpeciem, non laborare debebat, Canonum Coque Apoftolicas Sedes habere & Epiftolas accipere meruerunt. Tenebit igitur hunc modum in Scripturis Canonicis ut cas, que ab omnibus accipiuntur Ecclefiis Catholicis, præponat cis, quas quædam non accipiunt. In cis verò, que non accipiunt ab omnibus, præponat eas, quas plures graviorefque accipiunt, eis quas pauciores minorifque auctoritatis Ecclefie tenent. Si autem alias invenerit à pluribus, alias à gravioribus haberi, quamquam hoc facile invenire non poffit, æqualis tamen auctoritatis eas habendas puto. Porrò de Apoftolica Romanorum Sede fcribit idem Auguftinus ad quofdam Donatiftarum Epifcopos: In Romana Ecclefia femper Apoftolicæ Cathedre viguit Principatus. Et hic femper fuit tantus, ut ipfum præfertim refpiciat hæc avita Regula, quam ad quofdam Ægyptios apud Palestine Diocefaream exulantes Confeffores Epifcopos fcribit Magnus Bafilius. Ipfos, quòd de Marcelli Ancyrani atque Apollinarii Laodicenfis Epifcoporum perfonis & dogmatibus quædam fine confueta ad Occidentales. & Orientales Ecclefias relatione conftituiffent fraternè arguit, atque adjungit : Ad hunc ergò modum oportebat vos confilium cœpifse, conftanter quidem, moderatè tamen, de rebus ad omnes per Epift. 293 omnem terrarum orbem Ecclefias spectantibus. Nullus umquam Patriarcha, nulla Dioecefis, nullum generale Concilium de fide Catholica aut univerfali Chriftianitatis difciplina definire potuit fine Romani Epifcopi auctoritate, & vario illius influxu atque adjutorio. At verò Divinorum librorum Canon eft totius fidei fundamentum, & caufa omnium maxima atque univerfaliffima : Ejus ergo judicium quàm maximè fpectat ad Romanam Ecclefiam, & fine ejus auctoritate non poteft effe firmum. Epift. 161 Quæftio eft, Quomodo Apoftolicam ad Hebræos Epiftolam affirmem prius à Sancto Gelafio Lib. I. cap. 17. Porrò occafionem, ex qua laudatam Epiftolam fuo tandem Canoni infcripferit Romana Ecclefia, edicit in fui ad ipfam Commentarii præfatione Theodoretus: Nihil faciunt admirandum, qui morbo Ariano laborant, fi adversùm litteras Apoftolicas infaniant, & Epiftolam ad Hebræos à reliquis feparent, eamque adulterinam appellent. Qui enim adversùs Deum & Servatorem noftrum linguas movent, quid non audeant adversùm ejus benevolos & grandiloquos veritatis Præcones ? Oportebat autem ipfos, etfi nihil aliud, temporis certè diuturnitatem vereri, quo hanc Epiftolam in Ecclefits perpetuò legerunt alumni veritatis. Ex que enim litterarum Apoftolicarum fuerunt Dei Ec. clefie participes, ex illo etiam Epiftola ad Hebræos utilitatem percipiunt. Quod fi ne hoc quidem ad eis perfuadendum fatis eft, Eufebio certè oportebat eos Palestino credere, quem Patronum fuorum Decretorum appellant. Nam is etiam Diviniffimi Pauli hanc effe Epiftolam confeffus eft: Et veteres omnes banc de ea fententiam babuisse adferuit. Sed bis omnibus valere juffis, adversùs veritatem impudenter decertant, Apoftolicæ Theologie, qua promium exornavit fplendorem non ferentes. Cùm enim, non possent refiftere iis, quæ de Unigeniti Divinitate apertè dicta fuerant, aufi funt totam Epiftolam re jicere, cùm tamen & Decreta & alie fententia magnam habeant cognationem cum aliis Epiftolis + Suæ autem accufationi hunc prætextum adferunt, quod Apoftolicum nomen non fit fimiliter pofitum in proœmio. proemio. Quæ omnia compendio repetit in tam. Ita hi Occidentem, illi turbabant Orien tem. Quin & Occidentem. Etenim Sancti Gelafii Pontificis, tempore Italiam, Africam, Hifpaniam, & magnam Galliæ partem tenebant ac vexabant Gothi, Wandali, Svevi, Burgundi : omnes Ariani. Hinc ille Synodaliter difcuffic Epiftolam, liberavit & ab Arianis &à Pelagianis calumniis,, & fecit effe, Canonicam.. Q CANON XVIII. Uòd fententia Papæ à nullo debeat retractari, & ipfe omnium. folus retractare poffit. Á. 1076. A SCHOLI ON. Gregorio noftro cœptam in fe excommunicationis ac degradationis fententiam Henricus quartus Imperator, per Godefridum Lotharingiæ Ducem, Guilielmum Ultrajectenfern Epifcopum, & Cardinalem Hugonem Blancum circumfcriptus, retractari atque caffari, imò & Pontificem uti Ecclefiæ ac Imperii turbatorem degradari juffit in Synodo Wormatienfi, cujus Acta videre poffis apud Lambertum Schafnaburgenfem, Venericum Vercellenfem Epifcopum, ac præfertim Brunonem Merseburgenfem in hiftoria belli Saxonici. Etiam Lombardiæ &alios Italiæ Epifcopos Pfeudo-Sy nodo adhæfiffe, habes apud eumdem Lambercum. Quam retractationem, quidquid adversùs A. 1085. illam declamarent Saxones, refumpfit Synodus cari ad Regem oderat peffimè, ideoque & Pa Dictatum hunc Gregorius defumpfit ex Nico Goslarienfis, cujus Acta exponit in fuo Chroni-jorem Synodum confugere mandat duodecimus co Bertholdus Presbyter Conftantienfis. Adversùm fimiles infolentias prodiit præfens Dictatus: pofteà confirmatus à Quintelburgenfi Synodo adversùs Cunibertum Pfeudo- Clericum Bambergenfem. Eundem laudat, & Gelafii primi & Gregorii quarti Pontificum authoritate roborat adversùs fui Senonenfis Metropolita Richerii audaciam Sanctus Ivo Epifcopus Carnutenfis. Hinc & Humbaldum Antifiodorenfem Epifcopum, qui fuam à Sede Apoftolica decifam caufam parabat in Gallia retractari, graviter arEpift.241. guit, & adjungit: Si caufam banc coram Clericis Laicis, inconfulto Summo Pontifice, retractaveritis, Majeftatem Apoftolicam offendetis, & à caufa Epift. 159. veftra, quæ nunc in tuto eft, jure cadetis. Et Mo nachis Foffatenfibus, querentibus fe gravatos Canon Antiochenus, atque huic prioris judici. retractandi facit poteftatem. Hunc Canonem, tamquam Acacii expurgativum, affiduè buccinantibus Schifmaticis refpondet Gelafius ipfum effe factiofum atque illegitimum, nec ipfius mentem ab illis percipi, atque pergit: Canones, utique legitimi atque authentici, appellationes totius Ecclefiæ ad Apoftolicæ Sedis examen voluere deferri, ab ipfa verò nusquam prorsùs appellari debere fanxerunt, ac per hoc illam de tota Ecclefia judicare, ipfam ad nullius commeare judicium, nec de ejus unquam præceperunt judicio judicari, fententiamque illius conftituerunt non oportere diffolvi. Laudat Ca nones Apoftolicos, Nicænos, Sardicenfes. Et pergit in epiftola ad Dardaniæ Epifcopos: Non Epift. 13. reticemus, quod cuncta per mundum novit Ecclefia, quoniam quorumvis sententiis ligatos Pontificum Sedes Beati Petri Apoftoli jus habet refolvendi, utpotè quòd de omni Ecclefia fas habeat judicandi, neque cuiquam de ejus liceat judicare judicio. Siquidem ad illam de qualibet mundi parte Canones appellari vo▪ tulerunt, ab illa nemo eft appellare permiffus. Theo-Apoftolicum Julii Pontificis de Sancto Athana dofius fecundus Imperator Illyricianæ Diœcefeos, per inita cum Valentiniano tertio pacta ab Occidentali Imperio ad Orientale translatæ, Ecclefias cenfuit etiam transferendas, atque ita Romano Patriarchatui fubtractas tranfcripfit in Conftantinopolitanum. Hinc Perigenis, è Patracenfi ad Corinthiorum Cathedram translati Epifcopi, finitam Romæ caufam ad fuum jam Tribunal fpectare exiftimavit Atticus Conftantinopolitanus Epifcopus, præfumpfitque ei retractanda Synodum indicere, & cunctos Illyrici Epifcopos ad ipfam convocare. Verùm Sanctus Bonifacius Pontifex interceffit, nova illa Theodofii tentamenta edixit irrita & vacua, cunctis Illyrici Epifcopis, ac præfertim Rufo Theffalonicenfi, fuo per iftam Diœcefem Patriarchali Vicario, interdixit acceffum iftius Synodi, & adjunxit: De noftro non eft judicio retractandum. Numquam enim licuit de eo, quod femel fatutum eft ab Apoftolica Sede, rurfus tractari. Has primæ atque fupremæ fuæ Sedi & à Theodofio & ab Attico illatas injurias graviter exaggerat etiam in alia ad laudatum Rufum epiftola, & concludit: Epift. 10. Nemo umquam Apoftolico culmini, de cujus judicio Epit. 3. Epift. 162, non licet retradari, manus obvias audacter intuit, Notanda funt verba laudati Nicolai: Ipfa non non & fio & aliis Epifcopis judicium retractari oporte- Exponitur adverfum Erùm his obeffe videtur, quod à Romano in bipo appellari poflit ad generale Con cilium. Nec tantùm in fidei caufa, fed etiam bonos |